-
1 animōsus
animōsus adj. with comp. [animus], full of courage, bold, spirited, undaunted: pugnis: animosior senectus quam adulescentia, shows more courage: (equorum) pectus, V.: Rebus angustis animosus appare, H.— Proud: parens, vobis animosa creatis, of having borne you, O.—Bold, audacious: corruptor, Ta.* * *animosa, animosum ADJcourageous, bold, strong, ardent, energetic, noble; stormy (wind/sea), furious -
2 cōnfīdēns
cōnfīdēns entis, adj. with sup. [P. of confido], bold, daring, confident: senex, T.—Shameless, audacious, impudent: Homo, T.: tumidusque, H.: astutia: iuvenum confidentissime, V.* * *(gen.), confidentis ADJassured/confident; bold/daring/undaunted; overconfident, presumptuous; trusting -
3 impavidus (in-p-)
impavidus (in-p-) adj., fearless, undaunted, intrepid, unterrified: pueri, V.: Impavidum (illum) ferient ruinae, H.: pectora, L.: gens ingenio, L. -
4 in-territus
in-territus adj., undaunted, undismayed, unterrified: Bracchia interritus extulit, V.: classis, fearless, V.: mens leti, not afraid, O.: voltus, Cu. -
5 in-trepidus
in-trepidus adj., unshaken, undaunted, intrepid: dux, L.: pro se, O.: altaria tangere, Iu.: voltūs, O.: hiemps, i. e. without disturbance, Ta. -
6 intrepidus
intrepida, intrepidum ADJundaunted, fearless, untroubled -
7 animosus
1.ănĭmōsus, a, um, adj. [anima].I.Full of air, airy (cf. anima, I. and II. A.):II.guttura,
through which the breath passes, Ov. M. 6, 134.—Of the wind. blowing violently:Eurus,
Verg. G. 2, 441:ventus,
Ov. Am. 1, 6, 51.—Full of life, living, animate, of pictures, etc. (cf. anima, II. C.):2.Gloria Lysippost animosa effingere signa,
Prop. 4, 8, 9.— Comp., sup., and adv. of 1. animosus not used.ănĭmōsus, a, um, adj. [animus].I.Full of courage, bold, spirited, undaunted (cf. animus, II. B. 2. a.):II.mancipia neque formidolosa neque animosa,
Varr. R. R. 1, 17, 3:in gladiatoriis pugnis timidos odisse solemus, fortes et animosos servari cupimus,
Cic. Mil. 34:ex quo fit, ut animosior etiam senectus sit quam adulescentia et fortior,
shows more courage and valor, id. Sen. 20 equus, Ov. M. 2, 84; id. Tr. 4, 6, 3:animosum (equorum) pectus,
Verg. G. 3, 81:bella,
Ov. F. 5, 59:Parthus,
Hor. C. 1, 19, 11:Hector,
id. S. 1, 7, 12:rebus angustis animosus atque Fortis appare,
id. C. 2, 10, 21:frigus animosum,
fear coupled with courage, Stat. Th. 6, 395.—Proud on account of something:III.En ego (Latona) vestra parens, vobis animosa creatis,
proud to have borne you, Ov. M. 6, 206:spoliis,
id. ib. 11, 552.—Adeo animosus corruptor, that fears or avoids no expense or danger in bribery, * Tac. H. 1, 24.—So, also, emptor animosus, sparing or fearing no expense, Dig. 17, 1, 36 (cf. Suet. Caes. 47: gemmas semper animosissime comparāsse prodiderunt).— Adv. ănĭmōsē, in a spirited manner, courageously, eagerly:animose et fortiter aliquid facere,
Cic. Phil. 4, 2:magnifice, graviter animoseque vivere,
independently, id. Off. 1, 26, 92; id. Tusc. 4, 23, 51:animose liceri,
to bid eagerly, Dig. 10, 2, 29.— Comp.:animosius dicere,
Sen. Ben. 6, 37:animosius se gerere,
Val. Max. 8, 2 fin.—Sup.:gemmas animosissime comparare,
Suet. Caes. 47. -
8 confido
con-fīdo, fĭsus sum, 3, v. n., to trust confidently in something, confide in, rely firmly upon, to believe, be assured of (as an enhancing of sperare, Cic. Att. 6, 9, 1; Nep. Milt. 1, 1; freq. and class. in prose and poetry); constr. with abl., acc. and inf., with dat., rarely with de, ut, or absol.(α).With abl. (in verb. finit. very rare with personal object):(β).aut corporis firmitate aut fortunae stabilitate,
Cic. Tusc. 5, 14, 40:copiā et facultate causae,
id. Rosc. Com. 1, 2; id. Tusc. 5, 3, 8:illum, quo antea confidebant, metuunt,
id. Att. 8, 13, 2; id. Clu. 1, 1:naturā loci,
Caes. B. G. 3, 9; 7, 68; id. B. C. 1, 58:castrorum propinquitate,
id. ib. 1, 75 fin.; 3, 83; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 4:jurejurando,
Suet. Caes. 86; cf.:neque milites alio duce plus confidere aut audere,
Liv. 21, 4, 4:socio Ulixe,
Ov. M. 13, 240 (v. also under g).—So esp. with part. pass.:confisus, a, um: neque Caesar opus intermittit confisus praesidio legionum trium,
Caes. B. C. 1, 42; 1, 75; 3, 106; Auct. B. Alex. 10, 5, Auct. B. G. 8, 3; 8, 15;Auct. B. Afr. 49: tam potenti duce confisus,
Liv. 24, 5, 12; 28, 42, 12:nullā aliā urbe,
Cic. Fam. 12, 14, 4; Lentul. ib. 12, 15, 3:patientiā nostrā,
Plin. Pan. 68, 2:senatus consulto,
Suet. Caes. 86.—With acc. and inf. (so most freq. in all per.), Plaut. Stich. 3, 2, 1; Ter. Heaut. 1, 1, 108; id. Ad. 5, 3, 40; Cic. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Off. 3, 2, 5; id. Att. 1, 10, 2; 6, 7, 1; 6, 9, 1 al.; Caes. B. G. 1, 23 fin.; id. B. C. 2, 10; Sall. C. 17, 7; id. J. 26, 1; Nep. Milt. 1, 1; Liv. 4, 32, 6; 36, 40, 2; 44, 13, 7; Quint. 5, 12, 17; 11, 1, 92; Suet. Caes. 29; id. Oth. 10; Ov. M. 9, 256:(γ).(venti et sol) siccare prius confidunt omnia posse Quam, etc.,
Lucr. 5, 391.—With dat. (very freq.;(δ).and so almost always of personal objects): me perturbasset ejus sententia, nisi vestrae virtuti constantiaeque confiderem,
Cic. Phil. 5, 1, 2; cf. id. Att. 16, 16, A, 5;1, 9, 2: cui divinationi,
id. Fam. 6, 6, 4:his rebus magis quam causae suae,
id. Inv. 1, 16, 22; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. Sest. 64, 135; id. Mil. 23, 61; id. Fin. 1, 9, 31; Liv. 38, 48, 13:virtuti militum,
Caes. B. C. 3, 24:cui (peditum parti) maxime confidebat,
id. ib. 2, 40:equitatui,
id. ib. 3, 94;Auct. B. Afr. 60: fidei Romanae,
Liv. 21, 19, 10; 22, 18, 8; 29, 12, 1;40, 12, 15 al.: huic legioni Caesar confidebat maxime,
Caes. B. G. 1, 40; 1, 42. —Esp. freq. with sibi, to rely on one's self, have confidence in one's self:neque illi sibi confisi ex portā prodire sunt ausi,
Caes. B. C. 3, 7:dum sibi uterque confideret,
id. ib. 3, 10; Cic. Fl. 1, 5; id. Clu. 23, 63; id. Har. Resp. 16, 35; id. Ac. 2, 11, 36; id. Fin. 3, 8, 29; id. Lael. 5, 17; 9, 30; id. Rep. 3, 13, 23; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 6; Auct. B. Afr. 19; Sen. Tranq. 14, 2; id. Ep. 72, 2; Liv. 4, 18, 1:fidei legionum, Auct. B. Alex. 6, 2: suae virtuti,
Liv. 3, 67, 5; 21, 57, 12:felicitati regis sui,
Curt. 3, 14, 4:Graecorum erga se benevolentiae,
id. 4, 10, 16; 7, 7, 28; 7, 9, 1; 9, 2, 25; Tac. A. 1, 81; 14, 36; id. H. 1, 14; Sen. Ep. 4, 7.—Dub. whether dat. or abl. (cf. supra a): suis bonis. Cic. Tusc. 5, 13, 40:viribus,
Caes. B. G. 1, 53:dis immortalibus,
Sall. C. 52, 28:his amicis sociisque,
id. ib. 16, 4; id. J. 112, 2:suis militibus,
Liv. 2, 45, 4:quibus (rebus),
Quint. 3, 6, 8:ostento,
Suet. Tib. 19 al. —With de:(ε).externis auxiliis de salute urbis confidere,
Caes. B. C. 2, 5 fin.:de consuetudine civitatis,
Dig. 1, 3, 34; Nep. Milt. 1, 1.—With acc.:(ζ).confisus avos,
Stat. Th. 2, 573; cf. Prisc. 18, p. 1185 P.; cf.:nihil nimis oportet confidere,
Cic. Tusc. 1, 32, 78.—With ut, Plin. Ep. 2, 5, 7 (but in Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16, confido is prob. a gloss; v. Orell. N. cr.).—(η).Absol.:* II.non confidit,
Plaut. Ps. 4, 7, 107: ubi legati satis confidunt, die [p. 414] constituto, Senatus utrisque datur, Sall. J. 13, 9.—Poet. with inanim. subjects:A.remis confisa minutis parvula cymba,
Prop. 1, 11, 9.—Hence, confīdens, entis, P. a. (lit. confident, trusting to something; hence with exclusive ref. to one's self), selfconfident; in a good and (more freq.) in a bad sense (class.).In a good sense (perh. only ante-class.), bold, daring, undaunted:B.decet innocentem servum atque innoxium Confidentem esse,
Plaut. Capt. 3, 5, 8:qui me alter est audacior homo? aut qui me confidentior?
id. Am. 1, 1, 1:senex, ellum, confidens, catus,
Ter. And. 5, 2, 14.— Comp.:quod est nimio confidentius,
Gell. 10, 26, 9.—In a bad sense, shameless, audacious, impudent:1.qui fortis est, idem est fidens, quoniam confidens malā consuetudine loquendi in vitio ponitur, ductum verbum a confidendo, quod laudis est, etc.,
Cic. Tusc. 3, 7, 14: improbus, confidens, nequam, malus videatur, Lucil. ap. Non. p. 262, 11; Turp. ib. p. 262, 13:homo,
Ter. Phorm. 1, 2, 73 (cf. Cic. Caecin. 10, 27); Cic. Phil. 7, 1, 3; * Hor. S. 1, 7, 7; Quint. 9, 3, 65; Suet. Dom. 12.— Sup.:juvenum confidentissime,
Verg. G. 4, 445:mendacium,
App. Mag. p. 318, 27.—Hence, adv.: confīdenter.In a good sense, boldly, daringly:2.confidenter hominem contra colloqui,
Plaut. Am. 1, 1, 183; 2, 2, 207; id. Capt. 3, 5, 6.— Comp.:dicere,
Cic. Cael. 19, 44:loqui,
id. de Or. 2, 7, 28.—In a bad sense, audaciously, impudently, Afran. ap. Non. p. 262, 17; Ter. Heaut. 5, 3, 7.— Sup.:confidentissime resistens,
Auct. Her. 2, 5, 8 fin. -
9 impavidus
impăvĭdus ( inp-), a, um, adj. [2. inpavidus], fearless, undaunted, intrepid (not freq. till after the Aug. per.;not in Cic. or Cæs.): ludere pendentes pueros et lambere matrem Impavidos,
Verg. A. 8, 633:si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,
Hor. C. 3, 3, 7:Teucer et Sthenelus,
id. ib. 1, 15, 23:Gradivus,
Ov. M. 14, 820:infantes,
Plin. 28, 19, 78, § 258; 2, 81, 83, § 196:leo,
Verg. A. 12, 8:lepus,
Ov. M. 15, 100:pectora,
Liv. 21, 30, 2:equi,
id. 37, 20, 11:gens ingenio,
id. 42, 59, 2; Curt. 9, 6, 24:soni,
Ov. F. 2, 840.— Adv.: impăvĭdē, fearlessly, intrepidly:exhausto poculo,
Liv. 39, 50, 8; 30, 15, 8. -
10 imperterritus
imperterrĭtus ( inp-), a, um, adj. [2. in-perterritus; cf. Quint. 1, 5, 65], undaunted, unterrified ( poet. and late Lat.), Verg. A. 10, 770; Sil. 14, 187; Ambros. in Psa. 37, § 50; Greg. M. in Job, 6, 38. -
11 inpavidus
impăvĭdus ( inp-), a, um, adj. [2. inpavidus], fearless, undaunted, intrepid (not freq. till after the Aug. per.;not in Cic. or Cæs.): ludere pendentes pueros et lambere matrem Impavidos,
Verg. A. 8, 633:si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,
Hor. C. 3, 3, 7:Teucer et Sthenelus,
id. ib. 1, 15, 23:Gradivus,
Ov. M. 14, 820:infantes,
Plin. 28, 19, 78, § 258; 2, 81, 83, § 196:leo,
Verg. A. 12, 8:lepus,
Ov. M. 15, 100:pectora,
Liv. 21, 30, 2:equi,
id. 37, 20, 11:gens ingenio,
id. 42, 59, 2; Curt. 9, 6, 24:soni,
Ov. F. 2, 840.— Adv.: impăvĭdē, fearlessly, intrepidly:exhausto poculo,
Liv. 39, 50, 8; 30, 15, 8. -
12 inperterritus
imperterrĭtus ( inp-), a, um, adj. [2. in-perterritus; cf. Quint. 1, 5, 65], undaunted, unterrified ( poet. and late Lat.), Verg. A. 10, 770; Sil. 14, 187; Ambros. in Psa. 37, § 50; Greg. M. in Job, 6, 38. -
13 interritus
in-terrĭtus, a, um, adj., undaunted, undismayed, unterrified ( poet. and in postAug. prose; cf.impavidus): bracchia interritus extulit ad auras,
Verg. A. 5, 427:spectatque interrita pugnas,
id. ib. 11, 837:vultu,
Quint. 1, 3, 4:classis interrita fertur,
fearless, Verg. A. 5, 863; Ov. M. 13, 198; 15, 514; Tac. A. 1, 64; Quint. 5, 7, 11 al.; Curt. 6, 5, 29; 3, 6, 9 al.—With gen.:mens interrita leti,
unterrified at death, not afraid of death, Ov. M. 10, 616.— Adv.: interrĭtē, undauntedly, Mart. Cap. 1, § 16 init. -
14 intrepidus
I.Of living beings:II.intrepidus minantibus,
Tac. H. 1, 35:paucae bestiarum in hostem actae,
Liv. 30, 33, 14:dux,
id. 44, 6, 6:tranquillus, intrepidus, immobilis,
Gell. 19, 12:genitor discrimine nati,
Val. Fl. 1, 503:nova nupta,
App. Mag. 76, p. 323, 7:fortis et intrepidus,
id. Met. 4, p. 171, 7:ac paratus,
Lact. 3, 9, 14; Just. 24, 4, 8; Val. Max. 3, 2, ext. 3; Plin. praef. § 5; Curt. 8, 11, 18:quaecumque altaria tangere,
Juv. 13, 89 al. —With Gr. acc.:voltum,
Luc. 5, 317.—Of inanim. and abstr. things:vultus,
Ov. M. 13, 478:modulatio,
that drives away fear, Gell. 1, 11, 18:verba,
Sen. Hippol. 593:hiems,
i. e. spent in quiet winter-quarters, without disturbance from enemies, Tac. Agr. 22.— Adv.: intrĕpĭdē, without trembling, undauntedly, intrepidly, Liv. 26, 4; 23, 33, 6; Plin. 15, 30, 40, § 136; Sen. Ep. 18, 3; Gell. 9, 11, 6.
См. также в других словарях:
Undaunted — Un*daunt ed, a. Not daunted; not subdued or depressed by fear. Shak. [1913 Webster] Syn: Bold; fearless; brave; courageous; intrepid. [1913 Webster] {Un*daunt ed*ly}, adv. {Un*daunt ed*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
undaunted — I adjective bold, brave, courageous, daring, dauntless, doughty, dreadless, fearless, firm, gallant, gritty, heroic, impavidus, indefatigable, indomitable, interritus, intrepid, intrepidus, mettlesome, perseverant, persevering, persistent,… … Law dictionary
undaunted — (adj.) mid 15c., with reference to horses, untamed, not broken in, from UN (Cf. un ) (1) not + pp. of DAUNT (Cf. daunt) (v.). In reference to persons, meaning intrepid is recorded from 1580s … Etymology dictionary
undaunted — *brave, courageous, unafraid, fearless, intrepid, valiant, valorous, dauntless, doughty, bold, audacious Analogous words: resolute, staunch, steadfast (see FAITHFUL): *confident, assured, sanguine, sure Antonyms: afraid Contrasted words: *fearful … New Dictionary of Synonyms
undaunted — [adj] brave, bold audacious, coming on strong*, courageous, dauntless, fearless, fire eating*, gallant, icy*, indomitable, intrepid, not discouraged, not put off*, resolute, spunky, steadfast, unafraid, unalarmed, unapprehensive, undeterred,… … New thesaurus
undaunted — ► ADJECTIVE ▪ not intimidated or discouraged by difficulty, danger, or disappointment … English terms dictionary
undaunted — [undôn′tid] adj. not daunted; not faltering or hesitating because of fear or discouragement; undismayed; intrepid undauntedly adv … English World dictionary
undaunted — adj. undaunted by; in (undaunted in one s resolve) * * * [ʌn dɔːntɪd] in (undaunted in one s resolve) undaunted by … Combinatory dictionary
undaunted — undauntedly, adv. undauntedness, n. /un dawn tid, dahn /, adj. 1. undismayed; not discouraged; not forced to abandon purpose or effort: undaunted by failure. 2. undiminished in courage or valor; not giving way to fear; intrepid: Although… … Universalium
undaunted — un|daunt|ed [ʌnˈdo:ntıd US ˈdo:n ] adj not afraid of continuing to try to do something in spite of difficulties or danger undaunted by ▪ Undaunted by the enormity of the task, they began rebuilding the village … Dictionary of contemporary English
undaunted — un|daunt|ed [ ʌn dɔntəd ] adjective determined and not afraid to continue doing something, even though it might be difficult: undaunted by: They seem undaunted by the huge amount of work involved. ╾ un|daunt|ed|ly adverb … Usage of the words and phrases in modern English