umowna

См. также в других словарях:

• kalendarzowy — przym. od kalendarz (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: ∆ Miesiąc kalendarzowy «umowna jednostka czasu bliska miesiącowi księżycowemu, mająca od 28 do 31 dni» ∆ Rok kalendarzowy «umowna jednostka czasu, bliska czasowi obiegu Ziemi dokoła Słońca,… …   Słownik języka polskiego

• granica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce, w którym kończy się jakiś obszar; linia oddzielająca jakiś obszar od innych; także umowna linia oddzielająca terytorium danego państwa od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• umowny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z umową, wynikający z umowy, zgodny z pewną umową, konwencją : {{/stl 7}}{{stl 10}}Znaki, zwroty umowne. Kara umowna. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• КИРПИЧ УСЛОВНЫЙ — кирпич размерами 250´l20´65 мм, принятый в качестве условной единицы (Болгарский язык; Български) условна тухла (Чешский язык; Čeština) cihelná jednotka (Немецкий язык; Deutsch) Normalziegel (Венгерский язык; Magyar) egységtégla (Монгольский… …   Строительный словарь

• adres — m IV, D. u, Ms. adressie; lm M. y 1. «miejsce zamieszkania lub pobytu osoby, siedziba instytucji itp.; oznaczenie tego miejsca» Stały adres. Podać adres. Pisać, wysłać list pod czyimś adresem. Posłać, pójść pod wskazany adres. ∆ Adres pomocniczy… …   Słownik języka polskiego

• jednostka — ż III, CMs. jednostkatce; lm D. jednostkatek 1. «pojedynczy człowiek, osoba, osobnik» Nieprzeciętna, genialna, wybitna jednostka. Interesy jednostki. Rozwój duchowy jednostki. 2. «wyodrębniona, jednolita całość, podstawowa całość organizacyjna… …   Słownik języka polskiego

• loksodroma — ż IV, CMs. loksodromamie; lm D. loksodromaom geogr. «umowna linia na powierzchni kuli ziemskiej przecinająca wszystkie południki pod tym samym kątem; ma zastosowanie w nawigacji morskiej i lotniczej do prowadzenia statków, głównie na małych… …   Słownik języka polskiego

• poziom — m IV, D. u, Ms. poziommie; lm M. y 1. «położenie, wysokość płaszczyzny prostopadłej w stosunku do pionu w danym miejscu» Poziom cieczy w zbiorniku. Wysoki, niski poziom wody w jeziorze. Opadł, podniósł się poziom wody w rzece. ∆ Poziom morza… …   Słownik języka polskiego

• umowny — 1. «dotyczący umowy, oparty na niej, zgodny z umową, konwencją» Umowne kary. 2. «fikcyjny, nierealistyczny» Umowny świat poetycki. Umowna dekoracja …   Słownik języka polskiego

• bariera — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. barieraerze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedmiot zabezpieczający przed przedostawaniem się kogoś, czegoś z jednego terenu na drugi; zapora, przegroda : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cena — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż I, CMc. cenanie {{/stl 8}}{{stl 7}} ilość pieniędzy potrzebna do kupienia jednostki (sztuki) lub porcji jakiegoś towaru : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cena detaliczna, zbytu, hurtowa, umowna, jednostkowa, giełdowa, dumpingowa,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień