-
1 порадовать
-
2 радовать
глаг.• cieszyć• kontentować• radować• ucieszyć• uradować* * *cieszyć, radować -
3 втішити
wtiszytyдієсл. -
4 втішитися
wtiszytysjaдієсл. -
5 зрадіти
zradityдієсл. -
6 cheer up
1. vi 2. vt* * *(to make or become (more cheerful): He cheered up when he saw her; The flowers will cheer her up.) rozweselić, ucieszyć się -
7 delight
[dɪ'laɪt] 1. n( feeling) zachwyt m, radość f; ( experience etc) (wielka) przyjemność f, rozkosz f2. vtcieszyć (ucieszyć perf), zachwycać (zachwycić perf)to take (a) delight in — lubować się w +loc, rozkoszować się +instr
* * *1. verb1) (to please greatly: I was delighted by/at the news; They were delighted to accept the invitation.) zachwycać2) (to have or take great pleasure (from): He delights in teasing me.) rozkoszować się2. noun((something which causes) great pleasure: Peacefulness is one of the delights of country life.) rozkosz- delightfully -
8 gladden
['glædn]vtcieszyć (ucieszyć perf), radować (uradować perf)it gladdened his heart to see her well again — serce mu się radowało, że znów widzi ją w dobrym zdrowiu
* * *verb (to make glad: The news gladdened her.) zadowolić -
9 обрадовать
глаг.• cieszyć• radować• rozradować• ucieszyć• uradować -
10 усладить
глаг.• ucieszyć• uprzyjemnić -
11 réjouir
1. bawić2. cieszyć3. radować4. rozweselać5. rozweselenie6. rozweselić7. ucieszyć8. uradować -
12 ĝojigi
uradować, ucieszyć
См. также в других словарях:
ucieszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, ucieszyćszę, ucieszyćszy, ucieszyćszony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawić komuś radość; uradować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ucieszyć kogoś prezentem. Ucieszyć kogoś swoim przyjazdem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucieszyć — dk VIb, ucieszyćszę, ucieszyćszysz, uciesz, ucieszyćszył, ucieszyćszony «sprawić (komuś) radość, przyjemność, wywołać zadowolenie, wesołość; uradować, rozweselić, zabawić» Nowina ucieszyła kogoś. Jego przybycie wcale mnie nie ucieszyło. ◊… … Słownik języka polskiego
ucieszyć [nacieszyć] oczy [oko] — {{/stl 13}}{{stl 7}} popatrzeć chwilę na coś sprawiającego przyjemność, odczuć przyjemność na widok czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nacieszył oczy jej widokiem. Daj choć ucieszyć oczy (oko), skoro mi tego nie kupisz. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucieszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doznać radości, zadowolenia; uradować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ucieszył się na widok ukochanej. Ucieszyć się z dobrej wiadomości. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozradować — dk IV, rozradowaćduję, rozradowaćdujesz, rozradowaćduj, rozradowaćował, rozradowaćowany «sprawić komuś wielką radość, mocno ucieszyć; uradować» Jej widok wielce go rozradował. Rozradowane prezentami dzieci. rozradować się «doznać wielkiej… … Słownik języka polskiego
uradować — dk IV, uradowaćduję, uradowaćdujesz, uradowaćduj, uradowaćował, uradowaćowany «sprawić radość, zadowolenie; ucieszyć czymś» Uradować kogoś upominkiem, dobrą nowiną. Uradowało mnie twoje dobre samopoczucie. uradować się «doznać radości,… … Słownik języka polskiego
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
okwiecić — dk VIa, okwiecićcę, okwiecićcisz, okwieć, okwiecićcił, okwiecićcony okwiecać ndk I, okwiecićam, okwiecićasz, okwiecićają, okwiecićaj, okwiecićał, okwiecićany «pokryć, obsypać, ozdobić kwiatami» Okwiecić mieszkanie. Okwiecona gałązka jabłoni.… … Słownik języka polskiego
ukontentować — dk IV, ukontentowaćtuję, ukontentowaćtujesz, ukontentowaćtuj, ukontentowaćował przestarz. dziś żart. «zadowolić, ucieszyć, uradować kogoś czymś» Czym mógłbym szanownego pana ukontentować? … Słownik języka polskiego
zapiać — dk Xb, zapiaćpieję, zapiaćpiejesz, zapiaćpiej, zapiaćpiał, zapiaćpiali a. zapiaćpieli 1. «o kogucie: wydać charakterystyczny dla niego głos» 2. «powiedzieć coś cienkim, ostrym głosem (np. charakterystycznym przy mutacji), wydać głos… … Słownik języka polskiego
zatryumfować — dk IV, zatryumfowaćfuję, zatryumfowaćfujesz, zatryumfowaćfuj, zatryumfowaćował «odnieść tryumf; ucieszyć się własnym tryumfem» Zatryumfować nad kimś. przen. Pokój zatryumfował na świecie … Słownik języka polskiego