Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

tametsī

  • 1 tametsi

    tămetsi, conj. [contr. from tamen etsi, which is freq. written in full, tamenetsi, as Plaut. Mil. 4, 5, 10 sq.; Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168, or Ann. v. 512 Vahl.; Pac. ap. Non. 378, 6, or ap. Trag. Rel. p. 68 Rib.; Cic. Fam. 13, 71; Caes. B. G. 5, 34; Cat. 68, 135], notwithstanding that, although, though (class. and freq.).
    I.
    In gen.
    (α).
    With indic. (so most freq.): Ca. Da mihi igitur operam. Co. Tametsi non novi, dabo, Plaut. Curc. 2, 2, 9:

    age, loquere, quid vis, tametsi tibi succenseo,

    id. Ps. 1, 5, 56:

    tametsi fur mihi es, molestus non ero,

    id. Aul. 4, 10, 38:

    numquam edepol fugiet, tametsi capital fecerit,

    id. Men. 1, 1, 16:

    obtundis, tametsi intellego?

    Ter. And. 2, 2, 11; id. Phorm. 2, 3, 81:

    non mehercule haec quae loquor crederem, tametsi vulgo audieram, nisi, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62; id. Fam. 3, 7, 3.—
    (β).
    With subj. (very rare):

    memini, tametsi nullus moneas,

    Ter. Eun. 2, 1, 10.—
    II.
    With tamen (esp. freq. in class. prose, partic. in Sall.), Cic. Fam. 3, 4, 1:

    tametsi causa postulat, tamen quia postulat, non flagitat, praeteribo,

    id. Quint. 3, 13:

    quae tametsi Caesar intellegebat, tamen, etc.,

    Caes. B. G. 7, 43; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 55; 27, 73; id. Verr. 2, 2, 8, § 23; id. Fam. 1, 5, a, 1; Caes. B. G. 1, 30; 7, 50; id. B. C. 3, 67; Hirt. B. G. 8, 20; Sall. C. 3, 4; 48, 5; Quint. prooem. § 11; 9, 3, 2 al. —
    III.
    Without a correl. clause, and yet:

    tametsi jam dudum ego erro, qui, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 16, § 35:

    tametsi quae est ista laudatio?

    id. ib. 2, 4, 9, §

    19: utinam tibi istam mentem di immortales duint! Tametsi video, etc.,

    id. Cat. 1, 9, 22:

    tametsi non mediocris haesitatio est,

    Quint. 12, 1, 40; cf.: tamen etsi hoc verum'st? Si. Tamen, Ter. And. 5, 2, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > tametsi

  • 2 tametsī

        tametsī conj.    [for tamen-etsi].—In concession, notwithstanding that, although, though: obtundis, tametsi intellego? T.: tametsi in odio est, mater appellabitur: Memini, tametsi nullus moneas, T.: quod tametsi miserum est, feret tamen. —In transition, without a correl. clause, and yet: tametsi iam dudum ego erro, qui, etc.: tametsi quae est ista laudatio?
    * * *
    even if, although, though

    Latin-English dictionary > tametsī

  • 3 tametsi

        Tametsi, Coniunctiua particula, in principiis orationum posita, indicatiuo gaudet. Secundo autem loco, etiam subiunctiuo. Terentius, Obtundis, tametsi intelligo. Ja soit que je l'entende.
    \
        Ego iam te commotum reddam. D. tametsi hoc verum est. Terent. Toutesfois.
    \
        Tametsi, cum interrogatione positum. Cicero, Quantam putas authoritatem laudationis eorum futuram, si in eum quem constat verum pro testimonio dixisse, poenam constituerent? tametsi quae est ista laudatio, quum laudator interrogatus laedat necesse est? Toutesfois quand je pense quelle est ceste louange, etc.
    \
        Tametsi causa postulat: tamen quia postulat, non flagitat, praeteribo. Cicero. Ja soit que la cause le requiert, toutesfois, etc.

    Dictionarium latinogallicum > tametsi

  • 4 tametsi

    tametsi tametsi хотя, пусть

    Латинско-русский словарь > tametsi

  • 5 tametsi

    tametsī, Coni. (tamen u. etsi), in direkter Rede fast nur mit dem Indikativ, I) obgleich, obschon, Plaut., Cic. u.a.: mit tamen im Nachsatz, Cornif. rhet., Caes., Cic. u.a. (vgl. die Stellensammlung bei Thielmann De serm. propr. quae leg. ap. Cornif. p. 16). – II) ohne Nachsatz, wiewohl = jedoch, tametsi quae est ista laudatio? Cic.

    lateinisch-deutsches > tametsi

  • 6 tametsi

    tametsī, Coni. (tamen u. etsi), in direkter Rede fast nur mit dem Indikativ, I) obgleich, obschon, Plaut., Cic. u.a.: mit tamen im Nachsatz, Cornif. rhet., Caes., Cic. u.a. (vgl. die Stellensammlung bei Thielmann De serm. propr. quae leg. ap. Cornif. p. 16). – II) ohne Nachsatz, wiewohl = jedoch, tametsi quae est ista laudatio? Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tametsi

  • 7 tametsi

    tametsī conj. [из tamen-etsi]
    quae t. intellegēbat, tamen... Cs — хотя (Цезарь) это и понимал, всё же...
    2) всё же, однако
    t. quae est ista laudatio, quum... C — впрочем что это за похвала, если..

    Латинско-русский словарь > tametsi

  • 8 tametsi

    * tametsi, although, 2 C. 2:11; H. 6:9.*

    English-Latin new dictionary > tametsi

  • 9 tametsi

    хотя (1. 1 § 1 D. 2, 12. 1. 3 § 1 D. 4, 8. 1. 51 § 1 D. 19, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > tametsi

  • 10 tametsi

    even if, although.

    Latin-English dictionary of medieval > tametsi

  • 11 tametsi

      conj.
      хотя

    Dictionary Latin-Russian new > tametsi

  • 12 tamen

    tămen, adv. [perh. from tam and en, Corss. Ausspr. 1, 842; but cf. Rib. Lat. Part. p. 27 sqq.], notwithstanding, nevertheless, for all that, however, yet, still, etc.
    I.
    In gen.
    A.
    With a corresp. concessive or conditional particle ( quamquam, quamvis, etsi, etiamsi, tametsi, licet, si, ut, cum, etc.; tamen stands at the beginning of the clause or after a prominent word; cf.: certe, nihilo minus).
    1.
    With quamquam:

    verumtamen, quamquam abest a culpā, suspitione tamen non caret,

    Cic. Rosc. Am. 20, 55:

    quamquam me vester honos vigilare jubet, tamen, etc.,

    id. Agr. 2, 28, 77; id. Imp. Pomp. 1, 1; 12, 34; id. Cat. 2, 9, 19; 3, 12, 29.—
    2.
    With quamvis:

    quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces,

    Cic. Rep. 1, 23, 37.—
    3.
    With etsi:

    etsi abest maturitas aetatis, jam tamen, etc.,

    Cic. Fam. 6, 18, 4; cf.:

    sed tamen etsi omnium causā, quos commendo, velle debeo, tamen, etc.,

    id. ib. 13, 71.—
    4.
    With tametsi:

    tametsi miserum est, tamen, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 20, 55:

    tametsi ille venerit, tamen,

    id. Imp. Pomp. 5, 13; 17, 51; Sall. C. 3, 2; Caes. B. G. 1, 30; 7, 43, and v. tametsi, II.—
    5.
    With etiam si:

    etiamsi natura abripuit, virtus tamen, etc.,

    Cic. Rep. 1, 16, 25; id. Caecin. 21, 59; id. Div. 2, 64, 131:

    etiam si ab hoste defendant, tamen,

    id. Imp. Pomp. 5, 13.—
    6.
    With licet:

    licet tibi significarim, ut ad me venires: tamen intellego, etc.,

    Cic. Att. 3, 12, 3.—
    7.
    With ut:

    equidem, ut verum esset... tamen arbitrarer, etc.,

    Cic. Rep. 1, 6, 11.—
    8.
    With si:

    si taceo, interii tamen,

    Plaut. Mil. 2, 3, 36:

    si Massilienses per delectos cives... reguntur, inest tamen in eā conditione, etc.,

    Cic. Rep. 1, 27, 43:

    si ipsa minus honestas, contumelia tamen, etc.,

    id. Part. Or. 26, 92:

    si omnes deos hominesque celare possimus, nihil tamen, etc.,

    id. Off. 3, 8 fin.; id. Imp. Pomp. 17, 50; id. Cat. 3, 3, 7:

    si nullus erit pulvis, tamen excute nullum,

    Ov. A. A. 1, 151; Curt. 5, 8, 15; 7, 5, 42.—
    9.
    With cum:

    cum ea consecutus nondum eram... tamen, etc.,

    Cic. Fam. 3, 7, 5; id. Rep. 1, 10, 16:

    cui (senatus auctoritati) cum Cato et Caninius intercessissent, tamen est perscripta,

    id. Fam. 1, 2, 4.—
    B.
    Without correl. particle:

    retraham ad me illud argentum tamen,

    Ter. Heaut. 4, 2, 11: Divitiacus dixit, scire se illa esse vera;

    sese tamen amore fraterno commoveri,

    Caes. B. G. 1, 20: expellitur ex oppido Gergoviā;

    non destitit tamen,

    id. ib. 7, 4:

    equites conflixerunt, tamen ut nostri superiores fuerint,

    id. ib. 5, 15:

    propterea quod reliquis tamen fugae facultas daretur, Sequanis vero, etc.,

    at least, id. ib. 1, 32; so,

    neque recordatur illi ipsi tam infelici imperatori patuisse tamen portus Africae,

    Liv. 28, 43, 17:

    quo, defendente nullo, tamen armatis adscendere esset difficile,

    Hirt. B. G. 8, 33; Sall. C. 20, 12; Curt. 4, 4, 21; 4, 6, 28:

    semper Ajax fortis, fortissimus tamen in furore,

    Cic. Tusc. 4, 23, 52:

    qui plusque fore dicant in pluribus consilii quam in uno, et eandem tamen aequitatem,

    id. Rep. 1, 35, 55:

    id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium tamen, quia unius esset, deponere eum in animo habuisse quidam auctores sunt,

    Liv. 1, 48, 9:

    et Philippus minime, quin rebellandum esset, dubius, quia tamen inmaturae ad id vires erant, ad moram, etc.,

    id. 39, 35, 2 Weissenb. (dub.): haec e pectoribus altis et eruditis orta sunt;

    illud tamen non minus admirabile, quod servilis animus cepit,

    Val. Max. 3, 3, 7.—Emphat., beginning a sentence:

    tamen contemptus abs te, haec habui in memoriā,

    Ter. Eun. 1, 2, 90:

    tamen aliquid nullius est... tanta copia quae enarrare tuas res gestas possit. Tamen adfirmo, etc.,

    Cic. Marcell. 2, 4; Liv. 21, 55, 10.—
    II.
    Esp.
    A.
    With sed, in transitions, in resuming the thought after a parenthesis, or in limiting or correcting something already said, or some inference from it, but yet, but nevertheless, but still:

    hi non sunt permolesti: sed tamen insident et urgent,

    Cic. Att. 1, 18, 2:

    sed tamen velim scire, etc.,

    id. Rep. 1, 30, 46:

    difficile factu est, sed conabor tamen,

    id. ib. 1, 43, 66:

    ipse ad me non venisset... sed tamen,

    id. Fam. 4, 3, 1:

    quicquid arte fieri potuerit—non enim jam satis est consilio pugnare... —sed tamen quicquid elaborari aut effici potuerit,

    id. ib. 9, 16, 2:

    non perfectum illud quidem, sed tolerabile tamen,

    id. Rep. 1, 26, 42; id. Imp. Pomp. 4, 10; 17, 52; id. Cat. 2, 9, 20; 4, 5, 9:

    gravi morbo est inplicitus. Sed animo tamen aegrum magis quam corpore, etc.,

    Liv. 40, 56, 9; Curt. 4, 4, 12; Sen. Q. N. 6, 16, 3; cf. also verumtamen. —
    B.
    Si tamen, if at least, if only, = si modo:

    aliqua et mihi gratia ponto est: Si tamen in medio quondam concreta profundo Spuma fui,

    Ov. M. 4, 537; so id. Tr. 3, 14, 24:

    si tamen illi (amici) non gravantur,

    Plin. Ep. 3, 1, 4; 6, 21, 6 et saep.—
    2.
    Ellipt. (very rare): utilissimo quidem exemplo;

    si tamen acta excellentissimorum virorum humiliter aestimare... permittitur ( = ita tamen utilissimo, si, etc.),

    Val. Max. 2, 7, 14.—
    C.
    In an interrogation:

    si quinque hominum milibus ad vim, facinus caedemque delectis locus quaeritur, tamenne patiemini vestro nomine contra vos firmari opes?

    in spite of this, notwithstanding this, Cic. Agr. 2, 28, 77;

    so. si... tamenne?

    id. Fl. 10, 21; id. Font. 7, 16 (3, 6); id. Dom. 19, 50.—Without ne:

    cur nolint, etiam si tacerent, satis dicunt. Verum non tacent. Tamen his invitissimis te offers?

    Cic. Div. in Caecil. 6, 21: —Quare tamen per plures dies motus [p. 1839] fuit? yet why, etc., Sen. Q. N. 6, 31, 1;

    so even at the beginning of a letter: tamen a malitiā non discedis?

    and yet, Cic. Fam. 9, 19, 1.—
    D.
    Ac tamen, and yet, and that although: admirabile est quantum inter omnis unus excellat;

    ac tamen, cum esset Demosthenes, multi oratores fuerunt, etc.,

    Cic. Or. 2, 6; 8, 26; id. Sest. 54, 115:

    quantus iste est hominum error! Ac tamen facile patior, etc.,

    id. Rep. 2, 15, 29; cf.:

    atque is tamen aliquis Ligarius non fuit,

    yet not even, id. Lig. 7, 22.—
    E.
    Neque... nec tamen, nor, on the other hand, and yet not:

    Cyri vitam legunt, praeclaram illam quidem, sed neque tam nostris rebus aptam nec tamen Scauri laudibus anteponendam,

    Cic. Brut. 29, 112.—
    F.
    Ne tamen, that by no means:

    veni igitur, quaeso, ne tamen semen urbanitatis unā cum re publicā intereat,

    Cic. Fam. 7, 31, 2.—
    G.
    With rel. pron.: qui tamen, etc., who however, although he ( she, it, they, etc.):

    L. Lucullus, qui tamen eis incommodis mederi fortasse potuisset,... partem militum Glabrioni tradidit,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 26:

    ut possint eam vitam, quae tamen esset reddenda naturae, pro patriā potissimum reddere,

    id. Rep. 1, 3, 5:

    perturbat me etiam illud interdum, quod tamen, cum te penitus recognovi, timere desino,

    id. Deiot. 2, 4; id. Cat. 4, 11, 23: fuit mirificus in Crasso pudor, qui tamen non modo obesset ejus orationi, sed etiam prodesset, and yet its effect was, etc., id. de Or. 1, 26, 122:

    si vetustum verbum sit, quod tamen consuetudo ferre possit,

    id. ib. 3, 43, 170.—Qui tamen sometimes introduces a paranthetical concession:

    alter, qui tamen se continuerat, senserat tantum aliud atque homines exspectabant,

    Cic. Sest. 53, 114 (v. Fischer, Gram. p. 573, 5).—
    H.
    Strengthened by nihilominus:

    etsi verum judicabant, tamen nihilominus, etc.,

    Cic. Clu. 28, 76: tamen nihilominus Aien aristeuein, etc., id. Fam. 13, 15, 2.
    For tam = tamen, v.
    tam, IV.

    Lewis & Short latin dictionary > tamen

  • 13 tamen

    tămĕn, adv. [st2]1 [-] cependant, pourtant, mais, d'ailleurs, du reste, du moins (souvent avec un corrélatif). [st2]2 [-] enfin, à la fin.    - ac tamen (at tamen): et pourtant.    - quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces, Cic. Rep. 1: quoiqu'on attende beaucoup de toi, tu dépasseras encore cette attente.    - quamquam abest a culpā, suspicione tamen non caret, Cic. Rosc. Am.: bien qu'innocent, il n'est pourtant pas à l'abri du soupçon.    - si omnes deos hominesque celare possimus, nihil tamen, etc., id. Off. 3: quand bien même nous pourrions échapper aux regards des hommes et des dieux, il ne faut rien faire d'injuste.    - tametsi intelligebat, tamen... Sall.: bien qu'il comprît, cependant...    - etsi praeter opinionem res ceciderat, tamen... Nep.: quoique cela fût arrivé contre tout espoir, néanmoins...    - licet tibi significarim, ut ad me venires; tamen intellego... Cic. Att. 3: bien que je t'aie fait dire de venir auprès de moi, je comprends toutefois...    - nisi tamen: à moins toutefois que.    - si tamen: si toutefois.    - tamen etsi: c. tametsi.    - hi non sunt permolesti; sed tamen insident et urgent, Cic. Att. 1: ils ne sont pas insupportables; et pourtant ils assiègent et pressent.
    * * *
    tămĕn, adv. [st2]1 [-] cependant, pourtant, mais, d'ailleurs, du reste, du moins (souvent avec un corrélatif). [st2]2 [-] enfin, à la fin.    - ac tamen (at tamen): et pourtant.    - quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces, Cic. Rep. 1: quoiqu'on attende beaucoup de toi, tu dépasseras encore cette attente.    - quamquam abest a culpā, suspicione tamen non caret, Cic. Rosc. Am.: bien qu'innocent, il n'est pourtant pas à l'abri du soupçon.    - si omnes deos hominesque celare possimus, nihil tamen, etc., id. Off. 3: quand bien même nous pourrions échapper aux regards des hommes et des dieux, il ne faut rien faire d'injuste.    - tametsi intelligebat, tamen... Sall.: bien qu'il comprît, cependant...    - etsi praeter opinionem res ceciderat, tamen... Nep.: quoique cela fût arrivé contre tout espoir, néanmoins...    - licet tibi significarim, ut ad me venires; tamen intellego... Cic. Att. 3: bien que je t'aie fait dire de venir auprès de moi, je comprends toutefois...    - nisi tamen: à moins toutefois que.    - si tamen: si toutefois.    - tamen etsi: c. tametsi.    - hi non sunt permolesti; sed tamen insident et urgent, Cic. Att. 1: ils ne sont pas insupportables; et pourtant ils assiègent et pressent.
    * * *
        Tamen, Coniunctio. Terent. Toutesfois.
    \
        Tamen veniemus in vrbem. Virg. Incontinent.
    \
        Tamen aut vulnerati a suis, aut afflicti vndarum vi, postremo periere. Sallust. A la parfin, En fin finale, Finablement.
    \
        Quod potero faciam, tamen vt pietatem colam. Terent. A la charge toutesfois que je me garderay de mesprendre, Pourveu seulement que je, etc.
    \
        Licet laudem Fortunam, tamen vt ne Salutem culpem. Plaut. Toutesfois à la charge que je ne blasmeray point Salus.
    \
        Si tamen, pro Si modo. Plin. iunior, Liber legitur, interdum etiam praesentibus amicis, si tamen illi non grauantur. Pourveu mesmement qu'il ne leur grieve point.
    \
        Tamenne vereris, vt possis haec contra Hortensium contendere? Cic. Crains tu pourtant que tu ne puisses, etc. Est il dict pourtant que tu doibves craindre, etc.
    \
        - tu tamen idem has nuptias Perge facere ita vt facis. Terent. Finablement.

    Dictionarium latinogallicum > tamen

  • 14 tame [2]

    tame, Adv. (zu tam), adversative Partikel, die gebraucht wird: I) im Nachsatz, und zwar: 1) im Nachsatz eines mit quamquam, quamvis, etsi, etiamsi, tametsi, licet, cum eingeleiteten konzessiven Vordersatzes = doch, dennoch, jedoch, bei alledem, gleichwohl, quamquam abest a culpa, suspicione tamen non caret, Cic.: quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces, Cic.: etsi praeter opinionem res cecĭderat, tamen etc., Nep.: quae tametsi animus aspernabatur, tamen imbecilla aetas ambitione corrupta tenebatur, Sall.: licet tibi significarim, tamen intellego, Cic.: cum ea ita sint, tamen, si obsides sibi dentur, Caes. – verstärkt durch nihilo minus, Cic. – 2) im Nachsatze eines Bedingungssatzes = doch, doch wenigstens, doch auch, doch gewiß, si Massilienses per delectos cives reguntur, inest tamen in ea condicione populi similitudo quaedam servitutis, Cic.: si indicium facio, interii; si taceo, interii tamen, Plaut.: si nullus erit pulvis, tamen excute nullum, Ov. – Häufig ist der Nachsatz als Frage gegeben, wo dann tamen mit od. ohne angehängtes ne steht, si quinque hominum milibus locus quaeritur, tamenne patiemini firmari opes? Cic.: si testium studium cum accusatore sociatum est, tamenne isti testes habebuntur? Cic. – II) zu Anfang eines neuen Satzes. In diesem Falle bildet der mit tamen gebildete Satz den Nachsatz zu einem aus dem Vorhergehenden zu entnehmenden konzessiven Gedanken. Derselbe ist a) entweder wirklich ausgesprochen = doch, jedoch, gleichwohl, accusatus capitis absolvitur; multatur tamen pecuniā = quamvis absolvatur, tamen, Nep. – verstärkt durch sed, verum, et, zB. hi non sunt permolesti; sed tamen insident et urgent, Cic.: horum ille nihil egregie praeter cetera studebat, et tamen omnia haec mediocriter, Ter. – tamen sogar vorausstehend, tamen, contemptus abs te, habui in memoria, Ter. – Wenn die Zeit zugleich berücksichtigt wird, ist es durch doch endlich zu übersetzen, totum percensuit orbem mox ossa requirens; repperit ossa tamen, Ov.: mors eius diu occultata fuit; re tamen cognitā, Iustin. – b) oder er ist aus dem Zusammenhang zu ergänzen, α) in Antworten = und doch, doch auch, Plaut. – β) zu Anfang einer neuen Periode = und doch, gleichwohl, tamen a malitia non discedis, Cic. ep. 9, 19, 1 (zu Anfang eines Briefes). – γ) in Verbindung mit si = doch wenn, wenn anders, wenn nur, oder mit nisi = doch wenn nicht, wenn nur nicht, wenn nicht etwa, aliqua et mihi gratia ponto est: si tamen spuma fui, Ov.: circa me tantum benignitate nimiā modum excessit: nisi quod tamen poëtis mentiri licet, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > tame [2]

  • 15 intelligo

    intellĭgo (intellĕgo), ĕre, lexi, lectum [inter + lego] - tr. et intr. - [st2]1 [-] discerner, saisir, comprendre, concevoir. [st2]2 [-] savoir, s'apercevoir de, reconnaître. [st2]3 [-] se connaître en (qqch). [st2]4 [-] être intelligent, avoir du jugement, être connaisseur. [st2]5 [-] percevoir (par les sens), sentir.    - intellego, quid loquar, Cic. Lig. 5: je sais ce que j'ai à dire.    - praestigias a veritate intellegere, Lact. 2, 16: discerner l'imposture de la vérité.    - insidias sibi fieri intellexit, Nep. Paus. 5: il reconnut qu'on lui dressait des embûches.    - quae voluerunt a vulgo intellegi, Cic. de Or. 2, 14: ce qu'ils ont voulu mettre à la portée du vulgaire.    - potest intellegi (passif impers.) + sub. inf. Nep.: on peut se rendre compte que...    - tametsi non multum in istis rebus intellego, Cic. Verr. 2.4.43: bien que, dans ce domaine, je ne sois pas un grand connaisseur.
    * * *
    intellĭgo (intellĕgo), ĕre, lexi, lectum [inter + lego] - tr. et intr. - [st2]1 [-] discerner, saisir, comprendre, concevoir. [st2]2 [-] savoir, s'apercevoir de, reconnaître. [st2]3 [-] se connaître en (qqch). [st2]4 [-] être intelligent, avoir du jugement, être connaisseur. [st2]5 [-] percevoir (par les sens), sentir.    - intellego, quid loquar, Cic. Lig. 5: je sais ce que j'ai à dire.    - praestigias a veritate intellegere, Lact. 2, 16: discerner l'imposture de la vérité.    - insidias sibi fieri intellexit, Nep. Paus. 5: il reconnut qu'on lui dressait des embûches.    - quae voluerunt a vulgo intellegi, Cic. de Or. 2, 14: ce qu'ils ont voulu mettre à la portée du vulgaire.    - potest intellegi (passif impers.) + sub. inf. Nep.: on peut se rendre compte que...    - tametsi non multum in istis rebus intellego, Cic. Verr. 2.4.43: bien que, dans ce domaine, je ne sois pas un grand connaisseur.
    * * *
        Intelligo, intelligis, pen. corr. intellexi, intellectum, intelligere, Ex inter et lego compositum. Cic. Entendre.
    \
        Intelligere animum alicuius. Terent. Congnoistre et entendre sa fantasie.
    \
        Tibi ab isto hera cauendum intelligo. Terent. J'appercoy.
    \
        Intellextin`, pro Intellexistine? Terent. Si vim faciet, in ius ducito hominem: intellextin'? C. probe. As tu entendu? Entens tu bien?
    \
        Correxit miles, quod intellexi minus. Terent. Ce que je n'avoye pas bien entendu.
    \
        - non intelligo Satis quae loquatur. Terent. Je n'entens point bien ce qu'il dit.
    \
        De gestu intelligo quid respondeas. Cic. J'entens bien à ta mine et à ta contenance, etc.

    Dictionarium latinogallicum > intelligo

  • 16 tame

    tame, Adv., archaist. = tam, nach Fest. 360 (a), 10.
    ————————
    tame, Adv. (zu tam), adversative Partikel, die gebraucht wird: I) im Nachsatz, und zwar: 1) im Nachsatz eines mit quamquam, quamvis, etsi, etiamsi, tametsi, licet, cum eingeleiteten konzessiven Vordersatzes = doch, dennoch, jedoch, bei alledem, gleichwohl, quamquam abest a culpa, suspicione tamen non caret, Cic.: quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces, Cic.: etsi praeter opinionem res cecĭderat, tamen etc., Nep.: quae tametsi animus aspernabatur, tamen imbecilla aetas ambitione corrupta tenebatur, Sall.: licet tibi significarim, tamen intellego, Cic.: cum ea ita sint, tamen, si obsides sibi dentur, Caes. – verstärkt durch nihilo minus, Cic. – 2) im Nachsatze eines Bedingungssatzes = doch, doch wenigstens, doch auch, doch gewiß, si Massilienses per delectos cives reguntur, inest tamen in ea condicione populi similitudo quaedam servitutis, Cic.: si indicium facio, interii; si taceo, interii tamen, Plaut.: si nullus erit pulvis, tamen excute nullum, Ov. – Häufig ist der Nachsatz als Frage gegeben, wo dann tamen mit od. ohne angehängtes ne steht, si quinque hominum milibus locus quaeritur, tamenne patiemini firmari opes? Cic.: si testium studium cum accusatore sociatum est, tamenne isti testes habebuntur? Cic. – II) zu Anfang eines neuen Satzes. In diesem Falle bildet der mit tamen gebildete Satz den
    ————
    Nachsatz zu einem aus dem Vorhergehenden zu entnehmenden konzessiven Gedanken. Derselbe ist a) entweder wirklich ausgesprochen = doch, jedoch, gleichwohl, accusatus capitis absolvitur; multatur tamen pecuniā = quamvis absolvatur, tamen, Nep. – verstärkt durch sed, verum, et, zB. hi non sunt permolesti; sed tamen insident et urgent, Cic.: horum ille nihil egregie praeter cetera studebat, et tamen omnia haec mediocriter, Ter. – tamen sogar vorausstehend, tamen, contemptus abs te, habui in memoria, Ter. – Wenn die Zeit zugleich berücksichtigt wird, ist es durch doch endlich zu übersetzen, totum percensuit orbem mox ossa requirens; repperit ossa tamen, Ov.: mors eius diu occultata fuit; re tamen cognitā, Iustin. – b) oder er ist aus dem Zusammenhang zu ergänzen, α) in Antworten = und doch, doch auch, Plaut. – β) zu Anfang einer neuen Periode = und doch, gleichwohl, tamen a malitia non discedis, Cic. ep. 9, 19, 1 (zu Anfang eines Briefes). – γ) in Verbindung mit si = doch wenn, wenn anders, wenn nur, oder mit nisi = doch wenn nicht, wenn nur nicht, wenn nicht etwa, aliqua et mihi gratia ponto est: si tamen spuma fui, Ov.: circa me tantum benignitate nimiā modum excessit: nisi quod tamen poëtis mentiri licet, Plin. ep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tame

  • 17 invitus

    invītus, a, um
    1) нежелающий, вынужденный, поступающий против воли, действующий по принуждению (non i. feci C); сопротивляющийся
    invitissimo aliquo C — несмотря на чьё-л. решительное сопротивление
    tametsi dominus non i. patĭtur, servi murmurant Pl — если даже хозяин не имеет ничего против (зажившегося гостя), то ропщут слуги

    Латинско-русский словарь > invitus

  • 18 tamenetsi

    Латинско-русский словарь > tamenetsi

  • 19 concordo

    concordo, āvi, ātum, āre (concors), I) v. intr. in Eintracht od. im Einklang sich befinden (Ggstz. discordare), a) von leb. Subjj., in Eintracht od. einig leben, ein Herz und eine Seele sein, ne tunc quidem fratres concordare potuerunt, Iustin.: vicinae gentes concordabant, Amm.: concordantibus viro et uxore, ICt.: concordante civitate, Iustin. – m. cum u. Abl., cum illa, Ter.: cum Romano, sich völlig mit dem R. verständigen, Amm. – b) v. lebl. Subjj., im Einklang stehen, harmonieren, Hand in Hand gehen, übereinstimmen, et sensit varios, quamvis diversa sonarent, concordare modos, Ov.: concordantia sidera, Sen.: animi dicitur (sanitas), cum eius iudicia opinionesque concordant, Cic. Tusc. 4, 30: tametsi prosperitas simul utilitasque consultorum non ubique concordent, Amm.: concordante sententiā multorum, Amm. – m. cum u. Abl., sermo concordat cum vita, Sen.: caput conco rdat cum gestu, Quint.: od. (poet.) m. Dat. (mit), concordant carmina nervis, Ov. met. 1, 518: et huic concordant verba prophetarum, Vulg. act. apost. 15, 15. – m. inter se, concordantes inter se iracundia et voluptas, Apul. de dogm. Plat. 1, 18. – II) v. tr. in Eintracht bringen, versöhnen, vos, Augustin. ep. 210, 2: discordes, Augustin. serm. 311, 11: litigiosum, Augustin. in psalm. 148, 8: litigantes, Augustin. serm. 362, 28: matrimonium bene concordatum dirimere, Papin. dig. 48, 5, 11. § 11.

    lateinisch-deutsches > concordo

  • 20 debeo

    dēbeo, buī, bitum, ēre (de u. habeo), von jmd. etwas herhaben, folglich gehalten sein, es ihm wiederzugeben) = zu entrichten-, zu bezahlen haben, schuldig sein, schulden (griech. ὀφείλω), I) eig. (Ggstz. reddere, solvere, dissolvere, persolvere): α) alqd od. alci alqd: talenta CC, Cic.: grandem pecuniam, Sall.: duplum, Quint.: decumas, zehntpflichtig sein, Cic.: quod debetur remittere (erlassen), Cic.: debita biennii pecunia, Caes.: pecuniam iam diu debitam alci solvere, Cic.: alci omne quod debeo dissolvo, Cic.: stipendia retro debita (den rückständigen Sold) exsolvere, Lampr. – d. alci pecuniam, Cic.: alci grandem pecuniam ad (gegen) HS octogiens, Cic.: nummum nemini, Cic. – d. pecuniam pro domo, pro hortis, Cic.: hoc quod satis dato debeo, was mir durch eine gestellte Bürgschaft kreditiert worden ist, Cic.: quadringentiens HS Idibus Mart. d., Cic.: alci mille drachmas de ratione (laut Rechnung) d., Cic.: pecunia quae ex (laut) publica permutatione od. quae ex societate (Handelskompanie) debetur, Cic. – d. pecuniam per syngrapham, Amm. – alci privatim haud quicquam debere, Cic. – multum enim differt in arcane positum sit argentum an in tabulis debeatur, Cic. – Sprichw., animam debere, das Haar auf dem Kopfe schuldig sein (nach dem griech. καὶ αυτών τών ψυχών ὀφείλειν), Ter. Phorm. 661. – β) bl. alci: illi, quibus debeo, meine Gläubiger, Cic.: ut illi quam plurimi deberent, Sall.: non inveniuntur, qui velint debere rei publicae, praesertim duodenis assibus (gegen 12 Prozent [monatlich]), Plin. ep. – isti tibi quid homines debent (was hast du bei den M. zu suchen) quos quaeritas? Plaut. trin. 893 (dazu Brix): so auch quid tibi istic hisce in aedibus debetur? Plaut. mil. 421 (dazu Lorenz). – γ) absol.: ii, qui debent, die Schuldner, Cic.: qui se debere fatentur, Caes.: debebat? immo in suis nummis versabatur, Cic.: Kal. Ianuariis debuit (hatte zu zahlen); adhuc non solvit, Cic.: ut non longius quam dictum esset debere eos passus sit, Nep.: desinet debere, wird nicht mehr sch. s., Sen.: ex ista syngrapha deberi (bestehe eine Schuld) pro iis rebus, quae erant ante syngrapham reciperatae, Cic. – Partic. subst., αα) dēbentēs, ium, m., die Schuldenden, die Schuldner, Liv. 6, 27, 3. – ββ) dēbitum, ī, n., das Schuldige, die Schuld, debitum exigere, Sen. poët. (bidl.): molestius (dringend) flagitare debitum, Amm.: u. so instantius debitum petere, Schol. Iuven.: acerbius debitum reposcere, Suet.: debita consectari (Ggstz. quod debeatur remittere), Cic.: debitum alci solvere, Cic., u. (bildl.) persolvere, Col.: alci debitum reddere (bildl.), Col.: debito fraudari, Cic.: alqd solvere in debitum, mit etwas seine Sch. entrichten (bildl.), Sen. ep. 7, 8. – II) übtr.: A) etw. schuldig bleiben = vorenthalten, in der Verbindung: non posse alci alqd debere, jmdm. etwas nicht schuldig bleiben (nicht vorenthalten) können, zB. quod praesenti tibi prope subnegaram, non tribueram certe, id absenti debere non potui, Cic.: u. so im Passiv, itaque oratio iuventuti nostrae deberi non potest, Cic.; vgl. Kühner Cic. Tusc. 2, 67. – B) etwas schuldig sein, schulden = sowohl zu als für etwas verbunden sein, 1) durch Pflicht zu etwas verbunden sein, zu etwas moralisch verpflichtet sein, die Verpflichtung-, Verbindlichkeit haben usw., im allg.: a) act.: α) m. Acc.: alci gratiam, Cic.: alci mutua officia, Plin. ep.: iuvenis nil iam caelestibus ullis debens, Verg.: navis, quae tibi creditum debes Vergilium, finibus Atticis reddas, Hor. – β) m. Infin., etw. zu tun od. zu leiden durch Pflicht verbunden sein, verpflichtet sein, etwas tun od. leiden (geschehen lassen) sollen, müssen, brauchen, dürfen (von moralischer Nötigung, nur bei Dichtern auch für necesse est), homines, qui te et maxime debuerunt et plurimum iuvare potuerunt, Cic.: Africam forte Tubero obtinere debebat, Caes.: ea tibi ego non debeo (brauche nicht) commendare, Cic.: debueram loqui, Ov.: oppida expugnari non debuerint, Caes.: ut iam nunc dicat iam nunc debentia dici, was einmal gesagt werden muß, Hor. – b) pass.: cui (patriae) ipsa vita debetur, für das man das Leben aufzuopfern verpflichtet ist, Iustin.: quanta his (dis) gratia debeatur, Cic.: misericordia, quae tibi nulla debetur, Cic. – m. Infin. Perf., tametsi statim vicisse debeo, gesiegt haben sollte, Cic. Rosc. Am. 73: quin etiam in testamentis debes (mußt du) annotasse, Plin. ep. 7, 20, 6: tuum promissum immutasse non debes, darfst du damit nicht rückgängig gemacht haben, Tac. dial. 24. – Partiz. dēbitus, a, um, geschuldet, schuldig, gebührend, debitae lacrimae, laudes, Liv.: debitae poenae, Cic.: oscula sibi debita, Prop.: praemia reddant debita, Verg. – subst., dēbitum, ī, n., das Schuldige, die Verpflichtung, nepotum nutriendorum, Val. Max.: velut omni vitae debito liberatus, Curt.: minus debito facere (Ggstz. plus debito solitoque facere), Sen. de ben. 3, 22, 2: si crevit super debitum (über Gebühr), nocuit, Sen nat. qu. 4, 2, 9. – 2) wie ὀφείλω u. ὀφλισκάνω, nach dem Verhängnisse (fatum) od. Naturgesetz (natura) zu etwas verpflichtet-, bestimmt-, auserkoren sein, α) act.: urbem, zu gründen bestimmt sein, Ov.: debet multas hic legibus aevi (i.e. fato) ante suam mortes, Lucan. – tu, nisi ventis debes ludibrium, cave, wenn du nicht (gleichsam nach Schicksalsschluß) ein Sp. den W. darbieten mußt = ein Sp. der W. werden willst (wie ὀφείλεις μέλπηθρα = μέλλεις μέλπηθρα γενέσται), Hor. carm. 1, 14, 16. – β) pass., bestimmt, geweiht, verfallen sein, anheimfallen, cui regnum Italiae Romanaque tellus debentur, Verg.: vita, quae fato od. necessitati debetur, Cornif. rhet. u. Cic.: animae, quibus altera fato corpora debentur, Verg.: fatis debitus Aruns, dem Tode geweiht, Verg.; vgl. debitus destinatusque morti, unfehlbar dem Tode geweiht, Liv.: debemur morti nos nostraque, Hor.: Pergama debita, dem Untergang geweiht, Verg.: debitus (debita) coniunx, durchs Schicksal bestimmt, beschert, Ov.: o fortunata mors, quae naturae debita pro patria est potissimum reddita, die Bestimmung der Natur erfüllend, Cic. – Partiz. subst., naturae debitum, der der Natur schuldige Tribut, mortem naturae debitum pronuntiamus, Tert. de anim. 50: debitum naturae reddere, euphem. = sterben, Hyg. astr. 2, 20. Augustin. in psalm. 38, 9: morbo naturae debitum reddere, Nep. regg. 1, 5; ebenso debitum naturae solvere, Hyg. fab. 56, persolvere, Hyg. fab. 26. Corp. inscr. Lat. 6, 3580. – 3) jmdm. für etw. verpflichtet sein od. sich verpflichtet fühlen, ihm etw. zu verdanken haben, alci beneficium, Cic.: quantum cuique deberet, Nep.: alci salutem, vitam, Ov.: se, sich = sein Dasein, seine Existenz, Ov.: im Bösen, hoc quoque Tarquinio debebimus, Ov. fast. 2, 825. – alcis (meā, tuā) causā minus od. omnia debere, jmdm. weniger od. in allen Stücken sich verpflichtet fühlen, weniger od. alle Rücksicht schuldig sein, Cic. I. Verr. 23. Cic. ep. 3, 7, 6; 4, 8, 1; 13, 75, 1. – m. folg. quod (daß), tibi nos debere fatemur, quod datus est verbis ad amicas transitus aures, Ov. met. 4, 76 sq. – absol., jmdm. ver pflichtet sein, gegen ihn Verpflichtungen, Verbindlichkeiten haben, bonis omnibus, Cic.: tibi, Ov.: dah. Partiz. subst., dēbentēs, ium, m., die Verpflichteten, die Schuldner (Ggstz. obligantes), Sen. de ben. 1, 4, 5. – / synk. debtur = debetur, Corp. inscr. Lat. 11, 1950.

    lateinisch-deutsches > debeo

См. также в других словарях:

  • Tametsi — • The first word of Chapter 1, Session 24, of the Council of Trent Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Tametsi     Tametsi     † …   Catholic encyclopedia

  • Tametsi — (Latin, although ) is the legislation of the Catholic Church which was in force until Easter 1908 concerning clandestine marriage. It was named, as is used, for the first word of the document that contained it, Chapter 1, Session 24 of the… …   Wikipedia

  • Tametsi futura prospicientibus — Tametsi futura prospicentibus ist eine Enzyklika von Papst Leo XIII. vom 1. November 1900, zum Abschluss des bald endenden ersten Jahres im neuen Jahrhundert widmet er sich der Thematik „über Christus als Erlöser“. Inhaltsverzeichnis 1 Über die… …   Deutsch Wikipedia

  • non differunt quae concordant re, tametsi non in verbis iisdem — /non difarant kwiy kankordaent riy, taemetsay non in varbas iyaysdam/ Those things do not differ which agree in substance, though not in the same words …   Black's law dictionary

  • non differunt quae concordant re, tametsi non in verbis iisdem — /non difarant kwiy kankordaent riy, taemetsay non in varbas iyaysdam/ Those things do not differ which agree in substance, though not in the same words …   Black's law dictionary

  • non differunt quae concordant re, tametsi non in verbis iisdem — Those matters do not differ which agree in substance although they are not in the same words …   Ballentine's law dictionary

  • Clandestinity —     Clandestinity (in Canon Law)     † Catholic Encyclopedia ► Clandestinity (in Canon Law)     Strictly speaking, clandestinity signifies a matrimonial impediment introduced by the Council of Trent (Sess. XXIV, c. i) to invalidate marriages… …   Catholic encyclopedia

  • Ne Temere — (literally meaning not rashly in Latin) was a decree (named for its opening words) of the Roman Catholic Congregation of the Council regulating the canon law of the Church about marriage for practising Roman Catholics. The notable effect of the… …   Wikipedia

  • Canon law on marriage in India — Canon law is recognised as the personal law of Catholics in India. The Supreme Court of India has held so in Lakshmi Sanyal V. S.K. Dhar (A.I.R. 1972 S.C 2667, Paragraph 10). An authoritative exposition of the origin, development and legal status …   Wikipedia

  • Ad apostolici — Dall alto dell Apostolico Seggio (Aus der Höhe des apostolischen Stuhls) ist eine an die Bischöfe, den Klerus und an das italienische Volk gerichtete Enzyklika von Papst Leo XIII. die er am 15. Oktober 1890 mit dem Untertitel „Über die Freimaurer …   Deutsch Wikipedia

  • Adiutricem populi — Adiutricem (auch Adiutrix populi) ist eine Enzyklika von Papst Leo XIII., sie datiert vom 5. September 1895 und ist in die Reihe der Rosenkranzenzykliken einzuordnen. In dieser Enzyklika stellt er die Verbindung zwischen der Gottesmutter Maria,… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»