unctĭo

unctĭo, ōnis, f. [ungo], a besmearing. anointing.

Lit.:

sudatoriae,

Plaut. Stich. 1, 3, 73:

cottidiana,

Col. 12, 53, 3. philosophorum omnes unctionis causā relinquunt, i. e. to go and anoint themselves for wrestling in the palæstra, Cic. de Or. 2, 5, 21; Quint. 11, 3, 19.—

Transf., an ointment, unguent:

ita ut unctio inarescat,

Plin. 28, 11, 47, § 171.

* * *

ĭdĕo, adv. [id-eo, i. e. this for this], for that reason, on that account, therefore (class.; esp. freq. in Quint.; cf.: eo, idcirco; ergo, igitur, itaque).

Relatively.

With causal particles, quod, quia, quoniam.

With quod:

ideo quod plerique deducuntur ad molas,

Varr. R. R. 2, 6, 5:

re quidem ipsa ideo mihi non satis facio, quod nullam partem tuorum meritorum consequi possum,

Cic. Tusc. 1, 8, 6; so,

ideo quod,

id. Rosc. Am. 30, 85; id. Att. 3, 14, 2; cf. id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23:

ne me foliis ideo brevioribus ornes, Quod timui, etc.,

Hor. Ep. 1, 19, 26:

vel ideo, quod exercere potest utrimque judicium,

Quint. 10, 1, 131; 10, 5, 16.—

With quia:

ideo quia uxor ruri est,

Plaut. Merc. 3, 1, 46; id. Men. 1, 1, 2; so,

ideo quia, introducing a reason,

Cic. de Off. 1, 30, 110:

ut mulieres ideo bene olere quia nihil olebant, videbantur,

Cic. Att. 2, 1, 1:

qui ideo felicia bella vestra esse, quia justa sint, prae vobis fertis,

Liv. 45, 22, 5; Cic. Fam. 13, 7, 3:

nec medicina ideo non erit ars, quia unctio... cum coquorum ei sit arte communis,

Quint. 2, 21, 11:

atque ideo nondum est perfectus orator, non solum quia aliud in alio magis eminet, sed quod non una omnibus forma placuit,

id. 12, 10, 2; id. 9, 2, 69:

competit enim actio, non ideo, quia nunc abest, sed quia umquam beneficio furis abfuit,

Dig. 47, 2, 47.—

With quoniam: ideo supervacaneum esse contendunt, quoniam comprehensibilis natura est, Cels. praef. med.:

quae omnia ideo noscenda sunt, quoniam, etc.,

id. 2, 19:

immo ideo magis propera, quoniam id nunc aggressus est,

Sen. Ep. 76; Plin. 20, 18, 76, § 200:

hoc ideo adjectum est, quoniam multa genera sunt missionum,

Dig. 3, 2, 2.—

With intentional particles, ut, ne, quo, quin.

With ut:

quas (alvos) ideo videntur medias facere angustissimas, ut figuram imitentur earum,

Varr. R. R. 3, 16, 15:

ideo C. Claudius Pulcher retulit, ut C. Verres posset auferre?

Cic. Verr. 2, 4, 4, § 7:

hanc ideo rationem subjecimus, ut, etc.,

id. Inv. 2, 23, 70:

neque vero nunc ideo disputabo, quod hunc statum rei publicae non magnopere defendendum putem... sed, ut doceam Rullum, etc.,

id. Agr. 3, 2, 4:

quos non ideo excuso, quia non probem, sed ut sint magis admirabiles,

Quint. 10, 7, 31.—

With ne:

an ideo aliquid contra mulieres scripsit, ne, etc.,

Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106:

ideoque decemviros conubium diremisse, ne, etc.,

Liv. 4, 6, 2:

non tamen omittenda, vel ideo, ne occupentur,

Quint. 4, 1, 33:

nec ideo Rhenum insedimus, ut Italiam tueremur, sed ne quis alius Ariovistus regno Galliarum potiretur,

Tac. H. 4, 73.—

With quo:

quod id ideo facerent, quo facilius deminuerent hostes,

Varr. L. L. 5, § 90 Müll. —

With quin:

non, quin breviter reddi responsum potuerit, non recipi reges, ideo potius delectos patrum ad eum missos, quam, etc., sed ut, etc.,

Liv. 2, 15, 2.—

Non ( nec) ideo, with conditional particle si, [p. 878] or referring to an abl. absol.: non, si non potuero indagare, eo ero tardior;

sed velocior ideo si quivero,

Varr. L. L. 5, § 5 Müll.; id. R. R. 1, 18, 3:

vestrae sapientiae est, judices, non, si causa justa est viris fortibus oppugnandi M. Caelium, ideo vobis quoque vos causam putare esse justam, etc.,

Cic. Cael. 9, 21;

his et talibus recitatis,... non ideo Thrasea decessit sententia,

Tac. A. 14, 49:

si tamen tempestate fuerit abreptus, non ideo minus erit gubernator,

Quint. 2, 17, 24; 5, 11, 34.—

Absol. (rare):

te velle uxorem aiebat tuo nato dare, Ideo aedificare hoc velle aiebat in tuis,

Plaut. Most. 4, 3, 34: ex illa investigatione naturae consequi volebat, bono ut esset animo. Ideo enim ille summum bonum euthumian appellat, etc., it was for this reason that, etc., Cic. Fin. 5, 29, 87:

ideo conducta Paulus agebat sardonyche,

Juv. 7, 143: nam ideo dictus eirôn, agens imperitum, Quint. 9, 2, 46:

nihil laboras: ideo, cum opus est, nihil habes,

Phaedr. 4, 23, 16; Quint. 5, 10, 2:

atque ideo ad Pompeium contendit,

Caes. B. C. 3, 11, 1:

me nemo ministro fur erit, atque ideo nulli comes exeo,

Juv. 3, 47; 7, 23; 8, 251 al.; so, ideoque, Quint. prooem. § 9; 25; 1, 4, 19; 1, 5, 42; 1, 6, 22 et saep.; cf.:

ideoque et medius ille orationis modus maxime convenit,

id. 6, 2, 19; 7, 4, 13:

videbat id sine rege Persarum non posse fieri, ideoque eum amicum sibi cupiebat adjungi,

Nep. Alc. 9, 5:

ideoque necesse est, etc.,

Lucr. 4, 490; 495; 678 al.; Suet. Caes. 45; 86 al.:

considerandum est, num cui saepius horum aliquid eveniat, neque ideo corporis ulla difficultas subsequatur,

Cels. 2, 2:

nec ideo iram ejus lenient = nec tamen ideo,

Tac. A. 1, 12; Verg. G. 2, 96; Suet. Aug. 45:

non tamen his ulla umquam opsonia fiunt rancidula, aut ideo pejor gallina secatur,

Juv. 11, 135.

sĕdīle, is, n. [sedeo], a seat, bench, stool, chair, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; syn.: sella, scamnum); sing.:

membra senex posito jussit relevare sedili,

Ov. M. 8, 639; id. Med. Fac. 13; Verg. A. 8, 176; Cels. 1, 3, 22; cf. id. 1, 8, 66:

se in sedili suo tenere,

Sen. Ep. 70, 23; Gell. 2, 2, 8.— Plur., of the seats in a theatre:

sedilibus magnus in primis eques sedet,

Hor. Epod. 4, 15; so,

spissa nimis complere sedilia flatu,

id. A. P. 205; cf.:

lignea in Campo Martio,

Suet. Aug. 43.—Of other seats, Verg. G. 4, 350; id. A. 1, 167:

factaque de vivo pressere sedilia saxo,

Ov. M. 5, [p. 1660] 317:

e marmore,

Plin. Ep. 5, 6, 40.—Of the rowers' banks or benches in a vessel, Verg. A. 5, 837:

avium,

Varr. R. R. 3, 5, 13.—

Transf., a sitting still:

post iter primum sedile, deinde unctio,

Cels. 1, 3:

alvum adstringit labor, sedile,

id. ib.