-
1 murmur
murmur uris, n a murmur, murmuring, hum, roar, growling, grumbling, crash: populi, L.: serpitque per agmina murmur, V.: pro verbis murmura reddunt, roars (of lions), O.: strepit omnis murmure campus, hum (of bees), V.: maris: ventosum, the rushing wind, V.: exanimes primo murmure caeli, i. e. thunder, Iu.: cornuum, sound, H.: inflati buxi, i. e. of the tibia, O.* * *Imurmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumbleIImurmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumble -
2 murmur
murmur, ŭris, n. (m.: murmur fit verus, Varr. ap. Non. 214, 14) [Sanscr. marmara, susurrus, murmur, and the Greek mormurô and murmurô], a murmur, murmuring; a humming, roaring, growling, grumbling; a rushing, crashing, etc. (class.;syn.: fremitus, strepitus, fragor, stridor, susurrus): murmur populi,
Liv. 45, 1: serpitque per agmina murmur. Verg. A. 12, 239:quanto porrexit murmure panem,
Juv. 5, 67.—Of prayer, a low, indistinct tone:quos ubi placavit precibus et murmure longo,
Ov. M. 7, 251; Juv. 10, 290.—Of the humming of bees:strepit omnis murmure campus,
Verg. A. 6, 709.—Of the roar of a lion, Mart. 8, 55, 1;of the tiger: tigridis Hyrcanae jejunum murmur,
Stat. Th. 12, 170.—Of inanimate things, a murmur, roar, rushing, crashing, crash, rumbling:nam et odor urbanitatis, et mollitudo humanitatis, et murmur maris, et dulcedo orationis sunt ducta a ceteris sensibus,
Cic. de Or. 3, 40, 161:dare,
to roar, Lucr. 6, 142:magno misceri murmure caelum,
Verg. A. 4, 160:ventosum,
the rushing wind, id. E. 9, 58.—Of thunder:exanimes primo murmure caeli,
Juv. 13, 224.—Of a volcanic mountain:Aetnaei verticis,
Suet. Calig. 51.—Of an earthquake, a roaring, rumbling:praecedit sonus, alias murmuri similis, alias mugitibus, aut clamori humano, armorumve pulsantium fragori,
Plin. 2, 80, 82, § 193.—Of wind-instruments:cornuum,
the sound, Hor. C. 2, 1, 17: inflati buxi, of the tibia, Ov. M. 14, 537:aurium,
a singing in the ears, Plin. 28, 7, 21, § 75 (Jahn, animalia).— Trop.:contemnere murmura famae,
Prop. 2, 5, 29; of a muttering, rebellious murmur:contra Dominum,
Vulg. Exod. 16, 7; id. Act. 6, 1. -
3 boō
boō —, —, āre [BOV-], to cry out, resound, O.* * *Iboare, boavi, boatus Vcry aloud, roar, bellow; call loudly uponIIboere, -, - Vcry aloud, roar, bellow; call loudly upon -
4 fremō
fremō uī, —, ere [FREM-], to roar, resound, growl, murmur, rage, snort, howl: (venti) Circum claustra fremunt, V.: saxa concita murali Tormento, whiz, V.: Laetitiā ludisque viae, resound, V.: leo Ore, V.: equus, neighs, V.: fremant omnes licet, mutter: magno circum clamore, applauded, V.: animis, V.: Stabat acerba fremens Aeneas, V.: rumor de tibicine Fremit in theatro, Ph.— To murmur at, grumble because of, complain loudly of: consulatum sibi ereptum: uno omnes eadem ore fremebant, V.: alqd, L., H.— To demand angrily, cry threateningly: Arma amens fremit, V.: Pedum delendum, L.* * *fremere, fremui, fremitus Vroar; growl; rage; murmur, clamor for -
5 murmurō
murmurō āvī, —, āre [murmur], to murmur, mutter, roar: murmurans mare: flebile, O.* * *murmurare, murmuravi, murmuratus Vhum, murmur, mutter; roar -
6 rudō
-
7 bovo
Ibovare, bovavi, bovatus Vcry aloud, roar, bellow; call loudly uponIIbovere, -, - Vcry aloud, roar, bellow; call loudly upon -
8 increpo
Iincrepare, increpavi, increpatus V INTRANSrattle, snap, clash, roar, twang, make noise; (alarm/danger); strike noisilyIIincrepare, increpavi, increpatus V TRANSrebuke, chide, reprove; protest at/indignantly, complain loudly/scornfullyIIIincrepare, increpui, increpitus V INTRANSrattle, snap, clash, roar, twang, make noise; (alarm/danger); strike noisilyIVincrepare, increpui, increpitus V TRANSrebuke, chide, reprove; protest at/indignantly, complain loudly/scornfully -
9 latrans
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
10 Latro
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
11 latro
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
12 murmuro
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
13 murmuror
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
14 rudo
rŭdo (rūdo, Pers. 3, 9), īvi, ītum ( gen. plur. part. rudentūm, Verg. A. 7, 16), 3, v. n. and a. [Sanscr. root ru-, to howl; Gr. ôruô; cf. Lat.: ravis, ravus, raucus], to roar, bellow, bray.I.Lit., of animals;II.e. g. of lions,
Verg. A. 7, 16;of stags,
id. G. 3, 374;of bears,
Claud. Cons. Mall. Theod. 298; esp. freq. of the braying of an ass, Ov. A. A. 3, 290; id. F. 1, 433; 6, 342; Pers. 3, 9.— -
15 anhēlō
anhēlō āvī, ātus, āre [anhelus].— Intrans, to breathe with difficulty, gasp, pant, puff: confugere anhelantem domum, T.: anhelabat sub vomere taurus, O.—Meton., of fire, to roar, crash: fornacibus ignis anhelat, V.— Trans, to breathe out, exhale, breathe forth: anhelati ignes, O.: verba... anhelata gravius.—Fig., to breathe out, pant after: scelus: crudelitatem ex pectore, Her.* * *anhelare, anhelavi, anhelatus Vpant, gasp; breathe/gasp out, belch forth, exhale; utter breathlessly -
16 circum - gemō
circum - gemō —, —, ere, to roar around: circumgemit ursus ovile, H. -
17 clāmor
clāmor ōris, m [1 CAL-], a loud call, shout, cry: clamorem audivi, T.: tollere: ad aethera, V.: profundere: compesce, H.: magnus, S.: ingens, V.: nauticus, V.: it clamor eaelo, V. — A friendly shout, acclamation, applause: secundus, V.: coronae, H.—A hostile call, clamor, shout, C. —Of birds or insects, a cry, sound: gruum, mergorum, V.: apum, V.—A noise, sound, echo: scopuli clamorem dedere, V.: montium, H.* * *shout, outcry/protest; loud shouting (approval/joy), applause; clamor/noise/din; war-cry, battle-cry; roar (thunder/surf); cry of fear/pain/mourning; wailing -
18 fremitus
fremitus ūs, m [FREM-], a rushing, resounding, murmuring, humming, loud noise: Afrorum fremitu terrere me: maris: eorum, qui veniebant, Cs.: ex nocturno fremitu, Cs.: si displicuit sententia, fremitu aspernantur, Ta.: fremitu virūm Consonat nemus, V.: frementis Verba volgi, O.: equorum, neighing, L.: (apum), humming, V.* * *Ifremita, fremitum ADJroaring, noisy; shouting, raging, growling, snorting, howlingIIroar, loud noise; shouting; resounding; rushing, murmuring, humming; growl -
19 lātrō
lātrō āvī, ātus, āre, to bark: si canes latrent: ne latret canis, H.: latrasse Dymantida, i. e. has been changed to a dog, O.: canino rictu, Iu.: Scit cui latretur cur solus obambulet ipse, O. —To bark at, bay: Senem, H.—To rant, roar, bluster: latrant quidam oratores, non loquuntur: Rumperis et latras, H.: multis latrantibus undis, V.: Latrantem stomachum lenire, raging, H.—To bark at: Obprobriis dignum, H.* * *Ilatrare, latravi, latratus Vbark, bark atIIrobber, brigand, bandit; plunderer -
20 mūgiō
mūgiō īvī, —, īre [3 MV-], to low, bellow: cum boves mugissent, L.—Prov.: Hic bove percusso mugire Agamemnona credit, Iu.— To roar, rumble, bray, groan: mugire putes nemus, H.: Tyrrhenusque tubae mugire per aethera clangor, V.: Sub pedibus mugire solum, V.: si mugiat Africis Malus procellis, H.* * *mugire, mugivi, mugitus Vlow, bellow; make a loud deep noise
См. также в других словарях:
Roar — may refer to :*Roar, a sound produced by certain animals, especially fierce ones like tigers and lions. * Roar , the King s College London student newspaper *Queensland Roar FC, an Australian football club *Roar (film) a film set in Africa and… … Wikipedia
Roar (UK TV series) — Roar is a programme broadcast on CBBC, in the UK, for children. It is about the animals and keepers at Howletts and Port Lympne Wild Animal Parks. In a way, it is almost like a children s version of the BBC programme, Animal Park, filmed at… … Wikipedia
Roar Ljoekelsoey — Roar Ljøkelsøy Voller Name Roar Ljøkelsøy Nation … Deutsch Wikipedia
Roar Ljokelsoy — Roar Ljøkelsøy Voller Name Roar Ljøkelsøy Nation … Deutsch Wikipedia
Roar Ljökelsoy — Roar Ljøkelsøy Voller Name Roar Ljøkelsøy Nation … Deutsch Wikipedia
Roar Ljökelsöy — Roar Ljøkelsøy Voller Name Roar Ljøkelsøy Nation … Deutsch Wikipedia
roar´er — roar «rr, rohr», verb, noun. –v.i. 1. to make a loud, deep sound; make a loud noise: »The lion roared. The bull roared with pain. The wind roared at the windows. SYNONYM(S): bellow, bawl, howl, yell. 2. to laugh loudly or without restraint: »The… … Useful english dictionary
Roar — Roar, n. The sound of roaring. Specifically: (a) The deep, loud cry of a wild beast; as, the roar of a lion. (b) The cry of one in pain, distress, anger, or the like. (c) A loud, continuous, and confused sound; as, the roar of a cannon, of the… … The Collaborative International Dictionary of English
Roar — steht für: Roar – Die Löwen sind los (auch Roar – Ein Abenteuer), ein Actionfilm aus dem Jahr 1981 mit Tippi Hedren für englisch to roar = brüllen, röhren Achterbahnen: Roar (Six Flags America) Roar (Six Flags Discovery Kingdom) ROAR ist die… … Deutsch Wikipedia
roar — roar·er; up·roar·i·ous; roar; up·roar; roar·ing·ly; up·roar·i·ous·ly; up·roar·i·ous·ness; … English syllables
Roar (Six Flags Discovery Kingdom) — Roar Standort Six Flags Discovery Kingdom (Vallejo, Kalifornien, USA) Typ Holz − sitzend Antriebsart Kettenlifthill Hersteller Great Coasters International … Deutsch Wikipedia