Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

unaware

  • 21 inopinanter

    ĭn-ŏpīnans, antis, adj., not expecting, unaware (freq. in the historians;

    not in Cic.): inscios inopinantesque Menapios oppresserunt,

    Caes. B. G. 4, 4:

    impeditos et inopinantes aggressus,

    id. ib. 1, 12:

    imprudente atque inopinante Curione,

    id. B. C. 2, 3:

    rex in potestatem inopinanti (ei) venerat,

    Nep. Dat. 3, 4:

    suis inopinantibus,

    Liv. 27, 48, 14.— Hence, adv.: ĭnŏpīnanter, unexpectedly, Suet. Tib. 60.

    Lewis & Short latin dictionary > inopinanter

  • 22 inprudens

    imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).
    (α).
    Absol.:

    equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,

    Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:

    equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,

    Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:

    haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,

    without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:

    scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    namque tu me inprudentem obrepseris,

    Plaut. Trin. 1, 2, 22:

    plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,

    unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:

    adulescens,

    inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:

    probe horum facta imprudens depinxit senex,

    without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:

    ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,

    Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):

    qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,

    Cic. Fin. 2, 2, 5:

    quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:

    numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,

    Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:

    non imprudens consilium, si aditum haberet,

    Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:

    quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,

    Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:

    multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,

    Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—
    (β).
    With gen.:

    imprudentes legis,

    ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:

    religionis,

    Liv. 31, 14, 7:

    maris,

    id. 34, 9, 9:

    aetatum,

    Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:

    frons tenera imprudensque laborum,

    that has not experienced, Verg. G. 2, 372:

    antiquitatis imprudens consuetudo,

    Col. 3, 18, 1.—
    * (γ).
    With an object-clause:

    non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,

    Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:

    facere,

    Nep. Han. 2, 6:

    (Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,

    Vell. 1, 2, 1.— Comp.:

    ad flammam accessit imprudentius,

    Ter. And. 1, 1, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > inprudens

  • 23 inprudenter

    imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).
    (α).
    Absol.:

    equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,

    Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:

    equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,

    Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:

    haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,

    without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:

    scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    namque tu me inprudentem obrepseris,

    Plaut. Trin. 1, 2, 22:

    plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,

    unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:

    adulescens,

    inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:

    probe horum facta imprudens depinxit senex,

    without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:

    ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,

    Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):

    qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,

    Cic. Fin. 2, 2, 5:

    quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:

    numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,

    Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:

    non imprudens consilium, si aditum haberet,

    Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:

    quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,

    Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:

    multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,

    Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—
    (β).
    With gen.:

    imprudentes legis,

    ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:

    religionis,

    Liv. 31, 14, 7:

    maris,

    id. 34, 9, 9:

    aetatum,

    Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:

    frons tenera imprudensque laborum,

    that has not experienced, Verg. G. 2, 372:

    antiquitatis imprudens consuetudo,

    Col. 3, 18, 1.—
    * (γ).
    With an object-clause:

    non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,

    Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:

    facere,

    Nep. Han. 2, 6:

    (Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,

    Vell. 1, 2, 1.— Comp.:

    ad flammam accessit imprudentius,

    Ter. And. 1, 1, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > inprudenter

  • 24 insciens

    in-scĭens, entis, adj., unknowing.
    I.
    Without knowledge, unaware:

    si peccavi, insciens feci,

    Ter. Heaut. 4, 1, 19:

    nihil me insciente esse factum,

    without my knowing it, Cic. Fam. 5, 2, 3:

    saepe jam Plus insciens quis fecit quam prudens boni,

    Plaut. Capt. prol. 45; cf.

    sq.: me apsente atque insciente,

    id. Trin. 1, 2, 130:

    utrum inscientem vultis contra foedera fecisse, an scientem?

    Cic. Balb. 5, 13.— With de and abl.:

    de eorum verbis,

    Plaut. Trin. 1, 2, 178 al. —
    II.
    Ignorant, stupid, silly:

    abi, sis, insciens,

    Ter. Phorm. 1, 2, 9. — Hence, adv.: inscĭenter, unknowingly, ignorantly, stupidly:

    facere,

    Cic. Top. 8, 32:

    tuba inflata,

    Liv. 25, 10, 4. — Sup.:

    interpretari,

    Hyg. Astr. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > insciens

  • 25 inscienter

    in-scĭens, entis, adj., unknowing.
    I.
    Without knowledge, unaware:

    si peccavi, insciens feci,

    Ter. Heaut. 4, 1, 19:

    nihil me insciente esse factum,

    without my knowing it, Cic. Fam. 5, 2, 3:

    saepe jam Plus insciens quis fecit quam prudens boni,

    Plaut. Capt. prol. 45; cf.

    sq.: me apsente atque insciente,

    id. Trin. 1, 2, 130:

    utrum inscientem vultis contra foedera fecisse, an scientem?

    Cic. Balb. 5, 13.— With de and abl.:

    de eorum verbis,

    Plaut. Trin. 1, 2, 178 al. —
    II.
    Ignorant, stupid, silly:

    abi, sis, insciens,

    Ter. Phorm. 1, 2, 9. — Hence, adv.: inscĭenter, unknowingly, ignorantly, stupidly:

    facere,

    Cic. Top. 8, 32:

    tuba inflata,

    Liv. 25, 10, 4. — Sup.:

    interpretari,

    Hyg. Astr. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > inscienter

  • 26 inscius

    in-scĭus, a, um, adj., not knowing, ignorant of a thing (not used by Plaut. or Ter.; v. Ritschl, Proleg. p. 64 sq.; and cf. insciens); constr., absol., with gen., rarely with de, an acc., an inf., or a rel. clause (class.).
    (α).
    Absol.:

    distinguere artificem ab inscio,

    Cic. Ac. 2, 7, 22:

    is, quem vos ad mortem inscii misistis,

    ignorantly, id. Planc. 16, 40:

    inscios inopinantesque Menapios oppresserunt,

    Caes. B. G. 4, 4:

    omnibus insciis, neque suspicantibus,

    Hirt. B. Afr. 37.—
    (β).
    With gen.:

    omnium rerum,

    Cic. Brut. 85, 292:

    haedulus inscius herbae,

    Juv. 11, 66. —
    (γ).
    With de aliqua re:

    de malitia,

    Dig. 16, 3, 31.—
    * (δ).
    With acc.: at enim scies ea, quae fuisti inscius, Turp. ap. Non. 501, 18.—
    * (ε).
    With inf.:

    imperii flectere molem haud inscius,

    Stat. Th. 3, 387 sq.: sutrinas facere inscius, Varr. ap. Non. 168, 17.—
    (ζ).
    With rel. clause:

    inscii quid in Aeduis gereretur,

    not knowing, Caes. B. G. 7, 77:

    unde vitam sumeret inscius,

    Hor. C. 3, 5, 37.—
    (η).
    With subj., Verg. A. 1, 718. —
    B.
    Special phrase: non sum inscius, I am by no means unaware, I know very well:

    nec vero sum inscius, esse utilitatem in historia,

    Cic. Fin. 5, 19, 51.—
    * II.
    Pass., unknown:

    trames,

    App. M. 5, p. 170, 12; cf. nescius.— Adv.: inscĭē, ignorantly, App. de Deo Socr. p. 43, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > inscius

  • 27 nec opinans

    nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12:

    et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit,

    Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti):

    Ariobarzanem necopinantem liberavi,

    Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.—Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, aprosdokêtôs, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > nec opinans

  • 28 necopinans

    nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12:

    et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit,

    Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti):

    Ariobarzanem necopinantem liberavi,

    Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.—Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, aprosdokêtôs, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > necopinans

  • 29 necopinanter

    nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12:

    et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit,

    Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti):

    Ariobarzanem necopinantem liberavi,

    Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.—Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, aprosdokêtôs, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > necopinanter

  • 30 nescio

    ne-scĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., not to know, to be ignorant (syn. ignoro):

    hunc nescire sat scio de illā amicā,

    Plaut. Merc. 2, 3, 48:

    nescis cui maledicas nunc viro,

    Ter. Eun. 4, 7, 29:

    nec me pudet fateri nescire, quod nesciam,

    Cic. Tusc. 1, 25, 60:

    de Oropo opinor, sed certum nescio,

    id. Att. 12, 23, 2:

    quid nobis agendum sit, nescio,

    id. ib. 7, 12, 2:

    anima sit (animus) ignisve, nescio,

    id. Tusc. 1, 25, 60:

    nescis quantā cum expectatione sim te auditurus,

    you cannot think, id. N. D. 3, 1, 2:

    nescis, temeraria, nescis, Quem fugias,

    Ov. M. 1, 514:

    nobis omnia de te Quaerere, si nescis, maxima cura fuit,

    id. H. 17, 197; 20, 150:

    quod scis or scies, nescis, a formula used in advising another to keep a secret: ne tu hercle linguam comprimes Posthac: etiam illud quod scies nesciveris,

    Plaut. Mil. 2, 6, 89:

    tu nescis id quod scis, Dromo, si sapies,

    Ter. Heaut. 4, 4, 26; id. Eun. 4, 4, 55.—With acc. and inf.:

    nescibam id dicere illam,

    Ter. Eun. 4, 5, 10:

    nescit Agenorides natam parvumque nepotem Aequoris esse deos,

    Ov. M. 4, 562.—With inf. alone:

    nescire Tarquinios privatos vivere,

    Liv. 2, 2, 3:

    gens, quae victa quiescere nesciat,

    id. 9, 3, 12; 22, 51, 4; Curt. 7, 7, 16; Just. 28, 3, 12; Aug. Serm. 330, 3.—
    (β).
    Pass.:

    utrum consistere uspiam velit an mare transire nescitur,

    Cic. Att. 7, 12, 2:

    talibus locis pruinarum vis et natura nescitur,

    Pall. 11, 4, 2:

    lis antea nescita,

    unknown, Sid. Ep. 8, 6.—
    (γ).
    Nescio quis, nescio quid, nescio quomodo, nescio an, used in an assertion to express uncertainty with regard to some particular contained [p. 1204] in it; and usually without influencing the mood of the following verb: nescio quis, I know not who, some one, somebody, a certain person: nescio quid, I know not what, something, some, a certain:

    prope me hic nescio quis loquitur,

    Plaut. Pers. 1, 3, 9:

    nescio quid profecto mihi animus praesagit mali,

    Ter. Heaut. 2, 2, 7:

    nisi me forte Paconii nescio cujus querelis moveri putes,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 6:

    o pastores nescio quos cupidos litterarum,

    id. Flacc. 17, 39; in affected ignorance, to denote that a thing is insignificant, small, mean, etc.:

    fortasse non jejunum hoc nescio quid quod ego gessi, et contemnendum videtur,

    id. Fam. 15, 4, 14:

    quia nescio quid in philosophiā dissentiret,

    a little, id. N. D. 1, 33, 93:

    nescio quid litterularum,

    a short letter, id. Att. 15, 4, 1:

    rumoris nescio quid afflavit,

    id. ib. 16, 5, 1:

    causidicum nescio quem,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    nescio quid e quercu exsculpseram,

    id. Att. 13, 28, 2:

    sententiae nescio unde ex abdito erutae,

    id. Or. 24, 79:

    nescio quid etiam de Locrorum proelio,

    id. N. D. 3, 5, 11:

    mente nescio quā effrenatā atque praecipiti,

    id. Cael. 15, 35:

    illud nescio quod non fortuitum, sed divinum videbatur,

    id. Fam. 7, 5, 2: nescio quid praeclarum, remarkable or extraordinary excellence, id. Arch. 7, 15:

    fit enim, nescio quomodo, ut, etc.,

    I know not how, id. Off. 1, 41, 146:

    boni nescio quomodo tardiores sunt,

    id. Sest. 47, 100:

    qui, nescio quo modo, conspirant,

    Nep. Alcib. 11, 1; id. Thras. 1, 3:

    casu nescio quo,

    Cic. Fam. 5, 15, 3:

    alii nescio quo pacto obduruerunt,

    id. ib. 5, 15, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18:

    sed ita fato nescio quo contigisse arbitror, ut, etc.,

    id. Fam. 15, 13, 2; cf.:

    contra rem suam me nescio quando venisse questus est,

    id. Phil. 2, 2, 3: nescio an, I know not whether, probably, perhaps:

    constantiam dico? nescio an melius patientiam possim dicere,

    id. Lig. 9, 26:

    sin illam alteram, nescio an amplius mihi negotii contrahatur,

    id. Cat. 4, 5, 9:

    ingens eo die res et nescio an maxima illo bello gesta sit,

    Liv. 23, 16; v. the art. an.—
    II.
    In partic.
    A.
    Not to know, to be unacquainted with a person or thing (mostly poet.):

    illa illum nescit,

    Plaut. Aul. prol. 30; Ter. Heaut. 2, 4, 16:

    non nescire hiemem,

    Verg. G. 1, 391:

    deos,

    Luc. 1, 453:

    litteras,

    Sen. Clem. 2, 1:

    vinum toto nescire Decembri,

    i. e. to abstain from, Juv. 7, 97.—
    B.
    Not to understand; to be unable:

    non tam praeclarum est scire Latine, quam turpe nescire,

    Cic. Brut. 37, 140; Juv. 6, 188:

    stare loco nescit, said of a horse,

    Verg. G. 3, 84:

    nescit vox missa reverti,

    cannot be unsaid, Hor. A. P. 390.—
    C.
    To be incapable:

    Stoici omnino irasci nesciunt,

    Cic. de Or. 3, 18, 65:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—Hence, nescĭens, entis, P. a., unknowing, ignorant, unaware (class. nescius):

    ut nescientem sentiat te id sibi dare,

    Ter. Heaut. 3, 1, 59:

    nesciens sui,

    unconscious, App. Mag. p. 301, 9.—Hence, adv.: nescĭenter, unknowingly, ignorantly, Aug. Doctr. Chr. 2, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > nescio

  • 31 nescium

    nescĭus, a, um, adj. [ne-scio], unknowing, ignorant, unaware (syn.: inscius, ignarus).—With gen.:

    nescia mens hominum fati sortisque futurae,

    Verg. A. 10, 501:

    impendentis mali nescius,

    Plin. Ep. 8, 23, 8.— With de, Ov. H. 16, 140.—With a rel.-clause:

    nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores,

    Ov. H. 11, 47:

    arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, Nescia,

    id. M. 14, 2. —With a preced. neg.:

    neque tamen, cum haec scribebam, eram nescius, quantis oneribus premerere susceptarum rerum,

    Cic. Fam. 5, 12, 2.—With inf.:

    non sum nescius, Scaevola, ista inter Graecos dici,

    Cic. de Or. 1, 11, 45:

    non eram nescius, fore, etc.,

    id. Fin. 1, 1, 1; id. Att. 15, 11, 4.—
    B.
    Not knowing how, not understanding, unable; with inf. ( poet.):

    nescii fari pueri,

    Hor. C. 4, 6, 18:

    cedere nescius,

    id. ib. 1, 6, 6:

    nescia fallere vita,

    Verg. G. 2, 467:

    corda,

    id. ib. 4, 470:

    Graias mirari artes,

    Juv. 11, 100:

    vinci nescius,

    Ov. P. 2, 9, 45:

    natura mutari nescia,

    Juv. 13, 240.—
    II.
    Pass., not known, unknown (rare;

    not in Cic.): in locis nesciis nesciā spe sumus,

    Plaut. Rud. 1, 5, 17; id. Capt. 2, 2, 15:

    tributa,

    Tac. A. 1, 59.—As subst.: nescĭum, ĭi, n., an unknown thing, a piece of ignorance:

    siquid nescibo, id nescium tradam tibi,

    Plaut. Capt. 2, 2, 15; cf.: neque nescium habebat, Anteium invisum Neroni, nor was he ignorant, Tac. A. 16, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > nescium

  • 32 nescius

    nescĭus, a, um, adj. [ne-scio], unknowing, ignorant, unaware (syn.: inscius, ignarus).—With gen.:

    nescia mens hominum fati sortisque futurae,

    Verg. A. 10, 501:

    impendentis mali nescius,

    Plin. Ep. 8, 23, 8.— With de, Ov. H. 16, 140.—With a rel.-clause:

    nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores,

    Ov. H. 11, 47:

    arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, Nescia,

    id. M. 14, 2. —With a preced. neg.:

    neque tamen, cum haec scribebam, eram nescius, quantis oneribus premerere susceptarum rerum,

    Cic. Fam. 5, 12, 2.—With inf.:

    non sum nescius, Scaevola, ista inter Graecos dici,

    Cic. de Or. 1, 11, 45:

    non eram nescius, fore, etc.,

    id. Fin. 1, 1, 1; id. Att. 15, 11, 4.—
    B.
    Not knowing how, not understanding, unable; with inf. ( poet.):

    nescii fari pueri,

    Hor. C. 4, 6, 18:

    cedere nescius,

    id. ib. 1, 6, 6:

    nescia fallere vita,

    Verg. G. 2, 467:

    corda,

    id. ib. 4, 470:

    Graias mirari artes,

    Juv. 11, 100:

    vinci nescius,

    Ov. P. 2, 9, 45:

    natura mutari nescia,

    Juv. 13, 240.—
    II.
    Pass., not known, unknown (rare;

    not in Cic.): in locis nesciis nesciā spe sumus,

    Plaut. Rud. 1, 5, 17; id. Capt. 2, 2, 15:

    tributa,

    Tac. A. 1, 59.—As subst.: nescĭum, ĭi, n., an unknown thing, a piece of ignorance:

    siquid nescibo, id nescium tradam tibi,

    Plaut. Capt. 2, 2, 15; cf.: neque nescium habebat, Anteium invisum Neroni, nor was he ignorant, Tac. A. 16, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > nescius

См. также в других словарях:

  • unaware — unaware, unawares 1. The adjective unaware is used predicatively (i.e. after a verb) and is followed either by of or by a that clause: • She still seemed unaware of the peril that she was in M. Lide, 1991 • Quite unaware that he had a month s… …   Modern English usage

  • unaware — [un΄ə wer′] adj. 1. not aware or conscious [unaware of danger] 2. Rare unwary adv. UNAWARES unawareness n …   English World dictionary

  • Unaware — Un a*ware , a. Not aware; not noticing; giving no heed; thoughtless; inattentive. Swift. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Unaware — Un a*ware , adv. Unawares. [Poetic] Dryden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • unaware — I adjective blinded, heedless, ignarus, ignorant, inattentive, incognizant, inexpectant, inscius, insensible, mindless, nescient, nescius, oblivious, off guard, surprised, unacquainted, unadvised, unapprised, unconscious, undiscerning,… …   Law dictionary

  • unaware — see UNAWARES (Cf. unawares) …   Etymology dictionary

  • unaware — [adj] ignorant blind, careless, caught napping*, daydreaming, deaf, deaf to*, doped*, forgetful, heedless, in a daze*, inattentive, incognizant, inconversant,insensible, mooning, negligent, nescient, not all there*, not cognizant, oblivious, out… …   New thesaurus

  • unaware — ► ADJECTIVE ▪ having no knowledge of a situation or fact. DERIVATIVES unawareness noun …   English terms dictionary

  • unaware */ — UK [ˌʌnəˈweə(r)] / US [ˌʌnəˈwer] adjective not realizing that something exists or is happening unaware of: Tom carried on reading, seemingly unaware of my presence. unaware that: Jo seemed unaware that there was anyone else in the room.… …   English dictionary

  • unaware — adj. (cannot stand alone) 1) unaware of 2) unaware that + clause (they were unaware that the road had been closed) * * * [ˌʌnə weə] (cannot stand alone) unaware of unaware that + clause (they were unaware that the road had been closed) …   Combinatory dictionary

  • unaware — un|a|ware [ ,ʌnə wer ] adjective * not realizing that something exists or is happening: unaware of: Tom carried on reading, seemingly unaware of my presence. unaware that: Jo seemed unaware that there was anyone else in the room. blissfully… …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»