Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

testari

  • 1 testari

    1) быть свидетелем (1. 21 § 2 D. 38, 1);

    cp. L. XII. tab. VIII. 22: testarier).

    2) совершать юридический акт в присутствии свидетелей (1. 22 D. 22, 5); в тесн. см. составлять завещание (1. 2. 11 D. 28, 1). 3) доказывать (1. 25 D. 48, 5);

    in testatum redigere, призывать в свидетели (1. 1 § 4 D. 7, 9).

    4) утверждать, уверять (1. 14 § 7. 8 D. 11, 7. 1. 8 D. 18, 3. 1. 20 § 1 D. 29, 2. 1. 5 § 7 D. 39, 1. 1. 3 § 3 D. 43, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > testari

  • 2 testor

    testor, āri, ātus sum [st2]1 [-] être témoin, certifier comme témoin, témoigner, déposer en justice. [st2]2 [-] au fig. témoigner, attester, déclarer, faire connaître, prouver, montrer, indiquer. [st2]3 [-] prendre à témoin, invoquer, attester. [st2]4 [-] faire son testament, tester.
    * * *
    testor, āri, ātus sum [st2]1 [-] être témoin, certifier comme témoin, témoigner, déposer en justice. [st2]2 [-] au fig. témoigner, attester, déclarer, faire connaître, prouver, montrer, indiquer. [st2]3 [-] prendre à témoin, invoquer, attester. [st2]4 [-] faire son testament, tester.
    * * *
        Testor, testaris, testatus sum, testari. Cic. Tesmoigner, Testifier.
    \
        Testari. Liu. Prendre ou appeler à tesmoing.
    \
        Neque culpa hoc euenisse dissidium mea, id testor deos. Terent. J'appelle Dieu à tesmoing, Je jure Dieu.
    \
        Ipsus tete per superos omnes testatur. Plaut. Il te conjure et prie en l'honneur de Dieu.
    \
        Testari aliquem. Cic. L'appeler pour nous porter tesmoignage, et le prendre à tesmoing de quelque chose.
    \
        Testari. Cic. Testifier, Dire apertement et franchement.
    \
        Testatus quondam per edictum. Suetonius. Declarant par un edict.
    \
        Vniuscuiusque indulgentiam in suos testarer. Cic. Reclameroye.
    \
        Testari. Liu. Faire testament, Tester.
    \
        Voluntatem suam testari. Florentinus. Faire son testament, ou Declarer en presence de gents quelle est sa derniere volunté.

    Dictionarium latinogallicum > testor

  • 3 antestor

    antestor, ātus sum, ārī (zsgz. aus antetestor), jmd. vor (ante) Einleitung der Klage zum Zeugesein (testari) auffordern, zum Zeugen anrufen (wobei die Anrede war: licet antestari? und der Aufgeforderte die Einwilligung gab durch Hinhalten des Ohrläppchens, das der Auffordernde mit dem Worte memento berührte), alqm, Plaut., Hor. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Hor. sat. 1, 9, 76. – u. außer der Gerichtssphäre, Cic. Mil. 68; vgl. die Auslgg. zu d. St. – / a) Pass. = zum Zeugen aufgefordert werden, Aelius b. Prisc. 8, 16: Partiz. Perf. passiv, antestatus, Corp. inscr. Lat. 2, 5042, 5 u. 6, 10247, 12. – b) Imperat. antestamino, XII tabb. 1, 1 (b. Porphyr. Hor. sat. 1, 9, 76).

    lateinisch-deutsches > antestor

  • 4 testor

    tēstor, ātus sum, ārī (1. testis), I) etw. bezeugen, Zeuge von etw. sein, etw. durch sein Zeugnis dartun, u. übh. etw. bekunden, an den Tag legen, versichern, beweisen, dartun, testere licet, Ov.: testandi causā, publicum agrum esse, Liv.: testatus, quae praestitisset, Liv.: utraeque vim testantur, Cic. – zuw. passiv = bezeugt-, an den Tag gelegt-, dargetan werden, testata est voce praeconis libertas Argivorum, Liv.: dah. tēstātō (Abl. neutr.), weil dargetan, unleugbar ist, Plin. 8, 130. – Passiv unpers., adversus cognatos pro cliente testatur (man zeugt), Cato oratt. 41 (bei Gell. 5, 13, 4). – II) bei jmd. od. etwas bezeugen, jmd. od. etw. zum Zeugen nehmen od. anrufen, 1) im allg.: omnes deos, Cic.: omnes homines deosque, Cic.: cives, Cic.: foedera Liv.: deos immortales de suo scelere, Cic. testor omnes deos m. folg. Acc. u. Infin., Cic. m. allg. Prädikats- Acc., id testor deos, Ter. hoc vos, iudices, testor, Cic.: ea, quae accĭdēre, testatum antea Cretenses et regem Ptolemaeum, Sall. hist. fr.: Passiv, qui se sierit testarier (= testari), wer sich herbeigelassen hat, als Z. aufgerufen zu werden, XII tabb. 8, 22 Schoell (b. Gell. 15, 13, 11): dah. tēstātō (Abl)., vor Zeugen (Ggstz. per epistulam od. litteris), Ulp. dig. 15, 4, 1. § 1 u.a. Apul. apol. 78. – 2) insbes., seinen letzten Willen kundgeben, testieren, ein Testament machen, de filii pupilli re, Cic.: immemor in testando nepotis decessit, Liv.: tabulae testatae, das Testament, Catull.: dah. tēstātō (Abl. neutr.), nach gemachtem Testamente (Ggstz. intestato), decedere (scheiden), Ulp. dig. 29, 1, 19 pr. Paul. dig. 9, 14, 45 pr. – / paraq. Infin. Praes. testarier, XII tabb. 8, 22 Schoell bei Gell. 15, 13, 11.

    lateinisch-deutsches > testor

  • 5 attestor

    attestor, (adtestor), āri, ātus sum [st2]1 [-] prouver, attester, confirmer. [st2]2 [-] prendre à témoin.    - hoc attestatur fabula, Phaedr. 1, 10, 3: c'est cela que prouve la fable.
    * * *
    attestor, (adtestor), āri, ātus sum [st2]1 [-] prouver, attester, confirmer. [st2]2 [-] prendre à témoin.    - hoc attestatur fabula, Phaedr. 1, 10, 3: c'est cela que prouve la fable.
    * * *
        Attestor, Attestaris, attestari. Cic. Prendre à tesmoing.
    \
        Attestari, pro Testari. Plin. Tesmoigner.

    Dictionarium latinogallicum > attestor

  • 6 deus

    dĕus, i, m. (arch. deivos)    - voc. sing. inus., mais à la décad. deus Vulg. Psa. 22, 3 ou dee Tert. Marc. 1, 29 II au plur. nom. di, dii, dei; gén. deorum et deum; dat. dis, diis, deis II deus monos. Plaut. Amp. 53.    - voir la déclinaison.    - cf. gr. ὁ Ζεῦς: Zeus --- gén. Διός (et Ζηνός); acc. Δία (et Ζῆν / Ζῆνα); dat. Διί (et Ζηνί). [st1]1 [-] dieu, divinité.    - Deus aeterne! Hier.: ô Dieu éternel !    - Cic. Rep. 6, 17; Tim. 26; etc.    - di boni, Cic. Mil. 59: grands dieux ! dieux bons !    - di immortales! Cic. Nat. 1, 72: dieux immortels !    - pro di immortales ! Cic. Par. 42: dieux immortels !    - avec ellipse de fidem pro deum immortalium, Cic. fr. F. 1, 8: au nom des dieux immortels !    - per deos ou per deos immortales, Cic. Off. 2, 5; Balb. 23: au nom des dieux, par les dieux immortels.    - di melius duint (dent), di meliora ferant, velint, Ter. Ph. 1005; Tib. 3, 4, 1; Ov. M. 7, 37 ou simplt di meliora, Cic. Phil. 8, 9: que les dieux nous assistent ! aux dieux ne plaise ! les dieux nous en préservent !    - di vortant bene! Ter. Eun. 390: que les dieux nous protègent! --- cf. Ad. 728; Hec. 196, etc..    - quod di omen avertant ! Cic. Phil. 3, 35: que les dieux détournent ce présage !    - si dis placet, Cic. Pis. 38: [ironique] dieu me pardonne ! [st1]2 [-] en parl. de qqn un dieu.    - Cic. de Or. 1, 106; Nat. 2, 32; Att. 4, 16, 3; Sest. 144; Quir. 11.
    * * *
    dĕus, i, m. (arch. deivos)    - voc. sing. inus., mais à la décad. deus Vulg. Psa. 22, 3 ou dee Tert. Marc. 1, 29 II au plur. nom. di, dii, dei; gén. deorum et deum; dat. dis, diis, deis II deus monos. Plaut. Amp. 53.    - voir la déclinaison.    - cf. gr. ὁ Ζεῦς: Zeus --- gén. Διός (et Ζηνός); acc. Δία (et Ζῆν / Ζῆνα); dat. Διί (et Ζηνί). [st1]1 [-] dieu, divinité.    - Deus aeterne! Hier.: ô Dieu éternel !    - Cic. Rep. 6, 17; Tim. 26; etc.    - di boni, Cic. Mil. 59: grands dieux ! dieux bons !    - di immortales! Cic. Nat. 1, 72: dieux immortels !    - pro di immortales ! Cic. Par. 42: dieux immortels !    - avec ellipse de fidem pro deum immortalium, Cic. fr. F. 1, 8: au nom des dieux immortels !    - per deos ou per deos immortales, Cic. Off. 2, 5; Balb. 23: au nom des dieux, par les dieux immortels.    - di melius duint (dent), di meliora ferant, velint, Ter. Ph. 1005; Tib. 3, 4, 1; Ov. M. 7, 37 ou simplt di meliora, Cic. Phil. 8, 9: que les dieux nous assistent ! aux dieux ne plaise ! les dieux nous en préservent !    - di vortant bene! Ter. Eun. 390: que les dieux nous protègent! --- cf. Ad. 728; Hec. 196, etc..    - quod di omen avertant ! Cic. Phil. 3, 35: que les dieux détournent ce présage !    - si dis placet, Cic. Pis. 38: [ironique] dieu me pardonne ! [st1]2 [-] en parl. de qqn un dieu.    - Cic. de Or. 1, 106; Nat. 2, 32; Att. 4, 16, 3; Sest. 144; Quir. 11.
    * * *
        Deus, Dei. Dieu.
    \
        Aduerso deo agere aliquid. Ouid. Contre la volunté de Dieu, Dieu nous estant contraire.
    \
        AEquorei dii. Ouid. Les dieux marins.
    \
        Cum Deo beneuolente faciam. Gellius. Je le feray se Dieu plaist, ou au plaisir de Dieu.
    \
        Dii boni, boni quid porto! Exultantis vox. Terent. O bon dieu.
    \
        Caerulei dii. Ouid. Dieux marins.
    \
        Dii immortales, homo homini quid praestat? Admirantis exclamatio est. Terent. O Dieu immortel!
    \
        Dii meliora, Modus optandi, imperfecto sermone. Liu. A Dieu ne plaise.
    \
        O dii, qui comitatus. Cic. O Dieu.
    \
        Secundis diis agere aliquid. Virgil. Dieu nous aidant et favorisant.
    \
        Deum suae vitae Lentulum vocat Cicero. Conservateur.
    \
        Hanc occasionem oblatam tenete, per deos immortales, Patres conscripti, etc. Cic. Je vous prie pour l'honneur de Dieu.
    \
        Auertant omem dii. Cic. A Dieu ne plaise, Ce que Dieu ne veuille.
    \
        Dii faciant. Cic. Dieu le veuille.
    \
        Dii faciant vt rei militaris mentionem facere audeas. Cic. Pleust à Dieu que tu en eusses parlé pour veoir.
    \
        Dii vestram fidem! Admiratis aduerbium cum exclamatione. Terent. Mon Dieu aide nous!
    \
        Infringere deos precatu. Stat. Flechir Dieu par prieres.
    \
        Inuantibus diis. Cic. Dieu aidant, Au plaisir de Dieu.
    \
        Plaudentibus diis et hominibus. Cic. Au gré, A la grande joye et contentement de Dieu et des hommes.
    \
        Teste Deo credere. Ouid. Croire aucun quand il jure Dieu.
    \
        Testari deos. Virgil. Appeler Dieu en tesmoing.
    \
        Dii bene vertant. Terent. Dieu veille tourner tout à bien.

    Dictionarium latinogallicum > deus

  • 7 gemitus

    gĕmĭtŭs, ūs, m. [gemo] gémissement.    - gén. arch., gemiti Plaut. Aul. 722.    - urbe tota fletus gemitusque fit, Cic. Amer. 24: dans la ville entière ce ne sont que pleurs et gémissements.    - gemitum dare, Virg. En. 1, 485 ; tollere Virg. En. 11, 37 ; gemitus edere, Lucr. 4, 1012 ; gemitus ciere, Virg. G. 3, 517: pousser des gémissements.    - fig. gemitus: gémissement, bruit sourd. --- Virg. En. 2, 53 ; 9, 709.
    * * *
    gĕmĭtŭs, ūs, m. [gemo] gémissement.    - gén. arch., gemiti Plaut. Aul. 722.    - urbe tota fletus gemitusque fit, Cic. Amer. 24: dans la ville entière ce ne sont que pleurs et gémissements.    - gemitum dare, Virg. En. 1, 485 ; tollere Virg. En. 11, 37 ; gemitus edere, Lucr. 4, 1012 ; gemitus ciere, Virg. G. 3, 517: pousser des gémissements.    - fig. gemitus: gémissement, bruit sourd. --- Virg. En. 2, 53 ; 9, 709.
    * * *
        Gemitus, huius gemitus, pen. corr. Cic. Gemissement.
    \
        Dare gemitum. Ouid. Gemir.
    \
        Ducere gemitus imo de pectore. Virgil. Gemir du profond du coeur.
    \
        Exprimere gemitus laeto pectore. Lucan. Se contraindre de gemir, et contrefaire le triste et marri, combien que par dedens on soit joyeux.
    \
        Testari dolores gemitu. Ouid. Monstrer son ennuy et sa douleur par gemissements.

    Dictionarium latinogallicum > gemitus

  • 8 antestor

    antestor, ātus sum, ārī (zsgz. aus antetestor), jmd. vor (ante) Einleitung der Klage zum Zeugesein (testari) auffordern, zum Zeugen anrufen (wobei die Anrede war: licet antestari? und der Aufgeforderte die Einwilligung gab durch Hinhalten des Ohrläppchens, das der Auffordernde mit dem Worte memento berührte), alqm, Plaut., Hor. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Hor. sat. 1, 9, 76. – u. außer der Gerichtssphäre, Cic. Mil. 68; vgl. die Auslgg. zu d. St. – a) Pass. = zum Zeugen aufgefordert werden, Aelius b. Prisc. 8, 16: Partiz. Perf. passiv, antestatus, Corp. inscr. Lat. 2, 5042, 5 u. 6, 10247, 12. – b) Imperat. antestamino, XII tabb. 1, 1 (b. Porphyr. Hor. sat. 1, 9, 76).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > antestor

  • 9 testor

    tēstor, ātus sum, ārī (1. testis), I) etw. bezeugen, Zeuge von etw. sein, etw. durch sein Zeugnis dartun, u. übh. etw. bekunden, an den Tag legen, versichern, beweisen, dartun, testere licet, Ov.: testandi causā, publicum agrum esse, Liv.: testatus, quae praestitisset, Liv.: utraeque vim testantur, Cic. – zuw. passiv = bezeugt-, an den Tag gelegt-, dargetan werden, testata est voce praeconis libertas Argivorum, Liv.: dah. tēstātō (Abl. neutr.), weil dargetan, unleugbar ist, Plin. 8, 130. – Passiv unpers., adversus cognatos pro cliente testatur (man zeugt), Cato oratt. 41 (bei Gell. 5, 13, 4). – II) bei jmd. od. etwas bezeugen, jmd. od. etw. zum Zeugen nehmen od. anrufen, 1) im allg.: omnes deos, Cic.: omnes homines deosque, Cic.: cives, Cic.: foedera Liv.: deos immortales de suo scelere, Cic. testor omnes deos m. folg. Acc. u. Infin., Cic. m. allg. Prädikats- Acc., id testor deos, Ter. hoc vos, iudices, testor, Cic.: ea, quae accĭdēre, testatum antea Cretenses et regem Ptolemaeum, Sall. hist. fr.: Passiv, qui se sierit testarier (= testari), wer sich herbeigelassen hat, als Z. aufgerufen zu werden, XII tabb. 8, 22 Schoell (b. Gell. 15, 13, 11): dah. tēstātō (Abl)., vor Zeugen (Ggstz. per epistulam od. litteris), Ulp. dig. 15, 4, 1. § 1 u.a. Apul. apol. 78. – 2) insbes., seinen letzten Willen kundgeben, testieren, ein Testament machen,
    ————
    de filii pupilli re, Cic.: immemor in testando nepotis decessit, Liv.: tabulae testatae, das Testament, Catull.: dah. tēstātō (Abl. neutr.), nach gemachtem Testamente (Ggstz. intestato), decedere (scheiden), Ulp. dig. 29, 1, 19 pr. Paul. dig. 9, 14, 45 pr. – paraq. Infin. Praes. testarier, XII tabb. 8, 22 Schoell bei Gell. 15, 13, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > testor

  • 10 adversus

    I.(adi.) 1) противный, adv. voluntas (1. 6 § 2 D. 33, 8);

    pars adv., противная сторона в процессе (1. 4 § 4 D. 3, 2).

    2) неблагоприятный, adv. casus, evenlus (1. 1 pr D. 4, 6. 1. 3 § 7 D. 27, 4);

    adv. valetudo (см.);

    adversa, труды, adv. hiemis (1. 26 C. Th. 13, 5).

    II. (praep.) 1) против, adv. edictum, Sctum, voluntatem testatoris facere aliquid (1. 52 D. 18, 1. 1. 38 § 3 D. 32. 1. 102 pr. D. 50, I7);

    causam ajere adv. aliquem (1. 10 D. 3, 1);

    appellare, provocare adv. aliquem, adv. sententiam (1. 18 D. 48, 2. 1. 1 pr. D. 49, 4);

    servitutem habere adv. aliquem (1. 16 D. 8, 4);

    possessionem interrumpere adv. aliquem (1. 5 D. 41, 3).

    2) в отношении к, ius hereditatis retinere adv. aliquem (1. 4 D. 38, 16): sententiae acquiescere adv. aliquem (1. 3 § 1 D. 49, 1);

    pertinere adv. aliquid (1. 21 D. 1, 18);

    iactura adv. substantiam (1. 21 D. 1, 18).

    3) no (secundum), напр. bon. possessio adv. (против. contra) tabulas (Ulp. XXVIII, 1);

    testari adv. leges civitatis suae (UIp. XX. 14. Другие читают secundum вместо adv.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > adversus

  • 11 contextus

    1) соединение, связь: cont. aedificiorum (1. 15 § 13 D. 39, 2);

    uno contextu (без перерыва) actus testari oportet (1. 21 § 3 D. 28, 1): uno contextu testamentum celebrare (§ 3 J. 2. 10).

    2) мысль, содержание: cont. tesfamenti (1. 75 D. 32), verborum (1. 44 D. 40, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contextus

  • 12 male

    (adv.) худо, дурно, negotium male (прот. utiliter) gestum (1. 9 D. 3, 5. 1. 5 § 4 D. 26, 4. 1. 3 § 1 D. 26, 10. 1. 7 § 2 D. 27, 10);

    m. vendere res прот. bene administrare (1. 3 pr. D. 35, 2. 1. 7 § 2 D. 26, 7);

    m. contracta nomina, прот. integra (1. 16 eod.): m. credere pecuniam (1. 18 pr. D. 5, 3. 1. 10 § 7 D. 17, 1. 1. 1 § 7 D. 1, 12. 1. 3 § 2 D. 26, 7. 1. 3 § 8 D. 26, 10. 1. 6 § 6 D. 3, 2. 1. 31 pr. D. 16, 3. 1. 48 § 1 D. 28, 5);

    m. notus servus (1. 15 § 44 D. 47, 10); несправедливо, неверно, неправильно, m. iudicare, absolvere (1. 12 D. 12, 5. 1. 28 D. 12, 6. 1. 1 § 4 D. 7, 3. 1. 4 § 2 D. 2, 14);

    stipulari (1 10 pr. D. 38, 1);

    non m. testari (1. 3 § 14 D. 38, 2). $

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > male

  • 13 opisthographum

    писанное на обороте листа: in opisthographo testari (1. 4 D. 37, 11).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > opisthographum

  • 14 pecunia

    1) деньги, напр. pec. signata (1. 19 pr. D 34, 2);

    aurea (1. 35 D. 2, 14);

    numerata (см. numerare s. 2. Gai. II. 196);

    credita (см. credere s. 3. Gai. III. 124. IV, 171);

    mutua (см. s. 1);

    foenebris (см.);

    pecuniam exercere (см. s. 4); (1. 37 § 1 D. 3, 5. 1. 29 pr. D. 45, 1);

    oti osa pecunia (Gai. III. 156); = плата, платеж, cum do, ut facias - pecunia data, locatio erit (1. 5 § 2 D. 19, 5. cf. 1. 1 § 4 D. 17, 1. 1. 51 § 1 D. 19, 2. 1. 18 § 3 D. 45, 3);

    pec. messium (1. 7 § 3 D. 24, 3); тк. денежная стоимость известного предмета: non magnae pec. esse (1. 4 § 1 D. 47, 9); (ср. L. XII. tab. V. 3. 7. X. 7).

    2) вооб. все то, что служит предметом имущества (1. 5 pr. D. 50, 16. 1. 178 pr. 1. 222 eod.);

    pec. constituta (см. constituere s. 6. cf. 1. 2 C. 4, 18).

    3) имение, имущество, de pec. sua testari (1. 77 § 24 D. 31. 1. 53 pr. D. 50, 16. 1. 6 pr. D. 18, 1);

    magnitude pecuniae = facultatum (l. 30 D. 31).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pecunia

  • 15 iūrō

        iūrō āvī, ātus, āre    [2 ius], to swear, take an oath: si aram tenens iuraret: ex animi tui sententiā, without reservation: Boeotum in crasso iurares aëre natum, H.: falsum, swear falsely: vere: testari deos per quos iuravisset, S.: per Iovem, by Jupiter: aedilis, qui pro se iuraret, in his stead, L.: idem omnis exercitus in se quisque iurat, i. e. each soldier individually, L.: Numquam ducturum uxorem, T.: se eum non deserturum, Cs.: verissimum ius iurandum.—With in and acc, to swear to observe, swear allegiance, vow obedience, adopt under oath: in legem: in leges, L.: in haec verba iurat ipse, takes this form of oath, Cs.: cur in certa verba iurent: in haec verba iures postulo, in this form of words, L.: in verba magistri, echo the sentiments, H.—To swear by, attest, call to witness: Terram, Mare, Sidera, V.: Iovem lapidem: quaevis tibi numina, O.: Samothracum aras, Iu.: Iurandae tuum per nomen arae, H.: dis iuranda palus, the Styx, by which the gods swear, O.—To swear to, attest by an oath: morbum, to the fact of sickness: id (nomen) iurare in litem, swear to a debt.—With person. obj., to swear, bind by an oath, cause to swear (only perf pass.): iudici demonstrandum est, quid iuratus sit: lex, in quam iurati sitis: iuratus se eum interempturum, L.— To conspire: In me, O.: in facinus, O.—In the phrase: iurare calumniam, to swear that an accusation is not malicious, L.

    Latin-English dictionary > iūrō

  • 16 testor

        testor ātus, ārī    [1 testis], to cause to testify, call as a witness, invoke, appeal to: Confiteor; testere licet (sc. me), i. e. you may cite me as avowing it, O.: vos testor, me defendere, etc.: omnīs homines deosque: Lucretia testata civīs, se ipsa interemit: consulibus deos hominesque testantibus, L.: Iovem et aras, V.: id testor deos, T.: hoc vos, iudices, testor.— To make known, show, prove, demonstrate, declare, aver, assert, bear witness to: ego quod facio, me pacis causā facere, clamo atque testor: nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere: testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc., L.: Adsiduoque suos gemitu testata dolores, O.: Campus sepulcris proelia Testatur, H.: saepe enim hoc testandum est: nihil religione testatum, nihil... reperientur.— To publish a testament, make a will, provide by will: de quā (pecuniā) is testatus non est: cum immemor in testundo nepotis decessisset, L.
    * * *
    testari, testatus sum V DEP
    give as evidence; bear witness; make a will; swear; testify

    Latin-English dictionary > testor

  • 17 dejuratio

    dējūrātĭo ( dējĕr-), ōnis, f. [dejuro], an oath (post-class.):

    testari sub dejuratione (al. dejeratione),

    Tert. Poenit. 4: DEIERATIO ESTO APVD MAGISTRATOS, Inscr. Fratr. Arv. ap. Marin. p. 70.

    Lewis & Short latin dictionary > dejuratio

  • 18 opisthographum

    ŏpisthogrăphus, a, um, adj., = opisthographos, written on the back (as, of the paper, etc.), opisthographic (post-Aug.):

    commentarii,

    Plin. Ep. 3, 5, 17.— Subst.: ŏpisthogrăphum, i, n., that which has been written upon on the back:

    testari in opisthographo,

    Dig. 37, 11, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > opisthographum

  • 19 opisthographus

    ŏpisthogrăphus, a, um, adj., = opisthographos, written on the back (as, of the paper, etc.), opisthographic (post-Aug.):

    commentarii,

    Plin. Ep. 3, 5, 17.— Subst.: ŏpisthogrăphum, i, n., that which has been written upon on the back:

    testari in opisthographo,

    Dig. 37, 11, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > opisthographus

  • 20 testor

    , testatus sum, testari 1
      свидетельствовать

    Dictionary Latin-Russian new > testor

См. также в других словарях:

  • testari — index depose (testify), testify, witness (attest to) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • testari — /testeray/ In the civil law, to testify; to attest; to declare, publish, or make known a thing before witnesses. To make a will …   Black's law dictionary

  • rem testari — index attest Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • ad testari — To attest; to witness …   Ballentine's law dictionary

  • tester — 1. tester [ tɛste ] v. intr. <conjug. : 1> • 1406; « témoigner » v. tr. 1290; lat. testari « prendre à témoin, témoigner » ♦ Disposer de ses biens par testament, faire un testament. « Le droit de tester, c est à dire de disposer de ses… …   Encyclopédie Universelle

  • protester — [ prɔtɛste ] v. <conjug. : 1> • 1339 tr. ind.; lat. protestari 1 ♦ V. tr. Vx Attester formellement et avec une certaine solennité. ⇒ affirmer, assurer. Cet intérêt « que les hommes protestent aux femmes » (Diderot). « Elle protesta avec… …   Encyclopédie Universelle

  • testament — [ tɛstamɑ̃ ] n. m. • 1120; lat. ecclés. testamentum, pour traduire le gr. diathêkê « disposition testamentaire, convention », et pour traduire l hébr. berith « alliance » I ♦ Relig. chrét. 1 ♦ Vx Alliance. « Ils ne sont point demeurés dans mon… …   Encyclopédie Universelle

  • Testament — Nachlassdokument; Letzter Wille * * * Tes|ta|ment [tɛsta mɛnt], das; [e]s, e: letztwillige schriftliche Erklärung, mit der jmd. für den Fall seines Todes die Verteilung seines Vermögens festlegt: ein handgeschriebenes, [un]gültiges Testament; sie …   Universal-Lexikon

  • testieren — tes|tie|ren 〈V. tr.; hat〉 (jmdm.) etwas testieren 1. durch Testament, letztwillig verfügen 2. ein Testat über etwas geben, bescheinigen, schriftlich bestätigen ● eine Vorlesung testieren [zu lat. testari „bezeugen“] * * * tes|tie|ren <sw. V.;… …   Universal-Lexikon

  • testa — TESTÁ1, testez, vb. I. tranz. A da dispoziţii prin testament cu privire la transmiterea unor bunuri materiale; a lăsa ceva prin testament. – Din fr. tester, lat. testari. Trimis de RACAI, 21.10.2003. Sursa: DEX 98  TESTÁ2, testez, vb. I. tranz.… …   Dicționar Român

  • testar — I (Del lat. testari, atestiguar.) ► verbo intransitivo 1 DERECHO Hacer una persona testamento: ■ testó a favor de su nieto . ► verbo transitivo 2 Hacer una raya o un borrón encima de una cosa escrita para suprimirla. SINÓNIMO …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»