-
1 trajkotać
(-czę, -czesz); imp; -cz; vipot to chatter* * *ipf.1. (= terkotać) chatter, rattle.2. pot. (= paplać) jabber, gabble, rattle.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > trajkotać
-
2 trajkotać
-
3 trajkotać
-
4 trajkotać
глаг.• разбалтывать• стучать• тараторить* * *trajko|tać\trajkotaćcze/\trajkotaćta несов. 1. стучать, стрекотать, трещать;2. разг. болтать, тараторить+2. paplać
* * *trajkocze / trajkota несов.1) стуча́ть, стрекота́ть, треща́ть2) разг. болта́ть, тарато́ритьSyn:paplać 2) -
5 trajkotać
vaiféal -
6 trajkotać
торохтіти; цокотіти -
7 klekotać
глаг.• дребезжать• клекотать• лязгать• разбалтывать* * *kleko|tać\klekotaćcze/\klekotaćce, \klekotaćcz/\klekotaćtaj несов. 1. клекотать, клектать (об аисте);2. (stukotać) стучать, трещать; стрекотать; 3. разг. болтать, трещать+2. terkotać 3. trajkotać, paplać, klepać
* * *klekocze / klekoce, klekocz / klekotaj несов.1) клекота́ть, клекта́ть ( об аисте)2) ( stukotać) стуча́ть, треща́ть; стрекота́ть3) разг. болта́ть, треща́тьSyn: -
8 pytlować
глаг.• болтать* * *pytlowa|ć\pytlowaćny несов. 1. пеклевать;2. разг. болтать, чесать языком+2. trajkotać, paplać
* * *pytlowany несов.1) пеклева́ть2) разг. болта́ть, чеса́ть языко́мSyn: -
9 trajlować
-
10 klekotać
(-czę, -czesz); vi* * *ipf.- czę -czesz l. cę -cesz, -cz1. ( o bocianie) clatter.2. (= terkotać) clatter, rattle.3. pot. (= trajkotać) chatter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > klekotać
-
11 trzepać
1. (-pię, -piesz); vt(chodnik, dywan) perf; wy- to beat2. vitrzepać ogonem/skrzydłami — to beat one's tail/wings
* * *ipf.1. (= potrząsać) beat; trzepać ogonem beat one's tail; trzepać skrzydłami beat one's wings, flutter the wings, flap the wings rapidly; trzepać l. walić konia sl. beat the meat, jerk off.2. (= uderzać, usuwając kurz) beat.3. pot. (= bić) hit, beat; trzepać kogoś pasem spank; trzepnąć kogoś w głowę hit sb on the head; trzepnąć kogoś w ucho give sb a thick ear.4. tylko ipf. pot. (= trajkotać) chatter; recite thoughtlessly; trzepać językiem wag one's tongue.5. pot. (= wykonywać w dużych ilościach, trzaskać) put out in large quantities, mass-produce.ipf.(= uderzać siebie samego) hit o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > trzepać
-
12 trzeszczeć
(-ę, -ysz); vitrzeszczeć w szwach — (o marynarce, spódnicy) to burst at the seams; ( o sali) to be bursting with people
* * *ipf.- ę -ysz1. (= wydawać chrzęst) crack; (= skrzypieć) creak; ( o ogniu) crackle; trzeszczeć w szwach ( o ubraniu) burst at the seams; ( o sali) be packed, be full of people; radio trzeszczy there's a lot of static l. crackling l. interference on the radio.2. pot. (= trajkotać, paplać) jabber, chatter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > trzeszczeć
-
13 kleko|tać
impf (klekoczę a. klekocę) vi 1. [bocian] to clatter 2. [maszyna, samochód, kołatka] to clatter, to rattle- klekotanie karabinów maszynowych the rattle of machine-gun fire- biegł, klekocząc sandałami po asfalcie he ran along, his sandals slapping on the tarmac3. (trajkotać) to chatter, to rattle- ciągle klekotała, żeby pozwolił jej wyjechać she kept on and on about him letting her go away pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kleko|tać
-
14 trajko|tać
impf (trajkoczę a. trajkocę a. trajkotam, trajkoczesz a. trajkocesz a. trajkotasz) vi 1. pot. (paplać) to chatter (away), to jabber- trajkotać bez końca o czymś to chatter endlessly about sth, to twitter on a. about sth- trajkotała jak najęta she chattered (away) a mile a minute a. like a magpie- trajkotały ze sobą przez całą drogę they chattered to each other the whole way2. (terkotać) [karabin, maszyna] to rattleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > trajko|tać
-
15 klekotać
vi -
16 gackern
-
17 schlabbern
schlabbern ['ʃlabɐn]2) ( weit fallen) Kleidung: powiewać -
18 schnattern
schnattern ['ʃnatɐn]vi1) ( klappernde Laute von sich geben) Ente: kwakać [ perf kwaknąć o za-] Gans: gęgać [ perf gęgnąć o za-]
См. также в других словарях:
trajkotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, trajkotaćoczę || trajkotaćocę || trajkotaćam, trajkotaćocze || trajkotaćoce || trajkotaća, trajkotaćoczą || trajkotaćocą || trajkotaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trajkotać — ndk IX, trajkotaćoczę, (trajkotaćocę), trajkotaćoczesz (trajkotaćocesz), trajkotaćocz, trajkotaćał, rzad. I, trajkotaćam, trajkotaćasz, trajkotaćaj 1. pot. «mówić szybko, dużo i beztreściwie; paplać» 2. «o maszynach, karabinie maszynowym itp.:… … Słownik języka polskiego
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
mleć — ndk XI, mielę, mielesz, miel, mełł, mełła, mełli, mielony «kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki (na proszek, na miazgę), posługując się odpowiednimi przyrządami i urządzeniami mechanicznymi; przerabiać zboże na mąkę, kaszę»… … Słownik języka polskiego
pytlować — ndk IV, pytlowaćluję, pytlowaćlujesz, pytlowaćluj, pytlowaćował, pytlowaćowany «przesiewać mąkę przez pytel» przen. pot. «mówić wiele i szybko; gadać, trajkotać, paplać, mleć językiem» Pytlować jęzorem. ‹z czes.› … Słownik języka polskiego
roztrajkotać — dk IX, roztrajkotaćoczę (roztrajkotaćocę), roztrajkotaćoczesz (roztrajkotaćocesz), roztrajkotaćocz, roztrajkotaćał, roztrajkotaćany, rzad. I, roztrajkotaćam, roztrajkotaćasz, roztrajkotaćają, roztrajkotaćaj pot. «trajkocząc rozpowiedzieć,… … Słownik języka polskiego
swarliwie — swarliwieej przysłów. od swarliwy, zwykle w zn. 2 Jazgotać, trajkotać swarliwie. Swarliwie brzmiący głos … Słownik języka polskiego
szczebiotać — ndk IX, szczebiotaćoczę (szczebiotaćocę), szczebiotaćoczesz (szczebiotaćocesz), szczebiotaćocz 1. «o ptakach: wydawać miły głos; ćwierkać, świergotać, świegotać, śpiewać» 2. «o dzieciach, młodych kobietach: mówić pieszczotliwie; paplać,… … Słownik języka polskiego
terkotać — ndk IX, terkotaćoczę a. terkotaćocę, terkotaćoczesz a. terkotaćocesz, terkotaćocz, terkotaćał 1. «o maszynach, motorach itp. będących w ruchu: wydawać terkot, klekot, warkot» Budzik terkocze. 2. pot. «szybko, dużo, bez przerwy mówić; trajkotać» … Słownik języka polskiego
trajkotanie — n I rzecz. od trajkotać … Słownik języka polskiego