Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

unites

  • 1 ala

    āla, ae, f. [for axla, contr. from axilla, Cic. Or. 45, 153; cf. anchos = ômos (Hesych.) = shoulder = O. H. Germ. Ahsala; Germ. Achsel].
    I.
    Lit., a wing, as of a bird: galli plausu premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26; Verg. A. 3, 226 al.: Me. Vox mihi ad aurīs advolavit. So. Ne ego homo infelix fui, qui non alas intervelli, that I did not pluck off its wings, Plaut. Am. 1, 1, 170.— Poet., of the gods:

    Mors atris circumvolat alis,

    Hor. S. 2, 1, 58:

    volucris Fati Tardavit alas,

    id. C. 2, 17, 25:

    bibulae Cupidinis alae,

    Ov. A. A. 1, 233:

    furvis circumdatus alis Somnus,

    Tib. 2, 1, 89:

    me jocundis Sopor impulit alis,

    Prop. 1, 3, 45:

    Madidis Notus evolat alis,

    Ov. M. 1, 264.—Of sails:

    velorum pandimus alas,

    Verg. A. 3, 520.—Of oars:

    classis centenis remiget alis,

    Prop. 4, 6, 47:

    remigium alarum,

    Verg. A. 1, 301 (cf. Hom. Od. 11, 125);

    so inversely remi is used of wings: super fluctus alarum insistere remis,

    Ov. M. 5, 558 (cf. pterois eressei, Eur. Iphig. Taur. 289; Aeschyl. Agam. 52; and cf. Lucr. 6, 743). —Of wind and lightning:

    Nisus Emicat et ventis et fulminis ocior alis,

    Verg. A. 5, 319 al. —
    II.
    Transf.
    A.
    In man, the upper and under part of the arm, where it unites with the shoulder; the armpit, Liv. 9, 41; 30, 34:

    aliquid sub alā portare,

    Hor. Ep. 1, 13, 12:

    hirquinae,

    Plaut. Poen. 4, 2, 51:

    hirsutae,

    Hor. Epod. 12, 5:

    halitus oris et alarum vitia,

    Plin. 21, 20, 83, § 142:

    virus alarum et sudores,

    id. 35, 15, 52, § 185:

    sudor alarum,

    Petr. 128 (many Romans were accustomed to pluck out the hair from the armpits, Sen. Ep. 114; Juv. 11, 157; v. alipilus).—
    B.
    In animals, the hollow where the foreleg is joined to the shoulder; the shoulder - blade. —Of elephants, Plin. 11, 40, 95, § 324.—Of frogs, Plin. 9, 51, 74, § 159.—
    C.
    In trees and plants, the hollow where the branch unites with the stem, Plin. 16, 7, 10, § 29; so id. 22, 18, 21, § 45; 25, 5, 18, § 38 al.—
    D.
    In buildings, the wings, the side apartments on the right and left of the court, the side halls or porches, the colonnades; called also in Gr. ptera, Vitr. 6, 4, 137; 4, 7, 92.—
    E.
    In milit. lang., the wing of an army (thus conceived of as a bird of prey), commonly composed of the Roman cavalry and the troops of the allies, esp. their horsemen; hence, alarii in contrast with legionarii, and separated from them in enumeration, also having a leader, called praefectus alae, Tac. H. 2, 59 al.; cf. Lips. de Milit. Rom. 1, 10 Manut.; Cic. Fam. 2, 17 fin.; Herz. ad Caes. B. G. 1, 51; Smith, Dict. Antiq.; Cincius ap. Gell. 16, 4, 6; cf. Gell. 10, 9, 1:

    Alae, equites: ob hoc alae dicti, quia pedites tegunt alarum vice,

    Serv. ad Verg. A. 4, 121: peditatu, equitibus atque alis cum hostium legionibus pugnavit, Cato ap. Gell. 15, 9, 5; Cic. Off. 2, 13, 45:

    dextera ala (in alas divisum socialem exercitum habebat) in primā acie locata est,

    Liv. 31, 21; Vell. 2, 117 al.—An ala, as a military division, usu. consisted of about 500 men, Liv. 10, 29.
    Such alae gave names to several towns, since they were either levied from them, quartered in them, or, after the expiration of their time of service, received the lands of such towns.
    —So, Ala Flaviana, Ala Nova, et saep. (cf. castrum, II. 1. fin.).

    Lewis & Short latin dictionary > ala

  • 2 conciliātrīcula

        conciliātrīcula ae, f dim.    [conciliatrix], a minx of a matchmaker: blanda.
    * * *
    one that commends; recommender; that which conciliates/unites (L+S)

    Latin-English dictionary > conciliātrīcula

  • 3 coniugātor

        coniugātor ōris, m    [com- + IV-], one who unites: amoris, Ct.

    Latin-English dictionary > coniugātor

  • 4 ūnus

        ūnus (old oenos, C.), gen. ūnīus, poet. a<*>so ūnius, Ct., V., H.; ūnī, Ct.; voc. ūne, Ct., adj. num.    [cf. Gr. εἷσ, ἑνόσ, οἴνη; Germ. ein; Engl. one].    I. One, a single: unius esse negotium diei, Cs.: divisit populum unum in duas partīs: uno plus Tuscorum cecidisse in acie (sc. quam Romanorum), L.: unā ex parte... alterā ex parte, on one side... on the other, Cs.: unum, alterum, tertium annum Sassia quiescebat: exercituum unus... alter, L.: habetur una atque altera contio, i. e. one after another: neque in uno aut altero animadversum est, sed iam in pluribus, one or two, Cu.: amans Unus et item alter, T.: unus aut summum alter, one or at most two: philosophiam trīs in partīs diviserunt... quarum cum una sit, etc.: orare ut trium harum rerum unam ab se impetrari sinerent, L.: Ex unis geminas mihi conficies nuptias, T.: adductus sum tuis et unis et alteris litteris: tria Graecorum genera sunt, uni Athenienses, etc.—In phrases, ad unum, all together, unanimously, to a man, without exception: consurrexit senatus cum clamore ad unum: Iuppiter, si nondum exosus ad unum Troianos, V.: cum ad unum omnes pugnam poscerent, L.—In unum, into one, to one place, together: Fibrenus divisus cito in unum confluit: paulatim milites in unum conducit, unites, S.—Of that which sustains a common relation to a plurality of subjects, one, the same, one and the same, common: unius aetatis clarissimi et sapientissimi nostrae civitatis viri: atque etiam uno tempore accidit, ut, etc., Cs.: Omnibus hic erit unus honos, V.: unus utrique Error, H.: ceteri amici omnes Uno ore auctores fuere, ut, etc., with one voice, T.: de cuius utilitate omnes uno ore consentiunt: unis moribus et numquam mutatis legibus vivunt: exitus quidem omnium unus et idem fuit: ferar unus et idem, H.—With solus, tantum, or modo, one only, sole, alone, single: unus est solus inventus, qui, etc.: Nil admirari prope res est una, Numici, Solaque, quae, etc., H.: inter bina castra... unum flumen tantum intererat, Cs.: excepit unum tantum, nihil amplius: unā tantum perforatā navi, L.: nam aliis unus modo, aliis plures, aliis omnes eidem videntur: ut ea modo una causa tenuerit Romanos, ne, etc., L. —With an adj sup. (poet. also with a comp.), one in particular, one above others, one especially: rem unam esse omnium difficillimam: quo ego uno equite Romano familiarissime utor: Quam Iuno fertur terris magis omnibus unam Posthabitā coluisse Samo, V.: sagacius unus odoror, H.— With quisque, in the phrase, unus quisque, each several one, each individual, every single, every one: unus quisque vestrum (novit): de uno quoque loquitur.—With a pron indef., some one, any one, any: ex quibus si unum aliquod in te cognoveris, etc.: ad unum aliquem confugere: aliquis unus; unius cuiusdam: si tu solus aut quivis unus, etc.: quorum si unum quodlibet probare potuerit: unus Quiritium quilibet, L.—    II. Praegn., one, alone, only, sole, single: Unum hoc scio, esse meritam, ut memor esses sui, T.: cum mihi sit unum opus hoc a parentibus meis relictum: quove praesidio unus per tot gentes pervenisset? L.: erat omnino in Galliā ulteriore legio una, Cs.: quae tibi una in amore atque in deliciis fuit, i. e. above all others. —As subst n.: de Antonio nihil dico praeter unum: cum te unum ex omnibus ad dicendum natum cognossem: ille unus ordinis nostri discessu meo palam exsultavit.—With a negative, no one, not a single one, none whatever: nemo de nobis unus excellat: haec abhortatio praetoris non modo quemquam unum elicuit ad suadendum, sed ne fremitum quidem movit (i. e. non modo non... sed), L.: ad neminem unum summa imperi redit, Cs.— Plur: ut unis litteris totius aestatis res gestas ad senatum perscriberem.—    III. Indef, an, one, some, some one: inter mulieres, Quae ibi aderant, forte unam aspicio adulescentulam, etc., T.: sicut unus paterfamilias his de rebus loquor: unus ex ultimā turbā, L.: e regione unius eorum pontium, Cs.: servus unus exulum initium fecit, L.
    * * *
    I
    -a -um, primus -a -um, singuli -ae -a, semel NUM
    II
    una, unum ADJ
    alone, a single/sole; some, some one; only (pl.); one set of (denoting enity)

    Latin-English dictionary > ūnus

  • 5 adjunctor

    one who adds/joins/unites; proposer (that... be added to...)

    Latin-English dictionary > adjunctor

  • 6 conjugator

    one who unites (in a pair); one who joins (L+S)

    Latin-English dictionary > conjugator

  • 7 conjunctrix

    that which joins/unites together

    Latin-English dictionary > conjunctrix

  • 8 adjunctor

    adjunctor, ōris, m. [id.], one who adds, joins, or unites (used only by Cic. in strong indignation):

    ille Galliae ulterioris adjunctor, i. e. Pompey, by whose influence Gallia Transalpina was granted to Cæsar, in addition to Gallia Cisalpina,

    Cic. Att. 8, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > adjunctor

  • 9 Alpheias

    Lewis & Short latin dictionary > Alpheias

  • 10 Alpheos

    Alphēus (trisyl.) or Alphēŏs, i, m., = Alpheios, the chief river in the Peloponnesus, now Rufia. It rises in the southern part of Arcadia, not far from Asea, unites with the Eurotas, and then losing itself under ground, makes its appearance again in Megalopolis. It afterwards flows, in a north-west direction, through Arcadia to Elis, and then turns west from Olympia, and falls into the Ionian Sea. At its mouth there was a grove consecrated to Diana or Alphiusa (Mann. Greece, 467 sq. 503). Its disappearance under ground gives occasion for the fable that it flows under the sea, and appearing again in Sicily, mingles with the waters of Arethusa.—Hence personified as the lover of the nymph Arethusa, Ov. M. 2, 250; 5, 599; id. Am. 3, 6, 29 (cf. Verg. E. 10, 1 sqq.).—Hence. Alphēus, a, um. adj., = Alpheios, of or pertaining to the Alpheus:

    Alpheae Pisae, founded by a colony from Pisa, in Elis, on the river Alpheus,

    Verg. A. 10, 179:

    Alpheae ripae,

    Claud. B. Get. 575.

    Lewis & Short latin dictionary > Alpheos

  • 11 Alpheus

    Alphēus (trisyl.) or Alphēŏs, i, m., = Alpheios, the chief river in the Peloponnesus, now Rufia. It rises in the southern part of Arcadia, not far from Asea, unites with the Eurotas, and then losing itself under ground, makes its appearance again in Megalopolis. It afterwards flows, in a north-west direction, through Arcadia to Elis, and then turns west from Olympia, and falls into the Ionian Sea. At its mouth there was a grove consecrated to Diana or Alphiusa (Mann. Greece, 467 sq. 503). Its disappearance under ground gives occasion for the fable that it flows under the sea, and appearing again in Sicily, mingles with the waters of Arethusa.—Hence personified as the lover of the nymph Arethusa, Ov. M. 2, 250; 5, 599; id. Am. 3, 6, 29 (cf. Verg. E. 10, 1 sqq.).—Hence. Alphēus, a, um. adj., = Alpheios, of or pertaining to the Alpheus:

    Alpheae Pisae, founded by a colony from Pisa, in Elis, on the river Alpheus,

    Verg. A. 10, 179:

    Alpheae ripae,

    Claud. B. Get. 575.

    Lewis & Short latin dictionary > Alpheus

  • 12 an

    1.
    ăn, conj. [etym. very obscure; v. the various views adduced in Hand, I. p. 296, with which he seems dissatisfied; if it is connected with the Sanscr. anjas, = Germ. ander, = Engl. other, we may comp. the Engl. other and or with the Germ. oder, = or]. It introduces the second part of a disjunctive interrogation, or a phrase implying doubt, and thus unites in itself the signif. of aut and num or -ne, or, or whether (hence the clause with an is entirely parallel with that introduced by num, utrum, -ne, etc., while aut forms only a subdivision in the single disjunctive clause; utrum... aut—an... aut, whether... or, etc.; cf. Ochsn. Eclog. p. 150; v. also aut).
    I.
    In disjunctive interrogations.
    A.
    Direct.
    a.
    Introd. by utrum (in Engl. the introd. particle whether is now obsolete, and the interrogation is denoted simply by the order of the words):

    Utrum hac me feriam an ab laevā latus?

    Plaut. Cist. 3, 10:

    sed utrum tu amicis hodie an inimicis tuis Daturu's cenam?

    id. Ps. 3, 2, 88; id. Pers. 3, 1, 13; id. Trin. 1, 2, 138; id. Cas. 2, 4, 11:

    Utrum sit annon voltis?

    id. Am. prol. 56:

    quid facies? Utrum hoc tantum crimen praetermittes an obicies?

    Cic. Div. in Caecil. 30 sq.:

    in plebem vero Romanam utrum superbiam prius commemorem an crudelitatem?

    id. Verr. 1, 122; id. Deiot. 23; id. Fam. 7, 13:

    Utrum enim defenditis an impugnatis plebem?

    Liv. 5, 3. —And with an twice:

    Utrum hoc signum cupiditatis tuae an tropaeum necessitudinis atque hospitii an amoris indicium esse voluisti?

    Cic. Verr. 2, 115; id. Imp. Pomp. 57 sq.; id. Rab. 21.—With an three times:

    Utrum res ab initio ita ducta est, an ad extremum ita perducta, an ita parva est pecunia, an is (homo) Verres, ut haec quae dixi, gratis facta esse videantur?

    Cic. Verr. 2, 61; 3, 83; id. Clu. 183; Liv. 21, 10; and seven times in Cic. Dom. 56-58.—With -ne pleon. (not to be confounded with cases where utrum precedes as pron.; as Cic. Tusc. 4, 4, 9):

    sed utrum tu masne an femina es, qui illum patrem voces?

    Plaut. Rud. 1, 2, 16; id. Bacch. 1, 1, 42; id. Stich. 5, 4, 26:

    Utrum studione id sibi habet an laudi putat Fore, si etc.,

    Ter. Ad. 3, 3, 28:

    Utrum igitur tandem perspicuisne dubia aperiuntur an dubiis perspicua tolluntur?

    Cic. Fin. 4, 24, 67.—And affixed to utrum, but rarely:

    Utrumne jussi persequemur otium... an hunc laborem etc.,

    Hor. Epod. 1, 7; Plin. 17, 1, 1, § 4; Quint. 12, 1, 40.—
    b.
    Introduced by -ne:

    quid fit? seditio tabetne an numeros augificat suos?

    Enn. Trag. Rel. p. 23 Rib.:

    servos esne an liber?

    Plaut. Am. 1, 1, 186:

    idne agebas, ut tibi cum sceleratis an ut cum bonis civibus conveniret?

    Cic. Lig. 18; 23:

    custosne urbis an direptor et vexator esset Antonius?

    id. Phil. 3, 27; id. Mur. 88; id. Sull. 22.—

    So with an twice,

    Cic. Cat. 1, 28; id. Att. 16, 8;

    and five times,

    id. Balb. 9.—
    c.
    Introduced by nonne:

    Nonne ad servos videtis rem publicam venturam fuisse? An mihi ipsi fuit mors aequo animo oppetenda?

    Cic. Sest. 47; id. Sex. Rosc. 43 sq.; id. Dom. 26; 127.—So with an twice, Cic. Phil. 11, 36.—
    d.
    Introduced by num:

    si quis invidiae metus, num est vehementius severitatis invidia quam inertiae pertimescenda?

    Cic. Cat. 1, 29; id. Mur. 76; id. Sest. 80:

    Num quid duas habetis patrias an est illa patria communis?

    id. Leg. 2, 2.—
    e.
    Without introductory particle:

    quid igitur? haec vera an falsa sunt?

    Cic. Ac. 2, 29, 95:

    quid enim exspectas? bellum an tabulas novas?

    id. Cat. 2, 18:

    ipse percussit an aliis occidendum dedit?

    id. Sex. Rosc. 74; id. Verr. 2, 106; id. Imp. Pomp. 53; id. Phil. 2, 27:

    eloquar an sileam?

    Verg. A. 3, 37:

    auditis an me ludit amabilis Insania?

    Hor. C. 3, 4, 5.—So an twice, Cic. Mil. 54;

    three times,

    Plin. Ep. 2, 8;

    and six times,

    Cic. Rab. 14; id. Pis. 40.—
    B.
    Indirect.
    a.
    Introduced by utrum:

    quid tu, malum, curas, Utrum crudum an coctum edim?

    Plaut. Aul. 3, 2, 16; id. Cist. 4, 2, 11; id. Bacch. 3, 4, 1; id. Mil. 2, 3, 74:

    quaero, si quis... utrum is clemens an inhumanissimus esse videatur,

    Cic. Cat. 4, 12:

    agitur, utrum M. Antonio facultas detur an horum ei facere nihil liceat,

    id. Phil. 5, 6; id. Sex. Rosc. 72; id. Imp. Pomp. 42; id. Verr. 1, 105.
    So once only in Vulg.
    aut for an: Loquimini de me utrum bovem cujusquam tulerim aut asinum, 1 Reg. 12, 3.—And with -ne pleon.:

    res in discrimine versatur, utrum possitne se contra luxuriem parsimonia defendere an deformata cupiditati addicatur,

    Cic. Quinct. 92:

    numquamne intelleges statuendum tibi esse, utrum illi, qui istam rem gesserunt, homicidaene sint an vindices libertatis?

    id. Phil. 2, 30.—
    b.
    Introduced by -ne:

    Fortunāne an forte repertus,

    Att. Trag. Rel. p. 159 Rib. agitur autem liberine vivamus an mortem obeamus, Cic. Phil. 11, 24; id. Verr. 4, 73; id. Mil. 16:

    nunc vero non id agitur, bonisne an malis moribus vivamus etc.,

    Sall. C. 52, 10.—So with an three times, Cic. Or. 61.—
    c.
    Introduced by an:

    haud scio an malim te videri... an amicos tuos plus habuisse,

    Cic. Pis. 39.—
    d.
    Without introd. particle:

    ... vivam an moriar, nulla in me est metus,

    Enn. Trag. Rel. p. 72 Rib.:

    vivat an mortuus sit, quis aut scit aut curat?

    Cic. Phil. 13, 33; 3, 18; id. Sex. Rosc. 88; id. Red. in Sen. 14.—
    C.
    Sometimes the opinion of the speaker or the probability inclines to the second interrogative clause (cf. infra, II. E.). and this is made emphatic, as a corrective of the former, or rather, or on the contrary:

    ea quae dixi ad corpusne refers? an est aliquid, quod te suā sponte delectet?

    Cic. Fin. 2, 33, 107:

    Cur sic agere voluistis? An ignoratis quod etc.,

    Vulg. Gen. 44, 15.—Hence, in the comic poets, an potius:

    cum animo depugnat suo, Utrum itane esse mavelit ut... An ita potius ut etc.,

    Plaut. Trin. 2, 2, 31: id. Stich. 1, 2, 18; id. Trin. 2, 2, 25:

    an id flagitium est, An potius hoc patri aequomst fieri, ut a me ludatur dolis?

    Ter. Eun. 2, 3, 94.—
    D.
    The first part of the interrogation is freq. not expressed, but is to be supplied from the context; in this case, an begins the interrog., or, or rather, or indeed, or perhaps (but it does not begin an absolute, i. e. not disjunctive, interrog.): De. Credam ego istuc, si esse te hilarem videro. Ar. An tu esse me tristem putas? (where nonne me hilarem esse vides? is implied), Plaut. As. 5, 1, 10: Ch. Sed Thaïs multon ante venit? Py. An abiit jam a milite? Ter. Eun. 4, 5, 7:

    An ego Ulixem obliscar umquam?

    Att. Trag. Rel. p. 199 Rib.:

    An parum vobis est quod peccatis?

    Vulg. Josh. 22, 17:

    est igitur aliquid, quod perturbata mens melius possit facere quam constans? an quisquam potest sine perturbatione mentis irasci?

    Cic. Tusc. 4, 24, 54; cf. id. Clu. 22; id. Off. 3, 29: Debes hoc etiam rescribere, sit tibi curae Quantae conveniat Munatius; an male sarta Gratia nequiquam coit...? or is perhaps, etc., Hor. Ep. 1, 3, 31 K. and H. —So esp. in Cic., in order to make the truth of an assertion more certain, by an argumentum a minore ad majus:

    cur (philosophus) pecuniam magno opere desideret vel potius curet omnino? an Scythes Anacharsis potuit pro nihilo pecuniam ducere, nostrates philosophi non potuerunt?

    Cic. Tusc. 5, 32, 89 sq.:

    An vero P. Scipio T. Gracchum privatus interfecit, Catilinam vero nos consules perferemus?

    id. Cat. 1, 1; so id. Rab. Perd. 5; id. Phil. 14, 5, 12 Muret.; id. Fin. 1, 2, 5, ubi v. Madv.—It sometimes introduces a question suggested by the words of another: He. Mane. Non dum audisti, Demea, Quod est gravissimum? De. An quid est etiam anplius? Is there then etc., Ter. Ad. 3, 4, 21:

    sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. An me, inquam, nisi te audire vellem censes haec dicturum fuisse?

    Cic. Fin. 1, 8, 28; 2, 22, 74; id. Tusc. 5, 26, 73; 5, 12, 35; id. Brut. 184; id. Fat. 2, 4; v. Madv. ad Cic. Fin. 1, 8, 28.—It sometimes anticipates an answer to something going before: At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? shall we not say that, must we not think that etc., Cic. Fin. 5, 14, 38, ubi v. Madv.—
    E.
    An non. and in one word, annon (in direct questions more freq. than necne):

    isne est quem quaero an non?

    Ter. Phorm. 5, 6, 12:

    Hocine agis an non?

    id. And. 1, 2, 15:

    Tibi ego dico an non?

    id. ib. 4, 4, 23:

    utrum sit an non voltis?

    Plaut. Am. prol. 56:

    utrum cetera nomina in codicem accepti et expensi digesta habes annon?

    Cic. Rosc. Com. 3 al. —Also in indirect questions = necne, q. v.:

    abi, vise redieritne jam an non dum domum,

    Ter. Phorm. 3, 4, 5:

    videbo utrum clamorem opere conpleverint, an non est ita,

    Vulg. Gen. 18, 21; 24, 21.—
    F.
    An ne, usually written anne, pleon. for an.
    a.
    In direct questions:

    anne tu dicis quā ex causā vindicaveris?

    Cic. Mur. 26. —
    b.
    In indirect questions:

    nec. aequom anne iniquom imperet, cogitabit,

    Plaut. Am. 1, 1, 19; id. Ps. 1, 1, 122:

    percontarier, Utrum aurum reddat anne eat secum simul,

    id. Bacch. 4, 1, 4:

    Nam quid ego de consulato loquar, parto vis, anue gesto?

    Cic. Pis. 1, 3:

    cum interrogetur, tria pauca sint anne multa,

    id. Ac. 2, 29:

    Gabinio dicam anne Pompeio, an utrique,

    id. Imp. Pomp. 19, 57; so id. Or. 61, 206:

    Quid enim interest, divitias, opes, valetudinem bona dicas anne praeposita, cum etc.,

    id. Fin. 4, 9, 23 Madv.; August. ap. Suet. Aug. 69 al. (for the omission of the second disjunctive clause or the particle necne representing it, v. utrum;

    instances of this usage in eccl. Lat. are,

    Vulg. Lev. 13, 36; 14, 36; ib. Num. 11, 23 al.).—
    II.
    In disjunctive clauses that express doubt, or.
    A.
    Utrum stultitiā facere ego hunc an malitiā Dicam, scientem an imprudentem, incertus sum. Ter. Phorm. 4, 3, 54:

    ut nescias, utrum res oratione an verba sententiis illustrentur,

    Cic. de Or. 2, 13, 56:

    honestumne factu sit an turpe, dubitant,

    id. Off. 1, 3, 9:

    nescio, gratulerne tibi an timeam,

    id. Fam. 2, 5; Caes. B. G. 7, 5:

    pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres,

    Sall. C. 25, 3; so id. ib. 52, 10; Suet. Aug. 19; id. Tib. 10; id. Claud. 15:

    cognoscet de doctrinā, utrum ex Deo sit an ego a me ipso loquar,

    Vulg. Joan. 7, 17; ib. Eccl. 2, 19 al.—
    B.
    An sometimes denotes uncertainty by itself, without a verb of doubting (dubito, dubium or incertum est, etc., vet in such cases the editors are divided between an and aut; cf. Mos. and Orell. ad Cic. Rep. 1, 12): verene hoc memoriae proditum est [p. 115] regem istum Numam Pythagorae ipsius discipulum, an certe Pythagoreum fuisse? Cic. Rep. 2, 15, where B. and K. read aut certe: Cn. Octavius est an Cn. Cornelius quidam tuus familiaris, summo genere natus, terrae filius;

    is etc.,

    id. Fam. 7, 9 B. and K.:

    Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem,

    Simonides or some other person, id. Fin. 2, 32, 104; id. Fam. 7, 9, 3; id. Att. 1, 3, 2; 2, 7, 3; v. Madv. ad Cic. Fin. 2, 32, 104.—
    C.
    It often stands for sive (so esp. in and after the Aug. per.):

    quod sit an non, nihil commovet analogiam,

    whether this be so or not, Varr. L. L. 9, § 105 Müll.; Att. ap. Prisc. p. 677 P.; Ov. R. Am. 797:

    saucius an sanus, numquid tua signa reliqui,

    id. F. 4, 7:

    Illa mihi referet, si nostri mutua curast, An minor, an toto pectore deciderim,

    Tib. 3, 1, 20; Tac. A. 11, 26:

    sive nullam opem praevidebat inermis atque exul, seu taedio ambiguae spei an amore conjugis et liberorum,

    id. ib. 14, 59.—
    D.
    The first disjunctive clause is freq. to be supplied from the gen. idea or an may stand for utrum—necne (cf. supra, I. D.):

    qui scis, an, quae jubeam, sine vi faciat? (vine coactus is to be supplied),

    how knowest thou whether or not he will do it without compulsion? Ter. Eun. 4, 7, 20:

    An dolo malo factum sit, ambigitur,

    Cic. Tull. 23:

    quaesivi an misisset (periplasmata),

    id. Verr. 4, 27:

    Vide an facile fieri tu potueris, cum etc.,

    id. Fragm. B. 13, 2, 1:

    praebete aurem et videte an mentiar,

    Vulg. Job, 6, 28: de L. Bruto fortasse dubitaverim an propter infinitum odium tyranni effrenatius in Aruntem invaserit, I might doubt whether or not, etc., Cic. Tusc. 4, 22, 50; id. Verr. 3, 76:

    Quis scit an adiciant hodiernae crastina summae Tempora di superi?

    Hor. C. 4, 7, 17; Plin. Ep. 6, 21, 3; Quint. 2, 17, 38:

    Sine videamus an veniat Elias,

    Vulg. Matt. 27, 49:

    tria sine dubio rursus spectanda sunt, an sit, quid sit, quale sit,

    Quint. 5, 10, 53:

    dubium an quaesitā morte,

    Tac. A. 1, 5; 6, 50; 4, 74:

    Multitudo an vindicatura Bessum fuerit, incertum est,

    Curt. 7, 5:

    diu Lacedaemonii, an eum summae rei praeponerent, deliberaverunt,

    Just. 6, 2, 4 et saep.—
    E.
    Since in such distrib. sentences expressive of doubt, the opinion of the speaker or the probability usually inclines to the second, i. e. to the clause beginning with an, the expressions haud scio an, nescio an, dubito an (the latter through all pers. and tenses), incline to an affirmative signification, I almost know, I am inclined to think, I almost think, I might say, I might assert that, etc., for perhaps, probably (hence the opinion is incorrect that an, in this situation, stands for an non; for by an non a negation of the objective clause is expressed, e. g. nescio an non beatus sit, I am almost of the opinion that he is not happy, v. infra, and cf. Beier ad Cic. Off. 1, Exc. XI. p. 335 sq.; Cic. uses haud scio an eleven times in his Orations;

    nescio an, four times): atque haud scio an, quae dixit sint vera omnia,

    Ter. And. 3, 2, 45:

    crudele gladiatorum spectaculum et inhumanum non nullis videri solet: et haud scio an ita sit, ut nunc fit,

    Cic. Tusc. 2, 17, 41; id. Fl. 26:

    testem non mediocrem, sed haud scio an gravissimum,

    perhaps, id. Off. 3, 29:

    constantiam dico? nescio an melius patientiam possim dicere,

    id. Lig. 9; id. Fam. 9, 19:

    ingens eo die res, ac nescio an maxima illo bello gesta sit,

    Liv. 23, 16; Quint. 12, 11, 7 al.:

    si per se virtus sine fortunā ponderanda sit, dubito an Thrasybulum primum omuium ponam,

    I am not certain whether I should not prefer Thrasybulus to all others, Nep. Thras. 1 Dähne:

    dicitur acinace stricto Darius dubitāsse an fugae dedecus honestā morte vitaret,

    i. e. was almost resolved upon, Curt. 4, 5, 30:

    ego dubito an id improprium potius appellem,

    Quint. 1, 5, 46; Gell. 1, 3 al.—Hence, a neg. objective clause must contain in this connection the words non, nemo, nullus, nihil, numquam, nusquam, etc.:

    dubitet an turpe non sit,

    he is inclined to believe that it is not bad, Cic. Off. 3, 12, 50:

    haud scio an ne opus quidem sit, nihil umquam deesse amicis,

    id. Am. 14, 51:

    eloquentiā quidem nescio an habuisset parem neminem,

    id. Brut. 33: quod cum omnibus est faciendum tum haud scio an nemini potius quam tibi, to no one perhaps more, id. Off. 3, 2, 6:

    meā sententiā haud scio an nulla beatior esse possit,

    id. Sen. 16; id. Leg. 1, 21:

    non saepe atque haud scio an numquam,

    id. Or. 2, 7 al. —
    F.
    Sometimes the distributive clause beginning with an designates directly the opposite, the more improbable, the negative; in which case nescio an, haud scio an, etc., like the Engl. I know not whether, signify I think that not, I believe that not, etc.; hence, in the object. clause, aliquis, quisquam, ullus, etc., must stand instead of nemo, nullus, etc. (so for the most part only after Cic.): an profecturus sim, nescio, I know not (i. e. I doubt, I am not confident) whether I shall effect any thing, Sen. Ep. 25:

    opus nescio an superabile, magnum certe tractemus,

    id. Q. N. 3, praef. 4; Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 6: haud scio an vivere nobis liceret, I know not whether we, etc., Cic. Har. Resp. 11, 22: doleo enim maximam feminam eripi oculis civitatis, nescio an aliquid simile visuris, for I know not whether they will ever see any thing of this kind, Plin. Ep. 7, 19; Val. Max. 5, 2, 9:

    nescio an ullum tempus jucundius exegerim,

    I do not know whether I have ever passed time more pleasantly, id. 3, 1:

    namque huic uni contigit, quod nescio an ulli,

    Nep. Timol. 1, 1; Sen. Contr. 3 praef.; Quint. 9, 4, 1:

    nostri quoque soloecum, soloecismum nescio an umquam dixerint,

    Gell. 5, 20 al. Cf. upon this word Hand, Turs. I. pp. 296-361, and Beier, Exc. ad Cic. Am. pp. 202-238.
    2.
    an-, v. ambi.
    3.
    - ăn. This word appears in forsan, forsitan, and fortasse an (Att. Trag. Rel. p. 151 Rib.) or fortassan, seeming to enhance the idea of uncertainty and doubt belonging to fors, etc., and is regarded by some as the Greek conditional particle an, and indeed one of these compounds, forsitan, sometimes in the Vulgate, translates an; as, Joan. 4, 10; 5, 46; 8, 19; and in 3, Joan. 9, it still represents the various reading, an.

    Lewis & Short latin dictionary > an

  • 13 conciliatricula

    concĭlĭātrīcŭla, ae, f. dim. [conciliatrix], that which concitiates, unites:

    nobilitate ipsā, blandā conciliatriculā, commendatus,

    Cic. Sest. 9, 21; Ambros. in. Psa. 15, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > conciliatricula

  • 14 conciliatrix

    concĭlĭātrix, īcis, f. [conciliator].
    I.
    In gen., that which occasions, produces, procures:

    (omitto) orationis vim, quae conciliatrix est humanae maxime societatis,

    Cic. Leg. 1, 9, 27:

    conciliatrix amicitiae virtutis opinio,

    id. Lael. 11, 37.—
    II.
    In partic., she who unites or conciliates, in a good and bad sense; a match-maker, a procuress, a bawd: conciliatrix dicitur, quae viris conciliat uxores et uxoribus viros, Paul. ex Fest. p. 62, 13 Müll.—In a bad sense in Lucil. ap. Non. p. 23, 4; Plaut. Mil. 5, 17; cf.:

    non vides quam blanda conciliatrix et quasi sui sit lena natura?

    Cic. N. D. 1, 27, 77.

    Lewis & Short latin dictionary > conciliatrix

  • 15 Confluentes

    con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    materies umoris,

    Lucr. 6, 637:

    in imum,

    id. 5, 498:

    copia materiai Undique confluxet ad imum,

    id. 1, 987:

    confluat aër,

    id. 1, 389 al.:

    Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,

    Liv. 21, 31, 4:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:

    vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,

    Plin. 6, 4, 4, § 13:

    qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,

    Tib. 4, 1, 20:

    Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,

    Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    aqua in rivum confluit,

    Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,
    B.
    conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:

    cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,

    Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:

    a confluente supra dicto,

    id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:

    ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,

    at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—
    II.
    Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:

    multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,

    Cic. Brut. 74, 258:

    perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,

    Caes. B. G. 7, 44:

    ut ad ejus triremem vulgus conflueret,

    Nep. Alcib. 6, 1:

    ad spectacula,

    Suet. Caes. 39:

    Neapolin,

    id. Ner. 20:

    plures ad haec studia,

    Cic. Tusc. 2, 2, 6:

    undique ad eum auxiliis confluentibus,

    Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:

    multitudo confluens,

    Suet. Caes. 16:

    turba undique confluentis fluctuantisque populi,

    Gell. 10, 6, 2:

    ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,

    Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—
    b.
    With abstr. subjects:

    maeror,

    Lucr. 6, 1260:

    ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,

    Cic. Inv. 1, 4, 5:

    ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,

    id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Confluentes

  • 16 confluo

    con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    materies umoris,

    Lucr. 6, 637:

    in imum,

    id. 5, 498:

    copia materiai Undique confluxet ad imum,

    id. 1, 987:

    confluat aër,

    id. 1, 389 al.:

    Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,

    Liv. 21, 31, 4:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:

    vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,

    Plin. 6, 4, 4, § 13:

    qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,

    Tib. 4, 1, 20:

    Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,

    Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    aqua in rivum confluit,

    Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,
    B.
    conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:

    cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,

    Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:

    a confluente supra dicto,

    id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:

    ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,

    at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—
    II.
    Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:

    multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,

    Cic. Brut. 74, 258:

    perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,

    Caes. B. G. 7, 44:

    ut ad ejus triremem vulgus conflueret,

    Nep. Alcib. 6, 1:

    ad spectacula,

    Suet. Caes. 39:

    Neapolin,

    id. Ner. 20:

    plures ad haec studia,

    Cic. Tusc. 2, 2, 6:

    undique ad eum auxiliis confluentibus,

    Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:

    multitudo confluens,

    Suet. Caes. 16:

    turba undique confluentis fluctuantisque populi,

    Gell. 10, 6, 2:

    ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,

    Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—
    b.
    With abstr. subjects:

    maeror,

    Lucr. 6, 1260:

    ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,

    Cic. Inv. 1, 4, 5:

    ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,

    id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > confluo

  • 17 conjugator

    conjŭgātor, ōris, m. [id.], one who joins or unites, the uniter:

    boni amoris (Hymenaeus),

    Cat. 61, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > conjugator

  • 18 conjunctrix

    conjunctrix, īcis, f. [conjunctor, conjungo], that which joins or unites together (late Lat.):

    voluntas,

    Aug. Trin. 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > conjunctrix

  • 19 sociatrix

    sŏcĭātrix, īcis, f. [id.], she who associates or unites, Val. Fl. 5, 500.

    Lewis & Short latin dictionary > sociatrix

См. также в других словарях:

  • Unités — Unité Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • Unites de Planck — Unités de Planck Pour les articles homonymes, voir Planck. En physique, les unités de Planck sont un système d unités de mesure, en référence à Max Planck, système qui est une définition préliminaire d’unités naturelles. Le système est uniquement …   Wikipédia en Français

  • Unites de la Waffen SS — Unités de la Waffen SS La liste des différentes unités citées ci dessous est une liste non exhaustive des diverses Unités de la Waffen SS. À l origine, le service dans la Waffen SS est basé sur le volontariat. Dès le mois d août 1942, les… …   Wikipédia en Français

  • Unités de la waffen ss — La liste des différentes unités citées ci dessous est une liste non exhaustive des diverses Unités de la Waffen SS. À l origine, le service dans la Waffen SS est basé sur le volontariat. Dès le mois d août 1942, les « malgré nous » d… …   Wikipédia en Français

  • Unités de planck — Pour les articles homonymes, voir Planck. En physique, les unités de Planck sont un système d unités de mesure, en référence à Max Planck, système qui est une définition préliminaire d’unités naturelles. Le système est uniquement défini à l’aide… …   Wikipédia en Français

  • Unites sahariennes francaises — Unités sahariennes françaises Les unités sahariennes furent des unités de l armée française affectées au Sahara lors de la colonisation. Elles furent dissoutes à l indépendance de l Algérie, en 1962. Sommaire 1 Généralités 1.1 Particularités des… …   Wikipédia en Français

  • UNITÉS (SYSTÈMES D’) — Pour progresser dans la connaissance d’un phénomène quelconque, il faut essayer d’avoir un point de vue quantitatif sur les grandeurs mises en jeu: classiquement, mesurer une grandeur consiste à la comparer à une grandeur de même nature choisie… …   Encyclopédie Universelle

  • Unites de mesure anciennes (France) — Unités de mesure anciennes (France) Les unités de mesure de l Ancien Régime français furent nombreuses et variées. Le système du Roi, qui prévalut, établit de clairs rapports. Sommaire 1 Histoire 1.1 Unicité des unités de mesures jusqu’au IXe …   Wikipédia en Français

  • Unités de mesure (Ancien Régime) — Unités de mesure anciennes (France) Les unités de mesure de l Ancien Régime français furent nombreuses et variées. Le système du Roi, qui prévalut, établit de clairs rapports. Sommaire 1 Histoire 1.1 Unicité des unités de mesures jusqu’au IXe …   Wikipédia en Français

  • Unités de mesure anciennes (france) — Les unités de mesure de l Ancien Régime français furent nombreuses et variées. Le système du Roi, qui prévalut, établit de clairs rapports. Sommaire 1 Histoire 1.1 Unicité des unités de mesures jusqu’au IXe …   Wikipédia en Français

  • Unités de mesure de l'Ancien Régime — Unités de mesure anciennes (France) Les unités de mesure de l Ancien Régime français furent nombreuses et variées. Le système du Roi, qui prévalut, établit de clairs rapports. Sommaire 1 Histoire 1.1 Unicité des unités de mesures jusqu’au IXe …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»