uśmiercić

См. также в других словарях:

• powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… …   Słownik frazeologiczny

• świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… …   Słownik frazeologiczny

• powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów …   Słownik języka polskiego

• powiesić — dk VIa, powiesićwieszę, powiesićsisz, powiesićwieś, powiesićsił, powiesićwieszony 1. «wieszając umieścić coś gdzieś, na czymś; zawiesić» Powiesić obraz, lustro na ścianie. Powiesić firanki w oknie. Płaszcz powieszony na wieszaku. 2. «uśmiercić… …   Słownik języka polskiego

• pozabijać — dk I, pozabijaćam, pozabijaćasz, pozabijaćają, pozabijaćaj, pozabijaćał, pozabijaćany 1. «zabić, uśmiercić wielu ludzi lub wiele zwierząt; pomordować» Na polu bitwy leżały pozabijane konie. 2. «przez zabicie czymś (przybicie czegoś) zatkać,… …   Słownik języka polskiego

• pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy …   Słownik języka polskiego

• sprzątać — ndk I, sprzątaćam, sprzątaćasz, sprzątaćają, sprzątaćaj, sprzątaćał, sprzątaćany sprzątnąć dk Va, sprzątaćnę, sprzątaćniesz, sprzątaćnij, sprzątaćnął, sprzątaćnęła, sprzątaćnęli, sprzątaćnięty, sprzątaćnąwszy 1. «doprowadzać coś do porządku,… …   Słownik języka polskiego

• świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …   Słownik języka polskiego

• uśmiercać — ndk I, uśmiercaćam, uśmiercaćasz, uśmiercaćają, uśmiercaćaj, uśmiercaćał, uśmiercaćany uśmiercić dk VIa, uśmiercaćcę, uśmiercaćcisz, uśmierć, uśmiercaćcił, uśmiercaćcony 1. «powodować czyjąś śmierć; zabijać» 2. zwykle dk «rozgłosić nieprawdziwą… …   Słownik języka polskiego

• utłuc — dk XI, utłukę, utłuczesz, utłucz, utłukł, utłuczony, utłukłszy rzad. utłukiwać ndk VIIIb, utłuckuję, utłuckujesz, utłuckuj, utłuciwał, utłuciwany 1. «tłukąc, gniotąc rozdrobnić coś na miazgę, na proszek; rozkruszyć» Utłuc ziemniaki. Utłuc w… …   Słownik języka polskiego

• utrupiać — ndk I, utrupiaćam, utrupiaćasz, utrupiaćają, utrupiaćaj, utrupiaćał, utrupiaćany utrupić dk VIa, utrupiaćpię, utrupiaćpisz, utrup, utrupiaćpił, utrupiaćpiony, zwykle dk, żart. «zabić, uśmiercić» przen. «zniszczyć coś, zaprzepaścić» Utrupić… …   Słownik języka polskiego