Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tubae+n+f

  • 41 sonitus

    sŏnĭtus, ūs ( gen. soniti, Pac. and Cae cil. ap. Non. 491, 24 sq.), m. [id.], a noise, sound, din, etc. (class.; in sing. and plur.): at tuba terribili sonitu taratantara dixit, Enn. ap. Prisc. p. 842 P. (Ann. v. 452 Vahl.); cf.: lituus sonitus effudit acutos, id. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 Vahl.): summo sonitu quatit ungula terram, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 281 Vahl.);

    imitated by Virg. A. 8, 596: ungularum,

    Plaut. Men. 5, 2, 113:

    tumultuosus,

    id. Trin. 5, 2, 52; cf. id. Bacch. 5, 2, 1:

    forum,

    id. Curc. 1, 3, 1; id. Mil. 4, 8, 67; id. Trin. 5, 1, 7:

    armorum,

    Lucr. 2, 49; Verg. G. 1, 474:

    vocis,

    id. A. 3, 669:

    tubae,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    tubarum,

    Verg. G. 4, 72:

    ventorum,

    Lucr. 6, 131:

    remorum,

    Caes. B. G. 7, 60:

    pedum,

    Ov. M. 5, 616:

    convivarum,

    Plaut. Most. 4, 2, 24:

    stertentium,

    Plin. 9, 10, 12, § 36:

    Olympi,

    i. e. the thunder, Verg. A. 6, 586:

    (ignis) ingentem caelo sonitum dedit,

    id. G. 2, 306:

    utero sonitum quater arma dedere,

    id. A. 2, 243; 9, 667:

    sonitum (veneni e poculo ejecti) reddere,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96:

    fragor et sonitus,

    id. Rep. 2, 3, 6:

    verborum sonitus inanis,

    id. de Or. 1, 12, 51 — Plur.:

    nosti jam in hac materiā sonitus nostros,

    i. e. my thundering speech, Cic. Att. 1, 14, 4;

    innumeros aeris sonitus,

    Stat. S. 1, 1, 68:

    sonituum discrimina,

    Vitr. 1, 1; Petr. 89.—

    Of an abstract subject: quae (eloquentia) cursu magno sonituque ferretur,

    Cic. Or. 28, 97.

    Lewis & Short latin dictionary > sonitus

  • 42 Sonus

    1.
    sŏnus, i (collat. form sŏnus, ūs, in gen., Amm. 20, 4, 14; abl. sonu, Sisenn. ap. Non. p. 491, 27; App. M. 8, p. 216, 7; nom. plur., Amm. 22, 9, 15), m. [sono], a noise, sound (syn. fragor): et pereunte viro raucum sonus aere cucurrit, Enn. ap. Lact. ap. Stat. Th. 11, 56 (Ann. v. 509 Vahl.):

    tympana raucis Obstrepuere sonis,

    Ov. M. 4, 392:

    non exaudito tubae sono,

    Caes. B. G. 7, 47:

    signorum sonus,

    id. B. C. 3, 105; cf.:

    cum ingenti sono fluminis,

    Liv. 21, 28: olli respondit suavis sonus Egeriai, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 42 Müll. (Ann. v. 122 Vahl.):

    tantus et tam dulcis sonus,

    Cic. Rep. 6, 18, 18:

    distinctus,

    id. ib. 2, 42, 69:

    ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum,

    from the highest treble to the lowest bass, id. de Cr. 1, 59, 251:

    in tibiarum cantibus varietas sonorum,

    id. N. D. 2, 58, 146:

    (lingua) sonos vocis distinctos efficit,

    id. ib. 2, 59, 149:

    ad nervorum eliciendos sonos,

    id. ib. 2, 60, 150; Hor. A. P. 348:

    inpulit aures Confusae sonus urbis,

    Verg. A. 12, 619; Ov. F. 1, 434; Liv. 1, 28, 2; Cic. Or. 17, 57:

    inanes sonos fundere,

    to utter empty sounds, id. Tusc. 5, 26, 73 Kühn.—
    II.
    Fig., tone, character, style:

    et in tragoediā comicum vitiosum est, et in comoediā turpe tragicum, et in ceteris suus est cuique certus sonus,

    Cic. Opt. Gen. 1, 1:

    unus enim sonus est totius orationis,

    id. Brut. 26, 100; id. de Or. 2, 12, 54.—
    B.
    Of language, sonorousness:

    gravitas et cothurnus et sonus Sophocli,

    Quint. 10, 1, 68.
    2.
    sōnus, a, um, adj. [id.], sounding, resounding, Isid. Orig. 1, 4, 4.
    3.
    Sōnus, i, m., = Sônos, a river of India, a branch of the Ganges, Plin. 6, 18, 22, § 65.

    Lewis & Short latin dictionary > Sonus

  • 43 sonus

    1.
    sŏnus, i (collat. form sŏnus, ūs, in gen., Amm. 20, 4, 14; abl. sonu, Sisenn. ap. Non. p. 491, 27; App. M. 8, p. 216, 7; nom. plur., Amm. 22, 9, 15), m. [sono], a noise, sound (syn. fragor): et pereunte viro raucum sonus aere cucurrit, Enn. ap. Lact. ap. Stat. Th. 11, 56 (Ann. v. 509 Vahl.):

    tympana raucis Obstrepuere sonis,

    Ov. M. 4, 392:

    non exaudito tubae sono,

    Caes. B. G. 7, 47:

    signorum sonus,

    id. B. C. 3, 105; cf.:

    cum ingenti sono fluminis,

    Liv. 21, 28: olli respondit suavis sonus Egeriai, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 42 Müll. (Ann. v. 122 Vahl.):

    tantus et tam dulcis sonus,

    Cic. Rep. 6, 18, 18:

    distinctus,

    id. ib. 2, 42, 69:

    ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum,

    from the highest treble to the lowest bass, id. de Cr. 1, 59, 251:

    in tibiarum cantibus varietas sonorum,

    id. N. D. 2, 58, 146:

    (lingua) sonos vocis distinctos efficit,

    id. ib. 2, 59, 149:

    ad nervorum eliciendos sonos,

    id. ib. 2, 60, 150; Hor. A. P. 348:

    inpulit aures Confusae sonus urbis,

    Verg. A. 12, 619; Ov. F. 1, 434; Liv. 1, 28, 2; Cic. Or. 17, 57:

    inanes sonos fundere,

    to utter empty sounds, id. Tusc. 5, 26, 73 Kühn.—
    II.
    Fig., tone, character, style:

    et in tragoediā comicum vitiosum est, et in comoediā turpe tragicum, et in ceteris suus est cuique certus sonus,

    Cic. Opt. Gen. 1, 1:

    unus enim sonus est totius orationis,

    id. Brut. 26, 100; id. de Or. 2, 12, 54.—
    B.
    Of language, sonorousness:

    gravitas et cothurnus et sonus Sophocli,

    Quint. 10, 1, 68.
    2.
    sōnus, a, um, adj. [id.], sounding, resounding, Isid. Orig. 1, 4, 4.
    3.
    Sōnus, i, m., = Sônos, a river of India, a branch of the Ganges, Plin. 6, 18, 22, § 65.

    Lewis & Short latin dictionary > sonus

  • 44 taetricus

    taetrĭcus ( tētr-), a, um, adj. [taeter], forbidding, harsh, crabbed, gloomy, sour, stern, severe (perh. not ante-Aug.; cf.:

    tristis, severus): puella,

    Ov. A. A. 1, 721:

    Sabinae,

    id. Am. 3, 8, 61:

    taetricus et asper censor udorum,

    Mart. 12, 70, 4:

    lector,

    id. 11, 2, 7:

    deae,

    i. e. the Fates, id. 4, 73, 6; 7, 96, 4:

    taetrica ac tristis disciplina Sabinorum,

    Liv. 1, 18, 4:

    animus (ccupled with horridus),

    Sen. Ep. 36, 3:

    febres,

    Mart. 6, 70, 8:

    tubae,

    fierce, warlike, id. 7, 80, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taetricus

  • 45 tubilustrium

    tŭbĭlustrĭum or tŭbŭlustrĭum, ii, n. [tuba-lustro], a festival held on the 23d of March and 23d of May, when the trumpets used at sacrifices were purified, the feast of trumpets:

    dies tubulustrium appellatur, quod eo die in atrio sutorio sacrorum tubae lustrantur,

    Varr. L. L. 6, § 14 Müll. (cf. Ov. F. 3, 849).—Also plur.:

    tubilustria,

    Ov. F. 5, 725; cf. Fest. p. 352 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > tubilustrium

  • 46 tubulustrium

    tŭbĭlustrĭum or tŭbŭlustrĭum, ii, n. [tuba-lustro], a festival held on the 23d of March and 23d of May, when the trumpets used at sacrifices were purified, the feast of trumpets:

    dies tubulustrium appellatur, quod eo die in atrio sutorio sacrorum tubae lustrantur,

    Varr. L. L. 6, § 14 Müll. (cf. Ov. F. 3, 849).—Also plur.:

    tubilustria,

    Ov. F. 5, 725; cf. Fest. p. 352 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > tubulustrium

  • 47 utrimque

    ū̆trimquĕ ( ū̆trinquĕ), adv. [uterque], from or on both sides or parts, on the one side and on the other.
    I.
    Lit.: horrescit telis exercitus asper utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 385 Vahl.):

    tollitur in caelum clamor exortus utrimque,

    id. ib. p. 500 (Ann. v. 422 ib.):

    clamor utrinque, undique concursus,

    Hor. S. 1, 9, 77:

    postquam utrimque exitum est maxumā copiā, Dispertiti viri... tubae utrimque canunt: contra Consonat terra: clamorem utrimque efferunt, Imperator utrimque hinc et illinc Jovi vota suscipere,

    Plaut. Am. 1, 1, 65 sq.:

    magnae utrimque copiae,

    Cic. Fam. 6, 4, 1:

    acriter utrimque usque ad vesperum pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 50:

    multis utrimque interfectis,

    id. ib. 7, 42:

    ceteros utrimque aggreditur,

    Sall. C. 60, 5:

    ni utrimque praemissi equites rem exploravissent,

    id. J. 53, 7:

    tigna binis utrinque fibulis distinebantur,

    one on each side, Caes. B. G. 4, 17:

    continebitur marginibus,

    Quint. 1, 1, 27:

    sustinentium manibus,

    id. 1, 2, 7: praecisa vipera, at both ends, i. e. head and tail, Plin. 29, 6, 38, § 121.—
    B.
    Connected with secus (sometimes written in one word, utrimquesecus), along or on both sides, on either hand (ante- and post-class.):

    quare utrimque secus cum corpus vapulet,

    Lucr. 4, 939 (936):

    canes utrimque secus deae latera muniunt,

    App. M. 2, p. 116, 8; Mart. Cap. 5, § 464; 6, § 719.—
    II.
    Trop.:

    (Alcumena) Utrimque est gravida et ex viro et ex summo Jove,

    Plaut. Am. prol. 111:

    utrimque constitit fides,

    both parties kept their word, Liv. 2, 13, 9:

    Piso M. Crasso et Scriboniā genitus nobilis utrimque,

    Tac. H. 1, 14 fin.; Plin. 8, 42, 66, § 163 (al. utrique); cf. id. 8, 47, 72, § 187:

    virtus est medium vitiorum et utrimque reductum,

    Hor. Ep. 1, 18, 9:

    alia sunt non necessaria, vel utrimque vel ab alterā parte,

    Quint. 5, 10, 81; 5, 13, 1:

    causas veras modo et utrimque tractet, i. e. pro et contra,

    id. 10, 5, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > utrimque

  • 48 utrinque

    ū̆trimquĕ ( ū̆trinquĕ), adv. [uterque], from or on both sides or parts, on the one side and on the other.
    I.
    Lit.: horrescit telis exercitus asper utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 385 Vahl.):

    tollitur in caelum clamor exortus utrimque,

    id. ib. p. 500 (Ann. v. 422 ib.):

    clamor utrinque, undique concursus,

    Hor. S. 1, 9, 77:

    postquam utrimque exitum est maxumā copiā, Dispertiti viri... tubae utrimque canunt: contra Consonat terra: clamorem utrimque efferunt, Imperator utrimque hinc et illinc Jovi vota suscipere,

    Plaut. Am. 1, 1, 65 sq.:

    magnae utrimque copiae,

    Cic. Fam. 6, 4, 1:

    acriter utrimque usque ad vesperum pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 50:

    multis utrimque interfectis,

    id. ib. 7, 42:

    ceteros utrimque aggreditur,

    Sall. C. 60, 5:

    ni utrimque praemissi equites rem exploravissent,

    id. J. 53, 7:

    tigna binis utrinque fibulis distinebantur,

    one on each side, Caes. B. G. 4, 17:

    continebitur marginibus,

    Quint. 1, 1, 27:

    sustinentium manibus,

    id. 1, 2, 7: praecisa vipera, at both ends, i. e. head and tail, Plin. 29, 6, 38, § 121.—
    B.
    Connected with secus (sometimes written in one word, utrimquesecus), along or on both sides, on either hand (ante- and post-class.):

    quare utrimque secus cum corpus vapulet,

    Lucr. 4, 939 (936):

    canes utrimque secus deae latera muniunt,

    App. M. 2, p. 116, 8; Mart. Cap. 5, § 464; 6, § 719.—
    II.
    Trop.:

    (Alcumena) Utrimque est gravida et ex viro et ex summo Jove,

    Plaut. Am. prol. 111:

    utrimque constitit fides,

    both parties kept their word, Liv. 2, 13, 9:

    Piso M. Crasso et Scriboniā genitus nobilis utrimque,

    Tac. H. 1, 14 fin.; Plin. 8, 42, 66, § 163 (al. utrique); cf. id. 8, 47, 72, § 187:

    virtus est medium vitiorum et utrimque reductum,

    Hor. Ep. 1, 18, 9:

    alia sunt non necessaria, vel utrimque vel ab alterā parte,

    Quint. 5, 10, 81; 5, 13, 1:

    causas veras modo et utrimque tractet, i. e. pro et contra,

    id. 10, 5, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > utrinque

  • 49 Zmyrnaei

    1.
    smyrna, ae, f., = smurna, myrrh, Lucr. 2, 504; Dig. 39, 4, 16, § 7.
    2.
    Smyrna (in the best MSS. Zmyr-na), ae, f., = Smurna, a celebrated maritime city of Ionia; according to some, the birthplace of Homer, still called Smyrna, Cic. Fl. 29, 71; id. Agr. 2, 15, 39; id. Att. 9, 9, 2; Liv. 33, 36; 37, 35; Stat. S. 4, 2, 9 al.— Hence, Smyrnaeus ( Zmyr-), a, um, adj., of or belonging to Smyrna, Smyrnean:

    sinus,

    Mel. 1, 17, 3:

    conventus,

    Plin. 5, 29, 31, § 120:

    vates,

    i. e. Homer, Luc. 9, 984; cf.

    of the same, plectra,

    Sil. 8, 595;

    and, tubae,

    Sid. Carm. 23, 131.— Plur. subst.: Smyr-naei ( Zmyr-), ōrum, m., the inhabitants of Smyrna, Cic. Arch. 8, 19; Liv. 37, 16, 8. —
    II.
    An ancient name of Ephesus, Plin. 5, 29, 31, § 115.

    Lewis & Short latin dictionary > Zmyrnaei

  • 50 Zmyrnaeus

    1.
    smyrna, ae, f., = smurna, myrrh, Lucr. 2, 504; Dig. 39, 4, 16, § 7.
    2.
    Smyrna (in the best MSS. Zmyr-na), ae, f., = Smurna, a celebrated maritime city of Ionia; according to some, the birthplace of Homer, still called Smyrna, Cic. Fl. 29, 71; id. Agr. 2, 15, 39; id. Att. 9, 9, 2; Liv. 33, 36; 37, 35; Stat. S. 4, 2, 9 al.— Hence, Smyrnaeus ( Zmyr-), a, um, adj., of or belonging to Smyrna, Smyrnean:

    sinus,

    Mel. 1, 17, 3:

    conventus,

    Plin. 5, 29, 31, § 120:

    vates,

    i. e. Homer, Luc. 9, 984; cf.

    of the same, plectra,

    Sil. 8, 595;

    and, tubae,

    Sid. Carm. 23, 131.— Plur. subst.: Smyr-naei ( Zmyr-), ōrum, m., the inhabitants of Smyrna, Cic. Arch. 8, 19; Liv. 37, 16, 8. —
    II.
    An ancient name of Ephesus, Plin. 5, 29, 31, § 115.

    Lewis & Short latin dictionary > Zmyrnaeus

См. также в других словарях:

  • tubae — tu·bae (tooґbe) plural of tuba …   Medical dictionary

  • MELOS de clangore tubae — apud Hyginum Fab. 274. Tyrrhenus, Herculis filius, tub am primus invenit, hâc ratione. quod, cum carne humanâ comites eius vescerentur, ob crudelitatem incolae, circa regionem diffugerunt. Tunc ille, ubi qui ex eorum numero decesserant. conchâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ostium canalis tubae auditivae — trimito kanalo anga statusas T sritis kaulai atitikmenys: lot. Ostium canalis tubae auditivae; Ostium canalis tubae pharyngotympanicae ryšiai: platesnis terminas – būgninė ertmė …   Paukščių anatomijos terminai

  • Ostium canalis tubae pharyngotympanicae — trimito kanalo anga statusas T sritis kaulai atitikmenys: lot. Ostium canalis tubae auditivae; Ostium canalis tubae pharyngotympanicae ryšiai: platesnis terminas – būgninė ertmė …   Paukščių anatomijos terminai

  • Cartilago tubae auditivae — trimito kremzlė statusas T sritis histologija atitikmenys: lot. Cartilago tubae auditivae; Cartilago tubae auditoriae ryšiai: platesnis terminas – klausomasis vamzdis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Cartilago tubae auditoriae — trimito kremzlė statusas T sritis histologija atitikmenys: lot. Cartilago tubae auditivae; Cartilago tubae auditoriae ryšiai: platesnis terminas – klausomasis vamzdis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Diverticulum tubae auditivae — trimito išgauba statusas T sritis histologija atitikmenys: lot. Diverticulum tubae auditivae; Diverticulum tubae auditoriae ryšiai: platesnis terminas – klausomasis vamzdis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Diverticulum tubae auditoriae — trimito išgauba statusas T sritis histologija atitikmenys: lot. Diverticulum tubae auditivae; Diverticulum tubae auditoriae ryšiai: platesnis terminas – klausomasis vamzdis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • cartilago tubae auditivae — [TA] cartilage of auditory tube: the cartilage on the inferomedial surface of the temporal bone that supports the walls of the cartilaginous portion of the auditory tube; called also tubal or eustachian cartilage and c. tubae auditoriae [TA… …   Medical dictionary

  • cartilago tubae auditoriae — TA alternative for c. tubae auditivae …   Medical dictionary

  • cellulae pneumaticae tubae auditivae — [TA] air cells of auditory tube: air cells in the floor of the auditory tube close to the carotid canal, being similar to the air cells of the mastoid part of the temporal bone; called also cellulae pneumaticae tubae auditoriae [TA alternative]… …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»