-
1 taciturnus
tăcĭturnus, a, um [st2]1 [-] silencieux, discret, taciturne. [st2]2 [-] qui ne fait aucun bruit, silencieux, tranquille. - ingenium quod insenuit libris, statua taciturnius exit plerumque, Hor.: un homme de talent, qui a vieilli au milieu des livres, sort généralement de chez lui plus muet qu'une statue. - taciturna silentia, Lucr. Ov.: silence profond.* * *tăcĭturnus, a, um [st2]1 [-] silencieux, discret, taciturne. [st2]2 [-] qui ne fait aucun bruit, silencieux, tranquille. - ingenium quod insenuit libris, statua taciturnius exit plerumque, Hor.: un homme de talent, qui a vieilli au milieu des livres, sort généralement de chez lui plus muet qu'une statue. - taciturna silentia, Lucr. Ov.: silence profond.* * *Taciturnus, Adiectiuum. Qui ne parle point beaucoup, Taciturne.\Taciturnissimum ostium. Plaut. Qui ne fait point de bruit. -
2 taciturnus
tăcĭturnus, a, um, adj. [1. tacitus], not talkative, of few words, quiet, still, taciturn, silent, noiseless (mostly poet., but cf. taciturnitas): quia tristem semper, quia taciturnum videbant, * Cic. Sest. 9, 21:silentia,
Lucr. 4, 583; Ov. A. A. 2, 505; id. M. 8, 84:obstinatio,
Nep. Att. 22:deserta loca et taciturna,
Prop. 1, 18, 1:ripa,
Hor. C. 3, 29, 24: tineas pasces (liber) taciturnus inertes, silent, i. e. unread, id. Ep. 1, 20, 12:Liris taciturnus amnis,
id. C. 1, 31, 8:vestigia,
Ov. F. 1, 426.— Comp.:(ingenium) statuā taciturnius,
Hor. Ep. 2, 2, 83.— Sup.: Pa. Valetne ostium? Ph. Bellissimum hercle vidi et taciturnissimum, Plaut. Curc. 1, 1, 20.— No adv. -
3 taciturnus
taciturnus, a, um (tacitus), I) stillschweigend, schweigsam (Ggstz. loquax), homo, Cic.: ingenium statuā taciturnius, Hor.: obstinatio, hartnäckiges Schweigen, Nep.: tineas pasces taciturnus, ungelesen (weil das Buch schweigt, wenn es nicht gelesen wird), Hor.: Athenis loquacior, Amyclis ipsis taciturnior ero, Sidon.: taciturne, Amyclas qui silendo viceris, Auson. – II) übtr., still, ruhig, ohne Geräusch, leise, amnis, Hor.: ripa, Hor.: deserta loca et taciturna, Prop.: silentia, Lucr. u. Ov.: ostium taciturnissimum, Plaut. Curc. 20.
-
4 taciturnus
taciturnus, a, um (tacitus), I) stillschweigend, schweigsam (Ggstz. loquax), homo, Cic.: ingenium statuā taciturnius, Hor.: obstinatio, hartnäckiges Schweigen, Nep.: tineas pasces taciturnus, ungelesen (weil das Buch schweigt, wenn es nicht gelesen wird), Hor.: Athenis loquacior, Amyclis ipsis taciturnior ero, Sidon.: taciturne, Amyclas qui silendo viceris, Auson. – II) übtr., still, ruhig, ohne Geräusch, leise, amnis, Hor.: ripa, Hor.: deserta loca et taciturna, Prop.: silentia, Lucr. u. Ov.: ostium taciturnissimum, Plaut. Curc. 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > taciturnus
-
5 taciturnus
taciturnus adj. with comp. [tacitus], not talkative, of few words, quiet, still, taciturn, silent, noiseless: (eum) taciturnum videbant: thalamos taciturna Intrat, noiselessly, O.: obstinatio, N.: tineas pasces (liber) taciturnus inertīs, i. e. unread, H.: (ingenium) statuā taciturnius, H.* * *taciturna, taciturnum ADJsilent, quiet -
6 taciturnus
a, um [ taceo ]молчаливый, неразговорчивый ( homo C); безмолвный ( obstinatio Nep); тихий, бесшумный ( loca Prp)t. liber H — нечитанная книга -
7 taciturnus
молчащий, спокойный (1. 1 § 4 C. Th. 2, 27).Латинско-русский словарь к источникам римского права > taciturnus
-
8 Arremon taciturnus
ENG pectoral sparrow -
9 Arremon taciturnus
—1. LAT Arremon taciturnus ( Harmann)2. RUS черногрудый аремон m3. ENG pectoral sparrow4. DEU Schwarzbrust-Ruderammer f5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Arremon taciturnus
-
10 Arremon taciturnus axillaris
ENG yellow-shouldered sparrowAnimal Names Latin to English > Arremon taciturnus axillaris
-
11 taciturnitas
taciturnitās, ātis f. [ taciturnus ]1) молчаливость, безмолвие ( testium C)2) умение хранить тайну, сдержанность (fides et t. Ter); скромность (t. pudorque Su) -
12 amnis
amnis, is, m. (vgl. altind. abann »Fluß«, cymr. afon), eig. jedes Gewässer, insbes. ein größeres, der Strom, schiffbar u. unmittelbar ins Meer fließend (hingegen fluvius u. flumen = ein gewöhnl. Fluß), Oxus amnis, Lycus amnis, Curt.: ostium amnis, Liv.: ripa amnis, Vulg.: iusti cursus amnis, Liv.: amnis navium patiens, Liv.: oblivionis amnis (= Lethe), Lact.: amnis Alpinus, Liv.: amnis piscosus, Ov.: amnis perennis, Cic. u. Liv.: amnis inflatus aquis u. bl. inflatus, Liv.: amnis rapidus, Hor. u. Sen. rhet.: amnis placidus, Plin. ep.: violentus, Liv.: vastus, Sen.: verticosus, Liv.: non tenuis rivulus, sed abundantissimus amnis, Cic.: ut flumina in contrarias partes fluxerint atque in amnes mare influxerit, Cic. – poet., v. Sternbild des Eridanus als Stromgott, Caes. Germ. Arat. 648; vgl. Cic. Arat. 145 sq. – poet. wie flumen (abstr.) = die Strömung, der Strom, prono amni, Verg.: secundo amne, stromabwärts, Verg.: adverso amne, stromaufwärts, Curt. – poet. von den Strömungen des Ozeans, mit u. ohne Oceani ( wie Ὠκεανος ποταμός, Hom.), Verg. u. Tibull. (vgl. Broukh. Tibull. 3, 5, 62). – poet. vom Waldstrom, Gießbach, Wildbach, ruunt de montibus amnes, Verg.: sowie v. kleinern Flüssen, Nebenflüssen, Bächen, quietos irritat amnes, Hor.: Liris taciturnus amnis. Hor. – poet. »Wasserstrom« für »Wasser«, Verg. Aen. 7, 465 u. 12, 417: spätlat. für »Flüssigkeit« übh., amnis musti, Pallad. 11, 14, 18. – / a) Abl. Sing. gew. amne; doch auch (selbst bei Cic. u. Liv.) amni, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 335 u. 336. – b) vorklass. als fem., Plaut. merc. 859. (u.a. Altlateiner b. Non. 191 sq.). Varr. sat. Men. 415. Varr. r.r. 3, 5, 9. Vgl. Serv. Verg. Aen. 9, 124 u. 469. Paul. ex Fest. 61, 7.
-
13 taciturnitas
taciturnitās, ātis, f. (taciturnus), I) das Schweigen, Stillschweigen, testium, Cic.: curiae, Cic.: taciturnitas pudorque quorundam, Suet. – II) die Verschwiegenheit, als Tugend, die Schweigsamkeit, opus est fide ac taciturnitate, Ter.: nosti hominis taciturnitatem, Cic.: Plur., mysteria non omnibus vulgo sed paucorum taciturnitatibus tradere, Arnob. 5, 18.
-
14 amnis
amnis, is, m. (vgl. altind. abann »Fluß«, cymr. afon), eig. jedes Gewässer, insbes. ein größeres, der Strom, schiffbar u. unmittelbar ins Meer fließend (hingegen fluvius u. flumen = ein gewöhnl. Fluß), Oxus amnis, Lycus amnis, Curt.: ostium amnis, Liv.: ripa amnis, Vulg.: iusti cursus amnis, Liv.: amnis navium patiens, Liv.: oblivionis amnis (= Lethe), Lact.: amnis Alpinus, Liv.: amnis piscosus, Ov.: amnis perennis, Cic. u. Liv.: amnis inflatus aquis u. bl. inflatus, Liv.: amnis rapidus, Hor. u. Sen. rhet.: amnis placidus, Plin. ep.: violentus, Liv.: vastus, Sen.: verticosus, Liv.: non tenuis rivulus, sed abundantissimus amnis, Cic.: ut flumina in contrarias partes fluxerint atque in amnes mare influxerit, Cic. – poet., v. Sternbild des Eridanus als Stromgott, Caes. Germ. Arat. 648; vgl. Cic. Arat. 145 sq. – poet. wie flumen (abstr.) = die Strömung, der Strom, prono amni, Verg.: secundo amne, stromabwärts, Verg.: adverso amne, stromaufwärts, Curt. – poet. von den Strömungen des Ozeans, mit u. ohne Oceani ( wie Ὠκεανος ποταμός, Hom.), Verg. u. Tibull. (vgl. Broukh. Tibull. 3, 5, 62). – poet. vom Waldstrom, Gießbach, Wildbach, ruunt de montibus amnes, Verg.: sowie v. kleinern Flüssen, Nebenflüssen, Bächen, quietos irritat amnes, Hor.: Liris taciturnus amnis. Hor. – poet. »Wasserstrom« für »Wasser«, Verg. Aen. 7, 465 u.————12, 417: spätlat. für »Flüssigkeit« übh., amnis musti, Pallad. 11, 14, 18. – ⇒ a) Abl. Sing. gew. amne; doch auch (selbst bei Cic. u. Liv.) amni, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 335 u. 336. – b) vorklass. als fem., Plaut. merc. 859. (u.a. Altlateiner b. Non. 191 sq.). Varr. sat. Men. 415. Varr. r.r. 3, 5, 9. Vgl. Serv. Verg. Aen. 9, 124 u. 469. Paul. ex Fest. 61, 7. -
15 taciturnitas
taciturnitās, ātis, f. (taciturnus), I) das Schweigen, Stillschweigen, testium, Cic.: curiae, Cic.: taciturnitas pudorque quorundam, Suet. – II) die Verschwiegenheit, als Tugend, die Schweigsamkeit, opus est fide ac taciturnitate, Ter.: nosti hominis taciturnitatem, Cic.: Plur., mysteria non omnibus vulgo sed paucorum taciturnitatibus tradere, Arnob. 5, 18.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > taciturnitas
-
16 acerbus
acerbus adj. with comp. and sup. [2 AC-].—In taste, harsh, bitter, unripe: uva, Ph. — Meton., to the senses, harsh, sharp, bitter: frigus, H.: recitator, of harsh voice, H. — Neut. plur. As adv.: acerba sonans, V. — Fig., of character and conduct, rough, harsh, violent, rigorous, crabbed, severe, repulsive, hard, morose: acerbus odistis et fugis, H.: occupat speciem taciturnus acerbi, morose, H.: convicium, Ph. — Neut. plur. As adv.: acerba fremens, chafing with rage, V. — Of things, events, etc., premature, crude, unripe: virginis aures, O.: funus, V.: mors, O. — Grievous, bitter, severe, oppressive, burdensome, distressing: dilectus, a rigid conscription, L.: acerba fata Romanos agunt, H.: volnus, V.: imperium acerbius, N.: luctus: mors acerbissima.— Subst: quidquid acerbi est, all the bitterness (of death), V.: tot acerba, V.* * *acerba -um, acerbior -or -us, acerbissimus -a -um ADJharsh, strident, bitter, sour; unripe, green, unfinished; grievous; gloomy -
17 amnis
amnis is (abl. amne or amnī, V., H., L.), m [3 AC-, AP-], a river: Tiberinus, L.: si amnes exaruissent: navium patiens, L.: taciturnus, H.: secundo amni, down-stream, V.—Fig.: abundantissimus amnis artium.—Poet., a torrent: ruunt de montibus amnes, V.: Oceani amnis, the oceanstream, V.—Of water in vessels: aquai Fumidus amnis, the stream, V.: fusus, V. — A river-god: Convocat amnīs, O.: domus magni Amnis, O.* * *river (real/personified), stream; current; (running) water; the river Ocean -
18 taciturnitās
taciturnitās ātis, f [taciturnus], a keeping silent, silence, taciturnity: me eorum taciturnitas movet: curiae annua: testium: si taciturnitas Obstaret meritis invida Romuli? i. e. a failure (of poets) to celebrate, H.: opus est Fide et taciturnitate, T.* * * -
19 adoro
ăd-ōro, āvi, ātum, 1, v. a.I.In the earliest per., to speak to or accost one, to address; hence, also, to treat of or negotiate a matter with one:II.adorare veteribus est alloqui,
Serv. ad Verg. A. 10, 677:immo cum gemitu populum sic adorat,
App. Met. 2, p. 127; 3, p. 130: adorare apud antiquos significabat agere: unde et legati oratores dicuntur, quia mandata populi agunt, Paul. ex Fest. p. 19 Müll.; cf. oro and orator.— Hence, also, in judicial lang., to bring an accusation, to accuse; so in the Fragm. of the XII. Tab. lex viii.: SEI (Si) ADORAT FVRTO QVOD NEC MANIFESTVM ERIT, Fest. S. V. NEC, p. 162 Müll.—In the class. per., to speak to one in order to obtain something of him; to ask or entreat one, esp. a deity, to pray earnestly, to beseech, supplicate, implore; constr. with acc., ut, or the simple subj.:III.quos adorent, ad quos precentur et supplicent,
Liv. 38, 43:affaturque deos et sanctum sidus adorat,
Verg. A. 2, 700:in rupes, in saxa (volens vos Turnus adoro) Ferte ratem,
id. ib. 10, 677:Junonis prece numen,
id. ib. 3, 437:prece superos,
Ov. Tr. 1, 3, 41:non te per meritum adoro,
id. H. 10, 141.—With the thing asked for in the acc. (like rogo, peto, postulo):cum hostiā caesā pacem deūm adorāsset,
Liv. 6, 12 Drak.—With ut:adoravi deos, ut, etc.,
Liv. 7, 40; Juv. 3, 300:adorati di, ut bene ac feliciter eveniret,
Liv. 21, 17:Hanc ego, non ut me defendere temptet, adoro,
Ov. P. 2, 2, 55.—With the subj. without ut, poet.:maneat sic semper adoro,
I pray, Prop. 1, 4, 27.—Hence,A.Dropping the idea of asking, entreating, to reverence, honor, adore, worship the gods or objects of nature regarded as gods; more emphatic than venerari, and denoting the highest degree of reverence (Gr. proskunein); the habitus adorantium was to put the right hand to the mouth and turn about the entire body to the right (dextratio, q. v.); cf. Plin. 28, 2, 5, § 25; Liv. 5, 21; App. M. 4, 28. —Constr. with acc., dat., with prepp. or absol.(α).With acc.:(β).Auctoremque viae Phoebum taciturnus adorat,
Ov. M. 3, 18:Janus adorandus,
id. F. 3, 881:in delubra non nisi adoraturus intras,
Plin. Pan. 52:large deos adorare,
Plin. 12, 14, 32, § 62:nil praeter nubes et caeli numen adorat,
Juv. 14, 97:adorare crocodilon,
id. 15, 2.—In eccl. Lat. of the worship of the true God: adoravit Israel Deum,
Vulg. Gen. 47, 31:Dominum Deum tuum adorabis,
ib. Matt. 4, 10:Deum adora,
ib. Apoc. 22, 9;so of Christ: videntes eum adoraverunt,
ib. Matt. 28, 17;adorent eum omnes angeli Dei,
ib. Heb. 1, 6.—With dat. (eccl.): adorato ( imperat.) Domino Deo tuo, Vulg. Deut. 26, 10:(γ).nec adorabis deo alieno,
id. Ital. Ps. 80, 10 Mai (deum alienum, Vulg.):qui adorant sculptibus,
ib. ib. 96, 7 Mai (sculptilia, Vulg.).—With prepp. (eccl.):(δ).si adoraveris coram me,
Vulg. Luc. 4, 7:adorabunt in conspectu tuo,
ib. Apoc. 15, 4:adorent ante pedes tuos,
ib. ib. 3, 9; 22, 8.—Absol. (eccl.):B.Patres nostri in hoc monte adoraverunt,
Vulg. Joan. 4, 20 bis.; ib. Act. 24, 11.—And,The notion of religious regard being dropped, to reverence, admire, esteem highly:C.adorare priscorum in inveniendo curam,
Plin. 27, 1, 1, § 1:Ennium sicut sacros vetustate lucos adoremus,
Quint. 10, 1, 88:veteris qui tollunt grandia templi pocula adorandae rubiginis,
Juv. 13, 148:nec tu divinam Aeneida tenta, Sed longe sequere et vestigia semper adora,
Stat. Th. 12, 816.—Under the emperors the Oriental custom being introduced of worshipping the Cæsars with divine ceremony, to worship, to reverence:► This word does not occur in Cic.C. Caesarem adorari ut deum constituit, cum reversus ex Syria, non aliter adire ausus esset quam capite velato circumvertensque se, deinde procumbens,
Suet. Vit. 2; App. M. 4, 28; Min. Fel. 2, 5:non salutari, sed adorari se jubet (Alexander),
Just. 12, 7:adorare Caesarum imagines,
Suet. Calig. 14: coronam a judicibus ad se delatam adoravit, did obeisance before, id. Ner. 12:adorare purpuram principis,
i. e. touched his purple robe and brought it to the mouth in reverence, Amm. 21, 9.—Of adulation to the rabble, to pay court to:nec deerat Otho protendens manus, adorare volgum,
Tac. H. 1, 36.; for in Arch. 11, 28, where adoravi was given by Mai in Fragm. p. 124, Halm reads adhortatus sum, and B. and K. adornavi. -
20 taciturnitas
tăcĭturnĭtas, ātis, f. [taciturnus], a being or keeping silent, silence, taciturnity (class.;opp. oratio),
Cic. Sest. 18:taciturnitatem alicujus experiri,
id. Brut. 65, 231:curiae taciturnitas annua,
id. Pis. 14, 32:vocis exspectas contumeliam, cum sis gravissimo judicio taciturnitatis oppressus?
id. Cat. 1, 7, 16:taciturnitas testium,
id. Rosc. Com. 5, 14:taciturnitas imitatur confessionem,
id. Inv. 1, 32, 54:suspitionem mihi majorem tua taciturnitas attulerat,
id. Att. 7, 8, 1:taciturnitas pudorque,
Suet. Ner. 23:quid foret Iliae Mavortisque puer, si taciturnitas Obstaret meritis invida Romuli,
i. e. silence on the part of poets, Hor. C. 4, 8, 23 et saep.:opus est Fide et taciturnitate,
Ter. And. 1, 1, 7:nosti hominis tarditatem et taciturnitatem,
Cic. Fam. 1, 5, b, 2; Aur. Vict. Epit. 1 med.; cf.:desideravit Maecenatis taciturnitatem,
Suet. Aug. 66. — Plur.:sed paucorum taciturnitatibus tradidisse sacrorum ritus,
Arn. 5, 168.
См. также в других словарях:
Eleutherodactylus taciturnus — Pristimantis taciturnus Pristimantis taciturnus … Wikipédia en Français
Pristimantis taciturnus — Pristimantis taciturnus … Wikipédia en Français
Pristimantis taciturnus — Pristimantis taciturnus … Wikipédia en Français
Arremon taciturnus — Saltón tico tico Estado de conservación … Wikipedia Español
Eleutherodactylus taciturnus — Taxobox name = Eleutherodactylus taciturnus status = DD | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Leptodactylidae genus = Eleutherodactylus species = E. taciturnus binomial =… … Wikipedia
Arremon taciturnus — juodakrūtis aremonas statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Arremon taciturnus angl. pectoral sparrow vok. Schwarzbrust Ruderammer, f rus. черногрудый аремон, m pranc. tohi silencieux, m ryšiai: platesnis terminas – aremonai … Paukščių pavadinimų žodynas
taciturne — [ tasityrn ] adj. • 1530; « où il y a peu de bruit » 1485; lat. taciturnus ♦ Qui par nature parle peu, reste silencieux. « comme les vrais hommes d action, il est le plus souvent taciturne » (Duhamel). N. Guillaume le Taciturne (ou le Taiseux)… … Encyclopédie Universelle
Pectoral Sparrow — Taxobox name = Pectoral Sparrow status = LC | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Aves ordo = Passeriformes familia = Emberizidae genus = Arremon species = A. taciturnus binomial = Arremon taciturnus binomial… … Wikipedia
Les Rigolus et les Tristus — est une série de bande dessinée créée en 1969 par Jean Cézard (dessin et scénario) pour le journal Pif Gadget qui est parue régulièrement de 1969 à 1973 en alternance avec les aventures d Arthur le fantôme justicier. Ces personnages apparaissent… … Wikipédia en Français
taciturno — (Del lat. taciturnus.) ► adjetivo 1 Que habla poco: ■ me sorprende que te haya contado sus intimidades porque es muy taciturno. SINÓNIMO callado silencioso 2 Que está triste y melancólico: ■ desde que estuvo hablando con él, la noto muy taciturna … Enciclopedia Universal
taciturn — TACITÚRN, Ă, taciturni, e, adj. Care vorbeşte puţin, tăcut din fire, închis în sine, posac. – Din fr. taciturne, lat. taciturnus. Trimis de ana zecheru, 04.12.2002. Sursa: DEX 98 Taciturn ≠ comunicativ, flecar, guraliv, limbut, palavragiu,… … Dicționar Român