-
1 tignum
tignum tignum, i n балка -
2 tignum
tīgnum, ī, n. (tego), I) das zum Bauen dienliche Material, Baumaterial, s. Gaius dig. 50, 16, 62. Ulp. dig. 47, 3, 1. § 1. – II) insbes., der Baumstamm, das Stück Bauholz, der Balken, capita tignorum extrema, Caes.: superficies tignaque, Liv.: tigna ambusta, Liv.: cava, Fahrzeuge, Prop.: tignum transversum, Querbalken, Liv.: u. so tigna transversa, traversaria, Caes.: tigna bina sesquipedalia paulum ab imo praeacuta, Caes.: super eum locum duo tigna transversa iniecerunt, Caes.: modicis instravit pulpita tignis, Hor.: revulsa ingenti ruinā tigna sonuerunt, Sen. – / Liv. 44, 5, 4 liest Hertz transverso incumbentes tigno.
-
3 tignum
tīgnum, ī, n. (tego), I) das zum Bauen dienliche Material, Baumaterial, s. Gaius dig. 50, 16, 62. Ulp. dig. 47, 3, 1. § 1. – II) insbes., der Baumstamm, das Stück Bauholz, der Balken, capita tignorum extrema, Caes.: superficies tignaque, Liv.: tigna ambusta, Liv.: cava, Fahrzeuge, Prop.: tignum transversum, Querbalken, Liv.: u. so tigna transversa, traversaria, Caes.: tigna bina sesquipedalia paulum ab imo praeacuta, Caes.: super eum locum duo tigna transversa iniecerunt, Caes.: modicis instravit pulpita tignis, Hor.: revulsa ingenti ruinā tigna sonuerunt, Sen. – ⇒ Liv. 44, 5, 4 liest Hertz transverso incumbentes tigno. -
4 tīgnum
tīgnum ī, n [TEC-], building-materials, a piece of timber, trunk of a tree, log, stick, post, beam: duo tigna transversa iniecerunt, Cs.: Torquet ingens machina tignum, H.: summo quae pendet aranea tigno, O.* * *tree trunk, log, stick, post, beam; piece of timber; building materials -
5 tignum
tignum, i, n. ( masc. collat. form, plur. tigni, Liv. 44, 5, 4; but Weissenb. reads tigno) [root tek-; Gr. etekon, tiktô, whence technê, tektôn, texo], building-stuff, building-materials (syn. trabs).I.In gen. (ante-class. and in jurid. lang.):II.tigni appellatione in lege duodecim tabularum omne genus materiae, ex quā aedificia constant, significatur,
Dig. 50, 16, 62; cf.:tigni autem appellatione continetur omnis materia, ex quā aedificium constat vineaeque necessaria. Unde quidam aiunt, tegulam quoque et lapidem et testam ceteraque, si qua aedificiis sunt utilia (tigna enim a tegendo dicta sunt) hoc amplius et calcem et harenam tignorum appellatione contineri,
ib. 47, 3 (de tigno juncto), 1.—In partic., a piece or stick of timber, a trunk of a tree, a log, beam (class.):venit imber... Tigna putrefacit,
Plaut. Most. 1, 2, 31:tigna trabesque,
Lucr. 2, 192; so,with trabes,
id. 6, 241:supra eum locum duo tigna transversa injecerunt,
Caes. B. C. 2, 9:et levia radere tigna Et terebrare etiam ac pertundere perque forare,
Lucr. 5, 1266:tigna bina sesquipedalia in flumen defixerat,
Caes. B. G. 4, 17; cf. id. B. C. 2, 10; 2, 15:torquet ingens machina tignum,
Hor. Ep. 2, 2, 73; id. A. P. 279:summo quae pendet aranea tigno,
Ov. M. 4, 179; 8, 648; Sen. Ep. 120, 7:cava,
i. e. ships, Prop. 4 (5), 6, 50. -
6 tignum
tīgnum, ī n.1) балка, брус ( tigna tra- besque Lcr)cava tigna Prp — челны, суда2) pl. строительный материал LXI1T ap. Dig -
7 tignum
строевое дерево, бревно (tit. D. 47, 3);cp. L. XII. tab. VI. 7.
Латинско-русский словарь к источникам римского права > tignum
-
8 Брус
- tignum; trabs, trabis, f; malus; axis (assis), is, m; -
9 TIGINN
a. high-born, of high estate, noble, of a king or an earl (þú kannt vel at vera með tignum mönnum).* * *adj. [tiginn and tigund are kindred words, so that tiginn prop. means notable, marked]:—high-born, of high estate, of a king or an earl; Uppsvía-ætt er tignust er á Norðrlöndum, þvíat sú ætt er komin frá goðunum sjálfum, Ó. H. 87; en þeir mundi þrjú hundruð vetra, at engi mundi vera í ætt hans kona eðr ú-tiginn maðr …, Edda 104; konungr mælti, far þú vel, vitr maðr ertú ok siðugr ok kannt vel at vera með tignum mönnum, Ó. H. 66: þá sagði Ólafr konungr, vel kanntú at vera með tignum mönnum, Sighvatr, Fb. ii. 112; lítt nýt ek þess þá, segir hón, at ek em konungs-dóttir, ef mik skal gipta ú-tignum manni, … þat hugda ek, segir hann (the king), at ek munda hafa vald at göra þann tiginn mann hér í landi sem ek vil, Fms. ii. 298; höll skipat með enum tignastum mönnum, Þiðr. 319; tiginn at metorðum, 655 x. 2; göra öngan manna mun hvárt er tiginn eða ú-tiginn, Eg. 351; öllum gaf hann þeim nökkurn grip, þeim stærri er tignari vóru, Fms. vi. 181; segir sér torfenginn slíkan mann ú-tiginn sem Kjartan var, Ld. 189; nú er þess engi ván, at ek giptumk ú-tignum manni … nú vill hón eigi eiga ú-tiginn mann, þá meguð ér gefa mér tignar-nafn, hefi ek til þess ætt, at ek mætta jarl heita, Fms. vi. 289: in tigna, a nickname, Orkn. -
10 aufrichten
aufrichten, I) eig., in die Höhe richten, 1) im allg.: erigere (vom Boden in die Höhe richten, z. B. tignum: u. scutum prae se: u. iacentem). – arrigere (gerade emporstehen machen. z. B. arma, currus litore). – levare. allevare. sublevare (vom Boden aufhelfen). – excitare (was gesenkt ist, emporheben, z. B. caput). – statuere (hinstellen, z. B. einen Rüstbaum, tignum). – jmd., der zu Füßen liegt, au., ad pedes stratum sublevare. – ein Bildnis wieder au., imaginem reponere. – sich au., se [215] erigere; surgere. assurgere (aufstehen): sich au. lassen, allevari se pati: mit den Händen oder dem Knie sich aufzurichten suchen, seu manibus in assurgendo seu genu se adiuvare. – 2) in die Höhe bauen, s. aufbauen, errichten. – II) uneig.: erigere, excitare alqm od. alcis animum. arrigere animum alcis (jmds. Mut wieder die nötige Spannung geben, z. B. paulum). – alqm adiuvare (jmdm. geistig aufhelfen, jmd. erbauen, ermutigen, z. B. disputatione suā). – firmare, confirmare alqm od. alcis animum (den Mut befestigen, beherzt-, zuversichtlich machen). – relevare. recreare (jmdm. durch Trost etc. das Herz erleichtern, jmd. erquicken). – consolari (trösten, Trost u. Mut einsprechen, alqm: u. alqm spe alcis rei). – sich aufrichten, se od. animum erigere (z. B. al cis litteris); se od. animum confirmare. – Aufrichten, das, der Balken, erectio tignorum. – Au. des Gemüts, confirmatio animi: Au. durch Trost, consolatio: solacium (der Trost selbst).
-
11 Balken
Balken, tignum (übh. ein Stück zum Bau bestimmtes od. verwendetes Holz). – trabs (ein Baumstamm, ein starker Hauptbalken, großer Querbalken). – iugum (der Balken an der Wage). – ein kleiner B., tigillum: trabecula: rohe Balken, materia: lange, senkrecht stehende Balken, mali (wie sie zum Aufbau von Türmen gebraucht werden): aus Balken zusammenfügen, contignare: ein aus B. und darüber gelegten Brettern zusammengefügter Boden, contignatio. – Sprichw., α) das Meer hat keine Balken, nihil est periculosius quam etiam instructa navigia; parva materia seiungit fata (Sen. contr. 7, 1 [16], 10). – β) den Balken in seinem Auge nicht sehen und die Splitter anderer bemerken, aliorum vitia cernere, oblivisci suorum (Cic. Tusc. 3, 73); magis in aliis cernere quam in nobismet ipsis, si quid delinquitur (Cic. de off. 1, 146); aliena vitia in oculis habemus, a tergo nostra sunt (Sen. de ira 2, 28, 8); papulas observas alienas, obsĭtus plurimis ulceribus (Sen. de vit. beat. 27, 4). – Balkenkopf, caput tigni; tignum eminens. – Balkennagel, clavus trabalis. – Balkenwerk, contignatio.
-
12 einziehen
einziehen, I) v. tr.: 1) durch eine Öffnung ziehen: immittere; inserere. – einen Balken ei., tignum immittere; in etwas, tignum iniungere in etc. – 2) wegziehen: subducere (z.B. die Posten, stationes: die Segel, vela). – demovere (für immer zurückziehen, z.B. stationem cohortis ludis assidēre solitam). – dah. a) einen Verbrecher ei., comprehendere (aufgreifen); in custodiam dare. vinculis mandare (einstecken lassen). – b) eine Stelle ei., *vacuum relinquere: eine Stelle ist eingezogen, etwa locus vacat: eine eingezogene Stelle, etwa locus vacuus. – c) Gelder ei., exigere (eintreiben, z.B. debitum, nomina sua] Außenstände]). – als Gewinn ei., tollere – d) Güter etc. ei., s. konfiszieren. – 3) einwärts- oder zusammenziehen: contrahere (z.B. collum: u. digitos). – den Schwanz ei., caudam sub alvum reflectere. – 4) in sich ziehen, in sich aufnehmen: Feuchtigkeit ei., bibulum esse (z.B. v. Papier). – Luft ei., spiritum ducere (v. Menschen): einen Geruch ei, haurire naribus spiritum (z.B. florum); mit beiden Nasenlöchern, totis naribus odorem trahere. – 5) an sich od. herbeiziehen, z.B. Nachrichten, cognoscere, über jmd. od. etwas, de alqo od. de alqa re, von jmd., ab od. ex alqo (erfahren u. zu erfahren suchen, auskundschaften); explorare alqd od. de alqa re (auskundschaften); percontari, bei jmd., ab od. ex alqo (folgt »ob etwa etc.«, ecquid, quid), bei jmd. über etwas, alqd ex alqo od. alqm de alqa re (nachforschen). – genauere Nachrichten (Kundschaft) von allem ei., diligentius cuncta cognoscere: Nachrichten (Kundschaft) ei. lassen, mittere, qui rem cognoscat: nach eingezogener Nachricht (Kundschaft), explorato: ohne Nachricht (Kundschaft) einzuziehen, inexplorato. – II) v. intr.: a) übh. in einen Ort ei.: introire, ingredi locum od. in alqm locum (z.B. urbem). – inire alqm locum (in einen Ort hineingehen). – intrare alqm locum (einen Ort betreten, z.B. Capitolium). – im Triumph (in die Stadt) ei., triumphantem urbem inire od. (zu Wagen oder zu Pferde) invehi: als Sieger ei., victorem invehi in urbem (zu Wagen oder zu Pferde): zu Wagen in die Stadt ei., curru (carpento) ingredi urbem; curru (carpento) invehi in urbem. – zu Pferde ei., introire vehentem od. vectum equo. – b) in eine Wohnung ei: migrare od. immigrare in domum; in domicilium immigrare. – in seine vorige, alte Wohnung ei., remigrare in veterem domum. – / Adj. eingezogen, s. bes.
-
13 intertignium
intertignĭum, ĭi, n. [inter + tignum] entrevous, espace entre deux solives. --- Vitr. 4, 2, 4.* * *intertignĭum, ĭi, n. [inter + tignum] entrevous, espace entre deux solives. --- Vitr. 4, 2, 4.* * *Intertignium, intertignii, neut. gene. Vitruuius. L'espace qui est entre deux chevrons, ou entre deux autres pieces de bois en un edifice. -
14 tignus
Tignus, tigni, masc. gen. et Tignum, tigni. Caesar. Une solive, ou un chevron.\Tignum. Vlpian. Tout marrein ou marrien dequoy on bastit. -
15 cardinatus
cardinātus, a, umвклиненный, вставленный, скреплённый ( tignum Vtr) -
16 contigno
con-tīgno, (āvī), ātum, āre [ tignum ]настилать брёвна, покрывать брёвнами, гатить ( itinera contignata Vtr) -
17 intertignium
inter-tīgnium, ī n. [ tignum ] -
18 tigillum
ī n. [demin. к tignum ]маленькая балка, брус L, Ctl, Tib; стропило Pl -
19 tignarius
-
20 cardinatus
cardinātus, a, um (cardo), verzapft, tignum, Vitr. 10, 15, 4.
См. также в других словарях:
TIGNUM — an a tango, quod ad aedificia adhibeatur, ut inde oriatur contiguitas; an a tego, quod tigna sint trabes, quibus summa domus contegitur? Haec qui scindunt, quadrant et aptant ad aedificium, Tignarii Fabri Latinis, Graecis voce generali Τέκτονες… … Hofmann J. Lexicon universale
tignum — tig·num … English syllables
tignum — /tignam/ A civil law term for building material; timber … Black's law dictionary
tignum — (Civil law.) Building material … Ballentine's law dictionary
tignum — ˈtignəm noun ( s) Etymology: Latin, building material, beam more at stake : building material … Useful english dictionary
Les douze tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français
Loi Des Douze Tables — Type … Wikipédia en Français
Loi des 12 tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français
Loi des Douze Tables — Type Corpus de Lois … Wikipédia en Français
Loi des Tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français
Loi des XII Tables — Loi des Douze Tables Loi des Douze Tables Type … Wikipédia en Français