Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Nemeaeus

  • 1 Nemeaeus

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemeaeus

  • 2 Nemeaeus

    a, um [ Nemea ]
    немейский (leo, тж. pestis и moles O)

    Латинско-русский словарь > Nemeaeus

  • 3 Nemea

    Nemea, ae, f. (Νεμέα) u. poet. Nemeē, ēs, f. (Νεμέη), ein Flecken in Argolis zwischen Kleonä u. Phlius, nebst der umliegenden Waldgegend mit einem Haine des nemëischen Zeus, worin Herkules den nemëischen Löwen erlegte, u. alle drei Jahre die nemëischen Spiele gefeiert wurden, Cic. de fato 7. Verg. Aen. 8, 295: Form -e, Mart. spect. 27, 3. Stat. silv. 1, 3, 6. – Dav.: A) Nemeaeus (Nemeēus), a, um (Νεμεαιος), nemeäisch, leo, Ov.: moles od. pestis, Löwe, Ov.: vellus, Löwenfell, Ov. – B) Nemaeus, a, um, nemäisch, Hieron. – C) Nemea, ōrum, n. (Νέμεα), die nemëischen Spiele, Liv. u. Hyg.: Nemea vincere, Vitr.

    lateinisch-deutsches > Nemea

  • 4 Nemea

    Nemea, ae, f. (Νεμέα) u. poet. Nemeē, ēs, f. (Νεμέη), ein Flecken in Argolis zwischen Kleonä u. Phlius, nebst der umliegenden Waldgegend mit einem Haine des nemëischen Zeus, worin Herkules den nemëischen Löwen erlegte, u. alle drei Jahre die nemëischen Spiele gefeiert wurden, Cic. de fato 7. Verg. Aen. 8, 295: Form -e, Mart. spect. 27, 3. Stat. silv. 1, 3, 6. – Dav.: A) Nemeaeus (Nemeēus), a, um (Νεμεαιος), nemeäisch, leo, Ov.: moles od. pestis, Löwe, Ov.: vellus, Löwenfell, Ov. – B) Nemaeus, a, um, nemäisch, Hieron. – C) Nemea, ōrum, n. (Νέμεα), die nemëischen Spiele, Liv. u. Hyg.: Nemea vincere, Vitr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Nemea

  • 5 frendeo

    frendo and frendeo, frendui, frēsum and fressum (v. infra), 2 and 3, v. n. and a. [cf. Gr. chrem-izô, to neigh, chromê; Germ. greinen, grinsen, Fick, Vergl. Wörterb. p. 72].
    I.
    Neutr., to gnash the teeth (for syn. cf. fremo):

    ego illum male formidabam, ita frendebat dentibus,

    Plaut. Capt. 4, 4, 5; id. Truc. 2, 7, 41:

    Nemeaeus leo Frendens efflavit graviter extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: frendens aper,

    Ov. A. A. 1, 46:

    et graviter frendens sic fatis ora resolvit,

    Verg. G. 4, 452:

    tumidā frendens Mavortius irā,

    Ov. M. 8, 437:

    (Hannibal) frendens gemensque ac vix lacrimis temperans dicitur legatorum verba audisse,

    Liv. 30, 20, 1:

    frenduerunt super me dentibus suis,

    Vulg. Psa. 34, 16.— Poet. transf.:

    dolor frendens,

    Sen. Herc. Fur. 693.—With acc.: nec, machaera, audes dentes frendere, Plaut. Fragm. ap. Non. 447, 18.—
    II.
    Act.
    A.
    To crush, bruise, or grind to pieces (as if gnashing the teeth):

    porci dicuntur nefrendes ab eo, quod nondum fabam frendere possunt, id est frangere,

    Varr. R. R. 2, 4, 17: saxo fruges frendas, Att. ap. Non. 437, 21 (Rib. Fragm. Trag. v. 478); Pac. ib. (Rib. Fragm. Trag. v. 11):

    fresi et aqua macerati ervi sextarius,

    Col. 6, 3, 4:

    fresa cicera,

    id. 2, 10, 35:

    faba fresa,

    id. 2, 11, 7; 6, 3, 5;

    for which: faba fressa,

    Cels. 5, 18, 21.—
    B.
    To lament over with rage, gnash the teeth at: frendēre noctes, misera, quas perpessa sum, Pac. ap. Non. 447, 17 (Rib. Fragm. Trag. v. 10).—With object-clause:

    frendente Alexandro, eripi sibi victoriam e manibus,

    Curt. 4, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > frendeo

  • 6 frendo

    frendo and frendeo, frendui, frēsum and fressum (v. infra), 2 and 3, v. n. and a. [cf. Gr. chrem-izô, to neigh, chromê; Germ. greinen, grinsen, Fick, Vergl. Wörterb. p. 72].
    I.
    Neutr., to gnash the teeth (for syn. cf. fremo):

    ego illum male formidabam, ita frendebat dentibus,

    Plaut. Capt. 4, 4, 5; id. Truc. 2, 7, 41:

    Nemeaeus leo Frendens efflavit graviter extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: frendens aper,

    Ov. A. A. 1, 46:

    et graviter frendens sic fatis ora resolvit,

    Verg. G. 4, 452:

    tumidā frendens Mavortius irā,

    Ov. M. 8, 437:

    (Hannibal) frendens gemensque ac vix lacrimis temperans dicitur legatorum verba audisse,

    Liv. 30, 20, 1:

    frenduerunt super me dentibus suis,

    Vulg. Psa. 34, 16.— Poet. transf.:

    dolor frendens,

    Sen. Herc. Fur. 693.—With acc.: nec, machaera, audes dentes frendere, Plaut. Fragm. ap. Non. 447, 18.—
    II.
    Act.
    A.
    To crush, bruise, or grind to pieces (as if gnashing the teeth):

    porci dicuntur nefrendes ab eo, quod nondum fabam frendere possunt, id est frangere,

    Varr. R. R. 2, 4, 17: saxo fruges frendas, Att. ap. Non. 437, 21 (Rib. Fragm. Trag. v. 478); Pac. ib. (Rib. Fragm. Trag. v. 11):

    fresi et aqua macerati ervi sextarius,

    Col. 6, 3, 4:

    fresa cicera,

    id. 2, 10, 35:

    faba fresa,

    id. 2, 11, 7; 6, 3, 5;

    for which: faba fressa,

    Cels. 5, 18, 21.—
    B.
    To lament over with rage, gnash the teeth at: frendēre noctes, misera, quas perpessa sum, Pac. ap. Non. 447, 17 (Rib. Fragm. Trag. v. 10).—With object-clause:

    frendente Alexandro, eripi sibi victoriam e manibus,

    Curt. 4, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > frendo

  • 7 halitus

    hālĭtus ( alitus), ūs, m. [id.], breath, exhalation, steam, vapor.
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose): Nemeaeus leo Frendens efflavit graviter extremum halitum, his last breath, *

    Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: aegris faucibus exsuperat gravis halitus,

    Pers. 3, 88:

    quae (i. e. nebulae aestusque) velut halitus sursum feruntur,

    Lucr. 6, 478:

    a pulmone halitus graveolentia,

    i. e. stinking breath, Plin. 28, 12, 53, § 194; so,

    oris,

    id. 21, 20, 83, § 142; 28, 4, 14, § 56; cf.:

    artificis halitus oris,

    Juv. 10, 238:

    postero die ex ore (ebriorum) halitus cadi,

    fumes of wine, Plin. 14, 22, 28, § 142:

    plumbi fornacium halitus noxius et pestilens,

    exhalation, fumes, id. 34, 18, 50, § 167: carbonum, Prud. steph. 5, 219:

    terrae,

    Plin. 11, 12, 12, § 31; Quint. 7, 9, 8:

    salis,

    Plin. 17, 4, 2, § 24:

    Averni,

    Val. Fl. 4, 494:

    solis,

    i. e. heat, Col. 2, 5, 2.—
    II.
    Transf., the spirit, soul, Prud. Cath. 10, 11.—
    b.
    Wind:

    frigidus,

    Claud. Rutil. 1, 105.

    Lewis & Short latin dictionary > halitus

  • 8 hiatus

    hĭātus, ūs, m. [id.], an opening, aperture, cleft (class. in sing. and plur.; cf. rima, rictus).
    I.
    Lit.:

    animalia cibum partim oris hiatu et dentibus ipsis capessunt, partim unguium tenacitate arripiunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    oris,

    Suet. Claud. 27; Verg. A. 11, 680.—Without oris:

    ne immodicus hiatus rictum distendat,

    Quint. 1, 11, 9:

    extremus exspirantis,

    id. 6, 2, 31:

    Nemeaeus magnus hiatus Ille leonis,

    Lucr. 5, 24; cf.:

    quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra,

    i. e. open mouths, Verg. A. 6, 576; Ov. M. 7, 557; 11, 61; Val. Fl. 1, 34:

    personae pallentis hiatus,

    Juv. 3, 175:

    magno sublimis pardus hiatu,

    id. 11, 123; Plin. 28, 4, 7, § 38; cf.

    of Boreas: imbres, sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas,

    with a dry throat, dry breath, Stat. Th. 1, 352:

    repentini terrarum hiatus,

    Cic. N. D. 2, 5, 14:

    hauriri urbes terrae hiatibus,

    Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.:

    qui (Gyges) descendit in illum hiatum,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    neu distracta (Natura) suum late dispandat hiatum,

    Lucr. 6, 599:

    quantum caeli patet altus hiatus,

    id. 4, 418; cf. id. 5, 375:

    fit et caeli ipsius hiatus, quod vocant chasma,

    Plin. 2, 26, 26, § 96:

    corticis bipedalis hiatus,

    id. 16, 12, 23, § 57:

    hiatus patuli fontis,

    i. e. basin, Ov. M. 3, 162:

    specus est tenebroso caecus hiatu,

    aperture, id. ib. 7, 409:

    veteris rimae cum texit hiatum,

    Juv. 3, 195.— Poet.:

    quid dignum tanto feret hic promissor hiatu?

    i. e. of such pompous language, high-flown style, Hor. A. P. 138; cf. Juv. 6, 636.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., an eager desire, longing (so used by Tac.):

    libidine sanguinis et hiatu praemiorum,

    Tac. H. 4, 42.—
    B.
    In partic., in gram., a hiatus: habet enim ille tamquam hiatus concursu vocalium molle quiddam et quod indicet non ingratam negligentiam, Cic. Or. 23, 77; Quint. 9, 4, 33:

    (Catullus) amans hiatus illius Homerici suavitatem, ebriosa dixit propter insequentis a litterae (verbi acinae) concentum,

    Gell. 7, 20, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > hiatus

  • 9 Nemaeus

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemaeus

  • 10 Nemea

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemea

  • 11 Nemee

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemee

  • 12 nemen

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > nemen

См. также в других словарях:

  • nemeo — nemeo, a adj. y, aplicado a personas, también n. De Nemea, ciudad de Grecia antigua. ⊚ adj. Se aplica particularmente a los juegos que se celebraban en honor de Hércules por haber matado el león que asolaba a la región de esa ciudad. * * * nemeo …   Enciclopedia Universal

  • néméen — ⇒NÉMÉEN, ENNE, adj. HIST. ANC. Qui concerne Némée, ville et vallée de l Argolide où, selon la légende, Héraklès tua un lion qui dévastait le pays. Le lion néméen (HUGO, Contempl., t.2, 1856, p.14). Ô les athlètes nus sous l azur clair d Hellas! Ô …   Encyclopédie Universelle

  • BEMBINA — vicus Nemeae, Steph. Unde Nemeaeus Leo, a Poetis Bembinites bellua dicebatur. Panyasis Η῾ρακλείας l. 1. Δέρμα σε θήρειον Βεμβινήταο λέοντος …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NEMEA — I. NEMEA filia Iovis et Lunae; a qua nomen Argivorum regioni. Alii tamen a pascuis armentorum agri, quae Iunoni sacra essent; vel a Danai liberis, istam sic nominatam volunt. Hinc Ludis appellatio, de quibus mox dicemus. Vide Iul. Caes.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • nemeo — nemeo, a (Del lat. Nemeaeus, y este del gr. Νεμεαῖος). 1. adj. Natural de Nemea. U. t. c. s.) 2. Perteneciente o relativo a esta ciudad de la Grecia antigua. 3. Se dice de los juegos que se celebraban en Nemea en honor de Heracles, por haber… …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»