-
1 Urin
Urin m мед. моча́ -
2 urin-
urin- v. orin- -
3 urin-
-
4 urin
-
5 urin·o
моча; спец. урина \urin{}{·}o{}{·}a мочевой \urin{}{·}o{}{·}i vn мочиться, испускать мочу; ср. pisi, maltrinki \urin{}{·}o{}aĵ{·}o сомнит., см. ureo \urin{}{·}o{}ad{·}o мочеиспускание \urin{}{·}o{}at{·}o см. urato \urin{}{·}o{}at{·}a см. urata \urin{}{·}o{}ej{·}o писсуар (помещение), туалет, уборная, место справления малой нужды \urin{}{·}o{}ig{·}a мочегонный \urin{}{·}o{}uj{·}o урильник, (больничная) утка; ср. pispoto, noktovazo. -
6 Urin
-
7 Urin
-
8 Urin
nv etw. im Urin spüren [haben]etw. aus dem Urin wissen фам. предчувствовать, подозревать что-л. Er hat es [spürt es] im Urin, daß morgen eine Inspektion kommt.Deutsch-Russisches Woerterbuch der umgangssprachlichen und saloppen > Urin
-
9 urın
урын сущ.1) в р.з. место2) местность3) служба; работа; должность4) постель5) перен. разг.основание; причинауступать/уступить местослужить; состоять на службеграм. наречие места▪▪ urın tapmawкстати; к месту▪▪ urınıñnan quzılma!. -
10 Urin
-
11 Urin
-
12 urin...
см. orin... -
13 Urin
сущ.общ. моча -
14 urin
-
15 urin
сущ.общ. урчание, ворчание -
16 urin
-
17 urin
моча -
18 urin
хим. мочевина. -
19 urin
- urinujoночной горшок, урильник, утка- urinejoписсуар, уборная- urinadoмочеиспускание- urinoмоча- urinivn мочиться, испускать мочу- urinigaмочегонныйСловарь корней и производных форм языка Эсперанто с переводом на русский язык > urin
-
20 Urin
m <-s, -e> обыкн sg мед мочаetw. (A) im Urín háben* [spüren] фам — нутром чуять что-л, догадываться о чём-л
См. также в других словарях:
Urin — Sm Harn std. (17. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. ūrīna f. Ebenso nndl. urine, ne. urine, nfrz. urine, nschw. urin, nnorw. urin. lateinisch l … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
urin- — combining form URINO : used before a vowel * * * urin pref. Variant of urino . * * * … Universalium
urin — ùrīn m <G urína> DEFINICIJA fiziol. mokraća [dati urin na pregled] ETIMOLOGIJA lat. urina … Hrvatski jezični portal
Urin — (v. lat. Urina), so v.w. Harn (s.d.). Urina chyli, Chylusharn, s.u. Harn. U. pericardil, die in dem Herzbeutel befindliche Flüssigkeit. U. purulenta, s. Pyurin U. sanguinĕa, Blutharnen. Urinalia, Harntreibende Mittel … Pierer's Universal-Lexikon
Urīn — (lat. urina), der Harn (s. d.) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Urin — Urīn (lat.), s. Harn; urinös, harnstoffhaltig … Kleines Konversations-Lexikon
Urin — Urin, lat. urina, Harn … Herders Conversations-Lexikon
ùrīn — m 〈G urína〉 fiziol. mokraća [dati ∼ na pregled] ✧ {{001f}}lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
Urin — der; s, e <aus gleichbed. lat. urina, urspr. »Wasser«> von den Nieren abgesonderte Flüssigkeit, die sich in der Blase sammelt u. durch die Harnröhre ausgeschieden wird (wird im Unterschied zu Harn meist auf die bereits ausgeschiedene… … Das große Fremdwörterbuch
Urin — »Harn«: Das Fremdwort ist eine gelehrte Entlehnung des 16. Jh.s aus gleichbed. lat. urina. Das lat. Wort gehört im Sinne von »Feuchtigkeit, Wasser« zu der unter ↑ Wasser dargestellten idg. Wortfamilie … Das Herkunftswörterbuch
Urin — der; s, e Plural selten <lateinisch> (Harn) … Die deutsche Rechtschreibung