ustawicznie

См. также в других словарях:

• ustawicznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} ciągle, często, nieustannie, stale, bez przerwy, nieprzerwanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ustawicznie prowadzili wojnę z sąsiednimi plemionami. Ktoś jest ustawicznie przepracowany. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ustawicznie — przysłów. od ustawiczny Ustawicznie narzekać, martwić się, niepokoić się. Ktoś jest ustawicznie zmęczony, chory …   Słownik języka polskiego

• ciągle — «ustawicznie, nieustannie, stale, w sposób powtarzający się; wciąż» Mróz trwał ciągle. Rana ciągle się odnawia. Ciągle jeszcze jest bez pracy. Szedł wolno, ale ciągle …   Słownik języka polskiego

• deptać komuś po piętach — Ustawicznie chodzić za kimś; śledzić, ścigać, lub gonić Eng. To follow very closely behind someone, especially to chase …   Słownik Polskiego slangu

• drzeć z kimś koty — Ustawicznie kłócić się z kimś lub żyć w niezgodzie, zwłaszcza z współlokatorem lub współpracownikiem Eng. To constantly quarrel with someone with whom one lives or works …   Słownik Polskiego slangu

• żyć z kimś jak pies z kotem — Ustawicznie kłócić się z kimś lub żyć w niezgodzie, zwłaszcza z współlokatorem lub współpracownikiem Eng. To constantly quarrel with someone with whom one lives or works …   Słownik Polskiego slangu

• prowadzić — 1. Coś do niczego nie prowadzi «coś nie osiąga, nie wywołuje żadnego skutku, coś nie ma sensu; coś mija się z celem»: Oburzanie się i wylewanie złości do niczego nie prowadziło, trzeba było pomyśleć, co robić. R. Antoszewski, Kariera. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …   Słownik frazeologiczny

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• gderać — ndk I, gderaćam, gderaćasz, gderaćają, gderaćaj, gderaćał, rzad. ndk IX, gderzę, gderzesz, gderz pot. «ustawicznie zwracać komuś uwagę, pouczać kogoś w sposób nudny, dokuczliwy, narzekać stale na coś; zrzędzić, utyskiwać» Stale gderała na dzieci …   Słownik języka polskiego

• nękać — ndk I, nękaćam, nękaćasz, nękaćają, nękaćaj, nękaćał, nękaćany «ustawicznie dręczyć, trapić, niepokoić (czymś) kogoś; dokuczać komuś, nie dawać chwili spokoju» Nękać kogoś zazdrością, pogróżkami. Kraj nękany napadami, najazdami. Nękają kogoś złe… …   Słownik języka polskiego