kłując

См. также в других словарях:

• skłuć — dk Xa, skłuję, skłujesz, skłuj, skłuł, skłuty «poranić kogoś, podziurawić coś kłując, pokłuć; zabić kłując» Miał ciało skłute igłami strzykawek. Ranni byli skłuci bagnetami. Skłuli dzika dzidami. skłuć się «pokłuć siebie wzajemnie» …   Słownik języka polskiego

• kłuć — ndk Xa, kłuję a. kolę, kłujesz a. kolesz, kłuj a. kol, kłuł, kłuty 1. «przebijać coś czymś spiczastym, ostro zakończonym, ranić przez ukłucie» Kłuć igłą, szpilką. Kłuć bagnetem. Kłujące ciernie. Rana kłuta. 2. «wywoływać wrażenie ostrego,… …   Słownik języka polskiego

• nakłuć — dk Xa, nakłućkłuję, nakłućkłujesz, nakłućkłuj, nakłućkłuł, nakłućkłuty nakłuwać ndk I, nakłućam, nakłućasz nakłućają, nakłućaj, nakłućał, nakłućany 1. «przekłuć, ukłuć z lekka; kłując porobić dziurki» Nakłuwać owoce (śliwki). Nakłuwać skórę… …   Słownik języka polskiego

• ostroga — ż III, CMs. ostrogaodze; lm D. ostróg 1. «kabłąk metalowy z kolcem lub zębatym kółkiem, gwiazdką itp. przypinany do butów, ułatwiający jeźdźcom prowadzenie konia, głównie przyspieszenie jego biegu» ◊ Dać koniowi ostrogę «przynaglić konia do biegu …   Słownik języka polskiego

• podźgać — dk I, podźgaćam, podźgaćasz, podźgaćają, podźgaćaj, podźgaćał, podźgaćany «pokaleczyć w wielu miejscach, pozabijać (wielu) kłując, uderzając czymś ostrym» Podźgać kogoś nożem, sztyletem …   Słownik języka polskiego

• pokłuć — dk Xa, pokłućkłuję, pokłućkłujesz, pokłućkłuj, pokłućkłuł, pokłućkłuty «przedziurawić, zranić czymś wąskim i ostrym wiele osób, rzeczy lub kogoś, coś w wielu miejscach; pokaleczyć kłując» Pokłuć pudełko gwoździem. Pokłuć sobie palce przy szyciu.… …   Słownik języka polskiego

• przekłuć — dk Xa, przekłućkłuję, przekłućkłujesz, przekłućkłuj, przekłućkłuł, przekłućkłuty przekłuwać ndk I, przekłućam, przekłućasz, przekłućają, przekłućaj, przekłućał, przekłućany «przebić, przedziurawić czymś ostrym, spiczastym; kłując przeszyć na… …   Słownik języka polskiego

• ukłuć — dk Xa, ukłuję a. ukolę, ukłujesz a. ukolesz, ukłuj a. ukol, ukłuł, ukłuty «zranić kłując czymś, zadać raz czymś ostro zakończonym; o owadach: użądlić, uciąć» Ukłuć kogoś igłą, szpilką. Komar kogoś ukłuł. przen. Ukłuć kogoś wzrokiem, spojrzeniem.… …   Słownik języka polskiego

• wkłuć — dk Xa, wkłuję, wkłujesz, wkłuj, wkłuł, wkłuty wkłuwać ndk I, wkłućam, wkłućasz, wkłućają, wkłućaj, wkłućał, wkłućany «nakłuwając, kłując wbić, wsadzić w coś» Wkłuć igłę w ciało. wkłuć się wkłuwać się środ. «dostać się, trafić igłą do żyły, do… …   Słownik języka polskiego

• zadziobać — dk IX, zadziobaćbię, zadziobaćbiesz, zadziobaćdziob, zadziobaćał, zadziobaćany «o ptakach: zabić kłując dziobem» Jastrząb zadziobał gołębia …   Słownik języka polskiego

• kąsać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIIa, kąsaćam, kąsaća, kąsaćają, kąsaćany {{/stl 8}}– ukąsić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ukąszę, kąsaćsi, ukąś, ukąszony {{/stl 8}}{{stl 7}} o zwierzętach, owadach, rzadziej ludziach: ranić, chwytając zębami, kłując… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień