-
1 usprawiedliwić
глаг.• извинять• оправдать• оправдывать• реабилитировать* * *usprawiedliwi|ć\usprawiedliwićj, \usprawiedliwićony сов. оправдать;\usprawiedliwićona nieobecność неявка по уважительной причине
+ wytłumaczyć* * *usprawiedliwij, usprawiedliwiony сов.оправда́тьusprawiedliwiona nieobecność — нея́вка по уважи́тельной причи́не
Syn: -
2 usprawiedliwić się
-
3 usprawiedliwić\ się
сов. оправдаться; ср. usprawiedliwiać się -
4 usprawiedliwić nieobecność
оправдать отсутствиеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > usprawiedliwić nieobecność
-
5 usprawiedliwić oszustwo
оправдать обманOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > usprawiedliwić oszustwo
-
6 usprawiedliwić wybór
оправдать выборOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > usprawiedliwić wybór
-
7 usprawiedliwić zakup
оправдать покупкуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > usprawiedliwić zakup
-
8 usprawiedliwić żywot
оправдать жизньOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > usprawiedliwić żywot
-
9 usprawiedliwiać
глаг.• извиниться• извинять• извиняться• объяснять• оправдать• оправдывать• простить• прощать• реабилитировать* * *usprawiedliwia|ć\usprawiedliwiaćny несов. оправдывать; ср. usprawiedliwić* * *usprawiedliwiany несов.опра́вдывать; ср. usprawiedliwićSyn: -
10 wytłumaczyć
глаг.• объяснить• объяснять• пояснить• пояснять• разъяснять• растолковать• растолковывать• толковать* * *wytłumacz|yć\wytłumaczyćony сов. 1. объяснить, разъяснить;2. оправдать+1. wyjaśnić, objaśnić 2. usprawiedliwić
* * *wytłumaczony сов.1) объясни́ть, разъясни́ть2) оправда́тьSyn: -
11 wytłumaczyć się
-
12 zasłonić się
сов.1) заслони́ться; закры́ться2) czym перен. оправда́ть себя́ чем, найти́ себе́ оправда́ние в чём, привести́ в своё оправда́ние чтоzasłonić się się chorobą — сосла́ться на боле́знь, оправда́ться боле́знью
Syn: -
13 wytłumaczyć\ się
сов. объясниться, оправдаться -
14 zasłonić\ się
сов. 1. заслониться; закрыться;2. czym перен. оправдать себя чем, найти себе оправдание в чём, привести в своё оправдание что; \zasłonić\ się się chorobą сослаться на болезнь, оправдаться болезнью+2. usprawiedliwić się
-
15 entschuldigen
entschuldigen Sie … proszę (mi) wybaczyć …;entschuldigen Sie! przepraszam!;das ist nicht zu entschuldigen tego nie można usprawiedliwić oder wybaczyć;vr sich entschuldigen ( bei jemandem für A, wegen G) przepraszać <- prosić> (k-o za A, z powodu G) -
16 unentschuldigt
unentschuldigt adj nieusprawiedliwiony;unentschuldigt fehlen nie usprawiedliwić się z nieobecności
См. также в других словарях:
usprawiedliwić — dk VIa, usprawiedliwićwię, usprawiedliwićwisz, usprawiedliwićdliw, usprawiedliwićwił, usprawiedliwićwiony usprawiedliwiać ndk I, usprawiedliwićam, usprawiedliwićasz, usprawiedliwićają, usprawiedliwićaj, usprawiedliwićał, usprawiedliwićany 1.… … Słownik języka polskiego
usprawiedliwiać się – usprawiedliwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przedstawić motywy swojego postępowania, tłumaczyć się, oczyszczać się z zarzutów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usprawiedliwiał się publicznie. Usprawiedliwiać się w czasie rozprawy sądowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytłumaczyć — dk VIb, wytłumaczyćczę, wytłumaczyćczysz, wytłumaczyćmacz, wytłumaczyćczył, wytłumaczyćczony 1. «uczynić coś jasnym, zrozumiałym; wyjaśnić, objaśnić coś» Wytłumaczyć komuś coś dokładnie, jasno, wyczerpująco. Wytłumaczyć komuś zawiły problem. Nie… … Słownik języka polskiego
zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
byt — m IV, D. u, Ms. bycie; lm M. y 1. «całokształt życia; istnienie, życie» Byt człowieka, zwierzęcia. Coś jest sprawą bytu narodowego. Zagadka, zagadnienie bytu. Usprawiedliwić swój byt. ∆ biol. Walka o byt «w teorii doboru naturalnego Darwina… … Słownik języka polskiego
nieobecność — ż V, DCMs. nieobecnośćści, blm «nieznajdowanie się w jakimś miejscu; brak kogoś w jakimś miejscu» Nieobecność ucznia w szkole. Usprawiedliwić swoją nieobecność. Wrócić po długiej nieobecności. ◊ Pod czyjąś nieobecność, w czasie czyjejś… … Słownik języka polskiego
oczyścić — dk VIa, oczyszczę, oczyścićcisz, oczyść, oczyścićcił, oczyszczony oczyszczać ndk I, oczyścićam, oczyścićasz, oczyścićają, oczyścićaj, oczyścićał, oczyścićany «doprowadzić coś do stanu czystości; usunąć z czegoś brud, zanieczyszczenia, śmieci… … Słownik języka polskiego
policzyć — dk VIb, policzyćczę, policzyćczysz, policzyćlicz, policzyćczył, policzyćczony 1. «sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki; zliczyć, porachować, zsumować coś» Policzyć coś na maszynie, na liczydłach, na palcach.… … Słownik języka polskiego
usprawiedliwienie — n I 1. rzecz. od usprawiedliwić Powiedzieć coś na swoje usprawiedliwienie. 2. lm D. usprawiedliwienieeń «to, co kogoś usprawiedliwia; w węższym znaczeniu: pisemne wyjaśnienie czyjejś nieobecności gdzieś» Usprawiedliwienie nieobecności ucznia w… … Słownik języka polskiego
wybielić — dk VIa, wybielićlę, wybielićlisz, wybielićbiel, wybielićlił, wybielićlony wybielać ndk I, wybielićam, wybielićasz, wybielićają, wybielićaj, wybielićał, wybielićany 1. «uczynić coś białym, bielszym poddając działaniu środków naturalnych (np.… … Słownik języka polskiego