Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

urabiać

  • 1 urabiać

    глаг.
    • замесить
    • месить
    • формировать
    • формовать
    * * *
    urabia|ć
    \urabiaćny несов. 1. формировать, вырабатывать;
    2. уст. (kogoś) обрабатывать; З. горн. добывать (уголь, руду etc.); 4. (glinę itp.) формовать
    * * *
    urabiany несов.
    1) формирова́ть, выраба́тывать
    2) уст. ( kogoś) обраба́тывать
    3) горн. добыва́ть (уголь, руду и т. п.)
    4) (glinę itp.) формова́ть

    Słownik polsko-rosyjski > urabiać

  • 2 urabiać sobie ręce po łokcie

    рабо́тать не поклада́я рук

    Słownik polsko-rosyjski > urabiać sobie ręce po łokcie

  • 3 kształcić

    глаг.
    • воспитать
    • воспитывать
    • выучить
    • изучать
    • инструктировать
    • исследовать
    • научить
    • обучать
    • обучить
    • растить
    • тренировать
    • учить
    • учиться
    • школить
    * * *
    kształc|ić
    \kształcićony несов. 1. kogo обучать кого, давать образование кому;

    \kształcić syna давать образование сыну; \kształcić młode kadry обучать (готовить) молодые кадры;

    2. формировать, развивать, воспитывать;
    \kształcić smak воспитывать (вырабатывать) вкус
    +

    1. uczyć 2. rozwijać, doskonalić, urabiać

    * * *
    kształcony несов.
    1) kogo обуча́ть кого, дава́ть образова́ние кому

    kształcić syna — дава́ть образова́ние сы́ну

    kształcić młode kadry — обуча́ть (гото́вить) молоды́е ка́дры

    2) формирова́ть, развива́ть, воспи́тывать

    kształcić smak — воспи́тывать (выраба́тывать) вкус

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > kształcić

  • 4 łokieć

    сущ.
    • локоть
    * * *
    łok|ieć
    ♂, Р. \łokiećcia 1. локоть;

    oprzeć się na \łokiećciu (na \łokiećciach) облокотиться, опереться на локти;

    2. уст. локоть (мера длины = 576 мм);

    ● rozpychać się \łokiećciami а) проталкиваться, помогать себе локтями;

    б) лезть напролом;

    urabiać sobie ręce po \łokiećcie работать не покладая рук

    * * *
    м, Р łokcia
    1) ло́коть

    oprzeć się na łokciu (na łokciach) — облокоти́ться, опере́ться на ло́кти

    2) уст. ло́коть (мера длины ≈ 576 мм)
    - urabiać sobie ręce po łokcie

    Słownik polsko-rosyjski > łokieć

  • 5 bearbeiten

    be'arbeiten (-) Land uprawiać; Material obrabiać <- robić>; Text, Thema opracow(yw)ać; Fall prowadzić; Antrag rozpatrywać <- trzeć>; FILM, TEATR <za>adaptować; fam. jemanden urabiać, maglować; ( schlagen) okładać ( mit I)

    Deutsch-Polnisch Wörterbuch neuer > bearbeiten

См. также в других словарях:

  • urabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urabiaćam, urabiaća, urabiaćają, urabiaćany {{/stl 8}}– urobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, urabiaćbię, urabiaćbi, urób, urabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • urabiać się – urobić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podlegać urabianiu, oddziaływaniu zmieniającemu kształt, formę, strukturę, charakter czegoś; kształtować się, formować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego poczucie wyższości urabiało… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • urabiać — pot. Urobić (sobie) ręce (po łokcie) «pracując ciężko, intensywnie, ponad siły, zniszczyć swoje zdrowie; zapracować się»: (...) w tych ciężkich czasach dobrze by mieć niewolnicę, gotową dla ciebie urobić ręce po łokcie. J. Stawiński, Piszczyk.… …   Słownik frazeologiczny

  • urabiać — → urobić …   Słownik języka polskiego

  • urabiać sobie ręce — Bardzo ciężko pracować Eng. To work very hard …   Słownik Polskiego slangu

  • urabiać sobie ręce po łokcie — Bardzo ciężko pracować Eng. To work very hard …   Słownik Polskiego slangu

  • urobić — dk VIa, urobićbię, urobićbisz, urób, urobićbił, urobićbiony urabiać ndk I, urobićam, urobićasz, urobićają, urobićaj, urobićał, urobićany 1. «nadać czemuś określoną formę, postać, określony kształt; uformować, ukształtować» Urobić masę betonową.… …   Słownik języka polskiego

  • przybierać — ndk I, przybieraćam, przybieraćasz, przybieraćają, przybieraćaj, przybieraćał, przybieraćany 1. forma ndk czas. przybrać (p.) 2. górn. «urabiać skałę płonną w czasie wybierania złoża, jeśli wysokość wyrobiska jest większa od grubości złoża» 3.… …   Słownik języka polskiego

  • calizna — ż IV, CMs. caliznaiźnie; lm D. caliznaizn 1. «masyw, pokład skały pozostający w pierwotnej postaci, nie naruszony jeszcze robotami górniczymi» Calizna węglowa, calizna węgla. Kruszyć, urabiać caliznę. przen. «o zwartej, scalonej masie, warstwie… …   Słownik języka polskiego

  • fedrować — ndk IV, fedrowaćruję, fedrowaćrujesz, fedrowaćruj, fedrowaćował, fedrowaćowany górn. «urabiać i wydobywać (węgiel)» Fedrować węgiel. Fedrować w kopalni. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»