-
81 scaevus
scaevus, a, um, adj. [kindred with Sanscr. savya, laevus, sinister, as the Gr. skaios and the Germ. schief, oblique], left, that is on the left, towards the left side (rare; most freq. in Appul.; syn. laevus, sinister).I.Lit.:II.itinera portarum,
i. e. running from right to left, Vitr. 1, 5, 2:iter,
Serv. Verg. A. 3, 351.—Trop.A.Awkward, perverse, stupid, silly:B.scaevus profecto et caecus animi forem, si, etc.,
Gell. 12, 13, 4:mulier,
App. M. 9, p. 223, 22:scaevus iste Romulus,
Sall. H. Fragm. 1, 41, 5 Dietsch:fabula,
Paul. Nol. Carm. 11, 44.—Of fortune, unfavorable, untoward, unlucky: fortunam scaevam an saevam verius dixerim, App. M. 2, p. 120, 21:praesagium,
id. ib. 10, p. 247; 7, p. 194, 39.— Sup.:scaevissimum somnium,
App. M. 4, p. 154, 23.—Hence, subst.: scaeva, ae, f., a sign or token in the sky (observed by a Roman on his left; v. laevus), an omen: bonae scaevae causă...Ea dicta ab scaevā id est sinistră, quod quae sinistra sunt, bona auspicia existimantur...a Graeco est, quod hi sinistram vocant skaian, Varr. L. L. 7, § 97 Müll.; cf. Fest. p. 325 ib.:bona scaeva est mihi,
Plaut. Ps. 4, 7, 39; so,bona,
id. Stich. 5, 2, 24:canina scaeva,
taken from the barking of a dog, id. Cas. 5, 4, 4. -
82 ventus
ventus, i, m. [Sanscr. vā, blow; vatas, wind; Gr. root aW-, aô, aêmi, to blow; whence aêr, aura, etc.; Goth. vaia, to breathe; vinds, wind], wind (syn.: aura, flamen).I.Lit.:1.ventus est aëris fluens unda cum incerta motus redundantia, etc.,
Vitr. 1, 6; cf. Quint. 12, 10, 67; Plin. 2, 47, 46, § 120; Sen. Q. N. 5, 16 sq.; Isid. Orig. 13, 11: istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aera, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Varr. L. L. 5, § 65 Müll.; cf.:(aër) effluens huc et illuc ventos efficit,
Cic. N. D. 2, 39, 101:deturbavit ventus tectum et tegulas,
Plaut. Rud. prol. 78:mare ventorum vi agitari atque turbari,
Cic. Clu. 49, 138:qui (divi) simul Stravere ventos,
Hor. C. 1, 9, 10:remissior,
Caes. B. C. 3, 26:prosper,
Liv. 25, 27, 4:ventum exspectare,
Cic. Phil. 1, 3, 8; id. Att. 10, 15, 2; 16, 7, 1:secundus, adversus, v. h. vv.—In apposition: Africus,
Cic. N. D. 1, 36, 101:Atabalus,
Quint. 8, 2, 13:Corus,
Caes. B. G. 5, 7:Septentriones,
Cic. Att. 9, 6, 3:turbo,
Plaut. Curc. 5, 2, 47; id. Trin. 4, 1, 16.—Prov.Of labor lost:2.in vento et aquā scribere,
Cat. 70, 4; so,profundere verba ventis,
to talk to the wind, Lucr. 4, 931 (928); cf.:verba dare in ventos,
Ov. Am. 1, 6, 42:ventis loqui,
Amm. 15, 5, 8.—Rem tradere ventis, to oblivion, Hor. C. 1, 26, 3. —3.Ventis verba dare, i. q. not to keep one's word or promise, Ov. H. 2, 25 Ruhnk. —4. 5.Ventis remis facere aliquid, with all one's might; v. remus. —B.Plur., personified as deities, the winds: te, Apollo sancte, fer opem; teque, omnipotens Neptune, invoco; Vosque adeo, Venti! Turpil. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73 (Com. Rel. v. 119 Rib.); Lucr. 5, 1230 (1228); cf. Ov. H. 17 (18), 37.—C.Transf.1.Windiness, flatulence, Col. 6, 30, 8.—2.A light stuff: textilis, Poët. ap. Petr. 55 fin. —II.Trop., the wind, as a symbol of fortune (favorable or unfavorable), fame, applause, etc.: quicumque venti erunt, ars certe nostra non aberit, however the winds may blow, i. e. whatever circumstances may arise, Cic. Fam. 12, 25, 5: alios ego vidi ventos;alias prospexi animo procellas,
id. Pis. 9, 21; cf.:cujus (Caesaris) nunc venti valde sunt secundi,
id. Att. 2, 1, 6; so,secundi,
Hor. Ep. 2, 1, 102:vento aliquo in optimum quemque excitato,
by raising a storm, Cic. Sull. 14, 41:eorum ventorum, quos proposui, moderator quidam et quasi gubernator (opus est),
i. e. of the plans, designs, id. Fam. 2, 6, 4: loqui est coeptus, quo vento proicitur Appius minor, ut indicet, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; cf.:rumorum et contionum ventos colligere,
Cic. Clu. 28, 77: omnes intellegimus in istis subscriptionibus ventum quendam popularem esse quaesitum, id. ib. 47, 130. -
83 vitium
vĭtĭum, ii ( gen. plur. vitiūm, Titin. ap. Non. p. 495, 13), n. [from the same root with vieo, vitis, vitta; prop. a twist; hence], a fault, defect, blemish, imperfection, vice (syn. menda).I.Lit.: quomodo autem in corpore est morbus, est aegrotatio, est vitium: sic in animo. Morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium, cum partes corporis inter se dissident;II.ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas. Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur: vitium autem integrā valetudine ipsum ex se cernitur,
Cic. Tusc. 4, 13, 29:corporis,
Plaut. Most. 1, 3, 118; Ov. F. 4, 148:mancipii,
Dig. 21, 1, 1, § 6:jumenti,
ib. 21, 1, 38 init. —In buildings, a breach, defect:si nihil est in parietibus aut in tecto vitii,
Cic. Fam. 9, 15, 5; cf.:si aedes corruerunt vitiumve fecerunt,
have received damage, become damaged, id. Top. 3, 15.—In plants, a blemish, vice:sive illis (agris) omne per ignem Excoquitur vitium atque exsudat inutilis umor,
Verg. G. 1, 88:vitio moriens sitit aëris herba,
id. E. 7, 57.—In fruits, the useless part, the core:vitiumque cinctum fructu,
Plin. 15, 28, 34, § 112.—Trop.A.In gen., a fault, defect, blemish:B.acutius atque acrius vitia in dicente quam recta videre,
Cic. de Or. 1, 25, 116; cf.orationis,
Quint. 1, 5, 1; 12, 1, 22:sermonis,
id. 1, 1, 13:soloecismi,
id. 1, 5, 53:ingenii,
id. 10, 1, 60:mentis,
id. 12, 1, 32:Stoicae sectae,
id. 11, 1, 70:et illud mihi vitium'st maximum,
my greatest fault, Ter. Hec. 1, 2, 37:huc si perveneris, meum vitium fuerit,
my fault, Cic. Ac. 2, 16, 49:quamvis quis fortunae vitio, non suo decexisset,
id. Phil. 2, 18, 44:honorem vitio civitatis, non suo, non sunt adsecuti,
id. Har. Resp. 26, 56:male conjecta falsa sunt, non rerum vitio, sed interpretum inscientiā,
id. Div. 1, 52, 118: animadverso vitio castrorum totā nocte munitiones proferunt, i. e. the faulty, unfavorable position (just before:natura iniquo loco castra ponunt),
Caes. B. C. 1, 81:milites item conflictati et tempestatis et sentinae vitiis,
the injurious effects, id. ib. 3, 28:sese nihil adhuc arbitrari vitio factum eorum,
id. ib. 3, 57:vini vitio atque amoris feci,
through the fault of, Plaut. Aul. 4, 10, 15.—In partic.1.A moral fault, failing, error, offence, crime, vice (the predom. signif. of the word in prose and poetry; cf.:b.scelus, delictum): nullam quidem ob turpitudinem, nullum ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum,
Cic. Clu. 48, 133:legibus et praemia proposita sunt virtutibus et supplicia vitiis,
id. de Or. 1, 58. 247:virtus est vitium fugere, Hor. ep. 1, 1, 41: senectus est naturā loquacior, ne ab omnibus eam vitiis videar vindicare,
Cic. Sen. 16, 55:in vitio esse,
id. Off. 1, 19, 62: ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā, reckon it a fault, id. Fam. 7, 6, 1:te laudem Sex. Roscio vitio et culpae dedisse,
id. Rosc. Am. 16, 48; Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—In respect of female chastity (whether of maidens or wives), a violation:2.quia pudicitiae hujus (Alcumenae) vitium me hic absente est additum,
Plaut. Am. 2, 2, 179:pudicitiae ejus nunquam nec vim nec vitium attuli,
id. Ep. 1, 2, 7:quoi misere per vim vitium obtulerat,
Ter. Ad. 3, 2, 10; so,offerre,
id. ib. 3, 1, 9:virginis,
id. Eun. 4, 4, 55; cf.:vitium auctore redemit,
Ov. H. 16 (17), 49.—In relig. lang., a defect in the auspices or auguries: si cui servo aut ancillae dormienti evenit, quod comitia prohibere solet, ne id quidem mihi vitium facit, Cato ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 fin. Müll.; Ter. Hec. prol. 2; Liv. 8, 23, 16; 4, 7, 3:3.id igitur obvenit vitium, quod tu jam Cal. Jan. futurum esse provideras,
Cic. Phil. 2, 33, 83:tabernaculum vitio captum,
id. N. D. 2, 4, 11; cf.:vitio navigare,
id. Div. 1, 16, 29:comitiorum solum vitium est fulmen,
id. ib. 2, 18, 43.—A fault of language:4.barbarismi ac soloecismi foeditas absit... haec vitia, etc.,
Quint. 1, 5, 5.—In coinage, t. t., base metal, alloy:in aurum vitii aliquid addere,
Dig. 48, 10, 9 praef.; cf.:ignis vitium metallis Excoquit,
Ov. F. 4, 785.
См. также в других словарях:
unfavorable — (adj.) mid 15c. (implied in unfavorably), from UN (Cf. un ) (1) not + FAVORABLE (Cf. favorable). Related: Unfavorably. We must not indulge in unfavorable views of mankind, since by doing it we make bad men believe that they are no worse than… … Etymology dictionary
Unfavorable — Un*fa vor*a*ble, a. Not favorable; not propitious; adverse; contrary; discouraging. {Un*fa vor*a*ble*ness}, n. {Un*fa vor*a*bly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
unfavorable — I adjective adverse, adversus, antagonistic, bad, calamitous, contrary, damaging, derogatory, deterrent, disadvantageous, disapprobatory, discouraging, disparaging, foul, hopeless, hostile, ill boding, ill disposed, ill omened, impedimental,… … Law dictionary
unfavorable — [adj] very bad adverse, antagonistic, calamitous, contrary, damaging, destructive, disadvantageous, discommodious, hostile, ill, ill advised, improper, inadvisable, inauspicious, inconvenient, inexpedient, infelicitous, inimical, inopportune,… … New thesaurus
unfavorable — [unfā′vər ə bəl] adj. not favorable; specif., a) not propitious b) adverse, contrary, or disadvantageous unfavorably adv … English World dictionary
unfavorable — adjective 1. not encouraging or approving or pleasing (Freq. 2) unfavorable conditions an unfavorable comparison unfavorable comments , unfavorable impression • Syn: ↑unfavourable • Ant: ↑favorable … Useful english dictionary
unfavorable — un|fa|vor|a|ble [ ʌn feıv(ə)rəbl ] adjective 1. ) not positive or not showing approval: CRITICAL: The report makes unfavorable comparisons with the system used in France. His business methods have attracted plenty of unfavorable comment. 2. ) an… … Usage of the words and phrases in modern English
unfavorable — adjective Date: 1548 1. a. opposed, contrary b. expressing disapproval ; negative < unfavorable reviews > 2. not propitious ; disadvantageous < an unfavorable business climate > … New Collegiate Dictionary
unfavorable — unfavorableness, n. unfavorably, adv. /un fay veuhr euh beuhl/, adj. 1. not favorable; contrary; adverse: an unfavorable wind. 2. not propitious: an unfavorable omen. 3. unfortunate; undesirable; disadvantageous: an unfavorable development. [1540 … Universalium
unfavorable — adjective a) Disadvantageous, adverse, unsuitable, inconducive; serving to hinder or oppose. The shade of a dense pine wood, is more unfavorable to the springing up of pines of the same species than of oaks within it. b) Not favorable,… … Wiktionary
unfavorable — adjective 1) unfavorable comments Syn: adverse, critical, hostile, inimical, unfriendly, unsympathetic, negative, scathing; discouraging, disapproving, uncomplimentary, unflattering Ant: positive 2) … Thesaurus of popular words