Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

tyr(v)i

  • 101 Tírs-dagr

    m. Tuesday; see Týr.

    Íslensk-ensk orðabók > Tírs-dagr

  • 102 TÍVI

    a, m., also spelt with f; mostly only used in pl. tívar; a dat. sing. tíva occurs in Haustl. 8; fróðgum tíva (thus Ób., the Kb. has tífi, a less correct form): a gen. sing. tíva, Vsp., in valtíva; [this old word is identical in root with Lat. divus; Sansk. devas; Gr. Διός (Ζεύς); cp. also Týr]:—a god, divinity; þriggja tíva, Haustl. 1; tormiðladr tívum, 3; tíva rök, Vþm. 42; Álfheim Frey gáfu tívar at tannfé, Gm. 5; ríkir tívar, Þkv. 14; mærir tífar, Hým. 4; sig-tívar (q. v.), gods of victory, Ls. 1, 2, Vsp., Gm., Fm., Akv. 29 (Bugge); val-tívar, the gods of the slain, Vsp. 50 (Bugge); sæki-tívar, the martial gods, Landn. (in a verse); kykvir tívar, living beings, applied to men, Ó. H. (in a verse of the Christian time), all the other references being heathen.

    Íslensk-ensk orðabók > TÍVI

  • 103 tyrfi

    and tyri, n. a resinous fir-tree used for making a fire; með tyrvi eðr öðrum eldfimum viði, Sks. 427 B; lokar-spán af tyri, Fagrsk. 109; hence týru-tré, Fagrsk. l. c.; tyr-viðr, Hkr. i. 32, iii. 61; tyrvi-tré, Fms. vi. 153; cp. tjör-viðr; all various forms of the same = tar-wood.

    Íslensk-ensk orðabók > tyrfi

  • 104 týja

    I)
    f. poet. doubt.
    (týr, týði, týt), v. to avail, = tœja( hvat man mér týja, etc.?); þat týði ekki, it was of no avail.
    * * *
    1.
    u, f. (sounded tía), [akin to tæfa; Dan. tæve; cp. tóa]:—a dam, mother with her young, of a dog, cat, or the like.
    2.
    u, f., qs. tvía, doubt; var mér tyja er vit tveir lifðum, Akv. 27.

    Íslensk-ensk orðabók > týja

  • 105 VERR

    I)
    (-s, -ar), m.
    1) sing. husband (vildi hón ver sínum vinna ofrhefndir);
    2) pl., verar, men (þú ert æ vísastr vera).
    adv. compar. worse; vánu v., worse than expected.
    * * *
    1.
    m. [Ulf. wair = ἀνήρ; A. S., Hel., and O. H. G. wer = a man; Lat. vir; the derivation from verja suggested in Edda 107 is fanciful]:—a man:
    1. sing. a husband; Sifjar verr = Thor, Hým. 3, 15, Þkv. 24, Grett. (in a verse); þótt varðir fái sér vers, Ls. 33; þar sitr Sigyn um sínum ver (dat.), Vsp. 39; vildi hón ver sínum vinna ofr-hefndir, Am. 72; hvern myndir þú kjósa þér at ver? Kormak; sof hjá ver þínum, id.; vön vers, Skv. 3. 9; leiða annarrar ver, 40; ganga með veri, to marry, Gkv. 2. 27; vörðr né verr, [ nor] ward nor husband, 3. 3; verr spákonu, the husband of a wise woman, Kormak; lirla veri sínum, to sing lullaby for her husband, Fms. vi. 251 (in a verse); vör ok gröm at veri, jealousy for her husband, Ls. 54; frum-ver, one’s wedded husband, Skv. 3. 59: in prose used in law phrases or sayings, svá er mörg við ver sinn vær at varla sér hón af honum nær, Skálda (Thórodd); til er hón kemr í vers hvílu, Grág. ii. 183; verr hennar, 89.
    2. in plur. verar, men; þar er vágu verar, Ls. 46; firðar ok fírar ok verar heita landvarnar-menn, Edda 107; sleit vargr vera, Vsp.; vápn-dauða vera, Gm. 8, Sdm. 33; þú ert æ vísastr vera, Vþm. 55; vera týr, the lord of men, i. e. Odin, Gm. 3; verr peim vera enginn, none of men can ward them off, Gsp.; megut þeim varða verar, id.
    3. in compds; ver-bróðir, ver-faðir, ver-fang, ver-gjarn, ver-lauss, ver-liðar, ver-öld, ver-sæll, ver-úlfr, ver-þjóð, qq. v., of which only veröld is a prose word, all the rest being poetical and obsolete.
    4. plur. verjar; skip-verjar, shipmen; suffixed to pr. names of people, mostly of counties or small tribes, Man-verjar, the Manx-men, Fms. vii. (in a verse); Hvin-verjar, Odda-verjar, Gaul-verjar, Dal-verjar, Skarð-verjar, Sturl., Landn.; Vík-verjar, the men of the county Wík in Norway: Róm-verjar, the Romans: in mod. usage, Spán-verjar, the Spanish; Þjóð-verjar, the Germans: this was a freq. usage in old Teut. names, in Lat. rendered by -varii; it remains in the Engl. Cant-er-bury (A. S. Cant-wara) = the burgh of the men of Kent.
    II. in the inflex. - eri or - ari, see Gramm. p. xxxii, col. i.
    III. in pr. names, Ver-mundr, Rand-verr.
    2.
    compar. worse, and verst, superl. worst, answering to ílla; [Ulf. wairs; A. S. wyrs: Engl. worse; Scot. waur; Swed. värr]: líka verst við e-n, Landn. 287; þykki mér þat verst, Eb. 170; hann var einna verst til Gunnars, Nj. 38; þeir hafa verr ( behave worse) er trygðum slitu, Mkv.; verr en ílla, worse than bad, i. e. exceedingly bad, Sturl. iii. 31; vánu verr, worse than expected, see ván.

    Íslensk-ensk orðabók > VERR

  • 106 ÞJÓRR

    (-s, -ar), m. bull.
    * * *
    m. [Gr. ταυρος; Dan. tyr; Swed. tjur], a bull, Hým. 14; prop. a young bull, um þjór …, nú er þjórr í yxna tali þar til er hann er fimm vetra gamall, N. G. L. ii. 68; þá reis hér upp rauðr uxi …, þá reiss upp þjórr nokkurr, Vápn. 51: as a ship’s beak, hann hafði þjórs-höfuð á stafni, Landn. 300; whence the local names, Þjórs-á, Þjórsár-dalr; Þjórs-dælir, m. pl. the men from Th., Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞJÓRR

  • 107 द्यु


    dyu
    1) cl. 2. P. dyauti Dhātup. XXIV, 31 ;

    pf. dudyāva, 3. pl. dudyuvur) to go against, attack, assail Bhaṭṭ. ;
    dyú
    divas only IX, 118, 11 ;

    acc. dyū́n <rare, dívas, divás e.g.. I, 194, 2; IV, 3, 8 >;
    instr. dyúbhis;
    native grammarians give as stems div andᅠ dyo;
    the latter is declined through all cases like go,
    but really does not occur except in forms mentioned above andᅠ in dyo-salila MBh. VIII, 4658,
    while div andᅠ dyu regularly alternate before vow. andᅠ cons.)
    m. (rarely f.) in Ved. f. in later Skr. heaven, the sky (regarded in Ved. as rising in three tiers < avama, madhyama, uttama orᅠ tṛitīya RV. V, 60, 6 etc.. >,
    andᅠ generally as the father ( dyaúsh pitā́,
    while the earth is the mother <cf. dyāvā-pṛithivī>,
    andᅠ Ushas the daughter), rarely as a goddess, daughter of Prajā-pati AitBr. III, 33 ṠBr. I, 7, 4);
    m. (rarely n.) day(esp. in pl. andᅠ in such forms as dívā, by day (cf. s.v.);
    dyávi-dyavi, daily, every day;
    ánudyū́n, day by day, daily;
    dyúbhis andᅠ úpadyúbhis, by day orᅠ in the course of days, a long time RV. ;
    m. brightness, sheen, glow (only dyúbhis) RV. I, 53, 4; III, 3, 2 etc.. ;
    fire (nom. dyus) L. ;
    Cf. dyú;
    + Gk. Zευς, Dιγγός etc. = dyaús, divás;
    Lat. ñou, ñu in ñu-piter, ñovis, ñovi etc. = dyavas, dyavi;
    Old Eng. ṭíw;
    Old High Germ. Zî ̱u;
    Old N. ṭyr
    2) for 3. div as inflected stem andᅠ in comp. before consonants

    Sanskrit-English dictionary > द्यु

  • 108 haute-couture sf

    ['otku'tyr]

    Dizionario Italiano-Inglese > haute-couture sf

  • 109 ouverture sf inv

    [uver'tyr]

    Dizionario Italiano-Inglese > ouverture sf inv

  • 110 dyr

    Welsh-English dictionary > dyr

  • 111 thyr

    Welsh-English dictionary > thyr

  • 112 Satyr

    Sa·tyr <-s o -n, -n o -e> [ʼza:tʏr] m
    satyr

    Deutsch-Englisch Wörterbuch für Studenten > Satyr

  • 113 التيروزين

    1) Tyr 2) tyrosine

    Arabic-English Medical Dictionary > التيروزين

  • 114 тирозин

    сокр. Тир
    tyrosine (сокр. Tyr)
    [греч. tyrosсыр и лат. - in(e) — суффикс, обозначающий "подобный"]
    β-(параоксифенил)-α-аминопропионовая кислота [HOC6H4CH2CH(NH2)COOH], ароматическая заменимая аминокислота (см. аминокислоты); входит в состав многих белков и пептидов. В организме животных и человека Т. образуется при ферментативном окислении фенилаланина (нарушение этого процесса приводит к тяжелому наследственному заболеванию — фенилпировиноградной олигофрении). Окисление Т. ферментом тирозиназой — важная промежуточная реакция при биосинтезе меланинов, норадреналина и адреналина у человека; в некоторых растениях используется для синтеза алкалоидов (морфин, кодеин). В мРНК Т. кодируется триплетами УАУ и УАЦ. Т. впервые выделен из казеина Ю. фон Либигом в 1846 г.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > тирозин

  • 115 haute-couture

    sf ['otku'tyr]

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > haute-couture

  • 116 ouverture

    sf inv [uver'tyr]

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > ouverture

  • 117 acrolithus

    acrŏlĭthus, a, um, adj., = akrolithos (of stone at the extremity): statuae, statues whose extremities only consisted of marble, the remainder of wood, Treb. Poll. XXX. Tyr. c. 32 (in Vitr. 2, 8, 11 written as Greek); cf. Müll. Arch. § 48, 1; Winckelm. Hist. Art. 1, 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > acrolithus

  • 118 aecus

    aequus ( aecus, Pac. 32 Rib.; Lucr. 5, 1023 Lachm. and Munro; AIQVOS, S. C. de Bacch. 1. 26), a, um, adj. [formerly referred to EIKÔ, eoika, but Pott connects it with Sanscr. ēka = one, as if properly, one and uniform; others consider it as akin to aemulor, q. v.].
    I.
    A.. Of place, that extends or lies in a horizontal direction, plain, even, level, flat (esp. freq. in the strategic descriptions of the histt.;

    syn.: planus, aequalis, aequabilis, par, similis, justus): locus ad libellam aequus,

    level, Varr. R. R. 1, 6 fin.:

    aequus et planus locus,

    Cic. Caec. 17 fin.:

    in aequum locum se demittere,

    Caes. B. G. 7, 28: legio, quae paulo aequiore loco constiterat, id. ib. 7, 51:

    in aequum locum deducere,

    Sall. J. 42 (cf. in Gr. eis to isoW katabainein, Xen. Anab. 4, 6, 18).— Trop.:

    sive loquitur ex inferiore loco sive aequo sive ex superiore,

    i. e. before the judges, sitting on raised seats, or in the Senate, or in the assembly of the people from the rostra, Cic. de Or. 3, 6, 23:

    meos multos et ex superiore et ex aequo loco sermones habitos cum tuā summā laude,

    from the tribune, and on private matters, id. Fam. 3, 8.—In the histt., sometimes subst.: aequum, i, n., with a gen., level ground, a plain:

    facilem in aequo campi victoriam fore,

    Liv. 5, 38:

    ut primum agmen aequo, ceteri per acclive jugum insurgerent,

    Tac. Agr. 35:

    in aequum digredi,

    id. ib. 18:

    in aequo obstare,

    id. ib. 36; id. H. 4, 23.—Also, an eminence, if it rises without inequalities:

    dum Romanae cohortes in aequum eniterentur,

    up the slope, Tac. A. 2, 80.—As a level place is more favorable for military operations than an uneven one, aequus has the signif.,
    B.
    Favorable, convenient, advantageous (as its opp., iniquus, uneven, has that of unfavorable, etc.).
    1.
    Of place:

    locum se aequum ad dimicandum dedisse,

    Caes. B. C. 3, 73:

    etsi non aequum locum videbat suis,

    Nep. Milt. 5, 4:

    non hic silvas nec paludes, sed aequis locis aequos deos,

    Tac. A. 1, 68. —
    2.
    Of time: judicium aequiore tempore fieri oportere, more propitious, Cic. Corn. Fragm. ap. Ascon. p. 72:

    et tempore et loco aequo,

    Liv. 26, 3:

    tempore aequo,

    Suet. Caes. 35.—
    3.
    In gen., of persons or things (freq. and class.), favorable, kind, friendly, benevolent, etc.; constr. absol. with dat., or in and acc. (in poets in with abl.).
    (α).
    Absol.:

    consequeris, ut eos ipsos, quos contra statuas, aequos placatosque dimittas,

    Cic. Or. 10, 34:

    nobilitate inimica, non aequo senatu,

    id. Q. Fr. 2, 3 med.:

    meis aequissimis utuntur auribus,

    id. Fam. 7, 33:

    oculis aspicere aequis,

    Verg. A. 4, 372:

    O dominum aequum et bonum,

    Suet. Aug. 53:

    boni et aequi et faciles domini,

    id. Tib. 29.—
    (β).
    With dat.:

    aequa Venus Teucris, Pallas iniqua fuit,

    Ov. Tr. 1, 2, 6; id. A. A. 2, 310.—
    (γ).
    With in and acc.:

    quis hoc statuit, quod aequum sit in Quintium, id iniquum esse in Maevium,

    Cic. Quint. 14.—
    (δ).
    With in and abl.:

    victor erat quamvis, aequus in hoste fuit,

    Prop. 4, 18, 28.—Hence,
    4.
    aequus, i, m. subst., a friend:

    ego ut me tibi amicissimum esse et aequi et iniqui intellegant, curabo,

    both friends and enemies, Cic. Fam. 3, 6 fin.:

    aequis iniquisque persuasum erat,

    Liv. 5, 45.
    II.
    That is equal to another in any quality, equal, like; and of things divided into two equal parts, a half:

    aequo censu censeri,

    Plaut. Trin. 2, 4, 92:

    partīs,

    Lucr. 3, 125; so Aur. Vict. Orig. 19, 1; and Vulg. 1 Reg. 30, 24:

    aequa erit mensura sagorum,

    ib. Exod. 26, 8:

    pondera,

    ib. Lev. 19, 36:

    portio,

    ib. 2 Mach. 8, 30:

    aequa dementia,

    Lucr. 1, 705 al.:

    aequā manu discedere,

    to come off with equal advantage, Sall. C. 39; so,

    aequo Marte pugnare,

    with equal success, Liv. 2, 6; Curt. 4, 15, 29; Flor. 4, 2, 48 al.:

    urbs erat in summo nubibus aequa jugo,

    Ov. P. 4, 7, 24:

    aequum vulnus utrique tulit,

    id. M. 9, 719 (cf. id. ib. 7, 803:

    aequales urebant pectora flammae): sequiturque patrem non passibus aequis,

    Verg. A. 2, 724:

    pars aequa mundi,

    Plin. 2, 19, 17, § 81:

    utinam esset mihi pars aequa amoris tecum, i. e. aeque vicissim amaremus,

    Ter. Eun. 1, 2, 12:

    non tertiam portionem, verum aequam,

    Plin. 3, 1, 1, § 5 al. —Hence the adverbial phrases,
    1.
    Ex aequo, in like manner, in an equal degree, equally ( = ex isou, Hdt., Dem.), Lucr. 1, 854:

    dixit et ex aequo donis formaque probata, etc.,

    Ov. H. 16, 87; 20, 123; id. Am. 1, 10, 33; id. A. A. 2, 682; id. M. 3, 145; 4, 62; Liv. 36, 37:

    adversarum rerum ex aequo socii sunt (Fosi Cheruscis), cum in secundis minores fuissent,

    Tac. G. 36 fin.
    2.
    In aequo esse or stare, to be equal:

    qui cogit mori nolentem, in aequo est, quique properantem impedit,

    Sen. Phoen. 98:

    ut naturam oderint, quod infra deos sumus, quod non in aequo illis stetimus,

    id. Ben. 2, 29: in aequo ponere aliquem alicui, to make equal, to put on an equality, to compare:

    in aequo eum (Philopoemenem) summis imperatoribus posuerunt,

    Liv. 39, 50 fin.
    B.
    Morally.
    1.
    Of persons, fair, equitable, impartial in conduct toward others (diff. from justus, just; v. aequitas, II.); constr. absol., with dat.; more rarely with gen.:

    praetor aequus et sapiens,

    Cic. Verr. 2, 4, 65; 2, 5, 59:

    aequissimus aestimator et judex,

    id. Fin. 3, 2:

    praebere se aequum alicui,

    id. Fam. 2, 1:

    absentium aequi, praesentibus mobiles,

    benevolent toward, Tac. A. 6, 36.—
    2.
    Of things, fair, right, equitable, reasonable: ITA. SENATVS. AIQVOM. CENSVIT., S. C. de Bach. 1. 26: et aecum et rectum est, Pac. ap. Non. 261, 13 (Trag. Rel. p. 81 Rib.):

    aequa et honesta postulatio,

    Cic. Rosc. Am. 2:

    quod justum est et aequum, servis praestate,

    just and fair, Vulg. Col. 4, 1:

    postulo primum id, quod aequissimum est, ut, etc.,

    Cic. Clu. 2:

    aequa lex et omnibus utilis,

    id. Balb. 27:

    aequissimis legibus monere,

    Aur. Vict. Caes. 9, 5:

    aequae conditiones,

    Vell. 2, 25; see Fischer, Gr. II. 611.—Hence,
    3.
    ae-quum, i, n. subst., what is fair, equitable, or just; fairness, equity, or justice, etc.: jus atque aequum, Enn. ap. Non. p. 399, 10 (Trag. v. 224 Vahl.):

    utilitas justi prope mater et aequi,

    Hor. S. 1, 3, 98:

    aequi studium,

    Aur. Vict. Caes. 24, 6.—Often with comparatives, more than is right, proper, reasonable:

    lamentari amplius aequo,

    Lucr. 3, 966:

    injurias gravius aequo habere,

    to feel too deeply, Sall. C. 50:

    potus largius aequo,

    Hor. Ep. 2, 2, 215.—Hence, aequum est, it is reasonable, proper, right, etc.; constr. with acc. and inf., in good prose also with dat. pers. and ut, Rudd. II. p. 235, n. 21: nos quiescere aequom est, Enn. ap. Diom. p. 382 P. (Trag. v. 199 Vahl.):

    quae liberum scire aequom est adulescentem,

    Ter. Eun. 3, 2, 25:

    significant Imbecillorum esse aecum misererier omnīs,

    Lucr. 5, 1023:

    non est aequum nos derelinquere verbum Dei,

    Vulg. Act. 6, 2:

    aequius est mori quam auctoritatem imperii foedare,

    Aur. Vict. Epit. 12, 7:

    ut peritis? Ut piscatorem aequomst (sc. perire), fame sitique speque,

    Plaut. Rud. 2, 2, 7; so,

    sicut aequum est homini de potestate deorum timide et pauca dicamus,

    Cic. Imp. Pomp. 16, 47.—In Plaut., with abl.:

    plus vidissem quam med atque illo aequom foret,

    would be becoming in me and him, Plaut. Bacch. 3, 3, 84; id. Rud. prol. 47.—
    4.
    Aequum as subst. very freq. with bonum = aequitas, equitable conduct toward others, fairness, equity, etc.:

    neque quidquam queo aequi bonique ab eo impetrare,

    what is right and just, Plaut. Curc. 1, 1, 65:

    cum de jure civili, cum de aequo et bono disputaretur,

    Cic. Brut. 38:

    ex aequo et bono, non ex callido versutoque jure rem judicari oportere,

    id. Caecin. 23:

    fit reus magis ex aequo bonoque quam ex jure gentium,

    in accordance with justice and equity, Sall. J. 35.— Also without et:

    illi dolum malum, illi fidem bonam, illi aequum bonum tradiderunt,

    Cic. Top. 17.—So also, aequius melius, according to greater equily, Cic. Off. 3, 15; id. Top. 17.—
    C.
    Of a state of mind, even, unruffled, calm, composed, tranquil, patient, enduring (cf. aequitas, II. B.);

    esp. freq. with animus or mens: animus aequos optumum est aerumnae condimentum,

    Plaut. Rud. 2, 3, 71:

    concedo et quod animus aequus est et quia necesse est,

    Cic. Rosc. Am. 50:

    quodadest memento Componere aequus,

    Hor. C. 3, 29, 32:

    tentantem majora, fere praesentibus aequum,

    id. Ep. 1, 17, 24;

    and so, aequam memento rebus in arduis Servare mentem, etc.,

    id. C. 2, 3, 1.—Esp. freq. in the adv. abl.: aequo (aequiore, aequissimo) animo, with even mind, with equanimity, patiently, calmly, quietly, with forbearance: ego, nisi Bibulus adniteretur de triumpho, aequo animo essem, nunc vero aischron siôpan, Cic. Att. 6, 8:

    carere aequo animo aliquā re,

    id. Brut. 6:

    ferre aliquid,

    Nep. Dion. 6, 7; Aur. Vict. Orig. 6, 3:

    accipere,

    Sall. C. 3, 2:

    tolerare,

    id. J. 31:

    quo aequiore animo Germanicus celerem successionem operiretur,

    Suet. Tib. 25:

    testem se in judiciis interrogari aequissimo animo patiebatur,

    id. Aug. 56.—In eccl. Lat. = bono animo:

    aequo animo esto,

    be of good cheer, Vulg. 3 Reg. 21, 7:

    aequo animo (aliquis) est? Psallat,

    ib. Jacob. 5, 13.—Hence: aequi bonique facere aliquid, to regard as fair and reasonable (prop., a gen. of value, Roby, § 1191), to put up with, be content with, submit to, acquiesce in, etc.:

    istuc aequi bonique facio,

    Ter. Heaut. 4, 5, 40: tranquillissimus animus meus totum istuc aequi boni [p. 59] facit, Cic. Att. 7, 7; Liv. 34, 22 fin.:

    aequi istuc faciam,

    it will be all the same to me, Plaut. Mil. 3, 1, 189.—So also:

    aequi bonique dicere,

    to propose any thing reasonable, Ter. Phorm. 4, 3, 32.—Hence, aequē, adv., in like manner, equally, just as = ex aequo, pariter, Gr. isôs, omoiôs (indicating the entire equality of two objects compared, while similiter denotes only likeness):

    eā (benevolentiā) non pariter omnes egemus... honore et gloriā fortasse non aeque omnes egent,

    Cic. Off. 2, 8, 30:

    non possum ego non aut proxime atque ille aut etiam aeque laborare,

    id. Fam. 9, 13, 2:

    universa aeque eveniunt justo et impio,

    Vulg. Eccl. 9, 2.
    1.
    In the comic poets with cum or the comp. abl. (cf. adaeque); in Cic. and good class. authors gen. with et, atque, ac, ac si; less class. with quam, ut, quam ut; in Petr. with tamquam.
    (α).
    Aeque—cum:

    animum advorte, ut aeque mecum haec scias,

    Plaut. As. 2, 2, 66, id. Poen. prol. 47: novi aeque omnia tecum, Ter Phorm. 5, 9, 43. But in Plaut. As. 4, 1, 26, tecum una postea aeque pocla potitet, una belongs with tecum to potitet, and aeque is put absol. (sc. ut tu).—
    (β).
    Aeque with comp. abl.:

    nullus est hoc meticulosus aeque,

    as this person, Plaut. Am. 1, 1, 137:

    qui me in terrā aeque fortunatus erit,

    id. Curc. 1, 2, 51.—
    (γ).
    Aeque—et or aeque— que (as in Gr. ison kai, isa kai, Soph. Oed. Tyr. 611;

    Thuc. 3, 14). nisi aeque amicos et nosmet ipsos diligamus,

    equally as ourselves, Cic. Fin. 1, 20, 67. versūs aeque prima et media et extrema pars attenditur, id. de Or. 3, 50, 192; id. Rosc. Com. 1, 2; so id. Mur. 13, 28; id. Clu. 69, 195, id. Tusc. 2, 26, 62 al.:

    quod Aeque neglectum pueris senibusque nocebit,

    Hor. Ep. 1, 1, 26.—
    (δ).
    Aeque—atque, —ac, —ac si, as... as; as much as, as: vide ne, quem tu esse hebetem deputes aeque ac pecus, is, etc., Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45: pumex non aeque aridus atque hic est senex, Plaut Aul. 2, 4, 18; Ter. Phorm 1, 2, 43; Varr. R. R. 3, 8, 2:

    nisi haberes, qui illis aeque ac tu ipse gauderet,

    Cic. Lael. 6, 22:

    sed me colit et observat aeque atque patronum suum,

    id. Fam. 13, 69; 2, 2; so id. Brut. 71, 248; id. Rosc. Am. 40, 116; Cels. 6, 15; Tac. H. 4, 5; Suet. Caes. 12 al.: aeque ac si. with the subj., just as if. altogether as if:

    Egnatii absentis rem ut tueare, aeque a te peto ac si mea negotia essent,

    Cic. Fam. 13, 43, 3; Auct Her 2, 13, 19: quo factum est, ut jumenta aeque nitida ex castellis educeret ac si in campestribus ea locis habuisset, Nep Eum. 5. 6; Liv. 10, 7, 4; 44, 22, 5 al.—
    (ε).
    Aeque— quam (only in Plaut. and prose writers from the Aug. per.;

    neither in Cic. nor in Cæs.),

    as... as, in the same manner as, as well... as, like, Plaut. Mil. 2, 5, 55;

    nullum esse agrum aeque feracem quam hic est,

    id. Epid. 2, 3, 1:

    nihil aeque eos terruit quam robur et color imperatoris,

    Liv. 28, 26, 14, 5, 6, 11; so 5, 3, 4; 31, 1, 3;

    in navibus posita aeque quam in aedificiis,

    Plin. 2, 81, 83, § 196; so 2, 70, 72, § 180; Tac. A. 14, 38; id. H. 2, 10; 4, 52; Suet. Aug. 64, 89; id. Galb. 4 al.—
    (ζ).
    Aeque—ut, a rare combination, and unworthy of imitation (in authors of the class. per. its reception rests, for the most part, upon false readings for aeque et or aeque ac), as much as, like, cui nihil aeque in causis agendis ut brevitas placet, Plin. Ep. 1, 20, 1 Keil. accinctus aeque ut discinctus, Vulg. 3 Reg. 20, 11. Possidebitis eam (terram) singuli aeque ut frater suus, ib. Ezech. 47, 14:

    idemque proficeret aeque ut rosaceum,

    Plin. 23, 4, 45, § 89, where Jan reads proficeret quod rosaceum. —In Plaut. once aeque—quasi for the class. aeque ac. quem videam aeque esse maestum quasi dies si dicta sit, Plaut. As. 5, 1, 11 Fleck.—
    (η).
    Sometimes aeque—aeque, as well as, as much as. aeque pauperibus prodest, locupletibus aeque, Hor. Ep. 1, 1, 25:

    aeque discordiam praepositorum, aeque concordiam subjectis exitiosam,

    Tac. Agr. 15.—
    2.
    The comparison is often to be supplied from the whole sentence or context; hence, aeque stands absol. for aeque ac, etc. (ante-class. freq.; also in Cic. and Liv.), equally, as much as, as: eadem oratio non aeque valet, Enn. ap. Gell. 11, 4 (from Eurip. Hec. 295: logos... ou tauton sthenei):

    satin habes, si feminarum nullast quam aeque diligam?

    Plaut. Am. 1, 3, 11: Aetna mons non aeque altus, id. Mil. 4, 2, 73; 4, 7, 10; id. Most. 1, 3, 85, etc.; Ter. Phorm. 3, 3, 32; Cic. Fam. 4, 6, 1; so id. ib. 5, 21; id. Fin. 4, 33, 62:

    aeque sons,

    Liv. 29, 19, 2;

    so 29, 19, 4 al.: aeque non est dubium,

    it is as little doubtful, Plin. 2, 15, 13, § 68.—
    3.
    With omnes, uterque, and definite numerals, to indicate that a thing applies equally to all the objects designated, equally:

    non omnia eadem aeque omnibus suavia esse scito,

    Plaut. As. 3, 3, 51; Ter. Hec. 2, 1, 2; so Cic. Off. 2, 8, 31; id. Fin. 4, 27, 75 al.:

    etsi utrique nostrum prope aeque gratae erant (litterae),

    id. Fam. 13, 18; so id. Quint. 28, 86; Verg. G. 3, 118; Ov. Tr. 3, 8, 33; id. Fast. 1, 226:

    aeque ambo pares,

    Plaut. Men. 5, 9, 60:

    duae trabes aeque longae,

    Caes. B. C. 2, 10; Suet. Aug. 101. —
    4.
    Sometimes absol., with several substantives, alike, equally:

    Tragici et comici Numquam aeque sunt meditati,

    Plaut. Pers. 4, 2, 4. imperium bonus ignavus aeque sibi exoptant, Sall. C. 11.—
    5.
    In Plaut. Capt. 3, 5, 42, nec est mihi quisquam, melius aeque cui velim, melius velle is, perhaps, to be taken together as a phrase, and the comp. considered as used in a restricted sense, as in melius est. Others consider the comp. as used for the simple positive; cf. adaeque.—
    B.
    Justly, with equity:

    mihi id aeque factum arbitror,

    Plaut. Mil. 5, 22 dub. (Ritschl: jureque id factum arbitror).— Comp.: ferro quam fame aequius perituros, more willingly, Sall. H. Fragm.— Sup.:

    aequissime jus dicere,

    Aur. Vict. Epit. 11, 2:

    judicas ut qui aequissime,

    Sid. 15, Ep. 11.
    An old adverb.
    form, aequĭter, also occurs: praeda per participes aequiter partita est, Liv. Andr. ap. Non. 512, 31; so Pac. ib., Att. ib., and Plaut. acc. to Prisc. 1010 P.

    Lewis & Short latin dictionary > aecus

  • 119 Aegyptiace

    Aegyptĭăcus, a, um, adj., Egyptian (a later form for the class. Aegyptius):

    libri,

    Gell. 10, 10:

    lingua,

    Vulg. Gen. 41, 45:

    incantationes,

    ib. Exod. 7, 11: partes, Cod. Th. 13, 5, 14.— Adv.: Aegyptĭăcē, after the Egyptian manner: loqui, Treb. Poll. 30, Tyr. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > Aegyptiace

  • 120 Aegyptiacus

    Aegyptĭăcus, a, um, adj., Egyptian (a later form for the class. Aegyptius):

    libri,

    Gell. 10, 10:

    lingua,

    Vulg. Gen. 41, 45:

    incantationes,

    ib. Exod. 7, 11: partes, Cod. Th. 13, 5, 14.— Adv.: Aegyptĭăcē, after the Egyptian manner: loqui, Treb. Poll. 30, Tyr. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > Aegyptiacus

См. также в других словарях:

  • Tyr — Týr, hier mit beiden Armen unversehrt dargestellt (Island, 18. Jahrhundert), wird oft mit dem Kriegsgott Mars gleichgesetzt Tyr (urgermanisch rekonstruiert *Teiwaz, *Tiwaz)[1] ist der Gott des Kampfes und Sieges in d …   Deutsch Wikipedia

  • Tyr (RO) — Tyr (Royaumes oubliés) Pour les articles homonymes, voir Tyr (homonymie). Divinité des Royaumes Oubliés Tyr Titre la Main Juste, le Dieu Mutilé, le Dieu Juste Plan de résidence La Maison de la Triade Niveau de puissance Supérieure …   Wikipédia en Français

  • tyr — tyr·an·nize; tyr·an·niz·er; tyr·an·nous; tyr·an·nous·ly; tyr·an·nous·ness; tyr·an·ny; tyr·o·lite; tyr·rhe·ni; tyr·rhe·ni·an; tyr·tae·an; me·tyr·a·pone; bu·tyr·ic; mar·tyr; tyr·i·an; bu·tyr·o·met·ric; mar·tyr·o·log·ic; tyr·rhene; …   English syllables

  • TYR — en concierto en la Sala el Tren (Granada), febrero de 2008. Datos generales Origen Málaga …   Wikipedia Español

  • Týr — Terji Skibenæs, Kári Streymoy и Heri Joensen …   Википедия

  • TYR — (homonymie) Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Týr — Tyr redirects here. For other uses, see Tyr (disambiguation). Tiwaz redirects here. For the Anatolian sun god, see Istanu. This article is about the god. For the rune, see Tiwaz rune. Týr by Lorenz Frølich (1895). Týr ( …   Wikipedia

  • Tyr — est le Dieu originel de la Guerre et le Chef Divin de la justice, en fait le précurseur d’Odin. Au temps des Vikings, Tyr montra le chemin à Odin pour qu’il devienne lui même un Dieu de la guerre. Il fut pourtant présenté comme l’un des fils… …   Mythologie nordique

  • Tyr — Tyr: Týr музыкальный коллектив, сформированный уроженцами Фарерских островов, живущими в Копенгагене. Tyr альбом рок группы Black Sabbath 1990 г. Tyr псевдоним бас гитариста Яна Эрика Торгесена (Borknagar, Vintersorg, Emperor). Tyr одно из… …   Википедия

  • tyr- — tyr(o) ♦ Élément, du gr. turos « fromage ». ⇒TYR(O) , (TYR , TYRO )élém. formant I. Élém. tiré du gr. ( ), de « fromage », entrant dans la constr. de qq. mots sav., notamment des subst. des domaines de la chim., de la pharmacol., de la zool. V …   Encyclopédie Universelle

  • Týr — Terji Skibenæs, Kári Streymoy und Heri Joensen (v.l.n.r) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»