ubrudzić

См. также в других словарях:

• ubrudzić — dk VIa, ubrudzićdzę, ubrudzićdzisz, ubrudź, ubrudzićdził, ubrudzićdzony «uczynić brudnym; zanieczyścić, powalać, usmolić, poplamić» Pomięty i ubrudzony papier. Ubrudzone ziemią ręce. Ubrudziła sobie twarz wapnem. ubrudzić się 1. strona zwrotna… …   Słownik języka polskiego

• ubrudzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. brudzić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brudzić się – pobrudzić się, ubrudzić się, zabrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brudzić się przy wymiataniu komina. Pobrudzić się atramentem. Ubrudzić się czekoladą. Zabrudzić się smarem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wysmarować — dk IV, wysmarowaćruję, wysmarowaćrujesz, wysmarowaćruj, wysmarowaćował, wysmarowaćowany rzad. wysmarowywać ndk VIIIa, wysmarowaćowuję, wysmarowaćowujesz, wysmarowaćowuj, wysmarowaćywał, wysmarowaćywany 1. «pokryć powierzchnię czegoś warstwą smaru …   Słownik języka polskiego

• oświnić — dk VIa, oświnićnię, oświnićnisz, oświń, oświnićnił, oświnićniony 1. pot. «postąpić z kimś po świńsku; oszkalować, oczernić kogoś» W rozmowie z kolegami mocno mnie oświnił i ośmieszył. 2. rzad. «ubrudzić coś; zapaskudzić» Oświnić otoczenie zabytku …   Słownik języka polskiego

• posmarować — dk IV, posmarowaćruję, posmarowaćrujesz, posmarowaćruj, posmarowaćował, posmarowaćowany 1. «pokryć powierzchnię czegoś warstwą jakiejś substancji» Posmarować chleb dżemem, masłem. Posmarować twarz kremem. Posmarować zawiasy oliwą. 2. pot. «dać… …   Słownik języka polskiego

• ubielić — dk VIa, ubielićlę, ubielićlisz, ubiel, ubielićlił, ubielićlony «uczynić białym, pokryć, posypać czymś białym; rzadziej: pomalować na biało (najczęściej wapnem); pobielić» Ubieliłaś sobie płaszcz o ścianę. Ubielona twarz. Ubielone chaty. przen.… …   Słownik języka polskiego

• ubłocić — dk VIa, ubłocićcę, ubłocićcisz, ubłoć, ubłocićcił, ubłocićcony «ubrudzić, pochlapać, powalać błotem; zostawić ślady błota na czymś» Ubłocić (sobie) ubranie. Ubłocone buty. Ubłocić podłogę. ubłocić się 1. «ubrudzić, pochlapać, powalać sobie błotem …   Słownik języka polskiego

• wymazać — dk IX, wymazaćmażę, wymazaćmażesz, wymazaćmaż, wymazaćał, wymazaćany wymazywać ndk VIIIa, wymazaćzuję, wymazaćzujesz, wymazaćzuj, wymazaćywał, wymazaćywany 1. zwykle dk «mocno, dokładnie czymś pomazać; wysmarować, ubrudzić, powalać» Wymazać sobie …   Słownik języka polskiego

• wytarzać — dk I, wytarzaćam, wytarzaćasz, wytarzaćają, wytarzaćaj, wytarzaćał, wytarzaćany «tarzając unurzać, ubrudzić kogoś, coś w czymś; przewróciwszy potoczyć po ziemi» Wytarzał go w piachu. wytarzać się «tarzając się ubrudzić się, oblepić się czymś;… …   Słownik języka polskiego

• zaślinić — dk VIa, zaślinićnię, zaślinićnisz, zaślinićśliń, zaślinićnił, zaślinićniony «ubrudzić, zamazać, pokryć coś śliną» Dziecko zaśliniło sobie buzię. zaślinić się «wydzielić zbyt dużo śliny (np. przy mówieniu), ubrudzić się własną śliną; zapluć się»… …   Słownik języka polskiego