użycie

См. также в других словарях:

• użycie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. użyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} przyjemności życia, rozpusta, rozkosz : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• użycie — n I 1. rzecz. od użyć Wstrząsnąć (lekarstwo) przed użyciem. Coś jest przeznaczone do jednorazowego użycia. Imiesłów w użyciu przymiotnikowym. 2. «stosowanie czegoś, posługiwanie się czymś» Sposób użycia leku. Coś jest łatwe, proste, przyjemne,… …   Słownik języka polskiego

• Коштульский, Иван Станиславович — доктор, род. 2 октября 1790 г. в Витебской губернии, ум. 8 февраля 1868 г. В 1813 г. окончил курс в Виленском университете кандидатом философии, затем поступил на медицинский факультет и выпущен в 1818 г. (26 мая) со степенью магистра медицины.… …   Большая биографическая энциклопедия

• 111th Fighter Escadrille (Poland) — The 111th Fighter Escadrille of the Polish Air Force ( pl. 111. eskadra myśliwska) was one of the fighter units of the Polish Army. Created in 1921, immediately after the end of the Polish Soviet War, the unit inherited the traditions of the… …   Wikipedia

• aktualnie — «obecnie, w tej chwili» (użycie rozpowszechnione, ale przez wielu uważane za niepoprawne): Sprawy aktualnie ważne …   Słownik języka polskiego

• aktualny — aktualnyniejszy 1. «dotyczący, właściwy współczesności, teraźniejszości, ważny w czasie obecnym, będący na czasie» Aktualne potrzeby, problemy, zagadnienia. Aktualny temat. Coś nie jest już aktualne. 2. filoz. «będący w akcie (w odróżnieniu od… …   Słownik języka polskiego

• akuzatyw — m IV, D. u, Ms. akuzatywwie; lm M. y jęz. «czwarty przypadek deklinacji; biernik» Użycie akuzatywu. Stosować akuzatyw. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• błędny — błędnyni 1. «zawierający błąd, omyłkowy; fałszywy, niewłaściwy» Błędny pogląd, domysł. Błędne użycie wyrazu. Błędne obliczenie. Błędne założenia, mniemania. 2. «obłąkany; nieprzytomny» Patrzeć błędnym wzrokiem. Chodził jak błędny, nie wiedząc co… …   Słownik języka polskiego

• doradzić — dk VIa, doradzićdzę, doradzićdzisz, doradzićradź, doradzićdził, doradzićdzony doradzać ndk I, doradzićam, doradzićasz, doradzićają, doradzićaj, doradzićał, doradzićany «udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie» Mądrze …   Słownik języka polskiego

• gra — ż IV, CMs. grze; lm D. gier 1. «zabawa towarzyska prowadzona według pewnych zasad, niekiedy połączona z hazardem, granie; w sporcie: rozgrywka prowadzona między zawodnikami lub zespołami według zasad określonych regulaminem danej dyscypliny;… …   Słownik języka polskiego

• grozić — ndk VIa, grożę, grozićzisz, groź (gróź), grozićził 1. «straszyć zapowiedzią czegoś, zwłaszcza czegoś złego, zapowiadać coś, zwłaszcza coś złego» Grozić komuś karą, więzieniem, śmiercią. Groził, że powie rodzicom. ◊ Grozić palcem «wykonywać… …   Słownik języka polskiego