Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

tŭmĕo

  • 41 tumentia

    tumentia, ae, f. (tumeo), die Geschwulst, capitis, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 10,74: absol., Cael. Aur. de morb. acut. 3, 8, 92.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumentia

  • 42 tumesco

    tumēsco, tumuī, ere (Inchoat. v. tumeo), schwellen, aufschwellen, I) eig.: tumescunt colla, Ov.: tumescentia vulnera, die forteiternden, Tac.: tumescit mare, Cic. poët. u. Verg.: numquam more aliarum tumescentem uterum abscondisti quasi indecens onus, Sen. – II) übtr., in leidenschaftlicher Erregung aufschwellen, a) vor Zorn aufwallen, aufbrausen, ora tumescunt, Ov.: rabie succensa tumescit, Claud. – b) vor Eitelkeit oder Stolz, sich aufblähen, mens tumescit inani persuasione, Quint.: tumescunt serviles animi, Claud. – c) poet., v. Krieg = sich gärend erheben, operta tumescunt bella, Verg.: mors Drusi iam pridem tumescens bellum excitavit Italicum, Vell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumesco

  • 43 tumidus

    tumidus, a, um (tumeo), I) ausgeschwollen, schwellend, ausschwellend, strotzend, sich emporhebend, A) eig.: membrum, Cic.: venter, Ov.: ocelli, Ov.: tumidiores oculi, Cels.: papillae, schwellende, Ov.; vgl. virginitas, mit schwellenden Brüsten, Stat.: anguis, Ov.: mare, Verg. u. Tac.: vela, Hor.: uva, Ov.: mons, Ov.: Germaniae terrae, schwellend (infolge der Feuchtigkeit), feuchte, Tac.: so auch tumidior humus, Colum. – B) übtr.: 1) leidenschaftlich schwellend, a) vor Zorn = aufwallend, aufbrausend, aufgebracht, tumida ex ira corda residunt, Verg.: tumido ore, Hor. – b) vor Stolz, Ehrgeiz = aufgebläht, aufgeblasen, α) v. Pers., tumidus ac vanus, Tac.: Alexander, tumidissimum animal, Sen.: m. Abl., tumidus successu, Ov., successibus, Frontin.: fiduciā virium tumidus, Sen.: m. Genet., tumidus superbiae (vor H.), Claud. Mam. de stat. anim. 2, 9, 1: Plur. subst., protervi, tumidi, Vulg. 2. Timoth. 3, 4. – β) v. Lebl.: tumidi spiritus, Tac.: animus, Aur. Vict.: tumidior honos, Aur. Vict.: cum tumidum est (cor), vor Ehrgeiz schwillt, Hor.: in ipso nihil tumidum, nihil arrogans fuit, Tac. – c) vor Sucht zu Aufruhr = gärend, aufrührerisch, ingenium, Iustin.: tumidi minantur, in Gärung, in Aufruhr, Stat.: Eridani tumidissimus accola, Celtae, Sil. – 2) v. der Rede = schwülstig, hochtrabend, adiectio, Sen. rhet.: sermones,
    ————
    Hor.: sermo tumidior, Liv.: Tullius tumidior, Quint. – II) aktiv = aufschwellend, auster, Verg.: euri, Ov. – bildl., honor, stolz machend, eitel, Prop. 2, 24, 31.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumidus

  • 44 tumor

    tumor, ōris, m. (tumeo), das An- oder Aufgeschwollensein, An- od. Aufschwellen, die Geschwulst, Erhöhung, I) eig.: oculorum, Cic.: pedum, Firm.: uteri, der dicke Bauch (der Schwangeren), Hieron.: tumore praeditus, geschwollen, Cornif. rhet.: turpia cum faceret ora tumor, das Aufblasen der Backen beim Blasen auf der Flöte, Prop.: tumor loco permansit, Erhöhung, Hügel, Ov. – Plur., tumores ardentes, Plin.: crebri et subiti tumores, Suet. – II) übtr.: 1) die leidenschaftliche Aufwallung, animi, Cic.: erat animus in tumore, Cic.: Plur., recentes quasi tumores animi, Cic. – Insbes.: a) das Aufbrausen, der aufbrausende Zorn, der Unwille, animi, Lact.: publicus, Sen.: tumor et ira deûm, Verg. – b) die Aufgeblasenheit, der Stolz, tumor et vana de se persuasio, Quint.: hinc illi aucta insolentia mirusque animo increvit tumor, Iustin.: intempestivos compesce tumores, Ov. – c) v. der Wollust, die Wallung, Glut, et inquietus inguina arrigat tumor, Priap. 83, 42. – d) die Gärung der Dinge, der nahe Ausbruch, hic rerum tumor, Cic. ad Att. 14, 5, 2: praesens tumor et civilia nuper classica, Claud. in Rufin. 2, 117. – 2) von der Rede = das Schwülstige, der Schwulst, Quint. u.a.: verborum, Sen.: tragicus tumor (Pathos), Amm.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumor

  • 45 tumultus

    tumultus, ūs, m. (v. tumeo), jeder Lärm, die lärmende Unruhe, das Getöse, Getümmel, der Aufruhr, Tumult, I) eig.: 1) im allg.: Cinnanus, Nep.: pugnae, Liv.: tantum tumultum inicere civitati, den St. in so große Unruhe versetzen, Cic.: tumultum praebere, Liv.: tumultum movere, Hor., od. edere, Liv., od. facere, Sall.: conflare gladiatorum ac fugitivorum tumultum, Cic.: omnia tumultu Romae implere, Liv.: ad triarios tumultum miscere, Lärm u. dadurch Unordnung verursachen, Liv.: suis quoque tumultum angere, Liv.: tumultum comprimere, sedare, Liv.: conticiscit tumultus, Liv.: tumultus e castris in urbem penetrat, Liv.: cum omnia terrore ac tumultu streperent, Liv.: pati Numidas sine tumultu (ohne daß sie durch Angriffe gestört wurden) regis proelium visere, Sall.: tumultu verborum (durch lärmenden Wortschwall) sibi ipsi obstrepentes, Tac. – Plur., nata in vanos tumultus gens, Liv.: in repentinos convivia versa tumultus, Ov.: ille caecos instare tumultus saepe monet, Verg. – 2) insbes.: a) der Waffenlärm, Kriegslärm, der plötzliche Krieg (s. Heräus Tac. hist. 4, 13, 10), Italicus, Cic.: Gallicus, Cic. u. Liv.: Latinus, Val. Max.: Germanicus, Tac.: tumultum decernere, durch eine Verordnung bekannt machen, daß plötzlich Krieg sei u. folglich jeder zu den Waffen greifen solle, ein Aufgebot in Masse ergehen las-
    ————
    sen, Cic.: tumultum bellicum movere, Vell.: tumultum Gallicum opprimere, Liv.: Canninefatem tumultum comprimere, Tac. – b) in der Luft, das Getöse, Krachen, der Donner, Sturm, Iuppiter ruens tumultu, Hor.: aetherii tumultus, Donnersturm, Ov. – c) Tosen des Meeres, der Sturm, maris, Sen. poët.: pelagi, Lucan. – d) der Lärm im Leibe, in den Gedärmen, das Poltern, Hor. sat. 2, 2, 75. – e) die Unruhe, der Schrecken, cui lapis (= marmor) curae est urbisque tumultus, der Schrecken, es möchten die Häuser einfallen, Tibull. 2, 3, 43. – II) übtr.: 1) die Verwirrung, Vermischung, sermonis, das Stottern beim Reden, Plin.: criminum, Zusammenhäufung, Ps. Quint. decl. – 2) die geistige leidenschaftliche Unruhe, mentis, Hor. u. Lucan.: pectora pulsata tumultu, Petron.: species veri scelerisque tumultu permixtae, die in dem Auf ruhr sträflicher Begierden sich verwirren, Hor. – Heteroklit. altlat. Genet. tumulti, Plaut. Cas. 648 u. Poen. 207. Enn. fr. scen. 156. Acc. tr. 485. Acc. Aen. 1. Turpil. com. 154. Afran. com. 394. Pompon. com. 121: Abl. tumulto, Corp. inscr. Lat. 9, 2438, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumultus

  • 46 tumulus

    tumulus, ī, m. (tumeo), ein (von Natur od. durch Kunst) aufgeworfener Erdhaufen, der Erdhügel, der kleine Hügel in der Ebene (während collis = eine beträchtliche Anhöhe, ein Hügel von Natur), I) im allg.: tumulus naturalis veluti manu factus, Auct. b. Alex.: tumuli silvestres, Cic.: terreni tumuli in magnam educti altitudinem, Sen.: ignis e specula sublatus aut tumulo, Cic.: castellum in alto tumulo situm, Liv.: ut ex tumulo tela in nostros conicerent, Caes. – II) insbes., der Grabhügel, das Grabmal von aufgeworfener Erde, Achiliis, Cic.: tumulo componere od. condere od. ponere, begraben, Ov.: tumulum facere, statuere od. constituere, Verg.: struere, Tac., errichten: tumulus inanis, Kenotaph, Grabdenkmal, Verg.: so auch marmoreus, Augustin.: t. honorarius, Suet.: in Iulii tumulo, Gruft, Liv. epit. – Spätlat. Nbf. tumulum, ī, n., Corp. inscr. Lat. 3, 2341: de Rossi Inscr. christ. I, 587. p. 247.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumulus

  • 47 turgeo

    turgeo, ēre (verwandt mit tumeo), I) strotzen, pauschen, aufgeschwollen sein, durch den Drang innerer Säfte, frumenta turgent, Verg.: uva turget mero, Mart.: mammae turgentes, Plin.: lumina turgentia fletu, Prop. – II) bildl.: 1) im allg., strotzen, voll sein, turgent mendacia monstris, Claud. Eutr. 1, 351. – 2) insbes.: a) v. der Rede u.v. Redner = schwülstig sein, oratio, quae turget et inflata est, Cornif. rhet. 4, 15: professus grandia turget, Hor. de art. poët. 27. – b) vor Zorn auf jmd. schwellen, gegen jmd. ergrimmt sein, auf jmd. voll Wut sein, ita turget mihi (uxor), Plaut. Cas. 325 u. most. 699. – Nbf. turgo, wov. turgit, Gloss. II, 203, 24 u. IV, 398, 47/48. – Perf. s. turgesco.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turgeo

  • 48 extumefactus

        extumefactus adj.    [ex-tumeo + facio], swollen: (pars animi) potu (B. & K.).

    Latin-English dictionary > extumefactus

  • 49 tumefaciō

        tumefaciō fēcī, factus, ere    [tumeo+facio], to cause to swell, tumefy: Vis ventorum tumefecit humum, O.: tumefactus pontus, O.—Fig., to inflate, tumefactus laetitiā inani, Pr.
    * * *
    tumefacere, tumefeci, tumefactus V
    cause to swell; puff up

    Latin-English dictionary > tumefaciō

  • 50 tumēscō

        tumēscō muī, ere, inch.    [tumeo], to begin to swell, swell up: Inflatum mare tumescit, C. poët.: vi maria, V.: freta ventis, O.: volnera tumescunt, Ta.—Fig., to swell up, grow excited, become enraged: ora mihi pariter cum mente tumescunt, O.: monet operta tumescere bella, that war is fermenting in secret, V.
    * * *
    tumescere, tumui, - V
    (begin to) swell; become inflamed with pride, passion, etc

    Latin-English dictionary > tumēscō

  • 51 tonn

    a wave, Irish, Early Irish tond, Old Irish tonn, Welsh, Cornish ton, Breton tonn: *tunnâ, root tu, swell; Lithuanian tvanas, a flood, tvinti, swell; further Latin tumeo, swell, English thumb. Stokes gives the Celtic as *tundâ, Anglo-Saxon þ;eótan, howl, Norse þ;jóta, whistle (as the wind, etc.). Some have correlated it with Latin tundo, beat, root tund, tud, Sanskrit tud-, push.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > tonn

  • 52 extumeo

    ex-tŭmĕo, ēre, v. n., to swell up:

    uterum illi numquam extumere,

    Plaut. Truc. 1, 2, 97.

    Lewis & Short latin dictionary > extumeo

  • 53 praetumeo

    prae-tŭmĕo, ēre, 2, v. n., to be puffed up beforehand (late Lat.).— Trop.:

    eloquii supercilio,

    Cassiod. Hist. Tripart. 1, 10; id. in Psa. 75, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > praetumeo

  • 54 taedet

    taedet, dŭit or sum est, 2, v. impers. [perh. root tau-; Sanscr. tu-, to be strong; tiv-, to grow fat; cf. tumeo].
    I.
    It disgusts, offends, wearies one; I ( thou, he, etc.) am disgusted, offended, tired, weary of, I loathe, etc.; with acc. of the person and gen. of the thing; or with inf. (cf. piget):

    sunt homines, quos libidinis infamiaeque suae neque pudeat neque taedeat,

    Cic. Verr. 1, 12, 35:

    eos vitae,

    id. Att. 5, 16, 2:

    vos talium civium,

    id. Fl. 42, 105; cf.:

    ita me ibi male convivii sermonisque Taesum est,

    Plaut. Most. 1, 4, 5; Sall. J. 4, 9:

    taedet ipsum Pompeium vehementerque paenitet,

    Cic. Att. 2, 22, 6:

    me,

    Ter. Eun. 3, 2, 11; id. Fam. 7, 1, 4: abeo intro;

    taedet sermonis tui,

    Plaut. Cas. 1, 54:

    cottidianarum harum formarum,

    Ter. Eun. 2, 3, 6:

    omnium,

    id. Ad. 1, 2, 71: mentionis, Caecil. ap. Gell. 2, 23, 13:

    taedet jam audire eadem miliens,

    Ter. Phorm. 3, 2, 2:

    taedet caeli convexa tueri,

    Verg. A. 4, 451; 5, 617; 10, 888:

    taeduit incohasse,

    Sid. Ep. 8, 15.—
    II.
    In late Lat., sometimes as a personal verb, to be disgusted with, be weary of, etc.:

    coepi taedere captivitatis, Hier. Vit. Malch. n. 7: exterrita est quae parit et taeduit animam,

    Lact. 4, 19, 4; Vulg. Marc. 14, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > taedet

  • 55 tuber

    1.
    tūber, ĕris, n. [from root tum, tumeo], a hump, bump, swelling, tumor, protuberance on animal bodies, whether natural or caused by disease.
    I.
    Lit.:

    cameli,

    Plin. 8, 18, 26, § 67:

    boum,

    id. 8, 45, 70, § 179:

    tubera... anserino adipe curantur,

    tumors, id. 30, 12, 33, § 107; so id. 22, 24, 50, § 107; 26, 14, 87, § 139 al.; cf.: colaphis tuber est totum caput, is one boil, i. e. is full of boils, Ter. Ad. 2, 2, 37.—Prov.:

    ubi uber, ibi tuber,

    there are no roses without thorns, App. Flor. p. 359, 29: qui ne tuberibus propriis offendat amicum Postulat, ignoscet verrucis illius, boils... warts, for great and slight faults, Hor. S. 1, 3, 73. —
    II.
    Transf., of plants.
    A.
    A knob, hard excrescence on wood:

    tuber utrumque arboris ejus,

    Plin. 16, 16, 27, § 68; 16, 43. 84, § 231; 25, 8, 54, § 95.—
    B.
    A kind of mushroom, a truffle, moril, a favorite article of food among the Romans, Plin. 19, 2, 11, § 33:

    tenerrima verno esse,

    id. 19, 3, 13, § 37 sq.; Juv. 5, 116; 5, 119; 14, 7; Mart. 13, 50, 2.—
    C.
    Tuber terrae.
    1.
    Mole-hill, as a term of abuse, Petr. 58.—
    2.
    Another name for the cyclaminon, Plin. 25, 9, 67, § 115.
    2.
    tŭber, ĕris, m. and f.
    I.
    Fem., a kind of apple-tree, Plin. 16, 25, 42, § 103; Col. 11, 2, 11; Pall. Jan. 15, 20; id. Sept. 14, 1.—
    II.
    Masc., the fruit of this tree, Plin. 15, 14, 14, § 47; Mart. 13, 42, 1; 13, 43, 2; Suet. Dom. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > tuber

  • 56 tumefacio

    tŭmĕ-făcĭo, fēci, factum, 3, v. a. [tumeo], to cause to swell, to tumefy ( poet.).
    I.
    Lit.:

    vis fera ventorum... Extentam tumefecit humum,

    Ov. M. 15, 303:

    tumefactus pontus,

    id. ib. 11, 518.—
    II.
    Trop., to swell or puff up, to inflate with pride, etc.:

    num me laetitiā tumefactum fallis inani?

    Prop. 3, 6 (4, 5), 3:

    ut nostris tumefacta superbiat Umbria libris,

    id. 4 (5), 1, 63:

    dum nimium vano tumefactus nomine gaudes,

    Mart. 4, 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tumefacio

  • 57 tumesco

    tŭmesco, mŭi, 3, v. inch. n. [tumeo], to begin to swell, to swell up ( poet. and in postAug. prose).
    I.
    Lit.:

    inflatum mare cum subito penitusque tumescit, Cic. poët. Div. 1, 7, 13: vi maria,

    Verg. G. 2, 479:

    freta ventis,

    Ov. M. 1, 36:

    inflata colla,

    id. ib. 6, 377:

    vulnera,

    Tac. H. 2, 77:

    fluvius tabe nivis,

    Luc. 10, 244:

    suco herba,

    Sen. Herc. Fur. 936:

    matura virginitas,

    Claud. Epith. 125.—
    II.
    Trop., to swell up, become swollen with passionate excitement, to become excited, violent, ready to burst forth:

    rumpor et ora mihi pariter cum mente tumescunt (with anger),

    Ov. H. 8, 57:

    rabie,

    Claud. IV. Cons. Hon. 242.—
    B.
    To be puffed up with pride or insolence:

    mens aut languescit aut contra tumescit inani persuasione,

    Quint. 1, 2, 18;

    so with pride: serviles animi alte,

    Claud. in Eutr. 1, 176:

    Ly dia Pactoli fonte,

    id. II. Cons. Stil. 61:

    (monet) operta tumescere bella,

    are fermenting, threatening to break out, Verg. G. 1, 465; cf.:

    tumescens bellum,

    Vell. 2, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > tumesco

  • 58 tumidus

    tŭmĭdus, a, um, adj. [tumeo], swollen, swelling, rising high, protuberant, tumid (class.).
    I.
    Lit.:

    membrum tumidum ac turgidum,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    serpens inflato collo, tumidis cervicibus,

    id. Vatin. 2, 4:

    Python,

    Ov. M. 1, 460:

    Echidnae,

    id. ib. 10, 313:

    venter,

    id. Am. 2, 14, 15:

    papillae,

    id. R. Am. 338:

    virginitas,

    i. e. with swelling breasts, Stat. Th. 2, 204:

    mare,

    Verg. A. 8, 671:

    aequor,

    id. ib. 3, 157; Ov. M. 14, 544:

    fluctus,

    id. ib. 11, 480:

    Nilus,

    Hor. C. 3, 3, 48:

    vela,

    id. Ep. 2, 2, 201:

    montes,

    Ov. Am. 2, 16, 51:

    terrae Germaniae,

    Tac. A. 2, 23 Ritter; cf.

    Nipperd. ad loc. (Halm, umidis): crudi tumidique lavemur,

    i. e. swollen, stuffed with food, Hor. Ep. 1, 6, 61.— Comp.:

    oculi,

    Cels. 2, 6:

    humus,

    Col. 4, 1, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    Swollen or swelling with passionate excitement; excited, incensed, enraged, exasperated; puffed up, elated, haughty, arrogant; restless, violent, ready to break out (mostly poet.; not in Cic.);

    with anger: tumida ex irā tum corda residunt,

    Verg. A. 6, 407:

    ōs,

    Hor. A. P. 94:

    es tumidus genitoris imagine falsi,

    Ov. M. 1, 754.—With pride, Ov. M. 8, 396; 8, 495; Hor. S. 1, 7, 7:

    sermo,

    id. ib. 2, 5, 98:

    minae,

    id. C. 4, 3, 8:

    cum tumidum est cor,

    i. e. swells with ambition, Hor. S. 2, 3, 213:

    tumidi minantur,

    swelling with rage, Stat. Achill. 1, 155:

    ingenia genti tumida,

    Just. 41, 3, 7:

    tumidae gentium inflataeque cervices,

    Flor. 4, 12, 2:

    quem tumidum ac sui jactantem et ambitiosum institorem eloquentiae videat,

    Quint. 11, 1, 50.— Sup.:

    (Alexander) tumidissimum animal,

    most arrogant, Sen. Ben. 2, 16, 2:

    Eridani tumidissimus accola Celtae,

    most seditious, Sil. 11, 25.—
    B.
    Of style, etc.
    1.
    Of the orator himself, bombastic, pompous:

    fiunt pro grandibus tumidi,

    Quint. 10, 2, 16:

    quem (Ciceronem) et suorum homines temporum incessere audebant ut tumidiorem, ut Asianum et redundantem,

    id. 12, 10, 12.—
    2.
    Of speech, inflated, turgid, tumid, bombastic:

    non negaverim et totam Asiae regionem inaniora parere ingenia et nostrorum tumidiorem sermonem esse,

    Liv. 45, 23, 16:

    quod alibi magnificum, tumidum alibi,

    Quint. 8, 3, 18:

    visus es mihi in scriptis meis annotasse quaedam ut tumida, quae ego sublimia arbitrabar,

    Plin. Ep. 9, 26, 5; 7, 12, 4; Quint. 8, 3, 13; 8, 3, 56; 2, 5, 10:

    sufflati atque tumidi,

    Gell. 7, 14, 5.— Comp.:

    tumidior sermo,

    Liv. 45, 23, 16:

    ut tibi tumidius videretur, quod est sonantius et elatius,

    Plin. Ep. 7, 12, 4:

    fuisset tumidius, si, etc.,

    Quint. 11, 1, 28.—
    III.
    Act., puffing up, causing to swell:

    tumidoque inflatur carbasus Austro,

    Verg. A. 3, 357 Forbig. ad loc.:

    nec tumidos causabitur Euros,

    Ov. Am. 1, 9, 13.— Trop.:

    Qui nunc in tumidum jactando venit honorem,

    Prop. 2, 24, 31 (3, 16, 15) Paley ad loc.—Hence, adv.: tŭmĭdē (acc. to II. A.), haughtily, pompously:

    tumidissime dixit Murrhedius,

    Sen. Contr. 4, 25 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > tumidus

  • 59 tumor

    tŭmor, ōris, m. [id.], the state of being swollen or tumid; a swelling, tumor (class.; syn. tuber).
    I.
    Lit.:

    oculorum tumor,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81; so of a tumor, id. ib. 3, 9, 19; Auct. Her. 2, 27, 44.—In plur.:

    tumores ardentes,

    Plin. 20, 25, 96, § 257:

    tollere,

    id. 21, 21, 89, § 157:

    discutere,

    id. 24, 4, 6, § 11: vetat Chrysippus ad recentes quasi tumores animi remedium adhibere. Cic. Tusc. 4, 29, 63: turpia cum faceret Palladis ora tumor, inflation of the cheeks from blowing the tibia, Prop. 2, 30 (3, 28), 18:

    tumor excitat papillas,

    a swelling, Mart. 8, 64, 10:

    pelagi,

    i. e. the surge, Claud. in Rufin. 1, 72: tumor ille loci permansit, et alti Collis habet speciem, a rising, elevation, hillock, etc., Ov. M. 15, 305; cf.: tumores terrae. Front. Colon. pp. 126 and 127 Goes.—
    II.
    Trop.
    A.
    A swelling, commotion, fermentation, excitement of the mind from any passion, as pride, anger, etc. (cf. tumeo and tumidus, II.).
    1.
    From anger:

    cum tumor animi resedisset,

    Cic. Tusc. 3, 12, 26:

    erat in tumore animus,

    id. ib. 3, 31, 76:

    ira habet non solidum robur, sed vanum tumorem,

    Sen. Ira. 1, 17, 4:

    datum tempus, quo resideret tumor publicus,

    id. ib. 3, 2, 5:

    tumor et irae Concessere deum,

    Verg. A. 8, 40:

    ponatur omnis ira et ex animo tumor erasus abeat,

    Sen. Thyest. 519: residente [p. 1913] animi tumore, Lact. de Ira Dei, 18 med.
    2.
    From pride, vanity, etc.:

    hinc illi aucta insolentia mirusque animo increvit tumor,

    Just. 11, 11, 12; Sen. Hippol. 136; Claud. Ep. 1, 6; Luc. 10, 99:

    tumor et vana de se persuasio,

    Quint. 2, 2, 12:

    regius,

    Sen. Hippol. 136:

    multos tumores mente gerit,

    Luc. 10, 99; Claud. Ep. 1, 7.—
    3.
    From other passions:

    et inquietus inguina arrigat tumor,

    i. e. desire, Auct. Priap. 83, 42.—
    B.
    A ferment, commotion in affairs or society, Cic. Att. 14, 5, 2:

    praesens et civilia nuper classica,

    Claud. in Ruf. 2, 117.—
    C.
    Of speech, an inflated or pompous style, bombast (post-Aug.):

    genus dicendi, quod tumore immodico turgescit,

    Quint. 12, 10, 73; 2, 10, 7; 9, 4, 140;

    12, 6, 5: verborum,

    Sen. Ben. 2, 11, 5; Petr. 1; Gell. 2, 23, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > tumor

  • 60 tumultus

    tŭmultus, ūs ( gen. tumulti, Enn., Att., Afran., Turp., and Pompon. ap. Non. 489, 29 sq.; Plaut. Cas. 3, 5, 22; id. Poen. 1, 1, 79; Ter. And. 2, 2, 28; id. Hec. 3, 2, 21; Sall. C. 59, 5), m. [Sanscr. tumalas, tumulas, disturbing; cf. tumeo], an uproar, bustle, violent commotion, disturbance, tumult (freq. and class.; cf.: turba, perturbatio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: quid hoc hic clamoris, quid hoc hic tumulti est? Enn. ap. Non. 489, 29 (Trag. v. 204 Vahl.):

    quis sonitu ac tumultu tanto nomine nominat me atque pulsat aedes?

    Plaut. Bacch. 5, 2, 1:

    magno cum strepitu ac tumultu castris egressi,

    Caes. B. G. 2, 11;

    so with strepitus,

    id. ib. 6, 7; Liv. 25, 23, 17:

    cum omnia terrore ac tumultu streperent,

    id. 25, 25, 9:

    arx inter tumultum capta est,

    id. 28, 19, 18:

    numquae trepidatio? numqui tumultus?

    Cic. Dejot. 7, 20;

    so with trepidatio,

    Liv. 25, 13, 10:

    urbi, sine vestro motu ac sine ullo tumultu, satis esset praesidii,

    Cic. Cat. 2, 12, 26:

    turbae ac tumultūs concitatores,

    Liv. 25, 4, 10:

    repentino tumultu perterriti,

    Caes. B. G. 7, 47:

    tumultu armorum et cantuum truces,

    Tac. A. 4, 47:

    verborum,

    id. H. 1, 85:

    Acheron rapitur tumultu ingenti,

    Sen. Herc. Fur. 714:

    urbis,

    Tib. 2, 3, 43.— Plur.:

    inque repentinos convivia versa tumultus,

    Ov. M. 5, 5:

    ille caecos instare tumultus Saepe monet,

    Verg. G. 1, 464:

    canunt ignes subitosque tumultus,

    Manil. 1, 894:

    novos moveat F ortuna tumultus,

    Hor. S. 2, 2, 126.—
    2.
    Of thunder, storm, etc.:

    tremendo Juppiter ipse ruens tumultu,

    i. e. the roar of thunder, Hor. C. 1, 16, 12; cf. Ov. M. 3, 308:

    vides, quanto trepidet tumultu Pronus Orion,

    storm, tempest, Hor. C. 3, 27, 17:

    (me) per Aegaeos tumultus Aura feret,

    id. ib. 3, 29, 63:

    pelagi caelique,

    Luc. 5, 592:

    maris,

    Sen. Herc. Fur. 1091.—
    3.
    Of the body: stomacho tumultum Lenta feret pituita, i. e. a rumbling of the bowels, Hor. S. 2, 2, 75; Sen. Thyest. 999.—
    B.
    In partic.
    1.
    In milit. lang., a sudden or impending war, civil war, insurrection, tumult, sedition, rebellion: potest enim esse bellum ut tumultus non sit, tumultus esse sine bello non potest. Quid est enim aliud tumultus nisi perturbatio tanta, ut major timor oriatur? unde etiam nomen ductum est tumultus. Itaque majores nostri tumultum Italicum, quod erat domesticus;

    tumultum Gallicum, quod erat Italiae finitimus, praeterea nullum nominabant. Gravius autem tumultum esse quam bellum hinc intellegi licet, quod bello vacationes valent, tumultu non valent,

    Cic. Phil. 8, 1, 2 sq.:

    censeo tumultum decerni,

    that a state of civil war be proclaimed, id. ib. 5, 12, 31:

    Bojorum gentem ad rebellionem spectare: ob eas res tumultum esse decrevit senatus,

    Liv. 34, 56, 11; and:

    tumultūs Gallici causā,

    id. 7, 9, 6:

    factum nuper in Italiā, servili tumultu,

    Caes. B. G. 1, 40:

    sedato tandem Istrico tumultu,

    Liv. 41, 6, 1:

    in Sardiniā magnum tumultum esse cognitum est,

    id. 41, 6, 5:

    hostilis,

    Tac. A. 4, 29:

    remedium tumultūs fuit alius tumultus,

    id. H. 2, 68:

    repentino tumultu excitae,

    Just. 2, 4, 22; Flor. 3, 19, 2:

    tumultus magis quam proelium fuit,

    Curt. 6, 5, 12.—
    2.
    Excitement, anxiety:

    supremo die exquirens, an jam de se tumultus foris esset,

    Suet. Aug. 99:

    alteri apud alteros formidinem simul et tumultum facere,

    Sall. J. 53, 7; cf.:

    cui lapis externus curae est, urbisque tumultus,

    Tib. 2, 3, 43.—
    II.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Disturbance, disquietude, agitation, tumult of the mind or feelings:

    tumultus Mentis,

    Hor. C. 2, 16, 10; Luc. 7, 183:

    pulsata tumultu pectora, Petr. poët. 123: sceleris tumultus,

    Hor. S. 2, 3, 208.—
    B.
    Of speech, confusion, disorder:

    sermonis,

    Plin. 7, 12, 10, § 55:

    criminum,

    Quint. Decl. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > tumultus

См. также в других словарях:

  • Le Guepard — Le Guépard Le Guépard (Il Gattopardo) est un roman paru en 1958 à titre posthume, écrit par Giuseppe Tomasi, prince de Lampedusa, récompensé par le prix Strega en 1959. Tomasi di Lampedusa y trace la vie de don Fabrizio Salina, un prince sicilien …   Wikipédia en Français

  • Le Guépard — Pour les articles homonymes, voir Guépard (homonymie). Cet article concerne le roman. Pour le film, voir Le Guépard (film, 1963). Le Guépard (Il Gattopardo) est l unique roman de l écrivain et aristocrate italien Giuseppe Tomasi di Lampedusa,… …   Wikipédia en Français

  • Le guépard — (Il Gattopardo) est un roman paru en 1958 à titre posthume, écrit par Giuseppe Tomasi, prince de Lampedusa, récompensé par le prix Strega en 1959. Tomasi di Lampedusa y trace la vie de don Fabrizio Salina, un prince sicilien, au milieu des… …   Wikipédia en Français

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • тыть — тыю жиреть, тучнеть , церк., др. русск., русск. цслав. тыти, тыю πιαίνεσθαι, укр. тити, тию, блр. тыць, утыць, сербохорв. ти̏ти, ти̏jе̂м, чеш. tyti, tyji, слвц. tуt᾽, польск. tyc, tyję, в. луж. tyc, н. луж. tys. Родственно тыл (см.), ср. лтш.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Sunset Boulevard (musical) — Sunset Boulevard Original West End Logo Music Andrew Lloyd Webber Lyrics Don Black Christopher Hampton …   Wikipedia

  • Lambada (film) — Infobox Film name = Lambada image size = caption = Theatrical release poster director = Joel Silberg producer = writer = Joel Silberg narrator = starring = J. Eddie Peck Melora Hardin Shabba Doo Leticia Vasquez Dennis Burkley Rita Bland Ricky… …   Wikipedia

  • Neogobius — melanostomus Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Arcanum: Von Dampfmaschinen und Magie — Entwickler …   Deutsch Wikipedia

  • Der Leopard (Film) — Filmdaten Deutscher Titel Der Leopard Originaltitel Il Gattopardo Produkti …   Deutsch Wikipedia

  • Il Gattopardo — Le Guépard (film, 1963) Le Guépard (Il Gattopardo) est un film franco italien de Luchino Visconti sorti en 1963, Palme d or au Festival de Cannes 1963, tiré du livre Le Guépard de Giuseppe Tomasi di Lampedusa. Sommaire 1 Synopsis 2 Commentaire …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»