tykać

См. также в других словарях:

• tykać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, tykaćam, tykaća, tykaćają, tykaćany {{/stl 8}}– tknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, tknę, tknie, tknij, tknął, tknęli, zwykle w formie zaprzeczonej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tykać — I → tknąć II ndk I, tykaćka, tykaćają, tykaćał rzad. tyknąć dk Va, tykaćnie, tykaćnął, tykaćnęła, tykaćnąwszy «o niektórych mechanizmach, najczęściej o zegarze: będąc w ruchu, funkcjonując wydawać charakterystyczny, miarowy, powtarzający się… …   Słownik języka polskiego

• tykać się — I – tknąć się {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co w zn. 1.: Nie tykajcie się tego, bo będzie nieszczęście. Czego się tknęła, wszystko leciało jej z rąk; w zn. 2.: Pies by się tego nie tknął. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}tykać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tykać — Nie tknąć (czegoś) cudzego «nie przywłaszczyć sobie czegoś należącego do kogoś innego»: (...) kogo wy oskarżacie, opamiętajcie się (...) on w życiu nie tknął cudzego... Roz bezp 1997. Nie tknąć kogoś palcem zob. palec 8. Palcem niczego nie tknąć… …   Słownik frazeologiczny

• tknąć — dk Va, tknę, tkniesz, tknij, tknął, tknęła, tknęli, tknięty rzad. tykać ndk I, tknąćam, tknąćasz, tknąćają, tknąćaj, tknąćał, tknąćany 1. «dotknąwszy poruszyć coś z właściwego miejsca, np. wziąć, przestawić coś itp. (zwykle z przeczeniem)» Nie… …   Słownik języka polskiego

• тыкать — аю, тыкнуть, укр. тикати, цслав. тыкати колоть , болг. тикам пихаю, втыкаю , словен. tikati, tȋkam, tȋčem касаться, трогать , чеш. tykati sе касаться, относиться , слвц. tykаt᾽ sа – то же, польск. tykac się касаться, дотрагиваться , в. луж.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• T–V distinction — In sociolinguistics, a T–V distinction is a contrast, within one language, between second person pronouns that are specialized for varying levels of politeness, social distance, courtesy, familiarity, or insult toward the addressee. Contents 1… …   Wikipedia

• tykanie — n I rzecz. od I, II, III tykać. tykanie się rzecz. od I, III tykać się …   Słownik języka polskiego

• ты — местоим., укр. ти, блр. ты, др. русск. ты, ст. слав. ты σύ, болг. ти, сербохорв. ти̑, словен. tî, чеm., слвц. tу, польск. tу, в. луж., н. луж. tу. И. е. *tū и *tu:лит. tù ты , лтш. tu, др. прусск. tou, tu, др. инд. tvam, tuvam ты , авест. энкл …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• тыкать — Индоевропейское – (s)teu (расширяться). Общеславянское – tъknoti (толкать, ударить, поразить). Древнерусское – тыкати, тъкнути. В русском языке глагол известен с XII в. в значении «пронзить, воткнуть». С XIII в. употребляется слово «тыкати» в… …   Этимологический словарь русского языка Семенова

• cykać — ndk I, cykaćam, cykaćasz, cykaćaj, cykaćał cyknąć dk Va, cykaćnę, cykaćniesz, cykaćnij, cykaćnął, cykaćnęła, cykaćnęli, cykaćnąwszy 1. «o chodzącym zegarze lub innym mechanizmie: wydawać odgłos cyk cyk; tykać» Zegar cyka głośno, cicho. Budzik… …   Słownik języka polskiego