-
1 vicaria
vĭcārĭa, ae, v. vicarius, II. B. -
2 vicārius
vicārius adv. [vicis], that supplies a place, substituted, delegated, vicarious: vicaria fides amicorum supponitur.—As subst m., a substitute, deputy, proxy, vicegerent, vicar: succedam ego vicarius tuo muneri: alieni iuris: vicarium tibi expediam, cui tu arma tradas, L.: sive vicarius est seu conservus, i. e. an under-servant, H.* * *Isubstitute, deputy, one acting for another; successor; slave to do one's workIIvicaria, vicarium ADJsubstitute; substituted; vicarious; supplying the place of someone/somethingIIIvicarage; its incomeIV -
3 vicarius
vĭcārĭus, a, um, adj. [vicis], that supplies the place of a person or thing, substituted, delegated, vicarious.I.Adj.:II.vicaria fides amicorum supponitur,
Cic. Rosc. Am. 38, 111:manus,
Quint. Decl. 6, 21:corpus,
id. ib. 16, 7:mors,
Hyg. Fab. 243; Quint. Decl. 9 fin. —Substt.A.vĭcārĭus, ii, m., a substitute, deputy, proxy, a locum tenens, vicegerent, vicar:B.succedam ego vicarius tuo muneri,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; 2, 3, 38, § 86; id. Mur. 37, 80; id. Sull. 9, 26; id. Fam. 16, 22, 2; Liv. 29, 1, 8; Hor. C. 3, 24, 16; Dig. 26, 7, 39, § 16:diligentiae meae,
Col. 11, 1, 5.—Esp., an adjutant or lieutenant to a military commander, Cod. Just. 12, 51, 9:tribuni,
a vice - tribune, Treb. Pol. Trig. Tyr. 10, 4.— An under-servant, underslave kept by another slave, Plaut. As. 2, 4, 28; Hor. S. 2, 7, 79; Mart. 2, 18, 7; Dig. 9, 4, 19; 15, 1, 17; Inscr. Marin. Fratr. Arv. 687; cf.of the vicarii of such vicarii,
ib. 775.—vĭcārĭa, ae, f.1.A female under-slave of another slave, Inscr. Fabr. 304, n. 297; Inscr. Murat. 972, 11.—2.The post of deputy of the praefectus praetorio, Cod. Th. 6, 26, 4.—3.A substitute:se pro conjuge vicariam dare,
Sen. ad Helv. 19, 5. -
4 subpono
sup-pōno ( subp-), pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. supposivi, Plaut. Truc. 2, 5, 9:I.supposivit,
id. ib. 4, 3, 30; part. sync. supposta, Verg. A. 6, 24; Sil. 3, 90), v. a., to put, place, or set under (freq. and class.; cf.: submitto, subicio).Lit.A.In gen.:B.anatum ova gallinis saepe supponimus,
Cic. N. D. 2, 48, 124; Varr. R. R. 3, 9, 9; Col. 8, 5, 4:(orat) sub cratim uti jubeas sese supponi,
Plaut. Poen. 5, 2, 65:caput et stomachum supponere fontibus,
Hor. Ep. 1, 15, 8:cervicem polo,
Ov. F. 5, 180:colla oneri,
id. R. Am. 171:tauros jugo,
to yoke, id. M. 7, 118:olivam prelo,
Col. 12, 49, 9:tectis agrestibus ignem,
Ov. F. 4, 803:Massica caelo vina sereno,
Hor. S. 2, 4, 51:agresti fano pecus,
to place under, to drive under cover of, Ov. F. 4, 756:aliquem tumulo (terrae, humo, etc.),
i. e. to bury, id. Tr. 3, 3, 68; id. Ib. 153; id. Am. 3, 9, 48:terrae dentes,
i. e. to sow, id. M. 3, 102:falcem maturis aristis,
to apply, Verg. G. 1, 348: cultros, to apply (to the throat of cattle to be slaughtered), id. A. 6, 248; id. G. 3, 492:incedis per ignes Suppositos cineri doloso,
hidden under, Hor. C. 2, 1, 8:his igitur rebus subjectis suppositisque,
i. e. under the earth, Lucr. 6, 543:nil ita sublime est... Non sit ut inferius suppositumque deo,
subjected, subject, Ov. Tr. 4, 8, 48.—In partic.1.To put in the place of another, to substitute for another person or thing (syn. substituo):2.meliorem, quam ego sum, suppono tibi,
Plaut. Curc. 2, 2, 6:aliquem in alicujus locum,
Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72; 2, 5, 30, § 78:in quarum (mulierum) locum juvenes,
Just. 7, 3, 6:se reum criminibus illis pro rege,
Cic. Deiot. 15, 42:stannum et aurichalcum pro auro et argento,
Suet. Vit. 5 fin.:operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur,
Cic. Rosc. Am. 38, 111.—To substitute falsely or fraudulently, to falsify, forge, counterfeit:3. II.(puella) herae meae supposita est parva,
Plaut. Cist. 4, 2, 49; so,puerum, puellam,
id. ib. 2, 3, 11; id. Truc. 1, 1, 71; 2, 4, 50; 4, 3, 30; Ter. Eun. prol. 39; 5, 3, 3; Liv. 3, 44, 9 al.:qui suppositā personā falsum testamentum obsignandum curaverit,
Cic. Clu. 44, 125:testamenta falsa supponere,
id. Leg. 1, 16, 43; so,testamenta,
id. Par. 6, 1, 43: quos (equos) daedala Circe Suppositā de matre nothos furata creavit, substituted deceptively, spurious (because mortal), Verg. A. 7, 283:trepidat, ne suppositus venias, ac falso nomine poscas,
Juv. 1, 98.—Trop.A.In gen., to add, annex, subjoin (syn. subjungo):B.huic generi Hermagoras partes quattuor supposuit,
Cic. Inv. 1, 9, 12; 1, 6, 8:exemplum epistolae,
id. Att. 8, 6, 3:rationem,
id. Inv. 2, 23, 70; 2, 21, 63. —In partic.1.Pregn., to make subject, to subject, submit:* 2.aethera ingenio suo,
Ov. F. 1, 306:me tibi supposui,
Pers. 5, 36.— -
5 suppono
sup-pōno ( subp-), pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. supposivi, Plaut. Truc. 2, 5, 9:I.supposivit,
id. ib. 4, 3, 30; part. sync. supposta, Verg. A. 6, 24; Sil. 3, 90), v. a., to put, place, or set under (freq. and class.; cf.: submitto, subicio).Lit.A.In gen.:B.anatum ova gallinis saepe supponimus,
Cic. N. D. 2, 48, 124; Varr. R. R. 3, 9, 9; Col. 8, 5, 4:(orat) sub cratim uti jubeas sese supponi,
Plaut. Poen. 5, 2, 65:caput et stomachum supponere fontibus,
Hor. Ep. 1, 15, 8:cervicem polo,
Ov. F. 5, 180:colla oneri,
id. R. Am. 171:tauros jugo,
to yoke, id. M. 7, 118:olivam prelo,
Col. 12, 49, 9:tectis agrestibus ignem,
Ov. F. 4, 803:Massica caelo vina sereno,
Hor. S. 2, 4, 51:agresti fano pecus,
to place under, to drive under cover of, Ov. F. 4, 756:aliquem tumulo (terrae, humo, etc.),
i. e. to bury, id. Tr. 3, 3, 68; id. Ib. 153; id. Am. 3, 9, 48:terrae dentes,
i. e. to sow, id. M. 3, 102:falcem maturis aristis,
to apply, Verg. G. 1, 348: cultros, to apply (to the throat of cattle to be slaughtered), id. A. 6, 248; id. G. 3, 492:incedis per ignes Suppositos cineri doloso,
hidden under, Hor. C. 2, 1, 8:his igitur rebus subjectis suppositisque,
i. e. under the earth, Lucr. 6, 543:nil ita sublime est... Non sit ut inferius suppositumque deo,
subjected, subject, Ov. Tr. 4, 8, 48.—In partic.1.To put in the place of another, to substitute for another person or thing (syn. substituo):2.meliorem, quam ego sum, suppono tibi,
Plaut. Curc. 2, 2, 6:aliquem in alicujus locum,
Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72; 2, 5, 30, § 78:in quarum (mulierum) locum juvenes,
Just. 7, 3, 6:se reum criminibus illis pro rege,
Cic. Deiot. 15, 42:stannum et aurichalcum pro auro et argento,
Suet. Vit. 5 fin.:operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur,
Cic. Rosc. Am. 38, 111.—To substitute falsely or fraudulently, to falsify, forge, counterfeit:3. II.(puella) herae meae supposita est parva,
Plaut. Cist. 4, 2, 49; so,puerum, puellam,
id. ib. 2, 3, 11; id. Truc. 1, 1, 71; 2, 4, 50; 4, 3, 30; Ter. Eun. prol. 39; 5, 3, 3; Liv. 3, 44, 9 al.:qui suppositā personā falsum testamentum obsignandum curaverit,
Cic. Clu. 44, 125:testamenta falsa supponere,
id. Leg. 1, 16, 43; so,testamenta,
id. Par. 6, 1, 43: quos (equos) daedala Circe Suppositā de matre nothos furata creavit, substituted deceptively, spurious (because mortal), Verg. A. 7, 283:trepidat, ne suppositus venias, ac falso nomine poscas,
Juv. 1, 98.—Trop.A.In gen., to add, annex, subjoin (syn. subjungo):B.huic generi Hermagoras partes quattuor supposuit,
Cic. Inv. 1, 9, 12; 1, 6, 8:exemplum epistolae,
id. Att. 8, 6, 3:rationem,
id. Inv. 2, 23, 70; 2, 21, 63. —In partic.1.Pregn., to make subject, to subject, submit:* 2.aethera ingenio suo,
Ov. F. 1, 306:me tibi supposui,
Pers. 5, 36.—
См. также в других словарях:
vicaría — vicaría, pasar por la vicaría expr. casarse. ❙ «...lo que mamá suponía es que todos mis problemas, incluido el económico, los solucionaría una pasada por la vicaría.» Isabel Hidalgo, Todas hijas de su madre, 1988, RAECREA. ❙ ▄▀ «Asunción y Carlos … Diccionario del Argot "El Sohez"
vicaría — (Del lat. vicarĭa). 1. f. Oficio o dignidad de vicario. 2. Oficina o tribunal en que despacha el vicario. 3. Territorio de la jurisdicción del vicario. vicaría perpetua. f. curato. pasar por la vicaría. fr. Tramitar el expediente eclesiástico de… … Diccionario de la lengua española
Vicaria — (Italian: vicarage, in the secular meaning of residence of the vice regent ) is a neighbourhood of Naples, southern Italy. It is the area at the extreme east end of the historic center of the city and includes the church and street of San… … Wikipedia
VICARIA — apud Recentiores, officium et dignitas Vicarii, sicut Comitiva Comitis, et Magisteria dignitas Magistri Officiorum; Salmas. ad Spartian. in Geta, c. 2. et Treb. Pollionem in Gallienis, c. 17. Item districtus Vicarii, unde hodieque Galliae aliquot … Hofmann J. Lexicon universale
vicaria — /vika ria/ s.f. [der. di vicario ]. (eccles.) [ufficio, carica, dignità di vicario] ▶◀ vicariato … Enciclopedia Italiana
vicaria — f. ☛ V. vicario … Diccionario de la lengua española
vicaría — ► sustantivo femenino 1 RELIGIÓN Cargo de vicario. 2 RELIGIÓN Oficina o tribunal donde despacha el vicario. 3 RELIGIÓN Territorio que está bajo la jurisdicción de un vicario. FRASEOLOGÍA llevar a alguien a la vicaría coloquial Conseguir casarse… … Enciclopedia Universal
vicaría — {{#}}{{LM V39850}}{{〓}} {{[}}vicaría{{]}} ‹vi·ca·rí·a› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Cargo de vicario. {{<}}2{{>}} Oficina o despacho del vicario. {{<}}3{{>}} {{\}}LOCUCIONES:{{/}} ► {{{}}pasar por la vicaría{{}}} {{《}}▍ loc.verb.{{》}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
vicaria — 1vi·ca·rì·a s.f. 1. TS stor. nel Medioevo, ufficio di vicario e circoscrizione territoriale su cui si estendeva la sua giurisdizione | milizia operante in tale circoscrizione territoriale 2. TS eccl. → 1vicariato {{line}} {{/line}} VARIANTI:… … Dizionario italiano
vicaría — ▌ pasar por la vicaría locución coloquial contraer nupcias, casarse, desposarse. * * * Sinónimos: ■ parroquia, sacristía … Diccionario de sinónimos y antónimos
Vicaría de la Solidaridad — La Vicaría de la Solidaridad (1976 1992) fue un organismo de la Iglesia Católica Chilena, creada por el Papa Pablo VI a solicitud del cardenal Raúl Silva Henríquez en sustitución del Comité Pro Paz. Su función era prestar asistencia a las… … Wikipedia Español