Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vendĭco

  • 1 vendico

    vendico, āre, s. vindico.

    lateinisch-deutsches > vendico

  • 2 vendico

    vendico, āre, s. vindico.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vendico

  • 3 vendico

    vendĭco, āre, v. vindico init.

    Lewis & Short latin dictionary > vendico

  • 4 vendico

    c. vindico
    * * *
    c. vindico
    * * *
        Vendico, vendicas, pen. cor. vendicare. Plin. iun. S'attribuer quelque chose et en faire son propre, Vendiquer à soy, Faire sien, Approprier à soy.

    Dictionarium latinogallicum > vendico

  • 5 vendico

    v. l. = vindico

    Латинско-русский словарь > vendico

  • 6 vendico

    vendicare, vendicavi, vendicatus V
    claim, vindicate; punish, avenge; (alternative spelling of vindico)

    Latin-English dictionary > vendico

  • 7 vendicare

    Большой итальяно-русский словарь > vendicare

  • 8 vendicare

    Il nuovo dizionario italiano-russo > vendicare

  • 9 vindico

    vindĭco (vendĭco), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] réclamer en justice, revendiquer, se faire adjuger provisoirement. [st2]2 [-] revendiquer, réclamer, s'attribuer, s'arroger, chercher à recouvrer. [st2]3 [-] délivrer, défendre, garantir, protéger contre. [st2]4 [-] tirer vengeance de, punir. [st2]5 [-] venger.    - rem publicam in libertatem ex dominatu vindicare: arracher l'État à la tyrannie et lui rendre la liberté.    - in libertatem aliquem vindicare: [ramener qqn vers la liberté] = rendre à qqn la liberté.
    * * *
    vindĭco (vendĭco), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] réclamer en justice, revendiquer, se faire adjuger provisoirement. [st2]2 [-] revendiquer, réclamer, s'attribuer, s'arroger, chercher à recouvrer. [st2]3 [-] délivrer, défendre, garantir, protéger contre. [st2]4 [-] tirer vengeance de, punir. [st2]5 [-] venger.    - rem publicam in libertatem ex dominatu vindicare: arracher l'État à la tyrannie et lui rendre la liberté.    - in libertatem aliquem vindicare: [ramener qqn vers la liberté] = rendre à qqn la liberté.
    * * *
        Vindico, vindicas, pen. cor. vindicare. Cic. Venger, Prendre vengeance, Punir.
    \
        Mortem vindicare alicuius. Plin. Venger.
    \
        Peccata moribus et iudiciis vindicare. Cic. Punir les faultes par la commune observance et forme de juger.
    \
        Peccatum in altero vindicare. Cic. Punir.
    \
        Vindicare se ab aliquo. Seneca. Se venger de quelcun.
    \
        In posterum diem vindicari. Liu. Avoir la recreance jusques au jour apres ensuyvant.
    \
        Vindicatum est, Impersonale. Cic. In ciues nostros persaepe est seuere ac vehementer vindicatum. Noz citoyens ont esté severement puniz.
    \
        Vindicare. Cicero. Pecunia quae nos a tributis posset vindicare. Delivrer et mettre en liberté.
    \
        Ab interitu vindicare. Plinius iunior. Mettre en seureté de ne point perir.
    \
        A labore vindicare. Cic. Exempter de peiner.
    \
        Ab obliuione et silentio hominum vindicare. Cic. Faire que quelque chose ne vienne en oubli.
    \
        Aliquem a vitiis omnibus vindicare. Cic. Eximer de touts vices et descharger, L'affranchir.
    \
        In libertatem vindicare. Cic. Mettre en liberté.
    \
        Vindicare libertatem. Caesar. Defendre sa liberté, Se remettre en liberté.
    \
        Vindicare se ad suos. Cic. Se rendre sain et sauve en sa maison.
    \
        Vindicare se existimationi hominum. Cic. Se mettre et maintenir en la bonne estime et reputation des hommes.
    \
        Vindica te tibi. Seneca. Pren le loisir de penser à tes affaires. B.

    Dictionarium latinogallicum > vindico

  • 10 vendicare

    vendicare (véndico) vt 1) мстить (+ D) vendicare l'onore offeso -- отомстить за поруганную честь 2) карать vendicarsi 1) мстить за себя 2) (di qd) (ото)мстить (+ D) vendicarsi di un'offesa -- отомстить за обиду <за оскорбление> vendicarsi del traditore -- отомстить предателю vendicarsi in libertà ant -- завоевать себе свободу

    Большой итальяно-русский словарь > vendicare

  • 11 vendicare

    vendicare (véndico) vt 1) мстить (+ D) vendicare l'onore offeso отомстить за поруганную честь 2) карать vendicarsi 1) мстить за себя 2) ( di qd) (ото)мстить (+ D) vendicarsi di un'offesa — отомстить за обиду <за оскорбление> vendicarsi del traditore — отомстить предателю

    Большой итальяно-русский словарь > vendicare

  • 12 vindico

    vindico, āvī, ātum, āre (= vim dico, eig. Gewalt androhen; dah.) I) einen Ggstd. gerichtlich in Anspruch nehmen, vindizieren *(vgl. vindiciae a.A.), A) eig.: sponsam in libertatem, Liv.: puellam in posterum diem, ihr die Freiheit v., Liv.: vindicatur Verginia spondentibus propinquis, Liv.: profecti (die Parteien) simul in agrum, de quo litigabatur, terrae aliquid ex eo, uti unam glebam, in ius in urbem ad praetorem deferrent, et in ea gleba, tamquam in toto agro, vindicarent, Gell.

    B) übtr., etw. in Anspruch nehmen, 1) von der Vindizierung bei Eigentumsklagen, etw. als sein Eigentum in Anspruch nehmen, auf etw. Anspruch machen, als mir gehörig-, zustehend fordern, etw. sich zueignen, sich zuschreiben, a) bl. vind.: ortus nostri partem vindicat patria, Cic.: nonnulla ab imperatore miles, plurima vero fortuna vindicat, Nep.: omnia pro suis, Cic.: videor id meo iure quodam modo vindicare, Cic.: Chii suum (Homerum) vindicant, Cic.: alqm caelo (Dat.), in den Himmel versetzen, Plin. pan. 10, 4: v. antiquam faciem, wieder annehmen, Ov. – poet. m. Infin., vindicat hoc Pharius dextrā gestare satelles, Lucan. 8, 675. – b) vind. aa se: decus belli ad se, Liv.: victoriae maiorem partem ad se, Liv. – c) vind. sibi: ceterarum rerum, quae sunt in oratore, partem aliquam sibi quisque vindicat, Cic. or. 69: constantiae eximiam sibi laudem, Val. Max.: nihil sibi nisi dispensandi potestatem, Sen.: sibi nomen, Quint.: sibi prospera, Tac.: sibi regnum, Iustin.: ubi minimum virium veneris pecuniaeque cupido sibi vindicaverit, Val. Max.; vgl. Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 2. S. 741.

    2) von der Vindizierung in Freiheitsklagen, a) den, der unfrei ist, als frei in Anspruch nehmen, jmd. aus dem Zustande der Sklaverei u. dgl. in Freiheit setzen, befreien, retten, α) m. in libertatem: vind. in libertatem et a regum et a patrum dominatione, Cic.: v. rem populi in libertatem, Cic.: ex dominatu Ti. Gracchi in libertatem rem publicam, Cic.: rem publicam afflictam et oppressam in veterem dignitatem ac libertatem, Cic. – β) ohne in lib.: te ab eo vindico et libero, Cic.: dura ad saxa revinctam, Ov. – se ad alqm, seine Verbindlichkeiten gegen jmd. erfüllen, ut se aliquando ad suos vindicaret, Cic. Rab. Post. 25. – b) was noch frei, unangetastet, unversehrt ist, in Schutz nehmen, schützen, sicherstellen, bewahren, libertatem, Caes.: rusticis magnam partem cibariorum per hiemem, erhalten, Colum. – gew. m. ab (gegen od. vor) u. Abl., v. alqm a verberibus, ab unco, a crucis terrore, Cic.: alqm a miseriis morte, Cic.: a molestia, a labore, Cic.: domum suam ab solitudine, Cic.: u. so loca a solitudine, Liv.: laudem summorum oratorum ab oblivione hominum atque a silentio, Cic. – m. bl. Abl., alqm scelerum suorum suppliciis, vor der Str. bewahren, von der Str. befreien, Iustin. 7, 5, 7: exercitum fame, Curt. 9, 10 (41), 18. – v. Schutzmitteln, capillum a canitie, Plin.: ebur a carie (v. altem Öl), Plin.: corpora a putrescendo (v. Salz), Plin. – u. vind. se ex alqa re, sich gegen etwas sicherstellen, se non modo ex suspicione tanti sceleris, verum etiam ex omni hominum sermone non armis, sed patrimonio suo vindicavit, Cic. Sull. 59.

    II) einem Vergehen durch Inanspruchnahme von Sühne, durch Androhung od. Vollziehung von Strafe steuern, gegen etwas od. jmd. verbietend od. strafend einschreiten, A) eig.: a) v. alqd = einem Vergehen usw. steuern, es verbieten, ein begangenes ahnden, bestrafen, iste dolus malus et legibus erat vindicatus, ut tutela duodecim tabulis, circumscriptio adulescentium lege Plaetoriā; et sine lege iudiciis, in quibus additur EX FIDE BONA, Cic.: facinus nemini lege concessum, sed fortasse adhuc in nullo vindicatum, Cic.: acerrime maleficia, Cic.: peccata, Liv.: quidquid peccatur maiestatis actione vindicandum est, Sen. rhet. – b) v. in alqm, gegen jmd. einschreiten, ahndend verfahren, jmd. bestrafen, fateor non modo in socios, sed etiam in cives militesque nostros persaepe esse severe ac vehementer vindicatum, Cic.: vindicandum in eos non manu neque vi, verum quaestionibus, Sall.: in quos eo gravius Caesar vindicandum statuit, Caes. – c) absol. = einschreiten, strafen, nisi vos vindicatis, Cic.: populum hortari ad vindicandum, Sall.

    B) übtr.: a) alqd, einer Sache steuern, etw. ahnden, bestrafen, rächen, fortuita non civium tantummodo, sed urbium damna principis munificentia vindicat, steuert (= ersetzt), Vell. 2, 126, 4. – Ti. Gracchi conatus perditos, Cic.: sociorum (gegen die B.) iniurias, Liv.: iniurias suas manu (durch Mord, Gewalttat), Sall.: offensas ense, Ov.: necem Crassi, Ov. – zugl. m. in u. Abl. der Pers. = etwas an jmd. rügen (tadeln), omnia, quae vindicaris in altero, tibi ipsi vehementer fugienda sunt, Cic. Verr. 3, 4. – b) alqm, α) bl. alqm, Romana tandem se vindicat ira, Claud. 24, 84. – β) alqm ab oder de alqo, an jmd. rächen, se a Pyrrho, Vell. 1, 1, 3: se ab illo, Sen. de ben. 6, 5, 3: se de fortuna praefationibus, Plin. ep. 4, 11, 14: u. passiv, quantā saevitiā opus erat, ut Sulla de Mario vindicaretur, Flor. 3, 21, 19 (aber Cic. Deiot. 21 Halm se de absente indicare). – / vulg. vendico, Iul. Val. 3, 47. p. 156, 9 K. – Nbf. nach der 3. Konj., vindicit, XII tabb. III, 3 Schoell ( bei Gell. 20, 1, 45).

    lateinisch-deutsches > vindico

  • 13 vendicare

    io vendico, tu vendichi
    * * *
    гл.
    общ. карать, мстить

    Итальяно-русский универсальный словарь > vendicare

  • 14 vendicarsi

    io mi vendico, tu ti vendichi

    vendicarsi del [sul] traditore — отомстить предателю

    * * *
    гл.

    Итальяно-русский универсальный словарь > vendicarsi

  • 15 vindico

    vindico, āvī, ātum, āre (= vim dico, eig. Gewalt androhen; dah.) I) einen Ggstd. gerichtlich in Anspruch nehmen, vindizieren *(vgl. vindiciae a.A.), A) eig.: sponsam in libertatem, Liv.: puellam in posterum diem, ihr die Freiheit v., Liv.: vindicatur Verginia spondentibus propinquis, Liv.: profecti (die Parteien) simul in agrum, de quo litigabatur, terrae aliquid ex eo, uti unam glebam, in ius in urbem ad praetorem deferrent, et in ea gleba, tamquam in toto agro, vindicarent, Gell.
    B) übtr., etw. in Anspruch nehmen, 1) von der Vindizierung bei Eigentumsklagen, etw. als sein Eigentum in Anspruch nehmen, auf etw. Anspruch machen, als mir gehörig-, zustehend fordern, etw. sich zueignen, sich zuschreiben, a) bl. vind.: ortus nostri partem vindicat patria, Cic.: nonnulla ab imperatore miles, plurima vero fortuna vindicat, Nep.: omnia pro suis, Cic.: videor id meo iure quodam modo vindicare, Cic.: Chii suum (Homerum) vindicant, Cic.: alqm caelo (Dat.), in den Himmel versetzen, Plin. pan. 10, 4: v. antiquam faciem, wieder annehmen, Ov. – poet. m. Infin., vindicat hoc Pharius dextrā gestare satelles, Lucan. 8, 675. – b) vind. aa se: decus belli ad se, Liv.: victoriae maiorem partem ad se, Liv. – c) vind. sibi: ceterarum rerum, quae sunt in oratore, partem aliquam sibi quisque vindicat, Cic.
    ————
    or. 69: constantiae eximiam sibi laudem, Val. Max.: nihil sibi nisi dispensandi potestatem, Sen.: sibi nomen, Quint.: sibi prospera, Tac.: sibi regnum, Iustin.: ubi minimum virium veneris pecuniaeque cupido sibi vindicaverit, Val. Max.; vgl. Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 2. S. 741.
    2) von der Vindizierung in Freiheitsklagen, a) den, der unfrei ist, als frei in Anspruch nehmen, jmd. aus dem Zustande der Sklaverei u. dgl. in Freiheit setzen, befreien, retten, α) m. in libertatem: vind. in libertatem et a regum et a patrum dominatione, Cic.: v. rem populi in libertatem, Cic.: ex dominatu Ti. Gracchi in libertatem rem publicam, Cic.: rem publicam afflictam et oppressam in veterem dignitatem ac libertatem, Cic. – β) ohne in lib.: te ab eo vindico et libero, Cic.: dura ad saxa revinctam, Ov. – se ad alqm, seine Verbindlichkeiten gegen jmd. erfüllen, ut se aliquando ad suos vindicaret, Cic. Rab. Post. 25. – b) was noch frei, unangetastet, unversehrt ist, in Schutz nehmen, schützen, sicherstellen, bewahren, libertatem, Caes.: rusticis magnam partem cibariorum per hiemem, erhalten, Colum. – gew. m. ab (gegen od. vor) u. Abl., v. alqm a verberibus, ab unco, a crucis terrore, Cic.: alqm a miseriis morte, Cic.: a molestia, a labore, Cic.: domum suam ab solitudine, Cic.: u. so loca a solitudine, Liv.: laudem summorum oratorum ab oblivione hominum atque a
    ————
    silentio, Cic. – m. bl. Abl., alqm scelerum suorum suppliciis, vor der Str. bewahren, von der Str. befreien, Iustin. 7, 5, 7: exercitum fame, Curt. 9, 10 (41), 18. – v. Schutzmitteln, capillum a canitie, Plin.: ebur a carie (v. altem Öl), Plin.: corpora a putrescendo (v. Salz), Plin. – u. vind. se ex alqa re, sich gegen etwas sicherstellen, se non modo ex suspicione tanti sceleris, verum etiam ex omni hominum sermone non armis, sed patrimonio suo vindicavit, Cic. Sull. 59.
    II) einem Vergehen durch Inanspruchnahme von Sühne, durch Androhung od. Vollziehung von Strafe steuern, gegen etwas od. jmd. verbietend od. strafend einschreiten, A) eig.: a) v. alqd = einem Vergehen usw. steuern, es verbieten, ein begangenes ahnden, bestrafen, iste dolus malus et legibus erat vindicatus, ut tutela duodecim tabulis, circumscriptio adulescentium lege Plaetoriā; et sine lege iudiciis, in quibus additur EX FIDE BONA, Cic.: facinus nemini lege concessum, sed fortasse adhuc in nullo vindicatum, Cic.: acerrime maleficia, Cic.: peccata, Liv.: quidquid peccatur maiestatis actione vindicandum est, Sen. rhet. – b) v. in alqm, gegen jmd. einschreiten, ahndend verfahren, jmd. bestrafen, fateor non modo in socios, sed etiam in cives militesque nostros persaepe esse severe ac vehementer vindicatum, Cic.: vindicandum in eos non manu neque vi, verum quaestionibus, Sall.: in quos eo gravius Caesar vindicandum
    ————
    statuit, Caes. – c) absol. = einschreiten, strafen, nisi vos vindicatis, Cic.: populum hortari ad vindicandum, Sall.
    B) übtr.: a) alqd, einer Sache steuern, etw. ahnden, bestrafen, rächen, fortuita non civium tantummodo, sed urbium damna principis munificentia vindicat, steuert (= ersetzt), Vell. 2, 126, 4. – Ti. Gracchi conatus perditos, Cic.: sociorum (gegen die B.) iniurias, Liv.: iniurias suas manu (durch Mord, Gewalttat), Sall.: offensas ense, Ov.: necem Crassi, Ov. – zugl. m. in u. Abl. der Pers. = etwas an jmd. rügen (tadeln), omnia, quae vindicaris in altero, tibi ipsi vehementer fugienda sunt, Cic. Verr. 3, 4. – b) alqm, α) bl. alqm, Romana tandem se vindicat ira, Claud. 24, 84. – β) alqm ab oder de alqo, an jmd. rächen, se a Pyrrho, Vell. 1, 1, 3: se ab illo, Sen. de ben. 6, 5, 3: se de fortuna praefationibus, Plin. ep. 4, 11, 14: u. passiv, quantā saevitiā opus erat, ut Sulla de Mario vindicaretur, Flor. 3, 21, 19 (aber Cic. Deiot. 21 Halm se de absente indicare). – vulg. vendico, Iul. Val. 3, 47. p. 156, 9 K. – Nbf. nach der 3. Konj., vindicit, XII tabb. III, 3 Schoell ( bei Gell. 20, 1, 45).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vindico

  • 16 vendicare

    vendicare v. ( véndico, véndichi) I. tr. venger: vendicare un torto venger une injustice; vendicare col sangue venger dans le sang, laver dans le sang; vendicare l'onore di qcu. venger l'honneur de qqn. II. prnl. vendicarsi se venger: vendicarsi di un torto se venger d'une injustice.

    Dizionario Italiano-Francese > vendicare

  • 17 vindico

    vindĭco (on account of a supposed derivation from venum - dico, also written vendĭco), āvi, ātum, 1 (collat. form, acc. to the 3d conj., VINDICIT, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1 fin.), v. a. [vim - dico, prop. to assert authority, viz. in a case where legal possession of a thing claimed is refused; hence, transf.], to lay legal claim to a thing, whether as one's own property or for its restoration to a free condition.
    I.
    Lit.: IN. IVS. DVCITO. NI IVDICATVM FACIT AVT QVIS ENDO EOM IVRE VINDICIT, i. e. eum in jure vindicat, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; cf., on the form of laying claim to disputed personal property, Gai Inst. 4, 16:

    vindicare sponsam in libertatem,

    Liv. 3, 45, 11; cf. id. 3, 48, 5; 3, 46, 7:

    puellam,

    id. 3, 46, 3:

    ita vindicatur Virginia spondentibus propinquis,

    id. 3, 46, 8.—
    II.
    Transf., in gen. (freq. and class.; cf. assero).
    A.
    To lay claim to as one's own, to make a claim upon, to demand, claim, arrogate, assume, appropriate a thing:

    omnia non Quiritium sed sapientium jure pro suis vindicare,

    Cic. Rep. 1, 17, 27:

    videor id meo jure quodam modo vindicare,

    id. Off. 1, 1, 2:

    Homerum... Chii suum vindicant,

    id. Arch. 8, 19:

    ortūs nostri partem patria vindicat,

    id. Off. 1, 7, 22:

    maximam partem quasi suo jure Fortuna sibi vindicat,

    id. Marcell. 2, 6:

    ceterarum rerum quae sunt in oratore, partem aliquam sibi quisque vindicat,

    id. Or. 19, 69:

    quod neque summi imperatores... sibi umquam vindicare sunt ausi,

    Quint. 1, prooem. §

    14: partem oneris tui mihi vindico,

    Plin. Ep. 6, 32, 2:

    majestatem sibi,

    id. Pan. 42, 1:

    partis sibi aequas potentiae,

    Suet. Tib. 50; id. Tit. 5; Sen. Ira, 3, 30, 3; id. Cons. Helv. 3, 9; id. Q. N. 1, 1, 10; Val. Max. 4, 3, 1; 5, 3, ext. 2; cf. Plin. Pan. 8, 2; Val. Max. 4, 5, 3: iniquissima haec bellorum condicio est; prospera omnes sibi vindicant, adversa uni imputantur, Tac. Agr. 27:

    victoriae majore parte ad se vindicatā,

    Liv. 44, 14, 8:

    decus belli ad se,

    id. 9, 43, 14:

    tanta tamen universae Galliae consensio fuit libertatis vindicandae, ut, etc.,

    should be maintained, vindicated, Caes. B. G. 7, 76:

    Trasimenum pro Tarsimeno multi auctores... vindicaverunt,

    have adopted, Quint. 1, 5, 13; so id. 1, 5, 26:

    vindicet antiquam faciem, vultusque ferinos Detrahat,

    reassume, Ov. M. 2, 523.— Poet., with inf.:

    vindicat hoc Pharius dextrā gestare satelles,

    Luc. 8, 675.—
    B.
    To place a thing in a free condition.
    1.
    In libertatem vindicare, to set free, to free, emancipate:

    in libertatem rem populi,

    Cic. Rep. 1, 32, 48:

    ex dominatu Ti. Gracchi in libertatem rem publicam,

    id. Brut. 58, 212:

    rem publicam afflictam et oppressam in veterem dignitatem ac libertatem,

    i. e. to restore, id. Fam. 2, 5, 2:

    Galliam in libertatem,

    Caes. B. G. 7, 1:

    se et populum Romanum in libertatem,

    id. B. C. 1, 22.—
    2.
    To deliver, liberate, protect, defend:

    te ab eo vindico et libero,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9:

    nos a verberibus, ab unco, a crucis terrore neque res gestae neque acta aetas neque vestri honores vindicabunt?

    id. Rab. Perd. 5, 16:

    sapientia sola nos a libidinum impetu et formidinum terrore vindicat,

    id. Fin. 1, 14, 46:

    quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?

    id. Fl. 17, 40:

    aliquem a miseriis morte,

    id. Brut. 96, 329:

    a molestiā,

    id. Q. Fr. 1, 4, 2:

    a labore,

    id. Sull. 9, 26:

    domum suam a solitudine,

    id. de Or. 1, 45, 199:

    laudem summorum oratorum ab oblivione hominum atque a silentio,

    rescue, id. ib. 2, 2, 7:

    sed ab hac necessitate egregie vos fortuna vindicat,

    Liv. 37, 54, 10:

    corpora a putrescendo (sal),

    Plin. 31, 9, 45, § 98:

    ebur a carie (vetus oleum),

    id. 15, 7, 7, § 32:

    capillum a canitie,

    id. 28, 11, 46, § 164:

    se non modo ex suspitione tanti sceleris, verum etiam ex omni hominum sermone,

    Cic. Sull. 20, 59:

    perpetienda illa fuerunt, ut se aliquando ad suos vindicaret,

    might restore, id. Rab. Post. 9, 25:

    quam dura ad saxa revinctam Vindicat Alcides,

    sets free, Ov. M. 11, 213:

    tandem absolutus vindicatusque est (reus),

    Plin. Ep. 4, 9, 1.—
    C.
    With respect to some wrong perpetrated (cf. ulciscor), to avenge, revenge, punish; to take vengeance on any one; make compensation for:

    omnia quae vindicaris in altero, sibi ipsi vehementer fugienda sunt,

    Cic. Verr. 2, 3, 2, § 4:

    maleficium in aliis vindicare,

    id. Sull. 6, 19:

    facinus in nullo etiam,

    id. Verr. 2, 3, 84, § 194:

    dolum malum et legibus,

    id. Off. 3, 15, 61. acerrime maleficia, id. Rosc. Am. 5, 12:

    consensionem improborum supplicio omni,

    id. Lael. 12, 43:

    eam rem quam vehementer,

    id. Quint. 7, 28:

    Ti. Gracchi conatus perditos,

    id. Off. 1, 30, 109:

    necem Crassi,

    Ov. F. 6, 468:

    offensas ense,

    id. Tr. 3, 8, 40:

    fortuita non civium tantummodo sed urbium damna principis munificentia vindicat,

    Vell. 2, 126, 4.— Impers. pass.:

    fateor non modo in socios, sed etiam in cives militesque nostros persaepe esse severe ac vehementer vindicatum,

    Cic. Verr. 2, 5, 50, § 133:

    vindicandum in eos,

    Sall. J. 31, 18:

    vindicatum in eos, qui, etc.,

    id. C. 9, 4; cf.:

    in quos (Venetos) eo gravius Caesar vindicandum statuit, quo diligentius, etc.,

    Caes. B. G. 3, 16.—
    2.
    Transf. (after the analogy of ulcisci): vindicare se ab (de) aliquo, to revenge one's self upon one:

    se ab illo,

    Sen. Ben. 6, 5, 3:

    se de fortunā praefationibus,

    Plin. Ep. 4, 11, 14.— Pass.:

    quantā saevitiā opus erat, ut Sulla de Mario vindicaretur,

    Flor. 3, 21, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > vindico

  • 18 LIBERATE

    [V]
    LIBERO (-ARE -AVI -ATUM)
    RESOLVO (-ERE -SOLVI -SOLUTUM)
    LAXO (-ARE -AVI -ATUM)
    MANUMITTO (-ERE -MISI -MISSUM)
    VINDICO (-ARE -AVI -ATUM)
    VENDICO (-ARE -AVI -ATUM)
    SALVO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRIVO (-ARE -AVI -ATUM)

    English-Latin dictionary > LIBERATE

  • 19 TRUMPET

    [N]
    TUBA (-AE) (F)
    BUCCINA (-AE) (F)
    BUCINA (-AE) (F)
    AES (AERIS) (N)
    LITUUS (-I) (M)
    BELLICUM (-I) (N)
    CORNU (-US) (N)
    CORNUM (-I) (N)
    CORNUS (-I) (M)
    CONCHA (-AE) (F)
    BARDITUS (-US) (M)
    BARRITUS (-US) (M)
    BARITUS (-US) (M)
    [V]
    PRAEDICO (-ARE -AVI -ATUM)
    VENDICO (-ARE -AVI -ATUM)
    VINDICO (-ARE -AVI -ATUM)
    CELEBRO (-ARE -AVI -ATUM)
    BUCINO (-ARE -AVI -ATUM)
    BARRIO (-IRE)
    - TRITON'S TRUMPET

    English-Latin dictionary > TRUMPET

  • 20 USURP

    [V]
    USURPO (-ARE -AVI -ATUM)
    RAPIO (-ERE RAPUI RAPTUM)
    INVADO (-ERE -VASI -VASUM)
    VINDICO (-ARE -AVI -ATUM)
    VENDICO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADSUMO (-ERE -SUMPSI -SUMPTUM)
    ASSUMO (-ERE -SUMPSI -SUMPTUM)

    English-Latin dictionary > USURP

См. также в других словарях:

  • vendico — vén·di·co, ven·dì·co agg. OB vendicato {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: propr. p.pass. ant. di vendicare senza suff …   Dizionario italiano

  • Ciclo supercontinental — Supercontinente Pangea. El ciclo supercontinental (o ciclo de Wilson), propuesto por John Tuzo Wilson, postula que cada 400 500 millones de años todas las masas de tierra emergidas se unen, formando un supercontinente. El último de estos… …   Wikipedia Español

  • Wendos — o vendos (en alemán: Wenden, en latín: Venedi) nombre dado por los germanos a los pueblos eslavos del centro norte de Europa, en particular de los sorbios o sorabos que viven en el sudeste de la actual Alemania. Su nombre deriva del término… …   Wikipedia Español

  • Thibaud et Doralice — Conte populaire Titre Thibaud et Doralice Titre original Doralice Folklore Genre Conte merveilleux Aarne Thompson AT 706C (ou AT 510B …   Wikipédia en Français

  • vendicare — ven·di·cà·re v.tr. (io véndico) AU 1. far vendetta in nome di qcn.: vendicare un amico ucciso, vendicare la morte del padre, del fratello 2. soddisfare, riscattare qcs. con una vendetta: vendicare un torto, un oltraggio, un ingiustizia;… …   Dizionario italiano

  • vendicarsi — ven·di·càr·si v.pronom.intr. (io mi véndico) CO 1. far vendetta contro il proprio offensore: vendicarsi di un assassino 2. dare il contraccambio per un danno o un torto subito: vendicarsi per un offesa, per un ingiuria subita Sinonimi: farla… …   Dizionario italiano

  • vendicare — {{hw}}{{vendicare}}{{/hw}}A v. tr.  (pres. io vendico , tu vendichi ) Far scontare un torto, un ingiustizia, un delitto, arrecando volontariamente un danno più o meno grave all offensore: vendicare un ingiustizia; vendicare il fratello ucciso;… …   Enciclopedia di italiano

  • vendicare — [lat. vindĭcare, der. di vindex dĭcis vindice , propr. esercitare le funzioni di vindice ] (io véndico, tu véndichi, ecc.). ■ v. tr. [fare vendetta di un torto vero o presunto: v. un offesa ] ▶◀ [in modo cruento] lavare col sangue. ↓ restituire,… …   Enciclopedia Italiana

  • ՅԱՆԳՈՒՑԱՆԵՄ — (ուցի, ո՛, ուցեալ.) NBH 2 0324 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c, 12c ն. ՅԱՆԳՈՒՑԱՆԵՄ ՅԱՆԿՈՒՑԱՆԵՄ. ἱδιοποιέω proprium facio, vendico, concilo ἑπάγω, προσάγομαι attraho եւն. Յանկեցուցանել. յարեցուցանել. տալ յանկչել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Calidone —    Enèo re di Calidone era solito celebrare dei sacrifici in onore di tutti gli dèi per ringraziarli della benevolenza e dell abbondanza dei raccolti, una volta si scordò di Artemide, la quale risentita si vendicò mandando a Calidone un terribile …   Dizionario dei miti e dei personaggi della Grecia antica

  • Teseo —    Figlio di Egeo re di Atene e di Etra figlia di Pitteo re di Trezene. Per motivi a noi sconosciuti Pitteo volle che il matrimonio restasse segreto. Egeo non potendo rimanere a corte da Pitteo dovette ritornare ad Atene per curare gli affari… …   Dizionario dei miti e dei personaggi della Grecia antica

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»