-
1 upoważnić
глаг.• авторизовать• дозволить• дозволять• озаглавить• позволять• поручать• разрешать• разрешить• санкционировать• уполномочивать• уполномочить* * *upoważni|ć\upoważnićj, \upoważnićony сов. 1. уполномочить, снабдить полномочиями;\upoważnić kogoś do odbioru towaru дать кому-л. доверенность на получение товара, доверить кому-л. получить товар; 2. kogo do czego дать право кому на что; nikt cię nie \upoważnićił do tego, aby... тебе никто не давал права...+1. upełnomocnić 2. uprawnić
* * *upoważnij, upoważniony сов.1) уполномо́чить, снабди́ть полномо́чиямиupoważnić kogoś do odbioru towaru — дать кому́-л. дове́ренность на получе́ние това́ра, дове́рить кому́-л. получи́ть това́р
2) kogo do czego дать пра́во кому на чтоnikt cię nie upoważniił do tego, aby... — тебе́ никто́ не дава́л пра́ва...
Syn:upełnomocnić 1), uprawnić 2) -
2 upoważnić
upoważniać (-am) < upoważnić> (-ię, -nij!) (do G) ermächtigen (zu D), beauftragen (mit D); (uprawniać) berechtigen (zu D) -
3 upoważnić
(-nię, -nisz); imp - nij; vb; od upoważniaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upoważnić
-
4 upoważnić
1. autoriser2. commissionner3. titrer -
5 upoważnić
vt pf→ upoważniać -
6 upoważnić
[уповажнічь]v.dk -
7 upoważnić
уповноважити -
8 upoważnić
Autorizar -
9 upoważniać
impf ⇒ upoważnić* * *(-niam, -niasz)* * *ipf.upoważnić pf. -ij upoważniać kogoś do zrobienia czegoś authorize sb to do sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upoważniać
-
10 upoważniać
глаг.• авторизовать• дозволить• дозволять• называть• озаглавить• позволять• поручать• разрешать• разрешить• санкционировать• уполномочивать• уполномочить* * *upoważnia|ć\upoważniaćny несов. 1. уполномочивать, снабжать полномочиями;2. kogo do czego давать кому право на что; ср. upoważnić+1. upełnomocniać 2. uprawniać
* * *upoważniany несов.1) уполномо́чивать, снабжа́ть полномо́чиямиSyn:upełnomocniać 1), uprawniać 2) -
11 uprawnić
глаг.• озаглавить• уполномочить* * *uprawni|ć\uprawnićony сов. kogo do czego дать кому право на что; уполномочить кого на что* * *uprawniony сов. kogo do czegoSyn: -
12 позволять
глаг.• autoryzować• cierpieć• dopuszczać• dopuścić• dozwalać• dozwolić• pozwalać• pozwolić• przyjmować• przyjąć• przyznawać• przyzwalać• tolerować• umożliwiać• umożliwić• upoważniać• upoważnić• uznawać• wpuszczać• włączać• zezwalać• zezwolić• zgadzać• znosić* * *dozwalać, pozwalać, przyzwalać -
13 поручать
глаг.• polecać• popełniać• popełnić• poruczać• powierzać• powierzyć• ufać• upoważniać• upoważnić• zaangażować• zawierzyć• zlecać• zobowiązać• zobowiązywać• zwierzać* * *polecać, powierzać, zlecać -
14 разрешать
глаг.• autoryzować• dawać• dopuszczać• dopuścić• dozwolić• nadać• oddać• pozwalać• pozwolić• przyjmować• przyjąć• przyznawać• przyznać• puszczać• udzielać• udzielić• umożliwiać• umożliwić• upełnomocnić• upoważniać• upoważnić• uznawać• użyczać• wpuszczać• włączać• zezwalać• zezwolić• zgadzać* * *dozwalać, pozwalać, przyzwalać, rozwiązywać, zezwalać -
15 разрешить
глаг.• autoryzować• dawać• dopuszczać• dozwolić• nadawać• nadać• pozwalać• pozwolić• przyznawać• puszczać• udzielać• umożliwiać• umożliwić• upoważniać• upoważnić• uznawać• włączać• zezwalać• zezwolić• zgadzać* * *dozwolić, pozwolić, rozstrzygnąć, rozwiązać, zezwolić -
16 санкционировать
глаг.• autoryzować• sankcjonować• upoważniać• upoważnić• usankcjonować• zatwierdzać• zatwierdzić* * *sankcjonować, usankcjonować -
17 уполномочивать
-
18 уповноважити
upownoważytyдієсл.upełnomocnić, upoważnić -
19 legitimieren
-
20 authorize
['ɔːθəraɪz]vtpublication autoryzować; loan zatwierdzać (zatwierdzić perf); course of action wyrażać (wyrazić perf) zgodę na +accto authorize sb to do sth — upoważniać (upoważnić perf) kogoś or dawać (dać perf) komuś pełnomocnictwo do zrobienia czegoś
* * *(to give the power or right to do something: I authorized him to sign the documents; I authorized the payment of $100 to John Smith.) upoważnać- authorisation
- 1
- 2
См. также в других словарях:
upoważniać — ndk I, upoważniaćam, upoważniaćasz, upoważniaćają, upoważniaćaj, upoważniaćał, upoważniaćany upoważnić dk VIa, upoważniaćnię, upoważniaćnisz, upoważniaćnij, upoważniaćnił, upoważniaćniony «dawać komuś prawo, pełnomocnictwo do wykonania pewnych… … Słownik języka polskiego
mediacja — ż I, DCMs. mediacjacji; lm D. mediacjacji (mediacjacyj) książk. «pośredniczenie w sporze, zwłaszcza między państwami, mające na celu ułatwienie stronom dojścia do porozumienia» Pokojowa mediacja. Mediacja w konflikcie granicznym. Podjąć się… … Słownik języka polskiego
upełnomocnić — dk VIa, upełnomocnićnię, upełnomocnićnisz, upełnomocnićnij, upełnomocnićnił, upełnomocnićniony upełnomocniać ndk I, upełnomocnićam, upełnomocnićasz, upełnomocnićają, upełnomocnićaj, upełnomocnićał, upełnomocnićany «upoważnić kogoś do działania,… … Słownik języka polskiego
upoważnienie — n I 1. rzecz. od upoważnić. 2. lm D. upoważnienieeń «uprawnienie, pełnomocnictwo upoważniające do wykonania czegoś» Pisemne, ustne upoważnienie. Upoważnienie do podjęcia, na podjęcie pieniędzy. Dać komuś upoważnienie do czegoś. Robić coś z… … Słownik języka polskiego
upoważniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, upoważniaćam, upoważniaća, upoważniaćają, upoważniaćany {{/stl 8}}– upoważnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, upoważniaćnię, upoważniaćni, upoważniaćnij, upoważniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać komuś prawo do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upoważnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. upoważnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}upoważnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. upoważnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} pełnomocnictwo umożliwiające… … Langenscheidt Polski wyjaśnień