uosobienie

См. также в других словарях:

• uosobienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. uosobić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}uosobienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uosobienieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uosobienie — n I 1. rzecz. od uosobić. 2. «wyobrażenie, wcielenie w jakiejś osobie, istocie pewnych cech, pojęć, zjawisk; istota uosabiająca coś» Był dla syna uosobieniem odwagi. Ta dziewczyna to uosobienie wdzięku i piękna. Czarownice przedstawiano jako… …   Słownik języka polskiego

• abderyta — m odm. jak ż IV, CMs. abderytaycie; lm M. abderytayci, DB. abderytatów książk. «głupek, prostak, nieuk» ‹mieszkaniec Abdery, uchodzący w opinii starożytnych za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa› …   Słownik języka polskiego

• ananke — n ndm książk. «uosobienie konieczności; los, przeznaczenie, fatum» ‹Ananke, mityczna gr. bogini przeznaczenia, konieczności› …   Słownik języka polskiego

• dobroć — ż V, DCMs. dobroćoci, blm 1. «skłonność do czynienia dobrze; kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; łagodność, życzliwość» Wielka, niezwykła, anielska, wrodzona dobroć. Dobroć serca. Uosobienie dobroci. Okazywać komuś dobroć. □ …   Słownik języka polskiego

• gnom — I m IV, DB. a, Ms. gnommie; lm M. y «według dawnych wierzeń ludowych: duch podziemia, uosobienie żywiołowych sił ziemi, uważany za opiekuna kopalni, kamieniołomów itp.; karzeł» ‹n. łac. z gr.› II m IV, D. u, Ms. gnommie; lm M. y → gnoma …   Słownik języka polskiego

• golem — m IV, DB. a, Ms. golemmie; lm M. y, DB. ów Golem «w żydowskich podaniach ludowych: ulepiona z gliny postać ludzka, w którą tchnięto życie» przen. «bezwolny, bezmyślny olbrzym, uosobienie siły niszczącej» ‹hebr.› …   Słownik języka polskiego

• harpia — ż I, DCMs. harpiapii; lm D. harpiapii (harpiapij) 1. zwykle w lm, mit. gr. «złośliwe demony, uosobienie wichrów, później drapieżności i chciwości, przedstawiane jako skrzydlate potwory o kobiecych twarzach i piersiach» 2. zool. «Thrasaëtus… …   Słownik języka polskiego

• personifikacja — ż I, DCMs. personifikacjacji; lm D. personifikacjacji (personifikacjacyj) lit. «przypisywanie przedmiotom, zjawiskom, pojęciom abstrakcyjnym cech ludzkich; także przedstawienie w postaci ludzkiej pojęć, zjawisk przyrody itp.; uosobienie; postać… …   Słownik języka polskiego

• totem — m IV, D. u, Ms. totemmie; lm M. y rel. «u ludów pierwotnych: zwierzę, rzadziej roślina lub przedmiot, otaczane czcią religijną, uważane za uosobienie przodka lub opiekuna rodu, plemienia itp., będące godłem danej grupy; figurka, rysunek… …   Słownik języka polskiego

• wcielenie — n I 1. rzecz. od wcielić ∆ wojsk. Karta wcielenia «nakaz stawienia się w jednostce wojskowej osoby powołanej do odbycia czynnej służby wojskowej i zaliczenie tej osoby do stanu żołnierzy danej jednostki» 2. lm D. wcielenieeń «uosobienie,… …   Słownik języka polskiego