Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vīnĕus

  • 1 vineus

    vīneus, a, um [ vinum ]

    Латинско-русский словарь > vineus

  • 2 vineus

    vīneus, a, um (vinum), aus Wein bestehend, Wein-, I) adi.: fructus, Vitr. 10, 1, 5 Schneid. (Rose vitium fructus): latex, Wein (Ggstz. latex aquae), Solin. 5, 16. – II) subst., vīnea, ae, f., A) der Weinberg, Weingarten, Varro, Cic. u.a.: vineae cultor, Vulg.: vinearum fossor, Sen. – B) der Weinstock, u. kollektiv, die Weinstöcke, Scriptt. r.r. u.a. – C) als milit. t.t., ein nach Art einer Weinlaube gebautes Schutzdach, die Schirmlaube, das Schirmdach, womit sich die Belagerer gegen feindliche Geschosse deckten, Caes., Cic. u.a.: turres vineasque ad oppugnationem urbis agere, Caes.: oppidum vineis et operibus expugnare, Liv.: Nbf. vīnia, Corp. inscr. Lat. 5, 5543 u. 6, 933; vgl. Cassiod. de orthogr. (VII) 150, 18.

    lateinisch-deutsches > vineus

  • 3 vineus

    vīneus, a, um (vinum), aus Wein bestehend, Wein-, I) adi.: fructus, Vitr. 10, 1, 5 Schneid. (Rose vitium fructus): latex, Wein (Ggstz. latex aquae), Solin. 5, 16. – II) subst., vīnea, ae, f., A) der Weinberg, Weingarten, Varro, Cic. u.a.: vineae cultor, Vulg.: vinearum fossor, Sen. – B) der Weinstock, u. kollektiv, die Weinstöcke, Scriptt. r.r. u.a. – C) als milit. t.t., ein nach Art einer Weinlaube gebautes Schutzdach, die Schirmlaube, das Schirmdach, womit sich die Belagerer gegen feindliche Geschosse deckten, Caes., Cic. u.a.: turres vineasque ad oppugnationem urbis agere, Caes.: oppidum vineis et operibus expugnare, Liv.: Nbf. vīnia, Corp. inscr. Lat. 5, 5543 u. 6, 933; vgl. Cassiod. de orthogr. (VII) 150, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vineus

  • 4 vineus

    vīnĕus, a, um, adj. [id.], made of or belonging to wine.
    I.
    Adj. (so very rare):

    latex,

    i. e. wine, Sol. 5 med.
    II.
    Subst.: vīnĕa, ae, f.
    A.
    A plantation of vines, a vineyard, Cic. Sen. 15, 54; id. Div. 1, 17, 31; id. Agr. 2, 25, 67; Plaut. Curc. 1, 2, 50; Verg. G. 2, 390; Hor. S. 2, 4, 43; id. C. 3, 1, 29 al.—
    B.
    A vine, Cato, R. R. 6; Varr. R. R. 1, 25; Col. 4, 10, 2; 4, 22, 5; id. Arb. 14; Phaedr. 4, 3, 1.—
    C.
    In milit. lang., a kind of penthouse, shed, or mantlet, built like an arbor, for sheltering besiegers, Caes. B. G. 2, 12; 2, 30; 3, 21; 7, 17; Cic. Fam. 5, 4, 10; id. Phil. 8, 6, 17; Sil. 13, 110 al.; cf. Veg. Mil. 4, 15: sub vineam jacere dicuntur milites, cum astantibus centurionibus jacere coguntur sudes, Fest. s. v. sub, p. 311 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > vineus

  • 5 vineus

    vinea, vineum ADJ
    made of/belonging to wine, wine-

    Latin-English dictionary > vineus

  • 6 latex [1]

    1. latex, icis, m. (λάταξ), poet. = jede Flüssigkeit, jedes Naß; dah. v. Wasser, latices gelidi, der kühle Quell, Cic. poët. de div. 2, 63: occulti latices, Liv. 44, 33, 2: latex aquae (Ggstz. latex vineus), Solin. 5, 16: latex fontis lacteus, Apul. met. 1, 19: securi latices, Verg.: cupido laticum frugumque, Durst u. Hunger, Lucr.: copia laticum (der Flüsse), Ov. – v. Weine, latex meri, Ov.: latex vineus (Ggstz. latex aquae), Solin. 5, 16: Lyaeus od. Lenaeus, Verg.: auch bl. latex, Verg. – Palladii latices, Öl, Ov. met. 8, 275. – latex absinthii, Wermutsaft, Lucr. 4, 16. – latices nivei, Milch, Prud. cath. 3, 67. – / gen. fem., Acc. tr. 666.

    lateinisch-deutsches > latex [1]

  • 7 vinea

    vīnĕa, ae, f. [vineus] [st2]1 [-] vigne (terrain planté de vignes), vignoble. [st2]2 [-] cep de vigne, pied de vigne. [st2]3 [-] mantelet, baraque roulante (baraque en bois léger ou en claies, recouverte de cuir et montée sur roues, baraque ressemblant à des tonnelles de vigne).    - vineas agere (vineas conducere): faire avancer les baraques d'approche. - voir hors site vinea.
    * * *
    vīnĕa, ae, f. [vineus] [st2]1 [-] vigne (terrain planté de vignes), vignoble. [st2]2 [-] cep de vigne, pied de vigne. [st2]3 [-] mantelet, baraque roulante (baraque en bois léger ou en claies, recouverte de cuir et montée sur roues, baraque ressemblant à des tonnelles de vigne).    - vineas agere (vineas conducere): faire avancer les baraques d'approche. - voir hors site vinea.
    * * *
        Vinea, vineae. Cic. Vigne.
    \
        Imputata. Horat. Qui n'est point taillee.
    \
        Verberatae grandine vineae. Horat. Batues de la gresle, Greslees.
    \
        Vinea. Cic. Instrument de guerre faict de bois, soubz lequel se mettoyent les gents de guerre pour avec moins de danger approcher à rompre les murs d'une ville.

    Dictionarium latinogallicum > vinea

  • 8 latex

    1. latex, icis, m. (λάταξ), poet. = jede Flüssigkeit, jedes Naß; dah. v. Wasser, latices gelidi, der kühle Quell, Cic. poët. de div. 2, 63: occulti latices, Liv. 44, 33, 2: latex aquae (Ggstz. latex vineus), Solin. 5, 16: latex fontis lacteus, Apul. met. 1, 19: securi latices, Verg.: cupido laticum frugumque, Durst u. Hunger, Lucr.: copia laticum (der Flüsse), Ov. – v. Weine, latex meri, Ov.: latex vineus (Ggstz. latex aquae), Solin. 5, 16: Lyaeus od. Lenaeus, Verg.: auch bl. latex, Verg. – Palladii latices, Öl, Ov. met. 8, 275. – latex absinthii, Wermutsaft, Lucr. 4, 16. – latices nivei, Milch, Prud. cath. 3, 67. – gen. fem., Acc. tr. 666.
    ————————
    2. latex, icis, m. (lateo) = latebra, der Schlupfwinkel, Winkel, übtr., latices animae, Falten, Commodian. apol. 174.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > latex

  • 9 coeo

    co-eo, coiī ( selten coīvī), coitum, coīre (com u. eo), zusammengehen, zusammentreffen, zusammenkommen, eine Zusammenkunft haben, sich versammeln, I) im allg.: 1) v. leb. Wesen: a) als Freunde: milia crabronum coeunt, Ov. – mit Ang. wie? cum frequentes coissent, Curt.: coivere amicis animis, Curt. – m. Ang. wohin? eo (quo), Hor.: in od. ad regiam, Curt.: in porticum Liviae, Plin. ep.: Pharsaliam, Catull.: u. (im Pass. impers.) locus, in quem coibatur, Tac. – m. Ang. wo? usquam, Liv.: Capuae, Liv.: u. (im Pass. impers.) in cuius templo coiretur, Suet. – m. Ang. wann? u. von wo? coëunt certis diebus, Tac.: Idibus Septembribus magnus e regione tota coit populus, Plin. ep. – m. Ang. bei wem? ad Parmenionem, Curt.: placuit occulte interfici ad quod coibatur, Plin. ep. – m. Ang. mit wem? cum rege Parthorum in insula, Vell. – m. Ang. wozu? ad audiendum pigre coitur, Plin. ep. – b) als Feinde, sich (einander) nähern, zusammentreffen, iam agmina coibant, Curt.: cetera turba coit, Ov.: inter se colisse viros et cernere ferro, Verg. – 2) v. Lebl., u. zwar v. Flüssigkeiten, sich ansammeln, coëuntibus aquis ex superiore fastigio in vallem, Curt.: bes. im Körper, umor intus coit, Cels.: si pituita in os eius od. in stomacho coit, Cels.: frigidus Arcadibus in praecordia coit sanguis, dringt nach dem Herzen, Verg. – v. Abstrakten, vix memini nobis verba coisse decem, gewechselt, Prop. 3, 15, 8: qui quidem mos in urbem ut tabes coierit, Sall. hist. fr. 4, 26 (59).

    II) prägn., zusammengehen, zusammentreten = sich vereinigen, sich verbinden, 1) v. leb. Wesen: a) übh.: c. unā, Caes.: coëat par iungaturque pari, Hor.: Tatium fortemque Quirinum binaque cum populis regna coisse suis, Ov. – m. Ang. wozu? (zu welchem Vereine?) ut vaga illa multitudo coiret in populos, Quint. – m. Ang. zu welchem Zwecke? ad iusta praestanda, Curt. – bes. als milit. t. t., sich sammeln, sich konzentrieren, c. inter se, Caes.: c. ad sonitum vocis, ut ad signum, Curt. – m. Ang. wohin? c. in unum, Liv.: in formam iusti exercitus, Vell.: c. in orbem, u. im Zshg. bl. coire, einen Kreis bilden, Liv. – b) durch Beischlaf sich paaren, sich gatten, sich begatten, absol., od. m. cum u. Abl., poet. m. bl. Dat., c. stupro cum alqo, Curt.: c. cum viro, cum aliena uxore, Quint.: coire privigno, Ov.: alieno servo, Gaius inst. – v. Tieren, pecus coit, Ov.: cum pare quaeque suo coëunt volucresque feraeque, Ov. – c) in eine Verbindung zusammentreten, sich vereinigen, sich verbinden, α) zu gemeinsamem, bes. politischem Handeln gegen einen Dritten (bei Cic. bes. von der Verbindung zweier Amtsbewerber zur Verdrängung der übrigen Bewerber; vgl. coitio), duodecim adulescentuli coierunt, Nep. – m. Ang. wo? in Piraeo, Ter. – m. Ang. mit wem? cum eo per Arrium, Cic.: cum hoc tu coire ausus es, ut etc., Cic. – se neque cum quoquam de ea re collocuturum neque coiturum, Nep.: c. cum Graecis, sich verbünden, Iustin. – m. Ang. gegen wen? adversus rem publicam, Liv. – m. Ang. wozu? in societatem, Tac.: in lites (v. schlechten Anwälten), Plin. ep.: u. ad nullius non foederis societatem, Suet.: in amicitiam coëant et foedera iungant, Verg.: coëant in foedera dextrae, fügt die Hände zum B., Verg. – dah. tr., eine Verbindung eingehen, societatem vel periculi vel laboris, Cic.: societatem caritatis, Cic.: societatem cum Caesare (Ggstz. societatem dirimere), Cic.: societatem neque sceleris neque praemii cum ullo homine, Cic.: societatem de municipis cognatique fortunis cum alienissimo, Cic. – im Pass., societas coitur, Cic. – β) ehelich, sanctissimum coëuntium pignus, Curt.: nihil obstat, quominus iustum matrimonium sit mente coëuntium, etiam si tabulae signatae non fuerint, Quint.: hāc gener atque socer coëant mercede suorum, Verg. – m. Ang. wodurch? c. nuptiis, Curt. – m. Ang. mit wem? cum captiva, Curt.: conubio cum primoribus suae gentis, Curt.

    2) v. Lebl., zusammengehen, -laufen, -schlagen, sich vereinigen, sich verbinden, sich schließen, a) übh., sowohl v. Flüssigem, tenues aquae, quarum fluxus etiamsi ultra paulum coit, aliquid tamen cavi relinquit, Quint.: ubi (Nilus) rursus coit, Mela: coëuntibus aquis, Lact.: flammae coire properantes, Sen.: non coibunt in corpus unum latex vineus et latex aquae, Sen.: amnes in artius coëunt, Curt. – als v. Festem (Ggstz. distare), si palpebrae dormientis non coëunt, Cels.: labris coëuntibus, Quint.: his, quae distabant, suā sponte coëuntibus, Sen.: in eo loco dehisse terram...; eo facto locum coisse (habe sich geschlossen), Varr. LL.: coëunt cornua, Ov.: litora ex diverso prope coëuntia, Mela: coit structura in modum carinae, Curt.: coëunt ripae in artum, Curt.: c. in unum globum, sich zusammenballen, Lucr. – v. Buchstaben usw., asperrime inter se coëuntibus litteris, Quint.: vocalibus in se ipsas coëundi natura, Quint.: quae (littera) cum quaque optime coëat, Quint. – v. Abstr., perfectum quiddam fieri, cum omnia coierint, necesse est, Quint.: non possunt ullis ista coire modis, Ov.: quaedam ne coire quidem in idem natura patitur, Sen.: alioqui duo contraria in uno coëunt, ut sit idem dare et accipere, Sen.: poet. m. Dat., ut placidis coëant immitia, Hor. de art. poët. 12. – b) v. getrennten, gebrochenen Körperteilen, v. Wunden usw., zusammengehen, sich schließen, arteria incisa neque coit neque sanescit, Cels.: potest os coire et vulnus sanescere, Cels.: cutis vulnerata non coit, Plin.: coxam fregit, quae parum apte collocata reluctante aetate male coiit, Plin. ep.: u. im Bilde, vulnera ad sanum nunc coiēre mea, Prop.: neve retractando nondum coëuntia rumpam vulnera, Ov.: male sarta gratia nequiquam coit et rescinditur, Hor.; vgl. coëuntis gratiae recentem cicatricem rescindere, Petr. – c) v. gemischten Gegenständen, (zu einer Masse) sich verdicken, simul coquuntur mel, galbanum; ubi autem coierunt etc., Cels.: ut defrutum et medicamenta coëant, Col. – d) v. Ggstdn., die in sich zusammenlaufen, gerinnen, si lac intus coiit, Cels.: ut (lac) coëat, Varr.: coit formidine sanguis, Verg.: bitumen spissatur et in densitatem coit, Plin. – u. durch Kälte, gefrieren, frigore cum premitur porro omnis terra coitque et quasi concrescit, Lucr.: mentiar, an coëat duratus frigore pontus, Ov. – / Zsgz. Pers. coit, Stat. Ach. 1, 458; Theb. 8, 332. Lampr. Heliog. 10, 5: coimus, Ter. eun. 539 Fl. Ulp. dig. 17, 2, 58 pr.: coierint, Cato r. r. 160. Liv. 39, 14, 8: coisses, Cic. Phil. 2, 24: coisset, Vet. lex b. Cic. Clu. 144: coissent, Flor. 3, 20, 3. Ov. met. 4, 60: Infin. coisse, Varr. LL. 5, 148. Liv. 39, 14, 8. Prop. 3, 15, 8. Ov. fast. 6, 94.

    lateinisch-deutsches > coeo

  • 10 vinea

    vīnea, ae, f., s. vīneus.

    lateinisch-deutsches > vinea

  • 11 coeo

    co-eo, coiī ( selten coīvī), coitum, coīre (com u. eo), zusammengehen, zusammentreffen, zusammenkommen, eine Zusammenkunft haben, sich versammeln, I) im allg.: 1) v. leb. Wesen: a) als Freunde: milia crabronum coeunt, Ov. – mit Ang. wie? cum frequentes coissent, Curt.: coivere amicis animis, Curt. – m. Ang. wohin? eo (quo), Hor.: in od. ad regiam, Curt.: in porticum Liviae, Plin. ep.: Pharsaliam, Catull.: u. (im Pass. impers.) locus, in quem coibatur, Tac. – m. Ang. wo? usquam, Liv.: Capuae, Liv.: u. (im Pass. impers.) in cuius templo coiretur, Suet. – m. Ang. wann? u. von wo? coëunt certis diebus, Tac.: Idibus Septembribus magnus e regione tota coit populus, Plin. ep. – m. Ang. bei wem? ad Parmenionem, Curt.: placuit occulte interfici ad quod coibatur, Plin. ep. – m. Ang. mit wem? cum rege Parthorum in insula, Vell. – m. Ang. wozu? ad audiendum pigre coitur, Plin. ep. – b) als Feinde, sich (einander) nähern, zusammentreffen, iam agmina coibant, Curt.: cetera turba coit, Ov.: inter se colisse viros et cernere ferro, Verg. – 2) v. Lebl., u. zwar v. Flüssigkeiten, sich ansammeln, coëuntibus aquis ex superiore fastigio in vallem, Curt.: bes. im Körper, umor intus coit, Cels.: si pituita in os eius od. in stomacho coit, Cels.: frigidus Arcadibus in praecordia coit sanguis, dringt nach dem Herzen, Verg. – v. Abstrakten, vix memini nobis
    ————
    verba coisse decem, gewechselt, Prop. 3, 15, 8: qui quidem mos in urbem ut tabes coierit, Sall. hist. fr. 4, 26 (59).
    II) prägn., zusammengehen, zusammentreten = sich vereinigen, sich verbinden, 1) v. leb. Wesen: a) übh.: c. unā, Caes.: coëat par iungaturque pari, Hor.: Tatium fortemque Quirinum binaque cum populis regna coisse suis, Ov. – m. Ang. wozu? (zu welchem Vereine?) ut vaga illa multitudo coiret in populos, Quint. – m. Ang. zu welchem Zwecke? ad iusta praestanda, Curt. – bes. als milit. t. t., sich sammeln, sich konzentrieren, c. inter se, Caes.: c. ad sonitum vocis, ut ad signum, Curt. – m. Ang. wohin? c. in unum, Liv.: in formam iusti exercitus, Vell.: c. in orbem, u. im Zshg. bl. coire, einen Kreis bilden, Liv. – b) durch Beischlaf sich paaren, sich gatten, sich begatten, absol., od. m. cum u. Abl., poet. m. bl. Dat., c. stupro cum alqo, Curt.: c. cum viro, cum aliena uxore, Quint.: coire privigno, Ov.: alieno servo, Gaius inst. – v. Tieren, pecus coit, Ov.: cum pare quaeque suo coëunt volucresque feraeque, Ov. – c) in eine Verbindung zusammentreten, sich vereinigen, sich verbinden, α) zu gemeinsamem, bes. politischem Handeln gegen einen Dritten (bei Cic. bes. von der Verbindung zweier Amtsbewerber zur Verdrängung der übrigen Bewerber; vgl. coitio), duodecim adulescentuli coierunt, Nep. – m. Ang. wo? in Pi-
    ————
    raeo, Ter. – m. Ang. mit wem? cum eo per Arrium, Cic.: cum hoc tu coire ausus es, ut etc., Cic. – se neque cum quoquam de ea re collocuturum neque coiturum, Nep.: c. cum Graecis, sich verbünden, Iustin. – m. Ang. gegen wen? adversus rem publicam, Liv. – m. Ang. wozu? in societatem, Tac.: in lites (v. schlechten Anwälten), Plin. ep.: u. ad nullius non foederis societatem, Suet.: in amicitiam coëant et foedera iungant, Verg.: coëant in foedera dextrae, fügt die Hände zum B., Verg. – dah. tr., eine Verbindung eingehen, societatem vel periculi vel laboris, Cic.: societatem caritatis, Cic.: societatem cum Caesare (Ggstz. societatem dirimere), Cic.: societatem neque sceleris neque praemii cum ullo homine, Cic.: societatem de municipis cognatique fortunis cum alienissimo, Cic. – im Pass., societas coitur, Cic. – β) ehelich, sanctissimum coëuntium pignus, Curt.: nihil obstat, quominus iustum matrimonium sit mente coëuntium, etiam si tabulae signatae non fuerint, Quint.: hāc gener atque socer coëant mercede suorum, Verg. – m. Ang. wodurch? c. nuptiis, Curt. – m. Ang. mit wem? cum captiva, Curt.: conubio cum primoribus suae gentis, Curt.
    2) v. Lebl., zusammengehen, -laufen, -schlagen, sich vereinigen, sich verbinden, sich schließen, a) übh., sowohl v. Flüssigem, tenues aquae, quarum fluxus etiamsi ultra paulum coit, aliquid tamen cavi re-
    ————
    linquit, Quint.: ubi (Nilus) rursus coit, Mela: coëuntibus aquis, Lact.: flammae coire properantes, Sen.: non coibunt in corpus unum latex vineus et latex aquae, Sen.: amnes in artius coëunt, Curt. – als v. Festem (Ggstz. distare), si palpebrae dormientis non coëunt, Cels.: labris coëuntibus, Quint.: his, quae distabant, suā sponte coëuntibus, Sen.: in eo loco dehisse terram...; eo facto locum coisse (habe sich geschlossen), Varr. LL.: coëunt cornua, Ov.: litora ex diverso prope coëuntia, Mela: coit structura in modum carinae, Curt.: coëunt ripae in artum, Curt.: c. in unum globum, sich zusammenballen, Lucr. – v. Buchstaben usw., asperrime inter se coëuntibus litteris, Quint.: vocalibus in se ipsas coëundi natura, Quint.: quae (littera) cum quaque optime coëat, Quint. – v. Abstr., perfectum quiddam fieri, cum omnia coierint, necesse est, Quint.: non possunt ullis ista coire modis, Ov.: quaedam ne coire quidem in idem natura patitur, Sen.: alioqui duo contraria in uno coëunt, ut sit idem dare et accipere, Sen.: poet. m. Dat., ut placidis coëant immitia, Hor. de art. poët. 12. – b) v. getrennten, gebrochenen Körperteilen, v. Wunden usw., zusammengehen, sich schließen, arteria incisa neque coit neque sanescit, Cels.: potest os coire et vulnus sanescere, Cels.: cutis vulnerata non coit, Plin.: coxam fregit, quae parum apte collocata reluctante aetate male coiit, Plin. ep.: u. im Bilde, vul-
    ————
    nera ad sanum nunc coiēre mea, Prop.: neve retractando nondum coëuntia rumpam vulnera, Ov.: male sarta gratia nequiquam coit et rescinditur, Hor.; vgl. coëuntis gratiae recentem cicatricem rescindere, Petr. – c) v. gemischten Gegenständen, (zu einer Masse) sich verdicken, simul coquuntur mel, galbanum; ubi autem coierunt etc., Cels.: ut defrutum et medicamenta coëant, Col. – d) v. Ggstdn., die in sich zusammenlaufen, gerinnen, si lac intus coiit, Cels.: ut (lac) coëat, Varr.: coit formidine sanguis, Verg.: bitumen spissatur et in densitatem coit, Plin. – u. durch Kälte, gefrieren, frigore cum premitur porro omnis terra coitque et quasi concrescit, Lucr.: mentiar, an coëat duratus frigore pontus, Ov. – Zsgz. Pers. coit, Stat. Ach. 1, 458; Theb. 8, 332. Lampr. Heliog. 10, 5: coimus, Ter. eun. 539 Fl. Ulp. dig. 17, 2, 58 pr.: coierint, Cato r. r. 160. Liv. 39, 14, 8: coisses, Cic. Phil. 2, 24: coisset, Vet. lex b. Cic. Clu. 144: coissent, Flor. 3, 20, 3. Ov. met. 4, 60: Infin. coisse, Varr. LL. 5, 148. Liv. 39, 14, 8. Prop. 3, 15, 8. Ov. fast. 6, 94.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coeo

  • 12 vinea

    vīnea, ae, f., s. vineus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vinea

  • 13 latex

    lătex, ĭcis, m. (f., Att. ap. Prisc. p. 658 P.), a liquid, fluid (mostly poet.).—So esp. of water:

    latices simulatos fontis Averni,

    Verg. A. 4, 512:

    Lethaei ad fluminis undam Securos latices et longa oblivia potant,

    id. ib. 6, 715:

    desilit in latices,

    Ov. M. 4, 353:

    fontes laticis,

    id. P. 3, 1, 17:

    occulti latices,

    hidden springs, Liv. 44, 33, 2:

    latex aquae,

    Sol. 5, 16:

    laticum frugumque cupido,

    thirst and hunger, Lucr. 4, 1093.—Of wine:

    liquoris vitigeni,

    Lucr. 5, 15:

    Lyaeus,

    Verg. A. 1, 686:

    meri,

    Ov. M. 13, 653:

    vineus,

    Sol. 5, 16.—Of other liquids:

    absinthi,

    juice of wormwood, Lucr. 4, 16:

    Palladii,

    oil, Ov. M. 8, 274:

    nivei,

    milk, Prud. Cath. 3, 67.

    Lewis & Short latin dictionary > latex

  • 14 vinea

    vīnĕa, ae, v. vineus, II.

    Lewis & Short latin dictionary > vinea

См. также в других словарях:

  • AEgeria polistiformis — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ampeloglypter sesostris — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Anomala — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cidaria diversilineata — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cissus acida — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Colaspis — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Desmia maculalis — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Erysiphe — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Erythroneura vitis — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Graptodera chalybea — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Oidium Tuckeri — Vine Vine, n. [F. vigne, L. vinea a vineyard, vine from vineus of or belonging to wine, vinum wine, grapes. See {Wine}, and cf. {Vignette}.] (Bot.) (a) Any woody climbing plant which bears grapes. (b) Hence, a climbing or trailing plant; the long …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»