-
21 inopinanter
ĭn-ŏpīnans, antis, adj., not expecting, unaware (freq. in the historians;not in Cic.): inscios inopinantesque Menapios oppresserunt,
Caes. B. G. 4, 4:impeditos et inopinantes aggressus,
id. ib. 1, 12:imprudente atque inopinante Curione,
id. B. C. 2, 3:rex in potestatem inopinanti (ei) venerat,
Nep. Dat. 3, 4:suis inopinantibus,
Liv. 27, 48, 14.— Hence, adv.: ĭnŏpīnanter, unexpectedly, Suet. Tib. 60. -
22 inprudens
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
23 inprudenter
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
24 insciens
in-scĭens, entis, adj., unknowing.I.Without knowledge, unaware:II.si peccavi, insciens feci,
Ter. Heaut. 4, 1, 19:nihil me insciente esse factum,
without my knowing it, Cic. Fam. 5, 2, 3:saepe jam Plus insciens quis fecit quam prudens boni,
Plaut. Capt. prol. 45; cf.sq.: me apsente atque insciente,
id. Trin. 1, 2, 130:utrum inscientem vultis contra foedera fecisse, an scientem?
Cic. Balb. 5, 13.— With de and abl.:de eorum verbis,
Plaut. Trin. 1, 2, 178 al. —Ignorant, stupid, silly:abi, sis, insciens,
Ter. Phorm. 1, 2, 9. — Hence, adv.: inscĭenter, unknowingly, ignorantly, stupidly:facere,
Cic. Top. 8, 32:tuba inflata,
Liv. 25, 10, 4. — Sup.:interpretari,
Hyg. Astr. 2, 12. -
25 inscienter
in-scĭens, entis, adj., unknowing.I.Without knowledge, unaware:II.si peccavi, insciens feci,
Ter. Heaut. 4, 1, 19:nihil me insciente esse factum,
without my knowing it, Cic. Fam. 5, 2, 3:saepe jam Plus insciens quis fecit quam prudens boni,
Plaut. Capt. prol. 45; cf.sq.: me apsente atque insciente,
id. Trin. 1, 2, 130:utrum inscientem vultis contra foedera fecisse, an scientem?
Cic. Balb. 5, 13.— With de and abl.:de eorum verbis,
Plaut. Trin. 1, 2, 178 al. —Ignorant, stupid, silly:abi, sis, insciens,
Ter. Phorm. 1, 2, 9. — Hence, adv.: inscĭenter, unknowingly, ignorantly, stupidly:facere,
Cic. Top. 8, 32:tuba inflata,
Liv. 25, 10, 4. — Sup.:interpretari,
Hyg. Astr. 2, 12. -
26 inscius
in-scĭus, a, um, adj., not knowing, ignorant of a thing (not used by Plaut. or Ter.; v. Ritschl, Proleg. p. 64 sq.; and cf. insciens); constr., absol., with gen., rarely with de, an acc., an inf., or a rel. clause (class.).(α).Absol.:(β).distinguere artificem ab inscio,
Cic. Ac. 2, 7, 22:is, quem vos ad mortem inscii misistis,
ignorantly, id. Planc. 16, 40:inscios inopinantesque Menapios oppresserunt,
Caes. B. G. 4, 4:omnibus insciis, neque suspicantibus,
Hirt. B. Afr. 37.—With gen.:(γ).omnium rerum,
Cic. Brut. 85, 292:haedulus inscius herbae,
Juv. 11, 66. —With de aliqua re:* (δ).de malitia,
Dig. 16, 3, 31.—With acc.: at enim scies ea, quae fuisti inscius, Turp. ap. Non. 501, 18.—* (ε).With inf.:(ζ).imperii flectere molem haud inscius,
Stat. Th. 3, 387 sq.: sutrinas facere inscius, Varr. ap. Non. 168, 17.—With rel. clause:(η).inscii quid in Aeduis gereretur,
not knowing, Caes. B. G. 7, 77:unde vitam sumeret inscius,
Hor. C. 3, 5, 37.—With subj., Verg. A. 1, 718. —B.Special phrase: non sum inscius, I am by no means unaware, I know very well:* II.nec vero sum inscius, esse utilitatem in historia,
Cic. Fin. 5, 19, 51.—Pass., unknown:trames,
App. M. 5, p. 170, 12; cf. nescius.— Adv.: inscĭē, ignorantly, App. de Deo Socr. p. 43, 7. -
27 nec opinans
nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12:et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit,
Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti):Ariobarzanem necopinantem liberavi,
Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.—Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, aprosdokêtôs, Gloss. Philox. -
28 necopinans
nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12:et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit,
Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti):Ariobarzanem necopinantem liberavi,
Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.—Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, aprosdokêtôs, Gloss. Philox. -
29 necopinanter
nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12:et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit,
Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti):Ariobarzanem necopinantem liberavi,
Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.—Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, aprosdokêtôs, Gloss. Philox. -
30 nescio
ne-scĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., not to know, to be ignorant (syn. ignoro):(β).hunc nescire sat scio de illā amicā,
Plaut. Merc. 2, 3, 48:nescis cui maledicas nunc viro,
Ter. Eun. 4, 7, 29:nec me pudet fateri nescire, quod nesciam,
Cic. Tusc. 1, 25, 60:de Oropo opinor, sed certum nescio,
id. Att. 12, 23, 2:quid nobis agendum sit, nescio,
id. ib. 7, 12, 2:anima sit (animus) ignisve, nescio,
id. Tusc. 1, 25, 60:nescis quantā cum expectatione sim te auditurus,
you cannot think, id. N. D. 3, 1, 2:nescis, temeraria, nescis, Quem fugias,
Ov. M. 1, 514:nobis omnia de te Quaerere, si nescis, maxima cura fuit,
id. H. 17, 197; 20, 150:quod scis or scies, nescis, a formula used in advising another to keep a secret: ne tu hercle linguam comprimes Posthac: etiam illud quod scies nesciveris,
Plaut. Mil. 2, 6, 89:tu nescis id quod scis, Dromo, si sapies,
Ter. Heaut. 4, 4, 26; id. Eun. 4, 4, 55.—With acc. and inf.:nescibam id dicere illam,
Ter. Eun. 4, 5, 10:nescit Agenorides natam parvumque nepotem Aequoris esse deos,
Ov. M. 4, 562.—With inf. alone:nescire Tarquinios privatos vivere,
Liv. 2, 2, 3:gens, quae victa quiescere nesciat,
id. 9, 3, 12; 22, 51, 4; Curt. 7, 7, 16; Just. 28, 3, 12; Aug. Serm. 330, 3.—Pass.:(γ).utrum consistere uspiam velit an mare transire nescitur,
Cic. Att. 7, 12, 2:talibus locis pruinarum vis et natura nescitur,
Pall. 11, 4, 2:lis antea nescita,
unknown, Sid. Ep. 8, 6.—Nescio quis, nescio quid, nescio quomodo, nescio an, used in an assertion to express uncertainty with regard to some particular contained [p. 1204] in it; and usually without influencing the mood of the following verb: nescio quis, I know not who, some one, somebody, a certain person: nescio quid, I know not what, something, some, a certain:II.prope me hic nescio quis loquitur,
Plaut. Pers. 1, 3, 9:nescio quid profecto mihi animus praesagit mali,
Ter. Heaut. 2, 2, 7:nisi me forte Paconii nescio cujus querelis moveri putes,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 6:o pastores nescio quos cupidos litterarum,
id. Flacc. 17, 39; in affected ignorance, to denote that a thing is insignificant, small, mean, etc.:fortasse non jejunum hoc nescio quid quod ego gessi, et contemnendum videtur,
id. Fam. 15, 4, 14:quia nescio quid in philosophiā dissentiret,
a little, id. N. D. 1, 33, 93:nescio quid litterularum,
a short letter, id. Att. 15, 4, 1:rumoris nescio quid afflavit,
id. ib. 16, 5, 1:causidicum nescio quem,
id. de Or. 1, 46, 202:nescio quid e quercu exsculpseram,
id. Att. 13, 28, 2:sententiae nescio unde ex abdito erutae,
id. Or. 24, 79:nescio quid etiam de Locrorum proelio,
id. N. D. 3, 5, 11:mente nescio quā effrenatā atque praecipiti,
id. Cael. 15, 35:illud nescio quod non fortuitum, sed divinum videbatur,
id. Fam. 7, 5, 2: nescio quid praeclarum, remarkable or extraordinary excellence, id. Arch. 7, 15:fit enim, nescio quomodo, ut, etc.,
I know not how, id. Off. 1, 41, 146:boni nescio quomodo tardiores sunt,
id. Sest. 47, 100:qui, nescio quo modo, conspirant,
Nep. Alcib. 11, 1; id. Thras. 1, 3:casu nescio quo,
Cic. Fam. 5, 15, 3:alii nescio quo pacto obduruerunt,
id. ib. 5, 15, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18:sed ita fato nescio quo contigisse arbitror, ut, etc.,
id. Fam. 15, 13, 2; cf.:contra rem suam me nescio quando venisse questus est,
id. Phil. 2, 2, 3: nescio an, I know not whether, probably, perhaps:constantiam dico? nescio an melius patientiam possim dicere,
id. Lig. 9, 26:sin illam alteram, nescio an amplius mihi negotii contrahatur,
id. Cat. 4, 5, 9:ingens eo die res et nescio an maxima illo bello gesta sit,
Liv. 23, 16; v. the art. an.—In partic.A.Not to know, to be unacquainted with a person or thing (mostly poet.):B.illa illum nescit,
Plaut. Aul. prol. 30; Ter. Heaut. 2, 4, 16:non nescire hiemem,
Verg. G. 1, 391:deos,
Luc. 1, 453:litteras,
Sen. Clem. 2, 1:vinum toto nescire Decembri,
i. e. to abstain from, Juv. 7, 97.—Not to understand; to be unable:C.non tam praeclarum est scire Latine, quam turpe nescire,
Cic. Brut. 37, 140; Juv. 6, 188:stare loco nescit, said of a horse,
Verg. G. 3, 84:nescit vox missa reverti,
cannot be unsaid, Hor. A. P. 390.—To be incapable:Stoici omnino irasci nesciunt,
Cic. de Or. 3, 18, 65:qui nesciat irasci,
Juv. 10, 360.—Hence, nescĭens, entis, P. a., unknowing, ignorant, unaware (class. nescius):ut nescientem sentiat te id sibi dare,
Ter. Heaut. 3, 1, 59:nesciens sui,
unconscious, App. Mag. p. 301, 9.—Hence, adv.: nescĭenter, unknowingly, ignorantly, Aug. Doctr. Chr. 2, 40. -
31 nescium
nescĭus, a, um, adj. [ne-scio], unknowing, ignorant, unaware (syn.: inscius, ignarus).—With gen.:B.nescia mens hominum fati sortisque futurae,
Verg. A. 10, 501:impendentis mali nescius,
Plin. Ep. 8, 23, 8.— With de, Ov. H. 16, 140.—With a rel.-clause:nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores,
Ov. H. 11, 47:arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, Nescia,
id. M. 14, 2. —With a preced. neg.:neque tamen, cum haec scribebam, eram nescius, quantis oneribus premerere susceptarum rerum,
Cic. Fam. 5, 12, 2.—With inf.:non sum nescius, Scaevola, ista inter Graecos dici,
Cic. de Or. 1, 11, 45:non eram nescius, fore, etc.,
id. Fin. 1, 1, 1; id. Att. 15, 11, 4.—Not knowing how, not understanding, unable; with inf. ( poet.):II.nescii fari pueri,
Hor. C. 4, 6, 18:cedere nescius,
id. ib. 1, 6, 6:nescia fallere vita,
Verg. G. 2, 467:corda,
id. ib. 4, 470:Graias mirari artes,
Juv. 11, 100:vinci nescius,
Ov. P. 2, 9, 45:natura mutari nescia,
Juv. 13, 240.—Pass., not known, unknown (rare;not in Cic.): in locis nesciis nesciā spe sumus,
Plaut. Rud. 1, 5, 17; id. Capt. 2, 2, 15:tributa,
Tac. A. 1, 59.—As subst.: nescĭum, ĭi, n., an unknown thing, a piece of ignorance:siquid nescibo, id nescium tradam tibi,
Plaut. Capt. 2, 2, 15; cf.: neque nescium habebat, Anteium invisum Neroni, nor was he ignorant, Tac. A. 16, 14. -
32 nescius
nescĭus, a, um, adj. [ne-scio], unknowing, ignorant, unaware (syn.: inscius, ignarus).—With gen.:B.nescia mens hominum fati sortisque futurae,
Verg. A. 10, 501:impendentis mali nescius,
Plin. Ep. 8, 23, 8.— With de, Ov. H. 16, 140.—With a rel.-clause:nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores,
Ov. H. 11, 47:arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, Nescia,
id. M. 14, 2. —With a preced. neg.:neque tamen, cum haec scribebam, eram nescius, quantis oneribus premerere susceptarum rerum,
Cic. Fam. 5, 12, 2.—With inf.:non sum nescius, Scaevola, ista inter Graecos dici,
Cic. de Or. 1, 11, 45:non eram nescius, fore, etc.,
id. Fin. 1, 1, 1; id. Att. 15, 11, 4.—Not knowing how, not understanding, unable; with inf. ( poet.):II.nescii fari pueri,
Hor. C. 4, 6, 18:cedere nescius,
id. ib. 1, 6, 6:nescia fallere vita,
Verg. G. 2, 467:corda,
id. ib. 4, 470:Graias mirari artes,
Juv. 11, 100:vinci nescius,
Ov. P. 2, 9, 45:natura mutari nescia,
Juv. 13, 240.—Pass., not known, unknown (rare;not in Cic.): in locis nesciis nesciā spe sumus,
Plaut. Rud. 1, 5, 17; id. Capt. 2, 2, 15:tributa,
Tac. A. 1, 59.—As subst.: nescĭum, ĭi, n., an unknown thing, a piece of ignorance:siquid nescibo, id nescium tradam tibi,
Plaut. Capt. 2, 2, 15; cf.: neque nescium habebat, Anteium invisum Neroni, nor was he ignorant, Tac. A. 16, 14.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
unaware — unaware, unawares 1. The adjective unaware is used predicatively (i.e. after a verb) and is followed either by of or by a that clause: • She still seemed unaware of the peril that she was in M. Lide, 1991 • Quite unaware that he had a month s… … Modern English usage
unaware — [un΄ə wer′] adj. 1. not aware or conscious [unaware of danger] 2. Rare unwary adv. UNAWARES unawareness n … English World dictionary
Unaware — Un a*ware , a. Not aware; not noticing; giving no heed; thoughtless; inattentive. Swift. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Unaware — Un a*ware , adv. Unawares. [Poetic] Dryden. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
unaware — I adjective blinded, heedless, ignarus, ignorant, inattentive, incognizant, inexpectant, inscius, insensible, mindless, nescient, nescius, oblivious, off guard, surprised, unacquainted, unadvised, unapprised, unconscious, undiscerning,… … Law dictionary
unaware — see UNAWARES (Cf. unawares) … Etymology dictionary
unaware — [adj] ignorant blind, careless, caught napping*, daydreaming, deaf, deaf to*, doped*, forgetful, heedless, in a daze*, inattentive, incognizant, inconversant,insensible, mooning, negligent, nescient, not all there*, not cognizant, oblivious, out… … New thesaurus
unaware — ► ADJECTIVE ▪ having no knowledge of a situation or fact. DERIVATIVES unawareness noun … English terms dictionary
unaware */ — UK [ˌʌnəˈweə(r)] / US [ˌʌnəˈwer] adjective not realizing that something exists or is happening unaware of: Tom carried on reading, seemingly unaware of my presence. unaware that: Jo seemed unaware that there was anyone else in the room.… … English dictionary
unaware — adj. (cannot stand alone) 1) unaware of 2) unaware that + clause (they were unaware that the road had been closed) * * * [ˌʌnə weə] (cannot stand alone) unaware of unaware that + clause (they were unaware that the road had been closed) … Combinatory dictionary
unaware — un|a|ware [ ,ʌnə wer ] adjective * not realizing that something exists or is happening: unaware of: Tom carried on reading, seemingly unaware of my presence. unaware that: Jo seemed unaware that there was anyone else in the room. blissfully… … Usage of the words and phrases in modern English