Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

tertĭum

  • 1 tertium

        tertium adv.    [tertius], for the third time: etiam iterum ac tertium: creatis tribunis, L.

    Latin-English dictionary > tertium

  • 2 tertium

    tertĭum, adv., v. tertius, B. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > tertium

  • 3 Tertium quid

    Latin Quotes (Latin to English) > Tertium quid

  • 4 одно из двух

    Русско-английский политический словарь > одно из двух

  • 5 tertiae

    tertĭus, a, um, num. ord. adj. [ter], the third.
    I.
    Adj.:

    vos duo eritis, atque amica tua erit tecum tertia,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 66:

    tres video sententias ferri: unam, etc.... alteram, etc.... tertiam ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 56; cf. Caes. B. G. 1, 1; Varr. R. R. 1, 2, 26:

    sic disserunt: si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo: nihil esse tertium,

    Cic. Fam. 9, 22, 1; cf. id. Phil. 2, 13, 31:

    annus,

    id. Rep. 2, 37, 62:

    tertio illo anno,

    id. ib. 3, 32, 44:

    mancipia venibant Saturnalibus tertiis,

    i.e. on the third day of the Saturnalia, id. Att. 5, 20, 5:

    ab Jove tertius Ajax,

    the third in descent, greatgrandson of Jupiter, Ov. M. 13, 28:

    per tertia numina juro,

    i.e. by the infernal gods, id. Tr. 2, 53:

    regna,

    the infernal regions, id. F. 4, 584:

    tertius e nobis,

    i.e. one of us three, id. M. 14, 237:

    tertios creari (censores),

    Liv. 6, 27, 5:

    tertius dies est,

    it is two days since, Plin. Ep. 4, 27, 1:

    syllaba ab eā tertia,

    Quint. 1, 5, 30:

    diebus tertiis,

    every three days, Gell. 9, 4, 7. —
    II.
    Substt.
    A.
    tertĭae, ārum, f. (sc. partes).
    1.
    A third part:

    miscentur argento tertiae aeris Cyprii,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 34, 5, 11, § 20:

    cum ad tertias subsederit coctura,

    Col. 12, 20, 4; 12, 35; Plin. 21, 18, 71, § 119:

    duae tertiae partes,

    two thirds, Col. 5, 2, 11.—
    * 2.
    The third part in a play:

    Spinther secundarum, tertiarumque Pamphilus,

    Plin. 7, 12, 10, § 54. —
    B.
    Tertĭus, ii, m., and Tertĭa, ae, f., proper names. The latter in a sarcastic pun: Tertiā deductā ( after a third was deducted, or after Tertia was seduced), Cic. ap. Macr. S. 2, 2; Suet. Caes. 50.— Adv.
    A. 1.
    For the third time:

    non hercle veniam tertio,

    Ter. Eun. 3, 3, 24:

    ille iterum, ille tertio pecuniam dedit,

    Cic. Deiot. 5, 14:

    sanguis mittendus est iterum tertioque,

    Cels. 4, 4, fin.:

    cui ter proditae patriae: semel cum, etc.... iterum cum, etc.... tertio hodie, etc.,

    Liv. 23, 9, 11; tertio consules esse, Plin. Pan. 60, 5; cf. Gell. 10, 1.—
    * 2.
    In the third place, thirdly:

    haec spectans, etc.... simul, ut, etc.... tertio, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43.—
    3.
    Three times (post-class.):

    parietes tertio obducere,

    Pall. 1, 11, 2; Treb. Gall. 17. —
    B.
    tertĭum, for the third time:

    nemo est quin saepe jactans Venerium jaciat aliquando, non numquam etiam iterum ac tertium,

    Cic. Div. 2, 59, 121: veniunt iterum atque tertium, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

    idque iterum tertiumque,

    Plin. 14, 22, 28, § 139:

    consules creati Q. Fabius Vibulanus tertium et L. Cornelius Maluginensis,

    Liv. 3, 22, 1; 6, 27, 2:

    mori consulem tertium oportuit,

    id. 3, 67, 3; Front. Aquaed. 10; cf. Gell. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tertiae

  • 6 Tertius

    tertĭus, a, um, num. ord. adj. [ter], the third.
    I.
    Adj.:

    vos duo eritis, atque amica tua erit tecum tertia,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 66:

    tres video sententias ferri: unam, etc.... alteram, etc.... tertiam ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 56; cf. Caes. B. G. 1, 1; Varr. R. R. 1, 2, 26:

    sic disserunt: si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo: nihil esse tertium,

    Cic. Fam. 9, 22, 1; cf. id. Phil. 2, 13, 31:

    annus,

    id. Rep. 2, 37, 62:

    tertio illo anno,

    id. ib. 3, 32, 44:

    mancipia venibant Saturnalibus tertiis,

    i.e. on the third day of the Saturnalia, id. Att. 5, 20, 5:

    ab Jove tertius Ajax,

    the third in descent, greatgrandson of Jupiter, Ov. M. 13, 28:

    per tertia numina juro,

    i.e. by the infernal gods, id. Tr. 2, 53:

    regna,

    the infernal regions, id. F. 4, 584:

    tertius e nobis,

    i.e. one of us three, id. M. 14, 237:

    tertios creari (censores),

    Liv. 6, 27, 5:

    tertius dies est,

    it is two days since, Plin. Ep. 4, 27, 1:

    syllaba ab eā tertia,

    Quint. 1, 5, 30:

    diebus tertiis,

    every three days, Gell. 9, 4, 7. —
    II.
    Substt.
    A.
    tertĭae, ārum, f. (sc. partes).
    1.
    A third part:

    miscentur argento tertiae aeris Cyprii,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 34, 5, 11, § 20:

    cum ad tertias subsederit coctura,

    Col. 12, 20, 4; 12, 35; Plin. 21, 18, 71, § 119:

    duae tertiae partes,

    two thirds, Col. 5, 2, 11.—
    * 2.
    The third part in a play:

    Spinther secundarum, tertiarumque Pamphilus,

    Plin. 7, 12, 10, § 54. —
    B.
    Tertĭus, ii, m., and Tertĭa, ae, f., proper names. The latter in a sarcastic pun: Tertiā deductā ( after a third was deducted, or after Tertia was seduced), Cic. ap. Macr. S. 2, 2; Suet. Caes. 50.— Adv.
    A. 1.
    For the third time:

    non hercle veniam tertio,

    Ter. Eun. 3, 3, 24:

    ille iterum, ille tertio pecuniam dedit,

    Cic. Deiot. 5, 14:

    sanguis mittendus est iterum tertioque,

    Cels. 4, 4, fin.:

    cui ter proditae patriae: semel cum, etc.... iterum cum, etc.... tertio hodie, etc.,

    Liv. 23, 9, 11; tertio consules esse, Plin. Pan. 60, 5; cf. Gell. 10, 1.—
    * 2.
    In the third place, thirdly:

    haec spectans, etc.... simul, ut, etc.... tertio, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43.—
    3.
    Three times (post-class.):

    parietes tertio obducere,

    Pall. 1, 11, 2; Treb. Gall. 17. —
    B.
    tertĭum, for the third time:

    nemo est quin saepe jactans Venerium jaciat aliquando, non numquam etiam iterum ac tertium,

    Cic. Div. 2, 59, 121: veniunt iterum atque tertium, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

    idque iterum tertiumque,

    Plin. 14, 22, 28, § 139:

    consules creati Q. Fabius Vibulanus tertium et L. Cornelius Maluginensis,

    Liv. 3, 22, 1; 6, 27, 2:

    mori consulem tertium oportuit,

    id. 3, 67, 3; Front. Aquaed. 10; cf. Gell. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Tertius

  • 7 tertius

    tertĭus, a, um, num. ord. adj. [ter], the third.
    I.
    Adj.:

    vos duo eritis, atque amica tua erit tecum tertia,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 66:

    tres video sententias ferri: unam, etc.... alteram, etc.... tertiam ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 56; cf. Caes. B. G. 1, 1; Varr. R. R. 1, 2, 26:

    sic disserunt: si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo: nihil esse tertium,

    Cic. Fam. 9, 22, 1; cf. id. Phil. 2, 13, 31:

    annus,

    id. Rep. 2, 37, 62:

    tertio illo anno,

    id. ib. 3, 32, 44:

    mancipia venibant Saturnalibus tertiis,

    i.e. on the third day of the Saturnalia, id. Att. 5, 20, 5:

    ab Jove tertius Ajax,

    the third in descent, greatgrandson of Jupiter, Ov. M. 13, 28:

    per tertia numina juro,

    i.e. by the infernal gods, id. Tr. 2, 53:

    regna,

    the infernal regions, id. F. 4, 584:

    tertius e nobis,

    i.e. one of us three, id. M. 14, 237:

    tertios creari (censores),

    Liv. 6, 27, 5:

    tertius dies est,

    it is two days since, Plin. Ep. 4, 27, 1:

    syllaba ab eā tertia,

    Quint. 1, 5, 30:

    diebus tertiis,

    every three days, Gell. 9, 4, 7. —
    II.
    Substt.
    A.
    tertĭae, ārum, f. (sc. partes).
    1.
    A third part:

    miscentur argento tertiae aeris Cyprii,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 34, 5, 11, § 20:

    cum ad tertias subsederit coctura,

    Col. 12, 20, 4; 12, 35; Plin. 21, 18, 71, § 119:

    duae tertiae partes,

    two thirds, Col. 5, 2, 11.—
    * 2.
    The third part in a play:

    Spinther secundarum, tertiarumque Pamphilus,

    Plin. 7, 12, 10, § 54. —
    B.
    Tertĭus, ii, m., and Tertĭa, ae, f., proper names. The latter in a sarcastic pun: Tertiā deductā ( after a third was deducted, or after Tertia was seduced), Cic. ap. Macr. S. 2, 2; Suet. Caes. 50.— Adv.
    A. 1.
    For the third time:

    non hercle veniam tertio,

    Ter. Eun. 3, 3, 24:

    ille iterum, ille tertio pecuniam dedit,

    Cic. Deiot. 5, 14:

    sanguis mittendus est iterum tertioque,

    Cels. 4, 4, fin.:

    cui ter proditae patriae: semel cum, etc.... iterum cum, etc.... tertio hodie, etc.,

    Liv. 23, 9, 11; tertio consules esse, Plin. Pan. 60, 5; cf. Gell. 10, 1.—
    * 2.
    In the third place, thirdly:

    haec spectans, etc.... simul, ut, etc.... tertio, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43.—
    3.
    Three times (post-class.):

    parietes tertio obducere,

    Pall. 1, 11, 2; Treb. Gall. 17. —
    B.
    tertĭum, for the third time:

    nemo est quin saepe jactans Venerium jaciat aliquando, non numquam etiam iterum ac tertium,

    Cic. Div. 2, 59, 121: veniunt iterum atque tertium, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

    idque iterum tertiumque,

    Plin. 14, 22, 28, § 139:

    consules creati Q. Fabius Vibulanus tertium et L. Cornelius Maluginensis,

    Liv. 3, 22, 1; 6, 27, 2:

    mori consulem tertium oportuit,

    id. 3, 67, 3; Front. Aquaed. 10; cf. Gell. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tertius

  • 8 iterum

    ĭtĕrum (collat. form ‡ ĭtĕro, Inscr. ap. Fea Framm. di Fast. Cons. Tav. 10, n. 26), adv. [ acc. sing. n. of compar. form from pronom. stem i- of is; cf. Sanscr. itara, the other; Hibern. itir], again, a second time, once more, anew.
    I.
    Lit.:

    ubi rex Agathocles regnator fuit, et iterum Phintias, tertium Liparo,

    Plaut. Men. 2, 3, 58:

    iterum mihi natus videor, quia te repperi,

    id. Poen. 5, 2, 117:

    iterum ille eam rem judicatam judicat,

    id. Rud. prol. 19:

    Livianae fabulae non satis dignae sunt, quae iterum legantur,

    Cic. Brut. 18, 71:

    C. Flaminius consul iterum,

    id. Div. 1, 35, 77:

    T. Quinctius Pennus, iterum,

    Liv. 4, 30; Nep. Hann. 5, 3; Hor. Ep. 1, 5, 4:

    cum is iterum bellum dare dixisset,

    Liv. 21, 18. —

    In enumerations: primo quidem decipi, incommodum est: iterum, stultum: tertio turpe,

    Cic. Inv. 1, 39, 71; id. Font. 8, 16; Suet. Caes. 36; id. Aug. 25; Nep. Hann. 6, 1; Juv. 4, 1.—With other advv., esp. with semel, tertium, etc.:

    cum his Aeduos semel atque iterum armis contendisse,

    Caes. B. G. 1, 31; Juv. 3, 134:

    Venerium jacere iterum ac tertium,

    Cic. Div. 2, 59, 121:

    iterum atque tertium tribuni,

    Liv. 3, 19:

    semel iterumque,

    Cic. Div. 1, 25, 54.—

    Repeated: iterum atque iterum spectare,

    again and again, repeatedly, Hor. S. 1, 10, 39:

    iterum atque iterum fragor increpat ingens,

    Verg. A. 8, 527:

    iterumque iterumque vocavi,

    id. ib. 2, 770; 3, 436.—
    II.
    Transf., in turn, again, on the other hand:

    cum is iterum sinu effuso bellum dare dixisset,

    having loosed again the fold, Liv. 21, 18 fin.; Just. 21, 4, 6:

    pares iterum accusandi caussas esse,

    Tac. A. 12, 65.

    Lewis & Short latin dictionary > iterum

  • 9 нечто третье

    1) General subject: tertium quid

    Универсальный русско-английский словарь > нечто третье

  • 10 третьего не дано

    Универсальный русско-английский словарь > третьего не дано

  • 11 condico

    con-dīco, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To talk a thing over together, to agree upon, to concert, to promise (most freq. as publicists' t. t.): condixit pater patratus populi Romani Quiritium patri patrato priscorum Latinorum, etc., old form ap. Liv. 1, 32, 11: status condictusve dies cum hoste, Cincius ap. Gell. 16, 4, 4; Plaut. Curc. 1, 1, 5; cf.:

    quoniam pactum atque condictum cum rege populi Romani perfide ruperat,

    Gell. 20, 1, 54:

    sic constituunt, sic condicunt,

    Tac. G. 11:

    inducias,

    Just. 3, 7, 14:

    tempus et locum coëundi,

    id. 15, 2, 16:

    ruptā quiete condictā,

    the truce, Amm. 20, 1, 1:

    in diem tertium,

    Gell. 10, 24, 9:

    in vendendo fundo quaedam etiam si non condicantur praestanda sunt,

    Dig. 18, 1, 66.—
    * 2.
    Trop.: cum hanc operam (scribendi) condicerem, obligated myself to it, i. e. undertook it, Plin. praef. § 6 Jan.—Hence,
    B.
    Esp.
    1.
    To proclaim, announce, publish: condicere est dicendo denuntiare, Paul. ex Fest. p. 64, 16 Müll.; cf.:

    sacerdotes populi Romani cum condicunt in diem tertium, diem perendini dicunt,

    Gell. 10, 24, 9.—
    2.
    Condicere alicui ad cenam or cenam, to engage one's self as guest at an entertainment:

    ad cenam aliquo condicam foras,

    Plaut. Men. 1, 2, 16; id. Stich. 3, 1, 38:

    seni cenam eā lege condixit,

    Suet. Tib. 42; cf.:

    velut ad subitam condictamque cenulam invitare,

    i. e. without previous preparation, id. Claud. 21.— Absol.:

    nam cum mihi condixisset, cenavit apud me in mei generi hortis,

    Cic. Fam. 1, 9, 20:

    ad balneas,

    Tert. adv. Uxor. 2, 4.—
    3.
    In the jurists: condicere aliquid alicui, lit., to give notice that something should be returned; hence, to demand back, make a formal claim of restitution (from any one):

    rem,

    Dig. 39, 6, 13:

    pecuniam alicui,

    ib. 12, 1, 11; or for satisfaction: quia extinctae res, licet vindicari non possunt, condici tamen furibus et quibusdam aliis possessoribus possunt, Gai Inst. 2, 79; cf. id. 4, 5, and v. condictio and condicticius.—
    II.
    In late Lat., to assent or agree unanimously, = consentire, Tert. Anim. 8; id. adv. Marc. 2, 2; id. Coron. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > condico

  • 12 gracilis

    grăcĭlis, e (also ante-class. grăcĭlus, a, um, Lucil. ap. Non. 489, 21; plur.:

    gracilae virgines,

    Ter. Eun. 2, 3, 22), adj. [Sanscr. karc, to be lean; old Lat. cracentes, slender (Enn. Ann. 497 Vahl.); cf. Gr. kolokanos], thin, slight, slender, slim; meagre, lean ( poet. and in Aug. prose; not in Cic.; but cf. gracilitas; syn.: exilis, tenuis, macer).
    I.
    Physically:

    in gracili macies crimen habere potest,

    Ov. R. Am. 328:

    gracili sic tamque pusillo,

    Hor. S. 1, 5, 69:

    quis multa gracilis te puer in rosa, etc.,

    id. C. 1, 5, 1:

    puer,

    Mart. 11, 43, 4:

    Indi,

    Juv. 6, 466:

    capella,

    Ov. M. 1, 299:

    equi hominesque paululi et graciles,

    Liv. 35, 11, 7:

    arbores succinctioresque,

    Plin. 16, 10, 17, § 39:

    resina (opp. pinguis),

    id. 24, 6, 22, § 33:

    gracilis et ejuncida vitis,

    id. 17, 22, 35, § 173:

    folium,

    id. 19, 8, 54, § 171:

    comae et lanuginis instar,

    Ov. Am. 1, 14, 23:

    stamen,

    id. M. 6, 54:

    catena,

    id. ib. 4, 176; cf.:

    vinculum auri,

    Petr. 126:

    cacumen,

    Ov. M. 10, 140:

    coronae,

    Juv. 12, 87:

    viae petauri,

    Mart. 2, 86, 7; cf.

    rima,

    App. M. 4, p. 149:

    libellus,

    Mart. 8, 24, 1:

    umbra,

    Ov. Tr. 4, 10, 86:

    spuma,

    Vulg. Sap. 5, 15.— Comp.:

    glans brevior et gracilior,

    Plin. 16, 6, 8, § 19.— Sup.:

    fuit (Nero) ventre projecto, gracillimis cruribus,

    Suet. Ner. 51.—
    B.
    Transf., opp. to fat or rich, meagre, scanty, poor (post-Aug.):

    ager,

    Plin. 17, 22, 35, § 187:

    clivi,

    Col. 2, 4, 11:

    vindemiae,

    Plin. Ep. 9, 20, 2; 8, 15, 1:

    gracili Lare vivere,

    App. Mag. p. 287; cf.

    pauperies,

    id. M. 9, p. 219.—
    II.
    Trop., of style, simple, plain, unadorned ( poet. and in post-Aug. prose): materiae gracili sufficit ingenium. Ov. P. 2, 5, 26; cf.:

    lusimus, Octavi, gracili modulante Thalia,

    Verg. Cul. 1: et in carmine et in soluta oratione genera dicendi probabilia sunt tria, quae Graeci charaktêras vocant nominaque eis fecerunt hadron, ischnon, meson. Nos quoque, quem primum posuimus, uberem vocamus, secundum gracilem, tertium mediocrem. Uberi dignitas atque amplitudo est:

    gracili venustas et subtilitas: medius in confinio est utriusque modi particeps, etc.,

    Gell. 7, 14, 1 sq.; cf.:

    inter gracile validumque tertium aliquid constitutum est,

    Quint. 12, 10, 66:

    praefationes tersae, graciles, dulces,

    Plin. Ep. 2, 3, 1.—Of the speaker:

    non possumus esse tam graciles, simus fortiores,

    Quint. 12, 10, 36.—Hence, adv.: grăcĭlĭter, slenderly.
    1.
    Lit., App. M. 3, p. 130.—
    2.
    Trop.:

    alia ornatius, alia gracilius esse dicenda,

    more simply, Quint. 9, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > gracilis

  • 13 regno

    regno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [regnum].
    I.
    Neutr., to have royal power, to be king, to rule, reign:

    ubi Pterela rex regnavit,

    Plaut. Am. 1, 1, 257:

    Romulus cum septem et triginta regnavisset annos,

    Cic. Rep. 2, 10, 17; cf. id. ib. 2, 14, 27; 2, 18, 33;

    2, 20, 36: Servius injussu populi regnavisse traditur,

    id. ib. 2, 21, 37:

    (Mithridates) annum jam tertium et vicesimum regnat, et ita regnat, ut, etc.,

    id. Imp. Pomp. 3, 7:

    tertium jam nunc annum regnans,

    Caes. B. G. 5, 25:

    regnante Romulo,

    Cic. Rep. 1, 16, 25:

    (Camers) tacitis regnavit Amyclis,

    Verg. A. 10, 564:

    quālibet exules In parte regnanto beati,

    Hor. C. 3, 3, 39:

    Latio regnans,

    Verg. A. 1, 265:

    regnandi dira cupido,

    id. G. 1, 37:

    Albae regnare,

    Liv. 1, 3:

    Romae,

    id. 1, 17 fin.; 1, 40:

    Tusco profundo,

    Ov. M. 14, 223:

    Graias per urbes,

    Verg. A. 3, 295:

    in Colchis,

    Plin. 33, 3, 15, § 52:

    advenae in nos regnaverunt,

    Tac. A. 11, 24.—Once poet., like basileuô, with gen.:

    quā Daunus agrestium Regnavit populorum,

    Hor. C. 3, 30, 12.— Impers. pass.:

    hic jam ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectoreā,

    Verg. A. 1, 272:

    quia post Tatii mortem ab suā parte non erat regnandum... in variis voluntatibus regnari tamen omnes volebant,

    Liv. 1, 17 Drak. N. cr.:

    regnatum Romae ab conditā urbe ad liberatam annos ducentos quadraginta quattuor,

    id. 1, 60 fin.:

    hinc Cytherea tuis longo regnabitur aevo,

    Sil. 3, 592.—
    B.
    In gen., to be lord, to rule, reign, govern, be supreme (syn. dominor);

    in a good sense: quoniam equitum centurias tenes, in quibus regnas,

    Cic. Fam. 11, 16 fin.; cf.:

    regnare in judiciis,

    Quint. 10, 1, 112:

    vivo et regno,

    Hor. Ep. 1, 10, 8. —

    Esp., of the gods: caelo tonantem credimus Jovem Regnare,

    Hor. C. 3, 5, 2:

    Saturno regnante,

    Ov. F. 1, 193:

    secundo Caesare regnes,

    Hor. C. 1, 12, 52.—

    In a bad sense (very freq.),

    to lord it, tyrannize, domineer, Cic. Sull. 7, 21:

    regnavit is paucos menses,

    id. Lael. 12, 41:

    quin se ille interfecto Milone regnaturum putaret,

    id. Mil. 16, 43:

    Timarchidem fugitivum omnibus oppidis per triennium scitote regnasse,

    id. Verr. 2, 2, 54, § 136:

    nec jam libertate contentos esse, nisi etiam regnent ac dominentur,

    Liv. 24, 29, 7 Drak.; cf.

    so with dominari,

    Cic. Rep. 3, 12, 21; Flor. 3, 12, 9.—
    b.
    Of things, to reign, rule, hold sway (mostly poet.):

    umor regnavit in arvis,

    Lucr. 5, 395:

    (ignis) per ramos victor regnat,

    Verg. G. 2, 307:

    in totum regnaret Sirius annum,

    Stat. Th. 1, 635:

    cum regnat rosa (i. e. at a banquet, where the guests were crowned with roses),

    Mart. 10, 19, 20: quid faciant leges, ubi sola pecunia regnat? Petr. poët. 14; Claud. Rapt. Pros. 2, 74.—
    2.
    Trop., to rule, have the mastery, prevail, predominate: Pathêtikon, in quo uno regnat oratio, Cic. Or. 37, 128; cf.:

    (eloquentia) hic regnat, hic imperat, hic sola vincit,

    Quint. 7, 4, 24; 11, 3, 181:

    ardor edendi per avidas fauces regnat,

    Ov. M. 8, 829; cf.:

    ebrietas geminata libidine regnat,

    id. ib. 12, 221:

    regnat nequitiā,

    Sen. Ben. 1, 10:

    morbus regnans,

    Grat. Cyn. 462. —
    II.
    Act., to rule, sway, govern (only in pass., and poet. and in postAug. prose); part. perf. with dat. of agent:

    terra acri quondam regnata Lycurgo,

    Verg. A. 3, 14:

    Latio regnata per arva Saturno quondam,

    id. ib. 6, 794; Ov. M. 8, 623; 13, 720; id. H. 10, 69; Hor. C. 2, 6, 11; 3, 29, 27; Sil. 14, 7:

    si unquam regnandam acceperit Albam,

    Verg. A. 6, 770:

    trans Lugios Gotones regnantur, paulo jam adductius quam ceterae Germanorum gentes,

    Tac. G. 44: exceptis iis gentibus quae regnantur, id. ib 25; cf. id. A. 13, 54:

    quae (gentes) regnan tur,

    id. H. 1, 16 fin.; Mel. 2, 2, 24:

    gens reg. nata feminis,

    Plin. 6, 20, 23, § 76.

    Lewis & Short latin dictionary > regno

  • 14 subicio

    sūb-ĭcĭo (less correctly subjĭcĭo; post-Aug. sometimes sŭb-), jēci, jectum, 3, v. a. [sub-jacio].
    I.
    Lit., to throw, lay, place, or bring under or near (cf. subdo); in all senses construed with acc. and dat., or with acc. and sub and acc.; not with sub and abl. (v. Madvig. ad Cic. Fin. 2, 15, 48; cf. II. B. 2. infra).
    A.
    In gen.: si parum habet lactis mater, ut subiciat (agnum) sub alterius mammam. Varr. R. R. 2, 1, 20:

    manum ventri et sub femina (boum),

    Col. 6, 2, 6: nonnulli inter carros rotasque mataras ac tragulas subiciebant, discharged their javelins and darts below, i. e. between the wagons and the wheels, Caes. B. G. 1, 26:

    biremes, subjectis scutulis, subduxit,

    id. B. C. 3, 40:

    ligna et sarmenta circumdare ignemque circum subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; cf.:

    ignes tectis ac moenibus,

    id. Cat. 3, 1, 2:

    ignem,

    id. Rab. Post. 6, 13; Auct. B. Afr. 87, 1; 91, 3; Ov. M. 1, 229 al.:

    faces,

    Cic. Mil. 35, 98; Vell. 2, 48, 3; Val. Max. 5, 5, 4:

    bracchia pallae,

    Ov. M. 3, 167:

    eburnea collo Bracchia,

    id. Am. 3, 7, 7:

    scuto sinistram, Canitiem galeae,

    id. Tr. 4, 1, 74:

    laxiorem sinum sinistro bracchio,

    Quint. 11, 3, 146:

    umeros lecto,

    Val. Max. 4, 1, 12:

    pallium togae,

    id. 2, 2, 2:

    ova gallinis,

    Plin. 18, 26, 62, § 231; 10, 59, 79, § 161:

    cum tota se luna sub orbem solis subjecisset,

    Cic. Rep. 1, 16:

    ossa subjecta corpori,

    id. N. D. 2, 55, 139 et saep:

    sub aspectum omnium rem subicit,

    Auct. Her. 4, 47, 60:

    res sub oculos,

    Quint. 8, 6, 19:

    aliquid oculis,

    Cic. Or. 40, 139; Liv. 3, 69; Quint. 2, 18, 2:

    oves sub umbriferas rupes,

    to place near, close to, Varr. R. R. 2, 2, 11:

    castris legiones,

    Caes. B. C. 3, 56:

    aciem suam castris Scipionis,

    id. ib. 3, 37:

    se iniquis locis,

    id. ib. 3, 85:

    terram ferro,

    to throw up with the share, to plough up, Cic. Leg. 2, 18, 45 Moser N. cr.: corpora saltu Subiciunt in equos, throw up, i. e. mount, Verg. A. 12, 288:

    pavidum regem in equum,

    to set, Liv. 31, 37:

    me e postremo in tertium locum esse subjectum,

    have been brought, Cic. Toga Cand. Fragm. p. 522 Orell.: copias integras vulneratis defessisque subiciebat, i. e. put in the place of, substituted, Auct. B. Alex. 26, 2.—Hence ( poet.): se subicere, to mount, grow:

    quantum vere novo viridis se subicit alnus,

    shoots up, Verg. E. 10, 74:

    laurus Parva sub ingenti matris se subicit umbrā,

    id. G. 2, 19 Forbig. ad loc.—
    B.
    In partic.
    1.
    To hand to, supply:

    cum ei libellum malus poëta de populo subjecisset,

    Cic. Arch. 10, 25:

    ipse manu subicit gladios ac tela ministrat,

    Luc. 7, 574.—
    2.
    To substitute false for true; to forge, counterfeit (syn.:

    suppono, substituo): testamenta,

    Cic. Phil. 14, 3, 7:

    testamentum mariti,

    Quint. 9, 2, 73:

    locupleti falsum testamentum,

    Val. Max. 9, 4, 1:

    partum,

    Dig. 25, 4, 1 fin.:

    falsum aliquid,

    Quint. 12, 3, 3:

    aes pro auro in pignore dando,

    Dig. 13, 7, 36:

    fratrem suum,

    Just. 1, 9.—
    3.
    To suborn:

    subicitur L. Metellus ab inimicis Caesaris, qui hanc rem distrahat,

    Caes. B. C. 1, 33:

    testes frequenter subici ab adversario solent,

    Quint. 5, 7, 12:

    suspitione subjecti petitoris non carebit,

    id. 4, 2, 96.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    1.
    To submit, subject:

    ea quae sub sensus subjecta sunt,

    Cic. Ac. 2, 23, 74:

    res, quae subjectae sunt sensibus,

    id. Fin. 5, 12, 36; id. Ac. 1, 8, 31:

    cogitationi aliquid subicere,

    submit, id. Clu. 2, 6; Quint. 5, 12, 13;

    ait (Epicurus), eos neque intellegere neque videre, sub hanc vocem honestatis quae sit subicienda sententia,

    i. e. what meaning is to be attributed to it, Cic. Fin. 2, 15, 48 B. and K.; Madvig. ad loc.; cf.:

    huic verbo (voluptas) omnes qui Latine sciunt duas res subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem jucunditatis in corpore,

    id. ib. 2, 4, 13:

    dico eum non intellegere interdum, quid sonet haec vox voluptatis, id est, quae res huic voci subiciatur,

    id. ib. 2, 2, 6; cf.: quaeritur, quae res ei (nomini) subicienda sit, Quint. 7, 3, 4.—
    2.
    To substitute:

    mutata, in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet,

    Cic. Or. 27, 92; so Quint. 3, 6, 28:

    aliud pro eo, quod neges,

    id. 6, 3, 74 et saep.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to place under, to make subject, to subject:

    subiciunt se homines imperio alterius et potestati,

    i. e. submit, Cic. Off. 2, 6, 22; cf. Caes. B. G. 7, 1:

    exteras gentes servitio,

    Liv. 26, 49:

    Albius et Atrius quibus vos subjecistis,

    id. 28, 28, 9:

    ut alter alterius imperio subiceretur,

    id. 28, 21, 9:

    gentem suam dicioni nostrae,

    Tac. A. 13, 55; Curt. 8, 1, 37; cf.:

    Gallia securibus subjecta,

    Caes. B. G. 7, 77:

    omnia praeter eam (virtutem) subjecta, sunt sub fortunae dominationem,

    Auct. Her. 4, 17, 24:

    nos sub eorum potestatem,

    id. 2, 31, 50:

    matribus familias sub hostilem libidinem subjectis,

    id. 4, 8, 12:

    sub aspectus omnium rem subjecit,

    id. 4, 47, 60; cf.:

    deos penatis subjectos esse libidini tribuniciae,

    Cic. Dom. 40, 106:

    populum senatui,

    Val. Max. 8, 9, 1:

    si virtus subjecta sub varios incertosque casus famula fortunae est,

    Cic. Tusc. 5, 1, 2:

    id quod sub eam vim subjectum est,

    id. Top. 15, 58:

    cujus victus vestitusque necessarius sub praeconem subjectus est,

    id. Quint. 15, 49 B. and K.:

    bona civium voci praeconis,

    id. Off. 2, 23. 83;

    for which, simply reliquias spectaculorum,

    to expose for sale, Suet. Calig. 38; so,

    delatores,

    id. Tit. 8:

    hiemi navigationem,

    to subject, expose, Caes. B. G. 4, 36:

    domum periculo,

    Quint. 7, 1, 53:

    scelus fraudemque nocentis odio civium,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    fortunas innocentium fictis auditionibus,

    id. Planc. 23, 56:

    aliquid calumniae,

    Liv. 38, 48.—
    2.
    To subject or subordinate a particular to a general, to range or treat it under, append it to, etc.; in the pass., to be ranged under or comprised in any thing:

    quattuor partes, quae subiciuntur sub vocabulum recti,

    Auct. Her. 3, 4, 7 B. and K.:

    unum quodque genus exemplorum sub singulos artis locos subicere,

    id. 4, 2, 3; cf. with dat.:

    formarum certus est numerus, quae cuique generi subiciantur,

    Cic. Top. 8, 33:

    qui vocabulum sive appellationem nomini subjecerunt tamquam speciem ejus,

    Quint. 1, 4, 20; cf.:

    sub metum subjecta sunt pigritia, pudor, terror, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16; 4, 8, 19; Quint. 3, 5, 1:

    fas, justum, etc.... subici possunt honestati,

    id. 3, 8, 26:

    dicere apte plerique ornatui subiciunt,

    id. 1, 5, 1 et saep.—
    3.
    To place under in succession or order, in speaking or writing, i. e. to place after, let follow, affix, annex, append, subjoin (cf.:

    addo, adicio): post orationis figuras tertium quendam subjecit locum,

    Quint. 9, 1, 36:

    longis (litteris) breves subicere,

    id. 9, 4, 34:

    B litterae absonam et ipsam S subiciendo,

    id. 12, 10, 32:

    narrationem prooemio,

    id. 4, 2, 24; cf. id. 5, 13, 59:

    cur sic opinetur, rationem subicit,

    adds, subjoins, Cic. Div. 2, 50, 104:

    quod subicit, Pompeianos esse a Sullā impulsos, etc.,

    id. Sull. 21, 60:

    a quibusdam senatoribus subjectum est,

    Liv. 29, 15, 1:

    subicit Scrofa: De formā culturae hoc dico, etc.,

    Varr. R. R. 1, 7, 2:

    non exspectare responsum et statim subicere, etc.,

    Quint. 9, 2, 15:

    edicto subjecisti, quid in utrumque vestrum esset impensum,

    Plin. Pan. 20, 5 et saep.:

    vix pauca furenti Subicio,

    i. e. answer, reply, Verg. A. 3, 314.—
    4.
    To comprehend under, collect or embrace in:

    per quam res disperse et diffuse dictae unum sub aspectum subiciuntur,

    Cic. Inv. 1, 52, 98.—
    5.
    To bring forward, propose, adduce; to bring to mind, prompt, suggest, etc.:

    si meministi id, quod olim dictum est, subice,

    Ter. Phorm. 2, 3, 40 Ruhnk.; cf.:

    cupio mihi ab illo subici, si quid forte praetereo,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 25:

    subiciens, quid dicerem,

    id. Fl. 22, 53:

    quae dolor querentibus subicit,

    Liv. 3, 48; 45, 18:

    nec tibi subiciet carmina serus amor,

    Prop. 1, 7, 20:

    spes est Peliā subjecta creatis,

    Ov. M. 7, 304.—Hence, sub-jectus, a, um, P. a.
    A.
    Of places, lying under or near, bordering upon, neighboring, adjacent:

    alter (cingulus terrae) subjectus aquiloni,

    Cic. Rep. 6, 20:

    Heraclea, quae est subjecta Candaviae,

    Caes. B. C. 3, 79:

    Ossa,

    Ov. M. 1, 155:

    rivus castris Scipionis subjectus,

    Caes. B. C. 3, 37:

    subjectus viae campus,

    Liv. 2, 38: Armenia subjecta suo regno (opp. Cappadocia longius remota), Auct. B. Alex. 35, 2; 28, 3: genae deinde ab inferiore parte tutantur subjectae, Cic. N. D. 2, 57, 143.—
    B.
    (Acc. to II. B. 1.) Subjected, subject:

    si quidem Ea (natura deorum) subjecta est ei necessitati,

    Cic. N. D. 2, 30, 77:

    servitio,

    Liv. 26, 49, 8:

    subjectior in diem et horam Invidiae,

    exposed, Hor. S. 2, 6, 47:

    ancipiti fortunae,

    Val. Max. 7, 2, ext. 2:

    species, quae sunt generi subjectae,

    subordinate, Quint. 5, 10, 57:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    submissive, Ov. A. A. 2, 411; cf.:

    parcere subjectis et debellare superbos,

    Verg. A. 6, 853.— Subst.: sub-jectus, i, m., an inferior, subject:

    (vilicus), qui, quid aut qualiter faciendum sit, ab subjecto discit,

    Col. 1, 2, 4; 11, 1, 25:

    Mithridates ab omnibus subjectis singula exquirens, etc.,

    Plin. 25, 2, 3, § 7.—
    C.
    In the later philos. and gram. lang.: subjec-tum, i, n. (sc. verbum), that which is spoken of, the foundation or subject of a proposition:

    omne quicquid dicimus aut subjectum est aut de subjecto aut in subjecto est. Subjectum est prima substantia, quod ipsum nulli accidit alii inseparabiliter, etc.,

    Mart. Cap. 4, § 361; App. Dogm. Plat. 3, p. 34, 4 et saep.—
    * Adv.: subjectē (cf. B. supra), humbly, submissively:

    haec quam potest demississime et subjectissime exponit,

    Caes. B. C. 1, 84 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > subicio

  • 15 закон исключённого третьего

    Универсальный русско-английский словарь > закон исключённого третьего

  • 16 основа для сравнения или сопоставления

    Универсальный русско-английский словарь > основа для сравнения или сопоставления

  • 17 основание для сравнения или сопоставления

    Универсальный русско-английский словарь > основание для сравнения или сопоставления

  • 18 третий член вечного треугольника

    General subject: tertium quid

    Универсальный русско-английский словарь > третий член вечного треугольника

  • 19 третий член извечного треугольника

    General subject: tertium quid

    Универсальный русско-английский словарь > третий член извечного треугольника

  • 20 третья величина

    General subject: tertium quid

    Универсальный русско-английский словарь > третья величина

См. также в других словарях:

  • Tertĭum — (lat.), das Dritte. Tertium comparationis, das Dritte der Vergleichung), Vergleichungspunkt, auf welchen sich die beiden verglichenen Dinge beziehen, Ähnlichkeitspunkt zweier verglichenen Dinge …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Tertium — Tertĭum (lat.), das Dritte; T. comparatiōnis (das Dritte der Vergleichung), Vergleichungspunkt, das, worin zwei Dinge übereinstimmen; T. non dātur, ein Drittes gibt es nicht …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Tertium comparationis — (Latin = the third [part] of the comparison) is the quality that two things which are being compared have in common. It is the point of comparison which prompted the author of the comparison in question to liken someone or something to someone or …   Wikipedia

  • Tertium comparationis — ist ein Begriff der Rhetorik und steht lateinisch für das Dritte des Vergleiches. Mit ihm wird bezeichnet die Gemeinsamkeit zweier verschiedener, miteinander zu vergleichender Gegenstände oder Sachverhalte in Metaphern und bei der Metonymie. in… …   Deutsch Wikipedia

  • TERTIUM COMPARATIONIS —         (лат.) третий член сравнения, критерий сравнения. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 …   Философская энциклопедия

  • Tertium quid — (Latin for a third thing ) was a term used in the Christological debates of the fourth century to refer to the followers of Apollinaris who spoke of Christ as something neither human nor divine, but a mixture of the two, and therefore a third… …   Wikipedia

  • TERTIUM NON DATUR —         (лат.) третьего не дано. В ср. век. логике формулировка закона исключённого третьего. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983.… …   Философская энциклопедия

  • Tertium quid — Ter ti*um quid [L.] A third somewhat; something mediating, or regarded as being, between two diverse or incompatible substances, natures, or positions. [Webster 1913 Suppl.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • tertium non datur — лат. (тэрциум нон датур) букв. «третьего не дано»; одно из двух; или или. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Tertium non datur — (ein Drittes gibt es nicht), logische Formel zur Bezeichnung, daß dei contradictorisch entgegengesetzten Begriffen od. Urtheilen ein dritter möglicher Fall nicht denkbar ist. Ein Viereck ist entweder rechtwinklicht, od. nicht rechtwinklicht; ein… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Tertium comparationis — (lat., »das Dritte der Vergleichung«), der Vergleichungspunkt, das, worin zwei verglichene Dinge übereinstimmen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»