usadowić

См. также в других словарях:

• usadowić — dk VIa, usadowićwię, usadowićwisz, usadowićdów, usadowićwił, usadowićwiony usadawiać ndk I, usadowićam, usadowićasz, usadowićają, usadowićaj, usadowićał, usadowićany «umieścić, posadzić kogoś wygodnie» Usadowić kogoś na kanapie, w fotelu, za… …   Słownik języka polskiego

• usadawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, usadawiaćam, usadawiaća, usadawiaćają, usadawiaćany {{/stl 8}}– usadowić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, usadawiaćwię, usadawiaćwi, usadawiaćdów, usadawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, aby ktoś wygodnie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• fotel — m I, D. a a. u; lm M. e, D. i a. ów «szerokie, wygodne krzesło, zwykle wyściełane, z poręczami» Głęboki, miękki, trzcinowy fotel. Fotel na biegunach, na kółkach. Rozsiąść się, usadowić się, zanurzyć się w fotelu. ∆ Fotel klubowy «niski, bardzo… …   Słownik języka polskiego

• leniwiec — m II, D. leniwiecwca 1. B.=D., W. leniwiecwcze (leniwiecwcu); lm M. ci leniwiecwcy, te leniwiecwce, DB. leniwiecwców → leniuch 2. B.=D.; lm MB. leniwiecwce zool. leniwce «Bradypodidae, rodzina niewielkich ssaków nadrzewnych, o mocnych kończynach …   Słownik języka polskiego

• posadowić — dk VIa, posadowićwię, posadowićwisz, posadowićdów, posadowićwił, posadowićwiony 1. archit. bud. «wykonać fundamenty pod budowlę» Podpory mostu posadowione na palach. 2. rzad. «usadowić, posadzić wielu, jednego po drugim» Posadowił gości w… …   Słownik języka polskiego

• pousadzać — dk I, pousadzaćam, pousadzaćasz, pousadzaćają, pousadzaćaj, pousadzaćał, pousadzaćany «usadzić, usadowić wielu; posadzić, umieścić (na czymś) kolejno, jednego po drugim lub jedno po drugim; porozmieszczać» Pousadzać gości weselnych …   Słownik języka polskiego

• rozsadzić — dk VIa, rozsadzićdzę, rozsadzićdzisz, rozsadzićsadź, rozsadzićdził, rozsadzićdzony rozsadzać ndk I, rozsadzićam, rozsadzićasz, rozsadzićają, rozsadzićaj, rozsadzićał, rozsadzićany 1. «posadzić wiele osób na właściwych miejscach, wyznaczyć miejsca …   Słownik języka polskiego

• u- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (także imiesłowy i rzeczowniki odsłowne), z uwydatnieniem odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «doprowadzenie danej czynności do skutku, wyczerpanie możliwości dalszej… …   Słownik języka polskiego

• ulokować — dk IV, ulokowaćkuję, ulokowaćkujesz, ulokowaćkuj, ulokowaćował, ulokowaćowany «postawić, położyć, złożyć coś gdzieś; znaleźć dla kogoś miejsce, lokum, mieszkanie, znaleźć pomieszczenie dla czegoś; umieścić» Ulokować walizkę na półce. Książki… …   Słownik języka polskiego

• umieścić — dk VIa, umieszczę, umieścićcisz, umieść, umieścićcił, umieszczony umieszczać ndk I, umieścićam, umieścićasz, umieścićają, umieścićaj, umieścićał, umieścićany 1. «położyć, postawić gdzieś, ulokować w jakimś miejscu» Umieścić coś na oknie, w szafce …   Słownik języka polskiego

• usadzić — dk VIa, usadzićdzę, usadzićdzisz, usadź, usadzićdził, usadzićdzony usadzać ndk I, usadzićam, usadzićasz, usadzićają, usadzićaj, usadzićał, usadzićany 1. «wskazać poszczególnym osobom miejsca, gdzie mają usiąść; posadzić, usadowić» Usadzić gości… …   Słownik języka polskiego