-
1 terrenum
-
2 terrenum
-
3 terrenum
terrēnus, a, um, adj. [terra].I. A.Adj.:B.tumulus,
Caes. B. G. 1, 43:agger,
Verg. A. 11, 850; Suet. Calig. 19:colles,
Liv. 38, 20, 1:campus,
id. 33, 17, 8:fornax,
Ov. M. 7, 107:via,
Dig. 43, 11, 1:vasa,
Plin. 35, 12, 46, § 160 et saep.—Hence,Subst.. terrēnum, i. n., land, ground, Liv. 23, 19, 14; Col. 2, 2, 1; 3, 11, 8; Plin. 9, 51, 74, § 164. —II.Of or belonging to the globe or to the earth, earthly, terrestrial, terrene (class.):B.terrena concretaque corpora,
Cic. Tusc. 1, 20, 47:corpora nostra terreno principiorum genere confecta,
id. ib. 1, 18, 42:terrena et umida,
id. ib. 1, 17, 40; cf.:marini terrenique umores,
id. N. D. 2, 16, 43:bestiarum terrenae sunt aliae, partim aquatiles,
that live on land, land-animals, id. ib. 1, 37, 103: de perturbationibus caelestibus et maritimis et terrenis non possumus dicere, id ib. 3, 7, 16. — Absol.:ut aqua piscibus, ut sicca terrenis convenit,
Quint. 12, 11, 13:iter,
a land-journey, Plin. 3, 8, 14, § 87; 6, 17, 19, § 52. — Poet.:eques Bellerophon,
earthly, mortal, Hor. C. 4, 11, 27:numina,
that dwell in the earth, earthly, terrene, Ov. M. 7, 248.—Hence, earthly (eccl. Lat.; opp. caelestis): honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de Zelo et Liv. 2:terrena ac fragilia haec bona,
Lact. 5, 22, 14. —Plur. subst.: terrēna, ōrum, n.(α).Earthly things, perishable things, Lact. 2, 3, 6; 2, 2, 17; cf. Gell. 14, 1, 3.—(β).Land-animals, Quint. 12, 11, 13. -
4 terrenus
terrenus, a, um [st2]1 [-] de terre, fait en terre. [st2]2 [-] terrestre, qui appartient à la terre, qui se trouve sur ou dans la terre. [st2]3 [-] terrestre ([]maritime, aquatique). - terrenus eques, Hor. C. 4, 11, 27: cavalier mortel. - terrena numina, Ov. M. 7, 248: divinités infernales. - terrena, ōrum, n.: - [abcl]a - Lact. choses terrestres, choses périssables. - [abcl]b - Quint. animaux terrestres.* * *terrenus, a, um [st2]1 [-] de terre, fait en terre. [st2]2 [-] terrestre, qui appartient à la terre, qui se trouve sur ou dans la terre. [st2]3 [-] terrestre ([]maritime, aquatique). - terrenus eques, Hor. C. 4, 11, 27: cavalier mortel. - terrena numina, Ov. M. 7, 248: divinités infernales. - terrena, ōrum, n.: - [abcl]a - Lact. choses terrestres, choses périssables. - [abcl]b - Quint. animaux terrestres.* * *Terrenus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. Né en la terre, ou Vivant en la terre, Terrien.\Terrenum iter. Plin. Chemin par terre.\Agger terrenus. Sueto. Une levee, ou chaussee, ou digue, ou tursie, ou talu, ou rempar de terre, Une terrace.\Colles terreni. Plin. iun. Tertres, ou montaignes qui ne sont point pierreuses, ains terreuses.\Corpus terrenum. Lucret. Terrestre, De terre.\Corpus terrenum et concretum. Cic. Terreux.\Fax terrena. Ouid. Terrestreité.\Hiatus terrenus. Ouid. Ouverture de terre.\Soliditas terrena. Cic. Fermeté de terre.\Via terrena. Vlpian. Chemin de terre, ou terreux, Chemin qui n'est ne pavé, ne de gravois.\Immorari terrenis. Quintil. S'arrester aux choses terriennes.\Opera terrena. Columel. Besongnes qu'on fait en terre. -
5 fluidus
fluidus, a, um [st2]1 [-] qui coule, fluide, liquide; dégouttant de. [st2]2 [-] lâche, mou, efféminé, languissant. [st2]3 [-] lâche, pendant, flottant. - fluidus cruor, Virg.: sang qui coule. - fluidus liquor, Virg.: humeur fluide. - quid tam contrarium est quam terrenum fluido? Col. 8, 16, 1: quoi de plus opposé que la terre et l'eau? - fluida alvus, Ser. Samm. 29: ventre relâché. - fluidus humano sanguine victus, Ov.: aliment tout dégouttant de sang humain. - fluida vestis: vêtement qui flotte, vêtement ample. - fluida humus, Sen.: terrain mouvant. - fluidae frondes, Lucr.: feuilles tendres. - fluida Gallorum corpora, Liv.: les corps flasques des Gaulois. - fluidi lacerti, Ov. M. 15, 231: bras sans vigueur. - fluidus calor, Ov.: chaleur qui abat.* * *fluidus, a, um [st2]1 [-] qui coule, fluide, liquide; dégouttant de. [st2]2 [-] lâche, mou, efféminé, languissant. [st2]3 [-] lâche, pendant, flottant. - fluidus cruor, Virg.: sang qui coule. - fluidus liquor, Virg.: humeur fluide. - quid tam contrarium est quam terrenum fluido? Col. 8, 16, 1: quoi de plus opposé que la terre et l'eau? - fluida alvus, Ser. Samm. 29: ventre relâché. - fluidus humano sanguine victus, Ov.: aliment tout dégouttant de sang humain. - fluida vestis: vêtement qui flotte, vêtement ample. - fluida humus, Sen.: terrain mouvant. - fluidae frondes, Lucr.: feuilles tendres. - fluida Gallorum corpora, Liv.: les corps flasques des Gaulois. - fluidi lacerti, Ov. M. 15, 231: bras sans vigueur. - fluidus calor, Ov.: chaleur qui abat.* * *Fluidus, pen. corr. Adiectiuum. Plin. Qui n'est point ferme et se menuise tout, Coulant.\Caro fluida. Plin. Molle.\Fluidus. Ouid. Flache, Lasche, Failli, Mol.\Mollia et fluida corpora. Liu. Mols à la peine et travail. -
6 obaro
ob-aro, āvī, —, āreзапахать кругом, вспахать (herbidum terrenum L) -
7 terrenus
I terrēnus, a, um [ terra ]1) земляной ( tumūlus Cs); удобный для вспашки, пахотный ( campus L); глиняный ( vasa PM); служащий для обжигания земли или кирпичей, обжигательный ( fornax O)2) относящийся к земле, земной (umor, bestia C; obtūtus Pt)hiātus t. O — земная трещинаeques t. H — земной (смертный) всадник, т. е. Беллерофонт4) земной, бренный ( terrena ac fragilia bona Lact)5) сухопутный ( iter PM)II terrēnus, ī m.житель земли, смертный ( caelĭtes et terreni Aug) -
8 facticius
factīcius, a, um (factus), I) durch Kunst gemacht, nachgemacht, dem Natürlichen entgegengesetzt, color, Plin.: ladanum (Ggstz. lad. terrenum), Plin.: genus spadonum (Ggstz. nativum), Faust. bei Augustin. c. Faust. 30, 4. – Plin. 37, 98 jetzt fictis, an andern Stellen ficticius, s. d. – II) als spät. gramm. t. t.: nomen f., ein nach dem Naturlaute gebildetes Nomen (wie tintinnabulum, turtur), Prisc. 2, 31: verba f., Cassiod. de orthogr. 6.
-
9 fluidus
fluidus, a, um (fluo), fließend, flüssig, I) eig.: cruor, Verg.: corpus, Lucr. – neutr. subst., quid tam contrarium est, quam terrenum fluido? Col. 8, 16, 1. – II) übtr.: a) wallend, herniederwallend, vestis, Iustin. u. Paul. Nol.: frondes, Lucr. – b) locker, weich, schlaff, schlotterig, caro, Plin.: lacerti, Ov.: so auch corpora, Liv.: neutr. pl. subst., firmamenta fluidorum ac labentium, Sen. ep. 102, 25. – c) verflüchtigend, calor, Ov. met. 15, 362.
-
10 malum [2]
2. mālum, ī, n. (μηλον, dorisch μαλον), der Apfel, I) im allg.: mala silvestria, Plin.: mala aestiva, Colum.: mala serere, Colum. u. Pallad.: malis orbiculatis pasci, Cael. in Cic. ep. – Unter diesem Namen begriffen die Römer auch Quitten, Granaten, Pfirsiche, Pomeranzen, Zitronen, aurea mala, Quitten, Verg.: malum Persicum, Phirsich, Plin.: malum granatum Granatapfel, Plin. u.a.: dass. mala granata, quae Punica vocantur, Colum.: u. dass. bl. malum Punicum, Plin.: dah. ad malum Punicum, »Zum Granatapfel«, Bezeichnung eines Standquartiers in der VI. Region Roms, Suet. Dom. 1, 1. – Sprichw., ab ovo usque ad mala, vom Anfange der Mahlzeit bis zum Ende, weil man zuletzt Obst zu essen pflegte, Hor. sat. 1, 3, 7. – bildl., m. discordiae, Zankapfel, Iustin. 12, 15, 11. – II) malum terrae, eine Pflanze von vier Abarten, Plin. 25, 95. Scrib. Larg. 202: auch malum terrenum gen., Veget. mul. 6, 13, 3.
-
11 marinus
marīnus, a, um (mare), zum Meere gehörig, im Meere befindlich, Meer-, See-, umor, Cic.: aestuum marinorum accessus et recessus, Anströmen u. Abströmen, Ebbe u. Flut, Cic.: morsus, Schärfe des Seewassers, Plin.: Venus, dem Meere entstiegene, Hor.: sal (Ggstz. fossicius), Varro: ros, Rosmarin, Hor.: navis, Seeschiff, ICt. (klass. maritima navis): purpura, Meerpurpur (= echter aus der Purpurschnecke), Vulg.: marinus sive fluminalis cancer, Cael. Aur.: canis, Seehund, Sen. u. Plin.: deus, Serv.: terrenum (animal) differt a marino vel quadripede, Quint. – aqua marina = thalassomeli (w. s.), Apic. 8, 331 u. 340. – subst., marīna, ae, f. (sc. aqua), Seewasser, Porphyr. Hor. sat. 2, 8, 15.
-
12 superiacio
super-iacio, iēcī, iectum (iactum), ere, I) oben darüber-, daraufwerfen, folia, Colum.: aggerem terrenum, Suet.: tabulata, Veget. mil. membra superiecta cum tua veste fovet, Ov.: se rogo, Val. Max.: aequor superiectum, die ausgetretene, Hor.: euri atque austri (al. Africi) superiactis flactibus, Sall. fr. – II) mit einem Geschosse u. dgl. überwerfen, über etwas hinauswerfen, arbores tantae proceritatis, ut sagittis superiaci nequeant, Plin.: scopulos superiacit undā pontus, Verg. – III) hinausschreiten über usw., überschreiten, 1) eig.: Alpes, Sen. nat. qu. 3. praef. § 6: im Bilde, quotiens ex his, quae agis et scribis intellego, quam te ipse (nam turbam olim reliqueras) superieceris, über dich hinausschreitest, Sen. ep. 34, 1. – 2) übtr.: a) etw. überschreiten, fidem augendo, durch Vergrößerung die Grenzen der Glaubwürdigkeit überschreiten = übertreiben, Liv. 10, 30, 4. – b) etw, od. jmd. übertreffen, beneficia parentum snorum, Sen. de ben. 3, 32, 6: non satis maliebris insania viros superiecerat, Sen. de ben. 7, 9, 4. – / Partiz. auch superiactus, a, um, Sall. hist. fr. 2, 83 (81). Plin. 11, 270. Tac. hist. 3, 29 u. 5, 6.
-
13 terrenus
terrēnus, a, um (terra), I) aus Erde bestehend, erdig, irden, tumulus, Caes.: collis, Liv. (u. so pingues terrenique colles, Plin. ep.): campus, Liv.: genus, Cic.: vasa, irdenes Geschirr, Plin.: terrenis principiorum satietatibus abundans, einen Überfluß an erdigen Bestandteilen habend, Vitr. – subst., terrēnum, ī, n., a) der Erdstoff (Ggstz. aër, ignis, umor), Vitr. 2, 9, 6 u. 9 sqq.: Plur. terrena, Lact. 2, 2, 17; 2, 3, 6. – b) die Erde, der Acker, herbidum, Liv.: genera terreni, Colum.: sepia in terreno parit, Plin.: quā terrena erant, Erde (keine Felsen), Liv. – II) zur Erde gehörig, 1) in oder auf der Erde befindlich, der Erde, Erd-, Land-, bestiae, Landtiere, Cic.: pabulum (für die Schweine, wenn sie in der Erde wühlen und zB. Würmer finden), Colum.: iter, Reise zu Lande, Plin.: ebenso peregrinatio (Ggstz. navigatio), Cael. Aur.: umor, Feuchtigkeit der Erde, Cic.: opera, Werke unter der Erde, Vitr.: moles, die Masse des Erdkörpers, Amm.: contagio, Cic.: hiatus, Ov. – poet. numina, unterirdische, Ov. – subst., terrēna, ōrum. n., Landtiere, Quint. 12, 11, 13. – 2) irdisch (Ggstz. caelestis), eques, von irdischer Natur, sterblich, Hor. carm. 4, 11, 27: opes nostrae, Augustin. epist. 15, 2: honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de zel. et liv. 2: terrena ac fragilia haec bona, Lact. 2, 22, 14. – subst., a) terrēni, rum, m., die Erdbewohner, die Irdischen, rector caelitum et terrenorum, Augustin. conf. 9, 8, 18 extr. – b) terrēna, ōrum, n., irdische Dinge, Gell. 14, 1, 3.
-
14 transfusio
trānsfūsio, ōnis, f. (transfundo), 1) eig. das Hinübergießen, -schütten, Abgießen, Abschütten, die Ergießung, sanguinis in arterias, Cels.: separatur terrenum transfusione, Plin. – 2) übtr. a) die Vermischung, valde eam (gentem) putamus tot transfusionibus coacuisse? Cic. Scaur. 43. – b) die Übertragung im juristischen Sinne, novatio est prioris debiti in aliam obligationem transfusio atque translatio, Verwandlung und Übertragung, Ulp. dig. 46, 2, 1 pr.: u. so naturae alterius tr., Ambros. in Luc. 4. § 19.
-
15 facticius
factīcius, a, um (factus), I) durch Kunst gemacht, nachgemacht, dem Natürlichen entgegengesetzt, color, Plin.: ladanum (Ggstz. lad. terrenum), Plin.: genus spadonum (Ggstz. nativum), Faust. bei Augustin. c. Faust. 30, 4. – Plin. 37, 98 jetzt fictis, an andern Stellen ficticius, s. d. – II) als spät. gramm. t. t.: nomen f., ein nach dem Naturlaute gebildetes Nomen (wie tintinnabulum, turtur), Prisc. 2, 31: verba f., Cassiod. de orthogr. 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > facticius
-
16 fluidus
fluidus, a, um (fluo), fließend, flüssig, I) eig.: cruor, Verg.: corpus, Lucr. – neutr. subst., quid tam contrarium est, quam terrenum fluido? Col. 8, 16, 1. – II) übtr.: a) wallend, herniederwallend, vestis, Iustin. u. Paul. Nol.: frondes, Lucr. – b) locker, weich, schlaff, schlotterig, caro, Plin.: lacerti, Ov.: so auch corpora, Liv.: neutr. pl. subst., firmamenta fluidorum ac labentium, Sen. ep. 102, 25. – c) verflüchtigend, calor, Ov. met. 15, 362. -
17 malum
1. malum, ī, n., das Übel, s. malus (schlecht) no. II, 2.————————2. mālum, ī, n. (μηλον, dorisch μαλον), der Apfel, I) im allg.: mala silvestria, Plin.: mala aestiva, Colum.: mala serere, Colum. u. Pallad.: malis orbiculatis pasci, Cael. in Cic. ep. – Unter diesem Namen begriffen die Römer auch Quitten, Granaten, Pfirsiche, Pomeranzen, Zitronen, aurea mala, Quitten, Verg.: malum Persicum, Phirsich, Plin.: malum granatum Granatapfel, Plin. u.a.: dass. mala granata, quae Punica vocantur, Colum.: u. dass. bl. malum Punicum, Plin.: dah. ad malum Punicum, »Zum Granatapfel«, Bezeichnung eines Standquartiers in der VI. Region Roms, Suet. Dom. 1, 1. – Sprichw., ab ovo usque ad mala, vom Anfange der Mahlzeit bis zum Ende, weil man zuletzt Obst zu essen pflegte, Hor. sat. 1, 3, 7. – bildl., m. discordiae, Zankapfel, Iustin. 12, 15, 11. – II) malum terrae, eine Pflanze von vier Abarten, Plin. 25, 95. Scrib. Larg. 202: auch malum terrenum gen., Veget. mul. 6, 13, 3. -
18 marinus
marīnus, a, um (mare), zum Meere gehörig, im Meere befindlich, Meer-, See-, umor, Cic.: aestuum marinorum accessus et recessus, Anströmen u. Abströmen, Ebbe u. Flut, Cic.: morsus, Schärfe des Seewassers, Plin.: Venus, dem Meere entstiegene, Hor.: sal (Ggstz. fossicius), Varro: ros, Rosmarin, Hor.: navis, Seeschiff, ICt. (klass. maritima navis): purpura, Meerpurpur (= echter aus der Purpurschnecke), Vulg.: marinus sive fluminalis cancer, Cael. Aur.: canis, Seehund, Sen. u. Plin.: deus, Serv.: terrenum (animal) differt a marino vel quadripede, Quint. – aqua marina = thalassomeli (w. s.), Apic. 8, 331 u. 340. – subst., marīna, ae, f. (sc. aqua), Seewasser, Porphyr. Hor. sat. 2, 8, 15. -
19 superiacio
super-iacio, iēcī, iectum (iactum), ere, I) oben darüber-, daraufwerfen, folia, Colum.: aggerem terrenum, Suet.: tabulata, Veget. mil. membra superiecta cum tua veste fovet, Ov.: se rogo, Val. Max.: aequor superiectum, die ausgetretene, Hor.: euri atque austri (al. Africi) superiactis flactibus, Sall. fr. – II) mit einem Geschosse u. dgl. überwerfen, über etwas hinauswerfen, arbores tantae proceritatis, ut sagittis superiaci nequeant, Plin.: scopulos superiacit undā pontus, Verg. – III) hinausschreiten über usw., überschreiten, 1) eig.: Alpes, Sen. nat. qu. 3. praef. § 6: im Bilde, quotiens ex his, quae agis et scribis intellego, quam te ipse (nam turbam olim reliqueras) superieceris, über dich hinausschreitest, Sen. ep. 34, 1. – 2) übtr.: a) etw. überschreiten, fidem augendo, durch Vergrößerung die Grenzen der Glaubwürdigkeit überschreiten = übertreiben, Liv. 10, 30, 4. – b) etw, od. jmd. übertreffen, beneficia parentum snorum, Sen. de ben. 3, 32, 6: non satis maliebris insania viros superiecerat, Sen. de ben. 7, 9, 4. – ⇒ Partiz. auch superiactus, a, um, Sall. hist. fr. 2, 83 (81). Plin. 11, 270. Tac. hist. 3, 29 u. 5, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superiacio
-
20 terrenus
terrēnus, a, um (terra), I) aus Erde bestehend, erdig, irden, tumulus, Caes.: collis, Liv. (u. so pingues terrenique colles, Plin. ep.): campus, Liv.: genus, Cic.: vasa, irdenes Geschirr, Plin.: terrenis principiorum satietatibus abundans, einen Überfluß an erdigen Bestandteilen habend, Vitr. – subst., terrēnum, ī, n., a) der Erdstoff (Ggstz. aër, ignis, umor), Vitr. 2, 9, 6 u. 9 sqq.: Plur. terrena, Lact. 2, 2, 17; 2, 3, 6. – b) die Erde, der Acker, herbidum, Liv.: genera terreni, Colum.: sepia in terreno parit, Plin.: quā terrena erant, Erde (keine Felsen), Liv. – II) zur Erde gehörig, 1) in oder auf der Erde befindlich, der Erde, Erd-, Land-, bestiae, Landtiere, Cic.: pabulum (für die Schweine, wenn sie in der Erde wühlen und zB. Würmer finden), Colum.: iter, Reise zu Lande, Plin.: ebenso peregrinatio (Ggstz. navigatio), Cael. Aur.: umor, Feuchtigkeit der Erde, Cic.: opera, Werke unter der Erde, Vitr.: moles, die Masse des Erdkörpers, Amm.: contagio, Cic.: hiatus, Ov. – poet. numina, unterirdische, Ov. – subst., terrēna, ōrum. n., Landtiere, Quint. 12, 11, 13. – 2) irdisch (Ggstz. caelestis), eques, von irdischer Natur, sterblich, Hor. carm. 4, 11, 27: opes nostrae, Augustin. epist. 15, 2: honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de zel. et liv. 2: terrena ac fragilia haec bona, Lact. 2, 22, 14. – subst., a) terrēni, rum, m., die————Erdbewohner, die Irdischen, rector caelitum et terrenorum, Augustin. conf. 9, 8, 18 extr. – b) terrēna, ōrum, n., irdische Dinge, Gell. 14, 1, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > terrenus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
terrain — [ terɛ̃ ] n. m. • 1155; du lat. terrenum, de l adj. terrenus « formé de terre » I ♦ 1 ♦ Étendue de terre (considérée dans son relief ou sa situation). ⇒ 1. sol. Terrain accidenté. Accident, plis de terrain, du terrain. La route épouse tous les… … Encyclopédie Universelle
Terrain — Gelände * * * Ter|rain [tɛ rɛ̃:], das; s, s: Gelände: das Terrain erkunden; ein bebautes, übersichtliches Terrain; mit diesem Thema begibt sie sich auf ein gefährliches Terrain. Syn.: ↑ Areal, ↑ Bereich, ↑ Bezirk, ↑ Gebiet, ↑ Gegend … Universal-Lexikon
Terrene — Ter*rene , n. [L. terrenum land, ground: cf. F. terrain.] 1. The earth s surface; the earth. [Poetic] [1913 Webster] Tenfold the length of this terrene. Milton. [1913 Webster] 2. (Surv.) The surface of the ground. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
terrain — noun Etymology: French, land, ground, from Old French terrein, from Vulgar Latin *terranum, alteration of Latin terrenum, from neuter of terrenus of earth more at terrene Date: 1766 1. a. (1) a geographic area (2) a piece of land ; ground b. the… … New Collegiate Dictionary
Landschaftsgemälde — Albrecht Altdorfer: Donaulandschaft mit Schloss Wörth (um 1522) Die Landschaftsmalerei ist neben dem Historienbild, dem Porträt, dem Genrebild und dem Stillleben eine Gattung der gegenständlichen Malerei. Inhaltsverzeichn … Deutsch Wikipedia
Landschaftsmaler — Albrecht Altdorfer: Donaulandschaft mit Schloss Wörth (um 1522) Die Landschaftsmalerei ist neben dem Historienbild, dem Porträt, dem Genrebild und dem Stillleben eine Gattung der gegenständlichen Malerei. Inhaltsverzeichn … Deutsch Wikipedia
Landschaftsmalerei — Albrecht Altdorfer: Donaulandschaft mit Schloss Wörth (um 1522) Die Landschaftsmalerei ist neben dem Historienbild, dem Porträt, dem Genrebild und dem Stillleben eine Gattung der gegenständlichen Malerei. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
Chlorobacteria — Chloroflexus … Wikipédia en Français
Leichnam, der — Der Leichnam, des es, plur. die e. 1) * Der menschliche Leib oder menschliche Körper, er sey todt oder lebendig; in welcher weitern, im Hochdeutschen jetzt veralteten Bedeutung Liihhamin im Isidor, Lihhamu im Kero, Lichamon bey dem Ottfried,… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Gottlieb Pelargus — (auch: Biedermann, Storch; * 5. Juli 1605 in Frankfurt (Oder); † 30. März 1672 ebenda) war ein deutscher evangelischer Theologe und Rhetoriker. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke (Auswahl) 3 Literatur … Deutsch Wikipedia
BELLEROPHON — Glauci, Regis Ephyrae, fil. cuius formâ capta Sthenoboea, Proeti, Argivorum Regis uxor, de stupro eum interpellavit, cumque se praeter opinionem repulsam videret, aegre id ferens, innocentem hospitem apud vitum detulit, tamquam sibi vim inferre… … Hofmann J. Lexicon universale