Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vōcālis

  • 21 chorda vocalis

    Общая лексика: голосовая связка (пучок эластических волокон, натянутый между внутренней поверхностью угла щитовидного хряща и голосовым отростком черпаловидного хряща, является верхним краем эластического конуса; вместе с одноименной мышцей образует)

    Универсальный англо-русский словарь > chorda vocalis

  • 22 plica vocalis

    Универсальный англо-русский словарь > plica vocalis

  • 23 plica vocalis

    ses teli

    English-Turkish dictionary > plica vocalis

  • 24 musculus vocalis


    glasovnik

    English-Croatian dictionary > musculus vocalis

  • 25 chorda vocalis

    الحبل الصوتي
    * * *
    الحَبْلُ الصَّوتِيّ

    English-Arabic Medical Dictionary > chorda vocalis

  • 26 chorditis vocalis

    성대염

    English-Korean animal medical dictionary > chorditis vocalis

  • 27 chorditis vocalis

    s.
    corditis vocal.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > chorditis vocalis

  • 28 plica vocalis

    ses teli

    English-Turkish new dictionary > plica vocalis

  • 29 vocales

    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    aves cantu aliquo aut humano sermone vocales,

    Plin. 10, 51, 72, § 141:

    ranae (opp. mutae),

    id. 8, 58, 83, § 227:

    scarabaei nocturno stridore,

    id. 11, 28, 34, § 98:

    piscis,

    id. 9, 19, 34, § 70:

    ora (vatis),

    Ov. M. 5, 332; 11, 8:

    nympha (of Echo),

    id. ib. 3, 357:

    Orpheus,

    Hor. C. 1, 12, 7:

    chordae,

    Tib. 2, 5, 3:

    carmen,

    Ov. M. 11, 317:

    boves,

    endowed with speech, Tib. 2, 5, 78: genus instrumenti, i. e. slaves (opp. semivocale and mutum), Varr. R. R. 1, 17, 1:

    ne quem vocalem praeteriisse videamur,

    speaking, talking, Cic. Brut. 69, 242; cf. Val. Max. 1, 8, ext. 4:

    antra,

    in which oracles were given, Stat. Th. 1, 492:

    terra, Dodonis,

    Ov. M. 13, 716:

    genus signorum,

    Veg. Mil. 3, 5.— Comp.:

    vocaliora sunt vacua quam plena,

    Sen. Q. N. 2, 29; cf.:

    sunt aliis alia (verba) jucundiora, vocaliora... verba e syllabis magis vocalia (corresp. to melius sonantes syllabae),

    more vocal, clearer, Quint. 8, 3, 16.— Sup.:

    eligere vocalissimum aliquem, qui legeret,

    i. e. with the most powerful voice, Plin. Ep. 4, 7, 2.—
    B.
    Substt.
    1.
    vōcālis, is, f. (littera), a vowel, Cic. Or. 23, 77; Auct. Her. 4, 12, 18; Quint. 1, 4, 6; 1, 5, 20; 1, 7, 14; 1, 7, 26.—
    2.
    vōcāles, ĭum, m. (homines), vocalists, singers (late Lat.), Lampr. Alex. Sev. 34; Sid. Ep. 1, 2 fin.
    II.
    Transf.: causative, making vocal, causing or inspiring speech or song (rare and [p. 2003] poet.):

    Castaliae vocales undae,

    Stat. S. 5, 5, 2:

    de Pieriis vocalis fontibus unda,

    id. ib. 1, 2, 6.— Adv.: vōcālĭter, with a loud cry, loudly (post-class.), App. M. 1, p. 112; Tert. adv. Prax. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > vocales

  • 30 Гласный

    - vocalis;

    • гласный звук - vocalis, is, f;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Гласный

  • 31 Голосовой

    - vocalis;

    • голосовая связка - chorda vocalis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Голосовой

  • 32 vocalismo

    vocalimo m ling вокализм

    Большой итальяно-русский словарь > vocalismo

  • 33 Vokal

    Vokal, littera vocalis; auch bl. vocalis.

    deutsch-lateinisches > Vokal

  • 34 nympha

    nympha, ae (nymphē, ēs), f. [st2]1 [-] nymphe (divinité des bois, des eaux, des fontaines et de la mer). [st2]2 [-] eau (à laquelle présidaient les nymphes). [st2]3 [-] fontaine. [st2]4 [-] épouse, maîtresse. [st2]5 [-] jeune fille noble, jeune femme noble. [st2]6 [-] nymphe, chrysalide.    - [gr]gr. νύμϕη, ης: celle qui est voilée; fiancée, jeune mariée; nymphe.    - dat. plur. Inscr. nymphabus.    - nom. Inscr. nymfa, numfa.    - Nymphae Libethrides, Virg.: les Muses.    - vocalis Nymphe, Ov. M. 3: la nymphe Echo.    - esse in nympha, Plin.: être en chrysalide. - voir hors site Nymphes.
    * * *
    nympha, ae (nymphē, ēs), f. [st2]1 [-] nymphe (divinité des bois, des eaux, des fontaines et de la mer). [st2]2 [-] eau (à laquelle présidaient les nymphes). [st2]3 [-] fontaine. [st2]4 [-] épouse, maîtresse. [st2]5 [-] jeune fille noble, jeune femme noble. [st2]6 [-] nymphe, chrysalide.    - [gr]gr. νύμϕη, ης: celle qui est voilée; fiancée, jeune mariée; nymphe.    - dat. plur. Inscr. nymphabus.    - nom. Inscr. nymfa, numfa.    - Nymphae Libethrides, Virg.: les Muses.    - vocalis Nymphe, Ov. M. 3: la nymphe Echo.    - esse in nympha, Plin.: être en chrysalide. - voir hors site Nymphes.
    * * *
        Nympha, nymphae, Latine sponsa dicitur. L'espouse, La mariee.

    Dictionarium latinogallicum > nympha

  • 35 nympha

    I ae f. (греч. ; лат. nupta)
    1) невеста O; молодая женщина O
    II nympha, ae или nymphē, ēs f.
    1) нимфа, женское второстепенное божество, олицетворявшее, в зависимости от места, где оно обитало, различные силы природы
    n. Peneis ODaphne
    n. vocalis OEcho
    2) поэт. озёрная вода M, Prp

    Латинско-русский словарь > nympha

  • 36 semivocalis

    sēmi-vocālis, e
    полунемой, бессловесный
    instrumentum rustĭcum semivocale Vrживой сельскохозяйственный инвентарь (т. е. скот) (instrumentum rusticum vocale назывались рабы, a instrumentum rusticum mutum — мёртвый инвентарь)
    signum semivocale Vegзвук трубы (в отличие от signum vocale «словесной команды» и signum mutum «знамени»)

    Латинско-русский словарь > semivocalis

  • 37 vocalitas

    vōcālitās, ātis f. [ vocalis I \]
    полнозвучность, благозвучие Q

    Латинско-русский словарь > vocalitas

  • 38 vocaliter

    vōcāliter [ vocalis I \]
    1) громко, с криком ( pulsare Ap)
    2) голосом, вслух Tert

    Латинско-русский словарь > vocaliter

  • 39 Arion

    Arīōn (auf Inschr. Arīo), onis, Akk. onem u. poet. ona, m. (Ἀρίων), I) der bekannte, von einem Delphin gerettete griechische Zitherspieler aus Methymna auf Lesbos, Liebling des Periander von Korinth, Gell. 16, 19. Cic. Tusc. 2, 67. Plin. 9, 28. Verg. ecl. 8, 56. Ov. fast. 2, 91 u. 95. – Dav. Arīonius, a, um (Ἀριόνιος), arionisch, nomen, Ov.: lyra, Prop. u. Ov. – II) das von Neptun dem Adrastus geschenkte, mit Sprache u. Sehergabe begabte Pferd (vgl. Adrastus), vocalis, Prop. 2, 34, 37: Adrasteus, Stat. silv. 1, 1, 52: Nereidum stabulis nutritus Arion, Claud. IV. cons. Hon. 553. – III) ein pythagorëischer Philosoph, Zeitgenosse Platos, Cic. de fin. 5, 87. Val. Max. 8, 7. ext. 3.

    lateinisch-deutsches > Arion

  • 40 coalesco

    co-alēsco, coaluī, coalitum, ere (com u. alesco), zusammenwachsen, I) verwachsen, a) v. Körperteilen usw., interdum inter se palpebrae coalescunt, Cels. 7, 7, 6 in. – u. v. Steinen, saxa vides solā colescere (= coalescere) calce, durch K. allein sich verbinden, Lucr. 6, 1068: simul autem aes et ea arena ab ignis vehementia confervescendo coaluerint, sich verbinden (sich amalgamieren), Vitr. 7, 11, 1. – u. im Bilde, octingentorum annorum fortunā disciplināque haec compages coaluit, hat sich dieses Fugwerk zu einem Ganzen ineinander gefügt, Tac.: coalescentes conditiones pacis discussit ac rupit, die sich einigenden, Vell. – bes. v. Parteien, noch getrennten Gemütern u. dgl., verschmelzen, sich einigen, hi (Troiani et Aborigines) incredibile memoratu est quam facile coaluerint, Sall.: sic brevi spatio novi veteresque (milites) coaluere, Sall. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl., ut cum patribus coalescant plebis animi, Liv. – m. Ang. in od. zu was? durch in od. (selten) ad m. Akk., multitudo coalescit in populi unius corpus, Liv.: nec exercitus linguis moribusque dissonos in hunc consensum potuisse coalescere, Tac.: disiectos ne animo quidem satis ad obsequium coaluisse, Tac. – m. Ang. wodurch? durch Abl., brevi tantā concordiā coaluerant omnium animi, ut etc., Liv. – v. Worten, Lauten, compositae (voces) e duobus quasi corporibus coalescunt, ut maleficus, Quint. 1, 5, 65. – m. Ang. in od. zu was? durch in m. Akk., quia subiecta sibi vocalis in unum sonum coalescere et confundi nequiret, Quint. 1, 7, 26. – b) v. Gewächsen (Bäumen, Pfropfreisern, Stecklingen), sowohl mit dem Stamme verwachsen, ne prius exarescat surculus quam coalescat, Varr.: id sarmentum sic depressum citius coalescit, Col.: m. Ang. womit? durch Dat., ficus coalescit olivae, Col.: m. Ang. woran? durch in m. Abl., dum novus in viridi coalescit cortice ramus, Ov. – als mit dem Boden bekleiben, Wurzel fassen, einwurzeln, palma (translata) coalescit, Suet.: m. Ang. womit? durch cum m. Abl., arbor coalescit cum terra, ICt.: m. Ang. wo? durch bl. Abl. od. durch in m. Abl., inter m. Akk., triticum sicco loco melius coalescit, Col.: plantae, quae terrā coalescunt, ICt.: in eo loco grandis ilex coaluerat inter saxa, Sall. – im Bilde, wie Wurzel fassen, einwurzeln = Festigkeit gewinnen, sich befestigen, gedeihen, erstarken, in insula tum primum novā pace coalescente, Liv.: dum Galbae auctoritas fluxa, Pisonis nondum coaluisset, Tac.: m. Ang. wodurch? durch Abl., ita rem concordiā coalescere posse, Liv.: eloquentia coalescere nequit nisi sociatā tradentis et accipientis concordiā, Quint.: coalitam libertate irreverentiam eo prorupisse, Tac. – c) v. zerrissenen Gliedern u. Wunden, sich wieder zusammenziehen, -zusammenschließen, ver wachsen, cilium vulnere aliquo diductum non coalescit, Plin.: a partu coalescit vulnus, Plin. – im Bilde, coalescentibus reipublicae membris, Vell. 2, 90, 1: vixdum coalescens foventis regnum, dessen Wunden sich kaum zu schließen anfangen, Liv. 29, 31, 3. – II) zusammenwachsen, sich gestalten, tenerum, modo coalescens corpusculum (v. Embryo), Sen. ep. 124, 10: nihil interesse putat, cuius in corpore cuiusque ex sanguine concretus homo et coalitus sit, Gell. 12, 1, 11: sphaerarum vero ingenium ex igni coalitum et fabricatum, Apul. de dogm. Plat. 1, 11. – / Partiz. coalitus zuerst bei Tac., s. Nipperd. Tac. ann. 14, 1. – zsgz. colescere, wovon colescat, Varr. r. r. 1, 41, 2: coluerunt, Lucr. 2, 1061: Infin. colescere, Lucr. 6, 1068.

    lateinisch-deutsches > coalesco

См. также в других словарях:

  • vocalis — vgl. vokal …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Vocalis — balsinis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Vocalis ryšiai: platesnis terminas – pagrindiniai terminai …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Vocalis ante vocalem corripitur — Die lateinische Metrik gründet auf der griechischen Metrik und beruht wie sie auf der geregelten Abfolge kurzer und langer Silben, der Grundeinheit der Metrik. Sie ist also quantifizierend. Inhaltsverzeichnis 1 Metrische Grundmuster 2 Lange und… …   Deutsch Wikipedia

  • vocalis — vo·ca·lis vō kā ləs n a small muscle that is the medial part of the thyroarytenoid, originates in the lamina of the thyroid cartilage, inserts in the vocal process of the arytenoid cartilage, and modulates the tension of the true vocal cords …   Medical dictionary

  • Vocalis Nymphe, quae nec reticere loquenti… — См. Эхо …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Craugastor vocalis — Craugastor vocalis …   Wikipédia en Français

  • Craugastor vocalis — Craugastor vocalis …   Wikipédia en Français

  • Eleutherodactylus vocalis — Craugastor vocalis Craugastor vocalis …   Wikipédia en Français

  • Grex Vocalis — (The Singing Herd) is a Norwegian chamber choir, formed in 1971 by Carl Høgset, who remains its conductor. The repertoire spans from the renaissance to music by contemporary composers. The choir has been awarded the Norwegian Spellemannprisen… …   Wikipedia

  • Craugastor vocalis — Conservation status Least Concern (IUCN 3.1) Scientific classification Kin …   Wikipedia

  • Camerata vocalis — Die Camerata vocalis als Kammerchor der Universität Tübingen legt den Schwerpunkt ihrer musikalischen Arbeit auf die Erarbeitung eines stilistisch weitgefächerten a cappella Repertoires. Neben Konzerten in Tübingen und Umgebung haben… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»