-
1 valuta
valuta s.f. ( Econ) 1. ( denaro) monnaie: valuta cartacea papier-monnaie, monnaie de papier. 2. ( moneta straniera) devise. 3. ( giorno da cui decorrono gli interessi) date de valeur: con valuta primo gennaio avec date de valeur au premier janvier, valeur premier janvier. -
2 corrente
I. corrente agg.m./f. 1. ( fluente) courant: parla un inglese corrente il parle anglais couramment. 2. (diffuso, comune) courant: la morale corrente la morale courante; parola corrente mot courant. 3. ( convenzionale) courant. 4. (rif. al tempo) courant ( anche Comm): il 10 del mese corrente le 10 courant, le 10 du mois courant; la settimana corrente la semaine en cours; in risposta alla vostra del 15 corrente en réponse à votre lettre du 15 courant. 5. (rif. a valuta: in corso) courant: moneta corrente monnaie courante. 6. ( in vigore) courant: prezzo corrente prix courant. 7. ( che scorre) courant: acqua corrente eau courante. 8. ( andante) ordinaire. 9. ( di basso prezzo) bon marché: vino corrente vin bon marché. II. corrente s.f. 1. ( di aria o liquido) courant m.: la corrente del fiume è molto forte le courant de la rivière est très fort. 2. ( estens) (spiffero, riscontro) courant m. d'air: non stare nella corrente o prenderai un raffreddore ne reste pas dans le courant d'air ou tu vas prendre froid; c'è corrente il y a des courants d'air; c'è un po' di corrente il y a un léger courant d'air. 3. (El) courant: mancanza di corrente panne de courant; ( colloq) è saltata la corrente il y a une panne de courant. 4. ( massa di materia fluente) coulée: corrente di lava coulée de lave. 5. ( folla di gente in movimento) courant m., flux m. 6. ( fig) ( tendenza di opinioni) courant m.: il partito è diviso in due correnti le parti est divisé en deux courants. 7. ( fig) ( orientamento) courant m.: seguire la corrente suivre le courant. III. corrente s.m. 1. ( Edil) solive f., panne f. courante. 2. ( Tecn) latte f. 3. ( Ginn) barre f. IV. corrente s.f. ( Mus) courante. -
3 moneta
moneta s.f. 1. ( denaro) pièce, monnaie: moneta d'argento pièce d'argent, pièce en argent; battere moneta battre monnaie. 2. ( valuta) monnaie: moneta unica europea monnaie unique européenne. 3. ( spiccioli) monnaie: hai moneta? as-tu de la monnaie? 4. al pl. ( monetazione) pièces: le monete romane les pièces romaines. -
4 val.
См. также в других словарях:
valută — VALÚTĂ, valute, s.f. Unitate monetară a unui stat, cu precizarea metalului în care este definită. ♦ Totalitatea mijloacelor de plată exprimate în moneda altui stat, care pot fi folosite în decontările internaţionale. ♢ Valută forte = valută care… … Dicționar Român
Valuta — Sf Währung, Wert per. Wortschatz fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus it. valuta, zu it. valere (valuto) gelten, wert sein , aus l. valēre die Kraft haben, wert sein . Ebenso nndl. valuta, ne. valuta, nschw. valuta, nnorw. valuta; Valenz.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
valuta — valúta ž DEFINICIJA 1. a. novac koji izdaje državna banka kao zakonito sredstvo plaćanja (npr. kuna, euro, dolar) b. vrsta monetarnoga sustava 2. efektivna novčana jedinica druge zemlje osim kovanog zlatnog novca koji se tretira kao plemenita… … Hrvatski jezični portal
Valuta — (v. ital. valuta, Partizip Perf. v. valere‚ gelten, wert sein‘), im Plural Valuten, steht für: Valutaschuld, allgemein eine ausländische Währung Wertstellung, ein Termin für Zahlung oder Verzinsung Sorten, in Österreich die Bezeichnung für… … Deutsch Wikipedia
valuta — s.f. [der. di valere, part. pass. ant. valuto ]. 1. (econ.) [ciò che serve per acquistare beni e oggetti in un determinato paese: pagare in v. cartacea ] ▶◀ moneta. ⇓ cartamoneta. ▲ Locuz. prep.: a (o in) pronta valuta [di pagamento e sim., fatto … Enciclopedia Italiana
Valuta — Valuta: Die Bezeichnung für »Wert, Gegenwert; Geld, Zahlungsmittel ausländischer Währung« wurde im 16. Jh. in der Kaufmannssprache aus gleichbed. it. valuta entlehnt. Dies ist eine Bildung zu it. valere (valuto) »gelten, wert sein«, das auf lat.… … Das Herkunftswörterbuch
Valūta — (ital), 1) der Gehalt, der Werth der Münzen; s. Valviren; 2) das Verhältniß der Einheit eines Münzfußes zur Gold u. Silbergewichtseinheit, bes. in Deutschland zur Feinen Mark; 3) im Österreichischen nach der Herabsetzung der Bancozettel 1810 die… … Pierer's Universal-Lexikon
Valūta — (ital., franz. Valeur, engl. Value), eigentlich soviel wie Wert, Gehalt, z. B. der Wert einer Schuldforderung, der Gegenwart, den der Aussteller eines Wechsels für sein Wechselversprechen erhalten hat oder erhalten soll. Hierauf beziehen sich die … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Valuta — Valūta (ital., »Wert«), die in einem Lande als gesetzliches Zahlmittel anerkannte und als allgemeines Wertmaß dienende Geldeinheit; der Gegenwert, den der Austeller eines Wechsels für diesen erhält. Im österr. Börsenverkehr sind Valuten… … Kleines Konversations-Lexikon
Valuta — Valuta, ital., 1) der Werthgehalt der Münzen, Wechsel, Bankzettel. Feste v, wenn im Handelsverkehr jener Werth unveränderlich bestimmt wird; veränderliche v., wenn derselbe nach dem jeweiligen Cours geht auf, über, unter Pari. 2) Das der… … Herders Conversations-Lexikon
valúta — ž 1. {{001f}}a. {{001f}}novac koji izdaje državna banka kao zakonito sredstvo plaćanja (npr. kuna, marka, dolar) b. {{001f}}vrsta monetarnoga sustava 2. {{001f}}efektivna novčana jedinica druge zemlje osim kovanog zlatnog novca koji se tretira… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika