Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vellus

  • 41 lanosus

    lānōsus, a, um (lana), voller Wolle, wollig, uterus ovis (Ggstz. glaber uterus), Colum. 7, 3, 7: vellus, Apul. met. 8, 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lanosus

  • 42 lavo

    lavo, lāvī, lautum (st. lavitum), Partiz. lautus u. lōtus, lavere, und lavo, lāvī, lavātum, lavāre (λουω), waschen, baden, I) im allg.: 1) im engeren Sinne: α) tr.: manus lavare, Cic. (vgl. malluviae, quibus manus sunt lautae, Fest. 161, 17): manus manum lavat, sprichw., s. manus no. I, A: dentes, Plin. ep.: puriter dentes, Catull.: cutem, Lact.: vellus, Plin.: lanam, Inscr., u. lanas, Plin.: vestimenta, waschen (u. walken), Titin. com. 29. Fronto epist. ad M. Caes. 4, 3. p. 64 sg. (N.); vgl. vestimenta Tyria sine dubio, sed iam semel lota, Petron. 30, 11: lav. Xantho amne crines, Hor.: quo pedes lavisset Sisyphus aere, Hor.: pure loti pedes, Plin. – Venus lavans sese, sich badende, Plin. 36, 35. – β) intr. lavare u. Passiv. lavari medial = sich waschen, sich baden, pisces usque dum vivunt lavant, Plaut.: vos lavate interibi, Plaut.: illa si iam laverit mihi nuntia, Ter.: numquam in thermis suis admissā plebe lavit, Suet.: lavare saepius in die, Suet.: lavare ex lacu, Vitr.: lavare simul cum principe, Treb. Poll.: lavare frigidā, Plaut.: ornantur lavantur terguntur poliuntur, Plaut.: cum soceris generi non lavantur, Cic.: lavantur in fluminibus, Caes.: lavari frigidā, Plin. ep.: aquā calidā, Iustin., u. bl. calidā, Plin.: calidis frigidisque unguentis, Suet.: in villa Formiana, Plin. ep.: in publico Romae, Plin. ep.: postero die, Cels.: totus (am ganzen Leibe) lavor, Sen.:
    ————
    unā lavamur, wir baden zusammen, Mart.: lavari cum alqo, Mart.: lavari bene, Mart.: rex lavans, Liv.: cur te lautum voluit, cenatum noluit occīdere, Cic.: lavandi mos, Augustin.: ad lavandi tempus, zur Badezeit, Gell.: it lavatum, Ter.: dum tu lavatum ibis, Hor. – 2) im weiteren Sinne, baden = netzen, benetzen, befeuchten, vultum lacrimis, Ov.: ora, Verg.: Padus Matina laverit cacumina, Hor.: his (rivis) nunc illa viridia, nunc haec, interdum simul omnia lavantur, Plin. ep. 5, 6, 40. – II) prägn., weg-, abwaschen, sudorem, Fronto epist. ad M. Caes. 4, 3. p. 65, 1 N. – übtr., peccatum precibus, entschuldigen, Ter.: mala vino, vertreiben, Hor. – Das Perf. heißt nur lavi (erst spätlat. lavasti in einer christl. Inschr. im Corp. inscr. Lat. 5, 3216), das Supinum klass. immer lavatum (dah. Partiz. Fut. lavaturus, Ov. fast. 3, 12), das Partiz. Perf. klass. immer lautus. Formen der dritten Konjug. sind der klassischen Prosa fremd, während sie bei den Dichtern häufig u. bei Horaz ständig sind. Vgl. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 383.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lavo

  • 43 Nemea

    Nemea, ae, f. (Νεμέα) u. poet. Nemeē, ēs, f. (Νεμέη), ein Flecken in Argolis zwischen Kleonä u. Phlius, nebst der umliegenden Waldgegend mit einem Haine des nemëischen Zeus, worin Herkules den nemëischen Löwen erlegte, u. alle drei Jahre die nemëischen Spiele gefeiert wurden, Cic. de fato 7. Verg. Aen. 8, 295: Form -e, Mart. spect. 27, 3. Stat. silv. 1, 3, 6. – Dav.: A) Nemeaeus (Nemeēus), a, um (Νεμεαιος), nemeäisch, leo, Ov.: moles od. pestis, Löwe, Ov.: vellus, Löwenfell, Ov. – B) Nemaeus, a, um, nemäisch, Hieron. – C) Nemea, ōrum, n. (Νέμεα), die nemëischen Spiele, Liv. u. Hyg.: Nemea vincere, Vitr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Nemea

  • 44 puto

    puto, āvī, ātum, āre (putus), I) putzen, reinigen, a) im allg.: lanam, Titin. com. 23: vellus, Varro r. r. 2, 2, 18. – b) als t. t. der Gärtnerspr., Bäume u. Weinstöcke beschneiden, arbores, Cato r. r. 32, 1: oleas, Colum. 11, 2, 41: olivetum, ibid. 44: vites, Verg. georg. 2, 407: vitem, Ambros. hexaëm. 4. § 1: arbores et vites, Donat. Ter. Andr. 2, 6, 11.
    II) rechnen, berechnen, anschlagen, 1) eig.: sic numerabitur tegula: integra quae non erit, unde quarta pars aberit, duae pro una: colliciares quae erunt, pro binis putabuntur, Cato r. r. 14, 4: si singuli menses pari aut impari numero putarentur, Macr. sat. 1, 13, 5. – 2) übtr., etw. seinem Werte nach so u. so hoch berechnen, anschlagen, a) dem numerischen Werte nach, si denariis CCCC Cupidinem illum putasset, auf 400 Denare im Werte berechnet, angeschlagen hätte, Cic. Verr. 4, 13 M. – b) etw. dem inneren Werte nach irgendwie hoch od. in einer Aufstellung verrechnen, anschlagen, in Anschlag bringen, für das u. das ansehen, halten, achten, α) m. Genet. des Wertes: magni p. honores, Cic.: pluris p. quod utile est, quam quod honestum, Cic.: p. commoda parvi, Catull.: divitias minimi p., Cic.: populi iudicium nihili putare, Cic.: alqd p. tanti, Cic. u.a.: statuite, quanti hoc putetis, bedenkt, wie hoch ihr dieses anschlagen müßt, Cic. – β) m. pro u. Abl.: alqm p. pro nihilo,
    ————
    Cic.: alqd pro certo p., Mat. et Trebat. in Cic. ep.: pro decreto, Cic.: damnationem pro praetura, Cic. – γ) m. in u. Abl.: patrem, si non in parentis, at in hominum numero putabat, Cic.: quod ego in propinqua parte amicitiae puto, Ter.: alqd in expetendis rebus p., Cic. – δ) m. supra u. Akk.: ratio supra hominem putanda, Cic. – ε) m. Acc. u. im Passiv m. Nom. des Prädikats, wofür man ansieht usw.: p. hominem prae se neminem, se solum beatum, se solum potentem, Cic.: qui consuetudine proeliorum iam latrones ac semibarbari putantur, Eutr. – dah. c) als Ergebnis einer Berechnung annehmen, vermuten, meinen, glauben, für etw. halten, im Passiv deutsch oft gelten für od. als usw., α) m. Acc.: p. deos, an G. glauben, Cic. – mit in u. Abl., maximam gloriam in maximo imperio putare, Sall. (mehr Beispiele s. Dietsch Sall. Iug. 53, 3). – m. Genet. possess., quaecumque sunt in omni mundo, deorum atque hominum putanda sunt, Cic. de nat. deor. 2, 154. – m. dopp. Acc., quid illum putas? was denkst du von ihm? Plaut.: eas divitias putabant, Sall.: quod idoneum ad muniendum putarent, Nep.: quae sibi quisque facilia factu putat, Sall.: me putare hoc verum, Ter. – m. bl. Prädikats-Acc., dictum puta, Ter.: facta puta, Ov. – im Passiv m. dopp. Nomin., ut huic pauci pares putentur, Nep. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: nullos esse omnino (deos) p., Cic.: puta hoc deficere, Iuven.: noli putare me malui-
    ————
    sse etc., Cic.: ut ab iis amari me putem, Cic.: im Passiv m. Nom. u. Infin., quia prudens in iure civili putabatur, Cic.: cuius (solis) lumine conlustrari putatur (luna), Cic. – mit ausgelassenem esse beim Infin. mit esse, tempus transmittendum putavi, Cic.: videte, quem in locum rem publicam perventuram putetis, kommen müßte, Cic.: ea vos coniecturā perspicite, quantum illud bellum factum putetis, Cic. – mit ausgelassenem Prädikats-Acc. beim Infin., stare putes, man sollte glauben, Ov.: sensisse putares, man hätte glauben sollen, Ov. – v. lebl. Subjj., acies mea (Augen) videt aut videre putat, Ov. her. 18, 32. – impers. m. folg. Acc. u. Infin., Athenas Atheniensium causā putandum est conditas esse, Cic.: anne aliquas ad caelum hinc ire putandum est sublimes animas? sollte man glauben (ist es wohl glaubhaft), daß usw.? Verg.: nec tamen, quia sensus corporis deficit, animae sensum exstingui et occĭdere putandum est, Lact. – elliptisch, Cyprus insula et Cappadociae regnum de me loquentur; puto etiam regem Deiotarum (sc. de me locuturum esse), Cic. ep. 15, 4, 15; so auch Cic. ep. 15, 20, 1 (wo aus dem Vorhergehenden zu ergänzen oratorem meum commendari); de fin. 5, 76 (wo probari zu erg.). – γ) absol.: recte putas, Ter.: non putaram, Cic. – puto u. ut puto parenthetisch, cuiusmodi velim, puto (glaube ich), quaeris, Cael. in Cic. ep.: non, puto, repudiabis, Vatin. in
    ————
    Cic. ep.: vorangestellt, puto, inter me teque convenit, Sen.: ironisch, puto licuit, Suet.: bes. so at, puto, Ov. – hunc unum excipio, ut puto, pudenter, Catull.: vorangestellt, ut puto, non poteris ipsa referre vicem, Ov.
    III) prägn., rechnend, berechnend überschlagen, überrechnen, 1) eig.: p. rationem vinariam, oleariam, quid venierit, quid exactum siet, Cato: p. rationem cum alqo, abrechnen, sich berechnen, Plaut. u. Cato: rationes cum publicanis, Cic.: so auch rationes domino, ICt. – bildl., altrovorsum quom eam mecum rationem puto, bei mir die Sache erwäge, Plaut. Cas. 555. – 2) übtr.: a) erwägen, überlegen, bedenken, geistig betrachten, dum haec puto, Ter.: rem ipsam putemus, Ter.: multaque dura suo tristi cum corde putabant, Verg. – mit folg. Acc. u. Infin., in quo primum illud debes putare, comitiis studium esse populi, non iudicium, Cic. – b) insbes. = disputare, erwägend, betrachtend auseinandersetzen, mecum argumentis puta, ich fordere Gründe, Plaut. Amph. 592: rem ipsam putasti, du hast den Punkt getroffen, Ter. Phorm. 718. – Synkop. Perfektformen putasti, putaris, Komik., putaram, putasset, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > puto

  • 45 sterno

    sterno, strāvī, strātum, ere (zu Wz. *ster-, altind. strnati, streut, wirft nieder, griech. στρώννυμι, στορέννυμι got. straujan, ahd. strewen, streuen), I) auf den Boden hinbreiten, hinstreuen, A) im allg.: a) eig.: vestes, Ov.; vgl. strata sub pedibus vestis, Suet.: vellus duro in solo, Ov.: strata iacent passim sua quaeque sub arbore poma, Verg.: glaream, Tibull.: arenam, Ov.: spongias ad lunam et pruinas, Plin.: arma per flores, Gratt.: super eos (asseres) pontes, schlagen, Curt. – bildl., illos cognitioni numinis tui sternere, unterbreiten, unterstellen, Spart. Hel. 1. § 1. – b) übtr., u. zwar Passiv sterni medial, v. Örtl., sich ausbreiten, sich erstrecken, ibi Laborini campi sternuntur, Plin.: insulae Frisiorum, Chaucorum etc. sternuntur inter Helinum ac Flevum, Plin. – B) insbes.: 1) am Boden usw. hinbreiten, hinlegen, hinstrecken, niederlegen, niederstrecken, niederwerfen, a) übh.: silvas, Curt.: vineam, Colum.: u. so vites stratae, Colum. – corpora passim, Liv.: strata somno corpora, Liv.: quidam somno etiam strati, Liv. – refl. se st., sich hinstrecken, sich lagern, se somno in litore, Verg. – u. ebenso Passiv medial, sterni passim ferarum ritu, Liv.: sterni Iovi, sich niederwerfen zum Gebet, fußfällig verehren (προςκυνειν), Sil.: so auch Partiz. stratus, hingestreckt, hingelagert, liegend, humi, Cic.: sibi ad
    ————
    pedes strati, Cic.: viridi membra sub arbuto stratus, Hor. – ursi humanitus strati, hingestreckt-, sich hinlegend wie die Menschen, Plin. – b) feindlich, gewaltsam niederstrecken, zu Boden strecken, niederwerfen, niedermachen, niederhauen, α) eig.: ferro pecus, Hor.: omnia ferro, Liv.: caede viros, Verg.: alqm subitā morte, Verg.: alqm morti, Verg.: extremos metendo humum, Hor.: ingenti caede sterni, Liv.: strati caede hostes, Liv. – poet., ventos, sich legen machen, beruhigen, Hor. – moenia, Ov.: ariete muros, Liv.: a culmine Troiam, Verg.: stabula dentibus, vom Elefanten, Plin. – β) übtr., niederwerfen, zu Bodendrücken, -werfen, irae Thyesten exitio gravi stravere, Hor.: mortalia corda humilis stravit pavor, Verg.: afflictos se et stratos esse, Cic. – 2) Rauhes usw. zur Fläche hinbreiten, ebnen, glatt und eben legen, a) das aufwogende Meer ebnen, sich legen machen, aequor aquis, Verg.: pontum, Ov.: postea sternitur mare alcyonum feturae, Plin. – b) einen rauhen Weg usw. ebnen, eben legen, bahnen, α) eig.: viam per mare magnum, Lucr.: hoc (iter) Cannae stravere tibi, Sil.: stratum militari labore iter, Quint. – bes. durch Pflaster usw., pflastern, semitam saxo quadrato, Liv.: vias, clivum silice, emporium lapide, Liv.: fossam silice vel glareā, auspflastern, Plin.: columnam tollere, locum illum sternendum (zu pflastern) locare, Cic. – β) bildl.: praesens tibi fama
    ————
    benignum stravit iter, Stat. Theb. 12, 813. – II) meton., mit etwas überbreiten, überstreuen, bedecken, überdecken, a) übh.: foliis nemus, vom Sturm, Hor.: litora nive, Val. Flacc.: arenam Circi chrysocollā, Plin.: solum telis, Verg.: ante aras terram caesi stravere iuvenci, Verg.: intrinsecus (solum) stratum sulphure et bitumine traditur, Iustin. – naves pontibus, Tac.: maria pontibus, Iustin. – triclinia argento privatorum alci sternuntur, die Tafeln jmds. werden mit dem Silbergerät der Privatpersonen besetzt, Eutr. – b) insbes.: α) eine Lagerstatt mit Teppichen, Polstern usw. überbreiten, decken, polstern, zurechtmachen, duabus culcitis ac duabus toros plagulis, Varro fr.: lectum vestimentis, Ter.: lectum sine linteis, sine purpura, Liv. epit.: u. so bl. lectum, Komik., Cic. u.a.: triclinium, Cic.: arceram, XII tabb. fr.: lectus lepide stratus, Plaut.: cathedra strata, gepolstert, Iuven. – absol., iubet sterni sibi in prima domus parte, Plin. ep. – β) ein Pferd decken, unser satteln, equum, Liv. u. Veget.: non stratos, non infrenatos (aufgezäumt) habebant equos, Liv.: iam dimisso synthemate (Postschein) equus publicus sternebatur, Hieron. epist. 118, 1. – Synk. Plusquamperf. strarat, Manil. 1, 776: strasset, Varro de vit. P.R. 1. fr. 24 ( bei Non. 86, 6).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sterno

  • 46 strictivillae

    strictivillae (strittivillae, strictivellae), ārum, f. (stringo u. villus od. vellus), die Haarausreißerinnen, ein Schimpfwort auf die Buhldirnen, die sich der Haare berauben, Plaut. fr. b. Gell. 3, 3, 6 (Hertz strittivillae) u.b. Non. 169, 8 (Quicherat strictivellae).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > strictivillae

  • 47 suffumigo

    suffūmigo, āre (sub u. fumigo), unten räuchern, beräuchern, vasa rore marino, Colum.: dolia albā cerā, Colum.: dolentem vulvam sulfure, Cels.: vellus sulfure vivo, Plin. Val.: cornu cervino suffumigato, räuchern mit usw., Gargil. Mart.: suffumigare expedit, Cels.: si ex alvo apes evadunt suffumigandum (est), Varro.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suffumigo

  • 48 vellereus

    vellereus, a, um (vellus), aus Wolle, wollen, cruminae, Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 22. p. 135 B.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vellereus

  • 49 Velliger

    Velliger, gerī, m. (vellus u. gero), der Vliesträger, v. Zeichen des Widders, Caes. German. prognost. fr. in Anthol. Lat. 5, 51, 30 Burmann.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Velliger

  • 50 villus

    villus, ī, m. (zu vellus), das zottige Haar der Tiere, die Zotte, kollektiv zottige Haare, villis ingentibus, Lucil.: animantium aliae villis vestitae, Cic.: ovium villi, Cic.: leonis, Verg.: arietis, Verg.: improbus barbarum villus, übermäßige Barthaare (der Ziegen), Plin.: tonsis mantelia villis, glatt geschorene, Verg.: übtr., v. der Baumwolle, Plin. 11, 77: cani arborum villi, Baummoos, Plin. 12, 108.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > villus

  • 51 sternō

        sternō strāvī, strātus, ere    [STER-], to spread out, spread abroad, stretch out, extend, strew, scatter: Sternitur in duro vellus solo, O.: virgas, strew, O.: passim poma, V.: corpora, stretch, L.: Sternimur gremio telluris, lie down, V.— To spread out, flatten, smooth, level: Sterneret aequor aquis, V.: straverunt aequora venti, V.: pontum, O.: odia militum, to calm, moderate, Ta.— To cover, spread, bestrew: foliis nemus tempestas Sternet, H.: Congeriem silvae vellere, O.: strati bacis agri, V.—Of a bed or couch, to cover, spread, prepare, arrange, make: lectus vestimentis stratus est, T.: pelliculis lectulos: torum frondibus, Iu.—Of a way, to cover, lay, pave: locum sternendum locare: via strata, L.: semitam saxo quadrato, L.—Of an animal, to saddle: equos, L.— To throw down, stretch out, lay low, throw to the ground, overthrow, prostrate, raze, level: catervas, L.: omnia ferro, L.: Ter leto sternendus erat, V.: Stravit humi pronam, O.: Primosque et extremos metendo Stravit humum, H.: Sternitur volnere, V.: Thyesten exitio gravi, H.: Strata belua texit humum, O.—Fig., to cast down, prostrate: adflictos se et stratos esse fateantur: mortalia corda Per gentīs humilīs stravit pavor, V.: haec omnia strata humi erexit, L.
    * * *
    sternere, stravi, stratus V
    spread, strew, scatter; lay out

    Latin-English dictionary > sternō

  • 52 Calaber

    Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:

    hospes,

    Hor. Ep. 1, 7, 14:

    pascua,

    id. Epod. 1, 27:

    apes,

    id. C. 3, 16, 33:

    aquae,

    Ov. F. 5, 162:

    montes,

    id. A. A. 3, 409:

    litus,

    Plin. 3, 26, 30, § 151:

    oves (of superior quality),

    Col. 7, 2, 3:

    Pierides,

    i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:

    vellus,

    Pers. 2, 65.—And
    2.
    Subst.: Călā̆bri, ōrum, m., the inhabitants of Calabria, Mel. 2, 4, 2; Sil. 12, 396.—
    B.
    Călā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):

    oliva,

    Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Calaber

  • 53 Calabri

    Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:

    hospes,

    Hor. Ep. 1, 7, 14:

    pascua,

    id. Epod. 1, 27:

    apes,

    id. C. 3, 16, 33:

    aquae,

    Ov. F. 5, 162:

    montes,

    id. A. A. 3, 409:

    litus,

    Plin. 3, 26, 30, § 151:

    oves (of superior quality),

    Col. 7, 2, 3:

    Pierides,

    i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:

    vellus,

    Pers. 2, 65.—And
    2.
    Subst.: Călā̆bri, ōrum, m., the inhabitants of Calabria, Mel. 2, 4, 2; Sil. 12, 396.—
    B.
    Călā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):

    oliva,

    Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Calabri

  • 54 Calabria

    Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:

    hospes,

    Hor. Ep. 1, 7, 14:

    pascua,

    id. Epod. 1, 27:

    apes,

    id. C. 3, 16, 33:

    aquae,

    Ov. F. 5, 162:

    montes,

    id. A. A. 3, 409:

    litus,

    Plin. 3, 26, 30, § 151:

    oves (of superior quality),

    Col. 7, 2, 3:

    Pierides,

    i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:

    vellus,

    Pers. 2, 65.—And
    2.
    Subst.: Călā̆bri, ōrum, m., the inhabitants of Calabria, Mel. 2, 4, 2; Sil. 12, 396.—
    B.
    Călā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):

    oliva,

    Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Calabria

  • 55 Calabrica

    Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:

    hospes,

    Hor. Ep. 1, 7, 14:

    pascua,

    id. Epod. 1, 27:

    apes,

    id. C. 3, 16, 33:

    aquae,

    Ov. F. 5, 162:

    montes,

    id. A. A. 3, 409:

    litus,

    Plin. 3, 26, 30, § 151:

    oves (of superior quality),

    Col. 7, 2, 3:

    Pierides,

    i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:

    vellus,

    Pers. 2, 65.—And
    2.
    Subst.: Călā̆bri, ōrum, m., the inhabitants of Calabria, Mel. 2, 4, 2; Sil. 12, 396.—
    B.
    Călā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):

    oliva,

    Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Calabrica

  • 56 Calabricus

    Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:

    hospes,

    Hor. Ep. 1, 7, 14:

    pascua,

    id. Epod. 1, 27:

    apes,

    id. C. 3, 16, 33:

    aquae,

    Ov. F. 5, 162:

    montes,

    id. A. A. 3, 409:

    litus,

    Plin. 3, 26, 30, § 151:

    oves (of superior quality),

    Col. 7, 2, 3:

    Pierides,

    i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:

    vellus,

    Pers. 2, 65.—And
    2.
    Subst.: Călā̆bri, ōrum, m., the inhabitants of Calabria, Mel. 2, 4, 2; Sil. 12, 396.—
    B.
    Călā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):

    oliva,

    Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Calabricus

  • 57 elutrio

    ēlūtrĭo, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to wash out.
    I.
    Lit.: lintea, Laber. ap. Gell. 16, 7, 5:

    vellus,

    Plin. 9, 38, 62, § 133.—
    * II.
    Transf., to decant, rack off, Plin. 14, 17, 21, § 114.

    Lewis & Short latin dictionary > elutrio

  • 58 Gaetuli

    Gaetūli ( Gētūli), ōrum, m., = Gaitouloi, a people of northwestern Africa, south of the Mauri and Numidae, in the modern Morocco, the Gœtulians, Mel. 1, 4, 4; 3, 10, 4; Plin. 5, 8, 8, § 43; Sall. J. 18, 9; 80, 1 al.—In sing.: Gaetūlus, i, m., the Gœtulian, collect., Luc. 4, 678.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gaetūlus, a, um, adj., of or belonging to the Gœtulians, Gœtulian:

    Syrtes,

    Verg. A. 5, 192; Hor. C. 2, 20, 15:

    leo,

    Verg. A. 5, 351; Hor. C. 1, 23, 10; cf.

    leaena,

    id. ib. 3, 20, 2:

    mapalia,

    Mart. 10, 20, 7;

    pastor,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    murex,

    i. e. taken on the African coast, Hor. Ep. 2, 2, 181; Ov. F. 2, 319; cf. Plin. 9, 36, 60, § 127;

    hence, also, transf.: Gaetulisve magis fucaret vellus ahenis,

    Sil. 16, 177:

    Thetis, i. e. mare Libycum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 148.—
    B.
    Gaetūlĭa, ae, f., the country of the Gœtulians, Plin. 5, 4, 4, § 30; Varr. R. R. 2, 11, 11.—
    C.
    Gaetūlĭcus, a, um, adj., Gœtulian:

    purpura,

    Plin. 6, 31, 36, § 201:

    purpurissum,

    id. 35, 6, 26, § 45. — Subst.: Gaetūlĭcus, i, m., a surname of Cn. Cornelius Cossus Lentulus, the conqueror of the Gœtulians, Flor. 4, 12, 40; Tac. A. 4, 42; 46; 6, 30; Juv. 8, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Gaetuli

  • 59 Gaetulia

    Gaetūli ( Gētūli), ōrum, m., = Gaitouloi, a people of northwestern Africa, south of the Mauri and Numidae, in the modern Morocco, the Gœtulians, Mel. 1, 4, 4; 3, 10, 4; Plin. 5, 8, 8, § 43; Sall. J. 18, 9; 80, 1 al.—In sing.: Gaetūlus, i, m., the Gœtulian, collect., Luc. 4, 678.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gaetūlus, a, um, adj., of or belonging to the Gœtulians, Gœtulian:

    Syrtes,

    Verg. A. 5, 192; Hor. C. 2, 20, 15:

    leo,

    Verg. A. 5, 351; Hor. C. 1, 23, 10; cf.

    leaena,

    id. ib. 3, 20, 2:

    mapalia,

    Mart. 10, 20, 7;

    pastor,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    murex,

    i. e. taken on the African coast, Hor. Ep. 2, 2, 181; Ov. F. 2, 319; cf. Plin. 9, 36, 60, § 127;

    hence, also, transf.: Gaetulisve magis fucaret vellus ahenis,

    Sil. 16, 177:

    Thetis, i. e. mare Libycum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 148.—
    B.
    Gaetūlĭa, ae, f., the country of the Gœtulians, Plin. 5, 4, 4, § 30; Varr. R. R. 2, 11, 11.—
    C.
    Gaetūlĭcus, a, um, adj., Gœtulian:

    purpura,

    Plin. 6, 31, 36, § 201:

    purpurissum,

    id. 35, 6, 26, § 45. — Subst.: Gaetūlĭcus, i, m., a surname of Cn. Cornelius Cossus Lentulus, the conqueror of the Gœtulians, Flor. 4, 12, 40; Tac. A. 4, 42; 46; 6, 30; Juv. 8, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Gaetulia

  • 60 Gaetulicus

    Gaetūli ( Gētūli), ōrum, m., = Gaitouloi, a people of northwestern Africa, south of the Mauri and Numidae, in the modern Morocco, the Gœtulians, Mel. 1, 4, 4; 3, 10, 4; Plin. 5, 8, 8, § 43; Sall. J. 18, 9; 80, 1 al.—In sing.: Gaetūlus, i, m., the Gœtulian, collect., Luc. 4, 678.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gaetūlus, a, um, adj., of or belonging to the Gœtulians, Gœtulian:

    Syrtes,

    Verg. A. 5, 192; Hor. C. 2, 20, 15:

    leo,

    Verg. A. 5, 351; Hor. C. 1, 23, 10; cf.

    leaena,

    id. ib. 3, 20, 2:

    mapalia,

    Mart. 10, 20, 7;

    pastor,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    murex,

    i. e. taken on the African coast, Hor. Ep. 2, 2, 181; Ov. F. 2, 319; cf. Plin. 9, 36, 60, § 127;

    hence, also, transf.: Gaetulisve magis fucaret vellus ahenis,

    Sil. 16, 177:

    Thetis, i. e. mare Libycum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 148.—
    B.
    Gaetūlĭa, ae, f., the country of the Gœtulians, Plin. 5, 4, 4, § 30; Varr. R. R. 2, 11, 11.—
    C.
    Gaetūlĭcus, a, um, adj., Gœtulian:

    purpura,

    Plin. 6, 31, 36, § 201:

    purpurissum,

    id. 35, 6, 26, § 45. — Subst.: Gaetūlĭcus, i, m., a surname of Cn. Cornelius Cossus Lentulus, the conqueror of the Gœtulians, Flor. 4, 12, 40; Tac. A. 4, 42; 46; 6, 30; Juv. 8, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Gaetulicus

См. также в других словарях:

  • VELLUS — Aureum, cuius desideriô ardens Iason, illustre Thessaliae suae sidus, Colchidem, non sine periculo cum Argonautis ingressus est, illôque tandem, magnos post labores exantlatos, potitus, domum rediit, a variis varie exponitur. Georg. Hornius, Hist …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Vellus — Vẹllus [aus lat. vellus = Wolle; Pelz] s; , Vẹllera: „Vlies“, weiße Substanz, die den ↑Nucleus dentatus des Kleinhirns fellartig umgibt (Anat.) …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Vellus — vilna statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Vellus ryšiai: platesnis terminas – plaukai …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • VELLUS Aureum — Ordo Equestris institutus a Philippo Bono, Burgundiae Duce, in vuptiis cum Isabella Lusitanica, Brugis Plandriae celebratis, A. C. 1429. Numerus equitum primo erat 24. dein ad 31. excrevit, ipse Dux Caput et Magnus Ordinis Magister fuit, quam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • vellus hair — /vel əs hār/ noun Short fine unpigmented hair covering the human body ORIGIN: L vellus, eris fleece …   Useful english dictionary

  • Vellus hair — is short, fine, peach fuzz body hair. It is a very soft and short hair that grows in most places on the human body in both sexes, such as the face and back. It is usually less than 2 mm long and the follicles are not connected to sebaceous glands …   Wikipedia

  • vellus hair — vellus (def. 1) …   Medical dictionary

  • vellus hair cyst — eruptive vellus hair c …   Medical dictionary

  • vellus hypertrichosis — 1. hypertrichosis with vellus hair. 2. h. lanuginosa …   Medical dictionary

  • vellus — vel·lus (vĕlʹəs) n. The fine hair present on the body before puberty.   [Latin, wool.] * * * …   Universalium

  • vellus — 1. Fine nonpigmented hair covering most of the body. 2. A structure that is fleecy or soft and woolly in appearance. [L. fleece] v. olivae inferioris a stratum of nerve fibers surrounding the inferior olive. * * * n. the fine hair that occurs on… …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»