-
1 terrenum
terrēnus, a, um, adj. [terra].I. A.Adj.:B.tumulus,
Caes. B. G. 1, 43:agger,
Verg. A. 11, 850; Suet. Calig. 19:colles,
Liv. 38, 20, 1:campus,
id. 33, 17, 8:fornax,
Ov. M. 7, 107:via,
Dig. 43, 11, 1:vasa,
Plin. 35, 12, 46, § 160 et saep.—Hence,Subst.. terrēnum, i. n., land, ground, Liv. 23, 19, 14; Col. 2, 2, 1; 3, 11, 8; Plin. 9, 51, 74, § 164. —II.Of or belonging to the globe or to the earth, earthly, terrestrial, terrene (class.):B.terrena concretaque corpora,
Cic. Tusc. 1, 20, 47:corpora nostra terreno principiorum genere confecta,
id. ib. 1, 18, 42:terrena et umida,
id. ib. 1, 17, 40; cf.:marini terrenique umores,
id. N. D. 2, 16, 43:bestiarum terrenae sunt aliae, partim aquatiles,
that live on land, land-animals, id. ib. 1, 37, 103: de perturbationibus caelestibus et maritimis et terrenis non possumus dicere, id ib. 3, 7, 16. — Absol.:ut aqua piscibus, ut sicca terrenis convenit,
Quint. 12, 11, 13:iter,
a land-journey, Plin. 3, 8, 14, § 87; 6, 17, 19, § 52. — Poet.:eques Bellerophon,
earthly, mortal, Hor. C. 4, 11, 27:numina,
that dwell in the earth, earthly, terrene, Ov. M. 7, 248.—Hence, earthly (eccl. Lat.; opp. caelestis): honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de Zelo et Liv. 2:terrena ac fragilia haec bona,
Lact. 5, 22, 14. —Plur. subst.: terrēna, ōrum, n.(α).Earthly things, perishable things, Lact. 2, 3, 6; 2, 2, 17; cf. Gell. 14, 1, 3.—(β).Land-animals, Quint. 12, 11, 13. -
2 terrēnus
terrēnus adj. [terra], of the globe, on the earth, earthly, terrestrial, terrene: corpora: umores: bestiarum terrenae sunt aliae, land-animals.—Earthly, sublunary, mortal: eques Bellerophon, H.: numina, O.— Consisting of earth, earthy, earthen: tumulus, Cs.: agger, V.: campus, L.: fornax, O. —As subst n., land, ground, L.* * *terrena, terrenum ADJof earth, earthly; earthy; terrestrial -
3 bipes
bĭpēs (˘˘, Aus. Idyll. 11, 39; neutr. plur. bipedia, Aug. Mor. Manich. 9), pĕdis, adj. [bis-pes], two-footed (mostly poet. or in post-Aug. prose):II.equi,
Verg. G. 4, 389:mensa,
Mart. 12, 32, 11:Aegyptii mures bipedes ambulant,
on two feet, Plin. 10, 65, 85, § 187:alium bipedem sibi quaerit asellum,
two legged ass, Juv. 9, 92:animal genus, mortale species, terrenum vel bipes differens,
Quint. 5, 10, 61.—Subst., mostly contemptuously, of men:hoc ministro omnium non bipedum solum sed etiam quadripedum impurissimo,
Cic. Dom. 18, 48: Regulus omnium bipedum nequissimus, as great a rogue as walks on two legs, Modest. ap. Plin. Ep. 1, 5, 14; Cic. Dom. 18, 48; Lampr. Alex. Sev. 9; cf.:bipes asellus, of a simple man,
Juv. 9, 92: replevit eam (terram) bipedibus et quadrupedibus. Vulg. Baruch. 3, 32. -
4 Desquamata
I.Prop.:II.pisces,
Plaut. Aul. 2, 9, 1.—Transf.A.To peel off, to rub, scour, clean off: corticem, [p. 560] Plin. 23, 7, 70, § 134:B.corpus (vitis),
id. 17, 24, 37, § 227:terrenum,
to shake off, scrape off, id. 25, 8, 54, § 97 et saep.: rador, subvellor, desquamor, pumicor, ornor, Lucil. ap. Non. 95, 15.—Dēsquāmāta, ōrum, n. In medic. lang., parts of the body from which the skin has been rubbed off, excoriated parts, Gr. aposurmata, Plin. 22, 25, 68, § 139; 24, 11, 55, § 93 al. -
5 desquamo
I.Prop.:II.pisces,
Plaut. Aul. 2, 9, 1.—Transf.A.To peel off, to rub, scour, clean off: corticem, [p. 560] Plin. 23, 7, 70, § 134:B.corpus (vitis),
id. 17, 24, 37, § 227:terrenum,
to shake off, scrape off, id. 25, 8, 54, § 97 et saep.: rador, subvellor, desquamor, pumicor, ornor, Lucil. ap. Non. 95, 15.—Dēsquāmāta, ōrum, n. In medic. lang., parts of the body from which the skin has been rubbed off, excoriated parts, Gr. aposurmata, Plin. 22, 25, 68, § 139; 24, 11, 55, § 93 al. -
6 facticius
I.In gen.:II.sal,
Plin. 31, 7, 39, § 81:colores,
id. 31, 7, 42, § 91; 35, 6, 24, § 40:ladanum (opp. terrenum),
id. 12, 17, 37, § 75. —In the later grammarians: nomen, formed to imitate the natural sound, onomato - poetic, like tintinnabulum, turtur, Prisc. p. 581 P. -
7 fluidus
flŭĭdus (access. form, flŭvĭdus, Lucr. 2, 452; 464 sq.; Sedul. Carm. 4, 186; Sen. Ep. 58, 24), a, um, adj. [fluo], flowing, fluid, moist (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Caes.).I.Lit.:II.corpus,
Lucr. 2, 452:quid tam contrarium est quam terrenum fluido?
Col. 8, 16, 1:liquor,
Verg. G. 3, 484:cruor,
id. A. 3, 663; Ov. M. 4, 482; cf.:aspiciam fluidos humano sanguine rictus,
id. ib. 14, 168:alvus,
Ser. Samm. 29 fin. —Transf.A. * B. -
8 gravanter
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
9 gravo
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
10 gravor
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
11 malum
1.mălum, i, v. 1. malus, fin. 1.2.mālum, i, n., = mêlon (Doric ma lon), an apple, i. e. any tree-fruit fleshy on the outside, and having a kernel within (opp. nux); hence, applied also to quinces, pomegranates, peaches, oranges, lemons, etc.I.In gen., Plin. 15, 14, 14, § 47; Col. 5, 10, 19; Verg. G. 2, 127 al.: malis orbiculatis pasci, Cael. ad Cic. Fam. 8, 15.—In a pun with mălum, a calamity, Plaut. Am. 2, 2, 89; 91 al.—Prov.: ab ovo usque ad mala, i. e. from beginning to end (from the Roman custom to begin meals with eggs and end with fruit), Hor. S. 1, 3, 7.— Trop.:II.malum discordiae,
an apple of discord, Just. 12, 15, 11.—Malum terrae, a plant (the Aristolochia), having four varieties, Plin. 25, 8, 54, § 95; Scrib. Comp. 202;also called malum terrenum,
Veg. Vet. 4, 13. -
12 marinus
mărīnus, a, um, adj. [mare], of or belonging to the sea, sea-, marine (class.):marini terrenique umores,
Cic. N. D. 2, 16, 43:aestus,
id. Div. 2, 14, 34:fremitus,
Verg. G. 2, 160:naves,
sea-ships, Dig. 50, 5, 3: mustela, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduphag. p. 166 Vahl.):Nympha,
Cat. 64, 16:Venus,
sea-born, Hor. C. 3, 26, 5:ros,
rosemary, id. ib. 3, 23, 15:vituli,
sea-calves, Juv. 3, 238:morsus,
of sea-water, Plin. 36, 26, 65, § 191. — Neutr. absol.:terrenum differt a marino,
i. e. that which is produced by the sea, Quint. 5, 10, 61. -
13 terrena
terrēnus, a, um, adj. [terra].I. A.Adj.:B.tumulus,
Caes. B. G. 1, 43:agger,
Verg. A. 11, 850; Suet. Calig. 19:colles,
Liv. 38, 20, 1:campus,
id. 33, 17, 8:fornax,
Ov. M. 7, 107:via,
Dig. 43, 11, 1:vasa,
Plin. 35, 12, 46, § 160 et saep.—Hence,Subst.. terrēnum, i. n., land, ground, Liv. 23, 19, 14; Col. 2, 2, 1; 3, 11, 8; Plin. 9, 51, 74, § 164. —II.Of or belonging to the globe or to the earth, earthly, terrestrial, terrene (class.):B.terrena concretaque corpora,
Cic. Tusc. 1, 20, 47:corpora nostra terreno principiorum genere confecta,
id. ib. 1, 18, 42:terrena et umida,
id. ib. 1, 17, 40; cf.:marini terrenique umores,
id. N. D. 2, 16, 43:bestiarum terrenae sunt aliae, partim aquatiles,
that live on land, land-animals, id. ib. 1, 37, 103: de perturbationibus caelestibus et maritimis et terrenis non possumus dicere, id ib. 3, 7, 16. — Absol.:ut aqua piscibus, ut sicca terrenis convenit,
Quint. 12, 11, 13:iter,
a land-journey, Plin. 3, 8, 14, § 87; 6, 17, 19, § 52. — Poet.:eques Bellerophon,
earthly, mortal, Hor. C. 4, 11, 27:numina,
that dwell in the earth, earthly, terrene, Ov. M. 7, 248.—Hence, earthly (eccl. Lat.; opp. caelestis): honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de Zelo et Liv. 2:terrena ac fragilia haec bona,
Lact. 5, 22, 14. —Plur. subst.: terrēna, ōrum, n.(α).Earthly things, perishable things, Lact. 2, 3, 6; 2, 2, 17; cf. Gell. 14, 1, 3.—(β).Land-animals, Quint. 12, 11, 13. -
14 terrenus
terrēnus, a, um, adj. [terra].I. A.Adj.:B.tumulus,
Caes. B. G. 1, 43:agger,
Verg. A. 11, 850; Suet. Calig. 19:colles,
Liv. 38, 20, 1:campus,
id. 33, 17, 8:fornax,
Ov. M. 7, 107:via,
Dig. 43, 11, 1:vasa,
Plin. 35, 12, 46, § 160 et saep.—Hence,Subst.. terrēnum, i. n., land, ground, Liv. 23, 19, 14; Col. 2, 2, 1; 3, 11, 8; Plin. 9, 51, 74, § 164. —II.Of or belonging to the globe or to the earth, earthly, terrestrial, terrene (class.):B.terrena concretaque corpora,
Cic. Tusc. 1, 20, 47:corpora nostra terreno principiorum genere confecta,
id. ib. 1, 18, 42:terrena et umida,
id. ib. 1, 17, 40; cf.:marini terrenique umores,
id. N. D. 2, 16, 43:bestiarum terrenae sunt aliae, partim aquatiles,
that live on land, land-animals, id. ib. 1, 37, 103: de perturbationibus caelestibus et maritimis et terrenis non possumus dicere, id ib. 3, 7, 16. — Absol.:ut aqua piscibus, ut sicca terrenis convenit,
Quint. 12, 11, 13:iter,
a land-journey, Plin. 3, 8, 14, § 87; 6, 17, 19, § 52. — Poet.:eques Bellerophon,
earthly, mortal, Hor. C. 4, 11, 27:numina,
that dwell in the earth, earthly, terrene, Ov. M. 7, 248.—Hence, earthly (eccl. Lat.; opp. caelestis): honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de Zelo et Liv. 2:terrena ac fragilia haec bona,
Lact. 5, 22, 14. —Plur. subst.: terrēna, ōrum, n.(α).Earthly things, perishable things, Lact. 2, 3, 6; 2, 2, 17; cf. Gell. 14, 1, 3.—(β).Land-animals, Quint. 12, 11, 13.
См. также в других словарях:
terrain — [ terɛ̃ ] n. m. • 1155; du lat. terrenum, de l adj. terrenus « formé de terre » I ♦ 1 ♦ Étendue de terre (considérée dans son relief ou sa situation). ⇒ 1. sol. Terrain accidenté. Accident, plis de terrain, du terrain. La route épouse tous les… … Encyclopédie Universelle
Terrain — Gelände * * * Ter|rain [tɛ rɛ̃:], das; s, s: Gelände: das Terrain erkunden; ein bebautes, übersichtliches Terrain; mit diesem Thema begibt sie sich auf ein gefährliches Terrain. Syn.: ↑ Areal, ↑ Bereich, ↑ Bezirk, ↑ Gebiet, ↑ Gegend … Universal-Lexikon
Terrene — Ter*rene , n. [L. terrenum land, ground: cf. F. terrain.] 1. The earth s surface; the earth. [Poetic] [1913 Webster] Tenfold the length of this terrene. Milton. [1913 Webster] 2. (Surv.) The surface of the ground. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
terrain — noun Etymology: French, land, ground, from Old French terrein, from Vulgar Latin *terranum, alteration of Latin terrenum, from neuter of terrenus of earth more at terrene Date: 1766 1. a. (1) a geographic area (2) a piece of land ; ground b. the… … New Collegiate Dictionary
Landschaftsgemälde — Albrecht Altdorfer: Donaulandschaft mit Schloss Wörth (um 1522) Die Landschaftsmalerei ist neben dem Historienbild, dem Porträt, dem Genrebild und dem Stillleben eine Gattung der gegenständlichen Malerei. Inhaltsverzeichn … Deutsch Wikipedia
Landschaftsmaler — Albrecht Altdorfer: Donaulandschaft mit Schloss Wörth (um 1522) Die Landschaftsmalerei ist neben dem Historienbild, dem Porträt, dem Genrebild und dem Stillleben eine Gattung der gegenständlichen Malerei. Inhaltsverzeichn … Deutsch Wikipedia
Landschaftsmalerei — Albrecht Altdorfer: Donaulandschaft mit Schloss Wörth (um 1522) Die Landschaftsmalerei ist neben dem Historienbild, dem Porträt, dem Genrebild und dem Stillleben eine Gattung der gegenständlichen Malerei. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
Chlorobacteria — Chloroflexus … Wikipédia en Français
Leichnam, der — Der Leichnam, des es, plur. die e. 1) * Der menschliche Leib oder menschliche Körper, er sey todt oder lebendig; in welcher weitern, im Hochdeutschen jetzt veralteten Bedeutung Liihhamin im Isidor, Lihhamu im Kero, Lichamon bey dem Ottfried,… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Gottlieb Pelargus — (auch: Biedermann, Storch; * 5. Juli 1605 in Frankfurt (Oder); † 30. März 1672 ebenda) war ein deutscher evangelischer Theologe und Rhetoriker. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke (Auswahl) 3 Literatur … Deutsch Wikipedia
BELLEROPHON — Glauci, Regis Ephyrae, fil. cuius formâ capta Sthenoboea, Proeti, Argivorum Regis uxor, de stupro eum interpellavit, cumque se praeter opinionem repulsam videret, aegre id ferens, innocentem hospitem apud vitum detulit, tamquam sibi vim inferre… … Hofmann J. Lexicon universale