Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+curse

  • 61 Erinnys

    Erīnys (or, less correctly, Erinnys; cf. Wagner ad Verg. A. 2, 337), yos, f., = Erinnus (Erinus), one of the Furies, Verg. A. 7, 447; 570; Ov. M. 1, 241; 4, 490; 11, 14 et saep.— Acc. Erinyn, Ov. M. 1, 725.—In plur.:

    Erinyes,

    the Furies, Prop. 2, 20, 29 (3, 13, 29 M.); Ov. H. 11, 103.— Acc. Erinyas, Stat. Th. 11, 345.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of Helen:

    Trojae patriae communis Erinys,

    the scourge, curse, Verg. A. 2, 573.—
    B.
    Appellatively, fury, frenzy, madness = furor, Verg. A. 2, 337:

    civilis,

    i. e. civil war, Luc. 4, 187.

    Lewis & Short latin dictionary > Erinnys

  • 62 Erinys

    Erīnys (or, less correctly, Erinnys; cf. Wagner ad Verg. A. 2, 337), yos, f., = Erinnus (Erinus), one of the Furies, Verg. A. 7, 447; 570; Ov. M. 1, 241; 4, 490; 11, 14 et saep.— Acc. Erinyn, Ov. M. 1, 725.—In plur.:

    Erinyes,

    the Furies, Prop. 2, 20, 29 (3, 13, 29 M.); Ov. H. 11, 103.— Acc. Erinyas, Stat. Th. 11, 345.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of Helen:

    Trojae patriae communis Erinys,

    the scourge, curse, Verg. A. 2, 573.—
    B.
    Appellatively, fury, frenzy, madness = furor, Verg. A. 2, 337:

    civilis,

    i. e. civil war, Luc. 4, 187.

    Lewis & Short latin dictionary > Erinys

  • 63 execratio

    exsē̆crātĭo ( execr-), ōnis, f. [id.].
    I.
    Execration, malediction, curse:

    Thyestea ista exsecratio est: ut tu naufragio expulsus, etc.,

    Cic. Pis. 19, 43:

    exierunt malis omnibus atque exsecrationibus,

    id. Sest. 33, 71; Vell. 2, 22; Tac. H. 3, 25; Plin. H. N. 19 praef. § 6; Suet. Claud. 12; Vulg. Psa. 58, 13 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    A solemn oath with an imprecation (if broken):

    aliquem exsecratione devincire,

    Cic. Sest. 7, 15:

    ubi fides? ubi exsecrationes? ubi dextrae complexusque?

    id. Verr. 2, 5, 40, § 104; id. Off. 3, 13, 55; Sall. C. 22, 2; Liv. 26, 25, 12; Tac. H. 4, 15; Vulg. 2 Par. 15, 15 al.—
    B.
    An abomination, a thing to be execrated, Vulg. Levit. 18, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > execratio

  • 64 exsecrandus

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrandus

  • 65 exsecratio

    exsē̆crātĭo ( execr-), ōnis, f. [id.].
    I.
    Execration, malediction, curse:

    Thyestea ista exsecratio est: ut tu naufragio expulsus, etc.,

    Cic. Pis. 19, 43:

    exierunt malis omnibus atque exsecrationibus,

    id. Sest. 33, 71; Vell. 2, 22; Tac. H. 3, 25; Plin. H. N. 19 praef. § 6; Suet. Claud. 12; Vulg. Psa. 58, 13 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    A solemn oath with an imprecation (if broken):

    aliquem exsecratione devincire,

    Cic. Sest. 7, 15:

    ubi fides? ubi exsecrationes? ubi dextrae complexusque?

    id. Verr. 2, 5, 40, § 104; id. Off. 3, 13, 55; Sall. C. 22, 2; Liv. 26, 25, 12; Tac. H. 4, 15; Vulg. 2 Par. 15, 15 al.—
    B.
    An abomination, a thing to be execrated, Vulg. Levit. 18, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecratio

  • 66 exsecro

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecro

  • 67 exsecror

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecror

  • 68 imprecatio

    imprĕcātĭo ( inpr-), ōnis, f. [imprecor], an invoking of evil, imprecation (postAug.):

    exsecraris illum et caput sanctum tibi dira imprecatione defigis,

    curse, Sen. Ben. 6, 35, 1; id. Ep. 94, 52:

    imprecationes nefariae,

    Amm. 29, 1, 25:

    dira,

    Plin. 5, 8, 8, § 45.—
    II.
    In late Lat., in a good sense, a prayer:

    pontificis,

    Hier. Ep. 130, n. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > imprecatio

  • 69 inprecatio

    imprĕcātĭo ( inpr-), ōnis, f. [imprecor], an invoking of evil, imprecation (postAug.):

    exsecraris illum et caput sanctum tibi dira imprecatione defigis,

    curse, Sen. Ben. 6, 35, 1; id. Ep. 94, 52:

    imprecationes nefariae,

    Amm. 29, 1, 25:

    dira,

    Plin. 5, 8, 8, § 45.—
    II.
    In late Lat., in a good sense, a prayer:

    pontificis,

    Hier. Ep. 130, n. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inprecatio

  • 70 maledictio

    mălĕdictĭo, ōnis, f. [maledico], an evil-speaking, reviling, abuse (very rare):

    maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam,

    Cic. Cael. 3, 6; Arn. 4, 147. —
    II.
    Esp., the act of cursing, a curse, malediction (freq. in eccl. Lat.):

    alicui benedictionem et maledictionem proponere,

    Vulg. Deut. 30, 19:

    bonum pro maledictione,

    id. 2 Reg. 16, 12; id. Jer. 24, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > maledictio

  • 71 pestis

    pestis, is, f. [perh. for perd-tis, from perdo], a deadly, esp. an infectious or contagious disease, a plague, pest, pestilence; also, a noxious atmosphere, unhealthy weather (class., but rare for pestilentia; cf. contagio, lues).
    I.
    Lit.: hos pestis necuit, Enn. ap. Prisc. p. 861 P. (Ann. v. 549 Vahl.):

    ibes avertunt pestem ab Aegypto,

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    avertere a populo pestem,

    Liv. 4, 25, 3; 5, 14; 25, 26:

    alii aliā peste absumpti sunt,

    Liv. 25, 19.— Poet.:

    crudelem nasorum interfice pestem,

    i. e. stinking smell, Cat. 69, 9.—In plur.:

    in omnibus morbis ac pestibus,

    Col. 7, 5 fin; 2, 9, 9 sq.—
    II.
    Transf., in gen., destruction, ruin, death (class.): qui alteri exitium parat, Eum scire oportet, sibi paratam pestem ut participet parem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 (Trag. v. 22 Vahl.); so with exitium, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 68 Vahl.):

    quanta pernis pestis veniet!

    Plaut. Capt. 4, 3, 3; Lucr. 3, 347:

    detestabilis pestis,

    Cic. Off. 2, 5, 16:

    pestis ac pernicies civitatis,

    id. Rab. Perd. 1, 2; 9, 25: priusquam oppeto malam pestem (= subeo mortem), Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 15 Vahl.); so,

    occidam oppetamque pestem,

    will seek my death, Plaut. Capt. 3, 3, 11; cf. id. As. 1, 1, 7:

    servatae a peste carinae,

    i. e. from the fire, Verg. A. 5, 699:

    pestem miserrimam importare alicui,

    Cic. Deiot. 15, 43:

    machinari alicui,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    minitari,

    Liv. 2, 49.—
    B.
    Concr., of a destructive thing or person, a pest, curse, bane:

    quin unā omnes peste hac populum liberant?

    Plaut. Ps. 1, 2, 70:

    peste interimor textili (of the poisoned and fatal garment of Nessus), Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: coluber, Pestis boum,

    Verg. G. 3, 419:

    illa furia ac pestis patriae (of Clodius),

    id. Sest. 14, 33:

    post abitum hujus importunissimae pestis,

    id. Verr. 2, 3, 54, § 125:

    nec saevior ulla Pestis et ira deūm (of the Harpies),

    Verg. A. 3, 214:

    pestes frugum,

    Plin. 22, 25, 77, § 160;

    of Nero: clade et peste sub illā,

    Juv. 4, 84.—In plur.:

    quaedam pestes hominum,

    social pests, Cic. Fam. 5, 8, 2:

    variae pestes,

    Verg. G. 1, 181:

    corporeae pestes,

    id. A. 6, 737.

    Lewis & Short latin dictionary > pestis

  • 72 praemaledico

    prae-mălĕdīco, xi, 3, v. a., to curse beforehand (eccl. Lat.):

    aliquem,

    Tert. adv. Marc. 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praemaledico

  • 73 precor

    prĕcor, ātus ( gen. plur. precantūm, Ov. M. 12, 33; Plaut. Rud. 1, 5, 2), 1, v. dep. n. and a. [root Sanscr. pracch- prask-, to ask; Germ. fragen; v. posco].
    I.
    To ask, beg, entreat, pray, supplicate, request, invoke, call upon, beseech; to sue, say, or speak as a suppliant (class.; syn.: oro, rogo, supplico).
    (α).
    With acc. of the person addressed:

    qui ne precari quidem Jovem optimum maximum possit,

    Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; id. Balb. 24, 55:

    deos colere, precari, venerarique,

    id. N. D. 1, 42, 119:

    quid veneramur, quid precamur deos,

    id. ib. 1, 44, 122; id. Cat. 2, 13, 29:

    deos tacite malumus et intra nos ipsos precari,

    Sen. Ben. 2, 1, 4:

    Nyctelium patrem precare,

    Ov. A. A. 1, 567.—
    (β).
    With dat. of person in whose behalf:

    bona omnia populo Romano,

    Liv. 24, 16, 10:

    longum Augusto precare diem,

    Prop. 3, 9, 49 (4, 10, 50).—
    (γ).
    With pro and abl. of person prayed for:

    ut jure sacerdotii precari deos pro te publice possim, quos nunc precor pietate privatā,

    Plin. Ep. 10, 13 (8) fin.:

    pro necessario ac propinquo suo,

    Curt. 5, 3, 14:

    pro nobis mitte precari,

    Ov. M. 3, 614:

    pro te,

    Front. Ep. ad Anton. 1, 1; Aug. Ep. 175, 5.—
    (δ).
    With acc. of thing prayed for:

    haec precatus sum,

    Cic. Pis. 20, 46:

    hortatur pater veniam precari,

    Verg. A. 3, 144:

    tibi di, quaecunque preceris commoda dent,

    Hor. S. 2, 8, 75:

    date quae precamur,

    id. C. S. 3:

    vitam,

    Vell. 2, 79, 5; 2, 85, 5:

    saepe precor mortem,

    Ov. P. 1, 2, 59.—So with two acc.:

    quod precarer deos,

    Cic. Q. Fr. 1, 3, 9:

    ut quod deos precati eritis,

    Liv. 40, 46, 9:

    quid habeo aliud deos immortales precari, quam ut, etc.,

    Suet. Aug. 58 fin.
    (ε).
    With ut, ne, quominus, or ( poet.) subj. alone:

    ut fas sit vidisse, tacitus precatur,

    Sen. Ep. 115, 4:

    deosque precetur et oret, ut,

    Hor. A. P. 200; Cic. Dom. 57, 144; Curt. 7, 2, 31; Liv. 24, 5, 5; 25, 25, 6; 26, 25, 13:

    pro se quisque precari coepere, ne festinatione periculum augeret,

    Curt. 3, 5, 14:

    precare ne jubeant, etc.,

    Ov. A. A. 1, 568:

    si id non probares, quominus ambo unā necaremini non precarere,

    Cic. Fin. 2, 24, 79:

    hoc quoque, dux operis, moneas, precor,

    Ov. F. 4, 247:

    det solum miserae mite, precare, fuge,

    id. P. 2, 2, 68:

    tandem venias precamur,

    Hor. C. 1, 2, 30:

    reddas incolumem precor,

    id. ib. 1, 3, 7; id. Epod. 3, 20.—
    (ζ).
    With ab and abl. of person addressed:

    precor ab iis ut, etc.,

    Cic. Rab. Perd. 2, 5:

    hoc a diis immortalibus precari, ut, etc.,

    Nep. Timol. 5, 2:

    quae precatus a diis sum, ut, etc.,

    Cic. Mur. 1, 1: ab indigno, id. [p. 1440] Lael. 16, 57:

    esse stultitiam, a quibus bona precaremur, ab iis dantibus nolle sumere,

    id. N. D. 3, 34, 84.—
    (η).
    With acc. of the prayer:

    te bonas preces precor, uti sies volens propitius mihi,

    Cato, R. R. 139; cf. id. ib. 132, 2.—
    (θ).
    With object-clause:

    sibi et vicinis serere se,

    Plin. 18, 13, 35, § 131:

    numquam placidas esse precarer aquas,

    Ov. H. 19, 82.—
    (ι).
    With ad:

    di, ad quos precentur ac supplicent,

    make supplications, Liv. 38, 43.—
    (κ).
    Absol.:

    fata deūm flecti precando,

    Verg. A. 6, 376; so freq. in part. pres.:

    mitis precanti,

    Stat. Th. 1, 189:

    verba precantia,

    Ov. M. 7, 590:

    manum precantem Protendere,

    Verg. A. 12, 930:

    oliva,

    Stat. Th. 2, 478:

    eum sororem dedisse Prusiae precanti,

    Liv. 42, 12, 4;

    and parenthetically: gnatique patrisque, Alma, precor, miserere,

    Verg. A. 6, 117:

    parce, precor,

    Hor. C. 4, 1, 2; Ov. H. 16, 11; id. Am. 3, 9, 67:

    per hoc decus, precor,

    Hor. Epod. 5, 7.—
    II.
    In partic., to wish well or ill to any one, to hail, salute, or address one with a wish, alicui aliquid (class.).
    1.
    Of good wishes:

    sic exire e patriā, ut omnes sui cives salutem, incolumitatem, reditum precentur,

    Cic. Pis. 14, 33:

    cape, Roma, triumphum, Et longum Augusto salva precare diem,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 50:

    nos perpetuam felicitatem reipublicae precari,

    Suet. Aug. 58: sibi et suis euthanasian similem precabatur, id. ib. 97:

    alicui immortalitatem,

    Curt. 8, 5, 16:

    permittamus vela ventis et oram solventibus bene precemur,

    Quint. Ep. ad Tryph. 3.—
    2.
    Of evil wishes, imprecations; with mala, male, etc., to curse, invoke evil upon:

    neque, si umquam vobis mala precarer, morbum aut mortem aut cruciatum precarer,

    Cic. Pis. 19, 43:

    quod tibi evenit, ut omnes male precarentur,

    id. ib. 14, 33:

    (Ajax) mala multa precatus Atridis,

    Hor. S. 2, 3, 203:

    male precari,

    Plaut. Merc. 2, 1, 11:

    pergin' precari pessimo,

    id. As. 2, 4, 71; cf.:

    audisti quae malo principi precamur,

    Plin. Pan. 94, 2.—( Act. form prĕco, āre, Prisc. p. 779 P.; partic. precatus, as passive, Juvenc. 3, 85; cf. Varr. ap. Non. 480, 27.)

    Lewis & Short latin dictionary > precor

  • 74 prex

    prex, prĕcis (nom. and gen. sing. not in use; dat. and acc. sing. only ante-class.; most freq. in plur.), f. [precor], a prayer, request, entreaty (class.).
    I.
    In gen.:

    nunc te oro per precem,

    Plaut. Capt. 2, 1, 47:

    nihil est preci loci relictum,

    Ter. And. 3, 4, 22:

    prece te oro,

    Hor. S. 2, 6, 13:

    multā prece prosequi aliquem,

    id. C. 4, 5, 33:

    cum magnā prece ad aliquem scribere,

    Cic. Att. 11, 15, 2:

    prece et obsecratione humili ac supplici uti,

    id. Inv. 1, 16, 22:

    nec prece, nec pretio, nec gratiā, nec simultate a rectā viā deduci,

    Auct. Her. 3, 3, 4:

    omnibus precibus te oro et obtestor, ut, etc.,

    Cic. Att. 9, 11, A, §

    3: omnibus precibus petere, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 6; Liv. 28, 2:

    fatigare aliquem precibus,

    id. 1, 11:

    precibus flecti,

    Verg. A. 2, 689:

    moveri,

    Ov. H. 7, 3:

    vinci,

    id. M. 9, 401:

    adduci,

    Caes. B. G. 1, 16:

    ad miseras preces Decurrere,

    Hor. C. 3, 29, 59. —
    II.
    In partic.
    A.
    A prayer to a deity:

    in prece totus eram,

    Ov. F. 6, 251:

    eorum preces et vota exaudiens,

    Cic. Planc. 41, 97:

    vota et preces repudiare,

    id. Clu. 70, 201:

    tribuunt ei successus petitionum a potestatibus, et a diis etiam precum,

    Plin. 29, 4, 19, § 66.—
    B.
    A good wish, friendly greeting:

    tuis Kalendis damus alternas accipimusque preces,

    exchange good wishes, Ov. F. 1, 176.—
    C.
    A curse, imprecation:

    omnibus precibus detestatus Ambiorigem,

    Caes. B. G. 6, 30:

    misit Thyesteas preces,

    Hor. Epod. 5, 86:

    hostili caput prece detestari,

    Ov. M. 15, 505.—
    D.
    An intercession ( poet.):

    jam prece Pollucis, jam Castoris imploratā,

    Cat. 68, 65.

    Lewis & Short latin dictionary > prex

  • 75 resecro

    rĕ-sē̆cro ( re-sacro, Nep. Alcib. 6 fin.), āre, v. a.
    I.
    To pray or beseech again, to implore repeatedly (ante-class.):

    resecroque, mater, quod dudum, obsecraveram,

    Plaut. Aul. 4, 7, 4; so,

    with obsecro,

    id. Pers. 1, 1, 49.—
    II.
    To free from a curse:

    Eumolpidae sacerdotes rursus resacrare sunt coacti, qui eum devoverant,

    Nep. Alcib. 6, 5; cf. Fest. pp. 280 and 281 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > resecro

  • 76 sanctio

    sanctĭo, ōnis, f. [sancio], an establishing, ordaining, or decreeing as inviolable under penalty of a curse; a decree, ordinance, sanction:

    sanctiones sacrandae sunt...poenā, cum caput ejus qui contra fecerit consecratur,

    Cic. Balb. 14, 33; 16, 36; cf.:

    legis sanctio poenaque,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 149:

    sanctio legum, quae novissime certam poenam irrogat iis, qui praeceptis legis non obtemperaverint,

    Dig. 48, 19, 41; cf.:

    interdum in sanctionibus adicitur, ut qui ibi aliquid commisit, capite puniatur,

    ib. 1, 8, 9:

    neque vero leges Porciae quicquam praeter sanctionem attulerunt novi,

    Cic. Rep. 2, 31, 54:

    plus valet sanctio permissione,

    Auct. Her. 2, 10, 15:

    jacere irritas sanctiones,

    Liv. 4, 51:

    pragmatica,

    Cod. Just. 1, 2, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > sanctio

  • 77 vomica

    vŏmĭca ( o scanned long, Ser. Samm. 40, 743), ae, f. [vomo], a sore, boil, ulcer, imposthume, abscess, encysted tumor.
    I.
    Lit., Cels. 2, 8; 4, 8 fin.; Cic. N. D. 3, 28, 70; Plin. 20, 22, 89, § 244; Lucil. ap. Non. p. 186, 27; Plaut. Pers. 2, 5, 11; Juv. 13, 95.—
    II.
    Transf., of stones, a bunch or knob filled with fluid, Plin. 33, 6, 32, § 99; 37, 2, 10, § 28.—
    III.
    Trop., an evil, annoyance, grief, plague, curse (very rare. and censured as low by Quint.; v. the foll.): hostis, Romani, si expellere vultis, vomica quae gentium venit longe, Apollini vovendos censeo ludos, qui, etc., an old prophecy ap. Liv. 25, 12, 9; and Macr. S. 1, 17:

    sunt quaedam et humiles translationes et sordidae: non enim si Cicero recte Sentinam reipublicae dixit, foeditatem hominum significans, idcirco probem illud quoque veteris oratoris, Persecuisti reipublicae vomicas,

    Quint. 8, 6, 15:

    (Augustus) Agrippam nepotem et Julias, filiam et neptem, omnibus probris contaminatas appellare solebat tres vomicas aut tria carcinomata sua,

    Suet. Aug. 65.

    Lewis & Short latin dictionary > vomica

См. также в других словарях:

  • Curse of the Mutants — Cover of X Men (vol. 3) #1 (Sep 2010). Art by Adi Granov. Publisher Marvel Comics Publication date July 2010 – May  …   Wikipedia

  • Curse of the Azure Bonds — Developer(s) Strategic Simulations, Inc. Publisher(s) Strategic Simulations, Inc …   Wikipedia

  • Curse of the Golden Flower — Theatrical release poster Traditional 滿城盡帶黃金甲 …   Wikipedia

  • Curse — bei einem Open Air Festival 2009 Logo des Rappers Curse (* 6. September 1978; bürgerlich Michael Sebastian Kurth …   Deutsch Wikipedia

  • Curse of Enchantia — Developer(s) Core Design Publisher(s) Core Design …   Wikipedia

  • Curse (rapper) — Curse Birth name Michael Sebastian Kurth Born Minden, Germany Genres Hip Hop, Occupations German Hip Hop Artist La …   Wikipedia

  • Curse of Xanathon — Code X3 Rules required D D Expert Set Character levels 5 7 Campaign setting …   Wikipedia

  • Curse of the Golden Vampire — Studio album by Alec Empire and Techno Animal Released …   Wikipedia

  • Curse Your Branches — Studio album by David Bazan Released September 1 …   Wikipedia

  • Curse (disambiguation) — Curse, the opposite of a blessing or charm may also refer to: The curse , a euphemism for menstruation The Curse, an informal term for the Biblical expulsion of Adam and Eve from the Garden of Eden due to their original sin, and the consequent… …   Wikipedia

  • Curse of Enchantia — Разработчик Core Design Издатель Core Design Дата выпуска 1992 Жанр action adventure …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»