-
1 uprząż
* * *f.-ę- pl. -e harness, gear; zakładać koniowi uprząż harness a horse; uprząż spadochronu lotn. harness.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uprząż
-
2 uprząż
-
3 uprząż
-
4 uprząż
сущ.• доспехи• сбруя• упряжь* * *uprz|ąż♀, Р. \uprzążęży упряжь, сбруя* * *ж, P uprzężyу́пряжь, сбру́я -
5 uprząż
1. 'harnachement2. 'harnais3. attelage4. déharnacher5. harnachement6. harnais -
6 uprząż
[`upʤʃ]f -
7 uprząż
úim -
8 uprząż
[упшõж]fзбруя, упряж -
9 uprząż
ж упряж -
10 uprząż
paningkaw -
11 uprząż
hamyt; hamytlamak -
12 uprząż testowa
• test harnessSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > uprząż testowa
-
13 uprząż spadochronu
• parachute harnessSłownik polsko-angielski dla inżynierów > uprząż spadochronu
-
14 uprząż testowa
• test harness -
15 uprząż odłączyć
упряжь отделитьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uprząż odłączyć
-
16 nakładać uprząż
накладывать упряжьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nakładać uprząż
-
17 nałożyć uprząż
наложить упряжьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nałożyć uprząż
-
18 rozpiąć uprząż
расстегнуть упряжьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > rozpiąć uprząż
-
19 zapiąć uprząż
застегнуть упряжьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zapiąć uprząż
-
20 uprz|ąż
f harness- założył koniowi uprząż he put the harness on the horseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uprz|ąż
- 1
- 2
См. также в других словарях:
uprząż — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż VIb, lm M. uprzęże {{/stl 8}}{{stl 7}} zespół współpracujących ze sobą pasów, lin itp. umożliwiający sprężyste połączenie kogoś, czegoś z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konie, osły, woły, muły w uprzęży. Uprząż spadochronu … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uprząż — ż VI, DCMs. uprzęży; lm M. uprzęże, D. uprzęży «zespół połączonych ze sobą pasów rzemiennych lub parcianych, zakładany na konia, umożliwiający użycie go do pracy w zaprzęgu» Uprząż konia. Założyć, poprawić uprząż. ∆ lotn. Uprząż spadochronu,… … Słownik języka polskiego
moderunek — m III, D. moderuneknku, N. moderuneknkiem; lm M. moderuneknki daw. «ekwipunek, zwłaszcza żołnierski; czasem: uprząż końska» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… … Słownik języka polskiego
naszelnik — m III, D. a, N. naszelnikkiem; lm M. i «część uprzęży zwierząt domowych, zwłaszcza konia; pas, łańcuch łączący uprząż na szyi zwierzęcia pociągowego z końcem dyszla» … Słownik języka polskiego
pasowy — 1. «zrobiony z pasów, tworzący pasy, ułożony w pasy» Uprząż pasowa. Wzór pasowy na tkaninach drukowanych. ∆ roln. Siew pasowy «siew polegający na tym, że między dwoma, trzema rzędami roślin normalnie sianymi zostawia się na przemian jeden rząd… … Słownik języka polskiego
rymarstwo — n III, Ms. rymarstwowie, blm «przemysł i rzemiosło wytwarzające przedmioty ze skóry i materiałów skóropodobnych (prócz obuwia), zwłaszcza uprząż, siodła, pasy napędowe, smycze itp.» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
rząd — I m IV, D. rzędu, Ms. rzędzie; lm M. rzędy 1. «pewna liczba ludzi, przedmiotów itp. stojących, umieszczonych jeden za drugim lub jeden obok drugiego; szereg» Długi, równy rząd czegoś. Pierwszy, środkowy, ostatni rząd krzeseł. Rzędy porzeczek,… … Słownik języka polskiego
srebro — n III, Ms. srebrobrze; lm D. srebrober 1. «(Ag) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 47, metal szlachetny, biały, o pięknym połysku, miękki, ciągliwy, kowalny; występuje w stanie rodzimym, w postaci minerałów oraz jako… … Słownik języka polskiego
szleja — ż I, DCMs. szlei; lm D. szlei (szlej) zwykle w lm «uprząż szorowa, parciane lub rzemienne pasy z postronkami, zakładane koniowi na kark i pierś» Parciane, rzemienne szleje. Konie w szlejach. ‹czes. z niem.› … Słownik języka polskiego
szydło — n III, Ms. szydłodle; lm D. szydłodeł «narzędzie w postaci cienkiego metalowego kolca (prostego lub zakrzywionego) osadzonego w trzonku, służące do nakłuwania, przekłuwania twardego materiału (zwykle skóry); także: gruba igła do szycia twardego… … Słownik języka polskiego