-
1 tribuō
tribuō uī, ūtus, ere [tribus], to assign, impart, allot, bestow, confer, yield, give: ut ei plurimum tribuamus, a quo plurimum diligamur: si uni omnia tribuenda sint: cui magna Pompeius praemia tribuit, Cs.: Dona nulli, O.: beneficia, N.— Fig., to grant, give, show, pay, render: misericordiam fortissimo viro: tibi turis honorem, O.: paribus beneficiis parem voluntatem, Cs.— To grant, yield, give up, concede, allow: quod cum Pompeius et rei p. et amicitiae tribuisset, Cs.: observantiam officio, non timori neque spei, N.: hoc matris precibus, O.: ego tantum tibi tribuo, quantum mihi fortasse adrogo, i. e. accora you the respect I claim: mihi tribuebat omnia, deferred in all things.—To ascribe, assign, attribute: si voluit accusare, pietati tribuo: quod detrimenti... cuiusvis potius quam suae culpae, Cs.—With multum, plurimum, or magnopere, to value highly, set great store by, make much of: tibi multa esse tribuenda: qui plurimum tribuunt edicto: ne ob eam rem suae magnopere virtuti tribueret, Cs.— To divide, distribute: rem universam in partīs: secundus (locus) in tempora tribuitur.—Of time, to bestow, spend, devote: quantum (temporum) alii tribuunt tempestivis conviviis: comitiis omnibus perficiundis XI dies, Cs.: tempora litteris, N.* * *tribuere, tribui, tributus Vdivide, assign; present; grant, allot, bestow, attribute -
2 tribuo
trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [tribus], to assign, impart, allot, bestow, give, etc. (syn.: do, dono, largior).I.Lit.:II.ut ei plurimum tribuamus, a quo plurimum deligimur,
Cic. Off. 1, 15, 47:in tribuendo suum cuique,
id. ib. 1, 5, 14:si uni omnia tribuenda sint,
id. Imp. Pomp. 17, 52:praemia alicui,
Caes. B. C. 3, 4; 2, 21; Hirt. B. G. 8, 46:cujus sceleribus tanta praemia tribuistis,
Sall. H. 1, 18, 4 Dietsch:dona nulli,
Ov. M. 9, 402; Phaedr. 1, 5, 8:beneficia,
Nep. Att. 11, 5:pretium aedium Aurelio,
Tac. A. 1, 75:pecunias ex modo detrimenti,
to deal out, allot, id. ib. 4, 64. —Trop.A.In gen., to grant, give, show, pay, render:B.misericordiam fortissimo viro,
Cic. Mil. 34, 92; so,veniam alicui,
Tac. A. 12, 40:inventoribus gratiam,
Cic. Fin. 4, 5, 13:silentium orationi alicujus,
id. Cael. 12, 29:quod tantum dignitatis civitati Aeduae tribuerat,
Caes. B. G. 5, 7; cf.:sibi honorem,
id. ib. 7, 20:mulieri honorem,
Cic. de Or. 2, 11, 44:tibi turis honorem,
Ov. M. 14, 128:vocabula monti,
id. ib. 14, 621:salutem mihi,
id. H. 15 (16), 2:parem voluntatem paribus beneficiis,
Caes. B. C. 1, 35:pacem terris,
Ov. Tr. 3, 1, 44; Luc. 4, 358 et saep. —In partic.1.Pregn., to grant, yield, give up, concede, allow something to a person or thing (syn. concedo):2.si sit quispiam, qui aliquid tribuat voluptati,
Cic. Off. 1, 30, 106:valetudini aliquid,
id. Tusc. 1, 49, 119:observantiam officio, non timori neque spei,
Nep. Att. 6, 5:hoc matris precibus,
Ov. A. A. 1, 689:aliquid rei publicae et amicitiae,
Caes. B. G. 6, 1: ego tantum tibi tribuo, quantum mihi fortasse arrogo, I yield or concede as much to you, have as high an opinion of you, Cic. Fam. 4, 1, 2:cum senatus impediretur quo minus, id quod hostibus semper erat tributum, responsum equitibus Romanis redderetur,
id. Planc. 14, 34; cf.:gratissimum mihi feceris, si huic commendationi meae tantum tribueris quantum cui tribuisti plurimum,
id. ib. 13, 22, 2; and:nusquam tantum tribuitur aetati (quam Lacedaemone),
id. Sen. 18, 63:mihi tribuebat omnia,
gave me the preference in all things, deferred in every thing to me, id. Brut. 51, 190.— Absol.:cum universo ordini publicanorum semper libentissime tribuerim,
Cic. Fam. 13, 9, 2:quos ne nominatim tradam, majoribus eorum tribuendum puto,
Tac. A. 14, 14 fin.:tribus in generibus rerum versari rhetoris officium... demonstrativum est, quod tribuitur in alicujus certae personae laudem aut vituperationem,
Cic. Inv. 1, 5, 7. —To ascribe, assign, attribute a thing to a person or thing as the cause:3.aliquid virtuti hostium,
Caes. B. G. 7, 53:aliquid juri potius quam suae culpae,
id. B. C. 3, 73:id tribuite vestrae culpae,
Auct. Her. 4, 36, 48:aliquid ignaviae,
Cic. Fam. 2, 16, 3:miseriae nostrae potius quam inconstantiae tribuere quod, etc.,
id. Att. 3, 4 init. —To set store by, with magnopere, multum, etc., to make much of:4.quibus ille secundum fratrem plurimum tribuebat,
Cic. Ac. 2, 4, 12:ne ob eam rem suae magnopere virtuti tribueret,
Caes. B. G. 1, 13.—To divide, distribute (syn. dispertio):5.rem universam in partes,
Cic. Brut. 41, 152; id. Or. 4, 16:secundus (locus) in tempora tribuitur,
id. Inv. 1, 55, 107:omnem vim loquendi in duas partes,
id. Fin. 2, 6, 17.—Of time, to bestow or spend upon, devote to a thing:A.comitiis omnibus perficiundis XI. dies tribuit,
Caes. B. C. 3, 2:his rebus tantum temporis tribuit,
id. ib. 3, 78:reliqua tempora litteris,
Nep. Att. 4, 3; id. Hann. 13, 2.—Hence, trĭbūtum, i, n., a stated payment, a contribution, tribute.Lit. (class.):B.in capita singula servorum et liberorum tributum imponebatur,
Caes. B. C. 3, 32:a se intolerabilia tributa exigi,
Cic. Fam. 3, 7, 3:omnes Siculi ex censu quotannis tributa conferunt,
id. Verr. 2, 2, 53, § 131:tributa pendere,
Caes. B. G. 6, 14:ceram in tributa praestare,
Plin. 21, 13, 45, § 77:civitates tributis liberare,
Cic. Fam. 15, 4, 2:tributo populo indicto,
Liv. 4, 60, 4:imperare,
id. 23, 31, 1; 23, 48, 8; Tac. A. 2, 47; 4, 71; id. G. 43; Mart. 7, 54, 8; Val. Max. 4, 3, 8; 8, 3, 3.—In the ante-class. collat. form trĭbūtus, i, m.: cum tributus exigeretur, Cato ap. Non. 229, 11:tributus cum imperatus est,
Plaut. Ep. 2, 2, 43 sq. —Transf.1.A contribution made for any private purpose (jurid. Lat.), Dig. 14, 2, 2; 14, 2, 4; 14, 4, 5.—2. -
3 tribuo
to give out, divide, allot, assign, grant, give, allow. -
4 con-tribuō
con-tribuō tribuī, tribūtus, ere, to unite, incorporate, associate, enroll together: cum Oscensibus contributi, Cs.: Phocenses iis contribuerunt, L.: Corinthum in anticum gentis concilium, L.: urbes ad condendam Megalen contributae, L.—To join in giving, contribute, add: aliquid, O.: proprius tecum annos, share, Tb. -
5 dis-tribuō
dis-tribuō uī, ūtus, ere, to divide, distribute, apportion, spread: id (dimidium minae), T.: partīs Italiae: copias in trīs partīs, Cs.: (milites) circum familias, quartered, Cs.: Numidis hiberna in proximis urbibus, L.: pecunias exercitui, Cs.: pecuniam in iudices: ex captivis toto exercitu capita singula praedae nomine, Cs.: leges in omnīs terras distributae. -
6 re-tribuō
re-tribuō uī, ūtus, ere, to give back, return, restore, repay: pecuniam acceptam populo, L.: illis fructum quem meruerunt, render. -
7 adtribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
8 adtributus
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
9 attribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
10 attributum
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
11 tributus
1.trĭbūtus, a, um, Part. of tribuo.2.trĭbūtus, a, um, adj. [tribus], formed or arranged into tribes: comitia, Laelius Felix ap. Gell. 15, 27, 4; Liv. 2, 60, 4 sq.; 2, 56, 2 sq.; v. comitium.3.trĭbūtus, i, v. tributum, under tribuo fin. -
12 attribuō (adt-)
attribuō (adt-) uī, ūtus, ere [ad + tribuo], to assign, allot, make over: his (gladiatoribus) equos, Cs.: legioni equites, Cs.: cui sit Apulia attributa (as a province): huic Rutilum, places under his command, Cs.: pecuniam redemptori: pecunia attributa, numerata est.—To give in charge, commit, confide, intrust: nos trucidandos Cethego: ei sacra omnia, L. — Fig., to confer, bestow, assign, give: quem (timorem) mihi natura attribuit: curam Flaminio, L.—To attribute, ascribe, impute: si uni attribuenda culpa sit: alqd litteris.— To add: ad amissionem amicorum miseriam. -
13 tribūtiō
tribūtiō ōnis, f [tribuo], a distributing, distribution: aequabilis. -
14 tribūtum
tribūtum ī, n [P. n. of tribuo], a stated payment, contribution, tribute: in capita singula servorum tributum imponebatur, Cs.: ex censu quotannis tributa conferre: civitates tributis liberare: tributo populo indicto, L.: lamentabile, O.— A gift, present: praestare tributa Cogimur, Iu.* * *tax, tribute -
15 tribūtus
-
16 volō
volō (2d pers. vīs, 3d pers. volt or vult, plur. volumus, voltis or vultis, volunt; vīn for vīsne, T., H.; sīs for sī vīs, T., C., L.), voluī, velle [1 VOL-], to will, wish, want, purpose, be minded, determine: Nolo volo, volo nolo rursum, I won't I will, I will I won't again, T.: Nolunt ubi velis, ubi nolis cupiunt ultro, T.: quis est cui velle non liceat? who is not free to wish?: sed ego hoc ipsum velle miserius esse duco quam, etc., i. e. that very ambition: inest velle in carendo, wanting includes wishing: ait rem seriam Velle agere mecum, T.: quod eas quoque nationes adire volebat, Cs.: si haec relinquere voltis, S.: cuicunque nocere volebat, Vestimenta dabat, H.: quid arbitramini Rheginos merere velle ut Venus illa auferatur? would take for, etc.: Fabula quae posci volt et spectata reponi, i. e. which is meant to be in demand, etc., H.: sed licere, si velint, in Ubiorum finibus considere, Cs.: daret utrum vellet, subclamatum est, L.; cf. volo Dolabellae valde desideranti, non reperio quid, i. e. to dedicate some book: neminem notā strenui aut ignavi militis notasse volui, I have decided to mark no one, etc., L.: Sunt delicta quibus ignovisse velimus, i. e. which should be pardoned, H.: edicta mitti ne quis... coisse aut convenisse causā sacrorum velit, L.; cf. Interdico, ne extulisse extra aedīs puerum usquam velis, T.: Oscula praecipue nulla dedisse velis (i. e. noli dare), O.: nostri... leges et iura tecta esse volue<*>unt: sociis maxime lex consultum esse volt: Id nunc res indicium haec facit, quo pacto factum volueris, shows why you wished it to be done, T.: Hannibal non Capuam neglectam volebat, L.: liberis consultum volumus propter ipsos: scin' quid nunc facere te volo? T.: vim volumus exstingui: qui salvam rem p. vellent esse, L.: si vis me flere, H.: qui se ex his minus timidos existimari volebant, Cs.: si me vivom vis, pater, Ignosce, if you wish me to live, T.: soli sunt qui te salvum velint: regnari tamen omnes volebant, that there should be a king, L.: mihi volo ignosci, I wish to be pardoned: quid vis, nisi ut maneat Phanium? T.: velim ut tibi amicus sit: Ducas volo hodie uxorem, T.: volo etiam exquiras quid Lentulus agat?: nullam ego rem umquam in vitā meā Volui quin, etc., I never had any wish in my life, etc., T.: (dixit) velle Hispaniam, he wanted Spain (as a province): nummos volo, I want the money: si amplius obsidum vellet, dare pollicentur, Cs.: pacem etiam qui vincere possunt, volunt, L.: quorum isti neutrum volunt, acknowledge neither: voluimus quaedam, we aspired to certain things: si plura velim, if I wished for more, H.—With acc. of person, to call for, demand, want, wish, desire: Quis me volt? T.: Centuriones trium cohortium me velle postridie: Sosia, Adesdum, paucis te volo (sc. verbis), I want a few words with you, T.: quam volui nota fit arte meā, she whom I love, O.: illam velle uxorem, to want her for a wife, T.—With acc. of person and thing, to want... of, require... from: Num quid aliud me vis? T.: si quid ille se velit, etc., Cs.—With dat. of person for whom a wish is expressed: Praesidium velle se senectuti suae, wants a guard for his old age, T.: nihil est mali quod illa non filio voluerit, she wished her son every misfortune.—Esp., with bene or male: tibi bene ex animo volo, I heartily wish you well, T.: qui mihi male volunt, my enemies, T. —With causā and gen. of person, to be interested in, be concerned for, be well disposed to: te ipsius causā vehementer omnia velle, heartily wish him all success; cf. qui nostrā causā volunt, our friends. —With subj., in softened expressions of desire or command: ego quae in rem tuam sint, ea velim facias (i. e. fac), T.: eum salvere iubeas velim, please salute him: velim mihi ignoscas, I beg your pardon: haec pro causā meā dicta accipiatis velim, L.: Musa velim memores, etc., H.: de Menedemo vellem verum fuisset, I wish it had been true: vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus, I wish I could, etc.; cf. Tum equidem istuc os tuum inpudens videre nimium vellem! I wish I could have seen, etc., T.: Abiit, vah! rogasse vellem, I wish I had asked him, T.: Et vellem, et fuerat melius, V.: vellem tum tu adesses, I wish you could be present: vellem Idibus Martiis me ad cenam invitasses, I wish you had invited, etc.: de tuis velim ut eo sis animo, quo debes esse: quod faxitis, deos velim fortunare, L.: virum me natum vellem, would I had been born a man, T.: Nunc mihi... Vellem, Maeonide, pectus inesse tuum, O.: Te super aetherias errare licentius auras Haud pater ille velit, etc., i. e. volt, V.: velim scire ecquid de te recordere: sed multitudo ea quid animorum... habeat scire velim, L.: nec velim (imitari, etc.) si possim: trīs eos libros maxime nunc vellem, I would like to have.—In concessive phrases with quam, however, however much: quod illa, quam velit sit potens, numquam impetravisset (i. e. quamvis sit potens), however powerful she may be: exspectate facinus quam voltis improbum, never so wicked: quam volent in conviviis faceti sint.—Parenthet., in the phrase, sī vīs (contracted sīs; colloq.), if you please, if you will: paulum opperirier, Si vis, T.: dic, si vis, de quo disputari velis: addam, si vis, animi, etc., if you will.—To intend, purpose, mean, design, be minded, be about: Puerumque clam voluit exstinguere, T.: hostis hostem occidere volui, L.: at etiam eo negotio M. Catonis splendorem maculare voluerunt, it was their purpose: rem Nolanam in ius dicionemque dare voluerat Poeno, L.: idem istuc, si in vilitate largiri voluisses, derisum tuum beneficium esset, if you had offered to grant the same thing during low prices, etc.: sine me pervenire quo volo, let me come to my point, T.: scripsi, quem ad modum quidem volui, etc., as I intended: ego istos posse vincere scio, velle ne scirem ipsi fecerunt, L.: quae ipsi qui scripserunt voluerunt volgo intellegi, meant to be understood by all.—To try, endeavor, attempt, aim: quas (i. e. magnas res) qui impedire volt, is et infirmus est mollisque naturā, et, etc.: audes Fatidicum fallere velle deum? do you dare attempt? O.: His respondere voluit, non lacessere, meant to answer, not to provoke, T.: quid aliud volui dicere? did I mean to say, T.: ait se velle de illis HS LXXX cognoscere, that he meant, i. e. was about: sed plane quid velit nescio.—To resolve, conclude, determine, require: uti tamen tuo consilio volui, concluded to follow your advice: Siculi... me defensorem calamitatum suarum... esse voluerunt: si a me causam hanc vos (iudices) agi volueritis, if you resolve.—Ellipt.: veremur quidem vos, Romani, et, si ita voltis, etiam timemus, L.: cadentque vocabula, si volet usus (i. e. ea cadere), H.—To be willing, be ready, consent, like, acquiesce: ei laxiorem diem daturos, si venire ad causam dicendam vellet, L.: qui se ait philosophari velle, that he liked philosophizing: Patri dic velle, that you consent (sc. uxorem ducere), T.: cum alter verum audire non volt, refuses: obtinuere ut (tribuni) tribuniciae potestatis virīs salubrīs vellent rei p. esse, to permit the tribunitian power to be useful to the republic, L.: cum P. Attio agebant ne suā pertinaciā omnium fortunas perturbari vellet, Cs.: duodecim tabulae furem interfici inpune voluerunt.—To do voluntarily, act intentionally: si voluit accusare, pietati tribuo; si iussus est, necessitati, if he accused of his own free will: (quaeritur) sitne oratoris risum velle movere, on purpose; cf. tu selige tantum, Me quoque velle velis, anne coactus amem, O.—To be of opinion, imagine, consider, think, mean, pretend, claim, hold, assert, assume: ergo ego, inimicus, si ita voltis, homini, amicus esse rei p. debeo: erat Mars alter, ut isti volunt, L.: isto ipso in genere in quo aliquid posse vis, in which you imagine you have some influence: in hoc homo luteus etiam callidus ac veterator esse volt, pretends to be: est genus hominum qui esse primos se omnium rerum volunt, Nec sunt, T.: si quis—quod illi volunt invidiosius esse—Claudius diceret, L.: voltis, nihil esse in naturā praeter ignem: si tam familiaris erat Clodiae quam tu esse vis, as you say he is: quae ego vellem non esse oratoris, what I claimed to be beyond the orator's province: restat ut omnes unum velint, are of one opinion: bis sumpsit quod voluit, i. e. begged the question.—In interrog. clause with quid, to mean, signify, intend to say, mean to express: sed tamen intellego quid velit: quid tibi vis? what do you mean by all this? T.: pro deum fidem, quid vobis voltis? L.: quid sibi vellet (Caesar)? cur in suas possessiones veniret? Cs.: avaritia senilis quid sibi velit, non intellego, what is the meaning of the phrase: tacitae quid volt sibi noctis imago? O.—With weakened force, as an auxiliary, or in periphrasis, will, shall: illa enim (ars) te, verum si loqui volumus, ornaverat: eius me compotem facere potestis, si meminisse voltis, etc., L.: Vis tu urbem feris praeponere silvis? will you prefer, etc., H.: tu tantum fida sorori Esse velis, i. e. fida sis, O.: si id confiteri velim, tamen istum condemnetis necesse est, if I should acknowledge: si quis velit ita dicere... nihil dicat, chooses to say, etc.: quā re oratos vos omnīs volo Ne, etc., T.: Esse salutatum volt te mea littera primum, O.—Redundant after noli or nolite: nolite, iudices, hunc velle maturius exstingui volnere vestro quam suo fato, do not resolve.—Of expressions of authority, to determine, resolvē, decree, demand, require, enact: utrum populus R. eum (honorem) cui velit, deferat: senatus te voluit mihi nummos dare: exercitūs quos contra se aluerint velle dimitti, Cs.: quid fieri velit praecipit, gives his orders, Cs.: sacra Cereris summā maiores nostri religione confici voluerunt, i. e. established the custom of celebrating: nostri maiores... insui voluerunt in culeum vivos, etc., made a law, that, etc.: Corinthum exstinctum esse voluerunt, should be (and remain) destroyed: volo ut mihi respondeas, I require you to answer: nuntia Romanis, Caelestes ita velle, ut Roma caput terrarum sit, L. —Esp., in the formula of asking a vote upon a law or decree: novos consules ita cum Samnite gerere bellum velitis, ut omnia ante nos bella gesta sunt, L.: plebes sic iussit—quod senatus... censeat, id volumus iubemusque, L.—To choose rather, prefer: a multis (studiis) eligere commodissimum quodque, quam sese uni alicui velle addicere: malae rei quam nullius duces esse volunt, L.* * *Ivelle, volui, - Vwish, want, prefer; be willing, willIIvolare, volavi, volatus VIIIvolunteers (pl.); (in the Second Punic War) -
17 adrogo
ar-rŏgo ( adr-, Fleck., B. and K., Dietsch, Halm, Weissenb.; arr-, Holder, Dinter; Keller uses both forms), āvi, ātum, 1, v. a.I.Jurid. and polit. t. t.A.To ask or inquire of one, to question: Venus haec volo adroget te, * Plaut. Rud. 5, 2, 45; cf. Dig. 1, 7, 2.—* B.Alicui, t. t., to add one officer to another, to associate with, place by the side of:C.cui consuli dictatorem adrogari haud satis decorum visum est patribus,
Liv. 7, 25, 11.—To take a homo sui juris in the place of a child, to adopt (v. arrogatio), Gell. 5, 19, 4; cf. Dig. 1, 7, 1; 1, 7, 2; 1, 7, 22 al.—Hence,II.Transf.A.To appropriate that which does not belong to one, to claim as one's own, to arrogate to one's self, to assume:B.quamquam mihi non sumo tantum, judices, neque adrogo, ut, etc.,
Cic. Planc. 1:non enim mihi tantum derogo, tametsi nihil adrogo, ut, etc.,
id. Rosc. Am. 32:sapientiam sibi adrogare,
id. Brut. 85, 292: ego tantum tibi tribuo, [p. 166] quantum mihi fortasse arrogo, id. Fam. 4, 1 fin.:Quod ex alienā virtute sibi adrogant, id mihi ex meā non concedunt,
Sall. J. 85, 25:Nihil adrogabo mihi nobilitatis aut modestiae,
Tac. H. 1, 30:Nec sibi cenarum quivis temere arroget artem,
Hor. S. 2, 4, 35.—Poet.: alicui aliquid, to adjudge something to another as his own, to confer upon or procure for (opp. abrogare):A.Scire velim, chartis pretium quotus adroget annus,
Hor. Ep. 2, 1, 35:decus arrogavit,
id. C. 4, 14, 40:nihil non arroget armis,
adjudge every thing to arms, think every thing must yield to, id. A. P. 121.— Hence, arrŏgans ( adr-), antis, P. a., acc. to II. A., appropriating something not one's own; hence, assuming, arrogant (syn.: superbus, insolens, ferox).Lit.:B.si essent adrogantes, non possem ferre fastidium,
Cic. Phil. 10, 9:Induciomarus iste minax atque adrogans,
id. Font. 12; id. Verr. 2, 1, 60:ne arrogans in praeripiendo populi beneficio videretur,
Caes. B. C. 3, 1:pigritia adrogantior,
Quint. 12, 3, 12:adrogantissima persuasio,
id. Decl. 8, 9.—As a consequence of assumption, haughty, proud, overbearing, insolent (cf. arrogantia, I. B.):proponit inania mihi nobilitatis, hoc est hominum adrogantium nomina,
Cic. Verr. 1, 6:de se persuasio,
Quint. 2, 4, 16:crudelitas adrogans,
Cic. Fam. 5, 4, 2:dictum,
id. Sull. 8, 25:consilium,
id. de Or. 2, 39, 165:moderatio,
Tac. A. 1, 3:adversus superiores tristi adulatione, adrogans minoribus, inter pares difficilis,
id. ib. 11, 21:omnem adrogantem humilia,
Vulg. Job, 40, 6:abominatio Domino est omnis adrogans,
ib. Prov. 16, 5:beatos dicimus adrogantes,
ib. Mal. 3, 15.— Adv.: arrŏgan-ter ( adr-), with assumption, arrogantly, haughtily, proudly, insolently:aliquid dicere,
Cic. de Or. 2, 83, 339; id. Off. 1, 1, 2; Quint. 4, 2, 86:scribere,
Cic. Att. 6, 1:aliquid praejudicare,
id. ad Brut. 1, 4:petere,
id. Lig. 10, 30:adsentire,
id. Inv. 2, 3, 10:facere,
Caes. B. G. 1, 40: adversarios sustinere, D. Brutus ap. Cic. Fam. 11, 13, 4: ingredi, * Vulg. Soph. 1, 9:consulere in deditos,
Tac. Agr. 16.— Comp.:multo adrogantius factum,
Suet. Caes. 79:insolentius et adrogantius uti gloriā artis,
Plin. 36, 10, 36, § 71:adrogantius et elatius praefari,
Gell. 9, 15.— Sup., Oros. 7, 25; 7, 35. -
18 adscribo
a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).I.In gen.A.Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.a.Absol.:b.non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 35:illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,
id. Div. 1, 16, 29.—With dat.:c.Terentia salutem tibi plurimam adscribit,
Cic. Att. 1, 5 fin.:coheredem sibi libertum ejus adscriptum,
Suet. Vit. 14.—With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):B.antiquior dies in tuis adscripta litteris,
id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:in alterā epistulā diem non adscribis,
do not add the date, id. Att. 3, 23:nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,
Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,
Cic. Verr. 2, 3, 66:non credo ascripturum esse magno,
id. Agr. 2, 20:novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,
Phaedr. 5, prol. 6:tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,
Suet. Aug. 12 fin.:ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,
id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—Trop.1.To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:2.hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,
Cic. Inv. 1, 49:panaces diis inventoribus adscriptum,
Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),
id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:nomini meo adscribatur victoria,
Vulg. 2 Reg. 12, 28.—To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:3.eidem (servo) adscripsisse legatum,
bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,
Phaedr. 4, 11, 8.—Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:II.qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,
Phaedr. 4, 3, 6.—A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):B.ascribi se in eam civitatem voluit,
to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,
id. ib.:urbanae militiae adscribebatur,
Tac. H. 2, 94:adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,
Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:colonos Venusiam adscripserunt,
Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,
Suet. Ner. 9;so also of ambassadors,
Phaedr. 4, 17, 16.—Trop.1.To reckon or number in a class, include among:2.adscripsit Liber Satyris poëtas,
Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,
id. C. 3, 3, 35:nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,
Tac. G. 46:aliquem antiquis temporibus,
id. Or. 17.—To add or join to:ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,
Cic. de Or. 2, 66, 264:admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,
id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:tu vero ascribe me in talem numerum,
id. Phil. 2, 13:suae alicujus sententiam,
id. Opt. Gen. 6:unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,
id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:Jovi aquila adscribitur,
is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18. -
19 arrogo
ar-rŏgo ( adr-, Fleck., B. and K., Dietsch, Halm, Weissenb.; arr-, Holder, Dinter; Keller uses both forms), āvi, ātum, 1, v. a.I.Jurid. and polit. t. t.A.To ask or inquire of one, to question: Venus haec volo adroget te, * Plaut. Rud. 5, 2, 45; cf. Dig. 1, 7, 2.—* B.Alicui, t. t., to add one officer to another, to associate with, place by the side of:C.cui consuli dictatorem adrogari haud satis decorum visum est patribus,
Liv. 7, 25, 11.—To take a homo sui juris in the place of a child, to adopt (v. arrogatio), Gell. 5, 19, 4; cf. Dig. 1, 7, 1; 1, 7, 2; 1, 7, 22 al.—Hence,II.Transf.A.To appropriate that which does not belong to one, to claim as one's own, to arrogate to one's self, to assume:B.quamquam mihi non sumo tantum, judices, neque adrogo, ut, etc.,
Cic. Planc. 1:non enim mihi tantum derogo, tametsi nihil adrogo, ut, etc.,
id. Rosc. Am. 32:sapientiam sibi adrogare,
id. Brut. 85, 292: ego tantum tibi tribuo, [p. 166] quantum mihi fortasse arrogo, id. Fam. 4, 1 fin.:Quod ex alienā virtute sibi adrogant, id mihi ex meā non concedunt,
Sall. J. 85, 25:Nihil adrogabo mihi nobilitatis aut modestiae,
Tac. H. 1, 30:Nec sibi cenarum quivis temere arroget artem,
Hor. S. 2, 4, 35.—Poet.: alicui aliquid, to adjudge something to another as his own, to confer upon or procure for (opp. abrogare):A.Scire velim, chartis pretium quotus adroget annus,
Hor. Ep. 2, 1, 35:decus arrogavit,
id. C. 4, 14, 40:nihil non arroget armis,
adjudge every thing to arms, think every thing must yield to, id. A. P. 121.— Hence, arrŏgans ( adr-), antis, P. a., acc. to II. A., appropriating something not one's own; hence, assuming, arrogant (syn.: superbus, insolens, ferox).Lit.:B.si essent adrogantes, non possem ferre fastidium,
Cic. Phil. 10, 9:Induciomarus iste minax atque adrogans,
id. Font. 12; id. Verr. 2, 1, 60:ne arrogans in praeripiendo populi beneficio videretur,
Caes. B. C. 3, 1:pigritia adrogantior,
Quint. 12, 3, 12:adrogantissima persuasio,
id. Decl. 8, 9.—As a consequence of assumption, haughty, proud, overbearing, insolent (cf. arrogantia, I. B.):proponit inania mihi nobilitatis, hoc est hominum adrogantium nomina,
Cic. Verr. 1, 6:de se persuasio,
Quint. 2, 4, 16:crudelitas adrogans,
Cic. Fam. 5, 4, 2:dictum,
id. Sull. 8, 25:consilium,
id. de Or. 2, 39, 165:moderatio,
Tac. A. 1, 3:adversus superiores tristi adulatione, adrogans minoribus, inter pares difficilis,
id. ib. 11, 21:omnem adrogantem humilia,
Vulg. Job, 40, 6:abominatio Domino est omnis adrogans,
ib. Prov. 16, 5:beatos dicimus adrogantes,
ib. Mal. 3, 15.— Adv.: arrŏgan-ter ( adr-), with assumption, arrogantly, haughtily, proudly, insolently:aliquid dicere,
Cic. de Or. 2, 83, 339; id. Off. 1, 1, 2; Quint. 4, 2, 86:scribere,
Cic. Att. 6, 1:aliquid praejudicare,
id. ad Brut. 1, 4:petere,
id. Lig. 10, 30:adsentire,
id. Inv. 2, 3, 10:facere,
Caes. B. G. 1, 40: adversarios sustinere, D. Brutus ap. Cic. Fam. 11, 13, 4: ingredi, * Vulg. Soph. 1, 9:consulere in deditos,
Tac. Agr. 16.— Comp.:multo adrogantius factum,
Suet. Caes. 79:insolentius et adrogantius uti gloriā artis,
Plin. 36, 10, 36, § 71:adrogantius et elatius praefari,
Gell. 9, 15.— Sup., Oros. 7, 25; 7, 35. -
20 ascribo
a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).I.In gen.A.Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.a.Absol.:b.non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 35:illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,
id. Div. 1, 16, 29.—With dat.:c.Terentia salutem tibi plurimam adscribit,
Cic. Att. 1, 5 fin.:coheredem sibi libertum ejus adscriptum,
Suet. Vit. 14.—With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):B.antiquior dies in tuis adscripta litteris,
id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:in alterā epistulā diem non adscribis,
do not add the date, id. Att. 3, 23:nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,
Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,
Cic. Verr. 2, 3, 66:non credo ascripturum esse magno,
id. Agr. 2, 20:novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,
Phaedr. 5, prol. 6:tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,
Suet. Aug. 12 fin.:ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,
id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—Trop.1.To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:2.hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,
Cic. Inv. 1, 49:panaces diis inventoribus adscriptum,
Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),
id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:nomini meo adscribatur victoria,
Vulg. 2 Reg. 12, 28.—To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:3.eidem (servo) adscripsisse legatum,
bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,
Phaedr. 4, 11, 8.—Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:II.qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,
Phaedr. 4, 3, 6.—A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):B.ascribi se in eam civitatem voluit,
to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,
id. ib.:urbanae militiae adscribebatur,
Tac. H. 2, 94:adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,
Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:colonos Venusiam adscripserunt,
Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,
Suet. Ner. 9;so also of ambassadors,
Phaedr. 4, 17, 16.—Trop.1.To reckon or number in a class, include among:2.adscripsit Liber Satyris poëtas,
Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,
id. C. 3, 3, 35:nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,
Tac. G. 46:aliquem antiquis temporibus,
id. Or. 17.—To add or join to:ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,
Cic. de Or. 2, 66, 264:admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,
id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:tu vero ascribe me in talem numerum,
id. Phil. 2, 13:suae alicujus sententiam,
id. Opt. Gen. 6:unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,
id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:Jovi aquila adscribitur,
is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
триба — (лат. tribus, от tribuo делю), в Древнем Риме термин, обозначающий: 1) племя; соответствует древнегреческой филе. Согласно преданию, было 3 трибы (каждая состояла из 100, потом из 300 родов); 2) территория и избирательный округ, имевший один… … Энциклопедический словарь
ТРИБА — (лат. tribus, от tribuo делю или от слова tres три) в Древнем Риме термин, означающий: а) племя; соответствует древнегреческой филе. Согласно преданию, было три Т., составивших древнеримскую общину (каждая состояла из 100, потом из 300 родов); б) … Юридический словарь
ТРИБА — (лат. tribus от tribuo делю), в Др. Риме термин, означающий:..1) племя; соответствует древнегреческой филе. Согласно преданию, было 3 трибы (каждая состояла из 100, потом из 300 родов);..2) территория и избирательный округ, имевший один голос в… … Большой Энциклопедический словарь
триба — (tribus; лат. tribuo делить, распределять) в систематике таксономическая категория в ботанике и зоологии, занимающая промежуточное положение между семейством и родом; применяется для объединения близких родов или для подразделения крупных… … Большой медицинский словарь
Триба (в Др. Риме) — Триба (лат. tribus, от tribuo ‒ делю, разделяю), в Древнем Риме: 1) племя; соответствует древне греческой филе. Согласно римской традиции, древнейшее население Рима состояло из трёх Т. ‒ Рамнов (латинян), Тициев (сабинян) и Луцеров (этрусков).… … Большая советская энциклопедия
Триба — I Триба (лат. tribus, от tribuo делю, разделяю) в Древнем Риме: 1) племя; соответствует древне греческой филе. Согласно римской традиции, древнейшее население Рима состояло из трёх Т. Рамнов (латинян), Тициев (сабинян) и Луцеров… … Большая советская энциклопедия
Три́ба — (tribus; лат. tribuo делить, распределять) в систематике таксономическая категория в ботанике и зоологии, занимающая промежуточное положение между семейством и родом; применяется для объединения близких родов или для подразделения крупных… … Медицинская энциклопедия
ТРИБА — (лат. tribus, от tribuo делю, разделяю) в Древнем Риме: 1) племя, соответствующее др. греч. филе (см. Филы). Согласно традиции, древнейшее население Рима было этнически неоднородным и состояло из трех Т. Рамнов (латинян), Тициев (сабинян) и… … Советская историческая энциклопедия
Survivor: Cook Islands — es la decimotercera temporada de la serie Survivor. Fue oficialmente anunciada por Jeff Probst durante el final de temporada de Survivor: Panama. La fecha límita para aplicar fue el 3 de febrero de 2006. En marzo de 2006, alrededor de 800… … Wikipedia Español
El Nacimiento — Saltar a navegación, búsqueda Tribu Kikapoo (Nacimiento) El Nacimiento Escudo … Wikipedia Español
Galvorn — es una banda de Black Metal Sinfonico de Santa Cruz, Bolivia. Galvorn Datos generales Origen Santa Cruz, Bolivia … Wikipedia Español