-
1 utkwić
utkwić pf (-ię) drzazga, ość stecken bleiben;utkwić w pamięci im Gedächtnis (haften) bleiben, sich ins Gedächtnis eingraben;tkwić < utkwić> (-ię, -wij!) drzazga (fest)stecken, festsitzen (w L in D) (a fig); (nie ruszać się) verharren; (mieć źródło) wurzeln, liegen;tkwić w pamięci im Gedächtnis haften -
2 utkwić
vi perf\utkwić w czymś in etw +dat stecken bleibencoś utkwiło komuś w pamięci jdm ist etw im Gedächtnis [haften] geblieben\utkwić wzrok w kimś/czymś seinen Blick in jdn/etw bohren, jdn/etw fixieren -
3 tkwić
tkwić < utkwić> (-ię, -wij!) drzazga (fest)stecken, festsitzen (w L in D) (a fig); (nie ruszać się) verharren; (mieć źródło) wurzeln, liegen;tkwić w pamięci im Gedächtnis haften -
4 zaplątywać się
zaplątywać się (-uję) < zaplątać się> (zaplączę) nici sich verwickeln; (utkwić) sich verfangen; -
5 bleiben
blei ben ['blaɪbən] <blieb, geblieben>1) ( verweilen)[zu Hause/bei jdm/im Büro] \bleiben zostać w domu/u kogoś/w biurzesie möchten unter sich \bleiben chcieliby zostać samiwo bleibst du so lange? gdzie się podziewasz tak długo?2) ( weiterhin sein)gleich \bleiben nie zmieniać [ perf zmienić] sięes soll regnerisch \bleiben ma nadal padaćoffen \bleiben Tür: pozostać otwartymoffen\bleiben Frage: pozostać nierozstrzygniętym3) (zurück\bleiben)liegen \bleiben Gegenstände: zostaćim Zug liegen \bleiben zostać w pociągu4) (übrig \bleiben)drei Fehler sind stehen geblieben zostały się trzy błędymir bleibt keine andere Wahl nie mam innego wyboru5) (in der Erinnerung \bleiben)[an jdm] hängen \bleiben Verdacht: ciążyć [na kimś]6) ( festsitzen)hängen \bleiben zahaczyć siękleben \bleiben przykleić się7) ( nicht vorankommen)liegen \bleiben Fahrzeug: nie ruszyćmit einer Panne liegen \bleiben utknąć z powodu awariistecken \bleiben Fahrer, Fahrzeug: utkwićstehen \bleiben Person, Fahrzeug: zatrzymać się; Uhr: stanąć\bleiben Sie sofort stehen! niech Pan się natychmiast zatrzyma!wo ist meine Brille geblieben? gdzie się podziały moje okulary?9) (fam: unterkommen)wo sollen die Leute alle \bleiben? gdzież mają się wszyscy ci ludzie podziać? ( pot)bei einer Marke \bleiben zostać z jedną markąes bleibt bei meiner Entscheidung będzie jak zadecydowałem11) das bleibt sich gleich na jedno wychodzietw \bleiben lassen dać czemuś spokójwo waren wir stehen geblieben? na czym to stanęliśmy?das bleibt unter uns to pozostaje między namies bleibt zu hoffen, dass... pozostaje mieć nadzieję, że... -
6 graben
-
7 haften
haften ['haftən]vi1) ( die Haftung übernehmen)für jdn/etw \haften Person: poręczyć za kogoś/cośjdm dafür \haften, dass... zaręczyć komuś, że...2) ( Haftung tragen)[mit seinem Vermögen] \haften poręczyć [swoim majątkiem]3) ( festkleben)[an/auf etw ( dat) ] \haften być przyczepionym [na czymś/do czegoś]; Klebeband być przyklejonym [na czymś/do czegoś]; Pflaster trzymać się [czegoś]; Schmutz, Staub przylegać [do czegoś]an/auf etw ( dat) \haften bleiben tkwić na czymś4) ( sich festsetzen)5) ( hängen bleiben)an jdm \haften Makel, Verleumdung, Verdacht: ciążyć na kimś6) ( im Gedächtnis bleiben)[jdm] \haften bleiben utkwić [komuś] w pamięci7) ( Bodenhaftung haben)auf der nassen Straße gut/schlecht \haften Reifen: mieć dobrą/złą przyczepność na mokrej drodze -
8 heften
heften ['hɛftən]I. vt1) ( befestigen)etw an die Tür/Wand \heften przypiąć coś do drzwi/ścianyII. vrsich auf jdn/etw \heften Blick, Augen: utkwić wzrok w kimś/czymś
См. также в других словарях:
utkwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, utkwićwię, utkwićwi, utkwićwij, utkwićwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wpadłszy, wbiwszy się, pozostać w danym miejscu; uwięznąć, utknąć w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzazga … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utkwić — w kimś, w czymś oczy, wzrok, spojrzenie zob. oko 63 … Słownik frazeologiczny
utkwić — dk VIa, utkwię, utkwisz, utkwij, utkwił, utkwiony «wbić się, uwięznąć, utknąć» Nóż utkwił w plecach. Kula utkwiła w ścianie. But utkwił w piachu. Obcas utkwił w szparze podłogi. ◊ Coś utkwiło komuś w pamięci, w głowie «coś pozostało komuś na… … Słownik języka polskiego
kół — m IV, D. kołu a. koła, Ms. kole; lm M. koły «pal zaostrzony na końcu; drąg, żerdź» Kół w płocie. Podeprzeć wrota kołem. ◊ Stać, utkwić itp. kołem, jak kół «stać, utkwić itp. nieruchomo, bezczynnie» ◊ pot. Język komuś stanął kołem «ktoś nie może… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
wryć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} z siłą zagłębić się w coś, wbić się w coś, utkwić w czymś głęboko; rzadziej też – ryjąc, kopiąc w czymś; wkopać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pocisk wrył się głęboko w ziemię. Koła wryły się po osie w piach. Auto wryło się przodem w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
słup — 1. Postawić, stawiać oczy w słup; oczy komuś stanęły w słup «obrócić oczy ku górze i utkwić w czymś nieruchomo wzrok, zwykle na skutek przerażenia, zdumienia; ktoś obrócił oczy ku górze»: Klient zaczyna wybierać towar. Ogląda, wącha, maca, robi… … Słownik frazeologiczny
spojrzenie — Skrzyżować, krzyżować (z kimś) spojrzenia «o dwóch patrzących osobach: spojrzeć, spoglądać na siebie równocześnie, w tym samym momencie»: – Pytam, czy to prawda?... Skrzyżowali spojrzenia. Sabina wytrzymała wzrok ojca, nie odpowiedziała. Nie… … Słownik frazeologiczny
wzrok — 1. Ktoś, coś przyciąga wzrok «ktoś, coś zwraca uwagę, wzbudza zainteresowanie»: Wzrok przyciągają dwie hoże dziewczyny, gnące się na środku parkietu. Czarne krótkie sukienki, głębokie dekolty, w których mają co pokazać. GRob 45/1995. Wśród… … Słownik frazeologiczny
przenieść — dk XI, przenieśćniosę, przenieśćniesiesz, przenieśćnieś, przenieśćniósł, przenieśćniosła, przenieśćnieśli, przenieśćniesiony przenosić ndk VIa, przenieśćnoszę, przenieśćnosisz, przenieśćnoś, przenieśćnosił, przenieśćnoszony 1. «zabrać coś z… … Słownik języka polskiego