-
1 uwielbienie
сущ.• благоговение• культ• поклонение• преклонение* * *☼ обожание, преклонение* * *собожа́ние, преклоне́ние -
2 adoracja
сущ.• поклонение* * *♀ обожание ň;\adoracja kogoś, czegoś преклонение перед кем-л., чём-л.+cześć, uwielbienie
* * *жобожа́ние nadoracja kogoś, czegoś — преклоне́ние пе́ред ке́м-л., че́м-л.
Syn: -
3 bałwochwalczy
прил.• идолопоклоннический* * *bałwochwalcz|yидолопоклоннический;\bałwochwalczyе uwielbienie рабское (слепое) преклонение
* * *идолопокло́нническийbałwochwalcze uwielbienie — ра́бское (слепо́е) преклоне́ние
-
4 cześć
сущ.• благоговение• великолепие• глория• доля• достоинство• культ• область• отдел• отделение• почесть• почет• почёт• преклонение• привет• раздел• роль• слава• сторона• часть• честь* * *1) (pożegnanie) пока2) (przywitanie) привет3) (honor) честь, достоинство, почёт, почитание, слава, уважение* * *♀, Р. czci 1. почёт ♂, уважение ň; почитание ň;otaczać czcią окружать уважением, почётом; oddać \cześć czyjejś pamięci почтить чью-л. память; 2. честь, достоинство ň; uwłaczać czyjejś czci оскорблять кого-л., оскорблять чьё-л. достоинство; odsądzić kogoś od czci i wiary облить грязью чьё-л. доброе имя;● na \cześć, ku czci в честь;
części a) (powitanie) привет!;б) (pożegnanie) пока!+1. szacunek, poważanie;
uwielbienie 2. honor, godność* * *ж, P czci1) почёт m, уваже́ние n; почита́ние notaczać czcią — окружа́ть уваже́нием, почётом
oddać cześć czyjejś pamięci — почти́ть чью́-л. па́мять
2) честь, досто́инство nuwłaczać czyjejś czci — оскорбля́ть кого́-л., оскорбля́ть чьё-л. досто́инство
odsądzić kogoś od czci i wiary — обли́ть гря́зью чьё-л. до́брое и́мя
•- na cześć- ku czci
- cześć!Syn: -
5 nabożeństwo
сущ.• богослужение• молебен• обслуживание• одолжение• повинность• служба• служение• услуга• услужение* * *nabożeństw|o☼ 1. богослужение;2. перен. благоговение, преклонение; mieć \nabożeństwo dla kogoś, odnosić się z \nabożeństwoem do kogoś относиться к кому-л. с благоговением, преклоняться перед кем-л.+2. kult, uwielbienie
* * *с1) богослуже́ние2) перен. благогове́ние, преклоне́ниеmieć nabożeństwo dla kogoś, odnosić się z nabożeństwem do kogoś — относи́ться к кому́-л. с благогове́нием, преклоня́ться пе́ред ке́м-л.
Syn:kult, uwielbienie 2) -
6 część
сущ.• благоговение• великолепие• глория• доля• достоинство• культ• область• отдел• отделение• почесть• почет• почёт• преклонение• привет• раздел• роль• слава• сторона• часть• честь* * *1) (pożegnanie) пока2) (przywitanie) привет3) (honor) честь, достоинство, почёт, почитание, слава, уважение* * *♀, Р. czci 1. почёт ♂, уважение ň; почитание ň;otaczać czcią окружать уважением, почётом; oddać \cześć czyjejś pamięci почтить чью-л. память; 2. честь, достоинство ň; uwłaczać czyjejś czci оскорблять кого-л., оскорблять чьё-л. достоинство; odsądzić kogoś od czci i wiary облить грязью чьё-л. доброе имя;● na \cześć, ku czci в честь;
części a) (powitanie) привет!;б) (pożegnanie) пока!+1. szacunek, poważanie;
uwielbienie 2. honor, godność* * *ж1) частьwiększa część — бо́льшая часть
podzielić na dwie części — раздели́ть на две ча́сти
część ludzi — не́которые лю́ди, часть люде́й
2) дета́ль, частьczęści maszyn — дета́ли маши́н
części zapasowe (zamienne) — запасны́е ча́сти
•- w części
См. также в других словарях:
uwielbienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. uwielbiać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} bezgraniczna cześć, głęboka miłość, ogromna fascynacja :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uwielbienie — Cielęce uwielbienie zob. cielęcy 2. Hymny uwielbienia zob. hymn … Słownik frazeologiczny
uwielbienie — n I 1. rzecz. od uwielbić. 2. «głęboka cześć, zachwyt, podziw» Nabożne, najwyższe uwielbienie. Szmer uwielbienia. Patrzeć na kogoś z uwielbieniem … Słownik języka polskiego
cielęce uwielbienie — {{/stl 13}}{{stl 7}} głupie, przesadne, bezpodstawne uwielbienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Otaczać kogoś, coś cielęcym uwielbieniem. Cielęce uwielbienie dla mody. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cielęcy — 1. Cielęcy wiek, cielęce lata «lata dziecięce lub młodzieńcze; wczesna młodość»: (...) francuszczyzna Adasia była dostateczna, gdyż w latach cielęcych miał bonę – Francuzkę. K. Makuszyński, Szatan. 2. Cielęcy zachwyt, cielęce uwielbienie itp.… … Słownik frazeologiczny
cielęcy — «odnoszący się do cielęcia; zrobiony z (części) cielęcia, z cielęciny» Mięso cielęce. Sznycel, kotlet, móżdżek cielęcy. Pieczeń cielęca. Pantofle z cielęcej skóry. przen. «taki, jak u cielęcia; naiwny, niezbyt mądry» Cielęce spojrzenie. Cielęcy… … Słownik języka polskiego
cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… … Słownik języka polskiego
nosić — 1. Ktoś niewart, żeby go (święta) ziemia nosiła «o kimś bardzo złym, niegodnym istnienia»: (...) niewart, żeby go święta ziemia nosiła (...) za to, co zrobił matce. Roz tel 1996. 2. Największy, najgorszy itp. leń, łotr, oszust itp. jakiego… … Słownik frazeologiczny
ołtarz — 1. podn. Poświęcić, złożyć, składać coś na ołtarzu ojczyzny, sztuki itp. «ofiarować, ofiarowywać coś, wyrzec się, wyrzekać się czegoś dla dobra ojczyzny, sztuki itp.»: Następne pokolenie – Kolumbów 1920 hojnie złożyło własną krew na ołtarzu… … Słownik frazeologiczny
admiracja — ż I, DCMs. admiracjacji, blm przestarz. «podziw, zachwyt, uwielbienie» Admiracja dla pięknej dziewczyny, dla dzieła sztuki. Być przedmiotem admiracji. Mówić o kimś z admiracją. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
adoracja — ż I, DCMs. adoracjacji; lm D. adoracjacji (adoracjacyj) 1. książk. «uwielbienie, podziw, zachwyt, przejawy czci» Godny adoracji. Być przedmiotem adoracji. ◊ iron. Towarzystwo wzajemnej adoracji «grono osób wzajemnie się chwalących, popierających» … Słownik języka polskiego
