Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

turpĭter

  • 61 häßlich

    häßlich, deformis (mißförmig, mißgestaltet, z.B. von oder am Körper, corpore). – turpis (schändlich, von dem, was zugleich in moralischer Hinsicht Mißfallen erregt). – taeter (garstig, ekelhaft, für Auge, Gehör und Geschmack, von dem, wovor man die Sinne verschließt). – obscenus (schmutzig, v. dem, was den Anstand, die gute Sitte verletzt, gegen sie ist). – foedus (scheußlich, wovon man sich mit Ekel u. Abscheu abwendet, z.B. von Ansehen, aspectu). – spurcus (unflätig, garstig, von dem, was wegen seiner ekelhaften Unreinlichkeit Auge u. Geruchsinn beleidigt). – sehr h., insignis ad deformitatem (von einer Pers.). – h. Wetter, tempestas foeda, spurca.Adv.deformiter; turpiter; taetre; obscene; foede.

    deutsch-lateinisches > häßlich

  • 62 Lebenswandel

    Lebenswandel, vita (z.B. turpis, inhoneste acta: u. melior). – mores (die Sitten, das Betragen jmds., z.B. boni, mali). – einen ehrbaren L. führen, honeste vivere: einen schlechten, schändlichen L. führen, turpiter, improbe vivere: einen ausschweifenden L. führen, omnibus libidinibus deditum esse: einen vernünftigen L. führen, vitam ad rationis normam dirigere.

    deutsch-lateinisches > Lebenswandel

  • 63 lästerlich

    lästerlich, I) schimpfend: maledĭcus. – II) schändlich: turpis.Adv.turpiter.

    deutsch-lateinisches > lästerlich

  • 64 nichtswert, -würdig

    nichtswert, -würdig, nequam. nihili (nichts taugend, nichtsnutzig). – improbus turpis (moralisch schlecht; alle v. Pers. u. Dingen). – vilis (von geringem Wert, v. Dingen); verb. nihili et vilissimus (z.B. verbum). – ein n. Mensch (Schurke, Verschwender etc. ), nebulo. Adv.nequiter; turpiter. Nichtswürdigkeit, ne quitia (schlechte Beschaffenheit einer Sache und schlechtes, liederliches Benehmen einer Person, Liederlichkeit etc.). – improbitas (moralische Schlechtigkeit). – vilitas (geringer Wert einer [1793] Sache). – jmd. zu Nichtswürdigkeiten verleiten, alqm ad nequitiam adducere.

    deutsch-lateinisches > nichtswert, -würdig

  • 65 Schimpf

    Schimpf, ignominia (Verlust od. Schmälerung der bürgerlichen Ehre). – infamia (Verlust des guten Rufes). – dedecus (Verlust der äußern Achtung u. Würde, Unehre). – probrum (schändliche Handlung u. die daraus erwachsende Schande). – opprobrium (der Vorwurf wegen entehrender Handlungen, der Schimpf, sofern er sich auf Tatsachen gründet). – contumelia (die ehrenrührige Mißhandlung eines andern, die Schmach). – mit Sch. und Schande, cum ignominia et dedecore; cum probro atque dedecore; turpissime (höchst schimpflich, z.B. discedere). – er lebt in Schimpf und Schande, vivit deformiter et turpiter. – jmdm. Sch. bringen, jmdm. zum Sch. gereichen, alci esse ignominiae od. dedecori od. probro od. opprobrio: jmdm. Sch. antun, ignominiā alqm afficere; ignominiam alci iniungere od. inurere: etwas für Sch. halten, ignominiae od. probro habere alqd: einen Sch. nicht auf sich sitzen lassen, ignominiam non ferre. – einen Sch. tilgen, ignominiam exstinguere; infamiam delere.

    deutsch-lateinisches > Schimpf

  • 66 schimpflich

    schimpflich, ignominiosus (Beschimpfung, Verlust der äußern Ehre nach sich ziehend, z.B. servitus). – contumeliosus (voll Schmach, schmählich, z.B. epistula). – probrosus (den guten Ruf eines Menschen hinsich tlich seiner Moralität befleckend, z.B. mollities). turpis (zur Schande gereichend, z.B. excusatio). – sch. Handlung, dedecus; probrum: sch. sein, ignominiae od. dedecori od. probro esse. Adv.per ignominiam od. cum ignominia: contumeliose; turpiter.

    deutsch-lateinisches > schimpflich

  • 67 sittenlos

    sittenlos, inhonestus (unehrbar, unmoralisch). – turpis (moralisch häßlich). – male moratus. malis od. corruptis moribus (von schlechten Sitten, v. Pers.). – ein s. Betragen, s. Sittenlosigkeit). – Adv.inhoneste; turpiter.

    deutsch-lateinisches > sittenlos

  • 68 Sport

    Sport, derisio. derisus. irrisio (der. das Verjachen; irr. das Verhöhnen). – risus (das spottende, höhnende Lachen). – cavillatio (das iro nische, neckende Spotten, das Spötteln). – ludibrium (die Kurzweil, der Spott, den man mit jmd. treibt; dann auch der Gegenstand des Spottes selbst). – ludus. iocus (Gegenstand des Spottes). – zum Spott, per ludibrium (aus Spott, z.B. pontifices consulere); ad ludibrium (um jmd. zu verspotten, z.B. alqm regem consalutari iubere). – seinen Sp. mit etwas od. jmd. treiben, s. spotten (mit oder über etc.): zum Sp. werden, in ludibrium od. in ludibria verti; derideri (verlacht werden); irrideri (verhöhnt werden): bei den Leuten zum Sp. werden, in ora hominum pro ludibrio abire (von einer Sache): zum Spott dienen, ludibrium od. ludum esse: jmdm., alci ludibrio esse: sich zum Sp. machen, se dare turpiter; bei jmd., irridendi sui facultatem dare alci.

    deutsch-lateinisches > Sport

  • 69 sterben

    sterben, mori (im allg., eig. u. übtr.). – demori (wegsterben, von einem Glied aus einer Gesellschaft). – emori (ganz sterben, ersterben, nachdrücklicher als mori). – intermori (absterben, fast nur uneig., von Gewächsen, Wurzeln, vom Feuer etc.). – Für das eig. mori euphemistische Redensarten: de vita decedere od. bl. decedere. e vita excedere. ex vita egredi (vom od. aus dem Leben scheiden, hinscheiden). – animam efflare od. edere. extremum vitae spiritum edere (den letzten Atemzug tun, verscheiden). – vivere oder esse desinere (aufhören zu leben, zu sein). – inter homines esse desinere (aufhören, unter den Menschen zu sein). – exstingui (gleichs. ausgelöscht werden, verlöschen, mit Rücksicht auf das Bild der Lebensflamme). – perire (umkommen, immer mit Ang. wie? od. wodurch? z.B. summo cruciatu: u. turpiter: u. ferro). – mortem od. diem supremum obire (das bestimmte Lebensende, den Tod erreichen, der gew. Ausdr. zur Bezeichnung eines ruhigen. sanften Todes). – mortem oppetere (dem Tod entgegengehen, den Tod erleiden, z.B. milies oppetere mortem quam illa perpeti malle). – mortem occumbere (in den Tod sinken, z.B. pro patria). – eines natürlichen Todes st., vitam naturae reddere; morbo naturae debitum reddere; suā morte defungi; fato fungi od. perfungi; fato obire mortem: freiwillig st., voluntariam occumbere mortem: eines gewaltsamen, keines natürlichen Todes st., morte violentā perire: an einer Krankheit st., morbo mori od. exstingui od. perire od. absumi; in morbum implicitum mori od. decedere: plötzlich st., eines plötzlichen Todes st., repentino mori; mortem repentinam obire: subitā morte exstingui: sanft (eines sanften Todes) st., excedere miti obitu; leni genere mortis exstingui: an einer Wunde st., ex vulnere mori: vor Freude st., mortis causam gaudium habere; nimio gaudio mori od. enecari: vor Alter (vor Alterschwäche) st., senectute confectum oder derelictum supremum diem obire: in sehr hohem Alterst., exactā aetate mori: sterben wollen, animam agere (im Sterben liegen); vitam fugere (nicht mehr leben wollen): gern st. wollen, mori desiderare: nicht st. können, animam agere neque exitum invenire posse: über (bei) einer Arbeit etc. st., in alqa re exstingui: in jmds. Armen st., in alcis complexu extremum vitae spiritum edere: für jmd. st., mori oder emori pro alqo (im allg.); cadere pro alqo (in der Schlacht): ehrenvoll ist es, für das Vaterland zu sterben, mors pro patria praeclara est: mit jmd. st., mori cum alqo.

    deutsch-lateinisches > sterben

  • 70 unanständig

    unanständig, indecōrus (unziemlich, nicht wohlanständig, z.B. status: u. risus) – turpis (häßlich, [2370] z.B. Kleidung, Sitten, Wort). – illiberalis (eines freien Menschen nicht würdig, z.B. iocus). – parum verecundus (gar nicht sittsam, z.B. verba). – indignus (seiner selbstunwürdig, z.B. indignum in modum). – inhonestus (unehrbar, unmoralisch). – ein un. Wort, auch quod turpe dictu videatur (z.B. dicere): eine un. Handlung, quod inhonestum factu videatur (z.B. facere): ein un. Benehmen (Betragen), Wesen, indignitas; mores turpes; turpitudo: un. Behandlung, indignitas; od. (ist sie dauernd, sich wiederholend) indignitates. – un. sein, auch dedecere od. non decere, für jmd., alqm (übel anstehen, nicht zur Ehre gereichen): es ist un. zu etc., indecorum est od. dedecet od. non decet mit Infin.; deforme est mit Infin. (es ist etw. Häßliches). – Adv. indecore; indigne; inhoneste; turpiter.

    deutsch-lateinisches > unanständig

  • 71 Unehre

    Unehre, dedecus. – in Unehren, turpiter: er rechnete es sich zur U. an, suum id dedecus ratus est: es gereicht jmdm. zur U., dedecet alqm alqd od. mit folg. Infin.

    deutsch-lateinisches > Unehre

  • 72 Ungebühr

    Ungebühr, iniquitas (unbilliges Verfahren). – indignitas (unwürdige Behandlung). – indignum facinus (unwürdige Tat). – iniuria (Unrecht). – zur U., praeter aequum. ungebührend, indebitus.ungebührlich; z.B. sich ung. aufführen, indigne od. turpiter facere: ung. von jmd. sprechen, contra dignitatem de alqo loqui. Ungebührlichkeit, s. Ungebühr.

    deutsch-lateinisches > Ungebühr

  • 73 unmoralisch

    unmoralisch, inhonestus (unehrbar). – turpis (moralisch häßlich). – eine unm. Handlung, flagitium. Adv. inhoneste; turpiter.

    deutsch-lateinisches > unmoralisch

  • 74 unrühmlich

    unrühmlich, inglorius (ruhmlos, z.B. Leben). – turpis (schmählich, z.B. Tat). – pudendus (dessen man sich schämen muß, z.B. clades exercituum). Adv. sine laude (ruhmlos). – turpiter (moralisch häßlich, schmählich). – Unrühmlichkeit, turpitudo.

    deutsch-lateinisches > unrühmlich

  • 75 unsittlich

    unsittlich, inhonestus. – turpis (moralisch häßlich). – das Unsittliche, res turpes. Adv. inhoneste; turpiter. Unsittlichkeit, turpitudo.

    deutsch-lateinisches > unsittlich

  • 76 calamitose

    călămitōsē, adv. malheureusement, misérablement.
    * * *
    călămitōsē, adv. malheureusement, misérablement.
    * * *
        Calamitose, pen. prod. Aduerbium. Cic. Vt turpiter potius quam calamitose. Aimer plus cher estre meschant que belistre, Calamiteusement, Chetivement.

    Dictionarium latinogallicum > calamitose

  • 77 flagellum

    flăgellum, i, n. [st1]1 [-] fouet, étrivières.    - flagellis ad mortem caedere, Hor. S. 1, 2, 41: fouetter jusqu'à ce que mort s'en suive.    - fig. mens sibi conscia facti torret flagellis, Lucr. 3: l'âme consciente de ses fautes s'inflige les brûlures du fouet. [st1]2 [-] ammentum, lanière de cuir [adaptée à la hampe du javelot].    - Virg. En. 7, 731. [st1]3 [-] pointe des tiges [de la vigne] ; rameau flexible.    - Catul. 62, 52; Virg. G. 2, 299; Col. 3, 10, 1. [st1]4 [-] bras des polypes.    - Ov. M. 4, 367. [st1]5 [-] mèche de cheveux.    - Sid. Ep. 1, 2.    - voir hors site flagellum.
    * * *
    flăgellum, i, n. [st1]1 [-] fouet, étrivières.    - flagellis ad mortem caedere, Hor. S. 1, 2, 41: fouetter jusqu'à ce que mort s'en suive.    - fig. mens sibi conscia facti torret flagellis, Lucr. 3: l'âme consciente de ses fautes s'inflige les brûlures du fouet. [st1]2 [-] ammentum, lanière de cuir [adaptée à la hampe du javelot].    - Virg. En. 7, 731. [st1]3 [-] pointe des tiges [de la vigne] ; rameau flexible.    - Catul. 62, 52; Virg. G. 2, 299; Col. 3, 10, 1. [st1]4 [-] bras des polypes.    - Ov. M. 4, 367. [st1]5 [-] mèche de cheveux.    - Sid. Ep. 1, 2.    - voir hors site flagellum.
    * * *
        Flagellum, Flagelli, Diminutiuum a Flagrum. Virgil. Les verges et sions ou bouts menuz et deliez des rameaux et branches d'arbres.
    \
        Flagella vitis. Varro. Les petits sarments qui croissent touts les ans au sarment taillé, lesquels portent le raisin.
    \
        Flagellum. Virgil. Fouet à chasser un cheval, Chassoire.
    \
        Inusta turpiter tibi flagella. Catull. Desquels tu as esté fouetté en sorte que les marques y sont.

    Dictionarium latinogallicum > flagellum

  • 78 noto

    noto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] marquer, faire une marque sur. [st2]2 [-] écrire, tracer des caractères. [st2]3 [-] écrire avec des abréviations, sténographier, écrire en chiffres; indiquer légèrement, énoncer brièvement. [st2]4 [-] énoncer, exprimer, signaler (par écrit). [st2]5 [-] faire des remarques (par écrit), annoter, commenter. [st2]6 [-] désigner (du geste, du regard, de la voix). [st2]7 [-] noter, remarquer, observer, prendre note de. [st2]8 [-] noter, flétrir officiellement, blâmer; censurer, condamner, décrier.
    * * *
    noto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] marquer, faire une marque sur. [st2]2 [-] écrire, tracer des caractères. [st2]3 [-] écrire avec des abréviations, sténographier, écrire en chiffres; indiquer légèrement, énoncer brièvement. [st2]4 [-] énoncer, exprimer, signaler (par écrit). [st2]5 [-] faire des remarques (par écrit), annoter, commenter. [st2]6 [-] désigner (du geste, du regard, de la voix). [st2]7 [-] noter, remarquer, observer, prendre note de. [st2]8 [-] noter, flétrir officiellement, blâmer; censurer, condamner, décrier.
    * * *
        Noto, notas, notare. Martialis. Marquer, Noter, Signer.
    \
        Dicta alicuius notare memori pectore. Ouid. Mettre en sa memoire.
    \
        Genas notare vngue. Ouid. Esgratigner.
    \
        Locum notare. Virgil. Marquer le lieu.
    \
        Notare res propriis appellationibus. Seneca. Nommer par les noms propres.
    \
        Notare res nominibus nouis. Cic. Leur bailler nom.
    \
        Notare. Mettre par escript.
    \
        Notarunt hoc annales. Plin. Il est escript és chroniques.
    \
        Notare. Appercevoir.
    \
        Ceu notamus in muscis. Plin. Comme nous voyons et appercevons, etc.
    \
        Notare aliquid ab alio. Liu. Discerner l'un de l'autre.
    \
        Haec ridentur, quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter. Cic. Qui signifient.
    \
        Notare vitium aliquod. Cic. Reprendre quelque vice, Noter.
    \
        Notari ignominia. Cic. Estre accusé, noté et diffamé.

    Dictionarium latinogallicum > noto

  • 79 tantum

    [st1]1 [-] tantum, n. de tantus (pris comme adv.): - [abcl][b]a - autant, tant. - [abcl]b - seulement, ne... que...[/b]    - da mihi alterum tantum: donne-m'en deux fois autant.    - tantum... quantum: autant... que.    - tantum abest ut... ut...: tant s’en faut que... que, au contraire...    - tantum abest ut me amet ut contra me oderit: bien loin de m'aimer, il me hait.    - tantum abest ut scribi contra nos nolimus, ut id etiam maxime optemus, Cic. Tusc. 2, 4: bien loin de vouloir qu'on n'écrive pas contre nous, c'est même ce que nous souhaitons le plus.    - non tantum... sed etiam...: non seulement... mais encore...    - tantum quod: - [abcl]a - à peine, pas tout à fait. - [abcl]b - si ce n'est que, à cela près que.    - tantum quod rure redieram: à peine étais-je revenu de la campagne.    - tantum quod oriente sole, Suet.: presque au lever du soleil.    - tantum non: presque, peu s'en faut, sur le point.    - tantum non cecidit, Ter.: il a failli tomber.    - summissa voce, tantum ut judices audiant: d'une voix baissée, juste pour se faire entendre des juges. [st1]2 [-] tantum, n. de tantus: - [abcl][b]a - une aussi grande quantité de, autant de, tant de. - [abcl]b - autant (et pas davantage), si peu de.[/b]    - tantum aquae quantum vini: autant d'eau que de vin.    - tantum scribo: je n'en écris pas davantage.    - haec mihi tantum dixit: il s'est contenté de me dire cela.    - tantum est (dans la conversation): c'est tout, rien de plus.
    * * *
    [st1]1 [-] tantum, n. de tantus (pris comme adv.): - [abcl][b]a - autant, tant. - [abcl]b - seulement, ne... que...[/b]    - da mihi alterum tantum: donne-m'en deux fois autant.    - tantum... quantum: autant... que.    - tantum abest ut... ut...: tant s’en faut que... que, au contraire...    - tantum abest ut me amet ut contra me oderit: bien loin de m'aimer, il me hait.    - tantum abest ut scribi contra nos nolimus, ut id etiam maxime optemus, Cic. Tusc. 2, 4: bien loin de vouloir qu'on n'écrive pas contre nous, c'est même ce que nous souhaitons le plus.    - non tantum... sed etiam...: non seulement... mais encore...    - tantum quod: - [abcl]a - à peine, pas tout à fait. - [abcl]b - si ce n'est que, à cela près que.    - tantum quod rure redieram: à peine étais-je revenu de la campagne.    - tantum quod oriente sole, Suet.: presque au lever du soleil.    - tantum non: presque, peu s'en faut, sur le point.    - tantum non cecidit, Ter.: il a failli tomber.    - summissa voce, tantum ut judices audiant: d'une voix baissée, juste pour se faire entendre des juges. [st1]2 [-] tantum, n. de tantus: - [abcl][b]a - une aussi grande quantité de, autant de, tant de. - [abcl]b - autant (et pas davantage), si peu de.[/b]    - tantum aquae quantum vini: autant d'eau que de vin.    - tantum scribo: je n'en écris pas davantage.    - haec mihi tantum dixit: il s'est contenté de me dire cela.    - tantum est (dans la conversation): c'est tout, rien de plus.
    * * *
        Tantum, Aduerbium. Plin. Seulement, Tant seulement.
    \
        Tantum opinor, Hortensi, ad hanc causam non accederent. Cic. Je pense que simplement, et de tout en tout ils se deporteroyent de se mesler de ces affaires.
    \
        Non tantum parum commode, sed etiam turpiter. Cicero. Non seulement, etc.
    \
        Tantum interest, quod tu, quum es commotus, acquiescis, assentiris, approbas, etc. Cic. Il y a seulement ceste difference là que, etc.
    \
        Tantum non. Suet. Presque, A peu pres, Il s'en fault tant soit peu.
    \
        Tantum non iam circuibantur a dextro cornu. Liuius. Il ne s'en falloit presque rien qu'ils ne fussent environnez.
    \
        Tantum non statim post a funere ad negotiorum consuetudinem rediit. Suet. Incontinent apres les funerailles.
    \
        Tantum est. Plaut. C'est tout autant, Il n'y a que cela.
    \
        Tantum, ad numerum. Plautus, Tantum debuit? Debvoit il autant?
    \
        Non hercle verbis Parmeno dici potest Tantum quam re ipsa nauigare incommodum est. Terent. Il n'est pas possible de dire la grandeur de la peine que c'est de, etc.
    \
        Tantum mihi confido. Plancus ad Ciceronem. Tant me fie en moymesme.
    \
        Si graderere tantum, quantum loquere, iam isses ad forum. Plaut. Si tu cheminois autant, que tu parles, tu, etc.
    \
        Tantum sat habes? Terent. Te suffit il de cela?
    \
        Tantum abest vt amicitiae propter indigentiam colantur, vt ii qui opibus, etc. Cic. Tant s'en fault que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > tantum

  • 80 bene

    bene, Adv. (vom alten benus st. bonus), Compar. melius, Superl. optimē, gut, wohl, recht, tüchtig, gehörig, gelegen, angenehm, schön usw., sowohl in physischer als in moralischer u. geistiger Hinsicht (Ggstz. male), I) eig.: A) im allg.: ager b. cultus, Cic.: b. cenare, Catull. u. Hor.: habitare, angenehm, bequem u. geschmackvoll, Nep.: praebere vestem, reichlich darbieten, Plaut.: bene narrare, eine gute Nachricht bringen, Cic.: promittere, Cic., od. polliceri, reichliche Versprechungen machen, Sall.: bene et (ac) pudice od. bene pudiceque educare od. educere (s. Brix Plaut. capt. 989. Spengel Ter. Andr. 474): dissimulare, geschickt, schlau, Ter.: nosse alqm, ganz gut, genau, Hor.: monere, praecipere, Cic.: reprehendere, mit Recht, Cic.: bene, optime mereri de etc., Cic.: bene sperare, Gutes hoffen, Cic.: optime sentire, das Beste wollen, die beste Gesinnung haben, Cic.: iudicare, richtig, mit Sinsicht, Cic.: bene mori, in Ehren, ruhmvoll (Ggstz. turpiter vivere; s. Fabri u. Weißenb. Liv. 21, 42, 4).
    Besondere Beziehungen u. Verbindungen, 1) mit Verben: a) bene agere, gut handeln, nach Recht und Billigkeit verfahren, Cic. Quinct. 79. Eutr. 1, 18; bes. im Handel u. Wandel, Cic. de off. 3, 70. – bene, optime agere cum alqo, gut, sehr gut mit jmd. verfahren (Ggstz. male agere cum alqo), Plaut., Cic.
    ————
    u.a. – b) bene audire, s. audio no. II, B, b, β. S. 718. – c) bene dicere, α) gut, wohl, recht, regelrecht reden, b. dicere, quod est scienter et perite et ornate dicere, Cic.: b. dicere, id est Attice dicere, Cic.: bene Latine dicere od. loqui, Cic.: non optime Graece, sed tamen libere respondere, Cic.: planius ac melius dicere alqd, Hor.: qui optime dicunt, die Beredtesten, Cic. – u. wohl = vernünftig reden, b. et sapienter dicere, Ter. – β) Worte von guter Vorbedeutung reden, ευφημειν, Plaut. (s. Ussing Plaut. asin. 738). – γ) ben ??? dicere alci, Gutes von jmd. reden, cui b. dixit umquam bono? b. dixit? immo quem fortem et bonum civem non petulantissime est insectalus? Cic.: bene, quaeso, inter vos dicatis et mihi absenti tamen, Plaut.: absol., omnes b. dicunt (sc. ei), amant, Ter.: ad b. dicendum delectandumque redacti (poëtae), Hor. – dah. philosophia mater omnium b. factorum beneque dictorum, Cic.: bene dictis tuis (Lobpreisungen, Lobeserhebungen) benefacta aures meae auxilium expostulant, Plaut.: bene dictis si certasset, audisset bene, Ter. – d) bene facere, α) etw. gut, recht machen, wohl an etwas tun, vel non facere, quod non optime possis, vel facere, quod non pessime facias, Cic.: b. facit, er tut wohl daran, Ter.: b. fecit A. Silius, qui etc., Cic.: quod (daß du) reliquos coheredes convenisti, fecisti plane bene, daran hast du ganz recht getan, Cic.: b. factum te advenis-
    ————
    se, gut (du tust wohl daran), daß du kommst, eine Begrüßungsformel, Ter. – dah. bene facta, gute, edle, ruhmvolle Taten od. Handlungen, Verdienste, philosophia, mater omnium bene factorum beneque dictorum, Cic.: conscientia bene actae vitae multorumque b. factorum iucundissima est, Cic.: omnia b. facta in luce se collocari volunt, Cic. – β) von Arzneimitteln, gut tun, von guter Wirkung-, heilsam sein, id b. faciet, et mali nihil sinet in corpore consistere, Cato: ad capitis dolorem b. facit serpyllum, Scribon. – γ) bene facis, bene fecisti, eine Formel der Danksagung u. Freudenbezeigung sehr wohl, vortrefflich, danke bestens, Komik (s. Brix Plaut. capt. 840 u. trin. 384). – δ) bene facere, wohltun, Wohltaten od. Gefälligkeiten erweisen (Ggstz. male facere), absol., quod bene fecisti, die Wohltat, Plaut.: voluntas od. animus bene faciendi, Sen.: mit Dat. (wem?) od. m. erga u. Akk., amicis, quibus b. fecerimus, Cic.: malo si quid b. facias, id beneficium interit, Plaut.: sibi facere b., sich etwas zugute tun, sich gütlich tun, Cic. u. (ohne sibi) Spät.: b. facere erga alqm, Plaut. – Passiv, quod bonis benefit beneficium: gratia ea gravidast bonis, Gutes tun wird Guten stets auch reichen Dankes Duell, Plaut. capt. 358. – dah. bene facta = beneficia, Wohltaten, b. facta male locata male facta arbitror, Enn. fr.: pro b. factis alci pretium reddere, Plaut.: b. facta referre, Claud. – e) bene est,
    ————
    α) alci bene est (Ggstz. alci male est), es ist od. geht jmdm. wohl, steht mit jmd. gut (eig. Ausdr. des behaglichen u. frohen Genusses, s. Obbarius Hor. ep. 1, 1, 89), Komik., Cic. u.a.: so auch melius est mihi, tibi etc., mit mir geht's besser, ich besinde mich besser, Ter.: nec quoiquam melius est, keiner hat es besser, Plaut.: Pompeio melius est factum, mit P. ist es besser geworden, P. befindet sich besser, Cic. – u. mit Abl. der Sache, alqā re bene est alci, es befindet sich jmd. wohl bei usw., er tut sich gütlich mit usw., ubi illi b. sit ligno, aquā calidā, cibo, Plaut.: b. erat non piscibus urbe petitis, sed pullo atque haedo, Hor.; vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 2, 120. – β) bene est od. bene habet, es steht gut oder wie ich wünsche, es geht gut, ich bin zufrieden, ich fühle mich glücklich, es ( das) freut mich, ich verlange nichts weiter (vgl. Brix Plaut. capt. 696. Heindorf Hor. sat. 2, 6, 4), Komik., Cic. (bes. häufig zu Anfang der Briefe) u.a.: so auch optime (optume est), das ist sehr schön, ist mir sehr lieb, Komik.: bene habent tibi principia, geht gut vonstatten, Ter. – ebenso bene agitur, es geht gut, Komik. – bene est (es ist mir lieb) mit folg. Acc. u. Infin., bene herclest illam tibi valere et vivere, Plaut. trin. 52. – aber melius est m. folg. Acc. u. Infin., es dürfte besser sein (= du usw. mußt), Plaut. asin. 249; Curc. 417; Men. 1091; truc. 846. – f) bene vivere, α) im Wohlergehen
    ————
    leben, sich kein Vergnügen entgehen lassen, herrlich od. lustig leben, Plaut. mil. 706. Ter. Hec. 461; eun. 1074. – β) gut ( wohl), glücklich leben, Cic. Tusc. 5, 12. Hor. ep. 1, 6, 56: vivitur parvo bene, Hor. carm. 2, 16, 13. – g) bene vocas, du bist sehr gütig, mich einzuladen (eine höfliche Ablehnung =) ich danke sehr, Plaut. Men. 387. – h) bene vendere, gut, d.i. teuer verkaufen, Plaut. u. Petr.: emere, gut, d.i. wohlfeilkaufen, Plaut. u. Cic. fr. – 2) elliptisch: optimeque in Verrem Cicero (sc. dicit), si pater ipse etc., Quint. – so auch als Beifallsruf, gut! ganz recht! s. Cic. de or. 3, 101. – m. Acc. u. Dat., wie unser: dein Wohl! beim Zutrinken, bene nos, bene vos, bene te, bene me, bene nostram etiam Stephanium, Plaut.: bene Messalam, Tibull.: bene vobis, bene amicae meae, Plaut.; vgl. Heinsius Ov. art. am. 1, 601.
    B) prägn.: 1) gut in bezug auf den Erfolg, wohl, glücklich, b. ambula, reise glücklich, Plaut.: b. pugnare, Liv.: bene credere, sicher leihen, Ulp. dig. 17, 1, 12. § 13 (dagegen bene credere imperium, recht daran tun, ihm die Herrschaft anzuvertrauen, Liv. 1, 50, 5). – 2) in bezug auf die Zeit, bene, optime = ( ganz) zur guten Stunde, bene venit in mentem, Treb. Poll.: optime te offers, Ter.: optime eccum foras progreditur, Plaut.: eccum Phidippum optime video, Ter.: u. elliptisch, Syrum optime eccum, Ter.
    ————
    II) übtr., v. Maße u. Grade, m. Adjj. u. Advv., wie das franz. bien, zur Verstärkung des in denselben liegenden Begriffs, sehr, recht, tüchtig, äußerst (s. Sorof Cic. de or. 2, 259. Fritzsche Hor. sat. 1, 3, 61), a) m. Adjj. u. Partizz.: b. munita templa, Lucr.: b. frequens, Cato: b. robustus, Cic.: b. sanus (Ggstz. male sanus), Cic.: b. potus, Cic.: loris bene caesus, Gell.: b. magnus, Cic. u. Auct. b. Hisp.: b. plane magnus, Cic.: bene multus, Comic. inc. fr., As. Pollio (in Cic. ep.) u. Auct. b. Hisp.: b. multa, Com. inc. fr. u. Ov.: vix b. natus, kaum noch recht, Ov. u. Sen. – b) mit Advv. u. Adverbialausdrücken: b. penitus, Cic.: b. longe, Auct. b. Hisp.: b. mane, Cic.: b. ante lucem, Cic. b. diu, Suet.: non bene = vix, Ov.: vix bene, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bene

См. также в других словарях:

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • Caravaggio — For other uses, see Caravaggio (disambiguation). Caravaggio Chalk portrait of Caravaggio by Ottavio Leoni, c. 1621. Birth name Michelangelo Merisi …   Wikipedia

  • William Bradford (Plymouth governor) — Infobox Governor name =William Bradford caption =Bradford s statue in Plymouth Rock State Park, Plymouth, Massachusetts order =2nd, 5th, 7th, 9th 11th Governor of Plymouth Colony office = term start =1621 term end =1633 1635 – 1636 1637 – 1638… …   Wikipedia

  • De Oratore — First page of a miniature of Cicero s De oratore, 15th century, Northern Italy, now at the British Museum De Oratore ( On the Orator ) is a dialogue written by Cicero in 55 BCE. It is set in 91 BCE, when Lucius Licinius Crassus dies, just before… …   Wikipedia

  • Шоок — (Мартин Schook, 1614 1667) немецкий ученый. Профессор словесности и красноречия в утрехтском университете, а с 1640 г. профессор логики и физики в Гронингене. Известен полемическими трудами, направленными против картезианства и янсенизма.… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Coram publico — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Kyniker — Dieser Artikel wurde in der Qualitätssicherung Philosophie eingetragen. Dabei werden Artikel gelöscht, die nach Fristablauf sich als nicht relevant herausstellen oder kein akzeptables Niveau erreicht haben. Bitte hilf mit, die inhaltlichen Mängel …   Deutsch Wikipedia

  • Kynismus — Der Kynismus [kyˈnɪsmʊs] (griech. κυνισμός, kynismós, wörtlich „Hundigkeit“ im Sinne von „Bissigkeit“, von κύων, kyon, „der Hund“) ist eine philosophische Richtung der griechischen Antike, die von Antisthenes und seinem Schüler Diogenes von… …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/B — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • начав красавицей чудесное творенье{,} — Окончит рыбою, себе на посрамленье. Пизоны! можете ль, скрепя свои сердца, Не осмеять сего безумного творца? А.Ф. Мерзляков. Послания о стихотворстве. Ср. Desinit in piscem. Ср. ...Ut turpiter atrum Desinat in piscem mulier formosa superne. Horat …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Начав красавицей чудесное творенье, Окончит рыбою, себе на посрамленье — Начавъ красавицей чудесное творенье, Окончитъ рыбою, себѣ на посрамленье. Пизоны! можете ль, скрѣпя свои сердца, Не осмѣять сего безумнаго творца? А. Ѳ. Мерзляковъ. Посланія о стихотворствѣ. Ср. Desinit in piscem.… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»