-
1 strącić z tronu
све́ргнуть с престо́ла -
2 tron
сущ.• престол• трон* * *♂, Р. \tronu трон, престол;objąć \tron, wstąpić na \tron взойти на престол; zrzec się \tronu отречься от престола
* * *м, Р tronuтрон, престо́лobjąć tron, wstąpić na tron — взойти́ на престо́л
zrzec się tronu — отре́чься от престо́ла
-
3 następca
сущ.• наследник• преемник• продолжатель* * *następc|a♂, мн. И. \następcaу, РВ. \następcaów преемник, наследник;\następca tronu а) наследник трона;
б) шутл. старший сын* * *м, мн И następcy, PB następcówпрее́мник, насле́дникnastępca tronu — 1) насле́дник тро́на; 2) шутл. ста́рший сын
-
4 strącić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• лишить• лишиться• недослышать• потерять• прозевать• проиграть• проигрывать• промахнуться• терять• утерять• утратить* * *strac|ić\stracićę, \stracićony сов. 1. kogo-co потерять кого- что, лишиться чего;\stracić czas потерять время; \stracić chęć потерять охоту (желание); расхотеть;
\stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) извериться в ком-л., чём-л.;\stracić przytomność лишиться чувств;
потерять сознание;\stracić życie погибнуть;
2. растратить, промотать;\stracić pieniądze растратить деньги;
3. (wykonać wyrok śmierci) казнить;● \stracić głowę потерять голову; \stracić z oczu потерять из виду;
\stracić serce do kogoś, czegoś разлюбить кого-л., что-л.; разочароваться в ком-л., чём-л.;\stracić na sile ослабеть;
ktoś \stracićił władzę w rękach у кого-л. отнялись руки;nic nie \stracićił na dowcipie он всё так же остроумен
* * *strącę, strącony сов.1) сбить, сшиби́тьstrącić poprzeczkę — спорт. сбить пла́нку ( при прыжке)
2) столкну́ть; сбро́ситьstrącić szklankę ze stołu — сбро́сить стака́н со стола́
strącić kogoś ze schodów — столкну́ть кого́-л. с ле́стницы
3) вы́честьstrącić z poborów — вы́честь из зарпла́ты
4) хим. осади́ть•- strącić z piedestału
См. также в других словарях:
zrzec się tronu — {{/stl 13}}{{stl 7}} zrzec się władzy królewskiej, abdykować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prasa podała, że król zrzekł się tronu na korzyść swego brata. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
następca tronu — {{/stl 13}}{{stl 7}} dziedziczący koronę syn władcy {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tronuoti — tronuoti, uoja, ãvo intr. DŽ, NdŽ, Stak žarijoms degti, žioruoti: Ne liepsnuoja, bet tronuoja tik ugnis po pečiumi J. Anglys tronuoja Vl … Dictionary of the Lithuanian Language
tron — m IV, D. u, Ms. tronnie; lm M. y 1. «ozdobny fotel, stojący zwykle na podwyższeniu, pod baldachimem, honorowe miejsce monarchy, także dostojników kościelnych» Złocisty tron. Tron królewski, papieski. 2. «władza królewska, godność króla; król,… … Słownik języka polskiego
tron — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. tronnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bogato zdobiony fotel, zazwyczaj stojący na podium z prowadzącymi do niego stopniami, pod baldachimem, honorowe miejsce monarchy i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tron — 1. podn. Tron Piotrowy «godność papieska»: (...) sprawdziło się proroctwo prymasa Stefana Wyszyńskiego, który na konklawe w 1978 r. szeptał do ucha kardynała Karola Wojtyły, zafrasowanego pogłoskami o wystawieniu jego kandydatury do tronu… … Słownik frazeologiczny
Ржевусские — польский дворянский род, давший Польше целый ряд общественных деятелей и писателей. Важнейшие из них: Николай Флориан Р. († в 1687 г.) подскарбий надворный коронный, участник всех войн эпохи Яна Казимира и Яна Собесского. Станислав Матвей Р. († в … Большая биографическая энциклопедия
Ржевусские — польский дворянский род, давший Польше целый ряд общественных деятелей и писателей. Важнейшие из них: Николай Флориан Р. († в 1687 г.) подскарбий надворный коронный, участник всех войн эпохи Яна Казимира и Яна Собесского. Станислав Матвей Р. († в … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
detronizacja — ż I, DCMs. detronizacjacji, blm «pozbawienie panującego władzy monarszej przez poddanych lub przez innego pretendenta do tronu; złożenie, zrzucenie z tronu, zdetronizowanie» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
kreować — ndk IV, kreuję, kreujesz, kreuj, kreowaćował, kreowaćowany 1. «tworzyć, stwarzać, ustanawiać, wprowadzać» Autor kreuje w powieści świat fikcji. 2. «odtwarzać postać utworu scenicznego, filmu (zwłaszcza w sposób oryginalny, wyróżniający się); grać … Słownik języka polskiego
strącić — dk VIa, strącićcę, strącićcisz, strąć, strącićcił, strącićcony strącać ndk I, strącićam, strącićasz, strącićają, strącićaj, strącićał, strącićany 1. «trącając, pchając zrzucić coś; spowodować upadek, spadnięcie czegoś» Strącić kogoś z konia.… … Słownik języka polskiego
