-
1 angenehm
angenehm, acceptus (gern gesehen u. gehört, wohl aufgenommen, willkommen). – gratus, sehr a., pergratus (was Wert für uns hat, wofür wir uns gleichs. verpflichtet fühlen, schätzenswert); verb. gratus acceptusque. – iucundus, sehr a., periucundus (was auf innern Sinn und inneres Gefühl einen guten Eindruck macht, erfreulich, ergötzlich). – suavis. dulcis (lieblich, reizend, sanft, von dem, was zunächst die Sinne, dann, was die Seele angenehm affiziert; alle diese von Pers. u. Lebl.) – gratiosus alci u. apud alqm (der bei jmd. in Gunst steht, bl. v. Pers.). – lepidus. facetus. festivus (angenehm, witzig in der Unterhaltung, v. Pers.). – laetus (erfreulich, bl. v. Sachen). – amoenus (reizend, anmutig, v. Örtlichkeiten u. dgl.). – das a. Wesen jmds., alcis suavitas; commodi mores (angenehme Sitten, a. Charakter): a. sein, auch placere (gefallen, v. Pers. u. Lebl.): sehr a. sein, ha. bere multum suavitatis, iucunditatis, lepōris; suavitate refertum esse: dem Auge a. sein, delectare oculos: dem Ohre a. sein, aures mulcere od. permulcere; auribus blandiri: den Sinnen a. sein, sensus titillare, fovere, voluptate permulcere: du wirst jedermann a. und willkommen sein, carus omnibus exspectatusque venies: es ist mir a., daß etc., est mihi gratum, quod etc.: (sich) das Leben a. machen, vitae suavitati consulere: durch etw., vitam sibi iucundam facere alqā re. – das Angenehme, iucunditas. suavitas (beidez B, vitae): amoenitas (das Reizende einer Örtlichkeit). – Adv.iucunde (sehr a., periucunde); suaviter; commode; lepide; festive; facete; amoene.
-
2 Kitzel
Kitzel, titillatio (das Kitzeln, auch uneig., aber immer mit vorgesetztem quasi). – Verse zum K. der Ohren, *versus ad aurium lenocinium comparati. – kitzeln, titillare (auch uneig., aber bei Cicero immer mit vorgesetztem quasi, z.B. sensus). – quasi titillationem adhibere alci rei (uneig., z.B. sensibus). – permulcere (uneig., angenehm berühren, z.B. palatum: u. aures voluptatibus). – delectare (uneig., ergötzen, angenehm unterhalten). – die Sinne k., sensus fovere: die Ohren mit etw. k., aures permulcere, delectare alqā re: um die Ohren zu k., delectationis atque aurium causā.
-
3 reizen
reizen, I) einen Reiz, sinnlichen Eindruck hervorbringen bei etw. od. jmd.: movere (bewegen übh.). – excitare (aufregen, z.B. stomachum). – permulcere (angenehm berühren, z.B. palatum: u. sensus voluptate). – quasi titillare (gleichs. kitzeln, z.B. sensus). – es reizt mich etwas, d. i. macht einen angenehmen Eindruck auf mich, alcis rei dulcedine commoveor; trahor amore alcis rei (z.B. laudis). – II) aufregen, aufreizen: movere. commovere (rege machen übh.). – concitare (aufregen). – stimulare (gleichs. anspornen). – irritare (aufreizen, in Feuer setzen). – accendere (gleichs. anzünden, in Feuer setzen, z.B. spe praedae accendi). – jmds. Zorn r., alcis iram concitare od. irritare: die Sinnlichkeit r., venerem stimulare; libidinem illicere et inflammare [1955] den Hunger, Durst r., famem, sitim facere od. gignere od. afferre. – jmd. reizen, alqm od. alcis iram irritare. alqm in iram concitare (jmds. Zorn rege machen). – alqm sollicitare. alqm (ad arma) concitare (jmd. zur Ergreifung der Waffen aufwiegeln). – alqm ad certamen irritare (jmd. zum Kampf in Feuer setzen). – jmd. zu etwas reizen, concitare ad od. in alqd (zu etwas aufregen, z.B. ad arma: u. ad vim afferendam: u. in iram). – irritare ad alqd (heftig aufregen, aufreizen, in Feuer setzen, z.B. ad certamen: u. ad iram: u. ad discendum). – stimulare ad alqd (anspornen, z.B. animos ad perturbaudam rem publicam). – acuere ad alqd (gleichs. schärfen, aufregen, z.B. alqm ad crudelitatem: u. iuventutem ad bonas artes). – provocare ad alqd (auffordern, herausfordern, z.B. ad pugnam). – alqm illicere ad od. in alqd (jmd. verlocken, z.B. ad bellum). – jmd. gegen einen r., alqm concitare in alqm: jmd. wird noch mehr gegen einen gereizt, irritatur exacerbaturque in alqm odium alcis: jmd. durch etw. r., alqm provocare alqā re (z.B. beneficio, iniuriis).
-
4 Sinnenkitzel
Sinnenkitzel, titillatio sensuum. – S. erregen, sensibus titillationem adhibere; quasi titillare sensus. – Sinnenlust, corporis voluptas od. voluptates. – niedere S., abdominis voluptates.
См. также в других словарях:
titillare — v. tr. [dal lat. titillare, voce espressiva, forse connessa col lat. pop. titta capezzolo ]. 1. (non com.) [toccare in modo lieve e tale da fare il solletico] ▶◀ solleticare, vellicare. ‖ carezzare, sfiorare. 2. (fig.) [risvegliare con lusinghe e … Enciclopedia Italiana
titillare — ti·til·là·re v.tr. CO 1. solleticare leggermente 2. fig., stimolare, far emergere un sentimento, un inclinazione e sim., spec. con lusinghe e allettamenti: titillare l amor proprio, l ambizione {{line}} {{/line}} DATA: 1585. ETIMO: dal lat.… … Dizionario italiano
titillare — {{hw}}{{titillare}}{{/hw}}v. tr. Sollecitare in modo lieve; SIN. Vellicare … Enciclopedia di italiano
titillare — v. tr. 1. solleticare, fare il solletico, vellicare 2. (fig.) lusingare, attrarre, tentare, stimolare, stuzzicare … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
titiller — [ titije ] v. tr. <conjug. : 1> • tetiller 1190; rare av. fin XVIIIe ; lat. titillare ♦ Littér. ou plaisant Chatouiller de manière à provoquer une démangeaison légère et agréable. Fig. et fam. Démanger. ⇒ chatouiller. Cette idée me titille… … Encyclopédie Universelle
titillation — [ titijasjɔ̃; titilasjɔ̃ ] n. f. • 1327; lat. titillatio ♦ Littér. ou plaisant Action de titiller, sensation qu elle provoque. ⇒ chatouillement. « un chatouillement si vif, des titillations de volupté si piquantes » (Sade). Fig. « Cette âme,… … Encyclopédie Universelle
titillamento — ti·til·la·mén·to s.m. CO 1. il titillare, la sensazione di leggero solletico provocata 2. fig., stimolo, incitamento a far emergere un sentimento, un inclinazione e sim., spec. con lusinghe e allettamenti: titillamento della vanità {{line}}… … Dizionario italiano
solleticare — v. tr. [lat. volg. subtitillicare, prob. metatesi del lat. sollicitare sollecitare ] (io sollético, tu sollétichi, ecc.). 1. [provocare la sensazione di solletico: smettila di solleticarmi ] ▶◀ fare il solletico (a), (non com.) titillare, (non… … Enciclopedia Italiana
Titillate — Tit il*late, v. t. & i. [imp. & p. p. {Titillated}; p. pr. & vb. n. {Titillating}.] [L. titillatus, p. p. of titillare.] To tickle; as, to titillate the nose with a feather. [1913 Webster] The pungent grains of titillating dust. Pope. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Titillated — Titillate Tit il*late, v. t. & i. [imp. & p. p. {Titillated}; p. pr. & vb. n. {Titillating}.] [L. titillatus, p. p. of titillare.] To tickle; as, to titillate the nose with a feather. [1913 Webster] The pungent grains of titillating dust. Pope.… … The Collaborative International Dictionary of English
Titillating — Titillate Tit il*late, v. t. & i. [imp. & p. p. {Titillated}; p. pr. & vb. n. {Titillating}.] [L. titillatus, p. p. of titillare.] To tickle; as, to titillate the nose with a feather. [1913 Webster] The pungent grains of titillating dust. Pope.… … The Collaborative International Dictionary of English