Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

talentum

  • 1 talentum

    talentum, ī, n. (τάλαντον, eig. die Wage, übtr. das Gewicht, dann übh. das, was abwägt, dah. I) ein griechisches Gewicht, Talent, in verschiedenen Staaten von verschiedener Schwere, meistens gegen einen halben Zentner, das italische = 100 röm. Pfund, aurique eborisque talenta, Verg.: talentum thynni, turis, Plin. – II) eine Summe Geldes, ein Talent, in den verschiedenen griechischen Staaten und zu verschiedenen Zeiten von verschiedenem Werte (das attische Talent = 60 Minen, nach unserem Gelde rund 4800 Mark), Cic. u.a.: Atticum talentum, Varro fr. – C. Gracch. u. Plaut. nennen das attische Talent talentum magnum. – / Genet. Plur. gew. talentûm, Cic. Rab. Post. 21. Liv. 30, 16, 12 u.a. Curt. 4, 11 (43); 5, 2 (8), 11 u.a. Plin. 12, 80. Iustin. 12, 12. § 12; 33, 2, 5 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 171); aber auch talentorum, Plin. 33, 51. Suet. Caes. 54, 3.

    lateinisch-deutsches > talentum

  • 2 talentum

    talentum, ī, n. (τάλαντον, eig. die Wage, übtr. das Gewicht, dann übh. das, was abwägt, dah. I) ein griechisches Gewicht, Talent, in verschiedenen Staaten von verschiedener Schwere, meistens gegen einen halben Zentner, das italische = 100 röm. Pfund, aurique eborisque talenta, Verg.: talentum thynni, turis, Plin. – II) eine Summe Geldes, ein Talent, in den verschiedenen griechischen Staaten und zu verschiedenen Zeiten von verschiedenem Werte (das attische Talent = 60 Minen, nach unserem Gelde rund 4800 Mark), Cic. u.a.: Atticum talentum, Varro fr. – C. Gracch. u. Plaut. nennen das attische Talent talentum magnum. – Genet. Plur. gew. talentûm, Cic. Rab. Post. 21. Liv. 30, 16, 12 u.a. Curt. 4, 11 (43); 5, 2 (8), 11 u.a. Plin. 12, 80. Iustin. 12, 12. § 12; 33, 2, 5 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 171); aber auch talentorum, Plin. 33, 51. Suet. Caes. 54, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > talentum

  • 3 talentum

        talentum ī ( gen plur. talentūm, C., L.), n, τάλαντον, a talent, half a hundred-weight (a Grecian standard of weight): auri eborisque talenta, V.—A talent (a Grecian standard of value, usu. of sixty minae, equal to about £233 sterling or $1132 in gold): quinquaginta ei talenta adferre: decem milia talentūm: argenti, V.: Mille talenta rotundentur, H.; cf. talentum ne minus pondo octaginta Romanis ponderibus pendat (i. e. the great talent of eighty minae), L.
    * * *
    talent; sum of money

    Latin-English dictionary > talentum

  • 4 talentum

    tălentum, i, n. [st2]1 [-] talent (poids grec de 50 livres environ). [st2]2 [-] talent (somme d'argent).    - [gr]gr. τάλαντον.    - uni dedit quinque talenta, alii autem duo, alii vero unum, unicuique secundum propriam virtutem, et profectus est, Vulg. Matt.: il donna cinq talents à l'un, deux à l'autre, et un au troisième, à chacun selon sa capacité, et il partit.
    * * *
    tălentum, i, n. [st2]1 [-] talent (poids grec de 50 livres environ). [st2]2 [-] talent (somme d'argent).    - [gr]gr. τάλαντον.    - uni dedit quinque talenta, alii autem duo, alii vero unum, unicuique secundum propriam virtutem, et profectus est, Vulg. Matt.: il donna cinq talents à l'un, deux à l'autre, et un au troisième, à chacun selon sa capacité, et il partit.
    * * *
        Talentum, talenti. Horat. Un talent qui valoit six cens escuz.

    Dictionarium latinogallicum > talentum

  • 5 talentum

    tălentum, i ( gen. plur. talentum, Cic. Rab. Post. 8, 21; Liv. 30, 16, 12 et saep.;

    rarely talentorum,

    Suet. Caes. 54), n. [talanton, a thing weighed, a weight; hence], a talent, i. e.,
    I.
    A Grecian weight, varying in different states, usually about half a hundred-weight (very rare):

    auri eborisque talenta,

    Verg. A. 11, 333:

    thynni,

    Plin. 9, 15, 17, § 44:

    turis,

    id. 12, 17, 40, § 80.—
    II.
    A sum of money, likewise varying in amount.
    a.
    The Attic talent, which is most usually meant, contained sixty minæ, i. e. £243 15 s. sterling ($1182.19 in American gold):

    cum legati ab Alexandro quinquaginta ei talenta attulissent, quae erat pecunia temporibus illis, Athenis praesertim, maxima,

    Cic. Tusc. 5, 32, 91:

    decem milia talantum,

    id. Rab. Post. 8, 21; Plaut. Most. 3, 1, 114; 4, 2, 10; id. Truc. 5, 60; Varr. ap. Plin. 35, 11, 40, § 136:

    argenti,

    Verg. A. 5, 112; Hor. Ep. 1, 6, 34; id. S. 2, 3, 226; 2, 7, 89 al.; cf. Rhem. Fan. Pond. 37 sq.; Fest. p. 359.—Sometimes called also magnum, C. Gracch. ap. Gell. 11, 10, 6; Plaut. Truc. 4, 3, 71; id. Most. 3, 1, 110; id. Cist. 2, 3, 19.—
    b. c.
    The Egyptian talent, Varr. ap. Plin. 33, 3, 15, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > talentum

  • 6 talentum

    ī n. (греч.)
    талант (аттический), греч. мера веса (26,2 кг) Nep, V и денежная единица (свыше 2000 руб. золотом) C etc.

    Латинско-русский словарь > talentum

  • 7 talentum

    , i n греч.
      талант, крупная денежная единица

    Dictionary Latin-Russian new > talentum

  • 8 satius

    [st2]1 [-] (comparatif de satis): préférable. [st2]2 [-] (satius, adv.) Varr. de préférence, plutôt.    - satius est + inf.: il est préférable de, il vaut mieux.    - satius est + prop. inf.: il vaut mieux que.    - nonne fuit satius tristis Amaryllidis iras pati? Virg. B. 2, 14: n'eût-il pas été préférable de supporter les colères noires d'Amaryllis?    - mori et sibi et illi satius esse quam id faceret, Liv. 39: (elle s'écria): il vaudrait mieux pour elle et pour lui mourir que de faire cela.    - inter feras satius est aetatem degere quam in hac tanta immanitate versari, Cic. Am.: il vaudrait mieux passer sa vie parmi les bêtes féroces qu'au sein d'une société aussi barbare.    - tibi perdere talentum hoc pacto satius est quam illo minam, Ter. Heaut.: mieux vaut pour toi perdre un talent de cette façon qu'une mine de l'autre.    - ephori satius putarunt in urbe eum comprehendi, Nep.: les éphores jugèrent préférable de l'arrêter dans la ville.
    * * *
    [st2]1 [-] (comparatif de satis): préférable. [st2]2 [-] (satius, adv.) Varr. de préférence, plutôt.    - satius est + inf.: il est préférable de, il vaut mieux.    - satius est + prop. inf.: il vaut mieux que.    - nonne fuit satius tristis Amaryllidis iras pati? Virg. B. 2, 14: n'eût-il pas été préférable de supporter les colères noires d'Amaryllis?    - mori et sibi et illi satius esse quam id faceret, Liv. 39: (elle s'écria): il vaudrait mieux pour elle et pour lui mourir que de faire cela.    - inter feras satius est aetatem degere quam in hac tanta immanitate versari, Cic. Am.: il vaudrait mieux passer sa vie parmi les bêtes féroces qu'au sein d'une société aussi barbare.    - tibi perdere talentum hoc pacto satius est quam illo minam, Ter. Heaut.: mieux vaut pour toi perdre un talent de cette façon qu'une mine de l'autre.    - ephori satius putarunt in urbe eum comprehendi, Nep.: les éphores jugèrent préférable de l'arrêter dans la ville.
    * * *
        Satius, Aduerbium. Plaut. Mieulx.
    \
        Repertus est nemo, quin mori diceret satius esse. Cicero. Qu'il ne vaulsist mieulx de mourir.

    Dictionarium latinogallicum > satius

  • 9 Philippeum

    Phĭlippus, i, m., = Philippos, Philip, the name of several kings of Macedonia, the most celebrated of whom was the son of Amyntas, and father of Alexander the Great, Cic. Off. 1, 26, 90; Nep. Eum. 1, 4; id. Reg. 2, 1; Just. 7, 4 sq.; cf. Plaut. Aul. 4, 8, 4.—
    B.
    Transf., a gold coin struck by King Philip, a Philippe d'or, Plaut. Bacch. 4, 8, 27; so id. ib. 4, 8, 38; 41; 78 al.; Hor. Ep. 2, 1, 234;

    and, in gen., of other coins,

    Aus. Ep. 5, 19.—
    II.
    Hence,
    A.
    Phĭlippēus (collat. form Phĭlippĭus, Plaut. Poen. 1, 1, 38), a, um, adj., = Philippeios, of or belonging to Philip, king of Macedonia, Philippian:

    Philippeus sanguis,

    i. e. Cleopatra, because the Egyptian sovereigns were descended from Philip of Macedon, Prop. 3, 9, 39 (4, 10, 40):

    Em tibi talentum argenti: Philippeum aes est,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60: Philippeus nummus, a gold coin struck by Philip, of the value of twenty drachmœ, a Philippe d'or:

    nummi Philippei aurei,

    Plaut. As. 1, 3, 1; Liv. 39, 7:

    Philippeum aurum,

    from which the Philippe d'or was struck, Plaut. Curc. 3, 70 al. — Hence, absol.: Phĭlippēum, i, n., a gold coin struck by Philip, Varr. ap. Non. 78, 11. —And, transf., of other coins: argenteos Philippeos minutulos, Val. Imp. ap. Vop. Aur. 9.—
    B.
    Phĭlippĭcus, a, um, adj., = Philippikos, of or belonging to Philip, Philippic:

    Philippicum talentum argenti,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60:

    aurum,

    a gold-mine of Philip's in Macedonia, Plin. 37, 4, 15, § 57. — Cicero's orations against Antony were called orationes Philippicae, after those of Demosthenes against King Philip, Cic. Att. 2, 1, 3.—Also sing. collect.: Phĭlippĭca, ae, f.:

    divina Philippica,

    Juv. 10, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Philippeum

  • 10 Philippica

    Phĭlippus, i, m., = Philippos, Philip, the name of several kings of Macedonia, the most celebrated of whom was the son of Amyntas, and father of Alexander the Great, Cic. Off. 1, 26, 90; Nep. Eum. 1, 4; id. Reg. 2, 1; Just. 7, 4 sq.; cf. Plaut. Aul. 4, 8, 4.—
    B.
    Transf., a gold coin struck by King Philip, a Philippe d'or, Plaut. Bacch. 4, 8, 27; so id. ib. 4, 8, 38; 41; 78 al.; Hor. Ep. 2, 1, 234;

    and, in gen., of other coins,

    Aus. Ep. 5, 19.—
    II.
    Hence,
    A.
    Phĭlippēus (collat. form Phĭlippĭus, Plaut. Poen. 1, 1, 38), a, um, adj., = Philippeios, of or belonging to Philip, king of Macedonia, Philippian:

    Philippeus sanguis,

    i. e. Cleopatra, because the Egyptian sovereigns were descended from Philip of Macedon, Prop. 3, 9, 39 (4, 10, 40):

    Em tibi talentum argenti: Philippeum aes est,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60: Philippeus nummus, a gold coin struck by Philip, of the value of twenty drachmœ, a Philippe d'or:

    nummi Philippei aurei,

    Plaut. As. 1, 3, 1; Liv. 39, 7:

    Philippeum aurum,

    from which the Philippe d'or was struck, Plaut. Curc. 3, 70 al. — Hence, absol.: Phĭlippēum, i, n., a gold coin struck by Philip, Varr. ap. Non. 78, 11. —And, transf., of other coins: argenteos Philippeos minutulos, Val. Imp. ap. Vop. Aur. 9.—
    B.
    Phĭlippĭcus, a, um, adj., = Philippikos, of or belonging to Philip, Philippic:

    Philippicum talentum argenti,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60:

    aurum,

    a gold-mine of Philip's in Macedonia, Plin. 37, 4, 15, § 57. — Cicero's orations against Antony were called orationes Philippicae, after those of Demosthenes against King Philip, Cic. Att. 2, 1, 3.—Also sing. collect.: Phĭlippĭca, ae, f.:

    divina Philippica,

    Juv. 10, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Philippica

  • 11 Philippius

    Phĭlippus, i, m., = Philippos, Philip, the name of several kings of Macedonia, the most celebrated of whom was the son of Amyntas, and father of Alexander the Great, Cic. Off. 1, 26, 90; Nep. Eum. 1, 4; id. Reg. 2, 1; Just. 7, 4 sq.; cf. Plaut. Aul. 4, 8, 4.—
    B.
    Transf., a gold coin struck by King Philip, a Philippe d'or, Plaut. Bacch. 4, 8, 27; so id. ib. 4, 8, 38; 41; 78 al.; Hor. Ep. 2, 1, 234;

    and, in gen., of other coins,

    Aus. Ep. 5, 19.—
    II.
    Hence,
    A.
    Phĭlippēus (collat. form Phĭlippĭus, Plaut. Poen. 1, 1, 38), a, um, adj., = Philippeios, of or belonging to Philip, king of Macedonia, Philippian:

    Philippeus sanguis,

    i. e. Cleopatra, because the Egyptian sovereigns were descended from Philip of Macedon, Prop. 3, 9, 39 (4, 10, 40):

    Em tibi talentum argenti: Philippeum aes est,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60: Philippeus nummus, a gold coin struck by Philip, of the value of twenty drachmœ, a Philippe d'or:

    nummi Philippei aurei,

    Plaut. As. 1, 3, 1; Liv. 39, 7:

    Philippeum aurum,

    from which the Philippe d'or was struck, Plaut. Curc. 3, 70 al. — Hence, absol.: Phĭlippēum, i, n., a gold coin struck by Philip, Varr. ap. Non. 78, 11. —And, transf., of other coins: argenteos Philippeos minutulos, Val. Imp. ap. Vop. Aur. 9.—
    B.
    Phĭlippĭcus, a, um, adj., = Philippikos, of or belonging to Philip, Philippic:

    Philippicum talentum argenti,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60:

    aurum,

    a gold-mine of Philip's in Macedonia, Plin. 37, 4, 15, § 57. — Cicero's orations against Antony were called orationes Philippicae, after those of Demosthenes against King Philip, Cic. Att. 2, 1, 3.—Also sing. collect.: Phĭlippĭca, ae, f.:

    divina Philippica,

    Juv. 10, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Philippius

  • 12 Philippus

    Phĭlippus, i, m., = Philippos, Philip, the name of several kings of Macedonia, the most celebrated of whom was the son of Amyntas, and father of Alexander the Great, Cic. Off. 1, 26, 90; Nep. Eum. 1, 4; id. Reg. 2, 1; Just. 7, 4 sq.; cf. Plaut. Aul. 4, 8, 4.—
    B.
    Transf., a gold coin struck by King Philip, a Philippe d'or, Plaut. Bacch. 4, 8, 27; so id. ib. 4, 8, 38; 41; 78 al.; Hor. Ep. 2, 1, 234;

    and, in gen., of other coins,

    Aus. Ep. 5, 19.—
    II.
    Hence,
    A.
    Phĭlippēus (collat. form Phĭlippĭus, Plaut. Poen. 1, 1, 38), a, um, adj., = Philippeios, of or belonging to Philip, king of Macedonia, Philippian:

    Philippeus sanguis,

    i. e. Cleopatra, because the Egyptian sovereigns were descended from Philip of Macedon, Prop. 3, 9, 39 (4, 10, 40):

    Em tibi talentum argenti: Philippeum aes est,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60: Philippeus nummus, a gold coin struck by Philip, of the value of twenty drachmœ, a Philippe d'or:

    nummi Philippei aurei,

    Plaut. As. 1, 3, 1; Liv. 39, 7:

    Philippeum aurum,

    from which the Philippe d'or was struck, Plaut. Curc. 3, 70 al. — Hence, absol.: Phĭlippēum, i, n., a gold coin struck by Philip, Varr. ap. Non. 78, 11. —And, transf., of other coins: argenteos Philippeos minutulos, Val. Imp. ap. Vop. Aur. 9.—
    B.
    Phĭlippĭcus, a, um, adj., = Philippikos, of or belonging to Philip, Philippic:

    Philippicum talentum argenti,

    Plaut. Truc. 5, 1, 60:

    aurum,

    a gold-mine of Philip's in Macedonia, Plin. 37, 4, 15, § 57. — Cicero's orations against Antony were called orationes Philippicae, after those of Demosthenes against King Philip, Cic. Att. 2, 1, 3.—Also sing. collect.: Phĭlippĭca, ae, f.:

    divina Philippica,

    Juv. 10, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Philippus

  • 13 commodus

    I com-modus, a, um
    1) надлежащий, полный, хороший
    capillus c. Plдлинные ( или пышные) волосы
    aliquem commodiorem esse simulare PJ — делать вид, будто кто-л. поправился
    3) удобный, благоприятный (anni tempus C; habitatio Dig; vestis ad cursum O; lex commoda alicui L; stella alicui commoda Prp)
    litterae commodae de aliqua re allatae sunt C — доставлены благоприятные известия о чём-л.
    4) услужливый, обходительный, предупредительный, любезный (c. alicui H; mores C; convivae, homines Pl)
    II Commodus, ī m. (L. Aurelius)
    Коммод, римск. император, сын M Аврелия (род. в 161 г. н. э., царствовал 180—192 гг. н. э.) Lampr

    Латинско-русский словарь > commodus

  • 14 dividuus

    dīviduus, a, um [ divido ]
    2)
    а) разделённый (преим. пополам) ( munus H)
    dividua amnis aqua O — река, разделившаяся на два рукава
    4) грам. разделительный (о словах, выделяющих единичные предметы из группы однородных, вроде uterque, alteruter, quisque, singuli и т. п.)

    Латинско-русский словарь > dividuus

  • 15 taxo

    āvī, ātum, āre [ tango ]
    1) ощупывать, осязать, трогать
    «taxare» pressius crebriusque est, quam «tangere» AG — с «taxare» связан смысл большей силы и частоты, чем с «tangere»
    2) порицать, упрекать, обвинять (aliquem PM, Su etc.)
    3) оценивать, определять стоимость (talentum Atticum denariis sex milibus t. PM)
    taxari modo majore SenT — оцениваться выше, т. е. караться строже

    Латинско-русский словарь > taxo

  • 16 Atticus

    Atticus, a, um (Ἀττικός), I) attisch, athenisch übh., Athenae, s. Athēnae: ager, Plaut.: regio, Attika, Plin. u. Hyg.: terra, s. 1. Attica: pubes, Trag. inc. fr.: civis, Plaut.: talentum, Varr. fr. u. Gell.: oves, Varr.: columnae, Pfeiler, Plin.: mel, vom Berge Hymettus, Plin.: u. so mella, Ov. u. Mart.: apis, Ov.: anus (Alte), Quint. u. Plin. ep.: virgo, i.e. canephoros (w. s.), Hor.: pelex, i.e. Philomela, Mart.: verba, Plaut.: fides, sprichw. = aufrichtige u. feste, Vell.: subst., Atticus, ī, m., der Attiker, Athener, Ter. Andr. 923 u. 927; kollekt., Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 498: Plur., Atticī, ōrum, m., die Attiker od. Athener, Cic. u.a. (s. Nipp. Nep. Thras. 3, 1). – Als Beiname: T. Pomponius Atticus (weil Pomp. lange in Athen gelebt hatte), s. Nep. Att. 2 sqq.: u. Attica, seine Tochter, Cic. ad Att. 12, 1, 1; 16, 11, 8: u. diese schmeichelnd Atticula genannt, Cic. ad Att. 6, 5, 4. – II) insbes., attisch, athenisch, in bezug auf den Ausdruck, auf Kunst u. Wissenschaft, bes. auf Beredsamkeit (vgl. Cic. or. 23), stilus, der einfache (im Ggstz. zum asiatischen, schwülstigen), Cic.: aures, feine, Cic.: u. so lepos, Mart.: logi, Plaut.: Atticarum Musarum scriptores, Varr. sat. Men. 379: subst., quid sit Atticum (der attische Ausdruck), discant, Cic.: u. Plur. Atticī, ōrum, m. (sc. oratores), attische Redner (Ggstz. Asiani), Cic. u. Quint. – / Synkop. Genet. Plur. in der Verbindung tetrachmum Atticum, Liv. 37, 46, 3; 39, 7, 1 (dagegen tetrachmum Atticorum b. Liv. 37, 59, 4).

    lateinisch-deutsches > Atticus

  • 17 corpus

    corpus, oris, n. (altind. kcorpusp –, Gestalt, Schönheit, persisch karp, Körper), der Körper, die materielle Substanz, Ggstz. anima u. animus (vgl. die jurist. Definition b. Pompon. dig. 41, 3, 30), I) eig.: A) im allg., 1) als tierischer Körper, Leib, Acherusia templa, quo neque permanent animae, neque corpora nostra, Enn. b. Lucr.: animi voluptates et dolores nasci e corporis voluptatibus et doloribus, Cic.: corpore albo, mit weißem Teint, Plaut. – dah. umschr. für das lebende Wesen selbst, bes. das menschliche Individuum, die Person selbst (wie σῶμα), wenn bloß die materielle Substanz, das rein Körperliche gedacht wird (dgl. Thiel Verg. Aen. 2, 18 u. 365. Fabri Liv. 22, 22, 7), corpora ferarum, volantum, Lucr.: corpora amantum, Lucr.: delecta virûm corpora, Verg.: unum vile atque infame corpus, Liv. – bes. da, wo es äußere (bürgerliche) Freiheit, Leben u. Tod gilt, c. liberum, captivum, Sall. u. Liv.: pro tribus corporibus triginta milia talentûm auri accipias, Curt. Vgl. Mützell Curt. 4, 11 (43), 6. – 2) als leblose Substanz, Masse, individua corpora, Atome, Cic.: c. ferri, Lucr.: Neptuni, Meerwasser, Lucr.: aquae, Lucr.: piceae, Plin.: umschr. für den lebl. Stoff selbst, c. materiai, Lucr. – quot haberet corpora pulvis, wieviel Körner, Ov.: genitalia corpora, Elemente, Ov.

    B) insbes.: 1) das Fleisch am tierischen Körper, ossa subiecta corpori, Cic.: c. subducere, mager machen, Ov.: c. amittere, mager werden, (Fleisch) ablegen, Cic. (vgl. abiit corpusque colorque, Ov.), Ggstz. c. facere, Fleisch ansetzen, »sich einen Bauch zulegen, korpulent, dick u. fett werden« (griech. σωματοποιειν), Phaedr.; vgl. (über alle drei) die Auslgg. zu Phaedr. 3, 7, 5. – dah. a) das Holz unter der Rinde des Baumes, Plin. 17, 234. – b) bildl., in der Rhetor., das Markige, Kernige, Strotzende, das Mark im Ausdrucke (vgl. Spalding Quint. 2. 4, 5. Meyer Quint. 2, 10, 5), Quint.: orationis, Petron.: eloquentiae, das Materielle, der Kern, das Wesentlichste, Quint. – 2) der leblose Körper, Leichnam, Caes. u.a.: locus vacans corporum, leer von L., Sidon. – dah. poet. v. den Schatten od. Seelen der Verstorbenen, Verg. Aen. 6, 303 u. 306. – 3) im Ggstz. zum Kopf, der Rumpf, Ov. met. 11, 794. – 4) im obszönen Sinne, a) der Körper, insofern er der sinnlichen Lust preisgegeben wird, c. suum publicare vulgo, Plaut.: c. vulgare, sich preisgeben, jedem hingeben, Liv.: ex vulgato corpore genitum, i.e. ex prostibulo, Liv.: corpore quaestum facere, Plaut. – b) meton., die Hoden ( wie σῶμα, δέμας; vgl. Schwabe Phaedr. 3, 11, 3), damnum amissi corporis, Phaedr.: dedit hic pro corpore nummos, Hor.

    II) übtr., wie σῶμα = jedes wie ein Körper gegliederte Ganze, auch deutsch zuw. ein Körper, 1) der Körper eines Schiffes, das Gerippe, Caes. b. c. 1, 54, 2. – 2) der Körper, das Gebäude des Staates, totum c. rei publicae, Cic.: perturbatum imperii c., Flor. – 3) das wohlgeordnete, eng verbundene Ganze, die Gesamtmasse, die Gesamtheit, a) die Gesamtheit, der Komplex der Befestigungswerke, Caes. b. G. 7, 72, 2. – u. eines Landes, Sicilia dirempta velut a corpore maiore, Iustin. 4, 1, 1. – b) das Ganze der Welt (griech. το τοῦ κόσμου σῶμα), rerum naturae corpus, Vell.: universitatis c., Cic. – c) von Schriftwerken, das Werk, das Gesamtwerk, die Sammlung (s. Gräve u. Korte Cic. ep. 5, 12, 4), Cic. u.a.: c. architecturae, Vitr.: c. omnis iuris Romani, Liv.; dah. Corpus iuris, als Titel der röm. Gesetzsammlung, Cod. Iust. 5, 13. – d) übh., Gesamtheit von Dingen, die Masse, Gesamtmasse, Summe, c. rationum, c. patrimonii, ICt.: corpora omnia maternae hereditatis, ICt. – e) der Körper = ein Komplex, Verein von Menschen, α) eines Staates, eines Gemeinwesens, der Verband, die Gemeinde, die Gesamtmasse, corpus nullum civitatis nec senatus nec plebis concilium nec magistratus esse, Liv.: nunc in corpus unum confusi omnes (von den verschiedenen Einwohnern einer Stadt), Liv.: commixti corpore (mit der Gesamtmasse der Latiner) tantum subsident Teucri, Verg.: toto certatum est corpore regni, Verg.: fiunt de uno populo duo corpora, Iustin. Vgl. Walther Tac. Germ. 39. p. 88. Fittbogen Iustin. 3, 2, 2. – β) eines Ursprungs, einer Beschäftigung, der Stand, die Korporation, die Kaste, die Innung, eiusdem corporis, Liv.: sui corporis rex, Liv.: c. militum, Iustin.: c. fabrorum, ICt.: late fusum id corpus, Volksklasse, Stand, Tac. Vgl. Drak. Liv. 1, 17, 2.

    lateinisch-deutsches > corpus

  • 18 defero

    dē-fero, dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) von der Höhe nach der Tiefe herab-, hinabtragen od. - bringen (-senden) od. - schaffen od. -holen, mit hinabnehmen u. dgl., 1) im allg.: amoeno ex Helicone perenni fronde coronam, Lucr. (u. so harmoniai nomen alto delatum Heliconi [vom H.], bildl., Lucr.): ramalia arida tecto, Ov. – pueros protinus ad ripam Tiberis, Val. Max.: alqd ad inferos (Unterwelt), Sen.: semen quod ex arbore per surculos defertur in terram, Varro: dum culleus, in quem coniectus in profluentem deferretur, comparetur (v. Pers.), Cic.: deferri in imum, in einer Flüssigkeit zu Boden sinken (Ggstz. innatare, obenauf schwimmen), Cels.: so auch deferri ad ima (Ggstz. in summo umore consistere), Petron.: ab Iliaca purgamina Vesta def. flavis in mare aquis, Ov.: def. materiam omnem infra Veliam, Liv.: hunc sub aequora, hinabtauchen, Ov.: Fames (Hungergöttin) per aëra vento ad iussam delata domum, Ov. – fulmen detulit in terram mortalibus (den St.) ignem primitus, Lucr.: Iri, decus caeli, quis te mihi nubibus actam detulit in terras? Verg. – So nun bes.: α) mit sich hinabführen, v. Flüssen usw., teils Ggstde. hinabflößen, stromabwärts führen, mit sich stromabwärts führen, amnes plurimum limi deferentes, Plin.: excipere dolia, quae amnis defert, Liv.: Pontius Cominius incubans cortici secundo Tiberi ad urbem defertur, schwimmt die Tiber hinab, Liv. – teils einen aufgenommenen Fluß mit sich hinabführen ins Meer, dah. im Passiv v. Flusse selbst = hinabströmen, Rhodanus segnem deferens Ararim, Plin.: flumina, quae in mare deferuntur, Plin. ep.: nec Euphrates nisi per Tigrim defertur in mare, Plin. – u. Partiz. Präs. deferens (verst. se) = in seinem Bette hinabströmend, in seinen Ufern dahingleitend, flumina liquida ac deferentia (Ggstz. rigentia gelu aut campis superfusa), Plin. pan. 82, 5. – β) abbrechend, fortrückend wohin herabverlegen, herabversetzen, herabrücken oder herabrücken lassen, herabgelangen lassen, aedes suas sub Veliam, Cic.: aedes in planum, Liv. (vgl. im Bilde fortunam suam in planum, Sen. de tranqu. anim. 10, 6): castra in viam, Liv.: acies in campos delata est, Liv. – elephanti rursus simili ruinā inferioris pontis deferebantur (ließ man weiter hinabgelangen), donec ad aequiorem vallem perventum est, Liv.

    2) insbes., rasch od. gewaltsam herabtragen, binabstoßen, hinabstürzen, a) übh.: alqm in abruptum barathrum, Catull.: ferrum elatum in pectus, Tac. – gew. im Passiv = hinabstürzen, in foveas deferri, Curt.: ruinā tota prolapsa acies in praeceps deferri, Liv.: deferri ad terram (v. Pers.), Liv. u. (Ggstz. allevari ad caelum) Sen.: casu (durch einen Fall) deferri in terram, zu Boden stürzen (v. Kindern), Quint.: dorso (equi) delatus ab alto, herabgesprungen, Sil.: m. dopp. Nom., praeceps aërii speculā de montis in undas deferar, Verg. ecl. 8, 59 sq. – übtr., ut non solum auribus acciperetur, sed etiam oculis cerneretur, quem et ex quanto regno ad quam fortunam detulisset, Nep. Timol. 2, 2. – b) prägn., berabstürzen = zu Boden stürzen, (terrae motus) defert montes, surrigit plana, Sen. – im Passiv = herabstürzen (intr.), per praecipitia deferri, Quint.

    II) von einem Ausgangspunkte nach einem Zielpunkte hinabtragen = forttragen, hintragen, zutragen, fort-, hinbringen, fort-, hinschaffen, herbeitragen od. - bringen od. -schaffen, wohin überbringen, abliefern, Passiv deferri oft = sich fort- od. hintragen lassen, A) eig.: 1) im allg.: a) übh.: α) von Pers.: pecuniam atque arma, Tac.: quae ad usum necessaria sunt, Liv.: eodem pecuniam, quae superest, Liv.: quo merces odorum deferunt, Plin.: quo (wohin) me deferre paratis? Ov.: omnia aliunde alio deferuntur, Sen.: ad causas iudicia iam facta domo, schon fertig mitbringen, Cic.: id (candelabrum) in praetorium, Cic.: def. commeatum in viam (an den Weg), Liv.: alqm allevatum in tabernaculum, Curt.: captum omnibus membris deferri in curiam, Liv.: arma sua extra vallum deferri equumque educi clam iussit, Val. Max.: Pompeium Carteiam def. (in der Sänfte), Auct. b. Hisp.: funus Romam, Aur. Vict.: formā excellentes (virgines) domos, Liv.: aurum ex omnibus delubris Praeneste, Plin.: ei munera, quae Athenis acceperat, deferri iussit, Nep.: def. alci epistulam, Plaut. u. Cic.: argentum ad alqm, Ter.: ad alqm epistulam, litteras, mandata, Caes.: litteras ad alqm in Hispaniam ulteriorem, Liv.: compilare quidquid domi est atque hinc ad amicam def., zutragen, Plaut.: lecticā deferri ad consules (v. einem Kranken), Lact.: dicta, mandata per auras, Verg. – m. Abl. womit? (worin? worauf?), caput ad Sullam usque ab Ianiculo ad aedem Apollinis manibus ipse suis detulit, Cic. fr.: im Passiv, lecticā (in der Sänfte) deferri in castra atque in curiam, Suet.: lecticā deferri in aciem, Val. Max.: senatorum umeris (auf den Sch.) in campum deferri cremarique (v. toten Augustus), Suet. – β) v. lebl. Subjj.: e portu navis huc nos dormientes detulit, Plaut. Amph. 701: detulit aura preces ad me non invida blandas, Ov. met. 10, 642.

    b) in einigen t. t. der publiz. Sprache: def. sitellam, den Lostopf (die Urne mit den Losen) herbeibringen od. herbeibringen lassen (damit das Volk in den Komitien abstimme), Cic. pro Corn. 1. fr. 13 u. 14 = fr. 29 u. 30 M.: de M. Octavio, über den Volkstribunen M. Oktavius abstimmen lassen, Cic. de nat. deor. 1, 106. – bes. oft def. ex aerario od. def. in aerarium od. ad aerarium, aus dem Ärarium (wo außer den Geldern auch die Feldzeichen, Senatsbeschlüsse, Rechnungen über verwendete Staatsgelder usw. aufbewahrt wurden) hinbringen, in das Är. hinbringen, abliefern, entrichten, niederlegen, signa (Feldzeichen) eodem ex aerario, signa ex aerario prompta in campum od. ad dictatorem (v. den Quästoren), Liv.: aurum et omnia ornamenta in aerarium (v. den röm. Matronen), Liv.: pecuniam od. aurum et argentum in aerarium, Liv.: aes in aerarium ad quaestores, Liv.: aera poenae nomine in aerarium def. (v. den Hagestolzen), Val. Max.: munera, quae ab rege privatim acceperant, in aerarium detulerunt (v. röm. Gesandten), Val. Max.: u. ähnlich def. omne aurum, argentum, aes signatum ad triumviros mensarios extemplo, Liv. – senatusconsultum ad aerarium def., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 39, 4, 8. Nipp. Tac. ann. 3, 51): decreta patrum ad aerarium, Tac.: früher senatusconsulta in aedem Cereris ad aediles plebis, Liv. 3, 55, 13. – def. censum Romam, die Schätzungslisten nach Rom einreichen (v. den Zensoren in den Kolonien), Liv. 29, 15, 10 u. 37, 7 (versch. v. def. censum, v. röm. Bürger, s. unten no. B, 2, b, β, γγ). – def. vadimonia Romam, zu Rom einreichen (v. den Klägern), Liv. epit. 86. – def. in publicas tabulas, beim Zensus in die öffentlichen (im Ärarium niedergelegten) Urkunden eintragen, zB. in publicas tabulas delato modo frui (agro) non posse, Ulp. dig. 50, 15, 4. § 1.

    2) insbes.: a) unwillkürlich, gewaltsam von einem Orte abführen, u. nach einem Orte hinführen, α) übh. = hinversetzen, hingeraten lassen, hintreiben, im Passiv = hingeführt od. versetzt werden, hingelangen, hingeraten, miratur, quis deus iuvenes tam urbanos in suam regionem detulerit, Petron.: hos ad magistros si qua te fortuna, Cato, cum tua natura (natürl. Anlage) detulisset, Cic.: v. lebl. Subjj., ab Cenaeo Demetriadem, si forte eo deferret fuga regem, traiecit, Liv.: quod (iaculum) detulit error (Fehlschuß) in Idan, Ov. – im Passiv, iumenta decesserant militari viā et errore delata per quattuor stadia in quadam valle constiterant, Curt.: Perseus rex fugā cum decem milibus talentûm Samothraciam defertur, Iustin.: putant se in alium terrarum orbem delatos (in eine andere Welt versetzt), Petron. 1, 2: u. so ille (Lucilius) si foret hoc nostrum fato delatus in aevum, Hor. sat. 1, 10, 68 (al. delapsus): optatum negotium sibi in sinum delatum esse, sei ihm in den Schoß gefallen (bildl. = unverhofft zugefallen), Cic. II. Verr. 1, 131. – im Passiv m. Prädik.-Adj., hic rumor est Asinium delatum (esse) vivum in manus militum, Cic. ad Att. 12, 2, 1. – β) als naut. t. t. = hinführen, hintreiben, verschlagen, im Passiv = hingeführt, verschlagen werden, hingetrieben werden od. hintreiben, hingeraten, alqm ex alto ignotas ad terras et in desertum litus (v. Sturm), Cic.: si quo casu in freto aestus morari aut deferre naves in terram posset, Liv. – quo essent eae (naves) delatae, primis diebus ignorabant, Caes.: onerariae (naves) duae paulo infra delatae sunt, Caes.: una (navis) delata Oricum, Caes.: huc ubi delati portus intravimus, Verg.: u. so v. Pers., deferri longius, Caes.: deferri in Africae sinum, in Italiam, Iustin.: tempestate classe dispersā deferri Brundisium, Val. Max.: deferri Siculam ad Aetnen, Ov.: naufragio in ea loca deferri, Iustin.

    b) etw. zu Markte-, zum Verkauf bringen, feilbieten, pallium, Petron.: dum virent nexos deferte maniplos, Col. poët.: deferri in vicum vendentem tus et odores, Hor.: ultro delatis capsis, Hor.: videamus hoc quod concupiscimus quanti (wie hoch, wie teuer) deferatur, Sen.: duas Veneres (zwei Venusstatuen) eodem pretio deferre, Plin.

    B) übtr.: 1) im allg., m. Advv. od. m. ad od. in u. Akk., quod superest, nunc huc rationis detulit ordo, Lucr.: def. eadem fortunae pignera in discrimen, aufs Spiel setzen, Liv.: fabulas in certamen, zur Preisbewerbung bringen, Quint.: ad agendum nihil cogitati praemeditatique detulisse (mitgebracht haben), Quint.: quidquid doloris habent, in pedes deferunt, schieben es auf die F., Petron.

    2) insbes.: a) erteilend zu jmd. hinbringen, darbringen, darbieten, erteilen, zuteilen, verleihen, übertragen, auftragen, zuw. auch anbieten (Ggstz. accipere, auferre ab alqo, negare, accipere nolle, alqā re uti nolle), α) übh.: si quid petet, ultro defer, Hor.: ne aliquis dicat, id ad me ereptum pervenisse, quod delatum accipere noluissem, Nep.: cum praecipua et cupita aliis (von andern Begehrtes) prior deferret, ihren Wünschen zuvorkommend darbrachte, Tac.: obvias opes def. (v. den Göttern), Tac.: def. iusiurandum, den Eid zuschieben (Ggstz. iusi. referre, zurückschieben, gerichtl. t. t.), Quint. u. ICt. – palmam eius rei alci, Cic.: alci praemium dignitatis (Ggstz. denegare), Cic.: pacem hostibus, Liv.: hoc illis in beneficii loco, Cic.: universum studium suum et benevolentiam ad alqm, Cic.: nec mihi quicquam tali tempore in mentem venit optare, quod non ultro Caesar mihi detulerit, Cic. – m. Prädik.-Akk., alci Octaviam sororis neptem condicionem (als Partie), Suet. Caes. 27, 1. – m. ad u. Akk. des Gerund., omnem ei suam auctoritatem, gratiam, copias, opes ad hoc negotium conficiendum, Cic.

    β) etw. zur Ausführung, Verwaltung jmdm. übertragen, jmd. mit etwas beauftragen, propter frequentes delatos honores potestatesque summas, Nep.: delatum ab Augusto consulatum accipere, Tac. – def. cognitionem senatui, Suet.: u. def. causam (Führung des Prozesses) ad alqm, Cic.: negotium ad collegam eius, Cic.: rem ad Pompeium, Cic.: eius belli conficiendum exitum ad Cn. Pompeium, Cic.: omnia ad unum ( neben tribuere uni omnia), Cic.: primas (erste Rolle) ad alqm, Cic.: secundas (zweite Rolle) alci, Quint.: alci auguratum, Cic.: alci dictaturam, consulatum, Val. Max.: alci praeturam, Cic.: imperium alci, Tac., od. ad alqm, Cic.: ultro legationem alci (Ggstz. multis petentibus denegare), Cic.: alci praefecturam fabrûm, Cic.: alci regnum (Ggstz. regno uti nolle), Cic.: regnum ac diadema uni, Hor.: ad alqm summum imperium, Iustin.: ad alqm summam imperii, summam rerum, Nep.: totius belli summa ad alqm omnium voluntate defertur, Caes. – γ) etw. zur Begutachtung, zur Entscheidung jmdm. übertragen, überweisen, etw. vor jmd. zur Entscheidung bringen, jmdm. etw. zur Begutachtung, zur Entscheidung vorlegen, anheimgeben, decumanos convocat; rem defert; statuunt illi atque decernunt, ut etc., Cic.: rem ad amicos, Cic.: rem ad consilium (Kriegsrat), Caes.: rem od. causam ad senatum, Cic.: rem dubiam ad patres sub certo auctore, Liv.: ad alqm controversias suas litesque, Eutr.: id postero die senatui, Nep.: puerorum querelam regi, Iustin. – alqd in forum iudiciumque, auf das F. und vor G., Cic. Cael. 35.

    b) etw. als Nachricht, Anzeige usw. mündlich od. schriftl. zu jmd. hinbringen = jmdm. hinterbringen, mitteilen, anzeigen, anmelden, bei jmd. zur Anzeige bringen, jmdm. etw. eröffnen, anvertrauen, jmd. von etw. in Kunde setzen, ihm Eröffnung machen, bei jmd. etw. zur Sprache bringen, sociorum populique Romani querimonias (v. Gesandten), Liv.: def. falsum equitum numerum, Caes.: his falsa, Nep.: vocem eius statim ad hunc M. Catonem, Cic.: rem inquisitam ad consulem, Liv.: alcis consilia ad adversarios, Cic.: quae audierunt ad legatos deferunt, Caes.: contionem habuit, quae est ad me tota (ihrem ganzen Inhalte nach) delata, Cic.: cetera (Logik u. Physik) si non didicerit, tamen poterit, si quando opus erit, ornare dicendo, si modo ad eum sunt delata et ei tradita (durch Lehre überliefert), Cic.: haec ad Antonium statim per Graecos deferuntur, Caes.: nec deerant qui haec iisdem verbis aut versa in deterius Senecae deferrent, Tac.: de quibus quod inimici detulerant neque credendum neque neglegendum putavit, Nep.: id Carthaginem (nach K.), Nep. – m. folg. Acc. u. Infin., defert ad coniectorem quidam somniasse se ovum pendēre ex fascia lecti sui cubicularis, Cic.: vehementer te esse sollicitum multi ad nos cotidie deferunt, Cic.

    So nun bes.: α) als gerichtl. t. t., v. Angeber, Denunzianten, od. v. Kläger, αα) nomen alcis od. alcis rei od. nomen alci def., jmds. od. einer Sache Namen beim Prätor angeben, jmd. anklagen, in Anklagestand versetzen, gegen jmd. eine Klage anstellen, illi nonnihil in deferendo nomine secuti, Cic.: def. nomen venefici cuiusdam, Cic.: nomen amici mei de ambitu, Cic.: huic eidem Sopatro idem inimici ad C. Verrem eiusdem rei nomen detulerunt, Cic. – ββ) indicium deferre ad alqm, die Anzeige von einem Verbrechen dem Prätor usw. hinterbringen, zB. def. ind. ad praetores, Liv.: huius rei delatum indicium ad ipsum suppressit, Curt. – γγ) def. crimen, bei einem Magistrat eine Beschuldigung anbringen, vorbringen, def. novum et ante hunc diem non auditum crimen, Cic.: crimen atrociter, Tac.: def. crimen ad me, Cic.: crimen ad senatum diluendum, Liv.: crimina in (gegen) dominum (v. Sklaven), Cic.: def. crimina de Perseo (beim Senate), Liv. – δδ) def. alqd od. de alqa re od. de alqo, etw. beim Prätor usw. hinterbringen, angeben, anzeigen, über etw. od. jmd. Anzeige machen, unus ex consciis deferebat, Sen.: a duobus indicibus delatus, Curt.: haec omnia indices detulerunt, rei confessi sunt, Cic.: def. publicae pecuniae peculatum, Tac.: quamvis ea, quae audierat, ad Neronem detulisset, Tac. – de defectione patris def., Nep.: eadem de noverca def., Quint.: commodius fecissent tribuni plebis, Quirites, si quae apud vos de me deferunt, ea coram potius me praesente detulissent, Cic.: quaedam de coniuratione ultro ad eum def., Suet. – εε) def. alqm, jmd. angeben, anklagen, in Anklagestand versetzen, gegen jmd. eine Klage anstellen, Capitonem (v. Kläger), Tac.: reos eiusdem criminis (v. Angeber), Quint.: reos, ne apud praefectum urbis arguantur, ad praetorem def., Tac.: def. alqm ad fi scum, Suet.: per indicem ad senatum deferri, Suet. – m. Prädik.-Akk., Brutum Cassiumque legibus aggredi reosque caedis absentes def., Suet. – m. Ang. wessen? weswegen? durch Genet., deferri maiestatis, adulterii, Tac.: ab alqo deferri furti, Cic. or. in tog. cand. fr. 6. p. 22, 3 K. (fr. 9. p. 241, 14 Klotz): od. beim Passiv durch Infin. (Nom. u. Infin.), Libo Drusus defertur moliri res novas, Tac.: Lepida defertur simulavisse partum, Tac.: od. durch einen Satz m. tamquam u. Konj., Hilarius Caesaris libertus detulerat, tamquam propriam ipse (M. Cluvius Rufus) potentiam tentasset, Tac. – ganz absol., et minari et deferre etiam non orator potest, Quint.: deinde extraneo vel etiam domesticorum aliquo deferente assidue varieque inquietatus (est), Suet.

    β) als publiz. t. t., αα) ad aerarium def., im Zshg. auch bl. deferre, beim Ärarium angeben, in die Verzeichnisse der Schatzkammer eintragen od. eintragen (registrieren) lassen, nomina iudicum, Cic. Phil. 5, 15. – bes. alqm in beneficiis ad aerarium def., im Zshg. bl. deferre alqm, jmd. unter den zu erteilenden Gratifikationen (die der Prokonsul während seines Imperiums erteilt od. zu erteilen versprochen hatte) bei Übergabe der Rechnungen an die Schatzkammer in der Rechnungsablage mit aufführen und damit die Genehmigung derselben bei den Quästoren der Schatzkammer in Antrag stellen, jmd. der Schatz kammer unter den Gratifikanden zur Berücksichtigung empfehlen, in beneficiis ad aerarium delatus est a L. Lucullo pro consule, Cic. Arch. 11: def. tribunos militares et praefectos, Cic. ep. 5, 20, 7: in praetura, in consulatu praefectum fabrûm, Cic. Balb. 63. – ββ) def. alqd in censum, zur Schätzung angeben, anmelden, deklarieren (v. röm. Bürger, dagegen referre in censum [in die Schätzungsliste eintragen] v. Zensor od. dessen Schreibern, s. Drak. Liv. 39, 44, 2), zB. patrimonium, Val. Max.: lacus piscatorios, salinas, Ulp. dig.: non amplius quam mille quingentûm aeris, Gell.: scire liceat, quanti (wie hoch) quidque in censum deferendum sit, Sen. – prägn., deferri in censum, v. Pers., sich zur Schätzung anmelden, Eutr. 1, 7. – γγ) def. censum, sein Vermögen beim Zensor angeben, deklarieren, v. röm. Bürger, Plin. 7, 159: v. den Klienten, Tac. ann. 6, 41 (wov. verschieden censum Romam def., s. oben no. II, A, 1, b a. E.). – / arch. Perf. detoli, wov. detolerit, Lex. repetund. (Corp. inscr. Lat. 1, 198) 21. 76. 85.

    lateinisch-deutsches > defero

  • 19 dividuus

    dīviduus, a, um (divido), I) geteilt, getrennt, zerstreut, Hor., Plin. u.a.: aqua, das sich in zwei Arme teilt, Ov.: Nilus, Lucan.: dividuom fac, mache, d.i. bezahle die Hälfte, Ter.: dividuom talentum faciam, ich will ein T. halbieren = ich will ein halbes T. bezahlen, Plaut, rud. 1408: m. Genet., silva dividua carentiae, Chalcid. Tim. 286. p. 316, 3 Wr. – als gramm. t.t., auf einzelne in einer Mehrheit Bezug nehmend, Prisc. 2, 31. – II) trennbar, teilbar (Ggstz. individuus), Cic. de nat. deor. 3, 29; Tim. 7. § 21. Col. 12. praef. § 8.

    lateinisch-deutsches > dividuus

  • 20 mille

    mīlle, Numer., I) adi. tausend, mille et quingentis passibus abesse, Caes.: primus de mille (procis) fuisses, Ov.: bis mille equi, Hor. – II) subst. neutr., das Tausend, A) eig., Sing. mille mit Genet. (s. Brix Plaut. trin. 425. Lorenz Plaut. mil. 1055. Kühnast Liv. Synt. S. 80), mille drachumarum, nummûm, Komik.: mille modiûm, annorum, Plaut.: mille militum, Nep.: mille hominum versabatur, Cic. – Plur. gew. milia (auch in Inschriften, zB. Corp. inscr. Lat. 3, 3198 u. 5, 121; s. Neue-Wagener Formenl.3 2, 304 u. Georges Lexik. der lat. Wortformen S. 425), tausend, Tausende, centum milia, Cic. sescenta milia, Cic.: viginti milia peditum, quattuor equitum, Liv.: multa milia frumenti, viele tausend Scheffel G., Sen.: u. so milia frumenti, Hor.: HS deciens centena milia, Cic.: tot milia, gentes Italae (Apposition), Verg. Aen. 9, 132; vgl. Sil. 1, 340. – distribut., viritim milia nummûm singula dedi, Monum. Ancyr.: milia talentûm per duodecim annos, Liv.: in milia aeris asses singulos, auf jedes Tausend, Liv. – insbes., mille passuum, tausend Schritte = eine römische Meile (deren fünf eine deutsche od. geographische Meile ausmachen), Plaut., Cic. u.a.: mille passuum erant, Liv.: u. oft ohne Genet. passuum, ut mihi ultra quadringenta milia liceret esse, Cic.: Marcius et Atilius ad Gitanas Epiri oppidum decem milia a mari cum escenderent, Liv.: aberat mons fere milia viginti, Sall.: castra, quae sedecim milium vallo obduxerat, Flor. – B) übtr., tausend = unzählige (s. Korte Lucan. 3, 689), mille pro uno Caesones exstitisse, Liv.: cui mille in dies nova consilia vel fortuna iam vel ingenium posset facere, Liv.: in mille curias contionesque dispersam atque dissipatam esse rem publicam, Liv.: mille trahens vario colore soles, Verg.: temptat mille modis, Hor.: milia crabronum coëunt, Ov.: si te vidissem, primus de mille fuisses, Ov.: mille praeterea sunt usus earum, Plin.: alia mille non minus lauta, Plin. ep.: fama, quae mille, ut aiunt, linguis rerum mire exaggerat fidem, Amm. 21, 9, 3. – / Archaist. meile, meilia, Lucil. 358. Corp. inscr. Lat. 1, 551: Abl. Sing. milli, Lucil. 327 u. 506; vgl. Gell. 1, 16, 11 u. Macr. sat. 1, 5, 7.

    lateinisch-deutsches > mille

См. также в других словарях:

  • TALENTUM — Graece τάλαντον, instrumentum proprie, quô ponderabatur, unde illud Homeric. Il. β. v. 636. Διΐ ἀτάλαντος, Iovi aequiparandus: Per tralationem, ipsum pondus. Vox Graecis olim in frequenti usu, qui summas rei pecuniariae Minis et Talentis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ТАЛАНТ —    • Talentum,          τάλαντον,        1. собственно весы (Ноm. Il. 8, 69), затем взвешенное, вес, равнявшийся у греков 26,20 кг;        2. определенная денежная сумма, соответствовавшая первоначально этому весу. Стоимость ее в различных… …   Реальный словарь классических древностей

  • talent — [ talɑ̃ ] n. m. • talant « état d esprit » 980; lat. talentum, gr. talanton « plateau de balance » I ♦ (1170) Antiq. Poids de 20 à 27 kg, dans la Grèce antique. ♢ Par ext. Monnaie de compte équivalant à un talent d or ou d argent. La parabole des …   Encyclopédie Universelle

  • Talent — Begabung; Gabe; Anlage * * * Ta|lent [ta lɛnt], das; [e]s, e: 1. besondere Begabung auf einem bestimmten, [künstlerischen] Gebiet: musikalisches, mathematisches Talent; er besaß großes Talent zum/im Malen. Syn.: ↑ Anlage, ↑ Befähigung, ↑ …   Universal-Lexikon

  • PONDUS — quod grave est, ita dictum, quia in statera libratum pendet; hinc et pensum. magni in omnibus rebus momenti est. Unde in Pondere, numero ac mensura Deum omnia fecisse, Sapiens ait: c. 11. v. 21. et Statice, Graece Στατικὴ, quae alias Ι᾿ςοῤῥοπικὴ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • talent — TALÉNT, talente, s.n. Aptitudine, înclinare înnăscută într un anumit domeniu; capacitate deosebită, înnăscută sau dobândită, într o ramură de activitate, care favorizează o activitate creatoare. ♢ loc. adj. De talent = talentat. ♦ Persoană… …   Dicționar Român

  • ТАЛАНТ — (лат. talentum, от греч. собственно весы). 1) определенная сумма денег у древних иудеев, а также вес = ок. 3 пудов. 2) вес серебра у греков = ок. 1,5 пуда. 3) вес в Греции и на Ионич. остр. = 100 английск. фунт. 4) дарование, способность к какой… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Diszel — Tapolca Diszel View of Diszel from the top of Csobánc …   Wikipedia

  • Talento — (Del lat. talentum < gr. talanton.) ► sustantivo masculino 1 Capacidad intelectual de una persona: ■ sus éxitos científicos demuestran que es un hombre de talento. SINÓNIMO inteligencia 2 Capacidad o aptitud para realizar una actividad… …   Enciclopedia Universal

  • COMMODA Publica quicunque olim auxit — quique effecit, ut Res publ. vitatâ invidiâ, miseriâ, calamitate, honorem, faustitatem, felicitatem adipisceretur, is, velut malorum praeclarissimus victor, coronâ solebat donari. Cuiusmodi, praeter alios illustres viros, Lycurgus fuit, a Populo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Local Exchange Trading Systems — (LETS) also known as LETSystems are local, non profit exchange networks in which goods and services can be traded without the need for printed currency. In some places, e.g. Toronto, the scheme has been called the Local Employment and Trading… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»