-
1 sermo
sermo, ōnis, m. [2. sero, qs. serta, conserta oratio], a speaking or talking with any one; talk, conversation, discourse:I.sermo est a serie: sermo enim non potest in uno homine esse solo, sed ubi oratio cum altero conjuncta,
Varr. L. L. 6, § 64 Müll. (very freq. in prose and poetry).Lit.A.In gen. (syn. colloquium): quoniam magna vis orationis est eaque duplex, altera contentionis, altera sermonis: contentio disceptationibus tribuatur judiciorum, contionum, senatus: sermo in circulis, disputationibus, congressionibus familiarium versetur;B.sequatur etiam convivia, etc.,
Cic. Off. 1, 37, 132:quod mihi servus sermonem serat,
Plaut. Curc. 1, 3, 37:sermones serere,
id. Mil. 3, 1, 106:multa inter sese vario sermone serebant,
Verg. A. 6, 160:sermonem nobiscum ibi copulat,
Plaut. Poen. 3, 3, 42:dum sermones fabulandi conferant,
id. ib. prol. 34:caput et pes sermonis,
id. As. 3, 3, 139:cum ea tu sermonem nec joco nec serio Tibi habeas,
id. Am. 3, 2, 25; Ter. Hec. 4, 3, 1:ibi illa cum sermonem occipit,
id. Eun. 4, 1, 8:dum sermones caedimus,
id. Heaut. 2, 3, 1:sermonem cum aliquo conferre,
Cic. Off. 1, 38, 136; id. Inv. 2, 4, 14:in nostris sermonibus collocutionibusque,
id. Fam. 1, 9, 4:mature veniunt, discumbitur: fit sermo inter eos,
id. Verr. 2, 1, 26, § 66:dum longior consulto ab Ambiorige instituitur sermo,
Caes. B. G. 5, 37:sermonis aditum cum aliquo habere,
id. ib. 5, 41:nullum tibi omnino cum Albinovano sermonem ullā de re fuisse,
Cic. Vatin. 1, 3; id. de Or. 2, 73, 296:erat in ore, in sermone omnium,
id. Phil. 10, 7, 14; cf.: memini in eum sermonem illum incidere, qui tum fere multis erat in ore, id. Lael. 1, 2:aestivam sermone benigno tendere noctem,
Hor. Ep. 1, 5, 11:referre sermones deorum,
id. C. 3, 3, 71 (cf.:consiliantibus divis,
id. ib. 3, 3, 18):et euntem multa loquendo Detinuit sermone diem,
Ov. M. 1, 683:nunc inter eos tu sermo es,
you are the talk, Prop. 2, 21 (3, 14), 7:jucundus est mihi sermo litterarum tuarum,
the conversing with you by letter, Cic. Fam. 7, 32, 3; cf.:littera sermonis fida ministra mei,
Ov. Tr. 3, 7, 2.—In partic.1.Literary conversation, discourse, disputation, discussion (cf. oratio): tum Furius: Quid vos agitis? num sermonem vestrum aliquem diremit noster interventus? Minime vero, Africanus;b.soles enim tu haec studiose investigare, quae sunt in hoc genere, de quo instituerat paulo ante Tubero quaerere,
Cic. Rep. 1, 11, 17; cf. id. ib. 1, 13, 19:in sermonem ingredi (just before: in disputationem ingredi),
id. ib. 1, 24, 38:(Scaevola) exposuit nobis sermonem Laelii de amicitiā habitum ab illo secum... Ejus disputationis sententias memoriae mandavi, etc.... ut tamquam a praesentibus haberi sermo videretur,
id. Lael. 1, 3:rebus his, de quibus hic sermo est,
id. Fin. 3, 12, 40:feci sermonem inter nos habitum in Cumano. Tibi dedi partes Antiochinas, etc.,
id. Fam. 9, 8, 1:in quo (circulo) de philosophiā sermo haberetur,
Nep. Epam. 3, 3:Socratici sermones,
Hor. C. 3, 21, 9; cf. Quint. 6, 3, 44; 2, 15, 26:in longum sermonem me vocas, Attice,
Cic. Leg. 1, 4, 13:nunc enim sermo de naturā est,
our subject, Plin. 11, 19, 21, § 67; 3, 1, pr. § 2; 16, 32, 58, § 134; Macr. Somn. Scip. 2, 17, 15; Capitol. Gord. 3, 3 init. —Concr., a talk, speech, discourse (more informal and unpretending than oratio):2.meos multos et illustres et ex superiore et ex aequo loco sermones habitos,
Cic. Fam. 3, 8, 2; Plin. Ep. 1, 8, 2; Quint. 11, 2, 24.—Ordinary speech, speaking, talking, the language of conversation (opp. contentio):b.sermo est oratio remissa et finitima cottidianae locutioni,
Auct. Her. 3, 13, 23; cf. Cic. Off. 1, 37, 132:mollis est oratio philosophorum et umbratilis, etc.... Itaque sermo potius quam oratio dicitur,
id. Or. 19, 64: in argumentis Caecilius poscit palmam, in sermonibus Plautus, i. e. in dialogue, Varr. ap. Non. 374, 9:soluta oratio, qualis in sermone et epistulis,
Quint. 9, 4, 19:C. Piso, statarius et sermonis plenus orator,
Cic. Brut. 68, 239:si quis scribat, uti nos, Sermoni propiora,
Hor. S. 1, 4, 42:vocem sermoni proximam,
Quint. 11, 3, 162:ut litigantes quoque a sermone incipiant, ad vociferationem transeant,
Sen. Ep. 15, 6.—Of prose as opposed to poetry:comoedia... nisi quod pede certo Differt sermoni sermo merus,
Hor. S. 1, 4, 48:et tragicus plerumque dolet sermone pedestri Telephus et Peleus, etc.,
id. A. P. 95.—Concr., of verses in a conversational style, a satire:3.ille (delectatur) Bioneis sermonibus et sale nigro,
Hor. Ep. 2, 2, 60:Albi, nostrorum sermonum candide judex,
id. ib. 1, 4, 1:nec sermones ego mallem Repentes per humum quam res componere gestas,
id. ib. 2, 1, 250.—With reference to some particular object, common talk respecting any thing, report, rumor (syn.:II.fama, rumor): vulgi sermo,
Cic. Fam. 3, 11, 1:nunc per urbem solus sermo est omnibus, Eum, etc.,
Plaut. Ps. 1, 5, 4:sermo est totā Asiā dissipatus, Cn. Pompeium, etc.,
Cic. Fl. 6, 14:mihi venit in mentem multum fore sermonem, me, etc.,
id. Att. 7, 23, 2:si istiusmodi sermones ad te delati de me sunt, non debuisti credere,
id. Fam. 3, 8, 5 sq.:in sermonem hominum venire,
id. Verr. 2, 4, 7, § 13:audita et percelebrata sermonibus res est,
id. Cael. 29, 69; cf.:vix feram sermones hominum, si, etc.,
id. Cat. 1, 9, 23:vestrae perigrinantur aures, neque in hoc pervagato civitatis sermone versantur,
this talk of the town, id. Mil. 12, 33:refrigerato jam levissimo sermone hominum,
id. Fam. 3, 8, 1:sermones inimicorum effugere,
id. Cael. 16, 38:sermones lacessere, reprimere,
id. Fam. 3, 8, 7: retudit sermones, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1:ne putet aliquid oratione meā sermonis in sese aut invidiae esse quaesitum,
of slander, calumny, Cic. Fl. 5, 13:dabimus sermonem iis, qui, etc.,
give them something to talk about, id. Fam. 9, 3; so,materiam sermonibus praebere,
Tac. H. 4, 4: cataplus ille Puteolanus, sermo illius temporis, Cic. [p. 1680] Rab. Post. 14, 40 B. and K. dub.; v. Orell. N. cr. —Transf., a manner of speaking, mode of expression, language, style, diction, etc. (cf. lingua):B.sermone eo debemus uti, qui notus est nobis, ne, ut quidam Graeca verba inculcantes jure optimo rideamur,
Cic. Off. 1, 31, 111:cujus (Terentii) fabellae propter elegantiam sermonis putabantur a C. Laelio scribi,
id. Att. 7, 3, 10:et sane quid est aliud vetus sermo quam vetus loquendi consuetudo?
Quint. 1, 6, 43; 12, 2, 3.—A language, the speech of a nation, etc.:C.cui (Catulo) non solum nos Latini sermonis, sed etiam Graeci ipsi solent suae linguae subtilitatem elegantiamque concedere,
Cic. de Or. 2, 7, 28:in Latino sermone,
id. ib. 3, 11, 42:quae philosophi Graeco sermone tractavissent, ea Latinis litteris mandaremus,
id. Fin. 1, 1, 1:patrii sermonis egestas,
Lucr. 1, 832; 3, 260:cum lingua Catonis et Enni Sermonem patrium ditaverit,
Hor. A. P. 57:aves, quae sermonem imitantur humanum... Agrippina turdum habuit imitantem sermones hominum... lusciniae Graeco atque Latino sermone dociles,
Plin. 10, 42, 59, § 120.—Of a single expression:si quis ita legaverit: Fructus annuos, etc., perinde accipi debet hic sermo, ac si, etc.,
Dig. 7, 1, 20; 11, 7, 2, § 1; 28, 5, 29.— Hence, of a single word (late Lat.): deos sermo Graecus est, Cassiod. in Psa. 21, 1. -
2 blandiloquentia
blandiloquentia ae, f [blande + loquens], fawning speech, Enn. ap. C.* * *charming/persuasive speech, smooth talking -
3 commodum
commodum adv. [commodus], just, just then, just now (colloq.): commodum Enim egeram diligentissime, had just been arguing: id cum hoc agebam commodum, was just talking of, T.: commodum discesseras, cum Trebatius venit: commodum cum redisset.* * *Ijust, a very short time before; that/this very minute; even now, at this momentIIconvenience, advantage, benefit; interest, profit, yield; wages, reward; gift -
4 dēclāmātiō
dēclāmātiō ōnis, f [declamo], practice in public speaking, oratorical exercise, declamation: in cottidianā: ut declamatio fias, a theme for declamatory exercises, Iu.— Loud talking, noisy talk: volgaris.* * *delivering set speech; declamination; school exercise speech; using rhetoric -
5 dicāx
-
6 mora
mora ae, f [1 SMAR-], a delay, procrastination: comitiorum, S.: inter eas moras, S.: rerum: moram praeceptis inferre, defer: moram ad insequendum intulit, Cs.: facere dilectui, L.: facere creditoribus, put off payment: trahere, delay, V.: moliri, cause delay, V.: moram interponere, interpose delay: mora reliquorum, delay in pursuing, Cs.: morā dies extrahens, talking against time, Cs.: Nec mora ullast, quin iam uxorem ducam, I will without delay, T.: Quosque referre mora est, would take too long, O.: Parva mora est sumpsisse, he promptly took, O.: per hunc nullast mora, on his part, T.: in me mora non erit ulla, V.: Nulla mora est, I am ready, O.: sine ullā morā negotium suscipere, at once: moram certaminis hosti exemit, i. e. hastened it on, L.: Molliri morā, with delay, i. e. gradually, O.—In speech, a stop, pause: morae respirationesque.— An obstruction, hinderance, cause of delay: ne morae meis nuptiis egomet siem, hinder, T.: ne in morā illi sis, T.: magnā fluminis morā interpositā, Cs.: restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum es, L.: quae tantae tenuere morae? V.: Rumpe moras, V.—In the phrase, mora temporis, an interval, lapse of time: Longa fuit medii mora temporis, O.: moram temporis quaerere dum, etc., L.* * *delay, hindrance, obstacle; pause -
7 tenus
tenus —, n [2 TA-], a stretched cord, noose (old).—Hence, acc absol., with gen, to the end, as far as, all the way to, unto, to: lumborum tenus, as far as the loins: laterum tenus, V.: per aquam ferme genūs tenus altam, L.: urbium Corcyrae tenus, L.—As praep., with abl, all the way to, as far as, unto: Tauro tenus regnare: erat pectoribus tenus, L.: Pube tenus, V.: collo tenns, O.: mediā tenus alvo, O.: lateri capulo tenus abdidit ensem, V.: poti faece tenus cadi, H.—Fig., to the extent of, as far as, to: dando (spectaculum) Modo volneribus tenus, i. e. without fighting to the death, L.: nomine tenus, Ta.: doctrinā ore tenus exercitus, i. e. only for talking, Ta.—In the phrase, verbo tenus, in words, as far as language is concerned: veteres verbo tenus acute... de re p. disserebant, i. e. theoretically: in quos iecit magis hoc consul verbo tenus, quam ut re insimularet, L.* * *as far as, to the extent of, up to, down to -
8 vāniloquus (-locus)
vāniloquus (-locus) adj. [vanus+4 LAC-], talking idly, boastful, L. -
9 adloquium
address, addressing, talk; talking to, encouragement, friendly/reassuring words -
10 alloquium
address, addressing, talk; talking to, encouragement, friendly/reassuring words -
11 astriloquus
astriloqua, astriloquum ADJ -
12 belivus
beliva, belivum ADJbleating; baa-ing; talking foolishly -
13 blandidicus
blandidica, blandidicum ADJusing fair/flattering words, smooth spoken/talking -
14 blandiloquens
(gen.), blandiloquentis ADJcharming/persuasive (of speech), smooth talking -
15 blandiloquentulus
blandiloquentula, blandiloquentulum ADJcharming/persuasive in speech, smooth talking -
16 blandiloquus
blandiloqua, blandiloquum ADJcharming/persuasive in speech, smooth talking -
17 collocutio
conversation (private), discussion, debate; conference, parley; talking together -
18 commurmuratio
buzz, hum, murmur, confused noise of talking; general murmuring (L+S) -
19 conlocutio
conversation (private), discussion, debate; conference, parley; talking together -
20 duciloquus
duciloqua, duciloquum ADJsweetly speaking; sweet talking
См. также в других словарях:
Talking — Talk ing, a. 1. That talks; able to utter words; as, a talking parrot. [1913 Webster] 2. Given to talk; loquacious. [1913 Webster] The hawthorn bush, with seats beneath the shade, For talking age and whispering lovers made. Goldsmith. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
talking — [tôk′iŋ] n. the act of a person who talks; discussion; conversation adj. that talks; talkative * * * … Universalium
talking — index loquacious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
talking-to — n [C usually singular] informal an occasion when you talk to someone angrily, especially a child or someone who is below you in rank … Dictionary of contemporary English
talking-to — ► NOUN informal ▪ a sharp reprimand … English terms dictionary
talking — [tôk′iŋ] n. the act of a person who talks; discussion; conversation adj. that talks; talkative … English World dictionary
talking-to — [tôk′iŋ to͞o΄] n. Informal a rebuke; scolding … English World dictionary
talking of — Apropos of, now that mention has been made of • • • Main Entry: ↑talk … Useful english dictionary
talking — adj. & n. adj. 1 that talks. 2 having the power of speech (a talking parrot). 3 expressive (talking eyes). n. in senses of TALK v. Phrases and idioms: talking book a recorded reading of a book, esp. for the blind. talking film (or picture) a film … Useful english dictionary
talking — n. to do the talking (she did all the talking) * * * [ tɔːkɪŋ] to do the talking (she did all the talking) … Combinatory dictionary
talking-to — n lecture, scolding, reprimand, rebuke, reproof, reproach, criticism COLLOQ. dressing down, telling off, carpeting, wigging, ticking off, rocket ≠ praise, commendation * * * ˈtalking to f6 [talking to talkings to] noun … Useful english dictionary