-
1 tuczyć
tuczyć się fam. żart dick werden, gemästet werden;tuczyć v/i słodycze dick machen -
2 tuczyć
1. (-ę, -ysz); perf; u-; vt 2. vi( o pokarmach) to be fattening* * *ipf.1. roln. fatten.2. (= zbyt intensywnie karmić ludzi) stuff, overfeed.3. (o potrawach, powodować tycie) be fattening, fatten, make fat; kradzione nie tuczy ill-gotten gains never prosper; ill-gotten, ill-spent; ill-gotten wealth never thrives.ipf.1. ( o zwierzętach) (= przybierać na wadze) fatten.2. ( o ludziach) (= tyć) fatten, grow fat, put on weight.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tuczyć
-
3 tuczyć
II. vi pokarmy: dick machenIII. vr zwierzęta: gemästet werden; człowiek: dick werden -
4 tuczyć
глаг.• вскармливать• откармливать• откормить* * *tucz|yć\tuczyćony несов. 1. откармливать;2. (powodować tycie) вызывать полноту;● kradzione nie \tuczyćу погов. чужое (краденое) впрок не идёт; pańskie oko konia \tuczyćy погов. от хозяйского глаза скотина жиреет; где хозяин ходит, хлеб родит
* * *tuczony несов.1) отка́рмливать2) ( powodować tycie) вызыва́ть полноту́•- pańskie oko konia tuczy -
5 tuczyć
1. appâter2. empâter3. engraisser4. gaver5. herbager6. presser7. serrer8. suralimenter -
6 tuczyć
1 ramhar 2 ramhraigh -
7 tuczyć
відгодовувати -
8 tuczyć
lopbuş; parkyldamak; pökgi; semiz; semremek -
9 tuczyć
چاق ; چرب ; چربي ; فربه -
10 tuczyć się
несов.1) отка́рмливаться2) перен. нажива́тьсяtuczyć się się cudzym kosztem — нажива́ться за чужо́й счёт
-
11 tuczyć\ się
несов. 1. откармливаться;2. перен. наживаться;\tuczyć\ się się cudzym kosztem наживаться за чужой счёт
-
12 tuczyć brzuch
откармливать животOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > tuczyć brzuch
-
13 tuczyć się
відгодовуватися -
14 herbager
tuczyć -
15 êkún
• tuczyć -
16 sanra
• tuczyć -
17 откармливаться
( tuczyć się) paść się, tuczyć się -
18 parkyldamak
tuczyć; tyć; utuczyć; utyć; użyźniać -
19 semiz
tuczyć; tyć -
20 semremek
tuczyć; tyć; utuczyć; utyć; użyźniać
См. также в других словарях:
tuczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, tuczyćczę, tuczyćczy, tuczyćczony {{/stl 8}}– utuczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} intensywnie karmiąc, doprowadzać do szybkiego przyrostu wagi i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tuczyć — ndk VIb, tuczyćczę, tuczyćczysz, tucz, tuczyćczył, tuczyćczony 1. «karmić intensywnie zwierzęta gospodarskie treściwym pokarmem w celu uzyskania przyrostu mięsa i tłuszczu» Tuczyć drób, świnie. Tuczyć świnie ziemniakami. Gęsi tuczone na owsie. □… … Słownik języka polskiego
tuczyć się – utuczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: zwiększać wagę ciała, obrastając w mięso, tłuszcz; paść się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drób tuczył się na farmie. Wieprzek szybko się utuczył. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… … Słownik języka polskiego
indyczka — ż III, CMs. indyczkaczce; lm D. indyczkaczek «samica indyka» Hodowla indyczek. Tuczyć indyczki. Indyczka wyprowadza stadko indycząt … Słownik języka polskiego
karmić — ndk VIa, karmićmię, karmićmisz, karm, karmićmił, karmićmiony 1. «o kobietach lub o samicach niektórych ssaków: żywić potomstwo własnym mlekiem» Karmić niemowlę piersią. Kotka karmi swe młode. 2. «dawać jeść, dostarczać pożywienia, żywić; tuczyć»… … Słownik języka polskiego
paść — I → padać II ndk XI, pasę, pasiesz, paś, pasł, pasła, paśli, pasiony 1. «pilnować bydła, owiec itp. na pastwisku» Paść gęsi, krowy. ◊ posp. Świń z tobą (z nim itp.) nie pasłem «nie ma powodu do poufałości, nie znamy się dostatecznie» 2. «dawać… … Słownik języka polskiego
prosiak — m III, DB. a, N. prosiakkiem; lm M. i «małe świni; prosię» Tuczyć prosiaki na sprzedaż. przen. «ktoś nieporządny; niechluj» … Słownik języka polskiego
świnia — ż I, DCMs. świniani; lm D. świń 1. «Sus (domesticus), zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, hodowane prawie na całym świecie, głównie dla mięsa i tłuszczu; pochodzi od dzika, udomowione przed kilkoma tysiącami lat» Świnia domowa. Świnia… … Słownik języka polskiego
tuczenie — n I rzecz. od tuczyć … Słownik języka polskiego
wieprzek — m III, DB. wieprzekrzka, N. wieprzekrzkiem; lm M. wieprzekrzki «młody wieprz; duże, podchowane prosię» Tuczyć wieprzka … Słownik języka polskiego