Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

uncertain

  • 1 óviss

    Íslensk-ensk orðabók > óviss

  • 2 GRÍMA

    * * *
    f.
    1) a kind of covering for the face or the head, a mask or cowl (hafa grímu fyrir andliti, á höfði sér);
    2) armour covering a horse’s head and breast;
    3) beak (on a ship);
    4) night (poet.).
    * * *
    u, f. [A. S. grîma; Dan. grime = a horse’s halter], a kind of hood or cowl covering the upper part of the face, Edda (Gl.), Sks. 304, Þórð. 30; ríðr Barði at Snorra Goða ok hefir grímu á höfði sér, Ísl. ii. 378, Mirm. 58.
    β. armour covering a horse’s breast, a poitrail; en utan yfir beisli ok um allt höfuð hestsins ok um háls framan ok til söðuls þá skal vera g. gör á panzara lund, Sks. 405: the beak on a ship, gyldar grímur, Gkv. 2. 16: grímu-eiðr, m. a Norse law term, a kind of oath taken by six compurgators, an απ. λεγ., N. G. L. i. 56 (vide eiðr); the origin of the name is uncertain, perhaps the compurgators had to appear in court in cowls: grímu-maðr, m. a cowled man, a man in disguise, Fb. i. 509, Fas. iii. 321, N. G. L. i. 175.
    II. metaph. the night, poët., Alm. 31, Edda (Gl.), Lex. Poët.; óróar gríma, a night of woe, Stor. 18; so in the saying, hverf er haust-gríma, shifty is the autumn night, Hm. 73: curious is the phrase, það renna á e-n tvær grímur, one wavers, is uncertain, það runnu á mig tvær grímur; the metaphor is either derived from a horse’s halter or hood = doubly hoodwinked or from the night = in double darkness.
    Grímr and Grímnir are names of Odin from his travelling in disguise, Edda: Grímr also is freq. a masc. pr. name, and in compds, Þor-grímr, Ás-grímr, Stein-grímr, Hall-grímr, etc.; and of women Gríma, Hall-gríma, etc.; prefixed in Grím-kell, Grím-úlfr, etc.: a serpent is in poetry called grímr.

    Íslensk-ensk orðabók > GRÍMA

  • 3 HAMARR

    (gen. -s, dat. hamri, pl. hamrar), m.
    1) hammer; hann gerði hamar yfir, he made the sign of the hammer over it;
    3) crag, precipice (þar stendr hamarr mikill fyrir þeim); þrítugur hamarr, a crag thirty fathoms high.
    * * *
    m., dat. hamri, pl. hamrar, [A. S. hamor; Engl. hammer; O. H. G. hamar; Germ. and Dan. hammer; Swed. hammare]:—a hammer; h. töng, steði, Edda 9, Vkv. 18, Landn. 212 (in a verse); the thunderbolt was in the northern mythology represented as a hammer,—the hammer Mjölnir, Edda (Sksm.) 15, 26, 28–30, 58, 70, passim, Þkv. passim, Hbl. 47; hann (the idol) var merkðr eptir Þór ok hefir hamar í hendi, Ó. H. 108, O. T. 44; Þrúð-hamarr, the mighty hammer, Ls. 57, 59, 61, 63: the hammer was the holy sign with the heathens, answering to the cross of the Christians, hann görði hamar yfir, he made the sign of the hammer over it, Fms. i. 35; Þórr tók hamarinn Mjölni ok brá upp ok vígði hafr-stökurnar, Edda 28, cp. also Þkv. 30, where the bride and bridegroom were to be marked with the holy sign; hence Þórs-hamarr = the character RUNE which occurs on a few of the earliest heathen Runic stones (e. g. Thorsen, pp. 17, 329), cp. also Ísl. Þjóðs. i. 446; this RUNE is evidently an imitation of the thunderbolt.
    β. the back of an axe, Eg. 769.
    COMPDS: hamargangr, hamarshögg, hamarsmuðr, hamarskalli, hamarskapt, hamarspor.
    II. metaph. a hammer-shaped crag, a crag standing out like an anvil; þar stendr hamarr mikill fyrir þeim, Bs. i. 601; þeir leggja skip sín millum hamra tveggja, Grett. 83, Fas. iii. 257; þrítugr, fertugr … hamarr, a crag thirty, forty … fathoms high, i. 159: so in the saying, kljúfa þrítugan hamarinn til e-s, to split a thirty fathoms’ rock, to make great efforts, to make Herculean efforts in a thing, metaph. from cutting roads through rocks: in pl. hamrar, crags; fluga-hamrar, sjávar-hamrar, sea-crags; ogres were believed to live in crags, hence the phrase, sem genginn út úr hömrum, i. e. looking as wild as a crag-ogre, svá ílliligr sem genginn sé út ór sjávar-hömrum, Nj. 182.
    COMPDS: ( hamar- and hamra-), hamar-tröll, n. a crag-ogre, Grett. (in a verse). hamar-dalr, m. a ravine, Karl. 292. hamar-gnípa, u, f. the peak of a crag, Stj. 134, Fms. v. 323, Þorf. Karl. 414. hamar-klettr, m. a crag (isolated), Fms. ii. 92, Nj. 264, v. l. hamar-klif, n. a craggy cliff, Gísl. 137. hamar-rifa, u, f. a rift in a crag, Fb. iii. 447. hamar-skarð and hamra-skarð, n. a scaur, cleft or ravine, Grett. 132, Gísl. 51, Grág. i. 17. hamar-skúti, a, m. a jutting crag, Nj. 264; gjá-h., q. v.: esp. freq. in local names in Icel. and Norway, Hamarr, Hamrar, Hamra-endar, Hamars-á: in compds, Smá-hamrar, Ein-hamarr, a single crag, Gísl., etc., vide Landn., Fms. xii, Fb. iii.
    2. a kind of mark on sheeps’ ears, prob. of heathen origin, denoting the holy mark of the hammer of Thor: cutting the top of the ear thus UNCERTAIN is called hamar, whence hamar-skora, u, f. a cleft hamar UNCERTAIN; cp. the ditty of Stef. Ól., Hamarinn mér í greipar gékk | það gæfu-markið fína, and hamar-skoru og gloppu-gat | görðu í hægra eyra.
    3. a kind of fish, Edda (Gl.): prop. a false reading for humarr (q. v.), a lobster.

    Íslensk-ensk orðabók > HAMARR

  • 4 STOFN

    (-s, -ar), m.
    1) stump of a cut tree (var þá eytt skógunum ok stóðu stofnarnir eptir);
    2) foundation; standa á sterkum stofni, to stand on a strong footing, stand firmly (ríkit er ungt ok stendr eigi á svá sterkum stofni sem skyldi); setja vel (illa) á s. við e-n, to treat one well (badly); hefjast tveim stofnum, to look uncertain, of a journey.
    * * *
    m., or stomn, N. G. L. i. 243, [Ulf. stoma = ὑπόστασις; A. S. stofn; Engl. stem; Germ. stamm; Lat. stipes]:— a stem of a tree; tré á sterkum stofni, Al. 131; líkt sem stykki af stofni tré, Skíða R.; ef maðr höggr tré, ok hylr stofn, the stump of a cut tree, Grág. ii. 296, 298; var eytt skóginum ok stóðu stofnarnir eptir, Sd. 169; hann hnekði þá at stofni einum, Ísl. ii. 268; ef maðr höggr við í mörku manns, þá skal hann leiða menn til stomns ok láta sjá viðar-höggit, N. G. L. l. c.
    2. metaph. a foundation; standa á sterkum stofni, on a strong footing, Al. 119; hefjask tveim stofnum, to look uncertain, Fas. iii. 76; setja á stofn, to establish, Fms. ii. 35; þú settir ílla á stofn við hann, Grett. 138; fjár-stofn, bú-stofn, stock to begin with.

    Íslensk-ensk orðabók > STOFN

  • 5 sýnn

    a.
    1) clear, evident, certain (þér skal sýn búhlífð í því vera); þótti öllum at sýnu ganga, at, all thought that it was clear, beyond doubt, that; dat. sing. ‘sýnu’ with a compar. a great deal, much (sýnu meiri, minni, betri, verri); with a superl., E. gekk upp sýnu fyrstr, far ahead; neut. ‘synt’ as adv. evidently, clearly (þik skortir sýnt við hann);
    2) fit, likely; ef yðr þykkir eigi annat sýnna fyrir liggja en vera hér, if you have nothing better to do.
    * * *
    adj. visible; þótt ek sjá sýnar váfur, Grett. 112 A.
    2. clear, evident; þer skal sýn búhlífð í því vera, Fms. v. 306; lýsir hann því, at hann er sýnn at brigðar-manni, if he declares himself as the unmistakable brigðar-mann, Gþl. 290; þeir atburðir er miklu eru sýnstir til þess úárans, most likely to cause, Sks. 332 B; sýna stund, a good while, Grett. (in a verse): likely, ef yðr þykkir eigi annat sýnna fyrir liggja enn vera hér, if you have nothing better to do than …, Fær. 45; sýnisk mér sem eigi muni í annat sinn sýnna at leita til fundar við Bolla enn nú, there will not be a better chance another time, Ld. 238; er þessu sýnna at svá beri (berr Cod.) til, there is every probability that it will turn out so, Fms. xi. 114; þótti mönnum ó-sýnt ( uncertain) hverr friðr gefinn mundi, Ó. H. 188.
    3. sightly; vápnum ok váðum skolu vinir gleðjask, þat er á sjálfum sýnst, Hm.
    II. spec. or adverb. usages; þótti þá öllum at sýnu ganga, at stórflokkar mundi komnir í héraðit, all thought that it was clear, beyond doubt, that …, Sturl. iii. 41.
    2. sýnu with a compar., a great deal; sýnu minna, a great deal less, far less, Fms. vii. 242, xi. 112; sýnu meiri, much greater, Fas. ii. 515; sýnu verri, much worse, Ld. 322, Fb. i. 259; sýnu betri, s. betr, a great deal better, Fms. iii. 222, xi. 154; sýnu yngri, v. 263: superl., sýnu fyrstr, far a-head, Fær. 168.
    3. sýnt, as adv. evidently, quite, very; greindi þá sýnt um, Vápn. 5; þik skortir sýnt við hann, thou fallest quite short of him, thou art no match for him, Ísl. ii. 215; hildr var sýnt í vexti, the battle waxed quite hot, Km.
    III. in compds, ein-sýnn, one-eyed; tví-sýnn, doubtful; víð-sýnn, auð-sýnn, evident; ó-sýnt, uncertain.

    Íslensk-ensk orðabók > sýnn

  • 6 -A

    or -AT or -T, a negative suffix to verbs, peculiar to Iceland and a part, at least, of Norway. Occurs frequently in old Icelandic poetry and laws, so as almost to form a complete negative voice. In the 1st pers. a personal pronoun k (g) = ek is inserted before the negative suffix, in the 2nd pers. a t or tt. As a rule the pron. as thus repeated; má-k-at-ek, non possum; sé-k-at-ek, non video; hef-k-at-ek, non habeo; skal-k-at-ek; vil-k-at-ek, nolo; mon-k-at-ek, non ero, etc.: 2nd pers. skal-t-at-tu; mon-t-at-tu; gaf-t-at-tu, non dabas: and after a long vowel a tt, mátt-at-tu, sátt-at-tu; so almost invariably in all monosyllabic verbal forms; but not so in bisyllabic ones, máttir-a-þú, non poteras: yet in some instances in the 1st pers. a pronominal g is inserted, e. g. bjargi-g-a-k, verbally servem ego non ego; höggvi-g-a-k, non cædam; stöðvi-g-a-k, quin sistam; vildi-g-a-k, nolui; hafði-g-a-k, non babui; mátti-g-a-k, non potui; görði-g-a-k, non feci: if the verb has gg as final radical consonants, they change into kk, e. g. þikk-at-ek = þigg-k-at-ek, nolo accipere. In the 3rd pers. a and at or t are used indifferently, t being particularly suffixed to bisyllabic verbal flexions ending in a vowel, in order to avoid an hiatus,—skal-at or skal-a, non erit; but skolo-t, non sunto: forms with an hiatus, however, occur,—bíti-a, non mordat; renni-a, ne currat; skríði-a, id.; leti-a, ne retardet; væri-a, ne esset; urðu-a, non erant; but bíti-t, renni-t, skríði-t, urðu-t are more current forms: v. Lex. Poët. The negative suffix is almost peculiar to indic., conj., and imperat. moods; the neg. infin. hardly occurs. Nothing analogous to this form is to be found in any South-Teutonic idiom; neither do there remain any traces of its having been used in Sweden or Denmark. A single exception is the Runic verse on a stone monument in Öland, an old Danish province, now Swedish, where however the inscriptions may proceed from a Norse or Icel. hand. The Runic inscriptions run thus, sa’r aigi flo, who did not fly, old Icel. ‘flo-at,’ Baut. 1169. Neither does it occur in any Norse prose monuments (laws): but its use may yet be inferred from its occurrence in Norse poets of the 10th century, e. g. the poets Eyvind and Thiodolf; some of which instances, however, may be due to their being transmitted through Icel. oral tradition. In Bragi Gamli (9th century) it occurs twice or thrice; in the Haustlöng four times, in Ynglingatal four times, in Hákonarmál once (all Norse poems of the 10th century). In Icel. the suffixed negation was in full force through the whole of the 10th century. A slight difference in idioms, however, may be observed: Völuspá, e. g., prefers the negation by (using vas-at only once, verse 3). In the old Hávamal the suffix abounds (being used thirty-five times), see the verses 6, 10, 11, 18, 26, 29, 30, 34, 37–39, 49, 51, 52, 68, 74, 88, 113–115, 126–128, 130, 134, 136, 147, 149, 151, 153, 159. In Skírnismál, Harbarðsljóð, Lokasenna—all these poems probably composed by the same author, and not before the 10th century—about thirty times, viz. Hbl. 3, 4, 8, 14, 26, 35, 56; Skm. 5, 18, 22; Ls. 15, 16, 18, 25, 28, 30, 36, 42, 47, 49, 56, 60, 62. Egil (born circa 900, died circa 990) abounds in the use of the suffixed neg. (he most commonly avails himself of -at, -gi, or ): so, too, does Hallfred (born circa 968, died 1008), Einar Skálaglam in Vellekla (circa 940–995), and Thorarin in the Máhlíðingavísur (composed in the year 981); and in the few epigrams relating to the introduction of Christianity in Icel. (995–1000) there occur mon-k-að-ek, tek-k-at-ek, vil-k-at-ek, hlífði-t, mon-a, es-a; cp. the Kristni S. and Njala. From this time, however, its use becomes more rare. Sighvat (born circa 995, died 1040) still makes a frequent but not exclusive use of it. Subsequent poets use it now and then as an epic form, until it disappeared almost entirely in poetry at the middle or end of the 13th century. In the Sólarljóð there is not a single instance. The verses of some of our Sagas are probably later than the Sagas themselves; the greatest part of the Völsungakviður are scarcely older than the 11th century. In all these -at and conj. eigi are used indifferently. In prose the laws continued to employ the old forms long after they were abolished in common prose. The suffixed verbal negation was used,
    α. in the delivering of the oath in the Icel. Courts, esp. the Fifth Court, instituted about the year 1004; and it seems to have been used through the whole of the Icel. Commonwealth (till the year 1272). The oath of the Fifth (High) Court, as preserved in the Grágás, runs in the 1st pers., hefka ek fé borit í dóm þenna til liðs mér um sök þessa, ok ek monka bjóða, hefka ek fundit, ok monka ek finna, hvárki til laga né ólaga, p. 79; and again p. 81, only different as to ek hefka, ek monka (new Ed.): 3rd pers., hefirat hann fé; borit í dóm þenna ok monat hann bjóða, ok hefirat hann fundit, ok monat hann tinna, 80, 81; cp. also 82, and Nj. l. c. ch. 145, where it is interesting to observe that the author confounds the ist and 3rd persons, a sign of decay in grammatical form.
    β. the Speaker (lögsögumaðr), in publicly reciting and explaining the law, and speaking in the name of the law, from the Hill of Laws (lögberg), frequently employed the old form, esp. in the legal words of command es and skal (yet seldom in plur.): erat in the dictatorial phrases, erat skyldr (skylt), non esto obligatus; erat landeigandi skyldr, Grág. (Kb.) i. 17; erat hinn skyldr, 21; yngri maðr era skyldr at fasta, 35; enda erat honum þá skylt at …, 48; erat þat sakar spell, 127; era hinn þá skyldr at lýsa, 154; erat hann framar skyldr sakráða, 216; ok erat hann skyldr at ábyrgjask þat fé, 238; ok erat hann skyldr, id.; ok erat sakar aðili ella skyldr, ii. 74; erat hinn skyldr við at taka, 142; erat manni skylt at taka búfé, 143; enda erat heimting til fjár þess, 169; era hann þá skyldr at taka við í öðru fé nema hann vili, 209; ok erat þeim skylt at tíunda fé sitt, 211; ok erat hann skyldr at gjalda tíund af því, 212; erat kirkjudrottinn þá skyldr, 228; ef hann erat landeigandi, i. 136. Skalat: skalat maðr eiga fó óborit, i. 23; skalat homum þat verða optar en um siun, 55; skalat maðr ryðja við sjálfan sik, 62; skalat hann þat svá dvelja, 68; skalat hann til véfangs ganga, 71; skalat aðilja í stefnuvætti hafa, 127; ok skala hann gjalda fyrir þat, 135; ok skalat hann með sök fara, 171; enda skalat hann fleirum baugum bœta, 199; skalat hann skilja félagit, 240; skalat hann meiri skuld eiga en, ii. 4; skalat þeim meðan á brott skipta, 5; skalat hann lögvillr verða, svá, 34; skalat hon at heldr varðveita þat fé, 59; í skalat enn sami maðr þar lengr vera, 71; ok skala honum bæta þat, 79; skalat fyl telja, 89; skalat hann banna fiskför, 123; skalat hann lóga fé því á engi veg, 158; skalat drepa þá menn, 167; skalat svá skipta manneldi, 173; skalat maðr reiðast við fjórðungi vísu, 183. Plur.: skolut menn andvitni bera ok hér á þingi, i. 68; skolut mál hans standast, 71; skolut þeir færi til vefangs ganga en, 75, etc. etc. Other instances are rare: tekrat þar fé er eigi er til (a proverb), i. 9; ok um telrat þat til sakbóta, ok of telrat þá til sakbóta ( it does not count), 178; ef hann villat ( will not) lýsa sár sitt, 51; ok ræðrat hann öðrum mönnum á hendr þann úmaga, 248; ræðrat sá sínum ómögum á hendr, ii. 18; verðrat honum at sakarspelli and verðrat honum þat at s., i. 63; verðrat honum þat at sakarvörn, 149; kömrat hann öðru við, ii. 141; þarfat hann bíða til þess, i. 70; ok skilrat hann frá aðra aura, ii. 141, i. 136. Reflexive form: kömskat hann til heimtingar um þat fé, he loses the claim to the money, ii. 180, etc. All these instances are taken from the Kb. (Ed. 1853). Remarkable is also the ambiguity in the oath of Glum (see Sir Edm. Head, Viga-Glum, pp. 102, 103, note, I. c.), who, instead of the plain common formal oath—vask-at-ek þar, vák-at-ek þar, rauðk-at-ek þar odd ok egg—said, vask at þar, vák at þar, rauðk at þar. He inverted the sense by dropping the intermediate pronominal ek between the verb and þar, and pronouncing ‒ ‒́ instead of ‒́ ⏑. It further occurs in some few proverbs: varat af vöru, sleikði um þvöru, Fs. 159; veldrat sá er varir, Nj. 61 (now commonly ekki veldr sá er v., so in Grett.); erat héra at borgnara þótt hœna beri skjöld, Fms. vii. 116; era hlums vant kvað refr, dró hörpu á ísi, 19: also in some phrases, referred to as verba ipsissima from the heathen age—erat vinum líft Ingimundar, Fs. 39; erat sjá draumr minni, Ld. 128. Thorodd employs it twice or thrice: því at ek sékk-a þess meiri þörf, because í do not see any more reason for this, Skálda 167; kannka ek til þess meiri ráð en lítil, I do not know, id.; mona ( will not) mín móna ( my mammy) við mik göra verst hjóna, 163. In sacred translations of the 12th century it occurs now and then. In the Homilies and Dialogues of Gregory the Great: monatþu í því flóði verða, thou shalt not; esa þat undarligt þótt, it is not to be wondered at; hann máttia sofna, he could not sleep; moncaþ ek banna, I shall not mind, Greg. 51, 53; vasal kall heyrt á strætum, was not, Post. 645. 84; nú mona fríðir menn hér koma, Niðrst. 623. 7. In later writers as an archaism; a few times in the Al. (MS. A. M. 519), 3, 5, 6, 44, 108; and about as many times in the MS. Eirspennill (A. M. 47, fol.) [Etymon uncertain; that at is the right form may be inferred from the assimilation in at-tu, and the anastrophe in t, though the reason for the frequent dropping of the t is still unexplained. The coincidence with the Scottish dinna, canna is quite accidental.]

    Íslensk-ensk orðabók > -A

  • 7 ALL-

    may be prefixed to almost every adjective and adverb in an intensive sense, very, extremely.
    * * *
    may in old writers be prefixed to almost every adjective and adverb in an intensive sense, like Engl. very, Lat. per-, Gr. οια-, ζα-. In common talk and modern writings it is rare (except after a negative), and denotes something below the average, viz. tolerably, pretty well, not very well; but in the Sagas, something capital, exceeding. In high style it may perhaps be used in the old sense, e. g. allfagrt ljós oss birtist brátt, a transl. of the Ambrosian hymn, Aurora lucis rutilat. The instances in old writers are nearly endless, e. g. all-annt, n. adj. very eager, Fms. ii. 41; ironically, 150. all-apr, adj. very sore, very harsh, v. apr. all-auðsóttligt, n. adj. very easy, Fs. 40. all-auðveldliga, adv. very easily, Fms. iv. 129. all-auðveldligr, adj. very easy, Fms. v. 331. all-auðveldr, adj. id., Fbr. 158: neut. as adv., Hkr. ii. 76. all-ágætr, adj. very famous, Fms. ii. 76. all-áhyggjusamliga, adv. and -ligr, adj. very careful, Fms. vi. 184. all-ákafliga, adv. and -ligr, adj. very hot, impetuous, Hkr. i. 234, ii. 32. all-ákaft, adj. very fast, Nj. 196. all-áræðiliga, adv. very likely, Fær. 183. all-áræðislítill, adj. very timid, Fms. vi. 217. all-ástúðligt, n. adj. very hearty, intimate, Fms. ii. 20. all-banvænn, adj. very likely to prove mortal, Orkn. 148. all-beinn, adj. very hospitable, Fms. ii. 84, Eb. 286: neut. as adv., Fær. 259. all-beiskr, adj. very harsh, bitter, Sturl. iii. 167. all-bert, n. adj. very manifest, Lex. Poët. all-bitr, adj. very biting, sharp, Sks. 548. all-bitrligr, adj. of a very sharp appearance, Vígl. 20. all-bjartr, adj. very bright, Fms. viii. 361. all-bjúgr, adj. very much bent, curved, Ölkofr. 39. all-blár, adj. very blue, Glúm. 394. all-blíðliga, adv. and -ligr, adj. very blithely, kindly, Fær. 132. all-blíðr, adj. very mild, amiable, Sd. 158, Fms. i. 202. all-bráðgörr, adj. very soon mature, Eb. 16. all-bráðliga, adv. and -ligr, adj. very hastily, Orkn. 72. all-bráðr, adj. very hot-headed, Njarð. 370: neut. as adv. very soon, Fms. xi. 51: dat. pl. all-bráðum, as adv. very suddenly, 139. all-bros-ligr, adj. and -liga, adv. very funny, laughable, Fms. iii. 113. all-dasigr, adj. very sluggish, Lex. Poët. all-digr, adj. very big, stout; metaph. puffed up, Nj. 236. all-djarfliga, adv. and -ligr, adj. very boldly, Fms. ii. 313, Orkn. 102. all-djúpsettr, adj. very deep, thoughtful, Bret. 158. all-drengiliga, adv. and -ligr, adj. very bold, gallant, Lv. 110. all-dræmt, n. adj. very boastfully, from dramb, superbia, (the modern word is dræmt = slowly, sluggishly); þeir létu a. yfir sér, boasted, Sturl. ii. 56. MS. Mus. Brit. 1127; Cod. A. M. has allvænt, prob. wrongly. all-dyggr, adj. very doughty, Lex. Poët. all-dýrr, adj. very dear, Fms. iii. 159. all-eiguligr, adj. very worth having, Sd. 146. all-eina (theol.), á Guð alleina (a hymn), alone: Hkr. iii. 339 (in a spurious chapter). all-einarðliga, adv. and -ligr, adj. very sincere, candid, open, Ld. 334. all-eldiligr and -elliligr, adj. of a very aged appearance, Fms. iii. 125. all-fagr, adj. very bright, fair, Orkn. 296 old Ed.: neut. as adv. very fairly, Sturl. i. 72. all-fast, n. adj. very firmly, steadfastly, Eb. 290, Fær. 259. all-fastorðr, adj. very ‘wordfast,’ very true to his word, Fms. vii. 120. all-fálátr, adj. very taciturn, close, Fas. iii. 408. all-fáliga, adv. on very cold terms, Sturl. iii. 298. all-fámáligr, adj. very close, of very few words, Fms. iii. 85, iv. 366. all-fámennr, adj. followed by very few people, Sturl. ii. 122, Magn. 386. all-far, adj. very few, Eg. 512, Ld. 272, Ísl. ii. 356: neut. on very cold terms, Fms. xi. 55. all-fáræðinn, adj. of very few words, Fms. iv. 312. all-feginn, adj. very ‘fain,’ glad, Eg. 240, Ld. 330. all-feginsamliga, adv. very ‘fain,’ gladly, Eg. 27. all-feigligr, adj. having the mark of death very plain on one’s face, v. feigr, Sturl. iii. 234. all-feitr, adj. very fat, Fms. x. 303. all-ferliga, adv. and -ligr, adj. very rudely, Fms. iv. 263. all-fémikill, adj. very costly, Ld. 298. all-fjarri, adv. very far, far from, metaph., Hkr. ii. 246; eigi a., not improper, Fbr. 15. all-fjartekit, part. very far-fetched, Skálda 166. all-fjölgan, adj. acc. very numerous (does not exist in nom.), Sks. 138 A. all-fjölkunnigr, adj. very deeply versed in sorcery, Fms. ii. 175, Fas. i. 412. all-fjölmeðr and -mennr, adj. followed, attended by very many people, much frequented, Eg. 724, 188, Hkr. i. 215: n. sing. in very great numbers, Fms. i. 36. all-fjölrætt, n. adj. very heedful, much talked of, Nj. 109. all-forsjáll, adj. very prudent, Hom. 115. all-framr, adj. very famous, Lex. Poët.; very far forward, Grett. 161 A. all-frekliga, adv. and -ligr, adj. very daringly, impudently, Fas. i. 24. all-frekr, adj. too eager, too daring, Fms. vii. 164. all-friðliga, adv. in very great peace, Lex. Poët. all-fríðr, adj. very beautiful, Eg. 23, Hkr. i. 225, ii. 354, Fms. i. 2. all-frjáls, adj. very free, independent, v. alfrjáls. all-fróðligr, adj. and -liga, adv. very wise, learned, Sks. 306 B. all-fróðr, adj. very learned, Sks. 30. all-frægr, adj. very famous, Fms. ii. 324, Hkr. i. 232, ii. 187, Ld. 122. all-frækiliga, adv. and -ligr, adj., and all-frækn, adj. and -liga, adv. very bold, boldly, Ísl. ii. 267, Hkr. i. 239, Fms. i. 121. all-fúss, adj. and -liga, adv. very eager, eagerly, Eg. 488, Fms. xi. 89. all-fýsiligr, adj. and -liga, adv. very desirable, Eg. 19, 468. all-fölr, adj. very pale, Lex. Poët. all-gagnsamr, adj. very profitable, gainful, Ísl. ii. 56. all-gamall, adj. very old, Hkr. i. 34. all-gegniliga and -gegnliga, adv. very fittingly, Sturl. ii. 63. all-gemsmikill, adj. very wanton, frolicsome, Sturl. ii. 57. all-gerla and -görviligr, v. -görla, -görviligr. all-gestrisinn, adj. very hospitable, Háv. 40. all-geysilegr, adj. and -liga, adv. very impetuous, Fms. x. 81. all-gildliga, adv. and -ligr, adj. with a very grand air, Grett. 121. all-gildr, adj. very grand, Lex. Poët. all-giptusam-liga, adv. and -ligr, adj. very lucky, Fms. x. 53. all-glaðliga, adv. and -ligr, adj. very joyfully, joyful, Fms. iii. 143, Lv. 55. all-glaðr, adj. very joyful, Eg. 163, Ld. 176. all-gleymr, adj. very gleeful, mirthful, in high spirits, [glaumr], verða a. við e-t, Sturl. iii. 152, Eb. 36. all-glæsiliga, adj. and -ligr, adv. very shiny, Eb. 34, Fas. iii. 626, Fms. ix. 430. all-glöggsær, adj. very transparent, dearly visible, metaph., þorf. Karl. 380. all-glöggt, n. adj. very exactly, Hkr. iii. 253, Fas. iii. 13. all-góðmannliga, adv. and -ligr, adj. very kindly, kind, Mag. 6. all-góðr, adj. very good, Nj. 222, Eg. 36, 198. all-greiðliga, adv. and -ligr, adj. very easy, easily, Eb. 268: neut. as adv., Eb. l. c. all-grimmliga, adv. and -ligr, adj. very grimly, fiercely, Fas. iii. 414. all-grimmr, adj. very cruel, fierce, Hkr. iii. 167. all-grun-samliga, adv. and -ligr, adj. very suspiciously, Ísl. ii. 364. all-göfugr, adj. very distinguished, Eg. 598, Bs. i. 60. all-görla, adv. very clearly, precisely, Hkr. iii. 133, Fms. xi. 15. all-görviligr, adj. very stout, manly, Fms. ii. 28. all-hagstæðr, adj. with a very fair wind, Sturl. iii. 109. all-harðligr, adj. and -liga, adv. very hard, stern, Fas. i. 382. all-harðr, adj. very hard, stern, Fms. i. 177: n. sing. severely, Nj. 165, Grág. i. 261. all-háskasamligr, adj. and -liga, adv. very hazardous, Fms. v. 135. all-heiðinn, adj. quite heathen, Fs. 89 (in a verse). all-heilagr, adj. very sacred, Lex. Poët. all-heimskliga, adv. and -ligr, adj. very foolish, frantic, Hkr. ii. 190, Fas. iii. 293. all-heimskr, adj. very silly, stupid, Eg. 376, Grett. 159. all-heppinn, adj. very lucky, happy, Lex. Poët. all-herðimikill, adj. very broad-shouldered, Eg. 305. all-hermannliga, adv. and -ligr, adj. very martial, Fms. xi. 233. all-hjaldrjúgr, adj. very gossipping, chattering, Lv. 57: neut. as adv., Vápn. 10. all-hógliga, adv. and -ligr, adj. very gently, Fms. xi. 240, vi. 274. all-hóleitr and -háleitr, adj. very sublime, Hom. 23. all-hór and -hár, adj. very high, tall, v. -hár. all-hratt, n. adj. in all speed, Lex. Poët. all-hraustliga, adv. and -ligr, adj. very bravely, Fms. viii. 289, Eb. 34. all-hraustr, adj. very valiant, Fms. viii. 267. all-hreystimannliga, adv. and -ligr, adj. very valiantly, Fms. xi. 95. all-hrumliga, adv. and -ligr, adj. very infirmly from age, Fas. ii. 91. all-hræddr, adj. very much afraid, Fbr. 94. all-hræðinn, adj. very timid, Fms. vi. 155. all-huml;mgsjúkr, adj. very grieved, heart-sick, Hkr. i. 243, Fms. vi. 133. all-hvass, adj. of the wind, blowing very sharp, Fms. ix. 20, Lex. Poët. all-hyggi-ligr, adj. and -liga, adv. very carefully, Fas. iii. 610. all-hýrliga, adv. and -ligr, adj. very blandly, with a very bright face, Fas. iii. 636. all-hæðiligr, adj. and -liga, adv. very ridiculous, Finnb. 312. all-hældreginn, adj. walking very much on one’s heels, dragging the heels very much in walking, of an aged or beggarly person, Band. 9. all-hœgliga, adv. and -ligr, adj. very softly, meekly, Fms. xi. 389. all-hœlinn, adj. very bragging, Lex. Poët. all-iðinn, adj. very diligent, laborious, Bs. i. 278. all-illa, adv. and -illr, adj. very badly, bad, wicked, Nj. 242, cp. ilia; ill-willed, Eg. 542: compar., vera allver um, to be worse off, Nj. 221 (Ed. allvant); angry, Lv. 145; disgraceful, Eg. 237; unfortunate, Sturl. ii. 47. all-jafnlyndr, adj. very calm, even-tempered, Fms. vi. 287. all-kaldr, adj. very cold, Vápn. 21. all-kappsamliga, adv. and -ligr, adj. with very much zeal, liberally, Hkr. i. 271; veita a., of hospitality, Ld. 292; mæla a., frankly, peremptorily, 296. all-kappsamr, adj. very eager, vehement, Eg. 187. all-karlmannliga, adv. and -ligr, adj. very manfully, Fms. x. 141. all-kaupmannliga, adv. in a very businesslike, tradesmanlike way, Fms. v.255. all-kátligr, adj. and -liga, adv. very funny, Grett. 112. all-kátr, adj. very joyful, Nj. 18, Eg. 44, 332. all-keppinn, adj. very snappish, Lex. Poët. all-kerskiligr and -keskiligr, adj. and -liga, adv. very sarcastic, biting, Sturl. ii. 196. all-klókr, adj. very shrewd, Hkr. iii. 317. all-knáliga, adv. and -ligr, adj. very stoutly, vigorously, Rd. 312. all-kostgæflliga, adv. and -ligr, adj. very earnestly, in a very painstaking way, Stj. all-kostigr, adj. very excellent, Lex. Poët. all-kviklatr, adj. very quick, lively, Ld. 270. all-kynliga, adv. and -ligr, adj. very strangely, strange, Ísl. ii. 58, Fms. ii. 227, Grett. 160. all-kyrrligr, adj. very quiet, tranquil, Háv. 49. all-kærr, adj. very dear, beloved, Eg. 139, Fms. i. 48; very fond of, Hkr. i. 194: neut., Eg. 116, of mutual love. all-langr, adj. very long, Háv. 49. all-laust, n. adj. very loosely, Fms. xi. 103. all-lágr, adj. very low, short of stature, Fbr. 68. all-lengi, adv. very long, K. Þ. K. 158. all-léttbrúnn, adj. of very brightened, cheerful countenance, Ld. 94. all-léttiliga, adv. very lightly, Fas. iii. 612. all-léttmælt, n. adj., vera a. um e-t, to speak in a very lively way, Fms. iv. 261. all-léttr, adj. very light (in weight), Fas. iii. 487. all-líkliga, adv. and -ligr, adj. in very agreeable, courteous terms, Fas. i. 84. all-likligr, adj. very likely, Fas. ii. 247, Sks. 669. all-líkr, adj. very like, Fas. iii. 579, Sd. 160, Korm. 142. all-lítilfjörligr, adj. and -liga, adv. very puny, prop. having little life in one, Háv. 54. all-lítill, adj. very little, Fær. 268: n. sing. all-lítt, as adv. very little, Nj. 108, 130, Korm. 172; poorly, Grett. 116. all-lyginn, adj. very given to lying, Fbr. 157. all-makligr, adj. and -liga, adv. very deserving, fitting, Sturl. iii. 127, Bjarn. 22. all-mann-fátt, n. adj. with very few people, Gísl. 31. all-mannhættr, adj. very dangerous, Fas. iii. 34. all-mannskæðr, adj. very full of manskathe, very murderous, Fms. ii. 512. all-mannæenligr, adj. a very promising man, Fms. iv. 254. all-mannvænn, adj. a man of very great promise, Hkr. ii. 182. all-margliga, adv. very affably, Sturl. iii. 27. all-margmæltr, part. very talkative, Sturl. ii. 179. all-margr, adj. very numerous, pl. very many, Nj. 32, Grág. ii. 176, Sks. 328, Gþl. 329. all-margrætt, n. adj. part. very much spoken of, Fms. viii. 275. all-málugr, adj. very loquacious, Hkr. iii. 152, 655 xi. 2. all-máttfarinn, adj. very much worn out, with very little strength left, Fas. ii. 356. all-máttlítill, adj. very weak, Fms. i. 159. all-meginlauss, adj. very void of strength, Fms. xi. 103. all-mikilfengligr, adj. very high and mighty, very imposing, Fs. all-mikill, adj. very great, Ísl. ii. 269, Nj. 193, Eg. 29, 39: neut. as adv. greatly, Fms. i. 24, vii. 110. all-mikilmannliga, adv. very nobly, Sturl. i. 33. all-misjafn, adj. very variously, unfavourably, in such phrases as, mæla a. um e-t, there were very different stories about the matter, leggja a. til, ganga a. undir, taka a. á, Eg. 242, Hkr. ii. 123, Fms. i. 86, vii. no, Ld. 166. all-mjór, adj. very slim, slender, narrow, Hkr. iii. 117, Gþl. 173. all-mjök, adv. very much, Nj. 134, Ld. 196, Eg. 19; féllu þá a. menn, in very great numbers, Fms. i. 173. all-myrkr, adj. very dark, Fms. ix. 23. all-mæðiliga, adv. with very great effort, heavily, Fms. ix. 16. all-nauðigr, adj. and -liga, adv. very reluctant, unwilling, Grett. 153; a. staddr, dangerously, Fms. v. 212. all-náinn, adj. very near, nearly related, Sks. 330. all-náttförull, adj. very much given to wandering by night, Lex. Poët. all-níðskárr, adj. of a poet, given to mocking, satirical verse, [níð and skáld (?)], Fms. ii. 7. all-nóg, adv. very abundantly, Sd. 182. all-nær, adv. very near, Fms. vii. 289; metaph., lagði a. at, pretty nearly, well-nigh, Fs., Sks. 684 B. all-nærri, adv. very near, Ld. 202, Fas. iii. 339. all-opt, adv. very often, Anecd. 38, Gþl. 169. all-orðfátt, n. adj. in the phrase, göra a. urn, to be very short of words as to, Bjarn. 31. all-ógurligr, adj. and -liga, adv. very frightful, Edda 41. all-ólmliga, adv. and -ligr, adj. very furiously, Fas. iii. 546, Bárð. 177. áll-óttalaust, n. adj. with very little to fear, Eg. 371, v. l. all-ramskipaðr, adj. part. very strongly manned, Fms. iii. 13. all-rauðr, adj. very red, Ld. 182. all-ráðligr, adj. very expedient, advisable, Grett. 145. all-reiðiligr, adj. looking very wrathful, Fms. iv. 161. all-reiðr, adj. very wroth, angry, Edda 57, Nj. 135, Eg. 139. all-ríkmarmligr, adj. and -liga, adv. very grand, pompous, magnificent, Fms. i. 213. all-ríkr, adj. very powerful, Fms. i. 115. all-rýrliga, adv. and -ligr, adj. very feebly, puny, Fbr. 28. all-röskliga, adv. and -ligr, adj. very smart, brisk, Fms. viii. 317. all-sannligr, adj. and -liga, adv. very likely, ‘soothlike,’ Fms. iv. 270. all-sáttgjarnliga, adv. and -ligr, adj. very placable, of mild disposition, Sturl. iii. 288. all-seinn, adj. very slow, Bs. i. 192: neut. as adv. slowly, Grett. 151 A. all-sigrsæll, adj. very victorious, having very good luck in war, Hkr. i. 28. all-skammr, adj. very short, very scant, Nj. 264: neut. substantively, a very short way, Finnb. 324; short distance, Fms. iv. 329. all-skapliga, adv. very fittingly, properly, Grett. 120. all-skapværr, adj. of a very gentle, meek disposition, Sturl. all-skapþungt, n. adj., vera a., to be in a very gloomy, depressed state of mind, Fms. iv. 26. all-skarpr, adj. very sharp, Lex. Poët. all-skeinuhættr, adj. very dangerous, vulnerable, Sturl. ii. 139. all-skemtiligr, adj. very amusing, Sturl. ii. 77. all-skillítill, adj. very slow-witted, dull, Sturl. j. 89. all-skjallkænliga, adv. [skjalla, to flatter], very coaxingly, Grett. 131 A. all-skjótt, n. adj. as adv. very soon, Nj. 236. all-skrautligr, adj. and -liga, adv. very smart, splendid, Fas. ii. 366, Mag. 11. all-skygn, adj. very sharp-sighted, Hrafn. 33. all-skyldr, adj. bound to, very obligatory; neut. = bounden duty, Sks. 484; deserved, Gþl. 61:
    β. nearly related, near akin, Fms. xi. 75. all-skyndiliga, adv. very quickly, Blas. 40. all-skynsamliga, adv. very judiciously, Sturl. iii. 161. all-skyrugr, adj. all curd-besprent, Grett. 107 A. all-sköruliga, adv. and -ligr, adj. very frankly, boldly, dignified, Sturl. iii. 39, Fms. ix. 5, Ld. 94 C, 226, Bs. i. all-sljáliga, adv. very slowly, sluggishly, Grett. 101 A. all-smár, adj. very small, Fms. v. 55, xi. 61. all-snarpliga, adv. and -ligr, adj. very sharply, smartly, Fms. viii. 346. all-snarpr, adj. very sharp, Fms. i. 38, Nj. 246. all-snemma, adv. very early, Fms. ii. 223. all-snjallr, adj. very shrewd, clever, Fms. viii. 367. all-snúðula, adv. very quickly, Lex. Poët. all-snæfr, adj. very brisk, id. all-snöfurmannligr, adj. and -liga, adv. very brisk and energetic looking, of a man, Fms. xi. 79. all-spakliga, adv. and -ligr, adj. very mildly, moderately, wisely, Hkr. ii. 41. all-spakr, adj. very gentle, wise, Fms. vi. 298. all-starsýnn, adj. who stares very hard at a thing, looking fixedly upon, Fms. vi. 203. all-sterkliga, adv. and -ligr, adj. very briskly, strongly, Ld. 158, Fas. iii. 612. all-sterkr, adj. very strong, Hkr. i. 238, Eg. 285; Ísl. ii. 461 ( very vehement); as a pr. name, Fms. iii. 183. all-stilliliga, adv. very calmly, in a very composed manner, Ld. 318. all-stirðr, adj. very stiff, Háv. 46. all-stórhöggr, adj. dealing very hard blows, Fms. i. 171. all-stórliga, adv. very haughtily, Hkr. ii. 63, Ld. 168. all-stórmannliga, adv. and -ligr, adj. very munificently, nobly, Fas. iii. 45; haughtily, Sd. 146. all-stórorðr, adj. using very big words, Eg. 340, Ld. 38 ( very boisterous). all-stórr, adj. very great, metaph. big, puffed up, Ld. 318; dat. all-stórum, as adv. very largely, Edda 32. all-strangr, adj. very rapid, Lex. Poët. all-styggr, adj. very ill-humoured, cross, Grett. 103 A. all-styrkliga, adv. and -ligr, adj. very stoutly, Stj. 402. all-styrkr, adj. very strong, Fms. i. 177. all-svangr, adj. very hungry, Lex. Poët. all-svinnliga, adv. and -ligr, adj. very wisely, prudently, wise, Fas. i. 95, ii. 266. all-sættfúss, adj. very placable, peace-loving, very willing to accept an atonement, Sturl. iii. 19. all-sœmiliga, adv. and -ligr, adj. very seemly, decorous, honourable, Hkr. i. 215, Ísl. ii. 163. all-tiginn, adj. very princely, Lex. Poët. all-tillátsamr, adj. very indulgent, lenient, Þórð. 12. all-tíðrætt, n. adj. very much talked of, much spoken of, Eg. 99, Sturl. i. 199. all-tíðvirkr, adj. very quick at work, Fms. xi. 377. all-torfyndr, adj. very hard to find, Fms. vii. 356. all-torfært, n. adj. very hard to pass, cross, Eg. 546. all-torsótt, n. adj. part. very difficult to reach, Eg. 546. all-tortryggiliga, adv. and -ligr, adj. very suspiciously, Sturl. ii. 47. all-torveldligr, adj. and -liga, adv. very difficult, Str. all-trauðr, adj. very slow, unwilling, Fms. xi. 39. all-tregr, adj. very tardy, Fær. 114, Bárð. 178. all-trúr, adj. very true. Fms. vi. 377. all-tryggr, adj. very trusty, Hkr. iii. 167. all-tvítugr, false reading, instead of eigi alls t., not quite twenty, Sturl. i. 181. all-undarligr, adj. and -liga, adv. very odd, wonderful, Fms. ii. 150. all-ungr, adj. very young, Eg. 268, Fms. i. 14, Ld. 274. all-úbeinskeyttr, adj. shooting very badly, Fms. ii. 103. all-úblíðr, adj. very harsh, unkind, Fas. ii. all-úbragðligr, adj. very ill-looking, Sturl. iii. 234. all-údæll, adj. very spiteful, untractable, Sturl. i. 99. all-úfagr, adj. very ugly, metaph., Fms. iii. 154. all-úfimliga, adv. and -ligr, adj. very awkwardly, Fas. ii. 543. all-úframliga, adv. and -ligr, adj. very backward, shy, timid, Fbr. 38 C. all-úfríðr, adj. very ugly, Fms. xi. 227. all-úfrýnn, adj. very sullen, ‘frowning,’ sour, Eg. 525. all-úfrægr, adj. very inglorious, Fms. iv. 259. all-úglaðr, adj. very gloomy, sad, Hkr. iii. 379. all-úhægr, adj. very difficult, Eg. 227. all-úhöfðingligr, adj. very low-looking, very plebeian, Finnb. 222. all-úkátr, adj. very sorrowful, Edda 35, Eg. 223, Fms. i. 37. all-úknár, adj. very weak of frame, Grett. 119 A, very badly knit; Bs. i. 461 (of boys). all-úkonungligr, adj. very unkingly, Fms. viii. 158. all-úkunnigr, adj. quite unknown, Ísl. ii. 412. all-úlífligr, adj. very unlikely to live, Hkr. ii. 200. all-úlíkliga, adv. and -ligr, adj. very unlikely, Gísl. 24, Sd. 123, Finnb. 310. all-úlíkr, adj. very unlike, Glúm. 364. all-úlyginn, adj. not at all given to lie, truthful, Fbr. 157. all-úmáttuliga, adv. and -ligr, adj. weakly, very weak, tender, Fms. iv. 318. all-úráðinn, adj. part. very ‘unready’ (cp. Ethelred the ‘unready’), undecided, Lv. 9. all-úráðliga, adv. very unadvisedly, rashly, Odd. 12 old Ed. all-úsannligr, adj. and -liga, adv. very untruthful, unjust; also, unlikely, Fms. vii. 141. all-úsáttfúss, adj. very implacable, unwilling to come to terms, Sturl. iii. 275. all-úskyldr, adj. very strange to, not at all bound to…, Eg. 10. all-úspakr, adj. very unruly, Sturl. ii. 61. all-úsváss, adj. very uncomfortable, of weather, cold and rainy, Bs. i. 509. all-úsýnn, adj. very uncertain, doubtful, Glúm. 358, Sturl. i. 105. all-úsæligr, adj. of very poor, wretched appearance, Niðrst. 109. all-úvinsæll, adj. very unpopular, Fms. iv. 369, Fas. iii. 520. all-úvísliga, adv. very unwisely, Niðrst. 6. all-úvænliga, adv. and -ligr, adj. of very unfavourable prospect, Fas. ii. 266; n. adj. very unpromising, Grett. 148 A. all-úvænn, adi. very ugly, Fas. i. 234; very unpromising, unfavourable, Ísl. ii. 225: neut. as adv. unfavourably, Fms. xi. 134. all-úþarfr, adj. very unthrifty, very unprofitable, something that had better be prevented, Eg. 576, Hkr. ii. 245. all-vandlátr, adj. very difficult, hard to please, Fms. vi. 387. all-vandliga, adv. with very great pains, exactly, carefully, Sks. 658 B. all-vant, n. adj., vera a. um e-t, to be in a very great strait, Nj. 221. all-varfærr, adj. very careful, solicitous, Eg. 63. all-vaskligr, adj. and -liga, adv. very brisk, smart, gallant, Hkr. i. 104; compar. v. alvaskligr. all-vaskr, adj. very brisk, gallant, Fms. viii. 226. all-vandr, adj. very bad, of clothes, much worn, Pm. 11. all-vápndjarfr, adj. very bold, daring in arms, Hkr. iii. 63. all-veðrlítið, n. adj. very calm, with little wind, Fms. vi. 360. all-vegliga, adv. and -ligr, adj. very grand, princely, nobly, Fms. i. 20, Eg. 332, Hkr. i. 15. all-vel, adv. very well, Nj. 12, Eg. 78, 198; compar. albetr, v. alvel. all-vesall, adj. very puny, wretched, Nj. 97. all-vesalliga, adv. very wretchedly, Ölk. 35. all-vesalmannliga, adv. and -ligr, adj. id., Ísl. ii. 416. all-vesæll, adj. very miserable, base, vile, Nj. 97. all-vingjarnliga, adv. and -ligr, adj. very friendly, amicable, Sturl. ii. 168. all-vingott, n. adj. on very friendly terms, Fbr. 129. all-vinsæll, adj. very popular, used of a man blessed with many friends, Fms. i. 184, ii. 44, Orkn. 104 old Ed. all-virðuligr, adj. and -liga, adv. very worthy, dignified, Fms. x. 84, Bs. i. 83. all-vitr, adj. very wise, Sks. 29 B (superl.) all-vitrliga, adv. very wisely, Fas. ii. 66. all-víða and all-vítt, n. adj. very widely, Hkr. iii. 141, Lex. Poët. all-vígliga, adv. and -ligr, adj. in a very warlike manner, Fms. ix. 488, Fas. ii. 112. all-vígmannliga, adv. very martially, Fas. iii. 150. all-vígmóðr, adj. quite wearied out with fighting, Introd. to Helgakviða (Sæm.) all-víss, adj. very wise, sure, Sks. 520, Lex. Poët.: neut. to a dead certainty, Lex. Poët. all-vænliga, adv. and -ligr, adj. very promising, handsome, Glúm. 349, Fms. v. 260, Fbr. 114. all-vænn, adj. id., Clem. 24, Bs. i. 340: neut., þykja a. um, to be in high spirits, Ísl. ii. 361; make much of, Fms. ii. 76; as adv. favourably, Fms. iv. 192. all-vörpuligr, adj. of a very stout, stately frame, Hkr. ii. 254. all-vöxtuligr, adj. very tall, of large growth, Fas. iii. 627. all-þakkligr, adj. very pretty, = þekkiligr, Lex. Poët. all-þakksamliga, adv. and -ligr, adj. very thankfully, Fms. i. 120, Ld. 298. all-þarfliga, adv. very thriftily, very pressingly; biðja a., to beg very hard, Edda 45. all-þarfr, adj. very thrifty, Lex. Poët. all-þéttr, adj. very crowded, cp. Lex. Poët. all-þrekligr, adj. of a very robust frame, Hkr. ii. 2. all-þröngr, adj. as neut. in a very great crowd, Edda 24. all-þungliga, adv. and -ligr, adj. very hard, unwilling, reluctant, Sturl. ii. 120; taka a. á e-m, to be very hard upon, Mag. 1. all-þungr, adj. very unfavourable, Hkr. ii. 358; hostile, badly disposed towards, Eb. 108, Eg. 332; þykja a., to dislike, Fms. viii. 441; a. orð, to blame, Sturl. ii. 62. all-þykkr, adj. very thick, Fas. i. 339: n. sing. as adv. thickly, Fms. vii. 70 (of great numbers slain on the battle-field). all-æfr, adj. very furious, wrath, Ísl. ii. 258, Lv. 60, Fas. i. 404. all-ægiligr, adj. very terrible, Dropl. 18. all-æstr, adj. very incited, vehement, Nj. 231. all-örorðr, adj. very quick-tongued, frank, outspoken, Eg. 340. all-öruggliga, adv. very steadfastly, very firmly, Grett. 153 A. all-öruggr, adj. very unflinching, Bs. i. 624.

    Íslensk-ensk orðabók > ALL-

  • 8 amb-höfði

    a, m. a nickname of uncertain signification. Egilsson supposes that of bi-ceps: most probably amb- denotes some animal; cp. Hjart-höfði, Hart-head, and Orkn-höfði, Seal-head, Sturl. i. 35 (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > amb-höfði

  • 9 APTR

    adv.
    1) back; fara (snúa, koma, senda, sœkja, hverfa) a., to go (turn etc.) back; reka a., to drive back, repel; kalla a., to recall, revoke;
    2) backwards; fram ok a., backwards and forwards, to and fro; þeir settu hnakka á bak sér a., they bent their necks backwards;
    3) lúka (láta) a., to shut, close; hlið, port, hurð er a., is shut;
    4) at the back, in the rear; þat er maðr fram, en dýr a., the fore part a man, the hind part of a beast; bæði a. ok fram, stem and stern (of a ship); Sigurðr sat a. á kistunni, S. sat aft on the stern-chest;
    5) again; Freyja vaknar ok snerist við ok sofnar a., and falls asleep again.
    * * *
    and aftr (aptar, N. G. L. i. 347), adv., compar. aptar, superl. aptast, [Ulf. aftra = πάλιν], the spelling with p is borne out by the Gr. αψ.
    I. Loc. back, back again:
    1. WITH MOTION, connected with verbs denoting to go or move, such as fara, ganga, koma, leiða, senda, snúa, sækja, etc., where aptr almost answers to Lat. re-, remittere, reducere, reverti …; gefa a., reddere; bera a., refellere; kalla a., revocare; reka a., repellere: a. hverfr lygi þá er sönnu mætir (a proverb), a lie turns back when it meets truth, Bs. i. 639. ‘aptr’ implies a notion a loco or in locum, ‘eptir’ that of remaining in loco; thus skila a. means remittere; skilja eptir, relinquere; taka a., recipere, in a bad sense; taka eptir, animum attendere; fara a., redire; vera e., remanere, etc.; fara, snúa, koma, senda, sækja, hverfa a., Nj. 260, 281, Fms. x. 395, iv. 300, Edda 30, Eg. 271, Eb. 4, Fs. 6; færa a., to repay, N. G. L. i. 20; snúast a., Lækn. 472. Without actual motion,—as of sounds; þeir heyrðu a. í rjóðrit óp, they heard shouting behind them, Fms. iv. 300; nú skal eigi prestr ganga svá langt frá kirkju at hann heyri eigi klokkur hljóð aftar (= aftr), he shall not go out of the sound of the bells, N. G. L. i. 347.
    β. backwards; fram ok a., to and fro (freq.); reið hann suðr aptr, rode back again, Nj. 29; aptr á bak, supine, bent or turned back, Eg. 380; þeir settu hnakka á bak sér a., bent their necks backwards in order to be able to see, Edda 30; skreiðast a. af hestinum, to slip down backwards from the croup of a horse, to dismount, Fs. 65.
    γ. connected with many verbs such as, láta, lúka a., to close, shut, opp. to láta, lúka upp, Fær. 264, Eg. 7, Landn. 162; in a reverse sense to Lat. recludere, reserere, rescindere, resolvere.
    2. WITHOUT MOTION = aptan, the hind part, the back of anything; þat er maðr fram ( superne), en dýr a., the fore part a man, the hind part a beast, 673. 2; síðan lagði hann at tennrnar a. við huppinn, he caught the hip with his teeth, Vígl. 21. The English aft when used of a ship; breði a. ok fram, stern and stem (of a ship), Fms. ix. 310; Sigurðr sat a. á kistunni, sate aft on the stern-chest, vii. 201; a. ok frammi, of the parts of the body (of a seal), Sks. 179. Compar. aptarr, farther back, Fms. vi. 76.
    II. TEMP. again, πάλιν, iterum: this use of the word, general as it is at present, hardly appears in old writers; they seem to have had no special expression for again, but instead of it said síðan, enn, or used a periphrase, á nýja leik, öðru sinni, annat sinn, or some other substitute. It is, however, very freq. in Goth. aftra = πάλιν, Swed. åter, Dan. atter; some passages in the Sagas come near to the mod. use, e. g. bæta a., restituere, to give back (but not temp.); segja friði a., to recal, N. G. L. i. 103; hann maelti at engi mundi þann fald a. falda, El. 20, uncertain whether loc. ( backward) or iterum, most likely the former. It is now used in a great many compounds, answering to Lat. re-, cp. also endr.

    Íslensk-ensk orðabók > APTR

  • 10 at-kvæði

    n. [kveða at orði].
    I. a technical phrase, esp. in law; svá skal sækja at öllu um fjártökuna, sem þjófsök fyrir utan a., the proceeding is all the same with the exception of the technical terms, Grág. ii. 190; at þeim atkvæðum er Helgi hafði í stefnu við þik, the expressions used by Helgi in summoning thee, Boll. 354.
    β. a word, expression in general; þat er þrífalt a., mannvit, siðgæði ok hæverska, Sks. 431, 303; en þó vér mælim alla þessa hluti með breiðu a., in broad, general terms, Anecd. 21, Þiðr. 1.
    γ. now used gramm. for a syllable, and in many compds such as, eins atkvæðis orð, a monosyllable; tveggja, þriggja … atkvæða …, etc., a dissyllable, etc.: ‘kveða at’ also means to collect the letters into syllables, used of children when they begin to spell. Old writers use atkvæði differently in a grammatical sense, viz. = pronunciation, sound, now framburðr; þeir stafir megu hafa tveggja samhljóðenda a., hverr einn, Skálda (Thorodd) 165; eins stafs a.; a. nafns hvers þeirra; þá er þat a. hans í hverju máli sem eptir lifir nafnsins (in the last passage = the name of the letter), 168.
    II. a decision, sentence, almost always in plur.; beið hann þinna atkvæða, Nj. 78; var því vikit til atkvæða ( decision) Marðar, 207; bíða atkvæða Magnúss konungs um álög ok pyntingar, Fms. vi. 192: sing., var þat biskups a., his decision, v. 106; hvi gegnir þetta a. ( sentence) jarl, rangliga dæmir þú, 656 B; þínu boði ok a., command and decisive vote, Stj. 203; af atkvæði guðanna, by their decree, Edda 9, Bret. 53.
    β. now a law term = vote, and in a great many compds: atkvæða-greiðsla, division; atkvæða-fjöldi, votes; a. munr, majority, etc.
    III. a decree of fate, a spell, charm, in a supernatural sense, = ákvæði; af forlogum ok a. ramra hluta, Fs. 23; konungr sagði úhægt at göra við atkvæðum, … to resist charms (MS. akvedni, where it is uncertain whether the reading is ákv- or atkv-); a. Finnunnar, the spell of the Finnish witch, 22; svá mikil a. (pl.) ok ilska fylgði þessum álögum, Fas. i. 404, iii. 239, Fms. x. 172.
    COMPDS: atkvæðalauss, atkvæðamaðr, atkvæðamikill.

    Íslensk-ensk orðabók > at-kvæði

  • 11 aufusa

    f. thanks, gratitude, satisfaction, pleasure;
    kunna e-m aufúsu fyrir e-t, to be thankful, obliged to one, for a thing;
    gefa e-m aufúsu, to thank;
    e-m er aufusa á e-u, one is pleased, gratified, with;
    ef yðr er þar nökkur aufusa á, if it be any pleasure to you;
    var mönnum mikil aufusa á því, were much pleased by it.
    * * *
    u, f., in Norse MSS. spelt afusa, Dipl. i. 3; avusa, Str. 27, 54, Sks. 775 B; afuusa, N. G. L. i. 446. In Icel. always spelt with au, av, or ö, by changing the vowel, öfusa, aufusa, Ó. H. 155, where, however, some MSS. have aufussa, avfusa, Fms. viii. 39, 250; öfusa, Fs. 123; ofusa, 677. 3, Band. 6; öfussa, Bs. i. 481: the change of vowel is caused by the following f (v). The word is now quite obsolete, and its etymology is somewhat uncertain; it may be qs. á-fúss, or af-fúss, an ‘af-’ intens. and ‘fúss,’ willing, this last suggestion would best suit the Norse form. Its sense is thanks, gratitude, satisfaction, pleasure, and is almost exclusively used either as a supplement to ‘þökk’ or in such phrases as, kunna e-m au., or e-m er au. á e-u, to be pleased, gratified with; þakka með mikilli a., to thank heartily, Str. 27; ef yðr er þar nokkur a. á, if it be any pleasure to you, Fms. ix. 495; kunna e-m au. e-s, or with ‘at,’ to be thankful, Fb. ii. 257, Eg. 111, Ó. H. 56, Fms. viii. 1. c., Bs. i. 481, H. E. i. 432, Eg. 522, Sturl. iii. 125, Fær. 209, 677. 3; leggja at móti þökk ok au., Ó. H. 155; viljum vér au. gefa þeim góðum mönnum, we will thank them, Fms. viii. 250; var mönnum mikil ö. á því, much pleased by it, Fs. 123; hafa í móti þökk ok ö., Band. 19 new Ed.
    COMPDS: aufusugestr, aufusuorð, aufvisusvipr.

    Íslensk-ensk orðabók > aufusa

  • 12 au-visli

    and contr. ausli and usli, a, m.; etym. uncertain, ausli, Gþl. 385 A; usli, N. G. L. i. 246, Fms. i. 202, viii. 341, xi. 35, Edda (Gl.) In the Grág. auvisli, spelt with au or av; in the Ed. of 1829 sometimes with ö where the MSS. have au:
    I. a law term, damages, Lat. damnum; bæta auvisla is a standing law term for to pay compensation for damages done, the amount of which was to be fixed by a jury; bæta skal hann a. á fjórtán nóttum sem búar fimm virða, Grág. i. 383, 418, ii. 229, 121, 223 (Ed. 1853), 225 (twice): hence auvislabót. In Norse law, gjalda a., Gþl. 384; ábyrgi honum garðinn ok allan ausla þann er, 385 A; beiða usla bótar, N. G. L. i. 246.
    II. metaph. hurt, injury in general; mondi þeim þá ekki vera gjört til auvisla, Ld. 76; ok er þat þó líkast, at þú setir eigi undan öllum avvisla (thou wilt not get off unscathed), ef þú tekr eigi við, Fms. iii. 144.
    2. devastation, Fms. xi. 81: esp. by fire and sword in the alliterative phrase, eldr ( fire) ok usli; fara með eld ok usla, i. 202; heldr en þar léki yfir eldr ok usli, viii. 341; þá görði á mikit regn, ok slökði þann eld vandliga, svá at menn máttu þá þegar fara yfir usla þann inn mikla (embers and ruins), xi. 35. In the Edda (Gl.) usli is recorded as one of the sixty names of fire: cp. also the mod. verb ösla, to plunge through: auvisli is now an obsolete word, usli a common word, gjöra usla, to desolate, in the metaph. sense.
    COMPDS: auvislabót, auslagjald.

    Íslensk-ensk orðabók > au-visli

  • 13 ÁSS

    I)
    (gen. áss and ásar; pl. æsir, acc. æsi and ásu), m. one of the old heathen gods in general, or esp. one of the older branch, in opp. to the younger ones (the Vanir).
    (gen. áss, pl. ásar), m.
    1) a thick pole, main beam (in a house);
    2) in a ship, yard of a sail (beitiáss);
    * * *
    1.
    m. [Ulf. ans = δοκός; cp. Lat. asser, a pole], gen. áss, dat. ási, later ás, pl. ásar, acc. ása:
    1. a pole, a main rafter, yard;
    α. of a house; selit var gört um einn as, ok stóðu út af ásendarnir, Ld. 280; Nj. 115, 202; drengja við ása langa (acc. pl.), Fms. vii. 54, Sks. 425, Pm. 11, Dipl. iii. 8, Hom. 95; sofa undir sótkum ási, Hkr. i. 43; cp. Caes. Bell. Gall. 5. ch. 36, Fs. 62: in buildings áss gener. means the main beam, running along the house, opp. to bitar, þvertré, a cross-beam, v. mæniráss, brúnáss, etc.: the beams of a bridge, Fms. ix. 512; in a ship, beitiáss, a yard of a sail: also simply called áss, Ýt. 23, Fs. 113; vindáss, a windlass (i. e. windle-ass, winding-pole).
    2. metaph. a rocky ridge, Lat. jugum, Eg. 576, Fms. viii. 176. Ás and Ásar are freq. local names in Iceland and Norway.
    COMPD: ássstubbi.
    2.
    m. [that the word existed in Goth. may be inferred from the words of Jornandes—Gothi proceres suos quasi qui fortunâ vincebant non pares homines sed semideos, id est Anses, vocavere. The word appears in the Engl. names Osborn, Oswald, etc. In old German pr. names with n, e. g. Ansgâr, A. S. Oscar: Grimm suggests a kinship between áss, pole, and áss, deus; but this is uncertain. In Icel. at least no such notion exists, and the inflexions of the two words differ. The old gen. asar is always used in the poems of the 10th century, Korm. 22 (in a verse), etc.; dat. æsi, in the oath of Glum (388), later ás; nom. pl. æsir; acc. pl. ásu (in old poetry), æsi (in prose). The old declension is analogous to árr; perhaps the Goth. form was sounded ansus; it certainly was sounded different from ans, δοκός]:—the Ases, gods, either the old heathen gods in general, or esp. the older branch, opp. to the new one, the dî ascripti, the Vanir, q. v., Edda 13 sqq.
    β. the sing. is used particularly of the different gods, e. g. of Odin; ölverk Ásar, the brewing of the As (viz. Odin), i. e. poetry, Korm. 208 (in a verse); of Loki, Bragi, etc.; but κατ εξοχην it is used of Thor, e. g. in the heathen oaths, segi ek þat Æsi (where it does not mean Odin), Glúm. 388; Freyr ok Njörðr ok hinn almátki Áss, Landn. (Hb.) 258: in Swed. åska means lightning, thunder, qs. ás-ekja, the driving of the As, viz. Thor: áss as a prefix to pr. names also seems to refer to Thor, not Odin, e. g. Ásbjörn = Þorbjörn, Ásmóðr = Þormóðr (Landn. 307 in a verse). In Scandinavian pr. names áss before the liquid r assumes a t, and becomes ást (Ástríðr, not Ásríðr; Ástráðr = Ásráðr); and sometimes even before an l, Ástlákr—Áslákr, Fb. i. 190; Ástleifr—Ásleifr, Fms. xi. (Knytl. S.)
    COMPDS: ásagisling, ásaheiti, ÁsaÞórr, ásaætt.

    Íslensk-ensk orðabók > ÁSS

  • 14 BEIMAR

    m. pl. poet., men, heroes.
    * * *
    m. pl. [etym. uncertain], poët. men, heroes, the followers of king Beimi, according to Edda 109; it is more likely that it is a relation to Engl. beam, beaming, and means illustrious, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > BEIMAR

  • 15 BJARKEY-

    in the word bjarkeyjar-réttr, m. town-law, used as opposed to landslög or landsréttr, county-law, Sks. 22; sökin veit til landslaga en eigi til bjarkeyjarréttar, Fms. vii. 130; vide N. G. L. i. 303–336. It is an illustration of this curious word, that the Danes at present call a justice ‘birkedommer,’ and the district ‘birk;’ cp. local names, as in Sweden,—in Birchâ civitate regiâ, Johann. Magnus 542 (Ed. 1554); civitas Birchensis, 556; in Birchâ civitate tum maxima, 541; in Norway, Bjarkey is one of the northern islands, whence the famous Norse family Bjarkeyingar took their name; v. Munch, the pref. to Norge’s Beskrivelse. Etym. uncertain; hedged in with birch (?).

    Íslensk-ensk orðabók > BJARKEY-

  • 16 BJÁLFI

    (or bjálbi), m. fur, skin, esp. in compds., hreinbjálfi, geitbjálfi.
    * * *
    bjálbi, a, m. a fur, skin, Fms. v. 207, 236; esp. in the cornpds hrein-bjálfi, geit-bjálbi, flug-bjiálbi, Haustl. 12. Etym. uncertain, perh. a Slav. word.
    2. used as a pr. name, Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > BJÁLFI

  • 17 brúða

    f.
    1) doll, puppet;
    2) chairpost; á brúðum stólsins var skorinn Þórr, Thor was carved on the chairposts.
    * * *
    u, f. a doll, puppet, Fms. xi. 309; stól-brúða (literally chair-bride), the pillar in carved work on the side of an old-fashioned chair; in Fbr. 98 the head of Thor was carved on the chair; Gríma kona Gamla átti stól einn mikinn, en á brúðum stólsins var skorinn Þórr, ok var þat mikit líkneski, cp. the classical passage Eb. ch. 4; var hár hennar bundit við stólbrúðurnar, Bárð. 175 (in the vellum MS. distinctly bruðrnar UNCERTAIN): a distinction in form and inflexion is always made between brúðr, a bride, and brúða, puppet; hence the saying, ‘to sit like a brúða,’ i. e. motionless, not stirring a limb; bláum skrýddr skrúða, skikkanlegri en brúða, more quiet than a b., Sig. Pét. 229; the sense of κόρη and νύμφη in Greek is analogous.

    Íslensk-ensk orðabók > brúða

  • 18 dár

    I)
    n. scoff;
    draga dár at e-m, to make game or jest of one, to ridicule one; cf. dára.
    a., scarcely used except in the neut., ‘dátt,’
    1) e-m verðr dátt við e-t, one is startled at a thing (við þau tíðendi varð honum svá dátt, sem hann væri steini lostinn);
    2) e-m verðr dátt um e-t, one is pleased with a thing; svá var dátt með þeim, at, they were on such friendly terms that; gera sér dátt við en, to be very familiar with one; þá var nú í dátt efni komit, they had come to be good friends.
    * * *
    adj. [dá], scarcely used except in the neut. dátt, in various phrases; e-m verð dátt (or dátt um e-t), numbness comes to one, one is benumbed, 623, 10; við þau tíðendi varð honum svá d. sem hanu væri steini lostinn, at those tidings he was as ‘dumbfounded’ as if he had been struck by a stone, Bs. i. 471.
    β. in phrases denoting a charm or fascination exercised over another, always of uncertain and fugitive nature (cp. dá, ð); göra sér dátt við e-n (v. dá-leikar), to become, very familiar with one, Korm. 38: svá var dátt með þeim at …, they so charmed one another that …, Ni. 151; þá var nú í dátt efni komit, i. e. they came to be close friends, Sd. 138; varð mönnum dátt um þat, people were much charmed by it, Bjarn. g. 20, cp. Hm. 50.
    γ. dár gleymsku-svefn, a benumbing sleep of forgetfulness, Pass. 4. 11.

    Íslensk-ensk orðabók > dár

  • 19 DIK

    n. run, leap; taka dik, to take to running.
    * * *
    n. a run, leap; taka dik (taka undir sig d.), to take a spring, Bs. ii. 143: the word is probably foreign, but root uncertain; hence comes mið-dik, n., pronounced mið-bik, the middle of a thing; hún (i. e. the Reformation) hefir upphaiit illt og efnislaust, mið-dikið mátalaust, og endann afskaplegan, Bs. ii. 313, a pastoral letter of the old popish bishop Ögmund, A. D. 1539.

    Íslensk-ensk orðabók > DIK

  • 20 djásn

    * * *
    n. a diadem, D. N. i, 321, 590, etc. (freq. in mod. use); prob. a foreign word, though the root is uncertain.

    Íslensk-ensk orðabók > djásn

См. также в других словарях:

  • Uncertain — Un*cer tain, a. [Pref. un + certain. Cf. {Incertain}.] 1. Not certain; not having certain knowledge; not assured in mind; distrustful. Chaucer. [1913 Webster] Man, without the protection of a superior Being, . . . is uncertain of everything that… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Uncertain — EP de The Cranberries Publicación 28 de octubre de 1991 Grabación Grabado en los Xeric Studios, Limerick, Irlanda Género(s) Pop Rock Duración 14:16 …   Wikipedia Español

  • Uncertain — EP The Cranberr …   Википедия

  • Uncertain EP — альбом The Cranberries Дата выпуска 28 октября 1991 Жанры Рок Длительность 14:14 Лейблы Xeric Records …   Википедия

  • Uncertain — Un*cer tain, v. t. [1st pref. un + certain; or fr. uncertain, a.] To make uncertain. [Obs.] Sir W. Raleigh. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Uncertain — may refer to:* Uncertain, Texas, a town in the United States * Uncertain, an album of The Cranberries See also * uncertainty …   Wikipedia

  • Uncertain EP — a été le premier EP du groupe irlandais The Cranberries datant de 1991. Il a été réalisé par Xeric Records sur CD et les vinyles de 12 . Près de 5000 copies d Uncertain ont été produites. Toutes les paroles sont écrites par Dolores O Riordan, les …   Wikipédia en Français

  • uncertain — I (ambiguous) adjective amphibolic, cryptic, enigmatical, inconclusive, indeterminate, indistinct, mistakable, mysterious, mystifying, nebulous, not certain, not clear, not plain, obscure, occult, open to various interpretations, perplexing,… …   Law dictionary

  • Uncertain — Uncertain, TX U.S. city in Texas Population (2000): 150 Housing Units (2000): 137 Land area (2000): 0.509950 sq. miles (1.320765 sq. km) Water area (2000): 0.001216 sq. miles (0.003150 sq. km) Total area (2000): 0.511166 sq. miles (1.323915 sq.… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Uncertain, TX — U.S. city in Texas Population (2000): 150 Housing Units (2000): 137 Land area (2000): 0.509950 sq. miles (1.320765 sq. km) Water area (2000): 0.001216 sq. miles (0.003150 sq. km) Total area (2000): 0.511166 sq. miles (1.323915 sq. km) FIPS code:… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • uncertain — ► ADJECTIVE 1) not known, reliable, or definite. 2) not completely confident or sure. ● in no uncertain terms Cf. ↑in no uncertain terms DERIVATIVES uncertainly adverb …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»